บทที่ 105

โชคดีที่ตอนที่เขากลับมาได้เหลือบมองไปในคลินิกพอดี

ไม่อย่างนั้น เกรงว่าหลี่ชิวจวี๋ก็จะถูกหลินจงเฟยคนนี้ย่ำยีไปแล้วจริง ๆ!

คิดได้ถึงตรงนี้ จางหยวนหันหน้ามองไปทางหลินจงเฟยทันที สายตาเผยความเย็นชา

ตอนนี้หลินจงเฟยก็ค่อย ๆ ฟื้นฟูจากความเจ็บปวดขึ้นมาช้า ๆ

เห็นจางหยวนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา เขาหันหลังกลับและอยากจะวิ่งหนีด้วยสัญชาตญาณ

เพียงแต่ยังไม่รอให้หลินจงเฟยออกวิ่ง จางหยวนก็แวบตัวมาที่ด้านหลังของเขา และจับคอเสื้อด้านหลังของเขาเอาไว้

"อยากจะหนีไปเหรอ? ไม่มีทางหรอก! นายคุกเข่ากราบขอโทษพี่สะใภ้ชิวจวี๋ก่อนแล้วค่อยว่ากัน!" จางหยวนพูดเสียงเย็นชา

เขาลากหลินจงเฟยไปตรงหน้าหลี่ชิวจวี๋ กดที่หลังคอของเขาและบังคับให้เขาคุกเข่าให้หลี่ชิวจวี๋

ถึงแม้หลินจงเฟยจะไม่เต็มใจอย่างมาก แต่ภายใต้กำลังที่รุนแรงของจางหยวน ก็ทำได้แค่ถูกบังคับให้คุกเข่าลงตรงหน้าของหลี่ชิวจวี๋

ในตอนนี้ หลินจงเฟยรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก

หลินจงเฟยเป็นยอดฝีมือท่ามกลางสาว ๆ มาโดยตลอด

ที่ผ่านมามีแต่ผู้หญิงคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขาทำให้เขารู้สึกสบาย และปล่อยให้ทำตามใจชอบ

แต่ว่าตอนนี้ เขากลับจะต้องคุกเข่าให้ผู้หญิงคนหนึ่ง และอีกฝ่ายก็ยั