เวลาต่อมา..."กลับกันมาแล้วหรอคะคุณ ป้าให้คนเอาอาหารเย็นไปเก็บแล้ว เห็นว่ายังไม่กลับมากัน จะทานอาหารเย็นก็เลยหรือเปล่าคะป้าจะให้คนจัดเตรียมให้ใหม่""ไม่ล่ะครับ ผมกับฟ้ากินเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ ที่เหลือเอาไปจัดการกันเองเถอะ""ค่ะคุณชินกรณ์" "...." ชินกรณ์พาฟ้าฝันเดินขึ้นไป ขณะที่เธอกำลังเดินขึ้นไปจู่ๆ ก็ต้องหยุดชะงักกลางทาง พร้อมกับก้มหน้ากุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้แน่น "เป็นอะไร?" "สงสัยจะเป็นประจำเดือนน่ะ ฉันรีบขึ้นไปใส่ผ้าอนามัยก่อนนะ" "เดินไหวหรือเปล่า?""ไหวสิ" ฟ้าฝันรีบวิ่งขึ้นไปด้านบนก่อนชินกรณ์ รีบเปิดลิ้นชักและควานหาผ้าอนามัยที่เก็บเอาไว้หลังจากหมดประจำเดือนของเดือนที่แล้ว "อะไรกัน เหลืออันเดียวเองหรอเนี่ย" เธอบ่นเบาๆ ก่อนจะหยิบผ้าอนามัยชิ้นสุดท้ายที่เหลืออยู่ในลิ้นชักออกมาและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ทั้งหมด แกร้ก!"จะออกไปไหน?" ชินกรณ์ถาม เพราะเขาเองก็กำลังจะเปิดประตูเข้าไปหาเธอเช่นกัน แต่เห็นเธอแต่งตัวเหมือนกำลังจะออกไปข้างนอก "ฉันจะไปซื้อผ้าอนามัยมันหมดแล้ว""เดี๋ยวฉันให้คนไปซื้อให้เธออยากได้แบบไหน" "ไม่เป็นไรนี่มันของใช้ส่วนตัวฉันนะจะให้คนอื่นไปซื้อให้ได้ยังไง""เธอปวดท้
สองวันถัดมา... "อืม นั่นคุณทำอะไรน่ะ?" หญิงสาวเอ่ยถาม เมื่อเห็นชายหนุ่มกำลังนั่งทำอะไรบางอย่างอยู่ในห้องน้ำ หลังจากตื่นนอนแล้วเธอกลับไม่พบเจอเขาก็เลยลุกออกมาเดินตามหา และก็ได้เจอเขาอยู่ในห้องน้ำ "กำลังเตรียมน้ำอุ่นให้ เธอจะได้นอนแช่น้ำอุ่นให้สบายตัว" "ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย ฉันแค่อาบน้ำก็พอแล้วไม่ต้องนอนแช่หรอก" "ร่างกายจะได้ผ่อนคลาย เธอจะได้หายดีไง" "...." เธอยืนมองชินกรณ์อยู่ที่หน้าประตูของห้องน้ำ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นและเดินมาหาเธอ "ถอดเสื้อผ้าแล้วไปนอนแช่น้ำอุ่นสิ" "ถอดเสื้อผ้า?" เธอเลิกคิ้วขึ้นสูง มองหน้าชายหนุ่มที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอด้วยสายตาที่ประหลาดใจ "อื้ม ฉันเห็นมาหมดแล้ว เธอจะอายทำไม ทำอย่างกับเราสองคนเป็นคนแปลกหน้ากันอย่างนั้นแหละ" "แต่ฉันเป็นประจำเดือนนะ คุณจะมายืนมองฉันถอดเสื้อผ้าได้ยังไงมันน่าเกลียด" "ไปเถอะน่า เดี๋ยวฉันหันหลังให้" "...." "เร็วๆ สิ" "เออๆ" สุดท้ายเธอก็ต้องทำตามที่เขาพูดโดยที่ไม่สามารถขัดอะไรได้เลย หญิงสาวถอดเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ออกจนหมด ก่อนจะรีบหยิบผ้าขนหนูมาห่อพันร่างกายและเดินไปนอนแช่น้ำอุ่นอยู่ในอ่างที่เขาได้เตรียมเอาไว้ให้
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา "เก็บของมาหมดแล้วใช่มั้ย" "อืม ว่าแต่คุณจะไปอยู่หลายวันเลยหรอ?" เธอเตรียมเสื้อผ้าไปหลายชุดอยู่เพราะไม่รู้ว่าเขาจะไปอยู่หลายวันหรือเปล่า และก็มีรถอีกคันนึงที่ไว้ใส่กระเป๋าเดินทางโดยเฉพาะ ส่วนเขาและเธอก็ขับรถส่วนตัวไปกันสองคนโดยมีลูกน้องขับรถตู้ขนของตามไปให้อีกที "ก็แล้วแต่เธอ อยากกลับเมื่อไหร่ก็กลับ" "แล้วเราจะไปอยู่โรงแรมหรือบ้านเช่า?" "บ้านของฉัน""ห๊ะ?""ลืมบอกไปว่าฉันมีบ้านติดริมทะเลอยู่อีกหลังนึง""โห รวยจัง""ไปกันเถอะ กว่าจะไปถึงกันอีก""อื้ม..." ชินกรณ์ขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านพักส่วนตัวที่อยู่ติดริมทะเล โดยมีฟ้าฝันนั่งอยู่ข้างๆ ไปด้วย และใช้เวลาในการเดินทางประมาณหกชั่วโมงได้ "ฟ้าฝันถึงแล้ว" "อืม..." เสียงพูดของชายหนุ่มทำให้เธอตื่นขึ้นมา ตลอดทางเธอหลับซะมากกว่า เครื่องปรับอากาศในรถมันเย็นบวกกับน้ำหอมที่ติดกับรถมันทำให้เธอหลับสบายจริงๆ "ถึงนานแล้วหรอ?""เพิ่งมาถึง เข้าไปดูบ้านสิ" เธอเปิดประตูลงมาจากรถพร้อมกับบิดขี้เกียจยกใหญ่ จากนั้นก็เดินเข้าไปในบ้าน ด้านในมีแม่บ้านหลายคนมายืนรอต้อนรับอยู่ "สวัสดีค่ะคุณชินกรณ์ คุณฟ้าฝัน""ระ รู้จักฟ้าด้วยหรอคะ?" เธอถามน
วันต่อมา...ชินกรณ์พาฟ้าฝันมาเดินเล่นที่ริมชายหาดในช่วงเช้า เพราะบรรยากาศค่อนข้างดี ลมทะเลพัดเย็นๆ บวกกับแสงแดดช่วงเช้ามันเป็นอะไรที่บริสุทธิ์และสดชื่นมากๆ "คุณชินกรณ์" "อืม" "คือฉันมีเรื่องอยากจะถาม" "ว่ามาสิ""คนเราจากที่ไม่ชอบหน้ากันเลย จู่ๆ จะเปลี่ยนไปชอบคนนั้นโดยไร้เหตุผลเลย คุณว่ามันเป็นไปได้หรือเปล่า?""ไม่รู้สิ" "คนเราจะไม่ชอบหน้ากันก็ต้องมีเหตุผล และถ้าจะเปลี่ยนไปก็ต้องมีเหตุผล" "เธอจะถามถึงอะไร?""คุณเปลี่ยนไปเพราะอะไร คุณสงสารฉันหรอ?""ทำไมถามแบบนั้น""ก็จู่ๆ คุณก็มาทำดีกับฉัน พูดดีกับฉัน มันแปลกไป""แล้วไม่ดีหรือไง?" "ก็ ไม่รู้สิ ฉันก็แค่กลัวว่าคุณจะหลอกทำดีกับฉัน""หึ ฉันมีเหตุผลในแบบของฉัน เธอรู้แค่นี้ก็พอแล้วล่ะฟ้าฝัน""เรื่องที่ผ่านมา ถ้ามันยังทำให้คุณคาใจ ฉันก็ขอโทษนะ เรื่องของแม่คุณด้วย ฉันเสียใจ ฉันรู้สึกผิด..." "....""อะ โอ้ย คุณชินกรณ์ ฉะ ฉันเจ็บ!" ฟ้าฝันรีบดึงมือของเธอออกไป เมื่อจู่ๆ ชินกรณ์ก็บีบมือเธออย่างแรง ขณะที่กำลังเดินจับมือไปด้วยกัน"ฉันขอโทษ คือฉัน..""คุณยังโกรธครอบครัวของฉันอยู่ คุณก็เลยไม่พอใจที่ฉันพูดถึง ขอโทษนะคะ ฉันไม่น่าพูดเลย" ฟ้าฝันพูดเ
สองเดือนถัดมา...โต๊ะอาหาร"อึก..." มือเล็กรีบยกขึ้นปิดปากของตัวเอง เมื่อจู่ๆ ก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกทันทีที่ได้กลิ่นอาหารตรงหน้า ทั้งๆ ที่หน้าตาอาหารมันก็ดูน่ากินและคงจะมีกลิ่นหอมดี แต่เธอกลับรู้สึกว่าอาหารตรงหน้ามันมีกลิ่นเหม็นแปลกๆ จนทำให้เธอรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียน "เป็นอะไรไปคะคุณฟ้า" แม่บ้านเอ่ยถามขึ้น เมื่อได้เห็นหญิงสาวมีท่าทางแปลกๆ "ไม่รู้สิคะ อยู่ๆ มันก็อยากจะอ้วกขึ้นมา" "ไม่สบายหรือเปล่าคะ ไปหาหมอมั้ย""อืม ไม่เป็นอะไรค่ะ ป้าให้แม่บ้านเก็บอาหารเช้าเลยนะคะฟ้าฝืนกินไม่ไหว ขอตัวก่อนนะคะ""ถ้างั้นรับอย่างอื่นเป็นอาหารเช้ามั้ยคะไม่กินอะไรเลยเดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะเอา""ขอนมก็ได้ค่ะ""ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าเอาขึ้นไปให้ข้างบนนะคะ" "ขอบคุณค่ะ" ฟ้าฝันเดินกลับขึ้นไปบนห้องนอน เพราะรู้สึกไม่สบาย ตอนนี้ชินกรณ์ก็ออกไปทำงานโทรไปเขาก็ไม่ยอมรับสาย เธอจึงไม่โทรไปรบกวนอีก เพราะคิดว่าเขาน่าจะกำลังยุ่งอยู่กับงานจึงไม่สามารถรับสายเธอได้ ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เข้ามาเลยค่ะ""ป้าเอานมมาให้แล้วค่ะ คุณฟ้าเป็นยังไงบ้างคะ ดีขึ้นบ้างหรือยัง""อือ ยังเลยค่ะ จู่ๆ ก็รู้สึกง่วงอยากนอนขึ้นมา ทั้งๆ
เช้าวันต่อมา..."อืมม...." อ้วก อ้วก อ้วก มาเฟียหนุ่มสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงโอ้กอ้ากดังมาจากทางห้องน้ำ เขารีบลุกขึ้นและเดินไปดูทันทีเพราะเห็นว่าภรรยาไม่ได้นอนอยู่ที่เตียง "เป็นอะไรหรือเปล่าฟ้าฝัน!?" "อือ...นี่ฉันทำให้คุณตื่นหรือเปล่าเนี่ย" เธอหันหลังกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาเหมือนกับคนที่กำลังจะหมดแรง "เป็นอะไรมากหรือเปล่า?""ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ""หน้าเธอซีดมากเลยนะ กลับเข้ามานั่งด้านในก่อนเถอะ" ชินกรณ์พยุงภรรยาที่อยู่ในสภาพหมดเรี่ยวแรงเดินกลับเข้าไปนั่งที่เตียง ก่อนที่เขาจะนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ "อืม...""หน้าเธอซีดมากเลยนะ เป็นยังไงบ้างไหวหรือเปล่า""ฉันไหว ขอโทษนะที่ทำให้คุณต้องตื่น""ฉันจะโกรธเธอก็เพราะว่าเธอเอาแต่โทษตัวเองนี่แหละ""ก็ฉันทำให้คุณต้องตื่นจริงๆ นี่นา แทนที่คุณจะได้นอนเต็มอิ่ม แต่กลับต้องมาคอยระแวงฉันเพราะฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้" "อย่าโทษตัวเองเถอะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร" "...." "สายๆ ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล นัดหมอเอาไว้ให้แล้ว จะได้ตรวจร่างกายของเธอ" "งั้นตอนนี้ฉันขอนอนก่อนนะไม่ไหวจริงๆ""นอนเถอะถึงเวลาแล้วฉันจะปลุกเธออีกที" "ค่ะ" และหลังจากนั้
บ้านชินกรณ์..."คุณจะออกไปทำงานหรอ?""อืม..." "แต่มันดึกแล้วนะ ทำไมคุณถึงไม่ไปพรุ่งนี้ล่ะ" เธอมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของเขา เพราะมันดึกแล้วเธอไม่อยากให้เขาออกไปไหนกลางดึก "งานของฉันมันไม่มีเวลาหรอกนะ เธออยู่ที่นี่แหละแล้วฉันจะรีบกลับมา" "แต่ฉันเป็นห่วงคุณ ทำไมต้องไปเวลานี้ด้วยก็ไม่รู้" เธอบ่นพึมพำ ถึงจะรู้ว่าไม่สามารถห้ามชินกรณ์ได้ก็ตาม "ฉันต้องไปแล้ว เธอไปนอนเถอะ""ค่ะ" ชินกรณ์คว้าเสื้อหนังของตัวเองแล้วเดินออกจากห้องนอนไปทันที ตลอดทั้งคืนฟ้าฝันนอนไม่หลับเพราะเป็นห่วงชินกรณ์ แม้จะอยากรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนทำอะไรอยู่แต่ก็ไม่กล้าโทรไปรบกวนเขาในเวลางานเพราะกลัวว่าเขาจะไม่พอใจเธอ เวลาต่อมา..."อือ..." ฟ้าฝันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะกำลังมีบางสิ่งบางอย่างรบกวนใบหน้าของเธออยู่ เธอลืมตาขึ้นมองและก็พบว่าชินกรณ์กำลังขึ้นคร่อมอยู่บนตัวของเธอพร้อมกับโน้มตัวลงมาไล่ซุกไซร้ตามลำคอและใบหน้าของเธออยู่แบบนั้น "คุณชินกรณ์" "ตื่นแล้วเหรอ?" "คุณทำอะไรคะ?""ฉันเหนื่อย ขอผ่อนคลายหน่อยนะ" "แต่ฉันท้องอยู่นะ""ไม่เห็นเป็นอะไรเลย" มือหนาค่อยๆ ถ่างขาของหญิงสาวใต้ร่างออกอย่างช้าๆ ก่อนที่เขาจะสอดแก่นกา
กลางดึกคืนหนึ่ง....อ้วก อ้วก อ้วก ภายใต้ห้องนอนมืดสนิท เสียงคนกำลังอาเจียนอย่างหนักดังมาจากทางห้องน้ำ หญิงสาวนั่งกอดโถส้วมอาเจียนสิ่งที่เธอกินไว้เมื่อตอนเย็นออกมาจนหมด จนตอนนี้อายุครรภ์ 4 เดือนแล้ว เธอก็ยังไม่หายแพ้ท้อง ถึงอาการจะไม่หนักรุนแรงเหมือนกับช่วง 2 เดือนแรก แต่มันก็ยังมีอาการเวียนหัวและอาเจียนอยู่เหมือนเดิม หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ค่อยๆ ลากสังขารที่แทบจะหมดแรงเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับปรายตามองดูไปรอบๆ ห้องหวังว่าสามีจะกลับมาแล้ว สุดท้ายเธอก็พบเพียงความว่างเปล่า ภายในห้องมีเพียงเธอและเสียงจากเครื่องปรับอากาศไม่ให้บรรยากาศมันเงียบงันจนน่ากลัว แต่ความเงียบภายนอกมันไม่ได้เป็นผลอะไรสำหรับเธอเลย ความเงียบงันภายในใจของเธอต่างหากที่กำลังปลุกเร้าให้เธอคิดฟุ้งซ่านไปต่างๆ นานา ชินกรณ์ไม่ค่อยได้ดูแลเธอสักเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่เขาจะสั่งให้ลูกน้องแม่บ้านเป็นคนคอยดูแลเธอมากกว่า ส่วนตัวเขานั้นก็มักจะอยู่แต่กับงานอย่างเดียว ร่างบางค่อยๆ หย่อนตัวนั่งลงบนเตียงนุ่ม ก่อนจะใช้มือสัมผัสตรงที่ที่ชินกรณ์เคยนอนเป็นประจำ ตอนนี้มันมีเพียงกลิ่นตัวของเขาที่ยังคงติดอยู่บนที่นอน "เดี๋ยวพ่อก็กลับมานะ
ห้าปีต่อมาอึกก อ้วกก อ้วกก ชินกรณ์ได้นั่งกอดโถส้วมอาเจียนออกมาอีกครั้งในรอบหลายปีหลังจากที่ฟ้าฝันคลอดลูกคนที่สองออกมา เห็นแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะชินกรแพ้ท้องแทนเธอมารอบนี้รอบที่สองแล้ว อาการก็หนักหน่วงพอๆ กันเลย "แม่ฮะพ่อเป็นอะไรหรอฮะทำไมถึงอ้วกแบบนั้นพ่อไม่สบายหรอ" ชารัญลูกชายคนโตของชินกรณ์เอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง ตอนเด็กๆ ได้ฉายาว่าลูกหมูเพราะตัวอ้วน แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องได้ฉายาว่าเสือเพราะสายตาแพรวพราวตกผู้หญิงได้ไม่น้อยเลย ดูเจ้าชู้ตั้งแต่เด็กแต่เล็กเหมือนกับพ่อไม่มีผิด "ครับ พ่อกำลังไม่สบายอยู่ อย่าไปรบกวนพ่อนะ""ครับแม่" "อึก...อ้วกก ลูกหมูมาลูบหลังให้พ่อหน่อยสิ อืม...""ได้ฮะ" เด็กน้อยเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อในห้องน้ำอย่างว่าง่าย ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังกว้างของผู้เป็นพ่อไปมา "ไปเล่นไหนมาทำไมเพิ่งกลับ?" "เล่นอยู่กับเพื่อนข้างบ้านครับพ่อ" "อืม..." "พ่อฮะผมมีเรื่องจะบอก" "ว่ามาสิเรื่องอะไร?" "คือผมอยากได้เลโก้ชุดใหม่ที่เพิ่งจะออกมาฮะ อยากเอาไปเล่นกับเพื่อนพ่อซื้อให้ผมหน่อยสิ" "ของเล่นที่บ้านยังเยอะไม่พออีกหรอ?" "แต่อันนี้เป็นเลโก้ชุดให
กลางดึกคืนใกล้วันคลอดเต็มที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเข้าหากัน พร้อมกับมือรีบกุมท้องของตัวเองเอาไว้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างเคลื่อนตัวกำลังจะออกมา รู้สึกเหมือนว่าบางอย่างแตกไหลออกมาตรงช่องหว่างขาของเธอ "อึกอ๊ะ!? คะ คุณชิน...อื้อ!" "ฟ้า!" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วหันไปมองภรรยา ปฏิกิริยาของเธอในตอนนี้ทำให้เขาต้องร้อนรน รีบลุกไปเปิดไฟแล้วเข้ามาดูอาการของเธออีกครั้ง "จะคลอดแล้วหรอ!?""ใช่ ปวดท้องอ่ะ ไม่ไหวอื้อ..." "ไปโรงพยาบาลตอนนี้คงได้คลอดบนรถแน่ เดี๋ยวฉันให้คนไปตามอาหมอมาให้นะ" "อื้ม..." ชินกรณ์รีบคว้าโทรศัพท์แล้วบอกให้ลูกน้องไปรับคุณหมอที่ฟ้าฝันฝากครรภ์ด้วยมาที่บ้านพร้อมกับอุปกรณ์คลอดด่วน เพราะตอนนี้ฟ้าฝันใกล้คลอดเต็มทีแล้ว "อึกอื้อ..." "ปะ เป็นยังไงบ้างฟ้าฝัน" "ฮึก...ฉันจะไม่ไหวแล้ว คุณหมอมาหรือยัง""ใกล้แล้วๆ อดทนหน่อยได้ไหม ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำคลอดยังไงถ้าลูกออกมาแล้ว" "ฮึกก...""ฟ้าฝัน ฟ้าฝัน!" "ไม่ไหว กรี๊ด~~" หญิงสาวออกแรงเบ่งเต็มที่ ก่อนที่เด็กในครรภ์จะออกมา ชินกรณ์ที่อยู่ในห้องกับเธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ลูกน้อยของเขาคลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนน
เดือนที่แปด...ยิ่งท้องใหญ่ฟ้าฝันก็ยิ่งเดินลำบากมากขึ้นส่วนลูกหมูก็ได้ไปอยู่กับปู่และตาถาวรยังไม่มีกำหนดกลับ เพราะฟ้าฝันท้องใหญ่และไม่ค่อยมีเวลาดูแล ชินกรณ์เองก็ต้องคอยดูแลฟ้าฝันด้วย แต่ก็ยังคอยไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ ลูกหมูติดคุณปู่และคุณตามากเพราะทั้งสองชอบตามใจ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็จะรีบหามาประเคนให้หลานชายทันที แบบนี้หรือหลานชายจะไม่ติด ขณะที่หญิงสาวท้องโย้กำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง สามีอย่างชินกรณ์ก็เดินเข้ามาแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ "ฟ้าฝันฉันมีอะไรจะให้เธอ""อะไรหรอคุณ?" "ยื่นมือซ้ายของเธอมาสิ" "...." เธอยื่นมือให้กับคนตรงหน้าอย่างงงๆ จากนั้นก็มีแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เป็นแหวนแต่งงานที่เธอถอดเอาไว้ให้กับเขาก่อนจะพาลูกหนีไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ตลอด "ห้ามถอดมันออกอีกนะ แหวนวงนี้มันมีความสำคัญกับฉันมาก ตอนนี้ยกให้เธอดูแลแล้วเหมือนกับใจของฉันที่ยกให้เธอดูแล" "ไม่เห็นต้องหวานขนาดนี้เลย""ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน""ฉันสัญญาว่าจะดูแลให้คุณเป็นอย่างดีเลย" "ฉันก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนกัน" พูดจบชินกรณ์ก็จูบลงบนหลังมือของภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อน
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
ห้าเดือนต่อมา..."ค่อยๆ เดินนะ" "ไม่ต้องประคองขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่ท้องนะไม่ได้ขาหักสักหน่อย" "ไม่ได้หรอก ฉันสัญญากับเธอเอาไว้แล้วว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี""อื้ม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้แพ้ท้องนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ฉันต้องเป็นคนคอยดูแลคุณซะอีก""ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้มันก็เริ่มจะหายแล้วล่ะ" "ช่วงที่คุณแพ้ท้องฉันก็ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเลย มัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกหมู" "ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่เธอยอมให้อภัยฉันยอมมีลูกให้ฉัน แค่นี้ฉันก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างฉันก็เข้าใจเธอ ลูกหมูยิ่งโตยิ่งดื้อเธอก็เลยต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ""ก็ถ้าไปพยศใส่แม่บ้านหรือใส่ลูกน้องของคุณก็เป็นเรื่องสิ ฉันไม่อยากให้ลูกหมูกับความวุ่นวาย ไม่อยากให้ลูกหมูทำนิสัยไม่ดีใส่ใคร""เอาหน้าลูกหมูยังเด็กอยู่ยังสอนกันได้ พวกมันก็เข้าใจอยู่ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหนูของบ้านหรอก""สมชื่อจริงๆ คุณหนู" ฟ้าฝันเน้นคำว่าคุณหนูใส่หน้าสามี "ว่าแต่ตัวเล็กในนี้ดิ้นบ้างหรือเปล่า" มือหนาเลื่อนไปจับที่หน้าท้องนูนก่อนจะสัมผัสวนไปมาเบาๆ "ก็มีบ้างนะ แต่ยังดิ้นไม่แรง ตอนท้องลูกหมูก็ดิ้นช่วงเจ็ดเดือน ดิ้นแรงมากๆ ด้วย""หรอ...." ชินกรณ์มองท้องภรรย
สี่เดือนต่อมา...ปี๊บๆๆ "ใครมาคะเนี่ย""สงสัยไอวากับคุณตรีศูลจะมาแล้วค่ะ รบกวนป้าดูลูกหมูให้ทีนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง""ได้ค่ะคุณฟ้า" เธอรีบเดินออกไปต้อนรับสองสามีภรรยา "ไอวา คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ""สวัสดีครับ""สบายดีนะ ได้ข่าวว่ากำลังจะมีตัวเล็กอีกคนแล้ว" "อื้ม สบายดี เข้ามาในบ้านกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเตรียมของว่างมาให้" "แล้วไอ้ชินล่ะไปไหน มันไม่อยู่กับเธอหรอ" "เขาอยู่ข้างบนโน่นค่ะ" "...." ตรีศูลขมวดคิ้ว เพราะที่ผ่านมาเห็นชินกรณ์ตัวติดกับภรรยาตลอดไม่คิดว่าจะห่างกายกันได้ ยิ่งเมียท้องอยู่แบบนี้น่าจะยิ่งหวงเมียมากขึ้นไปอีก "ทะเลาะกันหรอ?""เปล่าค่ะ คุณตรีศูลขึ้นไปดูเองดีกว่า""ไปสิคุณ" ไอวาย้ำ"ครับๆ" ตรีศูลเดินขึ้นบันไดขึ้นไปดูเพื่อนสนิทตามที่ฟ้าฝันบอก พอเปิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นชินกรณ์นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง สภาพก็ใส่แค่กางเกงวอร์มตัวเดียวไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเสื้อก็ไม่ได้ใส่ "ไอ้เวร มึงนี่มันทุเรศจริงๆ นะ" ตรีศูลบ่นพึมพำ เพราะเห็นสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้แล้วอดที่จะว่าไม่ได้จริงๆ ( หมายถึงไม่ได้ใส่กางเกงในนอนแล้วลูกชายก็ดันออกมาเป็นลำใหญ่ยาว เพราะใส่เพ
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
เวลาต่อมา...ครืน~ ครืน~ ครืน~ ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~ เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่งกล่อมทำให้ฟ้าฝันที่กำลังยืนมองทอดยาวออกไปถึงกับเคลิ้ม เป็นบรรยากาศที่ทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ เหมือนเธอได้มาปลดปล่อยความรู้สึกที่ตัวเองแบกรับอยู่ทิ้งไป หมับ!"อื้อ...ลูกหมูล่ะ?" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง "เล่นอยู่กับพวกการ์ดน่ะ ฉันก็เลยเดินออกมาหาเธอ ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ?" "ตรงนี้ลมมันเย็นดี ฉันก็เลยมายืนรับลม" "สบายใจขึ้นบ้างไหม?" "อืม...ก็สบายใจขึ้นอยู่เหมือนกัน" "ได้มาอยู่แบบนี้แล้วฉันว่าเราก็ควรจะหาโอกาสนะ" "โอกาสอะไรของคุณ?" "ก็..." มือหยาบลูบที่หน้าท้องแบนราบไปมาเบาๆ "โอกาสที่จะทำน้องให้ลูกหมูไง" เปี๊ยะ! ฟ้าฝันฟาดมือลงที่มือของชินกรณ์อย่างแรง จนเขายอมปล่อยมือออกไป แต่ก็เปลี่ยนไปกอดเธอแทน "พูดอะไรของคุณเนี่ย!?" "พูดความจริงนี่นา ฉันอยากมีลูกอีกสักคน ตอนนี้ลูกหมูก็ใกล้จะขวบนึงแล้ว มีอีกสักคนก็น่าจะอายุห่างจากลูกหมูประมาณสองปี ฉันไม่อยากให้ลูกอายุห่างกันมากพวกเขาจะได้ดูแลกัน" "...." "เธอยังมีเรื่องอะไรกังวลอีกหรอ หรือว่ายังไม่พร้อม" "ไม่รู้สิ แค่คิดว่าตั
สองวันถัดมา...ถึงจะได้กลับมาอยู่ที่บ้านแล้วแต่ชินกรณ์ก็ยังไปทำงานไม่ได้ เพราะร่างกายของเขายังไม่กลับมาหายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ฟ้าฝันก็ยังไม่วางใจ "อื้มม ฟอด ฟอด ฟอด ชื่นใจจังเลยลูกสาวใครเนี่ย" "แอ้ แอ้ หม่ำ หม่ำ" แม้จะพูดได้เป็นบางคำแต่คำที่ฟังชัดที่สุดก็คือคำว่าหม่ำ จะพูดทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าผู้เป็นแม่หรือได้เห็นหน้าของชินกรณ์ "หนูเพิ่งจะกินไปเมื่อกี้เองนะลูกหมูจะกินอีกแล้วหรอ แค่นี้ก็อ้วนเป็นหมูแล้วนะ" ชินกรณ์มองหน้าลูกชายแล้วอยากจะหยิกแก้มให้แรงๆ กัดแก้มให้เป็นรอยฟันสักที แต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าลูกชายจะเจ็บ อีกอย่างก็กลัวโดนเมียด่าด้วย...แกร้ก! "เล่นอะไรกันอยู่น่ะ?" ฟ้าฝันเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางเอ่ยถามสามีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีลูกชายนั่งอยู่บนหน้าอก "ลูกหมูกินนมไปเมื่อกี้ จะหม่ำอีกละ""อย่าตามใจมากนะคุณ""ครับ" "แล้วนี่ยังไม่หายเจ็บทำไมเอาลูกหมูไปนั่งบนอกล่ะ เดี๋ยวก็เจ็บหนักขึ้นไปอีกหรอก ลูกหมูยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ไม่ทันได้ระวังอะไรด้วย" "ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้แข็งแรงแล้วนี่ไง""ตัวยังมีรอยเขียวช้ำอยู่เลย เอาอะไรมาบอกว่าแข็งแรงแล้ว""