Home / โรแมนติก / แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ / 13 . อดเปรี้ยวไว้กินเผ็ด nc

Share

13 . อดเปรี้ยวไว้กินเผ็ด nc

last update Last Updated: 2024-11-12 14:35:28

กวีวัธน์ออกจากบาร์ในเวลาเที่ยงคืน รถหรูจอดติดไฟแดง สมองกำลังประมวลผลอย่างหนัก ถ้าตรงไปเขาก็จะกลับบ้านตัวเองแต่ถ้าเลี้ยวซ้ายก็จะไปบ้านของพราวรวี

พอสัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียวข้อมือของเขาก็หักพวงมาลัยไปทางขวาโดยอัตโนมัติ ไม่ได้ทำกิจกรรมอย่างว่าแต่ขอแค่ได้นอนกอดเข้าก็มีความสุขแล้ว

ชายหนุ่มจอดรถที่หน้ารั้วบ้าน เพราะด้านในจอดรถแค่คันเดียว เขามีกุญแจที่แอบเอาไปปั๊มไว้เป็นของตัวเอง ในวันที่เจ้าของบ้านบอกว่าวันนี้ทั้งวันเธอจะไม่ออกไปไหน

เสียงเปิดประตูหน้าบ้านดึงสมาธิของพราวรวีออกจากเอกสารสัญญาตรงหน้า เธอรีบเก็บทุกอย่างลงแฟ้มก่อนจะเดินมาดู เมื่อเห็นว่าคนที่เปิดเข้ามาเป็นใครก็ตกใจอยู่ไม่น้อย

“อ้าว คุณวัธน์ ไหนว่าจะไม่มาไงคะ”

“ผมกลัวว่าคุณจะคิดถึงผมจนนอนไม่หลับ” พูดพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี

“ใครจะคิดถึงกัน ว่าแต่คุณเข้ามาได้ยังไงฉันล็อกประตูหมดแล้วนะคะ ทั้งที่รั้วและประตูบ้าน”

“ผมมีกุญแจ” เขาชูกุญแจในมือให้เธอดู ก่อนจะบอกกับเธอว่าเขาแอบเอาไปปั๊มไว้ตั้งแต่วันก่อน

“มากเกินไปไหมคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ทำอย่างนี้มันรุกล้ำความเป็นส่วนตัวกันเกินไปแล้ว” ใบหน้าหวานงอง้ำเพราะไม่ชอบสิ่งที่เขาทำอยู
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   14.วันเสาร์เราสอง nc25++

    ในเวลาเที่ยงของวันเสาร์บ้านหลังเล็กของพราวรวีก็ยังคงเงียบสนิท เจ้าของบ้านสาวยังคงนอนขดอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายตัวโตที่ตอนนี้กำลังเปิดแอปพลิเคชั้นสำหรับสั่งอาหาร เพราะคิดว่าถ้าคนที่นอนหลับใหลอยู่ตื่นขึ้นมาคงได้หิวจนตาลายแน่ๆเมื่อคืนทั้งเขาและเธอใช้พลังงานไปเยอะกว่าทุกครั้ง ยิ่งได้สัมผัสใกล้ชิดไร้ปราการขวางกันก็ยิ่งรู้สึกดีจนแทบอยากจะหยุดเวลาไว้ เขามั่นใจว่าตัวเองสะอาดปราศจากโรคติดต่อและก็มั่นใจว่าคนที่อยู่ในอ้อมกอดก็ไม่เคยมีใครอื่นนอกจากเขาการได้เป็นผู้ชายคนแรกมันรู้สึกอิ่มเอมใจ รู้สึกหวงแหนแต่เพราะเผลอไปบอกเธอว่าอยากให้เธอเป็นแค่คู่นอนก็เลยต้องมาคิดหนัก ความรู้สึกของเขาเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด พราวรวีไม่เหมือนคนอื่นที่เขาเคยเจอ คงเพราะการเริ่มต้นที่ข้ามขั้นตอนทุกอย่างไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่ต้องคอยเอาใจ เธอก็ทำตัวสบายๆ กับเขา การพูดคุยในแต่ละวันเลยเหมือนพูดคุยกับเพื่อน เขาจะกลับดึก หรือบอกว่าจะไปไม่กลับมาเธอก็ไม่เคยบ่นหรือถามถึงเหตุผล แต่ตัวเขาเองต่างหากที่อยากจะกลับมาค้างกับเธอทุกวัน อยากนอนหลับไปด้วยกันและตื่นมาเจอหน้ากันแบบนี้ทุกเช้า ถ้าครบสามเดือนแล้วความรู้สึกนี้ยังอยู่เขาคิดว

    Last Updated : 2024-11-12
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   15.เพื่อนคุณดูดีนะ

    สายของวันจันทร์พราวรวีแต่งตัวออกจากบ้านและตรงมายังบริษัทที่ณิชามนทำงานอยู่ เพื่อเตรียมตัวอีกครั้ง“วันนี้เพื่อนนิสวยมากเลย”“ไม่ต้องมาชมเลย พราวเขินนะ ไม่ค่อยได้แต่ตัวแบบนี้มันดูทางการยังไงไม่รู้ นิว่าดูแก่ไปไหม”หญิงสาวหมุนตัวให้เพื่อนดู วันนี้เธอสวมสูทพอดีตัวสีเขียวมิ้นต์ กางเกงห้าส่วนแนบไปเรียวขาเล็กเสื้อด้านในเป็นเกาะอกสีขาวแต่งลายลูกไม้เล็กน้อยที่ช่วงอก ใบหน้าหวานแต่งด้วยเฉดสีอ่อน ขนตางอนปัดมาสคาร่าเน้นดวงตาให้ดูกลมโตมากขึ้น ริมฝีปากอิ่มแต้มสีนู้ดดูเรียบหรู ผมที่เคยปล่อยยาววันนี้ถักเปียและเกล้ามวยไว้บริเวณท้ายทอยติดกิ๊บลูกปัดสีขาวดูทันสมัย“แก่ตรงไหนสวยมากต่างหากล่ะ เดี๋ยวพราวรอตรงนี้นะ นิจะไปดูก่อนว่าบอสของนิมาหรือยังจะได้แนะนำให้รู้จักกันก่อน”“บอสของนิ ไม่ดุใช่ไหม”“ไม่ดูเลยสักนิด ทั้งหล่อทั้งใจดี ถ้านิยังไม่มีแฟนคงจะจีบไปแล้ว”“พราวชักอยากจะเจอแล้วสิ อยากรู้จังว่าเขาจะหล่อเหมือนพระเอกคนใหม่ของพราวไหม”ภาพใบหน้าหล่อเหลาของกวีวัธน์ก็แวบเข้ามา เธอต้องสลัดศีรษะเพื่อไล่เอาภาพเขาออกไป หมู่นี้ชักจะคิดถึงเขาบ่อยเกินไปแล้ว ทั้งที่นอนด้วยกันทุกคืนแต่พอกลางวันก็ยังคิดถึงเขาอยู่เรื่อย“บ

    Last Updated : 2024-11-12
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   16.ไม่รู้สึกอะไร

    กว่าจะกลับถึงบ้านก็เกือบจะสี่ทุ่ม คืนนี้พราวรวีไม่ได้ทำงานต่อเพราะรู้สึกเหนื่อยเกินกว่าจะทำไหว แต่หญิงสาวก็ยังไม่อาจข่มตาหลับลงได้เพราะคนที่คุ้นเคยยังกลับไม่ถึงบ้านถึงแม้ว่าวันนี้จะอยู่ด้วยกันหลายชั่วโมง แต่ก็ไม่ได้คุยกับเป็นการส่วนตัว เธอไม่โกรธกวีวัธน์เลยสักนิดที่เขาทำเป็นไม่รู้จักในวันนี้ เพราะมันทำให้เธอทำงานได้อย่างเต็มและไม่ต้องตอบคำถามณิชามนกับคุณกฤษณ์ว่ารู้จักกันได้ยังไงแต่หลังจากนี้ถ้าณิชามนติดต่อมาอีกก็คงต้องปฏิเสธเพราะกลัวว่าเขาจะอึดอัดที่ต้องร่วมงานกับเธอพราวรวีได้ยินเสียงรถที่หน้าบ้าน ก็รีบเดินออกมาเปิดประตู เมื่อเห็นเขาถือชุดทำงานมาด้วยก็อาสาจะช่วยถือไปเก็บ “ไม่เป็นไรครับพราว ไม่หนักเท่าไหร่”“มีของในรถอีกไหมคะ”“มีกระเป๋าโน้ตบุ๊กครับ”“เดี๋ยวฉันไปเอาให้นะคะ ขอกุญแจรถด้วยค่ะ”หญิงสาวเอากระเป๋าโน้ตบุ๊กไปวางในห้องทำงาน แล้วกลับมานั่งรอเขาที่ห้องรับแขกเมื่อเขาออกมาจากห้องเธอก็ขอเลขบัญชีเพื่อจะโอนเงินค่าของใช้คืนเขา แต่เจ้าตัวก็ปฏิเสธ โดยให้เหตุผลว่าช่วงนี้เขามาอาศัยที่บ้านของเธอและรบกวนเธอมากเกินไปก็เลยอยากจะช่วยค่าใช้จ่ายบ้างเธอรู้ว่าเงินแค่นั้นสำหรับเขาคงไม่ได้มากมาย

    Last Updated : 2024-11-13
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   17.เพื่อนใหม่ค่ะ

    เกือบสองทุ่มแล้วกวีวัธน์นั่งรอเจ้าของบ้านอย่างกระวนกระวาย เขาเลิกงานแล้วรีบตรงกลับบ้าน แต่ไม่คิดว่าเธอจะยังไม่กลับ ชายหนุ่มสั่งอาหารเย็นมารอจัดโต๊ะทิ้งไว้จนเย็นชืดตั้งแต่มาอยู่กับพราวรวีเกือบเดือนเธอไม่เคยออกไหนนานขนาดนี้มาก่อน ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขากลับมาที่บ้านแล้วไม่เจอเธอในใจเป็นห่วงสารพัดกลัวว่าเธอจะเจออุบัติเหตุ ถึงแม้จะคุยกันไว้แล้วว่าห้ามก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของอีกฝ่ายแต่เขาก็คงไม่อาจอยู่เฉยได้“พราวคุณอยู่ไหน เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมยังไม่กลับบ้าน” เขาถามออกไปทันทีเมื่อเธอกดรับ“อยู่ร้านค่ะ”“ร้านอะไรที่ไหน”“ก็ร้านเครื่องเขียนที่เคยบอก พอดีว่าเด็กที่ทำงานไม่สบายก็เลยมาทำแทนค่ะ กำลังจะกลับแล้วคุณถึงบ้านานหรือยังคะ”“ถึงนานแล้ว รอคุณกินข้าวหิวมากด้วย” เขาทำเสียงอ้อนจนเธออดยิ้มไม่ได้การมีใครห่วงใยและโทรตามเวลากลับถึงบ้านช้ามันมีความสุขแบบนี้นี่เอง แต่เธอจะคิดอะไรกับเขามากกว่านี้ไม่ได้เพราะรู้ดีว่าระหว่างเธอกับเขามันเป็นไปไม่ได้เลย กวีวัธน์ก็แค่อยากได้คู่นอนที่ถูกใจเท่านั้นเขาไม่เคยคิดอะไรกับเธอ แม้จะแกล้งถามแกล้งหยอดไปไม่รู้ตั้งกี่ครั้งแต่เขาก็เลี่ยงมาตลอด แม้จะถามตรงๆ ว่าคิดอ

    Last Updated : 2024-11-13
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   18.อยู่ด้วยแล้วรู้สึกดี

    พราวรวีกำลังจะปิดร้านเครื่องเขียน ก็ได้รับสายจากณิชามนว่าวันนี้เพื่อนๆ นัดกันไปนั่งดื่มถือโอกาสจัดปาร์ตี้สละโสดให้กับเอวา เพราะอีกหนึ่งสัปดาห์ก็จะถึงงานแต่งงานของเธอแล้วเพื่อนๆ นัดกันหลายวันแล้วแต่เพราะมีเรื่องให้คิดเธอจึงลืมไปจนสนิท“พราวจะมาเองหรือให้นิไปรับ” เพราะรู้ว่าเพื่อนคออ่อนดื่มไม่กี่แก้วเมาแล้วจึงไม่อยากให้ขับรถไปเอง“ไม่ต้องมารับหรอก ไปเจอกันที่ร้านเลยส่งโลเคชั่นมาอีกทีนะ เดี๋ยวพราวขอไปเปลี่ยนชุดก่อน อาจจะถึงช้าหน่อย พอดีวันนี้มาขายของที่ร้าน”“ได้ๆ แต่ยังไงก็ต้องมานะพราว พวกเราไม่ได้เจอกันทั้งกลุ่มแบบนี้นานแล้ว”“ไปอยู่แล้วรวมกลุ่มกันทั้งทีพราวจะพลาดได้ยังไงว่าแต่ครั้งนี้วีวี่มาได้ใช่ไหมคิดถึงนางอะ”“มาได้สิ แต่อยู่ได้ไม่นานนะสามีนางหึง”“ถ้านางจะกลับนิถ่วงเวลาให้หน่อยนะไม่ได้เจอนานแล้วคิดถึงอยากเมาส์”“จ้ะ รีบมานะ”พราวรวีกลับมาถึงบ้านก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีชุดที่เลือกสวมวันนี้เป็นสายเดี่ยวสีดำตัดกับผิวขาว ด้านหลังเป็นสายไขว้เว้าลงไปเกือบถึงบั้นท้าย ด้านหน้าก็คว้านลึกมีฟองน้ำในตัว ไม่ต้องกังวลเรื่องสายบราให้ยุ่งยาก ผมมวยไว้แบบหลวมๆ ยิ่งใส่ส้นสูงสีแดงก็ดูเป็นสาวเ

    Last Updated : 2024-11-13
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   19.เป็นแฟนกันนะ nc25++

    ​ กว่ากวีวัธน์จะพาพราวรวีเข้ามาในบ้านได้ก็แทบแย่หญิงสาวเมาเกินกว่าเดินเองได้ พอเข้ามาถึงในบ้านเธอก็ทิ้งตัวลงบนโซฟา ในขณะที่เขาเดินกลับไปเอากระเป๋าในรถและล็อกประตูรั้วเขากลับเข้ามาอีกทีก็ตกใจทนแทบจะหงายหลังเมื่อคนที่คิดว่านอนอยู่บนโซฟายืนอยู่ตรงประตูพอดี“นึกว่าคุณวัธน์จะทิ้งไปพราวไปแล้ว ดีใจจังที่คุณกลับมา” หญิงสาวสวมกอดเขาแน่น ท่อนแขนเรียวคล้องไปบนลำคอแกร่ง ก่อนยืดตัวขึ้นมาจูบเขาจนแทบตั้งตัวไม่ทันจากที่คิดว่าคืนนี้จะไม่ทำอะไรเพราะเธอเมาความคิดก็ถูกครอบงำด้วยตัณหาอีกครั้ง ร่างนุ่มนิ่มบดเบียดจนอารมณ์ของเขาเริ่มก่อตัวขึ้นมาทีละนิด“พราวครับ คุณเมาแล้วนะ”“เมาแล้วไง ครั้งแรกที่นอนด้วยกันก็เมาแบบนี้ ดีออกจะตาย” เสียงพูดยิ่งตอกย้ำว่าเธอเมามากแค่ไหน“พูดอะไรออกมาเนี่ย”“ก็พูดอย่างที่รู้สึก งายคะ หรือว่าคุณวัธน์ไม่อยากนอนกับพราว”มือที่คล้องอยู่บนลำคอเปลี่ยนมาลูบไปตามกล้ามหน้าท้อง แล้วเลื้อยต่ำลงไปยังเป้ากางเกงที่ตอนนี้มันตุงทนแทบจะปริ“ทำไม่ยั่วเก่งแบบนี้”“แล้วชอบไหม ชอบให้ยั่วหรือเปล่า”“ชอบสิ แต่คุณต้องทำแบบนี้กับผมคนเดียวนะพราว”เสียงพูดของคนโดนยั่วเริ่มขาดช่วงเพราะตอนนี้คนช่างยั่วปล

    Last Updated : 2024-11-13
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   20.แค่ผมคนเดียวไม่พอใช่ไหม

    ​ กว่าพราวรวีจะตื่นนอนก็เกือบจะเที่ยง เธอมองไปรอบห้องแล้วก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย จำได้ว่าคุยกับกวีวัธน์อยู่ที่หน้าห้องน้ำที่บาร์แห่งหนึ่ง แล้วหลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากลับมาที่บ้านได้ยังไงแต่มองรอบๆ เตียงแล้วก็พอเดาออกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ว่าตอนเมาเผลออะไรไปหรือเปล่า แต่ใครจะสนใจเมื่อเธอไม่ได้สำคัญอะไรกับเขา ถึงจะพูดอะไรออกไปเขาก็คงไม่ใส่ใจเท่าไหร่หญิงสาวรีบเก็บกวาดห้องเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ส่งเข้าเครื่องจากนั้นเข้ามาอาบน้ำ พอส่องกระจกก็เห็นร่องรอยเต็มตัวไปหมด มันมากกว่าทุกครั้งและคงสวมเสื้อคอกว้างไม่ได้อีกหลายวันเธอรู้สึกระบมช่วงล่าง นึกโกรธที่ดื่มมากจนแทบไม่ได้สติ พราวรวีสัญญากับตัวเองแล้วว่าจากนี้จะดื่มจนขาดสติอีกเด็ดขาดการดื่มเหล้ามันไม่ได้ทำให้ชีวิตดีขึ้นเลยแต่กลับเลวลงด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะดื่มจนเมาเธอคงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้ ถ้าย้อนกลับไปได้เธอจะไม่ดื่มมันอีกอย่างแน่นอนขณะกำลังเบื่อสุดขีดก็ได้รับสายจากวีวี่ชวนไปลองชุดสำหรับเพื่อนเจ้าสาว พราวรวีรีบจัดการปกปิดร่องรอยตามตัวด้านหน้าจนแทบมองเห็น ส่วนด้านหลังก็ใช้รองพื้นแบบสเปรย์ที่ซื้อมาตั้งนานแล้วแต่เพิ่

    Last Updated : 2024-11-13
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   21.เหมือนเดิม แต่ไม่เหมือนเดิม

    พราวรวีกลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิมอีกครั้ง ตื่นเข้าออกกำลังกาย หาอะไรรองท้องตอนเช้านิดหน่อย กลางวันและเย็นก็สั่งอาหารมาทานอย่างเคยรู้สึกใจหายที่มองไปรอบบ้านก็ไม่เห็นเงาของใครอีก ความว่างเปล่าคือคำตอบที่ชัดเจนที่สุด เขาจากไปแล้วคู่นอนที่เธออยากให้มาเป็นคู่ชีวิตได้จากไปแล้วเธอทนอยู่ที่บ้านหลังเดิมได้เพียงแค่สองวันเพราะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ภาพผู้ชายตัวโตตามหลอกหลอนพอดีว่าห้องที่หอพักว่างพราวรวีจึงย้ายไปอยู่ที่นั่น การเปลี่ยนสถานที่คงจะทำให้ลืมเขาได้ง่ายขึ้น“คุณพราวจะอยู่ยาวถึงเปิดเทอมเลยก็ได้นะคะ” น้าแก้วตาที่มาช่วยเธอจัดของใช้ดีใจที่เจ้าของหอจะมาพักอยู่ด้วยเพราะเธอจะได้มีเพื่อนคุย“พราวก็ยังไม่แน่ใจค่ะ ว่าจะอยู่นานไหม พอดีข้างบ้านกำลังก่อสร้างค่ะ เสียงมันดังพราวเลยไม่มีสมาธิเท่าไหร่”“มาอยู่ที่นี่ถูกแล้วค่ะ ที่นี่กลางวันเงียบมากเลย เด็กบางคนก็กลับบ้านกัน”“มีห้องไหนที่ย้ายออกเลยไหมคะน้าแก้ว”“มีห้องที่คุณพราวอยู่กับอีกห้องชั้นบนค่ะ เรียนจบแล้วก็เลยย้ายออก ชั้นสองกับชั้นสามเป็นคนทำงานเลยอยู่เต็มเหมือนเดิมค่ะ”“ห้องที่เป็นนักเรียนก็ไปๆ มาๆ ค่ะเพราะบางคนก็มาเรียนพิเศษบางคนก็ขี้เกียจกลับไปฟ

    Last Updated : 2024-11-14

Latest chapter

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   40.บ้านของเรา nc (จบ)

    คุณอนงค์รีบเข้ามายังบริษัทหลังจากมีคนส่งข่าวว่าวันนี้กวีวัธน์เข้ามาทำงานและกำลังร่วมประชุมวางแผนสำหรับโครงการใหญ่ที่บริษัทกำลังยื่นซองประมูล“คิดถึงผมเหรอครับแม่” ชายหนุ่มทักทายมารดาที่นั่งรออยู่ในห้องรับแขก“ใครจะคิดถึงลูกไม่รักดีกัน”“อ้าว แล้วมาทำไมครับ”“ก็จะมาดูว่าแกมาทำงานหรือเปล่า”“วันนี้ผมมาทำงานที่นี่ก็เพราะพราวขอร้อง แต่แม่อย่าลืมขอตกลงที่ให้กับเธอนะครับ”“ทวงจริงเลยนะกลัวไม่ได้แต่งหรือยังไง”“คนที่กลัวไม่ได้แต่งคือผมครับไม่ใช่พราว”“เชอะ เบื่อพวกหลงผิด”“แม่ครับ ผมว่าแม่ยอมให้เราแต่งงานกันเถอะห้ามเราเลย ถ้าไม่อย่างนั้นผมกับพราวคง...”“จะทำอะไรอีก แม่ก็ยอมแล้วไง”“ผมไม่แน่ใจว่าแม่จะยอมจริงไหม ถ้าแม่ประกาศว่าเราสองคนจะแต่งงานกันในงานวันเกิดคุณแม่ที่จะถึงในสัปดาห์หน้าผมถึงจะเชื่อครับ”“อย่ามาบังคับแม่นะ”“ผมไม่ได้บังคับ ผมแค่อยากให้มาทำตามสัญญา วันประมูลโครงการสร้างศูนย์ราชการที่ผมเพิ่งประชุมไปเมื่อกี้คือหลังวันเกิดคุณแม่สองวันนะครับ แล้วตอนนี้ตัวเลขทั้งหมดก็อยู่ในมือผม”“นี่แกกล้าขู่แม่”“เปล่าครับ ผมแค่ทวงสัญญาเท่านั้น แม่ครับ คนที่จะแต่งงานและอยู่กับพราวคือผมนะครับ คนอื่นก

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   39.ถ้าต้องเลือก

    คุณอนงค์กลับมาถึงบ้านก็เด็กรับใช้ช่วยยกหนังสือทั้งหมดเขาไปในห้องหนังสือ เธอสั่งไม่ให้ใครเข้ามายุ่งระหว่างที่เธอกำลังอ่านหนังสือหญิงสูงวัยอ่านหนังสือไปได้เพียงไม่กี่หน้าก็ต้องรีบวางเพราะเนื้อหาส่วนใหญ่มันเกินกว่าที่เธอคิดไว้จากที่คิดจะเปิดใจให้กับว่าที่ลูกสะใภ้ก็ต้องเปลี่ยนใจ เธอเชื่อว่าคนที่เขียนแบบนี้ได้ก็คงผ่านประสบการณ์เรื่องแบบนั้นมาอย่างโชกโชนและด้วยเหตุผลนี้กวีวัธน์ถึงได้หลงผู้หญิงคนนี้อย่างหัวปักหัวปำเรื่องนี้คงต้องเรียกลูกชายมาคุยอีกครั้ง เธอจะไม่บังคับให้เขาแต่งงานกับณัฐณิชา แต่ก็ไม่ยอมให้แต่งงานกับพราวรวีเพราะอับอายเกินกว่าจะมีลูกสะใภ้จัดจ้านแบบนั้นกวีวัธน์พาคนรักมาทานอาหารเย็นที่บ้านของมารดาตามคำชวน วันนี้พี่ชาย พี่สะใภ้และหลานสาวทั้งสองคนไม่อยู่บ้าน บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงค่อนข้างเงียบและดุอึดอัดกว่าทุกครั้งหลังทานอาหารท่านเรียกให้ทั้งสองคนเข้ามาที่ห้องหนังสือ พราวรวีมองกองหนังสือบนโต๊ะแล้วก็หน้าซีด เธอไม่คิดว่ามารดาของคนรักจะอ่านหนังสือของตัวเอง“แม่มีอะไรจะคุยกับเราเหรอครับ” ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย เพราะวันนี้ดูท่าทางมารดาของตนเองเครียดอยู่ไม่น้อย“เรื่องแต่งงาน”“ค

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   38.คนเจ้าเล่ห์

    คำว่ารอบเดียวไม่เคยมีจริงสำหรับคู่รักที่เร่าร้อนทั้งสองคน กว่าสงครามตัณหาจะสงบก็เกือบจะเที่ยง“เราไปทานข้าวกันก่อนดีไหมครับ แล้วพี่ค่อยไปส่งพราว”“ได้ค่ะ”ทั้งสองคนมาร้านอาหารที่อยู่ระหว่างทางกลับบ้าน นั่งทานจนอิ่มขณะกำลังจะออกจากร้านชายหนุ่มก็รับโทรศัพท์จากเลขาแจ้งว่ามีเอกสารเร่งด่วนที่ต้องรีบเข้าไปเซ็น“พราวนั่งแท็กซี่กลับเองได้ค่ะ พี่ไม่ต้องห่วง”“ตรงนี้แท็กซี่ไม่ค่อยผ่าน ถึงจะเรียกรถจากแอปก็คงต้องรออีกหลายนาที พี่ว่าพราวไปกับพี่ก่อนได้ไหม พอถึงบริษัทแล้วก็เอารถพี่กลับบ้านก็ได้”หญิงสาวไม่อยากให้เขาต้องกังวลจึงยอมตามไปที่บริษัทด้วย“ไหนๆ ก็มาถึงแล้วขึ้นไปข้างบนหน่อยไหม”“ไม่ดีกว่าค่ะ พี่ยังต้องทำงาน”“พี่ชักน้อยใจแล้วนะครับทำไมพราวทำเหมือนไม่อยากไปไหนกับพี่ ไม่อยากเข้ามาในโลกของพี่”“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย ก็แค่ไม่อยากกวนเวลางาน”“ไม่ได้กวนอะไรเลย นะครับที่รักขึ้นไปด้วยกันนะ”แล้วเขาก็ทำให้พราวรวีใจอ่อนยอมเดินตามเขาไปในบริษัทพราวรวีเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว แต่ตอนนั้นเธอมาในฐานะล่าม แต่ครั้งนี้มันเปลี่ยนไปเพราะกวีวัธน์จับมือเธอไปตลอดทาง หญิงสาวจึงกลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนอย่างเลี

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   37.จนกว่าจะไม่ไหว nc

    กวีวัธน์อุ้มคนรักเข้ามาในบ้านที่มืดสนิท เขาวางเธอลงบนโซฟาเพราะตอนนี้เขาเองก็เหนื่อยจนเดินต่อไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นสองไม่ไหวรอจนเริ่มดีขึ้นก็เดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาส่งให้คนรัก ในขณะที่ร่างกายยังเปลือยเปล่าอากาศเย็นจากฝนที่ตกอย่างหนักทำให้พราวรวีเริ่มหนาว ยิ่งได้ดื่มน้ำเย็นเข้าไปเธอก็ขนลุกซู่ไปทั้งตัว“พี่วัธน์คะ พราวหนาว เราขึ้นข้างบนกับเธอค่ะ”“เดินไหวแน่นะครับ ให้พี่อุ้มไหม”“ไหวค่ะ”“มองเห็นไหมให้พี่เปิดไฟดีหรือเปล่า”“ไม่ต้องค่ะ” หญิงสาวรีบร้องห้ามเพราะตอนนี้เธอกับเขาต่างไม่มีเสื้อผ้าด้วยกันทั้งคู่“เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ขึ้นไปเอาเสื้อคลุมมาให้พราวนอนรอตรงนี้ก่อนนะครับ”“พี่วัธน์ พราวไม่อยากอยู่คนเดียว” เธอขยับเข้าใกล้จนความนุ่มหยุ่นสัมผัสกับท่อนแขนของอีกคน“ขอโทษครับ พี่ลืมว่าพราวไม่ค่อยชอบความืด พี่มีวิธีคลายหนาว”กวีวัธน์พลิกให้พราวรวีขึ้นมานั่งบนตัก ร่างที่เปลือยเปล่าแนบชิดอีกครั้ง ท่อนเอ็นร้อนขยายตัวทีละนิดจนพราวรวีรู้สึกว่ามันกำลังดันบั้นท้ายของเธอ“พี่วัธน์ นี่ห้องรับแขก”“จะกลัวอะไรล่ะครับ บ้านของเรามีแค่เรา ในโรงรถก็เคยมาแล้ว”“พี่วัธน์จะหื่นไปถึงเมื่อไหร่”“หื่นจนกว่า

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   36.ยังไม่ถึงครึ่ง nc

    เมื่อเลือกได้แล้วว่าจะดูหนังเรื่องไหนพราวรวีก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ พอกลับมาก็ถึงเวลาที่ต้องเข้าไปในโรงหนังพอดี“ทำไมไม่ดูโรงธรรมดาค่ะ”พราวรวีบอกคนข้างที่เลือกโรงหนังแบบวีไอพีซึ่งทีที่นั่งแบบโซฟาตัวโตที่ปรับเอนได้ถึง 180 องศาเพราะเธอคิดว่ามันสิ้นเปลืองโดยใช้เหตุ“พี่อยากนั่งแบบสบายๆ นี่ครับ” กวีวัธน์รีบบอกอากาศในโรงหนังค่อนข้างเย็นพราวรวีไม่ได้เตรียมเสื้อคลุมมาด้วยจึงได้แต่นั่งกอดแขนตัวเองเพราะความหนาวกวีวัธน์เลยถอดเสื้อตัวนอกมาคลุม ให้และจับมือเธอส่งผ่านไออุ่นจนหญิงสาวรู้สึกดีขึ้นเพราะเป็นหนังรักโรแมนติก พระนางของเรื่องจึงแสดงความรักต่อกันมากกว่าปกติ มือที่จับอยู่กระชับแน่นมากขึ้น เขาอยากให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ รู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไงพอบีบมือเธอแน่นขึ้นหญิงสาวก็หันมามองหน้าเขา เธอขยับเข้าใกล้ก่อนกระซิบเบาๆ“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“พราวพี่อยากจูบ” เขากระซิบกลับ“นี่มันในโรงหนังนะคะ”“พี่รู้ แต่แถวที่เรานั่งไม่มีใครเลย ข้างหลังก็ไม่มี นะครับขอจูบนิดเดียว”“แต่ อื้ม”เสียงค้านถูกกลืนหายไปเมื่อเขาบดจูบลงมาอย่างรวดเร็ว ลิ้นสอดเข้ามาหยอกล้อ พราวรวีตื่นเต้นจนแทบหยุดหายใจ พอจูบจนหนำใจเขาก็ป

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   35.มีอีกหลายอย่างที่เรายังไม่ได้ทำด้วยกัน

    กวีวัธน์รีบกลับมาบอกข่าวดีกับพราวรวีหลังจากที่มารดาของตนเองกลับไปได้ไม่นาน“พี่วัธน์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เพราะมันยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน“คิดถึงครับ” ชายหนุ่มนั่งลงข้างเธอที่หน้าโซฟา พิงศีรษะลงบนไหล่ แขนโอบเอวบางพลางหอมแก้มคนรักอีกฟอดใหญ่“บอกพราวมาเถอะค่ะ เรื่องคุณแม่ใช่ไหมคะ”“ครับ”“ทะเลาะกับท่านมาหรือเปล่า พราวขอโทษนะคะที่ทำให้พี่กับแม่มีปัญหากัน”“ขอโทษทำไมครับ พี่กับแม่เข้าใจกันดีแล้ว”“จริงเหรอคะ” หญิงสาวดีใจที่ได้ยินแบบนั้น“จริงสิครับ พี่ถึงรีบกลับมาบอกข่าวดีกับพราวไง”“โทรมาบอกก็ได้ไม่เห็นจะต้องเสียเวลามาเลยนี่ค่ะ”“ไม่เสียเวลาเลยพี่จะมารับพราวออกไปข้างนอกด้วยกัน”“ไปไหนคะ”“ไม่พาไปขายหรอกครับ”“รอแป๊บนะคะ พราวขอไปเปลี่ยนชุดก่อน ใส่กางเกงยีนได้ไหมคะ” เพราะไม่รู้ว่าเขาจะพาไปไหนเธอจึงต้องถาม อย่างน้อยก็ต้องให้เกียรติคนที่จะไปเจอหรือสถานที่“แต่งตัวตามสบายครับ” กวีวัธน์มองคนรักที่เดินหายเข้าไปในห้องนอนด้วยสายตารักใคร่ เขาไม่เคยรักใครมากเท่าพราวรวีมาก่อน แม้กระทั่งพรลภัสเขาไม่ได้รับมากขนาดนี้ ชายหนุ่มแอบขอบคุณอดีตคนรักที่ทิ้งเขาไปในวันนี้ เพราะถ้าอย่างนั้นเขาคงไม่มีโอกาสได้เจอกับพร

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   34.แล้วแต่แม่เลยครับ

    เช้าวันรุ่งขึ้นกวีวัธน์ก็ไปทำงานตั้งแต่เช้าเหมือนเคย เขานั่งทำงานได้ไม่ถึงชั่วโมงประตูห้องก็เปิดออกทั้งที่ยังไม่ได้ยินเสียงเคาะ“แม่ มาได้ยังไงครับ แล้วมีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าถึงได้มาหาแต่เช้าแบบนี้“แม่ว่าเราต้องคุยกันนะวัธน์”“เรื่องอะไรครับ ค่อยคุยกันตอนเย็นได้ไหม ผมว่าจะพาพราวไปทานข้าวที่บ้านพอดีเลย”“แม่ถามเลขาแล้ว เช้านี้เราไม่มีงานด่วนอะไรทั้งนั้น” คุณอนงค์รู้ว่าลูกชายจะต้องเอางานมาอ้างเธอจึงถามเลขาก่อนจะเข้ามาพบเขา“แม่ครับ”“ไปโรงพยาบาลกับแม่เดี๋ยวนี้เลยนะ”“แม่ไม่สบายเหรอครับ” เขาวางแฟ้มในมือแล้วรับเดินเข้ามาหามารดาที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานอย่างร้อนใจ“เปล่า แม่จะพาเราไปหาหมอ ไปตรวจให้แน่จะว่าเป็นอย่างที่หนูเนยพูดหรือเปล่า”“น้องเนยไปพูดอะไรกับแม่ล่ะครับ”“น้องบอกว่าลูกเสื่อมสมรรถภาพ มันไม่จริงใช่ไหมวัธน์” สีหน้าเธอดูหนักใจอย่างเห็นได้ชัด“แม่ครับ ผมว่าเรานั่งคุยกันก่อนดีกว่าไหม” เขาพามารดามานั่งยังมุมรับแขกที่อยู่ในห้องทำงานกวีวัธน์บอกมารดาว่าสิ่งที่ญัฐณิชาพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมด“ไปหาหมอกันดีไหม รีบรักษาเผื่อมันจะหายนะ แม่อยากอุ้มหลาน”“แม่ก็มีน้องแพรกับน้องไหมแล้วนี่ค

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   33.มันยากที่จะเข้าใจ

    ขณะที่พราวรวีนั่งกระวนกระวายอยู่นั้นณัฐณิชาก็เดินกลับเข้ามายังโซฟาที่พวกเธอนั่งอยู่“คุณเนยหายเมาแล้วเหรอครับ” ภากรถามพลางยกแก้วขึ้นดื่มปิดบังรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ซ่อนอยู่“ค่ะ เนยขอตัวก่อนนะคะ”“จะกลับยังไงครับ ไม่รอไอ้วัธน์ก่อนเหรอ” อิศเรศถามบ้าง“ไม่ละค่ะ ลาก่อนนะคะ”หญิงสาวรีบหยิบกระเป๋าถือของตัวเองแล้วสะบัดหน้า ก่อนจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ากำลังหนีอะไรบางอย่างพอเธอออกไปได้ไม่นานกวีวัธน์ก็เดินกลับเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มอย่างผู้ชนะ เขานั่งลงข้างพราวรวีดึงคนรักให้เขามานั่งชิดแขนแกร่งโอบลงบนไหล่เปลือยเปล่า“เกิดอะไรขึ้นค่ะพี่วัธน์ พี่ทำอะไรเธอหรือเปล่า” พราวรวีถามอยากไม่ไว้ใจเพราะทั้งสองหายไปด้วยกัน แต่อีกกลับมาก่อนและรีบกลับด้วยท่าทางที่รีบร้อนจนเห็นได้ชัด“นั่นสิ ดูเธออารมณ์เสียมากเลยนะ บอกว่าเมาแต่เดินตัวตรงเชียว” ฐากูรอดขำกับท่าทางของณัฐณิชาที่ตอนแรกเมาจนต้องให้เพื่อนของเขาประคอง แต่พอกลับมาอีกทีดูยังไงก็ไม่เหมือนคนเมาเลยสักนิด“พวกมึงก็น่าจะเดาออกนะ” กวีวัธน์หันมาตอบเพื่อน“อย่าบอกนะว่ามันไม่ขัน” ภากรมองเพื่อนแล้วทำสีหน้าตกใจ“อือ” กวีวัธน์พยักหน้าพลางหัวเราะร่วน นึกไม่ถึงว่

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   32.ทำไมต้องใกล้ชิดขนาดนั้น

    กวีวัธน์กับณัฐณิชาสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม เขามักจะพาเธอไปช้อปปิง ไปทานอาหารอยู่หลายครั้ง จนหญิงสาวคิดว่ายังไงเสียชายหนุ่มก็คงต้องยอมหมั้นกับเธออย่างแน่นอนมีคนบอกณัฐณิชาว่ากวีวัธน์มีผู้หญิงอีกคนซ่อนอยู่ที่บ้าน แต่พอเธอมาที่บ้านของเขา ก็ไม่เจอใครเลยนอกจากป้าอุ่นเท่านั้น เธอจึงเชื่ออย่างสนิทใจว่ากวีวัธน์มีเธอเพียงแค่คนเดียวแม้จะออกไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยครั้งแต่เธอกับเขาก็ยังไม่มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง กวีวัธน์อยากรอเวลาอีกนิดเพื่อจะทำตามแผนที่ตัวเองวางไว้“พี่วัธน์ขา ทำไมต้องสนิทกันขนาดนั้นด้วยล่ะคะ”พราวรวีไม่ค่อยสบายใจที่เห็นคนรักทำตัวสนิทสนมกับคนที่มารดาจะให้แต่งงานด้วย แม้จะมั่นใจว่าเขารักเธอแต่การใกล้ชิดกันก็อาจทำหลงลืมตัวได้“อย่ากลัวเลยครับ พี่กำลังทำตามแผนอยู่”“นานเป็นเดือนแล้วนะคะ พราวไม่เห็นว่าน้องเนยจะถอยห่างจากพี่เลย”“ที่รักหึงเหรอครับ”“ถ้าพราวไปสนิทกับผู้ชายแบบนั้นบ้างพี่จะหึงไหมล่ะคะ”“ไม่หึงครับ”“พี่วัธน์” พราวรวีหน้าบึ้งเมื่อได้ฟังคำตอบชายหนุ่มรีบเข้ามากอดประจบก่อนจะพูดต่อ“ที่บอกไม่หึงเพราะพี่ไม่มีทางยอมให้พราวของพี่ไปสนิทกับผู้ชายคนอื่นแบบนั้น”“แต่พี่ก็ยอมให้พราวอ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status