Share
บทที่ 259
Related chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 260
ภายนอกดูสุภาพ กลับถือโอกาสในตอนที่หวังชุนฮวาไม่ระวังแอบจ้องมองเธอแบบนี้แล้ว รอหวังชุนฮวาทำแผลให้จางหยวนเสร็จ ก็จะรักษาระยะห่างกับเขาประสบการณ์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทำให้หวังชุนฮวารู้สึกรังเกียจผู้ชายเหล่านี้ที่อยากครอบครองความงามของเธอ!จางหยวนยังไม่รู้ว่า การกระทำที่ไม่ได้ตั้งใจของเขา กลับเอาชนะความรู้สึก ๆ ของหวังชุนฮวาได้ไม่นานนักหวังชุนฮวาก็หาแอลกอฮอล์และผ้ากอซเจอ และใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์ ฆ่าเชื้อบาดแผลบนแขนจางหยวนด้วยความใจเย็นนี่เป็นครั้งแรกที่จางหยวนได้อยู่ใกล้หวังชุนฮวาขนาดนี้เขาถึงขั้นที่ยังได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ส่งออกมาจากบนตัวของอีกฝ่าย!สดชื่นมากหอมมาก ทำให้คนมีความรู้สึกวู่วามที่อยากจะขยับเข้าไปใกล้เธอแล้วสูดดมเข้าลึก ๆแน่นอนว่า จางหยวนไม่มีทางทำแบบนั้นเขามองดูท่าทางจริงจังของหวังชุนฮวาที่ฆ่าเชื้อให้เขา เป็นเหมือนกับภรรยารุ่นใหญ่ดูแลสามีตัวน้อย!ท่าทางจริงจังแบบนั้นแฝงไปด้วยความสวยหยาดเยิ้มที่เป็นธรรมชาติ ส่งผลกระทบต่อผู้ชายได้มากจริง ๆ!ถ้าหากไม่ใช่ว่าจางหยวนได้ผ่านการยั่วยวนของหลี่ชิวจวี๋มาหลายครั้ง และเพิ่มพลังการต้านทานเล็กน้อยไม่อย่างนั้นเขาไม่กล้
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 261
เขายังไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะปกป้องนางฟ้าของตัวเองเลย จะมีความกล้าพุ่งเข้าไปขัดขวางความสัมพันธ์ลึกซึ้งของจางหยวนกับหวังชุนฮวาได้อย่างไร?พ่อครัวหนุ่มแอบถอนหายใจ และกลับไปที่ห้องครัวด้วยความขวัญเสียเขากลับไม่รู้ว่า ฉากที่อยู่ในห้องของหวังชุนฮวา แตกต่างกับที่เขาคิดโดยสิ้นเชิง!จางหยวนมองหวังชุนฮวาที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าจนปัญญาเขายอมรับว่าหวังชุนฮวาหน้าตาดีมาก ท่าทีออดอ้อนที่เผยออกมาโดยไม่ตั้งใจ ยิ่งทำให้ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะจิตใจเตลิดเปิดเปิงแต่เขาคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า มือเล็ก ๆ ที่ขาวผ่องอ่อนนุ่มของหวังชุนฮวา จะเงอะงะจนไม่สามารถแกะปมผ้าก็อซออกได้เขามองดูด้วยความร้อนใจ ถึงได้อยากจะลงมือช่วยแต่เห็นได้ชัดว่าหวังชุนฮวาไม่อยากให้คนอื่นช่วย ถึงได้พูดด้วยสีหน้ารังเกียจว่าจางหยวนทำให้ที่ปมยุ่งเหยิงหมดแล้วกว่าจะรอให้หวังชุนฮวาแกะผ้าก็อซออกได้ จางหยวนถึงได้ถอนหายใจคนส่วนมากอันที่จริงมีโรคย้ำคิดย้ำทำอยู่เล็กน้อยตัวอย่างเช่น เห็นน้ำที่เทใส่ขวด ตอนที่ใกล้เต็มก็หยุดกะทันหันเมื่อเกือบเต็มอีกตัวอย่าง เห็นคนบางคนแกะเชือกไม่ออกเป็นครึ่งค่อนวัน จนแทบอยากจะเข้าไปทำด้วยตัวเองจางหยวนคิด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 262
สำหรับหวังเส้าชิวน้องชายของเธอ ในสายตาของหวังชุนฮวาไม่ใช่ชายหนุ่มด้วยซ้ำ เส้าชิวยังเป็นเด็กผู้ชายอยู่อีก!จางหยวนรีบพูดขึ้น: "พี่ชุนฮวา ผมออกไปก่อนนะครับ!"หวังชุนฮวาพยักหน้า และดูจางหยวนออกไปจากในห้องจางหยวนช่วยเธอไว้ และก็ไม่มีท่าทีที่จะถือโอกาสแอบมองเธอแต๊ะอั๋งเธอ ทำให้เถ้าแก่เนี้ยที่สวยหยาดเยิ้มคนนี้ปล่อยวางความระมัดระวังที่มีต่อจางหยวนบวกกับ ทั้งสองคนเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน ไม่มากก็น้อยยังมีสายสัมพันธ์ทางญาติพี่น้องในสายตาของหวังชุนฮวา เริ่มที่จะเห็นจางหยวนเป็นน้องชายอีกคนของตัวเองบางที เหมือนกับที่เธอพูดกับชายหัวล้านก่อนหน้านี้ ที่เห็นจางหยวนเป็นลูกพี่ลูกน้องในตอนที่จางหยวนมาถึงข้างนอก และป้าหนิวก็เห็นเขาออกมาจากในห้องนอนของหวังชุนฮวาใบหน้าของป้าหนิวอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงป้าหนิวรู้จักการวางตัวของหวังชุนฮวาถึงแม้ข้างนอกจะมีเรื่องซุบซิบมากมาย บอกว่าหวังชุนฮวาเป็นผู้หญิงเจ้าเล่ห์ เอาแต่ยั่วยวนลูกค้าที่มาทานอาหารที่นี่แต่ป้าหนิวกลับรู้ว่า หวังชุนฮวาไม่เคยยั่วยวนลูกค้าคนไหนมาก่อน และก็ไม่เคยยอมรับการล่อลวงทางการเงินจากลูกค้าคนไหนเลยด้วยรูปร่างและหน้าตาของหวังชุนฮวา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 263
ที่ห้องครัว พ่อครัวหนุ่มแอบมองมาที่ด้านนอก ในใจก็หัวเราะหึหึอย่างอดไม่ได้"ป้าหนิวเยี่ยมยอดเลย! ต้องแบบนี้แหละ! สั่งสอนไอ้หนุ่มที่กินเรียบไม่รับผิดชอบคนนี้สักยก! ทางที่ดีก็จับเขาไปส่งที่สถานีตำรวจด้วย!"ในสายตาของพ่อครัวหนุ่ม เมื่อครู่จางหยวนอยู่ในห้องของหวังชุนฮวา ต้องแต๊ะอั๋งหวังชุนฮวาแน่นอน!ที่น่ารังเกียจกว่านั้นคือ เขาเอาเปรียบแล้วยังไม่ยอมรับ ไม่เหมือนกับเป็นลูกผู้ชายเลย!พ่อครัวหนุ่มลืมไปแล้ว เมื่อครู่ใครกันที่มองดูนางฟ้าหวังชุนฮวาถูกชายหัวล้านล่วงเกินอยู่เฉย ๆ แต่กลับไม่กล้าพุ่งเข้าไปช่วยเหลือในตอนนี้ หวังชุนฮวาได้ยินป้าหนิวยิ่งพูดยิ่งไม่มีเหตุผล และเขินอายจนหูแดงไปหมดเธอรีบพูดห้ามป้าหนิวด้วยน้ำเสียงที่กลบเกลื่อนความเขินอาย"ป้าหนิว ป้าเข้าใจผิดจริง ๆ! ฉันให้อาหยวนไปที่ห้องของฉัน เพราะแขนของเขาได้รับบาดเจ็บ จึงทำแปลให้เขา!"จางหยวนรีบยกแขนที่มีผ้าก็อซพันเอาไว้เรียบรอย แสดงให้เห็นว่าตัวเองไม่ได้กินเรียบแล้วไม่รับผิดชอบตอนนี้เปลี่ยนเป็นป้าหนิวที่อับอายขายหน้าเธอยังคิดว่าหวังชุนฮวาให้จางหยวนเข้าห้อง เป็นเพราะถูกจางหยวนที่เป็นวีรบุรุษช่วยสาวงาม ทำให้รู้สึกดีจนอยากจะใช
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 264
คราวนี้เขาเตรียมจะทำหลายขวดหน่อย ต่อไปน้ำผึ้งยาโด๊ปมีโอกาสขายออกไปได้ทุกเมื่อสำหรับน้ำผึ้งสร้างกระดูก สามารถนำมามอบให้คนก็เหมือนกับวันนี้ จางหยวนนำน้ำผึ้งสร้างกระดูกมาให้หวังชุนฮวาหนึ่งขวดเพียงแค่อีกฝ่ายดื่มน้ำผสมน้ำผึ้งทุกวัน ใช้เวลาไม่นาน ก็จะสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของร่างกาย คนทั้งคนจะดูกระปรี้กระเปร่าขึ้นเยอะในเมื่อไขกระดูกเป็นแหล่งที่สำคัญที่สุดของร่างกายคนไขกระดูกเต็มอิ่มก็จะดูมีชีวิตชีวาอย่างมาก กลับกันถ้าหากไขกระดูกพร่องก็จะส่งผลกระทบต่อความแข็งแรงของคนดูการบริจาคไขกระดูกเป็นตัวอย่าง มีนักแสดงตลกคนหนึ่งบริจาคไขกระดูกเมื่อเขายังหนุ่มเป็นผลให้เขาที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปีและมีสุขภาพที่ดี อายุแค่สี่สิบต้น ๆ ก็มีผมหงอกเต็มศีรษะนี่แสดงให้เห็นความสำคัญของไขกระดูก!รอให้จางหยวนซื้อผงยาเสร็จแล้วกลับไปในหมู่บ้าน ตอนที่ผ่านคลินิก เห็นรถโตโยต้าคันหนึ่งจอดอยู่ที่หน้าคลินิกพอดีในหมู่บ้านไม่มีคนขับรถแบบนี้ ดังนั้นจางหยวนคิดว่า เจ้าของรถคันนี้ต้องมาจากข้างนอกแน่นอนและก็เป็นอย่างที่คิด เขาเห็นจ้าวเยี่ยนกับผู้ชายหน้าเหลี่ยมที่ไม่คุ้นหน้าเดินจับมือออกมาจากในคลินิกบนใ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 265
คิดถึงตรงนี้ จูอู่ลี่ก็หันหน้ามองไปทางคลินิกด้วยความช้ำใจ และเห็นหลิวรั่วหลันยืนอยู่ที่หน้าคลินิกพอดีเขาแอบดีใจ และพูดในใจ หรือว่าหลิวรั่วหลันเปลี่ยนความคิดแล้ว อยากไปทานอาหารฝรั่งที่ในเมืองด้วยกันกับพวกเขาเหรอ?คิดไม่ถึงว่าคำพูดต่อมาของหลิวรั่วหลัน กลับทำให้ความหวังของจูอู่ลี่ดับสลายไปโดยสิ้นเชิง"จางหยวน คุณมานี่หน่อย! ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ!"หลิวรั่วหลันไม่ได้มองจูอู่ลี่ด้วยซ้ำ แต่กลับพูดกับจางหยวนอยู่ไกล ๆจางหยวนมองเธอด้วยความตกตะลึงคิดไม่ถึงว่าหลิวรั่วหลันจะเรียกเขาไปตามลำพัง ต่อหน้าคนอื่นแต่อีกฝ่ายทำแบบนี้แล้ว ถ้าหากจางหยวนไม่ไป กลับจะทำให้คนอื่นระแคะระคายได้"ได้ครับ หมอหลิว ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!"จางหยวนยิ้มและพยักหน้ากับจ้าวเยี่ยนและจูอู่ลี่ เขาจอดรถสามล้อไว้ที่ด้านข้าง จากนั้นก็เดินไปทางคลินิก"ไปเถอะอาลี่ กว่าพี่หลิวจะให้ฉันเลิกงานเร็ว ๆ พวกเราไปในเมืองกันตอนนี้ ยังได้ไปเดินเที่ยวซุปเปอร์มาเก็ต!" จ้าวเยี่ยนดึงจูอู่ลี่ไปขึ้นรถด้วยความตื่นเต้นจูอู่ลี่กลับหันหน้าไปมองจางหยวนที่เดินเข้าไปในคลินิก ในดวงตามีความอิจฉาและความโกรธแค้นที่มากมายแวบผ่านไปหลิวรั่วหลันไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 266
"หึ!" จางหยวนหลุดหัวเราะออกมา: "เรื่องนี้คุณก็ไม่เข้าใจแล้วสินะ? คนต่างชาติเหล่านั้นไม่กลัวดื่มน้ำเย็น นั่นเป็นเพราะพวกเขากินเนื้อเป็นหลัก เครื่องปรุงที่ใช้ก็เป็นชนิดร้อน!"พูดถึงตรงนี้ สีหน้าของจางหยวนก็เปลี่ยนไปแปลกประหลาดขึ้นเล็กน้อย"แน่นอนว่า ก็มีความเกี่ยวข้องกับสุขภาพร่างกายของพวกเขาด้วย สภาพร่างกายของคนต่างชาติกำยำล่ำสันกว่าพวกเรา ยกตัวอย่างเช่นคนผิวดำ บางด้านของพวกเขาสามารถพูดได้ว่าแข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล"ได้ยินคำพูดของจางหยวน ใบหน้าสวยของหลิวรั่วหลันก็แดงแปร๊ดในทันที จากนั้นก็จิกตาใส่เขาอย่างแรง“โรคจิต! คนทุเรศ! คิดแต่เรื่องไม่ดีทั้งวัน!”ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดเหล่านั้นของจางหยวน หลิวรั่วหลันก็เกือบจะลืมเรื่องที่จางหยวนจ้องมองเธอในตอนนั้นไปแล้วจางหยวนกระแอบด้วยความเก้กัง: "พูดอะไรน่ะ? ผมหมายถึงว่า คนผิวดำเหล่านั้น ความสามารถด้านกีฬาของพวกเขาเก่งกาจมาก วิ่งระยะสั้นระยะยาวอะไร พวกเขาเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาล!"ต่อให้จางหยวนพูดกลบเกลื่อน แต่ยังไม่สามารถพูดโน้มน้าวหลิวรั่วหลันได้ หลิวรั่วหลันยังคงใช้สายตาที่มองคนโรคจิตมองดูเขาจางหยวนรู้สึกอึดอัดเกินไป จึงรีบเอ่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 267
ถึงแม้จะพูดว่าหลังเขาอาจจะยังมีโสมป่าอยู่อีกแต่ผ่านไปหลายปีก็ยังไม่มีคนหาพบ เห็นได้ชัดว่าตำแหน่งของโสมป่านั้นอยู่ห่างไกลแค่ไหน!ยังพูดเหมือนเดิมว่า คาดหวังให้คนขุดโสมทำเงินได้ ไม่ต่างอะไรกับการซื้อลอตเตอรี่เลยทางตรงข้ามกัน การเร่ขายน้ำผึ้งยาโด๊ป กลับเป็นทางทำเงินที่ไม่เลวเลย!เว่ยเทียนหมิงที่อยู่ในโทรศัพท์ น้ำเสียงเผยความภาคภูมิใจออกมา: "เมื่อคืนไอ้พวกนั้นดื่มเหล้าแล้วคุยโวโอ้อวดกับฉัน บอกว่าพวกเขาเก่งกาจอย่างนู้นอย่างนี้ ผลปรากฏว่าถูกฉันทำให้เปรียบเทียบต่อไปไม่ไหว!""ดังนั้น คนพวกนี้จึงขอเคล็ดลับจากฉัน ถามฉันว่าตอนนี้ทำไมถึงสุดยอดขนาดนี้ ฉันก็เลยเปิดเผยเรื่องน้ำผึ้งยาโด๊ปออกไปผ่าน ๆ คิดไม่ถึงว่าพวกเขาแต่ละคนต่างโวยวายว่าอยากซื้อน้ำผึ้ง!"ฟังเว่ยเทียนหมิงอธิบายแบบนี้ สีหน้าของจางหยวนก็แปลกประหลาดอย่างอดไม่ได้เจ้าพ่อที่มีเงินเหล่านี้เล่นอะไรเปิดเผยขนาดนี้เลยเหรอ?"คนเมืองเล่นพิเรนทร์เก่ง" คำนี้ไม่ได้พูดเสียเปล่าจางหยวนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง: "พี่เว่ย ไม่ทราบว่าพวกพี่ครั้งนี้ต้องการน้ำผึ้งยาโด๊ปทั้งหมดกี่ขวดครับ?"ครั้งที่แล้วเขาทำน้ำผึ้งยาโด๊ปแปดขวด ให้เว่ยเทียนหมิงสี่ขวด ใน
Latest chapter
