เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่7 ความลับของหมู่บ้าน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-28 09:59:31"ค่ะ รับทราบ" เธอรับคำแต่โดยดี "ไหนล่ะยา ลัลนารอนานแล้วนะ หรือว่าพี่อยากไปทาให้เองก็ไม่ว่านะ ยัยลัลคงดีใจ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"พูดอะไรของเธอ อะนี่" เขายื่นหลอดยาให้เธอ "แล้วนี่ยาคลายกล้ามเนื้อ" พร้อมกับยัดห่อยาใส่มือให้เธอ "ขอบคุณค่ะ" "พูดดีๆก็เป็นหรอ นึกว่าจะพูดแค่กับอาวิน" เขาแหยะยิ้ม "อะไรของพี่ เมื่อกลางวันก็ทีหนึ่งแล้วนะ" เธอหน้ามุ่ย "ไม่แกล้งแล้ว กลับที่พักเถอะ เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง" "ไม่เป็นไร หนูกลับเองได้" "เถอะน่า" เขาดันหลังให้ฉันออกจากห้อง "พี่พักอยู่คนเดียวหรอ" เธอถาม "อืม ถามทำไม" "บ้านพี่ดูใหญ่กว่าที่จะอยู่คนเดียวนะสิ แถมบ้านพี่ยังไม่เหมือนบ้านของคนอื่นด้วย" "พ่อพี่เคยเป็นหัวหน้าหมู่บ้านนะ นี่...เป็นสิ่งเดียวที่พ่อพี่ทิ้งไว้ให้" เขาตอบสั้นๆ แต่สีหน้าดูนิ่งไป "ขอโทษนะ พ่อพี่...เสียแล้วหรอ" "แม่พี่เสียตั้งแต่พี่อายุ10ขวบ หลังจากนั้นพี่ก็อยู่กับพ่อมาตลอด ท่านเพิ่งเสียเมื่อปีก่อนนี่เอง" เขากำหมัดแน่น "เสียใจด้วยนะ" เธอพยายามพูดปลอบเขา "ถึงแล้วรีบขึ้นบ้านไป แล้วอย่าทำแบบนี้อีกไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน" เขาจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง "ค่ะ" "แกไปทำอะไรตั้งนาน ฉันรอจนจะหลับแล้วเนี่ย"ลัลนาหาวหวอดๆ "เอ่อ ฉันหาบ้านพี่เขาไม่เจอน่ะ ดีนะที่ไปเจอผู้ช่วยของเขาเข้า" "คนเมื่อกลางวันนะหรอ" "ใช่ๆ อ่ะยานวดแล้วก็นี่ยาคลายกล้ามเนื้อกินสะ" ฮาน่ายื่นมันให้กับเพื่อน เช้าวันต่อมา... "เอาล่ะทุกคน วันนี้พี่จะพาไปสร้างฝายกั้นน้ำ ขอให้ทุกคนมีส่วนร่วมนะครับ" มาคินพูดขึ้น "แม่น้ำสายนี้ไหลมาจากทางด้านทิศเหนือ หน้าแล้งของทุกปีน้ำมีไม่พอใช้เพราะว่าเราไม่ได้กักน้ำเอาไว้ พี่ขอความร่วมมือน้องๆด้วยนะครับ ท้ายกิจกรรมพี่จะให้พี่มาคินให้คะแนนทีละคน" อาวินเสริม "ครับ/ค่ะ" ทุกคน "ก่อนอื่นช่วยกันหาอุปกรณ์กันก่อนเลย ผู้ชายแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกไปตัดไม้ อีกกลุ่มไปขนก้อนหินจากในป่าด้านโน้น" มาคินชี้บอก "พวกเธอสองคนช่วยดูแลอำนวยความสะดวกให้เพื่อนๆด้วย" "ได้ค่ะ" ลัลนา/ฮาน่า "พี่อาวินนี่น้ำค่ะ" ฮาน่ายื่นน้ำให้ หลังจากที่ชายหนุ่มเดินกลับมาจากไปช่วยน้องๆตัดไม้ในป่า ขณะที่มาคินกำลังเดินตามหลังมาเห็นฉากนี้เข้าพอดี "ขอน้ำหน่อย" มาคินหันไปบอกฮาน่า "นี่ค่ะ เหนื่อยไหมคะให้ลัลนวดให้ไหม ลัลนวดเก่งนะ" เป็นลัลนาที่ยื่นน้ำให้เขาแทน "ไม่ดีกว่าครับ" เวลาใกล้เที่ยงราจเอาเสเบียงมาส่งให้มาคิน "มาๆกินข้าวด้วยกันก่อน" อาวินเอ่ยปากชวนราจ "ไม่ดีมั้งครับ" "ไม่ดีอะไรเล่า มาๆกินด้วยกันนี่แหละ" ราจหันไปมองมาคิน เขาพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต "ก็ได้ครับ" พอทุกคนกินข้าวอิ่มก็นั่งคุยกันเพื่อย่อยอาหาร บางคนก็ปลีกตัวไปนอนพักใต้ต้นไม้ใหญ่ บ้างก็ชวนกันไปเล่นน้ำ "ราจ ที่บอกว่าอายุเท่าๆกับเรานี่จริงหรอ" ฮาน่าถามราจบ้าง "จริงครับ" ราจตอบ "ถ้างั้นราจก็อายุน้อยกว่าพี่มาคินนะสิ" ฮาน่าถามต่อ "ครับ" เธอพยักหน้า หลังต้นไม้ มีร่างหนึ่งกำลังแอบดูพวกเขาอยู่ มาคินเจ้าพาคนพวกนี้เข้ามาในหมู่บ้านคิดจะทำอะไรกันแน่! มาคินเอาไม้ที่ตัดมาปักลงไปก่อนจะใช้ก้อนหินขนาดใหญ่ทุบลงไปอีกที โป๊ก โป๊ก โป๊ก "เดี๋ยวช่วยเอาก้อนหินพวกนี้เรียงตามแนวที่กั้นไว้นะ" มาคินบอก "เสร็จแล้วจะมีรางวัลให้" เขายิ้มกรุ่มกริ่ม "อะไรหรอครับพี่" หนึ่ง เพื่อนรุ่นน้องเอ่ยถาม "รีบไปทำให้เสร็จก่อน" เมื่อเสร็จภาระกิจทุกคนต่างรอคอยให้มาคินบอกรางวัลที่พวกเขาจะได้รับอย่างภูมิใจ "ไหนล่ะพี่รางวัล" หนึ่ง ทวงสัญญา "มายืนตรงนี้ แล้วหันหน้าไปฝั่งโน้น" มาคินบอก ผลัก! ตู้มมมมมมมม มาคินผลักหนึ่งตกน้ำ "ฮ่าๆๆๆๆๆ" เสียงหัวเราะของเพื่อนดังสนั่นหวั่นไหว "เล่นได้ตามสบาย" "ฮาน่าไปเล่นน้ำกัน ฉันร้อนจะตายอยู่แล้วเนี่ย" ลัลนาชวน "แต่ว่าฉันไม่อยากเล่น" "ไปเล่นเป็นเพื่อนหน่อย นะๆ" "เออๆก็ได้" "นี่แนะๆ ฮ่าๆๆ" ลัลนาแกล้ง "อะไรเนี่ย เปียกหมดเลย" เสื้อสีขาวที่เธอสวมอยู่ตอนนี้เปียกไปทั้งตัวจนมองเห็นผิวขาวนวลเนียนของเธออย่างชัดเจน พวกเพื่อนๆในชมรมต่างพากันจ้องมองหญิงสาวเป็นตาเดียว "เฮ้ยๆ หยุดมองเลยพวกมึงอ่ะ" อาวินช่วยชีวิตเธอไว้ และเอาเสื้อมาคลุมให้เธอ "ขอบคุณค่ะ" เธอส่งยิ้มให้เขา "แหม พี่อาวินดูแลดีขนาดนี้แกไม่ใจอ่อนบ้างหรอ" ลัลนาถาม "ยัยลัล" ฮาน่าถลึงตามองเพื่อนรักอย่างเอาเรื่อง #มาคิน หลังจากที่กลับมาผมก็เป็นอะไรไม่รู้ มันหงุดหงิดอารมณ์เสียไปหมด ก็ยัยตัวแสบนั่นดันไปเล่นน้ำทั้งๆที่ตัวเองใส่เสื้อสีขาวจนเกิดเรื่องน่าอาย แถมคนที่เอาเสื้อไปคลุมให้เธอกลับเป็นไอ้อาวินเพื่อนสนิทผม แต่ทำไมผมต้องหงุดหงิดด้วย อันที่จริงมันควรจะเป็นผมที่ปั่นหัวเธอสิทำไมกลายเป็นผมที่กำลังปั่นป่วนซะเอง อีก2วัน จะเป็นวันคืนพระจันทร์เต็มดวงแล้ว รอให้ผ่านวันนี้ไปผมจะทำให้เธอได้รู้ว่าการที่เธอดื้อรั้น จนเกือบจะเอาชีวิตของผู้อื่นมันต้องเจอกับอะไร จบ #มาคิน 2วันต่อมา..... "วันนี้ฟ้าไม่เป็นใจเลยว่ะ" อาวินนั่งคุยกับมาคินอยู่ใต้ถุนบ้านของเขา "แกจะเอาไงต่อ ท่าทางฝนน่าจะตกทั้งวัน" มาคินบอก "แกรู้ได้ไง" "ก็เดาเอา...ฟ้ามืดขนาดนั้นดูไม่ออกเลยมั้ง" เขาตอบปัด อาวินบอกว่าเขาจะเลื่อนการทำกิจกรรมออกไปก่อน เพราะกลัวว่าฝนจะตกหนักจนเกิดน้ำป่าไหลหลาก เขาสั่งห้ามทุกคนให้อยู่ในที่พักห้ามออกไปข้างนอกเด็ดขาดจนกว่าจะเช้า 19:00 น. "อยู่แต่ในบ้านน่าเบื่อจะตาย" ลัลนาบ่น "นั่นสิ" ฮาน่าก็เห็นด้วย "ไปหาพี่มาคินดีกว่า เผื่อจะมีอะไรให้ทำ" "จะบ้าหรอ พี่อาวินเพิ่งบอกว่าห้ามออกจากที่พัก" "ไม่เป็นไรหรอกน่า ถ้าแกไม่อยากไปฉันไปคนเดียวก็ได้" "แต่ว่า..." "ไม่มีแต่ ฉันไปล่ะ" ลัลนาโบกมือลาเพื่อนรักก่อนจะเดินลงบันไดตรงไปยังบ้านของเป้าหมายอย่างอารมณ์ดี 23:00 น. "ยัยลัลทำไมไปนานจัง จะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านะ" ฮาน่าเดินวนไปวนมาอย่างกังวล "ตามไปดูดีไหมว่ะ" จนในที่สุดฮาน่าก็เดินมาหยุดอยู่หน้าบ้านของมาคิน เธอเดินขึ้นบันไดแล้วเอื้อมมือไปเคาะประตู ก๊อกๆๆ เงียบแฮะ ลัลนามาที่นี่แต่ทำไมไม่มีเสียงใครเลย ก๊อกๆๆ ไม่มีเสียงตอบรับ "เอาวะ" ฮาน่าตัดสินใจค่อยๆเปิดประตูเข้าไปด้านใน หญิงสาวกวาดสายตาไปมองรอบๆก็ไม่เจอ "ลัลนาแกหายไปไหนเนี่ย กลับมาจะด่าให้เข็ดเลย" "พี่มาคิน...มีใครอยู่ไหมคะ" เงียบไม่มีเสียงตอบรับใดๆ หรือว่ามันจะบังเอิญที่เขาไม่อยู่พอดี ระ หรือว่า...พี่มาคินอาจจะพาลัลนาไปทำมิดีมิร้ายที่อื่น! เธอคิดในใจ ยิ่งทำให้กระวนกระวายเข้าไปอีก โครม !! เสียงของตกดังมาจากในห้องของเขา ไหนว่าไม่อยู่หรือว่า...จะเกิดอะไรขึ้นกับลัลนา! ฝากติดตามต่อด้วยนะค่าาา 🙏🥰😁🌺 นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการ ติชมกันได้น๊าาบทที่เกี่ยวข้อง
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่8 คืนพระจันทร์เต็มดวง
"พี่มาคิน อยู่ในห้องหรือเปล่าคะ" ก๊อกๆๆเธอเคาะประตูแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างใน"พี่มาคิน หนูจะเปิดเข้าไปแล้วนะ" คนข้างในไม่มีท่าทีว่าจะเปิดประตูออกมา เธอจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป ด้วยความที่มันคาใจว่าเจ้าของบ้านจะทำมิดีมิร้ายเพื่อนของเธอเหมือนที่เธอคิดหรือไม่"พี่...เป็นอะไรหรือเปล่า" เขานอนอยู่บนเตียงมีสีหน้าซีดเผือด ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อโชก อาการเหมือนคนไม่สบายจับไข้สั่น"เธอมาได้ยังไง" เขาพูดด้วยเสียงแหบแห้ง"ก็เปิดประตูเข้ามานะสิ" เธอตอบกวนๆ"ยังจะมีน่ามาเล่นอีก พี่บอกแล้วไงว่าห้ามออกจากที่พัก" เขาดุ"หนูมาตามหายัยลัลค่ะ ยัยนั่นบอกว่าจะมาหาพี่" "ทำไมต้องมาหาพี่" "ก็...ช่างมันเถอะ แล้วลัลละคะ? พี่เห็นเพื่อนหนูบ้างไหม" เธอถามหยั่งเชิง จ้องมองอีกฝ่ายด้วยความระแวง แต่เขานอนป่วยขนาดนี้ถ้าคิดจะทำอะไรเพื่อนเธอจริงๆก็คงทำไม่ได้หรอก ความคิดในหัวของเธอกำลังคุยกันเหมือนคนบ้า"ลัลไม่ได้มาหาพี่นะ" เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง"อ้าว ถ้าไม่ได้มาหาพี่แล้วยัยลัลหายไปไหน" เธอมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด"พี่ก็ไม่รู้" เขาส่ายหัว"หนูจะไปบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่9 คนที่หายไป
"รีบๆกินซะ อยากไปตาหาเพื่อนไม่ใช่เหรอ""ค่ะ" เธอตักข้าวต้มยัดเข้าไปในปาก "หูยย อร่อยมากเลยค่ะ นี่แน่ใจใช่ไหมว่าพี่ทำเอง" เธอแหย่เขาเล่นแต่ดูเหมือนคนตัวสูงจะไม่ได้เล่นด้วย ได้แต่มองอีกฝ่ายแบบดุๆมาคินกับฮาน่าเล่าเรื่องที่ลัลนาหายตัวไปเมื่อคืนให้อาวินฟังก่อนที่ทุกคนจะช่วยกันออกตามหาลัลนา ทุกคนช่วยกันออกตามหาภายในหมู่บ้านแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเจอเธอเลย"เอาไงต่อว่ะ" อาวินถามขึ้น เขามีสีหน้าตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด หากว่าเกิดอะไรขึ้นกับรุ่นน้องพวกจะรายงานทางมหาลัยและครอบครัวของเธอยังไง"มีอยู่ที่หนึ่งที่ยังไม่ได้หา" มาคินบอก"ที่ไหนว่ะมาคิน" อาวินร้อนรน "แกรู้ไหมว่าเป็นฝีมือของใคร" เขาถามขณะที่ทุกคนกำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามพวกเขามาติดๆ"พอเดาได้" เขาตอบ "แต่ก็ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่""เออ รีบไปกันก่อนเถอะ"มาคินพาทุกคนมาหยุดอยู่หน้าถ้ำร้างแห่งหนึ่งซึ่งอยู่หลังหมู่บ้านไม่ไกลเท่าไหร่นัก"ที่นี่หรอ มันดูน่ากลัวๆยังไงไม่รู้" อาวินบอก"พี่ครับ ผมไม่เข้าไปด้วยนะครับผมกลัวผี" หนึ่ง รุ่นน้องบอกก่อนจะกระโดดไปกอดเพื่อน"โห่ ไอ้ป๊อดเอ๊ยยยย" เพื่อนอีกคนพูด"ผีที่ไหนไม่มีหรอกเว้ย" เพื่อนอีกคนสมทบ"พอๆเลิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่10 เกือบ
"ขะ ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ""ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันนึกประท้วงในใจขึ้นมาทันทีเมื่อเขาบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ ในเมื่อเขาตั้งใจชัดๆ!จบบันทึกฮาน่าเช้าวันต่อมา...เมฆาเดินออกมาจากบ้านของตนเอง ชาวบ้านต่างมองไปยังเจ้าตัวก่อนจะซุบซิบนินทากันต่างๆนานา แต่คนที่ถูกมองก็ไม่ได้แสดงสีหน้าพิรุธอะไร"ไอ้เมฆาแกบอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าแกเอาตัวลัลนาไปไว้ไหน!" มาคินถลาเข้าไปกระชากคอเสื้อเขาอย่างเหลืออด"ข้าจำเป็นต้องรายงานเจ้าทุกเรื่องหรือไง" เขาตอบตอบท่าทียียวนกวนประสาท"แกต้องการอะไร" เขากำหนัดแน่น"เอาเวลาไปดูแลยัยนั่นของแกไม่ดีกว่าหรอ หรืออยากให้ข้าเปลี่ยนตัว!" เมฆาจ้องหน้ามาคินอย่างไม่เกรงกลัว"ในที่สุดก็ยอมรับสินะ!" มาคินจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง"จุ๊! อย่าเสียงดังไปไม่อย่างนั้นข้าจะบอกทุกคนเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของแกซะ" เขาขู่ด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน"แก!!" มาคินผลักเมฆาเซไปสามก้าว"หึ! อย่ายุ่งเรื่องของข้าถ้าไม่อยากให้ยัยนั่นตาย" มาคินได้แต่ยืนกำหมัดแน่น เขาถึงกับหยุดกึก!ทันทีหลังจากนั้นเมฆาก็หายไปจากหมู่บ้านอย่างไร้ร่องรอย เหมือนจงใจจะมาบอกให้รู้ว่าลัลนายังมีชีวิตอยู่ และห้ามใครยุ่งเรื่องนี้ไม่งั้นเขาจะทำอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่11 ป่าอาถรรพ์ NC
เธอค่อยๆย่องเข้าไปใกล้โซฟาตัวเล็กแล้วบรรจงห่มผ้าให้เขาอย่างเบามือ ตอนหลับดูดีกว่าตอนตื่นตั้งเยอะเธอจ้องใบหน้าคมคายในความมืดนานเท่าไหร่ไม่รู้หมับ!เขาโอบเอวเธอเข้าหาตัวอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้ตอนนี้ร่างกายของเธอกำลังแนบชิดกับกายกำยำ มือทั้งสองข้างของเธอดันแผงอกกว้างอย่างตกใจ"ลักหลับพี่หรอ" เขายิ้มเจ้าเล่ห์"ปะ เปล่าสักหน่อย""ไม่เชื่อ เด็กดื้อต้องโดนอะไรนะ" เขาทำท่าครุ่นคิด"อะไรคะ ปล่อยนะ" เธอพยายามดิ้นจากอ้อมแขนของเขาแต่ไม่เป็นผล"หยุดดิ้นไม่งั้น..." เขายื่นหน้าอันหล่อเหลาเข้ามาใกล้เธอ"ปะ ปล่อยหนูนะ" เธอกัดเข้าที่ต้นแขนของเขาอย่างสุดแรง เมื่อเห็นว่าเขายังไม่ยอมปล่อย"โอ้ยยยยย ยัยหมาบ้า! จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม" เขาพลิกตัวมาคล่อมอยู่บนร่างเล็ก ก่อนจะจับแขนทั้งสองข้างของเจ้าหล่อนขึ้นเหนือศีรษะ"พี่จะทำอะไร ไม่เล่นแบบนี้ดิปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ!" สีหน้าเธอดูตกใจเล็กน้อย"ใครบอกว่าเล่น" เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์"พี่...." เธอหยุดคำพูดไว้เพียงแค่นั้นเพราะใบหน้าของเขาโน้มลงมาและไวกว่าความคิดจุ้บเขาจูบหน้าผากกลมอย่างอ่อนโยน มือที่ถูกเขากดไว้ค่อยๆคลายออกพลั่ก!!!เสียงเข่ากระแทกเข้ากับน้องชายของเขาเต็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่12 เมียงู1
ฉันหันไปมองมาคินที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกตัว ทว่าไม่ทันที่ฉันจะได้คิด จู่ๆเสียงฝีเท้าปริศนาก็มาหยุดอยู่หน้าเต็นท์ ฉันสั่นไปทั้งตัว จะปลุกเขาก็ไม่กล้า ตัวเขาก็ยังบาดเจ็บอยู่ในใจก็กลัวแต่ก็ยังอยากออกไปดูว่ามันเป็นเสียงของใคร ใครจะมาเดินในป่าค่ำๆมืดๆเอาป่านนี้ฉันค่อยๆรูดซิปออกช้าๆ เอาหัวโผล่ออกมามองไปรอบๆแต่ไม่เห็นร่างของใครสักคน เมื่อกี้เสียงมันมาหยุดอยู่หน้าเต็นท์จริงๆนะ ฉันไม่ได้หูฝาดแน่ๆ"อื้อ!" มือปริศนาโผล่มาจากไหนไม่รู้มาปิดปากฉัน"อู้อี้ อ่อยอะ" มันไม่ยอมปล่อย สักพักก็มีลมอะไรเย็นๆไม่รู้มากระทบที่หัวฉันเบาๆจากนั้นสติฉันก็ค่อยๆดับวูบลงจบ#ฮาน่า#เมฆาสวัสดีครับผม 'เมฆา' ทุกคนคงจะสงสัยว่าผมจับผู้หญิงของมาคินมาเพื่ออะไรใช่ไหมครับ ผมต้องการสั่งสอนหมอนั่นไม่ให้ชีวิตมันมีความสุข! ในขณะที่ผมมีแต่ความทุกข์ พ่อของมาคินสาปพ่อของผมให้เป็นเหยี่ยวหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอท่านอีกเลยคืนวันพระจันทร์เต็มดวงผมได้ข่าวมาว่าไอ้มาคินมันพาพวกมนุษย์เข้ามาที่หมู่บ้าน และมันกับมนุษย์ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา ผมเลยคิดแผนจะแก้แค้นมันผมเข้าไปที่หมู่บ้านจะไปจับตัวผู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่13 เกมพลิก
เมฆาโดนมาคินถีบเข้าเต็มแรงจนเขานั้นเซไปหลายก้าว"มาแล้วหรอ" เมฆายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์"เจ้ารู้ว่าข้ามาสินะ" มาคินจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง"นี่มันอะไรกันพี่มาคิน พี่รู้จักผูชายคนนี้ด้วยเหรอคะ" ฮาน่าถามด้วยอาการสั่นเทาและมีสีหน้างุนงง"ค่อยคุยกัน รีบออกไปจากที่นี่ก่อน" มาคินบอก"คิดว่ามันจะง่ายขนาดนั้น" อีกฝ่ายยืนประจันหน้า"ข้าไม่ยอมให้เจ้าทำสำเร็จเช่นกัน!" มาคินตะโกนลั่น"ข้าถูกใจผู้หญิงคนนี้ เจ้าอย่ามายุ่งจะดีกว่า" เมฆาทำท่าจะเดินมาหาฮาน่าซึ่งตอนนี้แอบหลบอยู่ด้านหลังมาคิน"หยุดอยู่ตรงนั้น ไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน" มาคินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง"เจ้าจะทำอะไรข้า ไม่ช้าก็เร็วเธอก็ต้องเป็นของข้า""หมายความว่าไง""ไม่ว่าเจ้าจะพาเธอหนีไปที่ไหนข้าก็จะตามไปอยู่ดี อะไรที่ข้าอยากได้มันก็ต้องได้""แก..." กรอด มาคินกัดฟันแน่น"ปล่อยเธอมาให้ข้าซะ ไม่งั้นข้าจะบอกว่าแกเป็น...""อย่าแม้แต่จะคิด" มาคินยืนขวาง"เธอจะเป็นยังไงถ้ารู้ว่าแก..."ผัวะ!!! มาคินพุ่งเข้าต่อยเมฆาอย่างเต็มแรง แล้วกระชากคอเสื้อเขา"อย่าพูดในสิ่งที่ข้าไม่ได้สั่ง""หึ ได้ท่านหัวหน้าเผ่า" เมฆากระซิบเบาๆ"อะไรคะ หัวหน้าเผ่าอะไรกัน" ฮาน่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่14 ฝืนทน NC+
"แบบนี้สิถึงจะน่ารัก" เธอยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน"น่ารัก? เธอ...ไม่ได้คิดอะไรกับมันใช่ไหม""จะบ้าหรอ จะให้ไปคิดอะไรกับคนที่จะปล้ำหนูกันเล่า" เธอตีแขนเขาเบาๆ"ให้มันจริง""ถ้าหนูกลับไปแล้วพี่จะคิดถึงหนูไหม" เธอถาม"ไม่รู้สิ แล้วเธอล่ะจะคิดถึงพี่หรือเปล่า""เอ่อ" เธอไม่ตอบอะไรแต่พยักหน้าแทน ทำให้เขารู้ว่าถ้าเธอต้องไปจริงๆเขาก็คงคิดถึงเธอไม่น้อยเลย แต่สิ่งที่เธอทำไว้ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้เช่นกันฮาน่าเช้าวันต่อมา...มาคินหายไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้า"ฮาน่า มาคินไม่อยู่หรอ""ไม่เห็นตั้งแต่เช้า พี่เขาไม่ได้ไปหานายหรอ""ไม่นะ" เมฆาส่ายหัว"นายมีธุระอะไรหรือเปล่า""มี" เขายิ้มที่มุมปาก ก่อนจะยื่นดอกไม้ที่ซ่อนเอาไว้ด้านหลังให้เธอ"อะไร ให้ฉันทำไม""ข้าชอบเจ้า ชอบมากจริงๆ" เมฆาบอกอย่างจริงใจ"ขอบคุณ แต่เราเป็นเพื่อนกันดีแล้ว" เราทำสีหน้าจริงจัง"ทำไมกับมาคินเจ้าไม่ปฏิเสธแบบนี้บ้าง! น่าน้อยใจจริงๆ""นี่ ฉันว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะ""อะๆ ข้าเข้าใจก็ได้""ก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องพูดซ้ำ"เมฆาย่างสามก้าวไปหาฮาน่าอย่างเร็ว เขากระชากแขนเธอให้เดินตามไปที่ห้องมาคิน"นายจะทำอะไร!""ก็ทำแบบที่อยากทำไง!"เมฆา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่15 เผลอตัว NC+
มาคินผลักให้เธอนอนราบอีกครั้ง นิ้วใหญ่ลากไล้กลางร่องสวาทที่มีกางเกงตัวจิ๋วกั้นอยู่ ปลายนิ้วเขี่ยยอดติ่งก่อนจะคลึงเบาๆ ร่างเล็กเริ่มหายใจถี่ๆอีกครั้ง เขาไม่รีรอถอดกางเกงตัวจิ๋วเธอออก ก่อนที่นิ้วใหญ่จะค่อยๆสอดเข้าไปในร่องลึกและขยับเข้าออกช้าๆ สัมผัสแปลกใหม่ที่คนตัวเล็กได้รับส่งผลให้เธอเด้งรับมือเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาชักนิ้วเข้าออกซ้ำๆ และค่อยๆเร็วขึ้น จนเผลอร้องซี๊ดออกมาอย่างลืมตัว"รู้สึกยังไง..."เขาถามเหมือนจงใจให้เธอพูดมันออกมา"สะ เสียว..."เขาลากนิ้วตามกรีดตามร่องสวาทผ่านเม็ดเสียวแล้วขยี้เบาๆ"พี่อย่าแกล้งสิหนูไม่ไหวแล้ว"ไม่ใช่แค่เธอที่เสียว ท่อนเอ็นของเขาก็ปวดไม่แพ้กัน"ของจริงแล้วนะ""อื้ม" เธอพยักหน้าท่อนเอ็นผงาดชูชันขึ้นเต็มที่ มันปวดหนึบไปทั้งแท่งเร่งเร้าให้เขายัดมันเข้าไปเต็มที"พร้อมนะ" เธอพยักหน้ารับเบาๆเขาจับขาเล็กอ้าออกก่อนจะยัดท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้าไป แต่มันไม่สามารถยัดจะเข้าไปได้ทั้งหมด"เจ็บ" เธอมีสีหน้าเหยเก"ผ่อนคลายนะคนดี...จุ้บบบ"เขาลูบศีรษะเธอเบาๆก่อนจะก้มลงจูบประโลมให้คลายความเจ็บที่ร้าวไปถึงทรวงใน ริมฝีปากหนาบดขยี้อย่างหนักหน่วงเหมือนต้องการให้ร่างเล็กแตกล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
บทล่าสุด
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่31 จบบริบูรณ์
"จะตกลงไหมถ้าพี่จะขอหนูแต่งงาน""อำหนูหรือเปล่า""ไม่ได้อำพี่พูดจริง"มาคินยืนยันหนักแน่นอีกครั้งเขาเอื้อมไปกุมมือคนตรงหน้าเอาไว้พร้อมกับประสานนัยตากันเนิ่นนาน...ครั้งหนึ่งงูแบบเขาที่มีแต่ความโกรธแค้นความเลือดเย็นบัดนี้กลับรู้สึกนิ่งเย็นสงบดั่งสายน้ำ เขาพร้อมจะดูแลเธอไปจวบสิ้นอายุขัยของเขานับจากนี้"แต่งงานกับพี่นะ""ตกลงค่ะ""เย้"มาคินอุ้มหญิงสาวขึ้นไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับวิ่งไปรอบๆ"ฮาน่ายอมแต่งงานกับผมแล้วๆ""เฮ้!!!" เสียงคนในงานร้องเฮลั่นทั้งอนาทาและคทาต่างพากันเดินมาหาทั้งคู่"ไงลูกสาวตัวดี" อนาทาเเล้วพูดแหย่แต่ในใจกลับยิ้มด้วยความยินดีที่ลูกสาวจะเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาสักที"อย่าบอกนะว่าพ่อรู้เรื่องหมดเเล้ว""อือหือ ฮ่าๆ" และทุกคนก็กลั้นขำไม่อยู่"พ่อ นี่พ่อไม่คิดจะหวงลูกสาวเลยหรอคะ""ลูกโตแล้ว เรียนจบแล้ว พ่อยังจะห่วงอะไรอีก" อนาทาเอื้อมไปลูบศีรษะลูกสาวอันเป็นที่รัก"ขอบคุณนะคะพ่อ"ฮาน่าสวมกอดผู้เป็นบิดาใบหน้าสวยมีน้ำใสไหลอาบแก้ม เวลานี้เธอรู้ใจหาย วันที่เธอมีความสุขที่สุดนั่นหมายความว่าเธอจะต้องออกห่างจากบิดาออกไปอีก"ไม่ต้องห่วงพ่อนะลูก ใช้ชีวิตของลูกให้มีความสุข นั่นเป็นสิ่งที่ค
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่30 ขอโอกาส
คนเจ้าชู้หลายใจ ไม่เจอกันตั้ง3ปี นึกว่าเจอเขาอีกทีจะรู้สึกดีใจ มีความสุข แต่ทำไมกัน...ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ ไหนว่ารักเราหวงเรา ห้ามเรายุ่งกับผู้ชายคนอื่น ตัวเองกลับทำซะเอง! คนบ้า ผู้ชายบ้าหลังจากเหตุการณ์วันนั้นฮาน่าก็เก็บของและโทรหาอนาทาให้ผู้เป็นพ่อไปรับกลับบ้านทันทีอนาทายังแปลกใจว่าทำไมช่วงนี้ลูกสาวถึงดูแปลกไป ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาเหมือนแต่ก่อน ผู้เป็นพ่ออย่าเขาก็เห็นลูกเป็นแบบนี้ก็ยิ่งเป็นห่วงก๊อก ก๊อก"พ่อขอเข้าไปหน่อยได้ไหมลูก""ประตูไม่ได้ล็อคค่ะพ่อ""เป็นไงบ้างลูก พ่อเห็นตั้งแต่กลับมายังไม่ได้ออกไปไหนเลย""เหนื่อยๆนิดหน่อยค่ะ""งั้นเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน พรุ่งนี้พ่อจะเด็กเตรียมงานเอาไว้ ตอนเย็นลูกแต่งตัวสวยๆไปฉลองด้วยนะลูก"อนาทากดโทรออกหาเพื่อนคนสนิท อย่าง 'คทา' พ่อเลี้ยงวัยเดียวกันที่อยู่ไม่ไกลกับบ้านของเขานัก'ไง...คทาพรุ่งนี้ตอนเย็นพอจะว่างไหมวะ''มีเรื่องอะไร สำหรับเอ็งว่างตลอดแหละ''พอดีลูกสาวเพิ่งเรียนจบ ฉันว่าจะให้มาเรียนรู้กิจการต่อ ถึงเวลาที่ฉันจะวางมือแล้ว''เอ้าจริงเหรอ พอดีเลยลูกชายฉันก็เพิ่งกลับมา เดี๋ยวจะลองชวนไปด้วย''เอ็งมีลูกชายด้วยเหรอวะ''มีสิ''แล้วเจอ
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่29 บทสรุปของเรื่องทั้งหมด
หลังจากที่เรื่องทุกอย่างถูกคลายปมแล้ว มาคินผู้เป็นน้องชายและราจพร้อใกับบริวารหลายสิบตัวในหมู่บ้านก็ออกเดินไปส่งทั้งสองคนยังปากถ้ำและก็ไม่ได้กลับมาที่เมืองมนุษย์อีกเลยก่อนกลับพี่ชายและน้องชายก็ยังได้กอดลากัน และมาคินผู้เป็นพี่ชายนั้นก็ได้บอกลาหญิงสาวที่ดูเหมือนว่าเขาจะตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว มาคินผู้เป็นพี่ชายได้ฝากมาคินผู้เป็นน้องชายว่า ให้รักและดูแลฮาน่าให้เป็นอย่างดี ถ้าหากว่าวันใดมีภัยต้องการความช่วยเหลือให้ไปหาเขาได้ทุกเมื่อ เขายินดีจะช่วยเต็มที่"เจ้ามีอะไรก็ไปทำเถอะราจ""ครับนายท่าน""พี่มาคิน หนูอยากรู้ว่าตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่""อะไรเหรอ""ทั้งตอนที่ลัลนาตาย เรื่องมาเข้าค่าย รวมถึงวันนั้นที่หนูสลบไปตอนอยู่กับพี่คีตา พี่ช่วยอธิบายเรื่องทั้งหมดให้หนูฟังทีได้ไหมคะ""ได้สิ เริ่มจากเรื่องเข้าค่ายที่นี่ก่อนเลย..."มาคินเล่าว่าการมาเข้าค่ายที่นี่ ทุกอย่างล้วนเป็นเรื่องจริงแต่เขาเป็นคนลบความทรงจำทุกคนหลังจากที่กลับไปแล้ว"แบบนี้นี่เอง แล้วลัลนา..."เรื่องที่ลัลนาตายเป็นแผนของเมฆาเนื่องจากหมอนั่นแค้นมาคินมากจึงต้องการตลบหลังโดยการจับฮาน่าไปแต่ดันจับผิดตัว เรื่องก็เลยออกมาเเบบที่เห็
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่28 ใกล้ความจริง
วันต่อมา...เธอตัดสินใจถามออกไปตรงๆ ทั้งก่อนหน้านี้ที่พวกเขาบอกว่ามาตามหาฝาแฝดที่หายตัวไป ถ้าคนคนนั้นเป็นพี่มาคินจริงๆ สรุปได้ว่าพวกเขาเองก็เป็นงูเหมือนกัน"อืม...เรื่องมันยาวนะหนู เอาไว้ลุงค่อยเล่าทีหลัง" ลุงมาคีอธิบายสั้นๆพร้อมกับรอยยิ้ม"แต่เจ้าเถอะ เรียกน้องชายข้าว่าพี่แต่ไม่เห็นเรียกข้าแบบนั้นบ้าง""อะไรนะ" หญิงสาวเบิกตาโพรง"หึ เจ้าคิดว่าข้ามองไม่เห็นหรือไง" ชายหนุ่มกระซิบกระซาบเบาๆ"แล้วทำไมนายไม่บอกฉัน!" หญิงสาวถลึงตา"ถ้าบอกเจ้าจะยอมออกมากับข้าไหมละ...หืม แม่สาวน้อย"เขาก้าวช้าๆเข้าหาเธอ"เอ่อ...งั้นพ่อไปขอเข้าไปพักในห้องก่อนนะ เดินมาทั้งวันเมื่อยขาหมดแล้ว" ผู้เป็นพ่อยิ้มกรุ้มกริ่ม"ท่านพ่อให้ข้าไปส่งเถอะครับ""ไม่ต้อง ไม่ต้อง พ่อไปได้" ชายแก่พูดพลางยกมือปัดๆปัง!"ว่าไง...เจ้าเป็นอะไรกับน้องชายข้า! "เขามีสีหน้าจริงจังอย่างเห็นได้ชัด"ก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน" เธอหลบสายตา"เจ้าไม่ต้องกลัว ข้ากับพ่อมาตามหาหมอนั่นเพราะต้องการความช่วยเหลือ ไม่ได้มาทำร้ายใคร อีกอย่างแวบแรกที่ข้าสัมผัสได้ ก็รู้แล้วว่านั่นเป็นน้องชายของข้า""นายเจอพี่มาคินที่ไหน""มันจะมีใครที่กล้ามาหาเจ้าดึกดื่นๆ""นา
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่27 เสี่ยงต่อหัวใจ
"แล้วจะเอายังไงกันต่อ" มาคินถามสาวน้อยที่ตอนนี้เริ่มมีอาการงัวเงียเต็มที่"อืม...ถ้ายังไม่แน่ใจ ก็ตามน้ำไปก่อน""ยังไง""หนูไม่มั่นใจว่าพวกเขามีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงหรือเปล่า แต่จากที่ดูก็น่าจะเป็นคนดีนะคะ ดูเหมือนกำลังถูกคนไม่ดีปองร้ายด้วยค่ะ" เธอพลางนึกย้อนไปในวันที่มาคินพาเธอฝ่ากรงเล็บยักษ์หนีตายคนนั้น"ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นห่วง...หมอนั่นเป็นพิเศษนะ"ร่างหนาขยับมาประชิดจนเธอต้องถอยกรูดชนกับหัวเตียง หลับตาปี๋ มือทั้งสองข้างหดไปอยู่ข้างหลังโดยอัตโนมัติ"นี่ พี่แค่ล้อเล่น""พี่ชอบแกล้ง จะไม่หลงกลแล้ว""ถ้าพี่ทำจริงๆเธอจะทำยังไง""พี่ไม่ทำหรอก หนูรู้""อย่ามารู้ดีหน่อยเลย เพราะมากกว่านี้พี่ก็ทำมาแล้ว"เขาโน้มใบหน้าลงมาที่ไหล่ด้านซ้าย เธอขนลุกซู่ไปถึงต้นคอ เขากระซิบมันอย่างแผ่วเบา"พี่ คิด ถึง เธอ มาก รู้ ตัว ไหม" เขาเน้นทุกคำพูดเขาพาร่างหนาแทรกเข้าไปตรงระหว่างขาเรียวยาว หญิงสาวจำเป็นต้องตัวลีบชิดขอบเตียงจนแทบจะสิงเข้าไปอยู่รอมร่อ ภายใต้ชุดนอนลูกไม้สีชมพูระเรื่อสั่นไหว พลันให้หวนคิดถึงวัยเด็กเขาจ้องใบหน้าหวานไม่กระพริบตา ลากไล้สายตาไล่ต่ำลงมาหยุดที่ต้นขา กระโปรงเหนือเข่าของเธอได้เลิกขึ้
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่26 แปลกที่
ณ บ้านพัก"ยังเหมือนเดิมเลย" หญิงสาวมองไปรอบๆ สำรวจภายในห้อง"เจ้ามาอยู่ที่นี่นานหรือยัง" เขาเดินตามขึ้นมา"ไม่นาน แต่รู้สึกผูกพันธ์มากกว่า""กับที่นี่หรือกับคนล่ะ"เขาเหล่ตามองหญิงสาว"นี่คุณ..." เธอกัดฟันกรอด"ข้าถามเจ้าจริงๆนะ เจ้ากับน้องชายข้ามีความสัมพันธ์กันแบบไหนกันแน่""ไม่มีอะไรนี่ ฉันก็แค่มาเข้าค่ายแต่เกิดเรื่องอะไรมากมายเราเลยสนิทกันมั้ง" เธอยักไหล่"สนิทแบบเพื่อน?""ใช่ๆ แบบนั้นแหละ""อืม ข้าว่าเจ้ารีบนอนเถอะ ข้าจะเฝ้าหน้าประตูให้""งั้นก็...ฝันดีนะ"ก่อนที่เธอจะล้มตัวลงนอน ไม่ต่างจากชายหนุ่มที่นั่งพิงผนังข้างๆประตูผ่านไป10นาที..."ปวดฉี่ชะมัด" หญิงสาวบ่นอุบอิบกับตัวเองก่อนจะมองไปยังมาคินที่นั่งหลับอยู่ เขากอดกระชับอ้อมแขนตัวเองด้วยอากาศที่หนาวเย็นยามค่ำคืนฮาน่าเห็นแบบนั้นก็อดสงสารไม่ได้ เธอมองหาผ้าห่มที่อยู่ข้างๆที่นอนก่อนจะหยิบมันแล้วเดินไปหาเขาเธอห่มผ้าให้เขาอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆแง้มประตูออกไป"ไม่ได้ถือตะเกียงมาด้วยอีกต่างหาก ยัยฮาน่าเฮ้ย" เธอพูดเบาๆสวบสวบสวบทางเดินที่มีหญ้าขึ้นประปรายเธอเดินมาถึงห้องน้ำที่อยู่ข้างบ้านพักก่อนจะทำธุระของตัวเองให้เรียบร้อยไม่ทัน
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่25 ห้องสมุดลึกลับ
"เจ้าเข้ามาที่นี่ได้ยังไง""ไม่แน่ใจ...แต่เอ๊ะ"เธอมองไปที่ชั้นวางหนังสือที่ก่อนหน้านี้เหมือนมันจะมีคนหยิบหนังสือออกไปจนทำให้มีช่องว่างเกิดขึ้น เธอควานหาอะไรบางอย่างที่แอบใส่ไว้ในเป้สะพายที่เธอพกมันมาด้วย ก่อนจะหยิบมันออกมา"นี่ไง...หนังสือเล่มนี้ ฉันเป็นคนหยิบมันออกมาจากตรงนี้"พ่อของมาคินได้แต่ยืนนิ่งอึ้งแต่ไม่ทันที่จะได้พูดอะไร ฮาน่าก็เอาสมุดเล่มนั้นกลับไปวางไว้ที่เดิมท่ามกลางความตกใจของสองพ่อลูก"เห้ย!!!"มาคีผู้เป็นพ่อร้องเสียงหลงด้วยความตกใจก่อนที่ห้องทั้งห้องจะขาวโพลนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้อีกต่อไปทั้งสามมาโผล่ที่ห้องห้องหนึ่งที่มืดสนิทไม่มีแม้กระทั่งแสงที่ลอดผ่านเข้ามา มีแค่เสียงเรืองๆจากลูกบิดประตูทั้งสี่ด้านเท่านั้น มาคีก้าวไปข้างหน้าอย่างระวัง"ที่นี่มันที่ไหนท่านพ่อ!" มาคินถามขึ้นด้วยความกังวล"ห้องนี้ฉันคุ้นมาก! น่าจะเป็นห้องที่ฉันมานอนสลบอยู่ก่อนจะหลงเข้าไปห้องสมุดค่ะ" เธอทำท่าครุ่นคิด"เราข้ามเขตมาที่เมืองมนุษย์แล้ว รีบไป" ก่อนที่เขาจะเดินนำหน้าทั้งสอง แล้วจับลูกบิดประตูเพื่อเปิดออกไป"เดี๋ยวท่านพ่อ ท่านแน่ใจหรอว่าใช่ทางออก"เขาถามอีกครั้งให้แน่ใจ"ต้องลองดู"ผู้เป็นพ่
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่24 ประวัติความเป็นมา
อีกด้านหนึ่งของป่า..."นายท่าน พวกมันไหวตัวทันแล้วครับ!""หึ ปล่อยมันไปก่อน..."เสียงเย็นเยือกดั่งไร้ความรู้สึกเอ่ยขึ้นเจ้าของเสียงหันขวับมายังลูกน้องคนสนิทด้วยสายตาที่เรียบเฉยก่อนที่ร่างสูงใหญ่ดำทะมึนจะลุกขึ้นยืนด้วยความสูง190เซนติเมตร ใบหน้าคมเข้ม ดุ และดูน่าลึกลับ ไรเคราอ่อนๆขึ้นเต็มใบหน้าอย่างประปราย ผู้คนต่างหวาดกลัวเขากันมากแต่เขากลับมีหน้าตาที่หล่อเหลาไม่ได้น่าเกลียดน่ากลัวอย่างที่ทุกคนคิด แต่สิ่งที่แปลกไปจากคนทั่วไปนั่นก็คือนิ้วมือที่มันเป็นกรงเล็บขนาดใหญ่ที่มีคล้ายสัตว์จำพวกนก ไม่มีผู้ใดทราบว่าทำไมเขาถึงมีนิ้วมือที่อัปลักษณ์เช่นนี้นามของเขาคือ "ลูคัส"ปีศาจดำที่ปกครองเมืองกาวิละ มีเรื่องเล่าสืบต่อกันมาว่า เมื่อสามพันปีก่อนสมัยที่ลูคัสเป็นหัวหน้ากองทัพ เขาได้ลอบสังหารราชางูขาว เพื่อช่วงชิงอำนาจ และเขาก็ทำมันสำเร็จหลังจากที่ราชางูขาวได้ตายไป ทายาทลูกชายฝาแฝดของเขาก็ได้หายสาปสูญไปด้วยเช่นกันต่อมาลูคัสได้แต่งตั้งตัวเองขึ้นเป็นราชา ด้วยความที่เขามีจิตใจที่อำมหิต เขาได้เข้าโจมตีเมืองอุราคาแต่ไม่สามารถเอาชนะท่านมาคีพ่อของมาคินได้ และตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้นเขาก็ได้กลายเป็นครึ่งง
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่23 มิติที่1 หุบเขาสามยอด
"ขอโทษที นอนสบายไปหน่อย คุณไปรอข้างนอกได้เลย""เร็วๆด้วยอย่าให้ข้ารอนาน อ๋อ...คราวหน้าอย่าเที่ยวไปเปิดประตูให้ใครในสภาพนี้อีก"เขาเหล่ตามองเธอ"นี่คุณ!" เธอยกมือขึ้นมาปิดร่างกายอย่างรวดเร็ว ก่อนจะปิดประตูใส่หน้าเขาอย่างแรงปึง!!!30นาทีผ่านไป..."ไปกันได้หรือยัง?" เธอกึ่งเดินกึ่งวิ่ง"อืม...ชุดนี้มันเหมาะกับการเดินป่าแล้วหรอ"มาคินมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสกระโปรงลูกไม้สีขาว ผมถูกถักเปียแบบลวกๆแต่ทำให้ได้ลุคที่สดใส"ก็แม่บ้านคุณเอามาให้นี่คะ" เธอตอบ"มากับข้า"มาคินถือวิสาสะจับข้อมือเล็กให้เดินตามเข้าไปในห้อง"ไปไหนอ่ะ""ไปเปลี่ยนชุด!""ฉันมาเองได้ไม่จำเป็นต้องมาเฝ้า" เธอมองเขาอย่างระแวง"แต่ข้าจำเป็น" เขาตอบห้วนๆ"ออกไปรอข้างนอกได้ไหมฉันเปลี่ยนไม่ถนัด" เธอต่อรอง"ข้าจะดูให้ว่าควรใส่ชุดไหน""โอ้ย จะอะไรนักหนา""ข้าไม่แอบดูเจ้าหรอกน่า รีบไปเปลี่ยนซะ! ไม่งั้นข้าจะเป็นคนเปลี่ยนให้" เขาเดินตรงเข้ามาหาเธอพลางยิ้มเจ้าเล่ห์"ถอยออกไปนะ! โอเคๆ ฉันจะเปลี่ยนเดี๋ยวนี้แหละ"หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ยอมแพ้ให้กับความบ้าอำนาจของเขา เมื่อเห็นว่าเขาเองก็ไม่ยอมหยุดแกล้งเธอสักที"ก็แค่น
