เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 431
บทที่เกี่ยวข้อง
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 432
สีหน้าของไป๋วั่งชวนดูตกใจเป็นอย่างมาก!“เป็นไปได้ยังไง?”ไป๋วั่งชวนถามด้วยความประหลาดใจอู๋อิ่งเป็นยอดฝีมือที่เขาเพิ่งย้ายมาจากเมืองหลวงแห่งมณฑล เพื่อจัดการกับเซียวเป่ยโดยเฉพาะคิดไม่ถึงว่า เพิ่งจะได้ปะหน้ากัน ก็พ่ายแพ้ให้กับเซียวเป่ย ด้วยกระบวนท่าเดียวไอ้เซียวเป่ย แข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่?ในขณะนี้ อู๋อิ่งล้มลงกับพื้น กุมหน้าอกเอาไว้แล้วอาเจียนเป็นเลือด มองที่เซียวเป่ยด้วยดวงตาที่ทั้งตกใจและหวาดกลัว“ทำไม ทำไมแกถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้? แกมาจากสำนักไหน?”อู๋อิ่งถามเซียวเป่ยมองลงมาจากมุมสูง พูดด้วยสีหน้าเฉยเมยว่า: “ผมมาจากสำนักไหน คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้”“แต่ สำนักธนูสายฟ้าของพวกคุณ ยังคงอ่อนแอมากเหมือนเดิม”“นอกจากความสามารถในการใช้ธนูแล้ว ความสามารถอื่นๆ ไม่ได้เรื่องเลย”ทันทีที่พูดจบ ราวกับว่ามีสายฟ้าฟาดลงมาบนพื้น!ทันใดนั้นสีหน้สของอู๋อิ่งก็ดูตกใจ มองไปที่เซียวเป่ยด้วยความหวาดกลัว และพูดว่า:“แก แกรู้ว่าฉันเป็นคนสำนักธนูสายฟ้า?”“มีปัญหาอะไรเหรอ?”เซียวเป่ยยิ้มเยาะเย้ยจากนั้น เขาก็ไม่ได้สนใจอู๋อิ่งที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสบนพื้น แล้วมองไปที่ไป๋วั่งชวนที่มีสีหน้าที่ซีดเซียวด้วยส
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 433
ซูหว่านที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวเป่ย ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เกรี้ยวโกรธเป็นอย่างมาก!“เซียวเป่ย! คุณหมายความว่ายังไง? คุณพูดเหน็บแนมแบบนี้ คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่?!”สีหน้าของซูหว่านซีดลงด้วยความโกรธอีตาบ้าเซียวเป่ย เขาทำอย่างนี้ได้ยังไง!เซียวเป่ยหัวเราะเหอะๆ และพูดว่า “ประธานซู สิ่งที่ผมพูดยังไม่ชัดเจนพอเหรอ? คุณอยากให้ผมพูดตรงกว่านี้ไหม?”ซู่วานขมวดคิ้วที่สวยงาม และพูดอย่างเย็นชาว่า: “คุณพูดมา!ฉันก็อยากจะได้ยินเหมือนกันว่า ฉันยังจะสามารถพูดอะไรออกมาได้อีก!”“ประธานซู พวกเราอย่าได้พบกันอีกต่อไปเลย คุณเตรียมงานแต่งงานของคุณกับฉินเฟิงให้ดีๆเถอะ”เซียวเป่ยพูดอย่างสงบนิ่ง และไม่อยากพูดอะไรกับซูหว่านอีกต่อไปขณะที่กำลังจะวางสาย ฝั่งของซูหว่านก็ตะโกนว่า: “เซียวเป่ย!”“ทำไม ประธานซูยังมีธุระอะไรอีกเหรอ?”เซียวเป่ยถามพร้อมกับขมวดคิ้วซูหว่านโกรธมาก และพูดด้วยความโกรธ: “ฉันแต่งงานกับฉินเฟิง ก็เพราะว่าคุณบีบบังคับฉัน!”“ผมบังคับคุณเหรอ? ผมบังคับคุณยังไง?”เซียวเป่ยเลิกคิ้วอย่างไม่พอใจซูหว่านเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและต้องการที่ระบายความโกรธ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 434
.......ทางด้านไป๋วั่งชวน หลังจากที่กลับมาจากโรงแรมที่ตนเองพักแล้ว ก็รู้สึกเกรี้ยวโกรธเป็นอย่างมาก“เศษสวะ!เศษสวะ!”ไป๋วั่งชวนเตะอู๋อิ่ง ที่ได้รับบาดเจ็บจนล้มกลิ้งลงกับพื้นอู๋อิ่งล้มลงกับพื้น แล้วคร่ำครวญว่า: “นายน้อยรองไป๋ ผมมีความแข็งแกร่งไม่พอ”สีหน้าของไป๋วั่งชวนเต็มไปด้วยความเกรี้ยวโกรธ แล้วตำหนิว่า:“สำนักธนูสายฟ้าหนอสำนักธนูสายฟ้า พวกนายไม่ได้พูดจาโอ้อวดไว้ว่า ในโลกใบนี้ไม่มีศัตรูใดสามารถต่อกรกับตนเองได้ไม่ใช่เหรอ?”“ผลสุดท้ายเป็นยังไง?”“แต่กลับต้องมาพ่ายแพ้ให้กับไอ้เศษสวะคนหนึ่ง! มันช่างน่าอับอายมากจริงๆ!”อู๋อิ่งไม่สามารถปฏิเสธได้ไป๋วั่งชวนนั่งบนโซฟาด้วยความโกรธ หลังจากความโกรธทุเลาลงแล้ว สีหน้าก็เคร่งขรึม แล้วถามว่า: “บอกมา ว่าฉันควรจะทำยังไงดี? ไอ้หนุ่มคนนั้นโอหังอวดดีขนาดนั้น ถ้าไม่สั่งสอนเขา ฉันทนยอมรับไม่ได้หรอกนะ!”อู่อิ่งรีบลุกขึ้นยืน ยืนอยู่ข้างๆ โค้งคำนับแล้วพูดด้วยความเคารพว่า: “นายน้อยรองไป๋ ผมยังมีศิษย์พี่อีกคนหนึ่ง ที่เป็นหนึ่งในนักธนูที่เก่งที่สุดในสำนักธนูสายฟ้าของพวกเรา ถ้าเชิญเขาออกมาจากเขา ไม่จำเป็นต้องต่อสู้ในระยะใกล้ แค่ต่อสู้จากระยะไกล ก็สามารถ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 435
“คุณมาที่นี่ทำไม?” เซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมอง และหยุดพูดคุยกับกู้โย่เสวี่ยอย่างรวดเร็วเมื่อซูหว่านเห็นดังนี้ เธอก็กล่าวด้วยสีหน้าเหน็บแนมว่า: “คุณคิดว่าฉันอยากมาไหมล่ะ?”“คนสารเลว!”หลังจากที่ซูหว่านด่าไปหนึ่งประโยค ก็หันหลังกลับแล้วจากไปเพราะเธอโกรธมากเหลือเกิน!อีตาบ้าเซียวเป่ย คิดไม่ถึงเลยว่าจะสวีทกับกู้โย่เสวี่ยคนนั้นขนาดนี้!ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเห็นกู้โย่เสวี่ยจูบเซียวเป่ย ด้วยตาของตนเอง แถมเซียวเป่ยยังไม่ปฏิเสธ!คนสารเลว!ซูหว่านเดินไปสองสามก้าวด้วยความโกรธ เมื่อพบว่าเซียวเป่ยไม่ได้ตามออกมา ก็โกรธมากยิ่งขึ้นเธอกระทืบเท้า แล้วยืนอยู่ข้างถนน พูดกับตนเองด้วยความโกรธว่า “ทำไมฉันต้องเป็นคนไปด้วย?ฉันไม่ได้ทำเรื่องอะไรน่าละอายสักหน่อย! ทำไมฉันจะต้องไปด้วย?”เมื่อคิดได้ดังนี้ ซูหว่านก็โกรธมากขึ้น หันหลังกลับ แล้วเดินตรงไปที่ร้านขายของชำเมื่อเห็นซูหว่านเดินเข้ามาอีกครั้งด้วยใบหน้าที่โกรธเกรี้ยว เซียวเป่ยก็ขมวดคิ้ว แล้วถามว่า “ทำไมคุณถึงกลับมาอีก?”ซูหว่านเดินเข้าไปในร้านขายของชำ โยนกระเป๋าของเธอลงบนโซฟาจากนั้นก็นั่งเผชิญหน้ากับกู้โย่เสวี่ย เอามือประสานกันท
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 436
เมื่อได้ยินดังนี้ ซูหว่านก็ยิ้มอย่างประชดประชันเล็กน้อยแล้วพูดว่า“ยอดเยี่ยม?”“คุณหนูกู้ ฉันไม่เข้าใจว่า คนที่ไม่รักความก้าวหน้า ใจแคบเห็นแก่ตัวแบบนี้ ทำไมในสายตาของคุณ ถึงได้กลายเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมล่ะ”“สามปีแล้ว ฉันแต่งงานกับเขามาสามปีแล้ว เซียวเป็นคนแบบไหน ฉันรู้ดีกว่าใครๆ!”“ในฐานะที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน ฉันอยากจะแนะนำคุณจริงๆว่า อย่าตกหลุมพรางนี้ เขาเซียวเป่ย ไม่คู่ควรกับความชื่นชอบของคุณ”หลังจากที่กู้โย่เสวี่ยได้ยินดังนี้ ยิ้มเบาๆแล้วกล่าวว่า “คุ้มหรือไม่คุ้ม ไม่ได้ให้คุณซูที่เป็นคนตัดสิน เพราะฉันจะตัดสินด้วยตนเอง”“ความเป็นเลิศของเซียวเป่ย คุณไม่มีวันมองเห็นมันหรอก”“เพราะว่า ในสายตาของคุณ เขาก็เป็นแค่เศษสวะที่ไม่สามารถเชิดหน้าชูตาได้คนหนึ่ง และเป็นเพราะว่าคุณมีอคติกับเขามากจนเกินไป ถึงได้เข้าใจเขาผิดไปตั้งมากมาย”สีหน้าของซูหว่านเปลี่ยนไป จากนั้นก็ขมวดคิ้วการต่อกรกันในครั้งนี้ ไม่เป็นที่น่าพึงพอใจมากผ่านไปสักครู่ใหญ่ๆ ซูหว่านก็พ่นลมหายใจออกมาทางปาก แล้วพูดว่า: “ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร มันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงได้ เว้นเสียแต่ว่า เซียวเป่ยจะทำอะไรบางอย่างที่จะทำให
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 437
เมื่อได้ยินเสียงตะคอกนี้ สีหน้าของเซียวเป่ยก็เคร่งขรึมลง และขมวดคิ้ว“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”เซียวเป่ยตอบพร้อมกับถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ไม่รู้ว่า ตนเองและเธอ เข้ากันไม่ได้เหมือนน้ำกับไฟตั้งแต่เมื่อไหร่?ซูหว่านมีสีหน้าที่เย็นชา แล้วถามว่า: “แล้วคุณหมายความว่ายังไง? ฉันขอให้คุณลงนามหนังสือยอมความ ปล่อยน้องสาวฉันไป มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“คุณอยากจะแก้แค้นฉัน แล้วอยากเห็นฉันอับอายใช่ไหม?”เซียวเป่ยไม่ได้พูดอะไรซู่วานยังคงระบายต่อไปว่า: “วันมะรืนนี้ ฉันจะแต่งงานกับฉินเฟิง งานเลี้ยงเต็มไปด้วยบุคคลสำคัญในเมืองเจียงจง ทำไมคุณถึงให้ฉันแต่งงานอย่างราบรื่นไม่ได้?”“ทำไม...ทำไมจะต้องก่อความวุ่นวายให้เป็นเหมือนตอนนี้?”ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ ซูหว่านก็ยิ่งเสียใจมากขึ้นเท่านั้น จึงนั่งยองๆกอดเข่าอยู่บนพื้นแล้วเริ่มร้องไห้“ทำไม ทำไมทุกคนถึงต้องบีบบังคับฉันด้วย!”“แม้แต่คุณก็บีบบังคับฉัน!”ซูหว่านร้องไห้อย่างเจ็บปวดใจเซียวเป่ยยืนอยู่ๆข้าง และขมวดคิ้วในอดีต เมื่อซูหว่านร้องไห้ เขาจะต้องเข้าไปปลอบเธออย่างแน่นอนแต่ตอนนี้เขาทำไม่ได้เพราะพวกเขาหย่ากันแล้วซูหว่านได้ตัดสินใจแล้ว ว่
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 438
“ท้องฟ้าที่ผมเห็น นั้นใหญ่กว่าสิ่งที่คุณเห็นมาก”“คงเป็นเพราะผมเห็นมันมากจนเกินไป ดังนั้นจึงเลือกที่จะหาพื้นที่เล็กๆใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบ ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหาเหล่านั้น เพราะว่า ถ้าปัญหาเหล่านั้นเกิดขึ้น มันก็จะไม่มีวันสิ้นสุด”ซูหว่านยิ้ม ด้วยนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังและความรังเกียจ“เซียวเป่ย มาจนถึงตอนนี้ คุณยังพูดเรื่องแบบนี้อยู่อีกเหรอ?คุณไม่คิดว่ามันไร้สาระและน่าอับอายเหรอ?”“สิ่งที่คุณพูด หลอกลวงได้แค่ฉันเมื่อสามปีก่อน และคุณหนูกู้ในตอนนี้ก็เท่านั้นแหละ”เซียวเป่ยส่ายหัว และไม่ได้อธิบายอะไรเธอไม่เชื่อ สำหรับเธอแล้ว อาจจะเป็นเรื่องที่ดีก็ได้“ฉันขอแนะนำคุณว่า ถ้าคุณไม่ชอบกู้โย่เสวี่ย และแค่อยากหลอกใช้เธอ ทางที่ดีที่สุดอย่าทำให้เธอต้องถลำลึก! คุณหนูกู้ เธอเป็นคนที่ไร้เดียงสามาก ฉันไม่ต้องการเห็นเธอถูกคนสารเลวอย่างคุณทำร้าย!”ซูหว่านจ้องมองเซียวเป่ยอย่างเกลียดชังเซียวเป่ยหันกลับมา มองซูหว่าน แล้วถามว่า “ทำไมคุณถึงคิดว่าผมหลอกใช้เธอ?”“ไม่ใช่เหรอ?” ซูหว่านพูดอย่างไม่พอใจ“ในการแข่งขันครั้งแรกรอบคัดเลือกระดับเขตเมือง คุณสามารถได้รับคะแนนเต็มจากอาจารย์ที่ปร
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 439
ตระกูลหลี่เริ่มชุลมุน!ท่านนายพลแห่งตระกูลหลี่กลับมาแล้ว!ช่างเป็นเรื่องที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง!หลี่เต๋อหลงรีบเดินออกจากสวนหลังบ้าน ตอนที่เดินไปถึงห้องรับแขก ก็เห็นชายวัยกลางคนรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาเฉียบคมคนหนึ่ง เอามือไพล่หลัง ยืนอยู่กลางห้องรับแขก ทั้งตัวเต็มไปความน่าเกรงขามและรัศมีแห่งความดุร้าย!“เทียนเอ๋อร์!ในที่สุดลูกก็กลับมาแล้ว ...”หลี่เต๋อหลงน้ำตาไหลรินหลี่จ้านเทียน เป็นลูกชายคนโตของหลี่เต๋อหลง และก็เป็นนายพลเพียงคนเดียวของตระกูลหลี่เช่นกัน!ในเขตสงครามตะวันตก เขามีสถานะสูง และดูแลเหล่าทหารร่วมสามหมื่นนาย!ถ้าเป็นไปตามที่คาดการณ์เอาไว้ ในอีกครึ่งปีหลังจากนี้ก็จะได้ดาวเพิ่มอีกดวง!เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลหลี่ในเมืองหลวงของมณฑลจะกลายเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างสมศักดิ์ศรี!หลี่จ้านเทียนหันกลับมา แล้วรีบพยุงหลี่เต๋อหลงนั่งลงบนเก้าอี้ไทชิอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็โยนเสื้อคลุม คุกเข่าลงข้างหนึ่งแล้วพูดว่า “เทียนเอ๋อร์ขอกราบคารวะคุณพ่อครับ”“ดีดีดี ลุกขึ้นเร็วลุกขึ้นเร็ว”หลี่เต๋อหลงกล่าวด้วยความตื่นเต้นหลี่จ้านเทียนลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว นั่งลงข้างๆ แล้วถามด้วยใ
บทล่าสุด
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 475
ซูเทียนห้าวตอบว่า: “ฉันรู้แล้ว! พี่สาวของฉันเป็นยังไงบ้าง?”เสียงเย้าแหย่ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์: “คุณวางใจได้ ไม่ตายหรอก พอคุณควบคุมบริษัทได้สำเร็จ และได้รับเงินสองร้อยห้าสิบล้านบาทมาเมื่อไหร่ พี่สาวของคุณก็จะกลับไปได้แล้ว”“ได้! แต่ฉันขอเตือนพวกแกนะ อย่าแตะต้องพี่สาวของฉัน!”ซูเทียนห้าวกล่าวอย่างเย็นชาชายฉกรรจ์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวล พวกเราทำงาน เชื่อถือได้แน่นอน”พูดจบ อีกฝ่ายก็วางสายโทรศัพท์ทันทีซูเทียนห้าวถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่กลับไม่ได้ผ่อนคลายเลย“พี่ครับ ผมขอโทษ... แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้! ผมอยากจะพิสูจน์ตนเองว่า ผมไม่ใช่เศษสวะ! ผมมีความสามารถ!” ซูเทียนห้าวกล่าวเบาๆ ความเย็นชาแวบขึ้นมาในนัยน์ตา............ตัดภาพมาที่เซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานอยู่ในร้าน พอมองดูเวลา ก็พบว่าผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วเห็นได้ชัดว่าเขากังวลมาก จึงถามว่า: “ปรมาจารย์เซียวเป่ย ไป๋อู๋ฉางนั่นจะกลับมาจริงๆเหรอ?”“ถ้าเธอยังไม่อยากตาย เธอก็จะมา ” เซียวเป่ยพูดอย่างสงบนิ่งทันทีที่พูดจบ ที่ประตูร้านขายของชำ ก็มีร่างลับๆล่อๆร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ร่างนั้นเดินโซเซเล็
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 474
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ พิษศพที่อยู่บนมือของชายชราในชุดดำ ในเวลานี้ได้ย้อนกลับ กระจายไปตามแขนของชายชรา และบุกเข้าไปจนถึงหน้าอก!เนื่องจากมีพิษศพอยู่บนร่างกายของเขามากเกินไป ในชั่วพริบตาเดียว ชายชราในชุดดำก็ล้มลงกับพื้น คร่ำครวญไม่สายขาด ผิวหนังทั้งตัวเปลี่ยนไปเป็นสีดำ และเริ่มเปื่อยเน่าทางด้านฝั่งนี้ เมื่อหญิงชราในชุดขาวเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ตกใจจนมีสีหน้าที่ซีดเผือด ยังไม่ทันได้ครุ่นคิดอะไร ก็หันหลังกลับและวิ่งหนี!เธอรู้ดีว่า คืนนี้ได้พบกับยอดฝีมือแล้ว“คิดจะหนี มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”เมื่อเซียวเป่ยเห็นหญิงชราในชุดขาวคิดจะวิ่งหนี ก็ยกมือขึ้นแล้วยิงเข็มเงินออกไปอีกสองสามเล่มหญิงชราในชุดขาวตอบสนองกลับแบบมีเงื่อนไข เธอเหวี่ยงไม้อาดูรที่อยู่ในมือ จากนั้นก็เกิดเสียงดังตึกตึกตึก และมีประกายไฟขึ้นมาเล็กน้อยทันทีแม้ว่าเข็มเงินส่วนใหญ่จะถูกสกัดกั้น แต่ก็มีเข็มเงินสองสามเล่มที่เจาะเข้าไปที่หน้าของหญิงชราชุดขาว และมีอีกเข็มหนึ่งในนั้นเจาะไปที่ตาของเธอ ทำให้มีเลือดไหลออกมาทันทีแต่หญิงชราชุดขาวกลับไม่คิดที่จะต่อสู้กลับเลยแม้แต่น้อย หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไป พร้อมกับเสียงดังฟรึ่บ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 473
เซียวเป่ยพยักหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “มาเร็วดีนี่”“แกจะตายเอง หรือว่าให้ฉันลงมือ?” ชายชราในชุดดำ ถามด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดุร้ายในสายตาของเขา จัดการกับเด็กหนุ่มอย่างเซียวเป่ยนั้น เป็นอะไรที่ง่ายมากเดิมคิดว่าจะเป็นยอดฝีมือที่มีความแข็งแกร่งอะไร คิดไม่ถึงว่า จะเป็นเด็กเหลือขอที่อ่อนหัดคนหนึ่งสิ่งนี้ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางที่อยากจะต่อสู้อย่างจริงจัง รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากเซียวเป่ยยิ้มด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งรอยยิ้มนี้ ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางขมวดคิ้วแน่นเด็กคนนี้ กำลังยิ้มเยาะเย้ยอยู่เหรอ?“ดูเหมือนว่า แกจะเลือกให้พวกเราลงมือ” เฮยอู๋ฉางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เผยให้เห็นฟันเหลืองของเขาและในเวลานี้ กู้โย่เสวี่ยที่นั่งคว่ำหน้านอนอยู่บนโต๊ะก็ตื่นขึ้นมา ขยี้ตาอย่างงัวเงีย มองไปที่ร่างของทั้งสองคนที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นในร้าน และถามอย่างงุนงงว่า: “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”ในเวลานี้ เฮยอู๋ฉางก็ลงมือทันที เขาใช้ฝ่ามือ โจมตีเซียวเป่ยผ่านทางอากาศ!ฝ่ามือนี้ ลมที่อยู่ตรงฝ่ามือแฝงไปด้วยหมอกควันสีดำ และมีกลิ่นเหม็นมากระทบมาที่ใบหน้า!กู้โย่เสวี่ยตกใจมากจนร้องเสียงดัง และลืมที่จะหลบหลีกเซียวเป่ย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 472
พอรับสาย เสียงซักถามด้วยความเกรี้ยวโกรธของซูหว่านก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์: “เซียวเป่ย คุณหมายความว่ายังไงกันแน่?”เซียวเป่ยชะงักไป รู้สึกสับสนเล็กน้อย จึงขมวดคิ้วแล้วถามว่า: “ประธานซู ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”“ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกเหรอ?เป่ยเสวี่ยมาส์ก คุณจะอธิบายยังไง!” ซูหว่านซักถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เป่ยเสวี่ยมาส์ก? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”“เซียวเป่ย! คุณไม่คิดว่าตนเองในตอนนี้ ไร้ยางอายมากเหรอ?” ซูหว่านโกรธมากตอนนี้การที่เซียวเป่ยแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันเหมือนกับว่าเขาจงใจโอ้อวด“ผมไร้ยางอาย?”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว และรู้สึกโกรธขึ้นมามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยซูหว่านกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ยังจำสิ่งที่คุณพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม?คุณบอกว่าตนเองจะไม่พึ่งพาใคร เพื่อจะพิสูจน์ให้ฉันเห็น! แล้วตอนนี้ล่ะ? สุดท้ายคุณก็พึ่งพาคุณหนูตระกูลกู้คนนั้น แล้วแอบทำอะไรกับมาส์กหน้านั่น!”“ไม่อย่างนั้น อาศัยแค่ตัวคุณเอง จะมีคุณสมบัติไปถึงอันดับที่สี่ของรายการยอดขายระดับประเทศเหรอ?”หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เซียวเป่ยก็เพิ่งตอบ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 471
“หัวหน้าตระกูลฮั่ว คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? เศษสวะอย่างไอ้เซียวเป่ยเนี่ยนะ ช่วยชีวิตคุณ?”ฉินเฟิงถามด้วยความประหลาดใจทันใดนั้นสีหน้าของฮั่วเจิ้งซานก็เปลี่ยนไปเป็นแย่มากทันที และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ประธานฉินใช่ไหม ผมจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ได้โปรดให้เกียรติปรมาจารย์เซียวด้วย!”พูดจบ ฮั่วเจิ้งซานก็เฉยเมยต่อสีหน้าที่ประหลาดใจของฉินเฟิง และกล่าวกับเซียวเป่ยว่า: “ปรมาจารย์เซียว พวกเราไปกันเถอะ”เซียวเป่ยพยักหน้า เดินตามฮั่วเจิ้งซานไปขึ้นรถแล้วจากไปซูหว่านกับฉินเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยงุนงงสงสัย“แม่งเอ๊ย! ทำเป็นวางมาด? ไม่รู้ว่าใช้วิธีการสกปรกอะไรในการหลอกลวงหัวหน้าตระกูลฮั่ว!” ฉินเฟิงบ่นอย่างไม่พอใจสายตาของซูหว่าน มองดูรถที่กำลังจากไปอยู่ตลอดเวลา และรู้สึกอึดอัดอยู่ใจเป็นอย่างมากไม่รู้เป็นเพราะอะไร พอเห็นท่าทีที่ฮั่วเจิ้งซานมีต่อเซียวเป่ย ทำให้ซูหว่านรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากตนเองเป็นคนผิดอย่างนั้นเหรอ?ตนรู้สึกเกรงใจและชื่มชมฮั่วเจิ้งซาน แต่เขากลับเคารพนบนอบต่อเซียวเป่ยเป็นอย่างมาก“หว่านเอ๋อร์ เป็นอะไรไปเหรอ?”เมื่อฉินเฟิงเห็นซูหว่านจ้องมองรถที
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 470
“พ่อหนุ่มคิดว่า ยาอายุวัฒนะแค่เม็ดเดียว สามารถพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าฉันฉินเทียนหู่ได้อย่างนั้นเหรอ?”ในขณะนี้พอหลิวเซียนเหนียงได้ยินคำพูดของเซียวเป่ย ก็ขมวดคิ้วอันสวยงาม และรู้สึกว่าเซียวเป่ยใจกล้าเกินไปแล้วสีหน้าของเซียวเป่ยไร้ซึ่งความหวาดกลัว แล้วกล่าวว่า: “พักนี้ท่านฉินรู้สึกแน่นหน้าอกตลอดเวลาใช่ไหม ตอนกลางคืนก็นอนไม่หลับเป็นเวลานาน?”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้ว แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ช่างนี้ฉันนอนไม่หลับ มีปัญหาอะไรไหม?”เซียวเป่ยส่ายหัวแล้วกล่าวว่า: “ท่านฉิน นี่ไม่ใช่อาการนอนไม่หลับ แต่เป็นเพราะพลังงานรั่วไหล และสูญเสียพลังชีวิต ถ้าผมดูไม่ผิด ท่านฉินไม่เพียงแต่นอนไม่หลับเท่านั้น แต่ยังรู้สึกชาที่แขนขาด้วย บางครั้งอาจจะเป็นลมหมดสติไปชั่วขณะ”ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา สายตาของฉินเทียนหู่ก็เปลี่ยนไปทันทีทำไมเด็กคนนี้ ถึงได้พูดได้แม่นยำขนาดนี้?แต่ว่า แพทย์ที่อยู่ข้างกายตนบอกว่าตนเองไม่เป็นไร แค่ทำงานหนักจนเกินไป พักผ่อนให้เยอะๆก็พอแล้วดังนั้น ฉินเทียนหู่จึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างเย็นชาว่า: “เอาล่ะ ฉันมีหมอประจำตัวอยู่ข้างกาย ถ้ามีปัญหา ไม่จำเป็นต้องให้พ่อหนุ่มมาเตือนฉั
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 469
หลิวเซียนเหนียงหันกลับมา จ้องมองเซียวเป่ยด้วยสีหน้าท่าทางที่สงสัยและประหลาดใจแล้วถามว่า “นี่คือยาที่คุณทำเหรอ?”“ใช่” เซียวเป่ยตอบอย่างเรียบง่ายบนใบหน้าที่สวยงามของหลิวเซียนเหนียงเต็มไปด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “คุณหลิวเห็นอะไรไหม?มันเป็นของจริงหรือของปลอม?”ผู้มีอิทธิพลคนอื่นๆ ต่างก็พากันเอ่ยปากสอบถามกันเป็นแถว“หลิวเซียนเหนียง คุณพูดมาตามตรงเถอะ”“ตามความคิดของผม ยาอายุวัฒนะบ้าอะไรเนี่ย เป็นของปลอมร้อยเปอร์เซ็นต์!”“ท่านฉิน ท่านสามารถดำเนินการได้เลย”เมื่อได้ยินเสียงเย้าแหย่ของคนที่อยู่รอบข้าง สีหน้าของเซียวเป่ยก็ยังคงเต็มไปด้วยความเฉยเมยสีหน้าของฉินเทียนหู่ก็เคร่งขรึมสุดขีดเช่นกัน เมื่อเห็นว่าหลิวเซียนเหนียงไม่ได้พูดเป็นเวลานาน ตัดสินด้วยตนเองในใจ เขามองไปที่เซียวเป่ยด้วยสีหน้าที่แย่มาก โบกมือแล้วพูดว่า: “ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวเด็กคนนี้เอาไว้เดี๋ยวนี้!”ทันทีที่พูดจบ บอดี้การ์ดสองก็กำลังจะลงมือ“เดี๋ยวก่อน”ทันใดนั้น หลิวเซียนเหนียงก็เอ่ยปากพูด“คุณหลิว?” ฉินเทียนหู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหลิวเซียนเหนียงมองไปที่เซียวเป่ยอีกครั้ง ดูเหมือนจ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 468
“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มรู้ไหมว่า คนที่หลอกลวงฉันฉินเทียนหู่จะต้องมีจุดจบอย่างไร!”ฉินเทียนหู่โกรธ!เห็นได้อย่างชัดเจนว่า หลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่เคยมีใครกล้าเย้าแหย่ตนเอง ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ยาอายุวัฒนะ?ยืดอายุขัยได้อีกห้าปี?ยาล้ำค่าเช่นนี้ จะใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อได้อย่างไร?เซียวเป่ยกลับยิ้มเบาๆแล้วกล่าวว่า “ตอนที่ออกมาผมรีบมาก ผมหากล่องไม่เจอ ก็เลยใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อ”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งขรึมสุดขีด ราวกับว่าเป็นเสือร้ายที่กำลังจะบ้าคลั่ง!ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวไอ้หนุ่มที่มาก่อความวุ่นวายคนนี้ให้ฉันหน่อย!”ฉินเทียนหู่ตะคอกด้วยความโกรธทันใดนั้น บอดี้การ์ดทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังฉินเทียนหู่ก็แสดงตัวออกมา เอามือจับตรงสะเอว และจ้องมองเซียวเป่ยด้วยสายตาที่เย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ท่านฉิน ดูยาอายุวัฒนะของผมก่อนค่อยว่ากัน?”“ยังต้องดูอีกเหรอ?”ฉินเทียนหู่พูดอย่างย็นชาฮั่วเจิ้งซานรีบเกลี้ยกล่อมว่า: “ท่านฉิน ท่านอย่าเพิ่งใจร้อนไปเลย ปรมาจารย์เซียวไม่มีเจตนาอื่น ถ้าคุณยอมที่จะเชื่อผม โปรดให้โอกาสปรมาจารย์สักครั้ง ดูยาอายุวัฒนะนี้หน่อย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 467
ทันทีที่เซียวเป่ยพูดคำเหล่านี้ออกมา ก็ดึงดูดสายตาของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทันที“ยาอายุวัฒนะ?”“ยาอายุวัฒนะอะไร? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”“พ่อหนุ่ม รู้ไหมว่านี่เป็นวาระโอกาสแบบไหน? ถ้ายังกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ก็ไสหัวออกไปซะ!”ทุกคนดูไม่เป็นมิตรมาก และพากันตำหนิเซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานก็ตกตะลึง และตื่นตระหนกเล็กน้อย จากนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วอธิบายว่า: “ทุกท่าน ต้องขออภัยด้วย ยาอายุวัฒนะที่ปรมาจารย์เซียวกล่าวถึง... เป็นยาที่เขาเพิ่งจะกลั่นทำด้วยตนเองเมื่อสักครู่นี้”หลังจากพูดประโยคนี้จบ สีหน้าของทุกคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวก็เปลี่ยนไป ตอนแรกรู้สึกประหลาดใจ จากนั้นก็รู้สึกสงสัย สุดท้ายพวกเขาก็รู้สึกโกรธ!เพียะ!ซุนฝูลู่วางถ้วยชาลงบนโต๊ะน้ำชาที่อยู่ด้านขวามืออย่างแรง และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ท่านหัวหน้าตระกูลฮั่ว ผมให้คุณพาไอ้หนุ่มคนนี้เข้ามา ก็ถือว่าแหกกฎแล้ว ตอนนี้ไอ้หนุ่มคนนี้ยังกล้ามาพูดจาไร้สาระ และจะใช้ยาอายุวัฒนะที่พวกเราไม่เคยได้ยินมาก่อนอะไรนั่นแลกกับหินจิตวิญญาณ แถมยังเป็นของที่เขาทำขึ้นมาด้วยตนเองอีกด้วย”“ปรมาจารย์ฮั่ว คุณคิดว่าพวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่ โง่เขลาเบาปัญญามากหรือยังไง?
