เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่14 ฝืนทน NC+
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-28 11:39:32บทที่เกี่ยวข้อง
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่15 เผลอตัว NC+
มาคินผลักให้เธอนอนราบอีกครั้ง นิ้วใหญ่ลากไล้กลางร่องสวาทที่มีกางเกงตัวจิ๋วกั้นอยู่ ปลายนิ้วเขี่ยยอดติ่งก่อนจะคลึงเบาๆ ร่างเล็กเริ่มหายใจถี่ๆอีกครั้ง เขาไม่รีรอถอดกางเกงตัวจิ๋วเธอออก ก่อนที่นิ้วใหญ่จะค่อยๆสอดเข้าไปในร่องลึกและขยับเข้าออกช้าๆ สัมผัสแปลกใหม่ที่คนตัวเล็กได้รับส่งผลให้เธอเด้งรับมือเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาชักนิ้วเข้าออกซ้ำๆ และค่อยๆเร็วขึ้น จนเผลอร้องซี๊ดออกมาอย่างลืมตัว"รู้สึกยังไง..."เขาถามเหมือนจงใจให้เธอพูดมันออกมา"สะ เสียว..."เขาลากนิ้วตามกรีดตามร่องสวาทผ่านเม็ดเสียวแล้วขยี้เบาๆ"พี่อย่าแกล้งสิหนูไม่ไหวแล้ว"ไม่ใช่แค่เธอที่เสียว ท่อนเอ็นของเขาก็ปวดไม่แพ้กัน"ของจริงแล้วนะ""อื้ม" เธอพยักหน้าท่อนเอ็นผงาดชูชันขึ้นเต็มที่ มันปวดหนึบไปทั้งแท่งเร่งเร้าให้เขายัดมันเข้าไปเต็มที"พร้อมนะ" เธอพยักหน้ารับเบาๆเขาจับขาเล็กอ้าออกก่อนจะยัดท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้าไป แต่มันไม่สามารถยัดจะเข้าไปได้ทั้งหมด"เจ็บ" เธอมีสีหน้าเหยเก"ผ่อนคลายนะคนดี...จุ้บบบ"เขาลูบศีรษะเธอเบาๆก่อนจะก้มลงจูบประโลมให้คลายความเจ็บที่ร้าวไปถึงทรวงใน ริมฝีปากหนาบดขยี้อย่างหนักหน่วงเหมือนต้องการให้ร่างเล็กแตกล
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่1 ป่าต้องห้าม
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งย่านxxสาวน้อยในวัย9ขวบเธอมีนามว่า ฮาน่า ลุค ใบหน้าอันงดงามของเธอกำลังเปื้อนคราบน้ำตาแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้ความสวยบนใบหน้าเธอลดลงเลยแม้แต่น้อย เธอกำลังเปิดกระเป๋าล้วงเอารูปภาพใบใหญ่ออกมาดู สีหน้าของเธอหม่นหมองอย่างเห็นได้ชัด"ฮาน่า...หยุดร้องไห้ได้แล้วเด็กดี แม่เขาจากเราไปแล้ว""พ่อคะ ทำไมแม่ถึงทิ้งหนูไป ไหนแม่บอกว่าจะมาอยู่ที่นี่กับเรา" เธอร้องไห้เข้าโผกอดผู้เป็นพ่อ งานศพเพิ่งจะผ่านมาได้ไม่นานนัก ทำให้ฮาน่าที่ต้องอยู่กับผู้เป็นพ่อเพียงลำพังยังทำใจไม่ได้มากนัก บางคืนเธอยังนอนละเมอฝันว่ามารดามาหา จนสะดุ้งตื่น แต่กลับเจอเพียงความว่างเปล่า หลายครั้งที่เธอแอบผู้เป็นบิดาไปร้องไห้ในสวนหลังบ้านอยู่บ่อยๆ"โถ่ลูก แม่ของลูกเขาไม่ได้ไปไหน ยังอยู่ในนี้...ข้างๆลูก" บิดาชี้ไปที่หน้าอกด้านซ้ายของลูกสาว"แม่จะอยู่ข้างๆหนูใช่ไหมคะ""เป็นเช่นนั้น" อนาทา ยิ้มรับและพยักหน้าให้ลูกสาวก่อนจะลูบหัวเธอเบาๆ'อนาทา' ชายวัย40ปี เขาเพิ่งสูญเสียภรรยาสุดที่รักอย่าง "ฮันน่า" ก่อนที่จะย้ายมาอยู่ที่นี่ เขาสัญญากับเธอไว้ว่าถ้าเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อย เขาจะพาเธอและลูกมาใช้ชีวิตในอยู่ที่นี่ บ้านห
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่2 เผ่าพันธุ์งู
บันทึก มาคินสวัสดีครับ ผม 'มาคิน' ลูกชายคนเดียวของหัวหน้าเผ่า ผมอยู่กับพ่อแค่สองคน แม่ผมเสียตั้งแต่ผมอายุ10ขวบ ผมเป็นตัวอะไรทุกคนคงรู้แล้วใช่ไหมครับ ใช่ครับ! ผมเป็นงู เผ่าพันธุ์ของผมเหลือน้อยมากแล้วถ้าเทียบกับเมื่อก่อน เพราะมนุษย์รุกล้ำเข้ามาในอาณาเขตของพวกเรามากขึ้นเรื่อยๆ เราอาศัยอยู่ในหมู่บ้านร้างเป็นเวลานานนับร้อยปีมาแล้ว อายุขัยไม่ได้ต่างไปจากมนุษย์มากเท่าไหร่ นานสุดก็ประมาณ2-3ร้อยปีเท่านั้นเอง ด้วยสภาพแวดล้อมและอากาศที่นี่ทำให้เราเริ่มสูญพันธุ์เร็วขึ้น"ไอ้คิน แกมาทำอะไรตรงนี้" เมฆาเป็นคนในหมู่บ้านและผมกับมันยังเคยเป็นเพื่อนที่รักกันอีกด้วย"มันเรื่องของข้า"ผมตอบนิ่งๆ"คิดถึงแม่อยู่สินะ" มันพูดจี้ใจดำผม"รีบไปซะ ก่อนที่ข้าจะซัดหน้าแก""ใจเย็นน่า ข้าก็แค่เป็นห่วง..." เมฆาแสยะยิ้มที่มุมปาก คนแบบมันน่ะหรอจะเป็นห่วงผม! ไม่นานมันก็เดินเข้าหมู่บ้านไปมาต่อกันดีกว่าครับ เด็กๆที่อยู่ในหมู่บ้าน เมื่ออายุได้15ปี ท่านผู้เฒ่าจะทำพิธีกรรมบูชาพญางูเพื่อรับแหวนประจำตัวและพลังแรกเกิดของแต่ละบุคคล แหวนประจำตัวที่ว่านี้เมื่อสวมใส่แล้วจะสามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้ พลังที่แต่ละคนจะได้รับล้วนแตกต่า
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่3 บทลงโทษ1
ฮาน่าตัดสินใจแอบตามเจ้างูยักษ์เข้าไปในป่าเงียบๆ เธอเดินตามมันไปช้าๆและดูเหมือนงูตัวนั้นจะไม่รู้ว่าเธอตามมา มันพาเธอเข้ามาลึกมากในป่าเต็มไปด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่ อายุน่าจะประมาณหลายสิบปี แต่ละต้นต้องใช้ประมาณสามคนถึงจะโอบรอบ บรรยากาศก็วังเวงเต็มไปด้วยเสียงนกหลากหลายชนิดที่ร้องกันระงมไปทั่วผืนป่า ฟังแทบไม่ออกเลยว่าเป็นนกชนิดไหนบ้าง ในขณะที่เธอมัวแต่สังเกตดูรอบๆจนลืมสังเกตว่างูยักษ์ตัวนั้นได้หายไปแล้ว"หายไปไหนแล้ว" เธอหันหน้าหันหลังพลางครุ่นคิดว่าเอาไงต่อดี เธอจึงคิดว่าจะเดินกลับออกไปทางเดิมแต่ในป่าเต็มไปด้วยต้นไม้มองไปทางไหนก็มีแต่ต้นไม้เต็มไปหมด เธอจำไม่ได้แล้วว่าตัวเองเดินมาจากทางไหน! มันเหมือนกันไปหมดเลย เธอทรุดลงกับพื้นอย่างสิ้นหวัง"พ่อคะ หนูไม่น่าดื้อเลย"เธอพึมพำกับตัวเองเธอยิ่งเดินก็ยิ่งหลงเข้าไปลึกกว่าเดิม สาวน้อยปาดเหงื่อที่ไหลโชกไปทั้งตัว และชุดเดรสกระโปรงยาวที่เธอใส่ก็ยากลำบากต่อการเดินเข้ามาในป่าแบบนี้อีกด้วยหิวน้ำ..... เธอเริ่มกระหายน้ำ หลังจากเดินวนไปวนมาที่เดิมเกือบ3ชั่วโมงซ่าาาาาาาเสียงน้ำไหล! โชคเข้าข้างเธอ เธอรีบวิ่งไปหาต้นตอเสียงทันที แต่ไม่ทันที่จะไปถึงก็ล้มก้นจ้ำเบ
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่4 บทลงโทษ2
10ปีผ่านไป...คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยย่านxxสาวผมบลอนสีน้ำตาลนุ่มสลวย ดวงตาประกายสีฟ้าคู่นั้นชวนให้น่าหลงใหล ผิวขาวอมชมพูสะท้อนกับแสงแดดอ่อนๆ รูปร่างบางอรชร สูง168 เซนติเมตรในชุดนักศึกษารัดรูปกระโปรงทรงเอเหนือเข่าเล็กน้อย ขาเรียวยาวของเธอทำเอาหนุ่มๆที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองกันเป็นแถว"ยัยฮาน่า แกทำบุญด้วยอะไร ดูซิมีแต่คนมองแก" ลัลนา เพื่อนสนิทของเธอแซว"ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า แกก็เวอร์ไป""ฉันละอยากรู้จริงๆเลย สวยๆอย่างแกคิดยังไงมาเรียนเกษตร 🤦""ที่บ้านฉันทำส่งออกน่ะก็เลยอยากเรียนด้านนี้""อ่อ" ลัลนาพยักหน้า "แล้วนี่แกจะไปไหนต่อ กลับเลยไหม" ลัลนาถามต่อ"อืม ว่าจะกลับเลย" ฮาน่าโบกมือลาเพื่อนสาวก่อนจะเดินไปที่รถยนต์ของตัวเองที่บิดาเพิ่งจะซื้อให้เป็นของขวัญเช้าวันต่อมา..."น้องๆครับ ปีนี้ชมรมของเราจะไปจัดกิจกรรมนอกสถานที่กัน พวกพี่อยากให้น้องๆได้สัมผัสกับธรรมชาติแบบใกล้ชิด มีกิจกรรมให้ทำมากมาย เช่นปลูกป่า สร้างฝายกั้นน้ำ และเรียนรู้การใช้ชีวิตของชนเผ่าที่อาศัยอยู่ในป่าเป็นเวลา1อาทิตย์! ให้น้องๆทุกคนลงชื่อกันให้เรียบร้อยก่อนจะแยกย้ายได้ครับ"อาวินประธานรมชมประกาศว่าอีก1สัปดาห์จะมีกิจกร
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่5 หมู่บ้านกลางป่า
"ถึงแล้วครับทุกคน แปะๆๆๆ" ประธานชมรมปลุกทุกคนให้ตื่น "ต่อจากนี้เราต้องเดินเท้าเข้าไปข้างในครับ มาคินประมาณกี่กิโลว่ะ" อาวินหันมาถามมาคินที่เพิ่งงัวเงียตื่นเช่นกัน"ไม่ไกล...ก็ประมาณ2กิโล" เขาตอบสั้นๆ"ห๊ะ ! จะจริงหรอ" ประธานชมรมถึงกับผะหงะ"โทษที ลืมบอกไปว่าหมู่บ้านอยู่ลึกหน่อย รีบไปกันเถอะเดี๋ยวจะค่ำซะก่อน" เขาบอก ทุกคนก็ทยอยลงจากรถและเดินต่อแถวตามมาคินเข้าไปในป่า บางคนก็สะพายเป้บางคนก็ถือกระเป๋าลาก ต่างพากันบ่นอุบอิบกันเป็นแถวเพราะไม่คิดว่าต้องเดินไกลขนาดนี้"โหแก ขาฉันจะหักไหมเนี่ย" ลัลนาบ่นอีกคน"เอาน่าแก มาถึงขนาดนี้แล้วต้องอดทนสิ ถอดใจตอนนี้ไม่ผ่านกิจกรรมทำไง" ฮาน่าปลอบเพื่อน"ยืนคุยอะไรกันครับน้อง เห็นไหมเพื่อนไปกันหมดแล้ว" มาคินทำหน้าตึงมองมายังคนทั้งสองแบบดุๆ"ค่ะๆ" ฮาน่า/ลัลนาพูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะรีบเดินตามขบวนไป"จากนี้ไปพี่ขอมอบหน้าที่ไกด์นำทางให้เป็นของพี่มาคินเต็มตัวละกัน อย่าดื้ออย่าซนกันล่ะเด็กๆ"อาวินตะโกนบอกทุกคนทุกคนสะพายเป้คนละใบ และมีรุ่นพี่ที่เป็นพี่เลี้ยงแบกสำภาระกับของใช้จำเป็นตามหลังมา3ชั่วโมงผ่านไป..."หยุดพักตรงนี้ก่อนครับ ตรงนั้นมีลำธารอยู่น้องๆไปล้างหน้าล
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่6 ฝันร้ายกลายเป็นดี
เช้าวันต่อมา...ประธานชมรมอย่างอาวินก็ได้เรียกทุกคนมาพบที่หอประชุมของหมู่บ้าน"ทุกคนครับ กิจกรรมวันแรกของเราคือปลูกต้นไม้ในป่าทางด้านโน้นครับ พี่มาคินจะนำทางไป พร้อมกันแล้วนะครับ" อาวินประกาศเสร็จมาคินก็เดินนำไปทันที เมื่อทุกคนมาถึงก็พบกับลานกว้างขนาดใหญ่ มีต้นหญ้าขึ้นไกลสุดลูกหูลูกตา มีดอกไม้หลากสีประปรายอยู่เป็นระยะ"โหแก สวยมาก ดูตรงนั้นสิ มีดอกอะไรไม่รู้" ลัลนาเขย่าแขนฮาน่ากึ่งจูงกึ่งลากให้เดินตามมา"ดอกนั่น...." คุ้นๆแฮะ ลัลนากำลังจะเด็ดมัน แต่เด็ดยังไงก็ไม่ได้ มันไม่ยอมขยับเลย"บ้าจริง ดอกนี่เด็ดยากชะมัด"ลัลนาว่า"ไหนฉันลองซิ" ฮาน่าลองเด็ดดูบ้างแต่ก็เป็นเหมือนกัน นอกจากมันจะไม่ยอมขยับแล้วเธอยังรู้สึกเจ็บมืออีกต่างหาก"พี่เอาให้...อะนี่" จู่ๆมาคินก็ยื่นมือมาเด็ดดอกนั่นแต่ที่แปลกคือมันดันหลุดติดมือเขามาเฉยเลย เขายื่นดอกไม้ให้ฮาน่า เด็ดให้ตายยังไงก็ไม่ได้หรอก หึ มาคินคิดในใจพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างพอใจ"ไม่ใช่หนู ลัลนาต่างหาก" ฮาน่าบอก มาคินจึงยื่นให้ลัลนาแทน"มันคือดอกอะไรหรอคะ เหมือนดอกกล้วยไม้แต่...ลำต้นไม่เหมือน" ลัลนาถามเขาพลางพิจารณาดอกไม้ในมือตนเอง"ดอกอุรคะ""ชื่อดอกไม้อะไรพิล
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่7 ความลับของหมู่บ้าน
"ค่ะ รับทราบ" เธอรับคำแต่โดยดี "ไหนล่ะยา ลัลนารอนานแล้วนะ หรือว่าพี่อยากไปทาให้เองก็ไม่ว่านะ ยัยลัลคงดีใจ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย"พูดอะไรของเธอ อะนี่" เขายื่นหลอดยาให้เธอ "แล้วนี่ยาคลายกล้ามเนื้อ" พร้อมกับยัดห่อยาใส่มือให้เธอ"ขอบคุณค่ะ""พูดดีๆก็เป็นหรอ นึกว่าจะพูดแค่กับอาวิน" เขาแหยะยิ้ม"อะไรของพี่ เมื่อกลางวันก็ทีหนึ่งแล้วนะ" เธอหน้ามุ่ย"ไม่แกล้งแล้ว กลับที่พักเถอะ เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง" "ไม่เป็นไร หนูกลับเองได้""เถอะน่า" เขาดันหลังให้ฉันออกจากห้อง"พี่พักอยู่คนเดียวหรอ" เธอถาม"อืม ถามทำไม""บ้านพี่ดูใหญ่กว่าที่จะอยู่คนเดียวนะสิ แถมบ้านพี่ยังไม่เหมือนบ้านของคนอื่นด้วย" "พ่อพี่เคยเป็นหัวหน้าหมู่บ้านนะ นี่...เป็นสิ่งเดียวที่พ่อพี่ทิ้งไว้ให้" เขาตอบสั้นๆ แต่สีหน้าดูนิ่งไป"ขอโทษนะ พ่อพี่...เสียแล้วหรอ" "แม่พี่เสียตั้งแต่พี่อายุ10ขวบ หลังจากนั้นพี่ก็อยู่กับพ่อมาตลอด ท่านเพิ่งเสียเมื่อปีก่อนนี่เอง" เขากำหมัดแน่น"เสียใจด้วยนะ" เธอพยายามพูดปลอบเขา"ถึงแล้วรีบขึ้นบ้านไป แล้วอย่าทำแบบนี้อีกไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน" เ
บทล่าสุด
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่15 เผลอตัว NC+
มาคินผลักให้เธอนอนราบอีกครั้ง นิ้วใหญ่ลากไล้กลางร่องสวาทที่มีกางเกงตัวจิ๋วกั้นอยู่ ปลายนิ้วเขี่ยยอดติ่งก่อนจะคลึงเบาๆ ร่างเล็กเริ่มหายใจถี่ๆอีกครั้ง เขาไม่รีรอถอดกางเกงตัวจิ๋วเธอออก ก่อนที่นิ้วใหญ่จะค่อยๆสอดเข้าไปในร่องลึกและขยับเข้าออกช้าๆ สัมผัสแปลกใหม่ที่คนตัวเล็กได้รับส่งผลให้เธอเด้งรับมือเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาชักนิ้วเข้าออกซ้ำๆ และค่อยๆเร็วขึ้น จนเผลอร้องซี๊ดออกมาอย่างลืมตัว"รู้สึกยังไง..."เขาถามเหมือนจงใจให้เธอพูดมันออกมา"สะ เสียว..."เขาลากนิ้วตามกรีดตามร่องสวาทผ่านเม็ดเสียวแล้วขยี้เบาๆ"พี่อย่าแกล้งสิหนูไม่ไหวแล้ว"ไม่ใช่แค่เธอที่เสียว ท่อนเอ็นของเขาก็ปวดไม่แพ้กัน"ของจริงแล้วนะ""อื้ม" เธอพยักหน้าท่อนเอ็นผงาดชูชันขึ้นเต็มที่ มันปวดหนึบไปทั้งแท่งเร่งเร้าให้เขายัดมันเข้าไปเต็มที"พร้อมนะ" เธอพยักหน้ารับเบาๆเขาจับขาเล็กอ้าออกก่อนจะยัดท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้าไป แต่มันไม่สามารถยัดจะเข้าไปได้ทั้งหมด"เจ็บ" เธอมีสีหน้าเหยเก"ผ่อนคลายนะคนดี...จุ้บบบ"เขาลูบศีรษะเธอเบาๆก่อนจะก้มลงจูบประโลมให้คลายความเจ็บที่ร้าวไปถึงทรวงใน ริมฝีปากหนาบดขยี้อย่างหนักหน่วงเหมือนต้องการให้ร่างเล็กแตกล
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่14 ฝืนทน NC+
"แบบนี้สิถึงจะน่ารัก" เธอยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน"น่ารัก? เธอ...ไม่ได้คิดอะไรกับมันใช่ไหม""จะบ้าหรอ จะให้ไปคิดอะไรกับคนที่จะปล้ำหนูกันเล่า" เธอตีแขนเขาเบาๆ"ให้มันจริง""ถ้าหนูกลับไปแล้วพี่จะคิดถึงหนูไหม" เธอถาม"ไม่รู้สิ แล้วเธอล่ะจะคิดถึงพี่หรือเปล่า""เอ่อ" เธอไม่ตอบอะไรแต่พยักหน้าแทน ทำให้เขารู้ว่าถ้าเธอต้องไปจริงๆเขาก็คงคิดถึงเธอไม่น้อยเลย แต่สิ่งที่เธอทำไว้ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้เช่นกันฮาน่าเช้าวันต่อมา...มาคินหายไปไหนไม่รู้ตั้งแต่เช้า"ฮาน่า มาคินไม่อยู่หรอ""ไม่เห็นตั้งแต่เช้า พี่เขาไม่ได้ไปหานายหรอ""ไม่นะ" เมฆาส่ายหัว"นายมีธุระอะไรหรือเปล่า""มี" เขายิ้มที่มุมปาก ก่อนจะยื่นดอกไม้ที่ซ่อนเอาไว้ด้านหลังให้เธอ"อะไร ให้ฉันทำไม""ข้าชอบเจ้า ชอบมากจริงๆ" เมฆาบอกอย่างจริงใจ"ขอบคุณ แต่เราเป็นเพื่อนกันดีแล้ว" เราทำสีหน้าจริงจัง"ทำไมกับมาคินเจ้าไม่ปฏิเสธแบบนี้บ้าง! น่าน้อยใจจริงๆ""นี่ ฉันว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะ""อะๆ ข้าเข้าใจก็ได้""ก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องพูดซ้ำ"เมฆาย่างสามก้าวไปหาฮาน่าอย่างเร็ว เขากระชากแขนเธอให้เดินตามไปที่ห้องมาคิน"นายจะทำอะไร!""ก็ทำแบบที่อยากทำไง!"เมฆา
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่13 เกมพลิก
เมฆาโดนมาคินถีบเข้าเต็มแรงจนเขานั้นเซไปหลายก้าว"มาแล้วหรอ" เมฆายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์"เจ้ารู้ว่าข้ามาสินะ" มาคินจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง"นี่มันอะไรกันพี่มาคิน พี่รู้จักผูชายคนนี้ด้วยเหรอคะ" ฮาน่าถามด้วยอาการสั่นเทาและมีสีหน้างุนงง"ค่อยคุยกัน รีบออกไปจากที่นี่ก่อน" มาคินบอก"คิดว่ามันจะง่ายขนาดนั้น" อีกฝ่ายยืนประจันหน้า"ข้าไม่ยอมให้เจ้าทำสำเร็จเช่นกัน!" มาคินตะโกนลั่น"ข้าถูกใจผู้หญิงคนนี้ เจ้าอย่ามายุ่งจะดีกว่า" เมฆาทำท่าจะเดินมาหาฮาน่าซึ่งตอนนี้แอบหลบอยู่ด้านหลังมาคิน"หยุดอยู่ตรงนั้น ไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน" มาคินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง"เจ้าจะทำอะไรข้า ไม่ช้าก็เร็วเธอก็ต้องเป็นของข้า""หมายความว่าไง""ไม่ว่าเจ้าจะพาเธอหนีไปที่ไหนข้าก็จะตามไปอยู่ดี อะไรที่ข้าอยากได้มันก็ต้องได้""แก..." กรอด มาคินกัดฟันแน่น"ปล่อยเธอมาให้ข้าซะ ไม่งั้นข้าจะบอกว่าแกเป็น...""อย่าแม้แต่จะคิด" มาคินยืนขวาง"เธอจะเป็นยังไงถ้ารู้ว่าแก..."ผัวะ!!! มาคินพุ่งเข้าต่อยเมฆาอย่างเต็มแรง แล้วกระชากคอเสื้อเขา"อย่าพูดในสิ่งที่ข้าไม่ได้สั่ง""หึ ได้ท่านหัวหน้าเผ่า" เมฆากระซิบเบาๆ"อะไรคะ หัวหน้าเผ่าอะไรกัน" ฮาน่า
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่12 เมียงู1
ฉันหันไปมองมาคินที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆ ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกตัว ทว่าไม่ทันที่ฉันจะได้คิด จู่ๆเสียงฝีเท้าปริศนาก็มาหยุดอยู่หน้าเต็นท์ ฉันสั่นไปทั้งตัว จะปลุกเขาก็ไม่กล้า ตัวเขาก็ยังบาดเจ็บอยู่ในใจก็กลัวแต่ก็ยังอยากออกไปดูว่ามันเป็นเสียงของใคร ใครจะมาเดินในป่าค่ำๆมืดๆเอาป่านนี้ฉันค่อยๆรูดซิปออกช้าๆ เอาหัวโผล่ออกมามองไปรอบๆแต่ไม่เห็นร่างของใครสักคน เมื่อกี้เสียงมันมาหยุดอยู่หน้าเต็นท์จริงๆนะ ฉันไม่ได้หูฝาดแน่ๆ"อื้อ!" มือปริศนาโผล่มาจากไหนไม่รู้มาปิดปากฉัน"อู้อี้ อ่อยอะ" มันไม่ยอมปล่อย สักพักก็มีลมอะไรเย็นๆไม่รู้มากระทบที่หัวฉันเบาๆจากนั้นสติฉันก็ค่อยๆดับวูบลงจบ#ฮาน่า#เมฆาสวัสดีครับผม 'เมฆา' ทุกคนคงจะสงสัยว่าผมจับผู้หญิงของมาคินมาเพื่ออะไรใช่ไหมครับ ผมต้องการสั่งสอนหมอนั่นไม่ให้ชีวิตมันมีความสุข! ในขณะที่ผมมีแต่ความทุกข์ พ่อของมาคินสาปพ่อของผมให้เป็นเหยี่ยวหลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เจอท่านอีกเลยคืนวันพระจันทร์เต็มดวงผมได้ข่าวมาว่าไอ้มาคินมันพาพวกมนุษย์เข้ามาที่หมู่บ้าน และมันกับมนุษย์ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา ผมเลยคิดแผนจะแก้แค้นมันผมเข้าไปที่หมู่บ้านจะไปจับตัวผู
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่11 ป่าอาถรรพ์ NC
เธอค่อยๆย่องเข้าไปใกล้โซฟาตัวเล็กแล้วบรรจงห่มผ้าให้เขาอย่างเบามือ ตอนหลับดูดีกว่าตอนตื่นตั้งเยอะเธอจ้องใบหน้าคมคายในความมืดนานเท่าไหร่ไม่รู้หมับ!เขาโอบเอวเธอเข้าหาตัวอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้ตอนนี้ร่างกายของเธอกำลังแนบชิดกับกายกำยำ มือทั้งสองข้างของเธอดันแผงอกกว้างอย่างตกใจ"ลักหลับพี่หรอ" เขายิ้มเจ้าเล่ห์"ปะ เปล่าสักหน่อย""ไม่เชื่อ เด็กดื้อต้องโดนอะไรนะ" เขาทำท่าครุ่นคิด"อะไรคะ ปล่อยนะ" เธอพยายามดิ้นจากอ้อมแขนของเขาแต่ไม่เป็นผล"หยุดดิ้นไม่งั้น..." เขายื่นหน้าอันหล่อเหลาเข้ามาใกล้เธอ"ปะ ปล่อยหนูนะ" เธอกัดเข้าที่ต้นแขนของเขาอย่างสุดแรง เมื่อเห็นว่าเขายังไม่ยอมปล่อย"โอ้ยยยยย ยัยหมาบ้า! จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม" เขาพลิกตัวมาคล่อมอยู่บนร่างเล็ก ก่อนจะจับแขนทั้งสองข้างของเจ้าหล่อนขึ้นเหนือศีรษะ"พี่จะทำอะไร ไม่เล่นแบบนี้ดิปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ!" สีหน้าเธอดูตกใจเล็กน้อย"ใครบอกว่าเล่น" เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์"พี่...." เธอหยุดคำพูดไว้เพียงแค่นั้นเพราะใบหน้าของเขาโน้มลงมาและไวกว่าความคิดจุ้บเขาจูบหน้าผากกลมอย่างอ่อนโยน มือที่ถูกเขากดไว้ค่อยๆคลายออกพลั่ก!!!เสียงเข่ากระแทกเข้ากับน้องชายของเขาเต็
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่10 เกือบ
"ขะ ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ""ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันนึกประท้วงในใจขึ้นมาทันทีเมื่อเขาบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ ในเมื่อเขาตั้งใจชัดๆ!จบบันทึกฮาน่าเช้าวันต่อมา...เมฆาเดินออกมาจากบ้านของตนเอง ชาวบ้านต่างมองไปยังเจ้าตัวก่อนจะซุบซิบนินทากันต่างๆนานา แต่คนที่ถูกมองก็ไม่ได้แสดงสีหน้าพิรุธอะไร"ไอ้เมฆาแกบอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าแกเอาตัวลัลนาไปไว้ไหน!" มาคินถลาเข้าไปกระชากคอเสื้อเขาอย่างเหลืออด"ข้าจำเป็นต้องรายงานเจ้าทุกเรื่องหรือไง" เขาตอบตอบท่าทียียวนกวนประสาท"แกต้องการอะไร" เขากำหนัดแน่น"เอาเวลาไปดูแลยัยนั่นของแกไม่ดีกว่าหรอ หรืออยากให้ข้าเปลี่ยนตัว!" เมฆาจ้องหน้ามาคินอย่างไม่เกรงกลัว"ในที่สุดก็ยอมรับสินะ!" มาคินจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง"จุ๊! อย่าเสียงดังไปไม่อย่างนั้นข้าจะบอกทุกคนเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของแกซะ" เขาขู่ด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน"แก!!" มาคินผลักเมฆาเซไปสามก้าว"หึ! อย่ายุ่งเรื่องของข้าถ้าไม่อยากให้ยัยนั่นตาย" มาคินได้แต่ยืนกำหมัดแน่น เขาถึงกับหยุดกึก!ทันทีหลังจากนั้นเมฆาก็หายไปจากหมู่บ้านอย่างไร้ร่องรอย เหมือนจงใจจะมาบอกให้รู้ว่าลัลนายังมีชีวิตอยู่ และห้ามใครยุ่งเรื่องนี้ไม่งั้นเขาจะทำอ
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่9 คนที่หายไป
"รีบๆกินซะ อยากไปตาหาเพื่อนไม่ใช่เหรอ""ค่ะ" เธอตักข้าวต้มยัดเข้าไปในปาก "หูยย อร่อยมากเลยค่ะ นี่แน่ใจใช่ไหมว่าพี่ทำเอง" เธอแหย่เขาเล่นแต่ดูเหมือนคนตัวสูงจะไม่ได้เล่นด้วย ได้แต่มองอีกฝ่ายแบบดุๆมาคินกับฮาน่าเล่าเรื่องที่ลัลนาหายตัวไปเมื่อคืนให้อาวินฟังก่อนที่ทุกคนจะช่วยกันออกตามหาลัลนา ทุกคนช่วยกันออกตามหาภายในหมู่บ้านแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเจอเธอเลย"เอาไงต่อว่ะ" อาวินถามขึ้น เขามีสีหน้าตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด หากว่าเกิดอะไรขึ้นกับรุ่นน้องพวกจะรายงานทางมหาลัยและครอบครัวของเธอยังไง"มีอยู่ที่หนึ่งที่ยังไม่ได้หา" มาคินบอก"ที่ไหนว่ะมาคิน" อาวินร้อนรน "แกรู้ไหมว่าเป็นฝีมือของใคร" เขาถามขณะที่ทุกคนกำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามพวกเขามาติดๆ"พอเดาได้" เขาตอบ "แต่ก็ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่""เออ รีบไปกันก่อนเถอะ"มาคินพาทุกคนมาหยุดอยู่หน้าถ้ำร้างแห่งหนึ่งซึ่งอยู่หลังหมู่บ้านไม่ไกลเท่าไหร่นัก"ที่นี่หรอ มันดูน่ากลัวๆยังไงไม่รู้" อาวินบอก"พี่ครับ ผมไม่เข้าไปด้วยนะครับผมกลัวผี" หนึ่ง รุ่นน้องบอกก่อนจะกระโดดไปกอดเพื่อน"โห่ ไอ้ป๊อดเอ๊ยยยย" เพื่อนอีกคนพูด"ผีที่ไหนไม่มีหรอกเว้ย" เพื่อนอีกคนสมทบ"พอๆเลิ
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่8 คืนพระจันทร์เต็มดวง
"พี่มาคิน อยู่ในห้องหรือเปล่าคะ" ก๊อกๆๆเธอเคาะประตูแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากคนข้างใน"พี่มาคิน หนูจะเปิดเข้าไปแล้วนะ" คนข้างในไม่มีท่าทีว่าจะเปิดประตูออกมา เธอจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป ด้วยความที่มันคาใจว่าเจ้าของบ้านจะทำมิดีมิร้ายเพื่อนของเธอเหมือนที่เธอคิดหรือไม่"พี่...เป็นอะไรหรือเปล่า" เขานอนอยู่บนเตียงมีสีหน้าซีดเผือด ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อโชก อาการเหมือนคนไม่สบายจับไข้สั่น"เธอมาได้ยังไง" เขาพูดด้วยเสียงแหบแห้ง"ก็เปิดประตูเข้ามานะสิ" เธอตอบกวนๆ"ยังจะมีน่ามาเล่นอีก พี่บอกแล้วไงว่าห้ามออกจากที่พัก" เขาดุ"หนูมาตามหายัยลัลค่ะ ยัยนั่นบอกว่าจะมาหาพี่" "ทำไมต้องมาหาพี่" "ก็...ช่างมันเถอะ แล้วลัลละคะ? พี่เห็นเพื่อนหนูบ้างไหม" เธอถามหยั่งเชิง จ้องมองอีกฝ่ายด้วยความระแวง แต่เขานอนป่วยขนาดนี้ถ้าคิดจะทำอะไรเพื่อนเธอจริงๆก็คงทำไม่ได้หรอก ความคิดในหัวของเธอกำลังคุยกันเหมือนคนบ้า"ลัลไม่ได้มาหาพี่นะ" เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง"อ้าว ถ้าไม่ได้มาหาพี่แล้วยัยลัลหายไปไหน" เธอมีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด"พี่ก็ไม่รู้" เขาส่ายหัว"หนูจะไปบ
แค้นรักนายอสรพิษ ตอนที่7 ความลับของหมู่บ้าน
"ค่ะ รับทราบ" เธอรับคำแต่โดยดี "ไหนล่ะยา ลัลนารอนานแล้วนะ หรือว่าพี่อยากไปทาให้เองก็ไม่ว่านะ ยัยลัลคงดีใจ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย"พูดอะไรของเธอ อะนี่" เขายื่นหลอดยาให้เธอ "แล้วนี่ยาคลายกล้ามเนื้อ" พร้อมกับยัดห่อยาใส่มือให้เธอ"ขอบคุณค่ะ""พูดดีๆก็เป็นหรอ นึกว่าจะพูดแค่กับอาวิน" เขาแหยะยิ้ม"อะไรของพี่ เมื่อกลางวันก็ทีหนึ่งแล้วนะ" เธอหน้ามุ่ย"ไม่แกล้งแล้ว กลับที่พักเถอะ เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง" "ไม่เป็นไร หนูกลับเองได้""เถอะน่า" เขาดันหลังให้ฉันออกจากห้อง"พี่พักอยู่คนเดียวหรอ" เธอถาม"อืม ถามทำไม""บ้านพี่ดูใหญ่กว่าที่จะอยู่คนเดียวนะสิ แถมบ้านพี่ยังไม่เหมือนบ้านของคนอื่นด้วย" "พ่อพี่เคยเป็นหัวหน้าหมู่บ้านนะ นี่...เป็นสิ่งเดียวที่พ่อพี่ทิ้งไว้ให้" เขาตอบสั้นๆ แต่สีหน้าดูนิ่งไป"ขอโทษนะ พ่อพี่...เสียแล้วหรอ" "แม่พี่เสียตั้งแต่พี่อายุ10ขวบ หลังจากนั้นพี่ก็อยู่กับพ่อมาตลอด ท่านเพิ่งเสียเมื่อปีก่อนนี่เอง" เขากำหมัดแน่น"เสียใจด้วยนะ" เธอพยายามพูดปลอบเขา"ถึงแล้วรีบขึ้นบ้านไป แล้วอย่าทำแบบนี้อีกไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน" เ
