ตอนที่ 15

 “พี่กรณ์ปวดเมื่อยไหมคะ เดี๋ยวแอนจะบีบจะนวดให้นะคะ”

น้ำเสียงปะเหลาะประโลมอย่างมีจริต ผมรู้ว่าแท้จริงนั้นเป็นเพราะความต้องการทางเพศที่รบกวนอยู่ในอารมณ์ของแอน

ความงุ่นง่านในอารมณ์ที่สะสมไว้นาน ทำให้หล่อนนอนไม่หลับ เมื่อครู่แอนกระสับกระส่ายอยู่พักใหญ่ๆ จนต้องลุกขึ้นมาหาสามีอย่างผมซึ่งก็ทำงานเป็นบ้าเป็นหลังจนลืมทำการบ้าน

ที่ผมรู้ว่าแอนมีอารมณ์ ก็เพราะว่าเมื่อครู่ผมแอบเห็นหนังโป๊ที่เปิดค้างเอาไว้บนหน้าจอมือถือของแอน

ระยะหลังๆ มานี้ผมทำงานหนักจนลืมไปแล้วว่าทำการบ้านครั้งสุดท้ายให้หล่อนเมื่อไร ผมมัวแต่ทำงานเพลินจนปล่อยให้ภรรยาซึ่งยังสาวยังสวยและเต็มไปด้วยความต้องการอย่างแอน นอนเหว่ว้ามานาน

“พี่กรณ์ขา… เรามาทำเรื่องสนุกๆ กันดีกว่านะคะ”

เมื่อเห็นว่าผมยอมวางมือจากงาน แอนก็รั้งข้อมือผมให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เราเดินโอบกอดกันหายลับเข้ามาในห้องนอนซึ่งอยู่ติดกับห้องทำงาน

         “วันนี้แอนขอเป็นฝ่ายจู่โจมพี่กรณ์นะคะ… โทษฐานที่ปล่อยให้แอนทนหิวอยู่นาน”

         แอนขออย่างไม่อาย ซึ่งผมก็เข้าใจ ถ้าหากมีผัวแล้วผู้หญิงยังต้องพึ่งพาลำนิ้วน้อยๆ ของตัวเองในทุกครั้งที่มีความต้องการ ถ้าเป็นแบบนี้จะมีผัวไว้ทำไม?

         “พี่กรณ์จ๋า… นานมากแล้วนะคะที่เราไม่มีอะไรกัน”

         แอนตัดพ้อ น้ำเสียงของหล่อนกระเส่าสั่นไปด้วยความปรารถนาที่ลุกโชนอยู่ในดวงตาโหยหิว บ่งบอกถึงอารมณ์เรียกร้องต้องการ

         คำพูดของหล่อนกระแทกใจผมอย่างจัง จริงอย่างที่แอนพูดทุกประการ ทุกวันนี้ผมบ้างานจนลืมนึกถึงความต้องการของภรรยา

         และทันทีที่เราเข้ามาอยู่ภายในห้องนอนกว้าง แอนค่อยๆ ปลดเปลื้องชุดนอนเนื้อผ้าซาตินพลิ้วบางออกจากลาดไหล่สล้าง ท่าทางของเมียผมในตอนนี้ดูเซ็กซี่ร้อนแรงเหลือเกิน

         อึดใจสั้นๆ ต่อมา เรือนร่างของแอนก็เปล่าเปลือย อวดทรวดทรงอะร้าอร่ามอยู่ภายใต้แสงไฟที่สาดลงมาจากเพดานห้อง

         “พี่กรณ์จ๋า… ”

         แอนเดินตรงเข้ามาสวมกอดผมจากทางด้านหลัง แสดงกิริยาท่าทางโหยหาสัมผัสของบุรุษเพศอย่างเปิดเผย วันนี้ดูหล่อนอยากเหลือเกิน

“เดี๋ยวสิจ๊ะแอน”

ผมร้องห้าม ด้วยยังไม่ทันได้ตั้งตัว มือซุกซนของแอนลูบล้วงลงมาสัมผัสน้องชายของผมซึ่งยังหลับใหลไม่พร้อมรบ ยังคงสงบเสงี่ยมอยู่ในกางเกงขาสั้น สภาพของมันในตอนนี้ยังอ่อนปวกเปียก นุ่มนิ่มเหมือนหนอนน้อยที่กำลังหลับสนิทอยู่ในพงหญ้าสีดำ

“ทำไมล่ะจ๊ะพี่กรณ์จ๋า”

ใบหน้างาม แหงนขึ้นมองหน้าผมด้วยแววตาผิดหวัง

“พี่… เอ่อ… ”

รู้สึกอายและเสียศักดิ์ศรี ที่จะบอกว่าไม่สู้ ความอยากก็มี… แต่ปัญหาคือมันแข็งตัวช้า และบางครั้งก็ไม่แข็ง สอดใส่ไม่ได้ 

“แอนใช้ปากทำให้นะคะ”

ภรรยากระตือรือร้น ที่จะช่วยเหลือผมอย่างเต็มที่  ตอนนี้ผมยังตั้งตัวไม่ทัน แอนดูร้อนรนผิดสังเกต สีหน้าและแววตาของหล่อนแสดงความต้องการออกมาอย่างเปิดเผยจนผมไม่อยากจะเชื่อ ว่าผู้หญิงที่ภายนอกดูเงียบๆ ค่อนไปในทางเรียบร้อยด้วยซ้ำ บทจะเร่าร้อนก็แสดงออกอย่างเปิดเผยจนน่าตกใจ นับวันแอนยิ่งเหมือนผู้หญิงที่มีสองบุคลิกภาพในคนเดียวกัน   

“ใจเย็นๆ ก็ได้แอน… ”

ผมเพิ่งละมือจากงานได้ไม่นาน ยอมรับอย่างไม่อายว่าเป็นประเภทเครื่องติดช้าถึงช้ามาก ยังไม่อาจสลัดความเคร่งเครียดออกจากสมอง

“แอนโม้คให้นะคะ”

ภรรยาอยากช่วย ถ้านับเวลาหลังจากแต่งงานมาถึงวันนี้ ผมกับแอนอยู่กินกันมาเกือบสองปี นานพอที่จะรู้ว่าแอนเป็นผู้หญิงที่มีความต้องการทางเพศสูงมาก

แต่ที่หล่อนพยายามเก็บกดเอาไว้นั้นเป็นเพราะว่าผมเอง… ที่สนองให้ไม่ได้ เพราะว่าหลังจากแต่งงานได้เพียงปีเดียวผมก็เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ต้องเข้ารับการผ่าตัดใหญ่ ส่งผลให้ความรู้สึกช่วงล่างของผมเปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน หมอบอกว่าเส้นประสาทรับความรู้สึกบริเวณอวัยวะเพศของผมถูกทำลายไปมาก จากอุบัติเหตุที่เกือบเอาชีวิตไม่รอด

         พอคิดทบทวนถึงคืนวันที่ผ่านๆ มา ผมจึงได้รู้ว่าเป็นเวลานานมากแล้วจริงๆ ที่ผมไม่ได้ร่วมรักกับแอนอย่างที่สามีภรรยาพึงจะปฏิบัติต่อกัน

หลายครั้งที่ผมสังเกตเห็นว่าแอนดูเคร่งเครียด บางวันหล่อนก็ไม่พูดไม่จา ถามคำตอบคำ นิ่งเงียบทำงานบ้านทั้งวัน

แต่ในบางครั้งหล่อนก็พาลอารมณ์เสียใส่ผม ซึ่งผมพอจะรู้… ว่าเป็นเพราะสาเหตุอันใด?