ก่อนหน้านี้...บริษัทชินกรณ์ "ฉันมาพบลูกเขยของฉัน" หญิงสาววัยกลางคนที่หน้าตาสะสวยราวกับเด็กสาวเอ่ยพูดขึ้นกับชายชุดดำสองคนที่ยืนอยู่หน้าประตู "รอสักครู่ครับ" การ์ดพูดขึ้น ก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าไปด้านใน และให้การ์ดอีกคนคอยยืนเฝ้าไม่ให้เธอเข้าไปก่อนได้รับอนุญาต "นายให้เข้าไปได้ครับ" "...." เธอชักสีหน้าใส่การ์ดทั้งสองคน ราวกับว่าไม่พอใจที่ถูกขวาง เพราะตนเองเป็นถึงแม่ยายของเจ้าของบริษัทนี้ แต่กลับได้รับการต้อนรับที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ "สวัสดีครับคุณพรพรรณ" "แหม ไม่ต้องเรียกเต็มขนาดนั้นก็ได้จ้ะ เรียกแม่ก็ได้""ผมไม่ชินครับ พอดีไม่เคยเรียกใครว่าแม่ตั้งแต่ที่แม่ของผมตาย" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตาของเขามองออกไปด้านนอกไม่สนใจหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าสักนิด "ไม่เป็นไรจ้ะ ว่าแต่การ์ดสองคนนั่นดูไม่ค่อยรู้งานเลยนะ ฉันเป็นถึงแม่ยายของเจ้าของบริษัท แต่ดูการต้อนรับสิ...""ผมต้องขอโทษคนของผมด้วยครับ แต่พวกมันทำตามหน้าที่ และละเลยไม่ได้" ไม่ว่าใครก็ตาม ถ้าเขาไม่ได้สั่งว่าให้เข้ามาได้โดยที่ไม่ต้องรับอนุญาตก่อน ก็จะต้องถูกการ์ดกักตัวเอาไว้ทุกคน "จ้ะๆ ฉันเข้าใจ" "มาเร็วดีนะครับ นึกว่าจะมาช
เวลาต่อมา...ฟ้าฝันขับรถไปตามทางโดยไร้จุดหมาย ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เธอไม่ได้โทรหาเพื่อนสนิทเหมือนอย่างเคยเพราะไม่อยากให้ต้นหอมต้องมาพลอยไม่สบายใจไปด้วย ตอนนี้เธอไม่เหลือใครในครอบครัวแล้วจริงๆ แม้กระทั่งพ่อที่เธอคิดว่าจะเป็นกลาง ในตอนนี้ก็หลงเมียใหม่จนมองว่าเธอเป็นตัวปัญหาผิดไปซะทุกอย่าง หลังจากที่แม่ตายฟ้าฝันก็เหลือเพียงพ่อคนเดียวที่พอจะพูดคุยเรื่องที่ไม่สบายใจได้ แต่ก็เปล่าเลย พอแม่ตายก็มีแม่ใหม่เข้ามาแทนที่ โดยที่เธอยังไม่ทันได้เตรียมใจรับมือกับเรื่องนี้เลย เด็กผู้หญิงอายุไม่กี่ขวบต้องเก็บกลั้นความรู้สึกเอาไว้ในห้วงลึกๆ ของหัวใจ ความรู้สึกที่พูดออกไปให้ใครรู้ไม่ได้ จนมันอึดอัดและเธอกลายเป็นคนเก็บกด ก้าวร้าวในบางครั้ง แต่ก็เพราะเธอถูกยั่วให้โมโหก่อนเธอถึงได้แสดงกิริยาก้าวร้าวแบบนั้นออกไป "ฮึกก..." คนตัวเล็กฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยรถ ทำให้รถที่กำลังขับตามมาต้องหยุดชะงักกลางถนน และทำให้รถติดยาวเหยียด ปี๊บๆๆๆ เสียงรถคันหลังบีบแตรไล่พร้อมกับเสียงตะโกนด่าทอจากรถคันอื่นๆ แต่เธอไม่ได้สนใจ ก่อนจะขับรถเลี้ยวเข้าข้างทาง และด้านหน้าก็เป็นแม่น้ำใหญ่ หญิงสาวลงจากรถและเดินไปนั่งอยู่ที่ริมแม่น้ำ
บ้านชินกรณ์...พอกลับมาถึงบ้านฟ้าฝันก็รีบเดินขึ้นไปบนห้องของเธอทันที แต่ก็ยังถูกชินกรณ์ตามทันอยู่ "เธอหายไปไหนมา""เรื่องของฉัน!""ตัดสัญญาณจีพีเอสทำไม?" ชินกรณ์เอ่ยอย่างเคืองๆ เพราะตามหาเธอจากสัญญาณจีพีเอสไม่ได้ ดูเหมือนเธอจะรู้ตัวว่าเขาแอบติดเครื่องติดตามเอาไว้ เลยรีบทำลายทิ้งซะก่อน "แล้วคุณจะมาตามวุ่นวายอะไรกับเรื่องส่วนตัวของฉัน" ฟ้าฝันหันกลับไปตะคอกใส่ด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะพยายามปิดประตูห้อง และถูกชินกรณ์ขวางเอาไว้และเดินเข้ามาทันที "ทำไมจะยุ่งไม่ได้ เธอเป็นเมียฉัน และฉันก็มีสิทธิ์รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนกับใคร!" "แต่อย่างน้อยก็ควรจะมีขอบเขต ให้เวลาส่วนตัวกันบ้าง เรื่องของคุณฉันก็ไม่เคยเข้าไปยุ่งอยู่แล้ว" "แล้วไง?" เขามองหน้าเธออย่างท้าทาย นั่นจึงทำให้ฟ้าฝันรู้สึกหงุดหงิดกับเขามากขึ้นไปอีก "คุณจะก้าวก่ายฉันมากไปแล้วนะคุณชินกรณ์""...." "อีกอย่างถ้าคุณจะแก้แค้นก็ตามสบายเลย ฉันจะไม่หนี ไม่หาย จะอยู่ให้คุณแก้แค้นจนกว่าคุณจะพอใจ แต่คุณต้องไม่ยุ่งกับคนรอบข้างฉัน โดยเฉพาะต้นหอม""อะไรที่มันถูกห้าม ฉันยิ่งอยากทำน่ะสิ มันท้าทายดี อีกอย่างเพื่อนเธอนี่ก็สวยนะ""นี่คุณ อยากจะมั่วเอาไม่เล
วันต่อมา...หญิงสาวแต่งตัวและเตรียมที่จะไปเรียนที่มหาวิทยาลัย เธอเดินลงมาด้านล่างและกำลังจะเดินออกไปที่รถ ทว่าเสียงทุ้มกลับรั้งให้เธอต้องหยุดชะงักเสียก่อน "ฉันจะไปส่ง" ชายหนุ่มพูดเสียงราบเรียบ ก่อนจะยกกาแฟดำขึ้นจิบเบาๆ อย่างใจเย็น "คุณฟ้ามาทานอาหารเช้าก่อนนะคะ เดี๋ยวป้าให้คนตักโจ๊กให้" "ไม่ล่ะค่ะ ฟ้าไม่หิว" "ระวังโรคกระเพาะจะถามหาเอานะคะ""ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะป้า""....""ฉันไปรอที่รถนะ จะไปส่งก็รีบๆ มา ฉันมีเรียนเช้า" "อืม" ฟ้าฝันเดินที่ยืนรออยู่ที่รถไม่นานชินกรณ์ก็เดินออกมา ชายหนุ่มหยุดยืนจัดชุดสูทต่อหน้าหญิงสาวให้พอดูดี ก่อนจะเดินเข้ามาหาเธอใกล้ๆ อีกนิด"ผูกเนคไทให้ใหม่หน่อย""ฉันทำไม่เป็น" เธอปฏิเสธและหันหนี ทว่าถูกเขาดึงตัวกลับไปจนหน้าอกอวบอิ่มชนเข้ากับแผงอกแกร่ง "นมนิ่มดีนะ น่าจับ น่าดูด น่าเลีย น่า...." ไม่ใช่แค่คำพูดที่แทะโลมเธอ สายตาอันเฉียบคมก็จ้องเข้าที่หน้าอกตูมไม่ขยับ แถมยังไล่ลงมองไปตามเรือนร่างที่ถูกปกคลุมด้วยชุดนักศึกษา แม้จะซุกซ่อนอยู่เขาก็รู้ว่าเธอนั้นซ่อนรูปมาแค่ไหน "หยาบคาย! มาสิฉันจะผูกให้!" เธอจับคอเสื้อเขาดึงเข้าหาเบาๆ ก่อนจะผูกเนคไทให้ใหม่ มาเฟียหนุ่
ริมฝีปากหนาประทับลงไปจูบปากกับคนตรงหน้าอีกครั้ง มือสากเลื่อนไปโอบเอวบางเอาไว้พลางซุกซนไปเรื่อย "อะ อืมม..." คนตัวเล็กเปล่งเสียงครางออกมาเบาๆ พร้อมกับรีบขยับแขนไปคล้องคอมาเฟียหนุ่ม "ฉันหยุดไม่อยู่แล้วนะ" ชายหนุ่มพูดเสียงกระเส่า ก่อนจะโอบเอวคนตัวเล็กแล้วพาเธอเดินกลับเข้าไปด้านใน ร่างบางถูกวางลงบนเตียงนุ่มอย่างอ่อนโอน ก่อนที่ชายหนุ่มจะรีบโดดไปขึ้นคร่อมเธอ โดยที่ไม่รอให้เสียเวลา ชุดนักศึกษาถูกปลดกระดุมออกทีละเม็ดจนหมด เผยให้เห็นบราเซียร์สีเนื้อที่ปกปิดหน้าอกอวบอิ่มอยู่ กระโปรงนักศึกษาก็ถูกล่นขึ้นไปไว้ด้านบนจนหมด "ลองเอาทั้งชุดนักศึกษาเป็นไง" ว่าแล้วนิ้วเรียวยาวก็กรีดกรายไปตามเรียวขาขาว ลากขึ้นไปเรื่อยๆ ก่อนจะสัมผัสกับกายสาวผ่านชุดชั้นในตัวสีดำบางๆ จนชื้นแฉะ "อืม..." เธอได้แต่นอนเปล่งเสียงครางผ่านลำคอออกมา ร่างกายอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงขัดขืน สีหน้ากำลังแสดงถึงความเสียวซ่านที่คนด้านบนกำลังมอบให้ "อื้มม..." ลิ้นเรียวตวัดเลียที่ปลายยอดถันงามเบาๆ พลางดูดดุนจนเป็นเม็ดไตแข็งๆ สลับกันไปมาจนน้ำลายเหนียวๆ ฉ่ำแฉะไปทั่วบริเวณวงสีชมพูอ่อนๆ "เสียวจัง ซี๊ดอืมม..." เธอก้มลงมองชายหนุ่มที่กำลังเมาม
เช้าวันต่อมา...ฟ้าฝันกระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับม่านตาให้เข้ากับแสงที่กำลังสาดส่องเข้ามาในห้องของเธอ แต่แล้วก็ต้องตกใจเพราะเธอนอนอยู่บนแขนของชินกรณ์ ตอนนี้เขากำลังหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงของเธอ แสดงว่าเมื่อคืนเขานอนอยู่ที่นี่กับเธอทั้งคืนไม่ได้กลับออกไป เธอนอนนิ่งๆ มองดูชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่ตรงหน้าของเธอ เจ้าของใบหน้ารูปไข่ คิ้วดกดำโค้งรับกับรูปใบหน้าไข่อย่างสมบูรณ์แบบ จมูกปาก ทุกอย่างถูกสรรสร้างมาราวกับผ่านการศัลยกรรมมาก่อน พอนอนนิ่งๆ แบบนี้แล้วเขาก็ดูเป็นคนไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าคนรูปหล่อแบบนี้จะปากกล้าปากเก่งได้ใช่ย่อยเลยตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึกหัวใจเจ้ากรรมดันเต้นระรัวขึ้นมาเมื่อได้จ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มใกล้ๆ จังหวะนี้เขาคงรับรู้ได้ถึงหัวใจที่สั่นระรัวของเธอหญิงสาวขยับตัวเบาๆ เพื่อจะถอยหนีชายหนุ่ม ทว่ากลับถูกรั้งให้นอนลงไปตรงที่เดิม "จะไปไหนแต่เช้า?""ฉันมีเรียน ต้องรีบไปอาบน้ำ""เธอมีเรียนตอนห้าโมง ตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงเองนะ จะรีบตื่นไปไหน" "เอ่อก็...ฉันแค่อยากเข้าห้องน้ำน่ะ" "งั้นหรอ?""อืม..""ทำไมหัวใจเธอเต้นแรงจัง ไปทำอะไรมาหรอ" "ปะ เปล่า" ถามแบบนี้มันเ
ตึก!ประตูรถถูกปิดลงอย่างแรงเมื่อหญิงสาวเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยแล้ว และหลังจากนั้นรถก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆ แต่ทว่ารถกลับไปได้มุ่งหน้าไปยังบ้านของเธอ "นั่นคุณจะไปไหน?" หญิงสาวละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือ เมื่อเห็นว่าเส้นทางที่ชายหนุ่มกำลังขับรถไปมันไม่ใช่เส้นทางที่ใช้กลับบ้านเหมือนอย่างเคย "ฉันต้องรีบไปตรวจงานน่ะ ก็เลยต้องพาเธอไปด้วย ไม่ติดอะไรใช่มั้ย""ตรวจงานที่ไหนหรอ?""โกดัง""แล้วเจ้าของบริษัทต้องลงทุนมาตรวจงานที่โกดังเองแบบนี้ทุกครั้งเลยหรอ""ก็ไม่หรอก เพราะงานมันมีปัญหาฉันก็เลยต้องมาตรวจเองแบบนี้" "อ๋อ" "เธอจะลงไปกับฉันก็ได้หรือว่าจะรออยู่ที่รถก็ตามใจ""ฉันรออยู่ที่รถดีกว่าไม่อยากตามไปรบกวนคุณ อีกอย่างที่โกดังก็คงจะมีแต่ผู้ชาย""หึ! เธอกลัวฉันหึงหรอ?""เปล่า ฉันก็แค่ไม่ชอบสายตาของผู้ชายหลายๆ คน" "...."ไม่นานชินกรณ์ก็ขับรถพาฟ้าฝันมาถึงยังโกดังที่เขาจะต้องตรวจงาน จากนั้นก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าไปด้านในปล่อยให้หญิงสาวนั่งรออยู่ในรถคนเดียว ผ่านไปสักพัก...เมื่อเห็นว่าชินกรณ์ยังไม่ออกมาฟ้าฝันเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินเล่นอยู่รอบๆ ตัวรถ สถานที่แบบนี้กับหญิงสาวที่ใส่ชุดนั
เวลาต่อมา..."กลับกันมาแล้วหรอคะคุณ ป้าให้คนเอาอาหารเย็นไปเก็บแล้ว เห็นว่ายังไม่กลับมากัน จะทานอาหารเย็นก็เลยหรือเปล่าคะป้าจะให้คนจัดเตรียมให้ใหม่""ไม่ล่ะครับ ผมกับฟ้ากินเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ ที่เหลือเอาไปจัดการกันเองเถอะ""ค่ะคุณชินกรณ์" "...." ชินกรณ์พาฟ้าฝันเดินขึ้นไป ขณะที่เธอกำลังเดินขึ้นไปจู่ๆ ก็ต้องหยุดชะงักกลางทาง พร้อมกับก้มหน้ากุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้แน่น "เป็นอะไร?" "สงสัยจะเป็นประจำเดือนน่ะ ฉันรีบขึ้นไปใส่ผ้าอนามัยก่อนนะ" "เดินไหวหรือเปล่า?""ไหวสิ" ฟ้าฝันรีบวิ่งขึ้นไปด้านบนก่อนชินกรณ์ รีบเปิดลิ้นชักและควานหาผ้าอนามัยที่เก็บเอาไว้หลังจากหมดประจำเดือนของเดือนที่แล้ว "อะไรกัน เหลืออันเดียวเองหรอเนี่ย" เธอบ่นเบาๆ ก่อนจะหยิบผ้าอนามัยชิ้นสุดท้ายที่เหลืออยู่ในลิ้นชักออกมาและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ทั้งหมด แกร้ก!"จะออกไปไหน?" ชินกรณ์ถาม เพราะเขาเองก็กำลังจะเปิดประตูเข้าไปหาเธอเช่นกัน แต่เห็นเธอแต่งตัวเหมือนกำลังจะออกไปข้างนอก "ฉันจะไปซื้อผ้าอนามัยมันหมดแล้ว""เดี๋ยวฉันให้คนไปซื้อให้เธออยากได้แบบไหน" "ไม่เป็นไรนี่มันของใช้ส่วนตัวฉันนะจะให้คนอื่นไปซื้อให้ได้ยังไง""เธอปวดท้
ห้าปีต่อมาอึกก อ้วกก อ้วกก ชินกรณ์ได้นั่งกอดโถส้วมอาเจียนออกมาอีกครั้งในรอบหลายปีหลังจากที่ฟ้าฝันคลอดลูกคนที่สองออกมา เห็นแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะชินกรแพ้ท้องแทนเธอมารอบนี้รอบที่สองแล้ว อาการก็หนักหน่วงพอๆ กันเลย "แม่ฮะพ่อเป็นอะไรหรอฮะทำไมถึงอ้วกแบบนั้นพ่อไม่สบายหรอ" ชารัญลูกชายคนโตของชินกรณ์เอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง ตอนเด็กๆ ได้ฉายาว่าลูกหมูเพราะตัวอ้วน แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องได้ฉายาว่าเสือเพราะสายตาแพรวพราวตกผู้หญิงได้ไม่น้อยเลย ดูเจ้าชู้ตั้งแต่เด็กแต่เล็กเหมือนกับพ่อไม่มีผิด "ครับ พ่อกำลังไม่สบายอยู่ อย่าไปรบกวนพ่อนะ""ครับแม่" "อึก...อ้วกก ลูกหมูมาลูบหลังให้พ่อหน่อยสิ อืม...""ได้ฮะ" เด็กน้อยเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อในห้องน้ำอย่างว่าง่าย ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังกว้างของผู้เป็นพ่อไปมา "ไปเล่นไหนมาทำไมเพิ่งกลับ?" "เล่นอยู่กับเพื่อนข้างบ้านครับพ่อ" "อืม..." "พ่อฮะผมมีเรื่องจะบอก" "ว่ามาสิเรื่องอะไร?" "คือผมอยากได้เลโก้ชุดใหม่ที่เพิ่งจะออกมาฮะ อยากเอาไปเล่นกับเพื่อนพ่อซื้อให้ผมหน่อยสิ" "ของเล่นที่บ้านยังเยอะไม่พออีกหรอ?" "แต่อันนี้เป็นเลโก้ชุดให
กลางดึกคืนใกล้วันคลอดเต็มที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเข้าหากัน พร้อมกับมือรีบกุมท้องของตัวเองเอาไว้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างเคลื่อนตัวกำลังจะออกมา รู้สึกเหมือนว่าบางอย่างแตกไหลออกมาตรงช่องหว่างขาของเธอ "อึกอ๊ะ!? คะ คุณชิน...อื้อ!" "ฟ้า!" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วหันไปมองภรรยา ปฏิกิริยาของเธอในตอนนี้ทำให้เขาต้องร้อนรน รีบลุกไปเปิดไฟแล้วเข้ามาดูอาการของเธออีกครั้ง "จะคลอดแล้วหรอ!?""ใช่ ปวดท้องอ่ะ ไม่ไหวอื้อ..." "ไปโรงพยาบาลตอนนี้คงได้คลอดบนรถแน่ เดี๋ยวฉันให้คนไปตามอาหมอมาให้นะ" "อื้ม..." ชินกรณ์รีบคว้าโทรศัพท์แล้วบอกให้ลูกน้องไปรับคุณหมอที่ฟ้าฝันฝากครรภ์ด้วยมาที่บ้านพร้อมกับอุปกรณ์คลอดด่วน เพราะตอนนี้ฟ้าฝันใกล้คลอดเต็มทีแล้ว "อึกอื้อ..." "ปะ เป็นยังไงบ้างฟ้าฝัน" "ฮึก...ฉันจะไม่ไหวแล้ว คุณหมอมาหรือยัง""ใกล้แล้วๆ อดทนหน่อยได้ไหม ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำคลอดยังไงถ้าลูกออกมาแล้ว" "ฮึกก...""ฟ้าฝัน ฟ้าฝัน!" "ไม่ไหว กรี๊ด~~" หญิงสาวออกแรงเบ่งเต็มที่ ก่อนที่เด็กในครรภ์จะออกมา ชินกรณ์ที่อยู่ในห้องกับเธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ลูกน้อยของเขาคลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนน
เดือนที่แปด...ยิ่งท้องใหญ่ฟ้าฝันก็ยิ่งเดินลำบากมากขึ้นส่วนลูกหมูก็ได้ไปอยู่กับปู่และตาถาวรยังไม่มีกำหนดกลับ เพราะฟ้าฝันท้องใหญ่และไม่ค่อยมีเวลาดูแล ชินกรณ์เองก็ต้องคอยดูแลฟ้าฝันด้วย แต่ก็ยังคอยไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ ลูกหมูติดคุณปู่และคุณตามากเพราะทั้งสองชอบตามใจ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็จะรีบหามาประเคนให้หลานชายทันที แบบนี้หรือหลานชายจะไม่ติด ขณะที่หญิงสาวท้องโย้กำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง สามีอย่างชินกรณ์ก็เดินเข้ามาแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ "ฟ้าฝันฉันมีอะไรจะให้เธอ""อะไรหรอคุณ?" "ยื่นมือซ้ายของเธอมาสิ" "...." เธอยื่นมือให้กับคนตรงหน้าอย่างงงๆ จากนั้นก็มีแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เป็นแหวนแต่งงานที่เธอถอดเอาไว้ให้กับเขาก่อนจะพาลูกหนีไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ตลอด "ห้ามถอดมันออกอีกนะ แหวนวงนี้มันมีความสำคัญกับฉันมาก ตอนนี้ยกให้เธอดูแลแล้วเหมือนกับใจของฉันที่ยกให้เธอดูแล" "ไม่เห็นต้องหวานขนาดนี้เลย""ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน""ฉันสัญญาว่าจะดูแลให้คุณเป็นอย่างดีเลย" "ฉันก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนกัน" พูดจบชินกรณ์ก็จูบลงบนหลังมือของภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อน
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
ห้าเดือนต่อมา..."ค่อยๆ เดินนะ" "ไม่ต้องประคองขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่ท้องนะไม่ได้ขาหักสักหน่อย" "ไม่ได้หรอก ฉันสัญญากับเธอเอาไว้แล้วว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี""อื้ม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้แพ้ท้องนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ฉันต้องเป็นคนคอยดูแลคุณซะอีก""ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้มันก็เริ่มจะหายแล้วล่ะ" "ช่วงที่คุณแพ้ท้องฉันก็ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเลย มัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกหมู" "ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่เธอยอมให้อภัยฉันยอมมีลูกให้ฉัน แค่นี้ฉันก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างฉันก็เข้าใจเธอ ลูกหมูยิ่งโตยิ่งดื้อเธอก็เลยต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ""ก็ถ้าไปพยศใส่แม่บ้านหรือใส่ลูกน้องของคุณก็เป็นเรื่องสิ ฉันไม่อยากให้ลูกหมูกับความวุ่นวาย ไม่อยากให้ลูกหมูทำนิสัยไม่ดีใส่ใคร""เอาหน้าลูกหมูยังเด็กอยู่ยังสอนกันได้ พวกมันก็เข้าใจอยู่ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหนูของบ้านหรอก""สมชื่อจริงๆ คุณหนู" ฟ้าฝันเน้นคำว่าคุณหนูใส่หน้าสามี "ว่าแต่ตัวเล็กในนี้ดิ้นบ้างหรือเปล่า" มือหนาเลื่อนไปจับที่หน้าท้องนูนก่อนจะสัมผัสวนไปมาเบาๆ "ก็มีบ้างนะ แต่ยังดิ้นไม่แรง ตอนท้องลูกหมูก็ดิ้นช่วงเจ็ดเดือน ดิ้นแรงมากๆ ด้วย""หรอ...." ชินกรณ์มองท้องภรรย
สี่เดือนต่อมา...ปี๊บๆๆ "ใครมาคะเนี่ย""สงสัยไอวากับคุณตรีศูลจะมาแล้วค่ะ รบกวนป้าดูลูกหมูให้ทีนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง""ได้ค่ะคุณฟ้า" เธอรีบเดินออกไปต้อนรับสองสามีภรรยา "ไอวา คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ""สวัสดีครับ""สบายดีนะ ได้ข่าวว่ากำลังจะมีตัวเล็กอีกคนแล้ว" "อื้ม สบายดี เข้ามาในบ้านกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเตรียมของว่างมาให้" "แล้วไอ้ชินล่ะไปไหน มันไม่อยู่กับเธอหรอ" "เขาอยู่ข้างบนโน่นค่ะ" "...." ตรีศูลขมวดคิ้ว เพราะที่ผ่านมาเห็นชินกรณ์ตัวติดกับภรรยาตลอดไม่คิดว่าจะห่างกายกันได้ ยิ่งเมียท้องอยู่แบบนี้น่าจะยิ่งหวงเมียมากขึ้นไปอีก "ทะเลาะกันหรอ?""เปล่าค่ะ คุณตรีศูลขึ้นไปดูเองดีกว่า""ไปสิคุณ" ไอวาย้ำ"ครับๆ" ตรีศูลเดินขึ้นบันไดขึ้นไปดูเพื่อนสนิทตามที่ฟ้าฝันบอก พอเปิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นชินกรณ์นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง สภาพก็ใส่แค่กางเกงวอร์มตัวเดียวไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเสื้อก็ไม่ได้ใส่ "ไอ้เวร มึงนี่มันทุเรศจริงๆ นะ" ตรีศูลบ่นพึมพำ เพราะเห็นสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้แล้วอดที่จะว่าไม่ได้จริงๆ ( หมายถึงไม่ได้ใส่กางเกงในนอนแล้วลูกชายก็ดันออกมาเป็นลำใหญ่ยาว เพราะใส่เพ
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
เวลาต่อมา...ครืน~ ครืน~ ครืน~ ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~ เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่งกล่อมทำให้ฟ้าฝันที่กำลังยืนมองทอดยาวออกไปถึงกับเคลิ้ม เป็นบรรยากาศที่ทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ เหมือนเธอได้มาปลดปล่อยความรู้สึกที่ตัวเองแบกรับอยู่ทิ้งไป หมับ!"อื้อ...ลูกหมูล่ะ?" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง "เล่นอยู่กับพวกการ์ดน่ะ ฉันก็เลยเดินออกมาหาเธอ ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ?" "ตรงนี้ลมมันเย็นดี ฉันก็เลยมายืนรับลม" "สบายใจขึ้นบ้างไหม?" "อืม...ก็สบายใจขึ้นอยู่เหมือนกัน" "ได้มาอยู่แบบนี้แล้วฉันว่าเราก็ควรจะหาโอกาสนะ" "โอกาสอะไรของคุณ?" "ก็..." มือหยาบลูบที่หน้าท้องแบนราบไปมาเบาๆ "โอกาสที่จะทำน้องให้ลูกหมูไง" เปี๊ยะ! ฟ้าฝันฟาดมือลงที่มือของชินกรณ์อย่างแรง จนเขายอมปล่อยมือออกไป แต่ก็เปลี่ยนไปกอดเธอแทน "พูดอะไรของคุณเนี่ย!?" "พูดความจริงนี่นา ฉันอยากมีลูกอีกสักคน ตอนนี้ลูกหมูก็ใกล้จะขวบนึงแล้ว มีอีกสักคนก็น่าจะอายุห่างจากลูกหมูประมาณสองปี ฉันไม่อยากให้ลูกอายุห่างกันมากพวกเขาจะได้ดูแลกัน" "...." "เธอยังมีเรื่องอะไรกังวลอีกหรอ หรือว่ายังไม่พร้อม" "ไม่รู้สิ แค่คิดว่าตั
สองวันถัดมา...ถึงจะได้กลับมาอยู่ที่บ้านแล้วแต่ชินกรณ์ก็ยังไปทำงานไม่ได้ เพราะร่างกายของเขายังไม่กลับมาหายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ฟ้าฝันก็ยังไม่วางใจ "อื้มม ฟอด ฟอด ฟอด ชื่นใจจังเลยลูกสาวใครเนี่ย" "แอ้ แอ้ หม่ำ หม่ำ" แม้จะพูดได้เป็นบางคำแต่คำที่ฟังชัดที่สุดก็คือคำว่าหม่ำ จะพูดทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าผู้เป็นแม่หรือได้เห็นหน้าของชินกรณ์ "หนูเพิ่งจะกินไปเมื่อกี้เองนะลูกหมูจะกินอีกแล้วหรอ แค่นี้ก็อ้วนเป็นหมูแล้วนะ" ชินกรณ์มองหน้าลูกชายแล้วอยากจะหยิกแก้มให้แรงๆ กัดแก้มให้เป็นรอยฟันสักที แต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าลูกชายจะเจ็บ อีกอย่างก็กลัวโดนเมียด่าด้วย...แกร้ก! "เล่นอะไรกันอยู่น่ะ?" ฟ้าฝันเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางเอ่ยถามสามีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีลูกชายนั่งอยู่บนหน้าอก "ลูกหมูกินนมไปเมื่อกี้ จะหม่ำอีกละ""อย่าตามใจมากนะคุณ""ครับ" "แล้วนี่ยังไม่หายเจ็บทำไมเอาลูกหมูไปนั่งบนอกล่ะ เดี๋ยวก็เจ็บหนักขึ้นไปอีกหรอก ลูกหมูยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ไม่ทันได้ระวังอะไรด้วย" "ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้แข็งแรงแล้วนี่ไง""ตัวยังมีรอยเขียวช้ำอยู่เลย เอาอะไรมาบอกว่าแข็งแรงแล้ว""