สายตาคมจับจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่วางตา เพราะต่อให้เธอไม่ตอบแต่การกระทำของเธอที่แสดงออกอยู่ตอนนี้ก็บ่งบอกว่าเธอกำลังโกหกเขา "นี่เธอซื้อไอ้ยานี่มากินหรอ!?" ชายหนุ่มเค้นถามด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน "...." "ฟ้าฝัน!!" เสียงตะคอกทำเอาร่างบางถึงกับตกใจจนตัวสั่น แต่เธอก็ยังไม่ได้ตอบอะไรเขาไปอยู่ดี หมับ!! "ทำไมถึงไม่ตอบฉัน!""ใช่ฉันซื้อยาคุมมากิน เพราะฉันไม่อยากท้อง ฉันไม่อยากมีลูกกับคนอย่างคุณ!""งั้นเธอก็ต้องท้อง ท้องลูกของฉัน!""ปะ ปล่อยนะ อื้ออ..." หญิงสาวถูกชายหนุ่มอุ้มและพาไปยังเตียงนอน ก่อนจะถูกเขาขึ้นคร่อมจากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าชุดนักศึกษาของเธออย่างรุนแรงจนชุดนักศึกษาของเธอฉีกขาด "อื้ออ!! คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!" เธอพยายามผลักให้ชายหนุ่มออกไป แต่ยิ่งเธอขัดขืนมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรุนแรงกับเธอมากเท่านั้น ชุดนักศึกษาถูกกระชากจนฉีกขาดตามด้วยชุดชั้นในที่ถูกถอดและเหวี่ยงออกไปบนพื้นห้อง คนตัวโตโน้มลงมาจูบปากกับหญิงสาวแม้เธอจะขัดขืนแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้ มือหนาบีบเค้นเต้าอวบไปมาอย่างรุนแรง ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงไปขบและดูดอย่างแรง "อึกก...พะ พอแล้ว อย่าทำ..." เธอพยายามขัดขืนเพราะถูกชายหนุ
วันต่อมา...ฟ้าฝันตื่นขึ้นมาอีกครั้งในเช้าของอีกวัน และเธอก็พบว่าชินกรณ์ไม่ได้นอนอยู่บนเตียงกับเธอแล้ว ไม่รู้ว่าเขาหายไปเมื่อคืนหรือว่าหายไปในตอนเช้าตอนที่เธอยังไม่ตื่นแต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่เธอจะต้องสนใจ เพราะตอนนี้เธอต้องรีบแต่งตัวและไปเรียนตอนเช้า ผ่านไปสักพัก...ตึก ตึก ตึก "คุณฟ้าคะทานข้าวเช้าก่อนสิคะ" "...." เธอเหลือบไปมองตามเสียงที่เรียก และก็ได้เห็นชินกรณ์กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ นึกว่าเขาจะไปทำงานแล้วซะอีก เพราะปกติเขาก็ไม่ได้อยู่ติดบ้านจนถึงเช้าอยู่แล้ว "ไม่ล่ะค่ะ วันนี้มีเรียนเช้าต้องรีบไปแล้วเดี๋ยวจะสาย ขอตัวก่อนนะคะ""เดี๋ยว...""....""ฉันจะไปส่งเธอเอง""...." เธอยกนาฬิกาตรงข้อมือขึ้นมาดู อีก 15 นาทีจะถึงเวลาเข้าเรียนช่วงเช้าของเธอแล้ว ถ้าช้ากว่านี้อาจจะทำให้เธอไปเรียนไม่ทัน "ฉันไปส่งเธอเรียนทันอยู่แล้วมานั่งลงสิ""ฉันไปรอที่รถดีกว่า" พูดจบเธอก็เดินออกไปทันที ไม่นานชินกรณ์ก็เดินออกมา หลังจากนั้นก็ขับรถพาเธอไปส่งที่มหาวิทยาลัย "เธอมีอะไรอยากจะพูดหรอ?" ขณะที่รถกำลังแล่นออกไปจู่ๆ ชายหนุ่มก็ถามขึ้นเป็นคำถามที่ตัวเธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจู่ๆ ชายหนุ่มถึงเลือกที่จะ
เวลาผ่านไป...ก๊อก ก๊อก ก๊อก "...." ฉันถอนหายใจออกมาอย่างแรงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู มันคงต้องมีเรื่องอะไรอีกแน่ๆ เพราะถ้าไม่มีคงไม่มีใครมาวุ่นวายกับฉันในตอนนี้ แกร้ก!"มีอะไรหรือเปล่าคะ?" ฉันถามออกไป เพราะคนที่มาเคาะประตูคือป้าแม่บ้าน "คือ คุณชินกรณ์ให้มาตามคุณฟ้าค่ะ""เรื่องเดิมอีกสินะ" ฉันพูดเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป ด้านล่าง...เขากำลังนั่งก้มหน้าอยู่ด้านหลังมีแม่บ้านสองคนที่เพิ่งจะถูกฉันเล่นงานไปจนสภาพสะบักสะบอม "ฉันมาแล้ว..""...." คุณชินกรณ์เงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง "ครั้งนี้มันอะไรกันอีก?""คุณจะมาถามฉันทำไม ในเมื่อคุณก็หูเบาฟังความข้างเดียวอยู่แล้ว ต้องการให้ฉันขอโทษหรอ ได้สิ ขอโทษนะ...ขอโทษที่ฉันไม่ทำให้เธอเจ็บมากกว่านี้ เพราะความจริงเธอน่าจะโดนหนักกว่านี้""ฟ้าฝัน! นี่อยู่ต่อหน้าฉันเธอยังจะกล้าพูดแบบนี้อีกหรอ!" จู่ๆ เขาก็ตะคอกใส่ฉัน "ทำไม?" "ทำร้ายร่างกายกันขนาดนี้มันเกินไปหรือเปล่า?""ไม่เกินนะ น้อยไปด้วยซ้ำถ้าเทียบกับสิ่งที่เธอสองคนทำ""มันเกิดอะไรขึ้น ฉันอยากจะฟังจากปากของเธอด้วย" "ไม่จำเป็น เพราะฉันไม่ชอบอธิบาย อยากเข้าใจแบบไหนก็แล้วแต
ประตูถูกผลักจากด้านนอกอย่างแรงทำให้ประตูพังเข้ามา คนตัวเล็กถูกดึงให้ลุกขึ้นแล้วพาเดินออกไปด้านนอก "อ๊ะคุณ ปล่อยฉันนะ คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!!" เธอพยายามสะบัดมือของเขาให้หลุดออกไป แต่ยิ่งดิ้นเขายิ่งจับเธอแน่นมากขึ้น "ตามมา อย่าขัดขืน!""ปล่อยฉัน ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น!" หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น สายตาจับจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลานั้นอย่างเอาเป็นเอาตายคนหล่อๆ นิสัยดีใช่ว่าจะเป็นทุกคน และคนที่หน้าตาไม่ดีก็ใช่ว่าจะนิสัยไม่ดีไปซะหมด อย่างเช่นเขาคนนี้...ตุบ!ฟ้าฝันถูกโยนลงบนเตียงในห้องห้องนึงที่ถูกทาสีเป็นโทนดำ บรรยากาศและทุกสิ่งรอบข้างมันดูน่ากลัวพิลึก "อึก นี่มันอะไรกัน จะขังฉันอีกหรือไง!" "ฉันไม่ขังเธอหรอก แต่ฉันจะเอาความจริงที่เธอดู ความจริงที่ครอบครัวของเธอปกปิดมาโดยตลอด" "...." เธอทำหน้างงใส่เขา ปึก!อัลบั้มรูปถูกโยนลงบนเตียงตรงหน้าของหญิงสาว เธอรีบหยิบมันขึ้นมาและเปิดดูทันที "นี่มันแม่ของฉัน..." เธอมองไปที่รูปก่อนจะใช้ปลายนิ้วสัมผัสกับใบหน้าของผู้เป็นแม่ผ่านรูปเบาๆ "ใช่ คนข้างๆ ก็คือแม่ของฉันเอง""รูปนี้ฉันเคยเห็น แม่เคยเอาให้ฉันดู บอกว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กขอ
วันต่อมา...ฟ้าฝันเดินลงบันไดมาราวกับร่างไร้วิญญาณ ดวงตาของเธอเหม่อลอยมองไปด้านหน้า สภาพเหมือนคนที่ร้องไห้หนักและไม่ได้นอนมาทั้งคืน บวกตาดำคล้ำเป็นร่องรอยเห็นอย่างได้ชัดว่ามันไม่ปกติเหมือนเดิม "คุณฟ้าคะ กินข้าวค่ะ" ป้าแม่บ้านเอ่ยเรียก เธอมองไปที่โต๊ะอาหารเล็กน้อยก่อนจะเดินผ่านออกไป"ไปมหาลัย" "ครับคุณฟ้า" คนขับรถตอบรับ จากนั้นก็ขับรถพาเธอไปส่งที่มหาวิทยาลัยทันที ชินกรณ์บอกว่าเขาจะเป็นคนมารับเธอไปส่งที่มหาวิทยาลัยเอง แต่ตอนนี้เธอไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนั้น ไม่อยากคุยกับใครด้วย มหาวิทยาลัย..."ยัยฟ้า...ทำไมสภาพของแกถึงเป็นแบบนี้!?" เมื่อได้เจอหน้ากันต้นหอมก็ถามขึ้นด้วยความตกใจ เพราะสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้มันดูไม่ได้เลย "อืม เมื่อคืนฉัน...แทบไม่ได้นอนเลยอ่ะ""เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกับเขาอีกแล้วหรอ!?" เพราะมันก็มีไม่กี่อย่างที่จะทำให้ฟ้าฝันนอนไม่ได้ และมีแค่เขาคนเดียวที่ชอบหาเรื่องเธอ "ไม่เชิง เขาบอกอะไรบางอย่างกับฉัน เกี่ยวกับครอบครัวของเขาและฉันที่เคยเกิดขึ้นก่อนที่ฉันจะเกิด" "...." แค่ได้เห็นสีหน้าได้ฟังน้ำเสียงของเพื่อนสนิทก็รู้แล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องดีอะไรเลย เธอจึงไม่อยากถามซักไซ
หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามา ถึงจะเป็นหญิงที่มีอายุแล้วแต่ก็ยังคงความสวยสง่าไว้ไม่สร่างเลย มิน่าสิทธาพ่อของฟ้าฝันถึงได้หลงรักไม่เปลี่ยน แต่ในสายตาของฟ้าฝันถึงจะยอมรับในตัวของแม่เลี้ยงแต่ก็ไม่ได้รักเหมือนแม่ตน มันมีเส้นบางๆ ขั้นกลางอยู่ เพราะเธอและแม่เลี้ยงไม่ได้สายเลือดเดียวกัน ความผูกพันก็เลยไม่มีอะไรมากมาย จะผูกพันก็เพราะเคยอยู่ร่วมกันมาเท่านั้น "กลับมาแล้วเหรอลูก" มือของแม่เลี้ยงจับมือของเธอบีบเอาไว้แน่น แต่ฟ้าฝันรีบดึงกลับไปทันทีที่เห็นหน้า "ไม่ต้องมาแตะตัวฟ้า" "ยังไม่หายโกรธแม่อีกหรอลูก""ฉันไม่ใช่ลูกคุณ" เธอรีบตอบกลับเสียงแข็ง "...." "อย่ามายุ่งกับฟ้าอีก ฉันไม่ต้องการความหวังดีจากคุณ!" "หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยฟ้า!!" เสียงอันทรงพลังดังขึ้นมาจากทางด้านบน ทำให้ทุกคนหันไปมองพร้อมๆ กัน "คุณพ่อ...""หยุดแสดงกิริยาแบบนั้นใส่แม่ของแกได้แล้วนะ ถึงแม้คุณหญิงจะไม่ได้ให้กำเนิดแก แต่เขาก็เลี้ยงแกมาจนเติบโตขนาดนี้!" "คุณคะอย่าดุแกค่ะ" "หยุดเลยนะคุณ เพราะคุณเอาแต่ตามใจแกแบบนี้ แกถึงได้เสียคน ไม่เคารพคุณสักนิด ดูคำพูดแต่ละคำสิเคารพคุณซะที่ไหน กิริยามารยาทอย่างกับคนไม่ได้รับการสั่งสอน!" "คุณพ่อ
หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามา ถึงจะเป็นหญิงที่มีอายุแล้วแต่ก็ยังคงความสวยสง่าไว้ไม่สร่างเลย มิน่าสิทธาพ่อของฟ้าฝันถึงได้หลงรักไม่เปลี่ยน แต่ในสายตาของฟ้าฝันถึงจะยอมรับในตัวของแม่เลี้ยงแต่ก็ไม่ได้รักเหมือนแม่ตน มันมีเส้นบางๆ ขั้นกลางอยู่ เพราะเธอและแม่เลี้ยงไม่ได้สายเลือดเดียวกัน ความผูกพันก็เลยไม่มีอะไรมากมาย จะผูกพันก็เพราะเคยอยู่ร่วมกันมาเท่านั้น "กลับมาแล้วเหรอลูก" มือของแม่เลี้ยงจับมือของเธอบีบเอาไว้แน่น แต่ฟ้าฝันรีบดึงกลับไปทันทีที่เห็นหน้า "ไม่ต้องมาแตะตัวฟ้า" "ยังไม่หายโกรธแม่อีกหรอลูก""ฉันไม่ใช่ลูกคุณ" เธอรีบตอบกลับเสียงแข็ง "...." "อย่ามายุ่งกับฟ้าอีก ฉันไม่ต้องการความหวังดีจากคุณ!" "หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยฟ้า!!" เสียงอันทรงพลังดังขึ้นมาจากทางด้านบน ทำให้ทุกคนหันไปมองพร้อมๆ กัน "คุณพ่อ...""หยุดแสดงกิริยาแบบนั้นใส่แม่ของแกได้แล้วนะ ถึงแม้คุณหญิงจะไม่ได้ให้กำเนิดแก แต่เขาก็เลี้ยงแกมาจนเติบโตขนาดนี้!" "คุณคะอย่าดุแกค่ะ" "หยุดเลยนะคุณ เพราะคุณเอาแต่ตามใจแกแบบนี้ แกถึงได้เสียคน ไม่เคารพคุณสักนิด ดูคำพูดแต่ละคำสิเคารพคุณซะที่ไหน กิริยามารยาทอย่างกับคนไม่ได้รับการสั่งสอน!" "คุณพ่อ
ก่อนหน้านี้...บริษัทชินกรณ์ "ฉันมาพบลูกเขยของฉัน" หญิงสาววัยกลางคนที่หน้าตาสะสวยราวกับเด็กสาวเอ่ยพูดขึ้นกับชายชุดดำสองคนที่ยืนอยู่หน้าประตู "รอสักครู่ครับ" การ์ดพูดขึ้น ก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าไปด้านใน และให้การ์ดอีกคนคอยยืนเฝ้าไม่ให้เธอเข้าไปก่อนได้รับอนุญาต "นายให้เข้าไปได้ครับ" "...." เธอชักสีหน้าใส่การ์ดทั้งสองคน ราวกับว่าไม่พอใจที่ถูกขวาง เพราะตนเองเป็นถึงแม่ยายของเจ้าของบริษัทนี้ แต่กลับได้รับการต้อนรับที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ "สวัสดีครับคุณพรพรรณ" "แหม ไม่ต้องเรียกเต็มขนาดนั้นก็ได้จ้ะ เรียกแม่ก็ได้""ผมไม่ชินครับ พอดีไม่เคยเรียกใครว่าแม่ตั้งแต่ที่แม่ของผมตาย" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตาของเขามองออกไปด้านนอกไม่สนใจหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าสักนิด "ไม่เป็นไรจ้ะ ว่าแต่การ์ดสองคนนั่นดูไม่ค่อยรู้งานเลยนะ ฉันเป็นถึงแม่ยายของเจ้าของบริษัท แต่ดูการต้อนรับสิ...""ผมต้องขอโทษคนของผมด้วยครับ แต่พวกมันทำตามหน้าที่ และละเลยไม่ได้" ไม่ว่าใครก็ตาม ถ้าเขาไม่ได้สั่งว่าให้เข้ามาได้โดยที่ไม่ต้องรับอนุญาตก่อน ก็จะต้องถูกการ์ดกักตัวเอาไว้ทุกคน "จ้ะๆ ฉันเข้าใจ" "มาเร็วดีนะครับ นึกว่าจะมาช
ห้าปีต่อมาอึกก อ้วกก อ้วกก ชินกรณ์ได้นั่งกอดโถส้วมอาเจียนออกมาอีกครั้งในรอบหลายปีหลังจากที่ฟ้าฝันคลอดลูกคนที่สองออกมา เห็นแบบนี้แล้วเธอก็อดที่จะสงสารไม่ได้ เพราะชินกรแพ้ท้องแทนเธอมารอบนี้รอบที่สองแล้ว อาการก็หนักหน่วงพอๆ กันเลย "แม่ฮะพ่อเป็นอะไรหรอฮะทำไมถึงอ้วกแบบนั้นพ่อไม่สบายหรอ" ชารัญลูกชายคนโตของชินกรณ์เอ่ยถามผู้เป็นแม่ที่กำลังนั่งอยู่บนเตียง ตอนเด็กๆ ได้ฉายาว่าลูกหมูเพราะตัวอ้วน แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องได้ฉายาว่าเสือเพราะสายตาแพรวพราวตกผู้หญิงได้ไม่น้อยเลย ดูเจ้าชู้ตั้งแต่เด็กแต่เล็กเหมือนกับพ่อไม่มีผิด "ครับ พ่อกำลังไม่สบายอยู่ อย่าไปรบกวนพ่อนะ""ครับแม่" "อึก...อ้วกก ลูกหมูมาลูบหลังให้พ่อหน่อยสิ อืม...""ได้ฮะ" เด็กน้อยเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อในห้องน้ำอย่างว่าง่าย ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังกว้างของผู้เป็นพ่อไปมา "ไปเล่นไหนมาทำไมเพิ่งกลับ?" "เล่นอยู่กับเพื่อนข้างบ้านครับพ่อ" "อืม..." "พ่อฮะผมมีเรื่องจะบอก" "ว่ามาสิเรื่องอะไร?" "คือผมอยากได้เลโก้ชุดใหม่ที่เพิ่งจะออกมาฮะ อยากเอาไปเล่นกับเพื่อนพ่อซื้อให้ผมหน่อยสิ" "ของเล่นที่บ้านยังเยอะไม่พออีกหรอ?" "แต่อันนี้เป็นเลโก้ชุดให
กลางดึกคืนใกล้วันคลอดเต็มที คิ้วสวยขมวดเป็นปมเข้าหากัน พร้อมกับมือรีบกุมท้องของตัวเองเอาไว้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนกับว่าบางอย่างเคลื่อนตัวกำลังจะออกมา รู้สึกเหมือนว่าบางอย่างแตกไหลออกมาตรงช่องหว่างขาของเธอ "อึกอ๊ะ!? คะ คุณชิน...อื้อ!" "ฟ้า!" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นเปิดโคมไฟหัวเตียงแล้วหันไปมองภรรยา ปฏิกิริยาของเธอในตอนนี้ทำให้เขาต้องร้อนรน รีบลุกไปเปิดไฟแล้วเข้ามาดูอาการของเธออีกครั้ง "จะคลอดแล้วหรอ!?""ใช่ ปวดท้องอ่ะ ไม่ไหวอื้อ..." "ไปโรงพยาบาลตอนนี้คงได้คลอดบนรถแน่ เดี๋ยวฉันให้คนไปตามอาหมอมาให้นะ" "อื้ม..." ชินกรณ์รีบคว้าโทรศัพท์แล้วบอกให้ลูกน้องไปรับคุณหมอที่ฟ้าฝันฝากครรภ์ด้วยมาที่บ้านพร้อมกับอุปกรณ์คลอดด่วน เพราะตอนนี้ฟ้าฝันใกล้คลอดเต็มทีแล้ว "อึกอื้อ..." "ปะ เป็นยังไงบ้างฟ้าฝัน" "ฮึก...ฉันจะไม่ไหวแล้ว คุณหมอมาหรือยัง""ใกล้แล้วๆ อดทนหน่อยได้ไหม ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำคลอดยังไงถ้าลูกออกมาแล้ว" "ฮึกก...""ฟ้าฝัน ฟ้าฝัน!" "ไม่ไหว กรี๊ด~~" หญิงสาวออกแรงเบ่งเต็มที่ ก่อนที่เด็กในครรภ์จะออกมา ชินกรณ์ที่อยู่ในห้องกับเธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ลูกน้อยของเขาคลอดออกมาเรียบร้อยแล้ว แต่ตอนน
เดือนที่แปด...ยิ่งท้องใหญ่ฟ้าฝันก็ยิ่งเดินลำบากมากขึ้นส่วนลูกหมูก็ได้ไปอยู่กับปู่และตาถาวรยังไม่มีกำหนดกลับ เพราะฟ้าฝันท้องใหญ่และไม่ค่อยมีเวลาดูแล ชินกรณ์เองก็ต้องคอยดูแลฟ้าฝันด้วย แต่ก็ยังคอยไปๆ มาๆ อยู่บ่อยๆ ลูกหมูติดคุณปู่และคุณตามากเพราะทั้งสองชอบตามใจ ไม่ว่าจะอยากได้อะไรก็จะรีบหามาประเคนให้หลานชายทันที แบบนี้หรือหลานชายจะไม่ติด ขณะที่หญิงสาวท้องโย้กำลังนั่งห้อยขาอยู่ที่เตียง สามีอย่างชินกรณ์ก็เดินเข้ามาแล้วย่อตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ "ฟ้าฝันฉันมีอะไรจะให้เธอ""อะไรหรอคุณ?" "ยื่นมือซ้ายของเธอมาสิ" "...." เธอยื่นมือให้กับคนตรงหน้าอย่างงงๆ จากนั้นก็มีแหวนสวมเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เป็นแหวนแต่งงานที่เธอถอดเอาไว้ให้กับเขาก่อนจะพาลูกหนีไป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเก็บมันเอาไว้ตลอด "ห้ามถอดมันออกอีกนะ แหวนวงนี้มันมีความสำคัญกับฉันมาก ตอนนี้ยกให้เธอดูแลแล้วเหมือนกับใจของฉันที่ยกให้เธอดูแล" "ไม่เห็นต้องหวานขนาดนี้เลย""ฉันรักเธอนะฟ้าฝัน""ฉันสัญญาว่าจะดูแลให้คุณเป็นอย่างดีเลย" "ฉันก็จะดูแลเธอเป็นอย่างดีเหมือนกัน" พูดจบชินกรณ์ก็จูบลงบนหลังมือของภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเคลื่อน
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
ห้าเดือนต่อมา..."ค่อยๆ เดินนะ" "ไม่ต้องประคองขนาดนั้นก็ได้ ฉันแค่ท้องนะไม่ได้ขาหักสักหน่อย" "ไม่ได้หรอก ฉันสัญญากับเธอเอาไว้แล้วว่าฉันจะดูแลเธอเป็นอย่างดี""อื้ม...แต่ครั้งนี้ฉันไม่ได้แพ้ท้องนะ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ฉันต้องเป็นคนคอยดูแลคุณซะอีก""ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้มันก็เริ่มจะหายแล้วล่ะ" "ช่วงที่คุณแพ้ท้องฉันก็ไม่ค่อยได้ดูแลคุณเลย มัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกหมู" "ไม่เห็นเป็นอะไรเลย แค่เธอยอมให้อภัยฉันยอมมีลูกให้ฉัน แค่นี้ฉันก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างฉันก็เข้าใจเธอ ลูกหมูยิ่งโตยิ่งดื้อเธอก็เลยต้องคอยดูแลเป็นพิเศษ""ก็ถ้าไปพยศใส่แม่บ้านหรือใส่ลูกน้องของคุณก็เป็นเรื่องสิ ฉันไม่อยากให้ลูกหมูกับความวุ่นวาย ไม่อยากให้ลูกหมูทำนิสัยไม่ดีใส่ใคร""เอาหน้าลูกหมูยังเด็กอยู่ยังสอนกันได้ พวกมันก็เข้าใจอยู่ ไม่มีใครกล้าว่าคุณหนูของบ้านหรอก""สมชื่อจริงๆ คุณหนู" ฟ้าฝันเน้นคำว่าคุณหนูใส่หน้าสามี "ว่าแต่ตัวเล็กในนี้ดิ้นบ้างหรือเปล่า" มือหนาเลื่อนไปจับที่หน้าท้องนูนก่อนจะสัมผัสวนไปมาเบาๆ "ก็มีบ้างนะ แต่ยังดิ้นไม่แรง ตอนท้องลูกหมูก็ดิ้นช่วงเจ็ดเดือน ดิ้นแรงมากๆ ด้วย""หรอ...." ชินกรณ์มองท้องภรรย
สี่เดือนต่อมา...ปี๊บๆๆ "ใครมาคะเนี่ย""สงสัยไอวากับคุณตรีศูลจะมาแล้วค่ะ รบกวนป้าดูลูกหมูให้ทีนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะออกไปต้อนรับพวกเขาเอง""ได้ค่ะคุณฟ้า" เธอรีบเดินออกไปต้อนรับสองสามีภรรยา "ไอวา คุณตรีศูลสวัสดีค่ะ""สวัสดีครับ""สบายดีนะ ได้ข่าวว่ากำลังจะมีตัวเล็กอีกคนแล้ว" "อื้ม สบายดี เข้ามาในบ้านกันก่อนเถอะเดี๋ยวฉันให้แม่บ้านเตรียมของว่างมาให้" "แล้วไอ้ชินล่ะไปไหน มันไม่อยู่กับเธอหรอ" "เขาอยู่ข้างบนโน่นค่ะ" "...." ตรีศูลขมวดคิ้ว เพราะที่ผ่านมาเห็นชินกรณ์ตัวติดกับภรรยาตลอดไม่คิดว่าจะห่างกายกันได้ ยิ่งเมียท้องอยู่แบบนี้น่าจะยิ่งหวงเมียมากขึ้นไปอีก "ทะเลาะกันหรอ?""เปล่าค่ะ คุณตรีศูลขึ้นไปดูเองดีกว่า""ไปสิคุณ" ไอวาย้ำ"ครับๆ" ตรีศูลเดินขึ้นบันไดขึ้นไปดูเพื่อนสนิทตามที่ฟ้าฝันบอก พอเปิดประตูเดินเข้าไปก็เห็นชินกรณ์นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง สภาพก็ใส่แค่กางเกงวอร์มตัวเดียวไม่ได้ใส่ชุดชั้นในเสื้อก็ไม่ได้ใส่ "ไอ้เวร มึงนี่มันทุเรศจริงๆ นะ" ตรีศูลบ่นพึมพำ เพราะเห็นสภาพของเพื่อนสนิทในตอนนี้แล้วอดที่จะว่าไม่ได้จริงๆ ( หมายถึงไม่ได้ใส่กางเกงในนอนแล้วลูกชายก็ดันออกมาเป็นลำใหญ่ยาว เพราะใส่เพ
ตกเย็นของอีกวัน...ชินกรณ์กลับมาที่บ้านแต่ลูกชายไม่ได้กลับมาด้วย แต่ฟ้าฝันก็คิดว่าพ่อของชินกรณ์น่าจะอยากให้หลานอยู่ด้วยก็เลยไม่ได้พากลับมา ตอนนี้ลูกหมูก็โตพอที่จะนอนบ้านคุณปู่ได้แล้ว เพราะที่ผ่านมาลูกหมูก็เคยไปนอนอยู่เหมือนกัน "เมียจ๋า..." ชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวานหลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หยดน้ำจากปลายผมไหลรินหยดลงบนแผงอกแกร่งจนเงาวับ ก่อนที่เขาจะเสยผมขึ้นอย่างลวกๆ ทีนึง"อะไร ทำไมไม่เช็ดผมไม่แห้งก่อนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" "เมียจ๋าเช็ดผมให้หน่อย" "...." ฟ้าฝันส่ายหัวไปมาเบาๆ พร้อมกับถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้ากระจกตามด้วยชินกรณ์เดินไปนั่งลงเพื่อให้เธอเช็ดผมที่เปียกให้ ชินกรณ์ไม่ต่างอะไรจากลูกน้อยที่ต้องคอยให้เธอทำอะไรให้แทบทุกอย่าง ผ่านไปสักพัก..."เสร็จเรียบร้อยแล้ว" "...." ชินกรณ์หมุนตัวกลับมาหาภรรยาที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ดึงสายเดี่ยวของเธอลงทำให้ชุดนอนของเธอลงไปก่อนอยู่บนพื้น ร่างกายเปลือยเปล่าเพราะเธอไม่ได้สวมชุดชั้นใน ท้องโตใหญ่ขึ้นมาก สัดส่วนร่างกายของเธอดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น หน้าอกก็เต่งตึงใหญ่ขึ้นมากเลย "อืมม.." ลิ้นเรียวตวัดเลียที
เวลาต่อมา...ครืน~ ครืน~ ครืน~ ซ่า~ ซ่า~ ซ่า~ เสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่งกล่อมทำให้ฟ้าฝันที่กำลังยืนมองทอดยาวออกไปถึงกับเคลิ้ม เป็นบรรยากาศที่ทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ เหมือนเธอได้มาปลดปล่อยความรู้สึกที่ตัวเองแบกรับอยู่ทิ้งไป หมับ!"อื้อ...ลูกหมูล่ะ?" เธอเอ่ยถามชายหนุ่มที่เดินเข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง "เล่นอยู่กับพวกการ์ดน่ะ ฉันก็เลยเดินออกมาหาเธอ ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ?" "ตรงนี้ลมมันเย็นดี ฉันก็เลยมายืนรับลม" "สบายใจขึ้นบ้างไหม?" "อืม...ก็สบายใจขึ้นอยู่เหมือนกัน" "ได้มาอยู่แบบนี้แล้วฉันว่าเราก็ควรจะหาโอกาสนะ" "โอกาสอะไรของคุณ?" "ก็..." มือหยาบลูบที่หน้าท้องแบนราบไปมาเบาๆ "โอกาสที่จะทำน้องให้ลูกหมูไง" เปี๊ยะ! ฟ้าฝันฟาดมือลงที่มือของชินกรณ์อย่างแรง จนเขายอมปล่อยมือออกไป แต่ก็เปลี่ยนไปกอดเธอแทน "พูดอะไรของคุณเนี่ย!?" "พูดความจริงนี่นา ฉันอยากมีลูกอีกสักคน ตอนนี้ลูกหมูก็ใกล้จะขวบนึงแล้ว มีอีกสักคนก็น่าจะอายุห่างจากลูกหมูประมาณสองปี ฉันไม่อยากให้ลูกอายุห่างกันมากพวกเขาจะได้ดูแลกัน" "...." "เธอยังมีเรื่องอะไรกังวลอีกหรอ หรือว่ายังไม่พร้อม" "ไม่รู้สิ แค่คิดว่าตั
สองวันถัดมา...ถึงจะได้กลับมาอยู่ที่บ้านแล้วแต่ชินกรณ์ก็ยังไปทำงานไม่ได้ เพราะร่างกายของเขายังไม่กลับมาหายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ฟ้าฝันก็ยังไม่วางใจ "อื้มม ฟอด ฟอด ฟอด ชื่นใจจังเลยลูกสาวใครเนี่ย" "แอ้ แอ้ หม่ำ หม่ำ" แม้จะพูดได้เป็นบางคำแต่คำที่ฟังชัดที่สุดก็คือคำว่าหม่ำ จะพูดทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าผู้เป็นแม่หรือได้เห็นหน้าของชินกรณ์ "หนูเพิ่งจะกินไปเมื่อกี้เองนะลูกหมูจะกินอีกแล้วหรอ แค่นี้ก็อ้วนเป็นหมูแล้วนะ" ชินกรณ์มองหน้าลูกชายแล้วอยากจะหยิกแก้มให้แรงๆ กัดแก้มให้เป็นรอยฟันสักที แต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าลูกชายจะเจ็บ อีกอย่างก็กลัวโดนเมียด่าด้วย...แกร้ก! "เล่นอะไรกันอยู่น่ะ?" ฟ้าฝันเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางเอ่ยถามสามีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีลูกชายนั่งอยู่บนหน้าอก "ลูกหมูกินนมไปเมื่อกี้ จะหม่ำอีกละ""อย่าตามใจมากนะคุณ""ครับ" "แล้วนี่ยังไม่หายเจ็บทำไมเอาลูกหมูไปนั่งบนอกล่ะ เดี๋ยวก็เจ็บหนักขึ้นไปอีกหรอก ลูกหมูยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ไม่ทันได้ระวังอะไรด้วย" "ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้แข็งแรงแล้วนี่ไง""ตัวยังมีรอยเขียวช้ำอยู่เลย เอาอะไรมาบอกว่าแข็งแรงแล้ว""