น้องรินรักษ์

2ปีต่อมา  

หลังจากที่ เล่ย์เงียบหายไปจากชีวิตของแอตลาสนานมากแล้ว ด้วยความที่แอตลาสไม่รู้จะไปตามหาเธอที่ไหน แต่เรื่องงานและก็คนที่อยู่ด้านหลังก็รอการมีสติของแอตลาสอยู่ เมื่อฮาเวิทน์รู้เรื่องนี้ก็ได้เข้ามาจัดการคุยกับแอตลาสเพื่อให้สติ เพราะลูกน้องแล้วก็ตะกูลต่างก็ไม่เป็นอันกิน อันนอนเมื่อแอตลาสได้ฟังแบบนั้นแล้วเขาก็ได้สติ ขึ้นมาแล้วก็ตั้งใจ ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน จนผ่านมาคืนแล้วคืนเล่า วันแล้ววันเล่าจนทำให้เขาค่อยๆลืมเรื่องของเล่ย์ไปจนหมดสิ้น 

“ นายครับลูกค้าโทรมานัดให้ไปดูของที่ปราย ไม่ทราบว่านายจะไปดูด้วยตัวเองไหมครับ “ แฮ๊ค ที่ได้รบโทรศัพท์มาจากคนของตัวเองที่คอยประสานงานว่าของที่ลูกค้าจะเอามาส่งได้พร้อมแล้ว เมื่อแอตลาสได้ยินแบบนั้นด้วยความที่เขาเบื่อแพ๊ตตี้ที่ค่อยมาตามเฝ้า ตามติดตัวเขาอย่างกับปลิงนั้นเลยทำให้เขาพูดบางอย่างออกมาโดยที่ไม่ต้องคิดเลย 

“ อื้ม ฉันจะไปดูเอง “ แอตลาส เงยหน้าขึ้นมาพูดด้วยสายตาและก็สีหน้าที่เรียบนิ่ง อย่างกับคนไม่มีวิญญาณเหมือนอย่างเคย เมื่อแฮ๊คที่ได้ยินแบบนั้นแล้วเขาก็ไม่ได้พูดอะไรขึ้นมาอีกนอกจากก้มหัวรับทราบแล้วก็เดินออกมาจากห้อง ตั้งแต่เล่ย์หายตัวไปแอตลาสก็ไม่เหมือนเดิม เพิ่มเติมเย็นชาไม่ค่อยพูดแล้วก็บ้างานอย่าง ไม่เหน็ดไม่เหนื่อยเลย 

ด้านแม่ฮ่องสอน 

“ คุณรินคะ คุณริน มาทานข้าเถอะนะคะเดี๋ยวคุณลุงมาคัสกับคุณลุงฟิวส์ มาเห็นคุณรินไม่โต คุณลุงของคุณหนูรินจะว่าพี่ทับทิมได้นะคะ “ ทับทิมผู้ช่วยของเล่ย์ตั้งแต่ครั้งนั้นจนกระทั้งวันนี้ เธอก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของเล่ย์โดยเล่ย์ให้ทับทิมเป็นพี่สาวของริน ซึ่งเป็นลูกสาวของเธอกับแอตลาส เมื่อหลายปีก่อนตอนที่เล่ย์คิดว่าจะมาอยู่ที่นี้โดยที่เธอแค่อยากมาพักผ่อน เพื่อให้ลืมเรื่องเลวร้ายที่เธอไปหลงรักแอตลาสผู้ชายของรินพี่สาวตัวเอง แต่ระหว่างที่เธอซ้อนตัวตนอยู่ที่นี้เธอกับเพิ่งมารู้ตัวว่าตัวเองท้อง พอรู้แบบนั้นเธอก็ได้ติดต่อหา มาคัส ฟิวส์ และก็บอสของเธอเพื่อหาทางออก พอได้ข้อสรุปเป็นที่เรียบร้อยแล้วนั้นก็คือเธอขอลาออกจากองค์กร แล้วก็เป็นคนที่ตายจากโลกนี้ไปแล้วโดยที่มีมาคัสและก็ฟิวส์ล้างประวัติของเธอออก จากนั้นก็ทำให้เธอเป็นคนปกติธรรมดา 

“ จุนลุงไม่ว่าย๊อกจ๊ะ พี่จั๊บจิม “ รินที่โตมาด้วยความรักและก็ความอบอุ่นที่ แม่ของเธอซึ่งในั้นก็เป็นเล่ย์มอบให้ มาคัส ฟิวส์ และที่สำคัญแม่นมอย่างคุณยายแตงออ่นแม่ของทับทิม ทั้งหมดทุกคนต่างก็ให้ความรักความอบอุ่นกับเธอ นั้นเลยทำให้หนูรินที่กำลังหัดพูดเป็นเด็กที่พูดเพราะและก็น่ารักเป็นอย่างมาก เรียกได้ว่าเป็นที่รักของทุกคนในหมู่บ้านและก็แขก ลูกค้าไม่ว่าไทยหรือว่าต่างชาติที่ได้เจอกับเด็กน้อยตัวอ้วนน่ารัก ยิ้มจนแทบแก้มปริ 

“ หนูรินหลานยาย // หนูรินหลานตา “ หลังจากที่เล่ย์รู้ว่าตัวเองท้องพ่อกับแม่มาอยู่ที่นี้ทุกเดือนหลังจากที่เสร็จงานจากทางบ้านทั้งสองก็จะนัดกันมาที่นี้เพื่อมาหาหลานสาว หนูรินเด็กน้อยที่เป็นจุดศูนย์กลางความรักของทุกคน และชื่อที่เล่ย์มอบให้เด็กน้อยคนนี้ก็เป็นชื่อพี่สาวฝาแฝดของเธอ 3วันก่อนที่เล่ย์จะคลอดลูก อยู่ๆเธอก็ฝันเห็นพี่สาวของเธอ โดยที่พี่สาวฝาแฝดของเธอมาด้วยรอยยิ้มแล้วก็บอกว่าอีกไม่นานเธอจะกลับมาอยู่กับเล่ย์ จากนั้นเล่ย์เธอก็ได้เล่าความฝันของเธอให้ทุกคนฟัง เมื่อทุกคนได้ยินแบบนั้นก็ลงความเห็นว่ารินจะกลับมาเกิดอีกครั้ง แล้วนี้ก็เป็นที่มาของชื่อลูกสาวของเล่ย์ 

“ จุนตา จุนยาย…..คริ คริ คริ “ เสียงของเด็กน้อยที่หัวเราะอย่างน่ารักน่าเอ็นดู เมื่อได้ยินเสียงของยายกับตาที่ตอนนี้ดูเหมือนจะดีกันแต่ก็ไม่ได้เป็นผัวเมียภรรยากันอย่างแต่ก่อน แต่เพราะหลานสาวคนแรกมาเกิดนั้นเลยทำให้ทุกคนมารวมตัวกันที่นี้ 

“ มาทับทิมเดี๋ยวแม่ป้อนเอง หนูไปช่วยเล่ย์รับลูกค้าเถอะจ๊ะ “ เอมอร กับปีเตอร์ที่มาถึงได้สักพักแล้วแต่ก็คุยกับ มาคัส ฟิวส์ ที่ช่วยงานของเล่ย์อย่างขมักเขม้นอยู่ด้านหน้า 

“ คะคุณแม่ “ ทับทิม ที่ได้รับความรักความเอ็นดูจากเอมอร เพราะความน่ารักและก็เป็นคนดีของทับทิมนั้นเลยทำให้เอมอรรู้สึกถูกชะตาแล้วก็เอ็นดูเธอ เลยขอให้เธอเป็นลูกบุญธรรมนั้นเอง 

“ สวัสดีครับ รินรักษ์ คาเฟ่ ยินดีต้อนรับครับ “ ฟิวส์ หนุ่มหล่อหน้าตาดีขี้เล่น เชิญลูกค้าสาวสวยเข้ามาในร้าน ด้วยสีหน้าท่าทางยิ้มแยมอย่างเป็นมิตร ด้วยความที่เขาเป็นลูกครึ่งฝรั่งจีน นั้นเลยทำให้หน้าตาของฟิว์หล่ออย่างกับดาราซีรี่ย์ก็ไม่ปาน ส่วนมาคัสที่เป็นหนุ่มหล่อแขกขาว ที่มาช่วยเพื่อนอยู่หน้าเคาเตอร์เมื่อเห็นฟิวส์เจ้าเสือร้าย ยิ้มแย่มอย่างมีความสุขเป็นครั้งแรก ทั้งสองก็หันมามองกันอย่างกับนัดมาก่อนจะยิ้มส่ายหน้าอย่างนึกเอ็นดูเพื่อน นี้เป็นครั้งแรกที่ฟิวส์ได้ใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาอย่างคนทั่วไป โดยที่เขาไม่ต้องปลอมเป็นคนนู่น คนนี้เพื่อสืบหาข่าวอยน่างแต่ก่อน พอเขามาหาเล่ย์ที่นี้ทุกครั้งเขาขอเป็นตัวของตัวเองบ้าง นั้นเลยทำให้ฟิวส์รู้สึกมีความสุขมาก 

“ หึหึหึ ฉันละมั่นใส้ไอ้ฟิวส์ฉะมัดยากเลย “ มาคัสที่เห็นท่าทางมีความสุขของฟิวส์ เขาก็ยิ้มส่ายหน้าก่อนจะพูดออกมาอย่างนึกเอ็นดูเพื่อนที่ดูจะแฮปปี้อย่างออกนอกหน้า 

“ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า ปล่อยมันเถอะอย่างน้อยตอนที่มันมาอยู่ที่นี้มันก็ได้เป็นตัวของตัวเองนิ อย่าไปมั้นใส้มันเลยปล่อยมันเถอะ ว่าแต่แกเถอะว่าแต่คนอื่นเขา แกนะน่ะหลงหลานมากจนแอบเอาหลานไปนอนด้วยไอ้บ้า “ เล่ย์ ที่โดนขโมยลูกตอนกลางคืนทุกคืน เมื่อเห็นเพื่อนว่าฟิวส์แบบนั้นเธอก็เอาบ้าง เมื่อมาคัสได้ยินแบบนั้นเขาก็ยิ้มแหยๆอย่างคนไม่กล้าเถียงต่อ เพราะเขาหลงรักหลานตัวเองจนโงหัวไม่ขึ้นอย่าเรียกว่าหลงรักเลยเรียกว่าตายแทนได้เลยก็ว่าได้ เพราะความน่ารักของรินเล่นเอาพ่อทูลหัวอย่างมาคัสถึงกับหลงเด็กน้อยคนนี้มาก เรียกว่ามากจนยกคอนโดหรูที่กรุงเทพให้เป็นชื่หลาน ทำประกันชีวิตไว้ให้หลานสาวเลยละ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า 

“ เอ้อๆ ฉันยอมรับก็ลูกสาวฉันน่ารักนี้หนาแถมยังเลี้ยงง่ายด้วยแกอย่าเลืมนะว่าฉันได้อุ้มแกเป็นคนแรกนะโว๊ย อีเล่ย์ แกอย่ามาพูดนะว่าฉันหลงลูกสาวฉันไอ้ฟิวส์มันน้อยหน้าที่ไหน มันกว่าจะน้อยหน้าฉันมันแอบไปทำพินัยกรรมยกมรดกให้น้องรินหมดทุกอย่างเลย “ มาคัส ที่โดนเพื่อนว่าแบบนั้นเขาก็พูดออกมาอย่างนึกมั้นใส้ฟิวส์อีกครั้งเมื่อเล่ย์ได้ยินแบบนั้นเธอก็ส่ายหน้าอย่างนึกรำคาญทั้งสองคนก่อนจะพูดออกมาว่า 

“ แกสองคนนี้นะ ไม่คิดจะมีลูกเป็นของตัวเองรึไงยะ จะได้เลิกยกนู่น นี้ นั้นให้ลูกชาวบ้านเขาไอ้พวกบ้านี้ “ เล่ย์ เธอพูดออกมาด้วยสีหน้ารำคาญเพื่อนก่อนจะหันไปทำงานต่อ ด้วยรอยยิ้มอย่างนึกเอ็นดูเพื่อนที่ดีกับเธอแล้วก็ลูกของเธอมาก นอกจากพ่อกับแม่แล้วก็มีอยู่สองคนนี้เท่านั้นแหละที่ดีกับเธอ นั้นเลยทำให้เล่ย์รู้จักกับคำว่าความรัก ความอบอุ่นเป็นครั้งแรก เธอไม่คิดเลยว่าความรักที่เสียสละ ความรักที่บริสุทธิ์ รักที่เรียกว่ารักจริงๆเป็นยังไง คำว่าครอบครัวอบอุ่นเธอเพิ่งรู้ก็ตอนนี้แหละ แล้วที่เพิ่มมาอีก2คนที่เธอรักมากเช่นเดียวกันก็คือ ทับทิมแล้วก็แม่ของทับทิม คุณป้าที่ดูแลเธอกับลูกมาเป็นอย่างดีเช่นเดียวกัน 

“ เล่ย์ ลาเต้2 คาปู2 มัชชะ1 “ ฟิวส์ ที่เป็นพนักงานตอนรับ เดินเข้ามาสั่งเครื่องดื่มให้ลูกค้าสาวสวยที่เข้ามาในร้าน ด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข เล่ย์ที่เห้นแบบนั้นเธอก็ยิ้มตอบเพื่อนก่อนจะพูดออกมาอย่างหยอกล้อ 

“ คะ เจ้านาย “ เล่ย์เธอยิ้มหวานรับออเดอร์จากเพื่อนก่อนจะหันมาทำออเดอร์ที่เพื่อนสั่งทันที มาคัสที่เป็นผู้ช่วยเขาก็หันมาช่วยเลย์ทำออเดอร์เพื่อที่จะไม่ให้ลูกค้ารอนาน 

“ พี่คะมารับเค้กคะ ขายดีม๊าก………..” เสียงของเด็กสาว วัย15ปีที่เปิดร้านขายของอยู่อีกหมู่บ้านหนึ่งเมื่อก่อนเธอไปขายพวงมาลัยให้กับคนที่ขับรถผ่านไปมา เล่ย์ที่ขับรถผ่านมาเห็นด้วยความสงสารและก็เป็นห่วงเพราะเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่สวย นั้นเลยทำให้เล่ย์กลัว่าเธอจะเป็นอันตราย ก็เลยแอบไปสืบถามกับชาวบ้านแล้วก็คนที่รู้จักนั้นเลยทำให้เล่ย์รู้ว่า ที่บ้านเธอมีแค่เธอกับยายที่แก่มากเท่านั้นแล้วเด็กคนนี้ก็เป็นเด็กดีกตัญญู นั้นเลยทำให้เล่ย์ยื่นมือเข้ามาช่วย เด็กน้อยน่ารักคนนี้ โดยที่เปิดร้านขายเค้กออแกนิคให้เธอ เพื่อให้เธอได้ขายของจากทางร้านแล้วก็ให้ค่าจ้างกับเธอ นั้นเลยทำให้เด็กน้อยชีวิตของเธฮในตอนนี้อยู่ดีกินดีกว่าแต่ก่อนแล้วก็มีเงินไปเรียนหนังสือไม่อดยากเหมือนแต่ก่อน นั้นเลยทำให้เด็กน้อยแล้วก็คุณยายของเธอมีความสุขแล้วก็รู้สึกขอบคุณเล่ย์เป็นอย่างมากที่ได้ให้ชีวิตใหม่กับพวกเขา 

“ นี้เลยจ้าาาาาา ชบา เค้กที่ชบาสั่งไว้ ว่าแต่คุณยายเป็นยังไงบ้างพี่ไม่ได้ไปหาเลยจ๊ะ “ ทับทิมเอากล่องเค้กมาให้ชบากล่องโฟมกล่องใหญ่ ก่อนจะถามเด็กน้อยว่ายายของเธอเป็นยังไงบ้าง จากนั้นทุกคนก็คุยกันแล้วก็ถามกันตามประสาคนสนิทแล้วก็รักกัน 

“ ร้านนี้เหรอว่ะ ที่ลูกค้านัดมาคุย “ แอตลาสที่อยู่บนรถอาวพาตร์ เมื่อเห็นร้านกาแฟรินรักษ์ เขาก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมาว่าทำไมลูกค้านัดให้มาดูของที่นี้เพราะ ดูเหมือนว่าคนจะพลุกผล่านมากไปหน่อย แต่เพราะเขาเชื่อใจลูกค้าเพราะทำการค้ากันมานาน เขาก็เลยไม่อยากคิดมากจากนั้นลูกน้องก็พาขับรถออกไปหาที่จอดรถ ก่อนที่จะมาคุยงานกันกับลูกค้า