Accueil / โรแมนติก / แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ / 20.แค่ผมคนเดียวไม่พอใช่ไหม

Share

20.แค่ผมคนเดียวไม่พอใช่ไหม

last update Dernière mise à jour: 2024-11-13 14:07:06

กว่าพราวรวีจะตื่นนอนก็เกือบจะเที่ยง เธอมองไปรอบห้องแล้วก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย จำได้ว่าคุยกับกวีวัธน์อยู่ที่หน้าห้องน้ำที่บาร์แห่งหนึ่ง แล้วหลังจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้เลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากลับมาที่บ้านได้ยังไง

แต่มองรอบๆ เตียงแล้วก็พอเดาออกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ว่าตอนเมาเผลออะไรไปหรือเปล่า แต่ใครจะสนใจเมื่อเธอไม่ได้สำคัญอะไรกับเขา ถึงจะพูดอะไรออกไปเขาก็คงไม่ใส่ใจเท่าไหร่

หญิงสาวรีบเก็บกวาดห้องเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ส่งเข้าเครื่องจากนั้นเข้ามาอาบน้ำ พอส่องกระจกก็เห็นร่องรอยเต็มตัวไปหมด มันมากกว่าทุกครั้งและคงสวมเสื้อคอกว้างไม่ได้อีกหลายวัน

เธอรู้สึกระบมช่วงล่าง นึกโกรธที่ดื่มมากจนแทบไม่ได้สติ พราวรวีสัญญากับตัวเองแล้วว่าจากนี้จะดื่มจนขาดสติอีกเด็ดขาด

การดื่มเหล้ามันไม่ได้ทำให้ชีวิตดีขึ้นเลยแต่กลับเลวลงด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะดื่มจนเมาเธอคงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้ ถ้าย้อนกลับไปได้เธอจะไม่ดื่มมันอีกอย่างแน่นอน

ขณะกำลังเบื่อสุดขีดก็ได้รับสายจากวีวี่ชวนไปลองชุดสำหรับเพื่อนเจ้าสาว พราวรวีรีบจัดการปกปิดร่องรอยตามตัวด้านหน้าจนแทบมองเห็น ส่วนด้านหลังก็ใช้รองพื้นแบบสเปรย์ที่ซื้อมาตั้งนานแล้วแต่เพิ่
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Related chapter

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   21.เหมือนเดิม แต่ไม่เหมือนเดิม

    พราวรวีกลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิมอีกครั้ง ตื่นเข้าออกกำลังกาย หาอะไรรองท้องตอนเช้านิดหน่อย กลางวันและเย็นก็สั่งอาหารมาทานอย่างเคยรู้สึกใจหายที่มองไปรอบบ้านก็ไม่เห็นเงาของใครอีก ความว่างเปล่าคือคำตอบที่ชัดเจนที่สุด เขาจากไปแล้วคู่นอนที่เธออยากให้มาเป็นคู่ชีวิตได้จากไปแล้วเธอทนอยู่ที่บ้านหลังเดิมได้เพียงแค่สองวันเพราะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ภาพผู้ชายตัวโตตามหลอกหลอนพอดีว่าห้องที่หอพักว่างพราวรวีจึงย้ายไปอยู่ที่นั่น การเปลี่ยนสถานที่คงจะทำให้ลืมเขาได้ง่ายขึ้น“คุณพราวจะอยู่ยาวถึงเปิดเทอมเลยก็ได้นะคะ” น้าแก้วตาที่มาช่วยเธอจัดของใช้ดีใจที่เจ้าของหอจะมาพักอยู่ด้วยเพราะเธอจะได้มีเพื่อนคุย“พราวก็ยังไม่แน่ใจค่ะ ว่าจะอยู่นานไหม พอดีข้างบ้านกำลังก่อสร้างค่ะ เสียงมันดังพราวเลยไม่มีสมาธิเท่าไหร่”“มาอยู่ที่นี่ถูกแล้วค่ะ ที่นี่กลางวันเงียบมากเลย เด็กบางคนก็กลับบ้านกัน”“มีห้องไหนที่ย้ายออกเลยไหมคะน้าแก้ว”“มีห้องที่คุณพราวอยู่กับอีกห้องชั้นบนค่ะ เรียนจบแล้วก็เลยย้ายออก ชั้นสองกับชั้นสามเป็นคนทำงานเลยอยู่เต็มเหมือนเดิมค่ะ”“ห้องที่เป็นนักเรียนก็ไปๆ มาๆ ค่ะเพราะบางคนก็มาเรียนพิเศษบางคนก็ขี้เกียจกลับไปฟ

    Dernière mise à jour : 2024-11-14
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   22.ขอแค่คืนนี้ nc25+

    ประตูห้องที่กำลังจะปิดถูกฝ่ามือใหญ่ดันตามเข้ามาพร้อมกับร่างที่คุ้นเคย“คุณวัธน์ เข้ามาได้ยังไงออกไปนะ” พราวรวีพยายามดันตัวเขาออกไปจากห้อง“ออกไปแน่แต่คุณต้องไปกับผม”“ฉันไม่ไปและก็ไม่ต้องมาบังคับ”“ไม่ได้บังคับ แต่จะขอร้อง ออกไปกับผมนะ”“ทำไมฉันต้องทำตามที่คุณขอด้วย ฉันไม่ใช้ทาสของคุณ”“ผมรู้ ผมแค่อยากคุยด้วย”“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุย เราจบกันแล้วคุณไม่ควรมาเจอฉันอีก รีบกลับไปเถอะ ฉันไม่อยากให้คนอื่นเห็น”“ทำไม กลัวตัวเองขายไม่ออกเหรอ”“มันเรื่องของฉัน คุณไม่ต้องมายุ่ง”“ถ้าไม่กับผม ผมก็จะเข้าไป อยากจะรู้จักไอ้คู่นอนที่คุณมากับมันจะทำหน้ายังไงถ้าเห็นคุณกับผมกำลังสนุกกันอยู่บนเตียง”คนตัวโตเดินเข้ามาประชิด หญิงสาวถอยกรูดจนตัวชนกับผนังอีกด้าน ใจเธอเต้นแรงจนกลัวว่าเขาจะได้ยิน“ถ้าคุณไม่ออกไปฉันจะเรียกรปภ.”“เอาสิ คนเขาจะได้รู้ว่าคุณกับผม เราเป็นอะไรกัน”“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ”“หึ ยังจะปากแข็งอีก” เขาหัวเราะในลำคอสายตามองเธออย่างเหยียดหยาม“ฉันเป็นผู้หญิงใจง่าย ผู้หญิงสำส่อนแล้วคุณจะมาสนใจฉันทำไม จะตามมาทำไม หรือผู้หญิงที่คุณพามาด้วยมันไม่ถึงใจคุณกันล่ะ”“คุณกำลังหึงผมอยู่ใช่ไหมพราว”“ฉัน

    Dernière mise à jour : 2024-11-14
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   23.คนใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม

    ตั้งแต่คืนนั้นพราวรวีก็ไม่เจอกับกวีวัธน์อีกเลย เธอบล็อกทุกช่องทางการติดต่อเพราะอยากลืมเขาให้เร็วที่สุดวันนี้เธอมาที่สำนักพิมพ์อีกครั้งเพื่อพบกับพี่ญาดาเพราะอยากจะคุยกับเธอถึงนิยายเรื่องต่อไป“ทำไมล่ะพราว เรื่องล่าสุดที่พราวแก้ไขมันดีมากเลยนะ ดีจนพี่คิดว่าที่ผ่านมาพราวมีความรัก”“ไม่มีหรอกค่ะ พราวก็แค่เจอคนมากขึ้น ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กับคนอื่นมากขึ้น”“นั่นสิ พี่เห็นแฟนเพจมีคนติดตามพราวเยอะเลย แล้วทำไม่เรื่องต่อไปถึงจะเปลี่ยนแนวล่ะ”“พี่ดาจำวีวี่ได้ไหมคะ”“จำได้สิ เพื่อนสนิทพราวนี่ ถามทำไมมีอะไรหรือเปล่า”“วีวี่อยากเป็นนางเอกนิยายสักเรื่องพราวเลยจะคิดว่าจะลองแต่งแนววายบ้าง”“เอาแน่เหรอพราว เรื่องนี้ข้อมูลมันค่อนข้างละเอียดและเปราะบาง พราวจะถามใครได้”“ก็พราวมีวีวี่นี่คะ”“คนเดียวมันจะพอที่ไหนล่ะ”“แต่พราวสัญญากับเพื่อนไว้แล้วค่ะ เขามีเพื่อนทำงานที่บาร์โฮสต์อยู่หลายคน คงพอหาข้อมูลได้บ้าง”“พี่ไม่เห็นด้วยเลย งานด้านนี้กำลังไปได้สวย”“พราวไม่ได้ทิ้งนะคะ แค่จะเขียนคู่กันไปที่ปรึกษาพี่ดาก็เพราะสำนักพิมพ์ของเราไม่รับนิยายแนวนี้เลย พราวก็เลยจะถามว่าจะเป็นอะไรไหมถ้าพราวจะส่งเรื่องให้ที่อื่

    Dernière mise à jour : 2024-11-15
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   24.ชีวิตที่ไม่มีเธอ

    กวีวัธน์มองตามร่างระหงที่คุ้นเคยไปจนสุดสายตา เขายังคงลืมพราวรวีไม่ได้เลยสักนิด แม้เวลาจะผ่านเกือบหนึ่งเดือนแล้วก็ตาม ทุกอย่างยังคงแจ่มชัดอยู่ในความทรงจำไม่คิดมาก่อนว่าคนที่ตัวเองให้สถานะแค่คู่นอนจะมีอิทธิพลกับหัวใจได้มากขนาดนี้“พี่วัธน์ขา เนยเลือกไม่ถูกเลยค่ะพี่วัธน์ช่วยเนยเลือกหน่อยได้ไหมคะ” ณัฐณิชายื่นกระเป๋าหรูรุ่นใหม่ล่าสุดให้กับคนชำระเงินช่วยเลือก“เลือกไม่ถูกก็ซื้อสองใบเลยสิครับ” กวีวัธน์ไม่ชอบเลยที่ต้องมาช้อปปิ้งกับผู้หญิงแบบนี้ แต่เพราะณัฐณิชาเป็นลูกสาวของรุ่นน้องมารดาเขาจึงปฏิเสธไม่ลงใช่ว่าจะไม่รู้ว่าตอนนี้มารดากำลังจะจับคู่เข้ากับผู้หญิงคนนี้ เขายอมตามใจมารดา ด้วยการพาเธอออกมาทานข้าว มาเดินซื้อของ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมแต่งงานอย่างที่ท่านคาดหวังแต่ก็ไม่ได้ปิดโอกาสเลยดีเดียว เขาจะให้โอกาสณัฐณิชาเข้ามาในชีวิต แต่เธอก็ต้องทำให้เขามั่นใจว่าจะไม่ถูกหักหลังอีกและที่สำคัญที่สุดต้องทำให้เขาลืมพราวรวีได้“พี่วัธน์ใจดีที่สุดเลยค่ะ” ณัฐณิชารีบให้พนักงานนำกระเป๋าท้องสองใบใส่กล่อง แล้วมอบหน้าที่ชำระเงินให้กับชายหนุ่มตัวโตที่ยืนหน้านิ่งอยู่ข้างๆ“กลับกันเลยไหมครับ” ตอนนี้สอง

    Dernière mise à jour : 2024-11-15
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   25.คนเห็นแก่ตัว

    กวีวัธน์กลายเป็นคนติดโซเชียลไปแล้ว ทุกครั้งที่มีเวลาว่างเขาจะเข้าไปติดตามความเคลื่อนไหวของพราวรวีทั้งเพจและหน้าเฟซบุ๊กส่วนตัวแค่เห็นว่าเธออัปเดตรูปกาแฟสองแก้วเขาก็รู้สึกราวกับคนอกหัก อยากรู้ว่าเธอไปกับใคร ตอนนี้เขายอมรับอย่างไม่อายเลยว่าตัวเองกำลังหึงพราวรวี อิจฉาเธอที่มีความสุขในขณะที่ตัวเขาเองนั้นยังต้องทนทุกข์กับความรู้สึกของตัวเองอยู่แบบนี้และเขาก็ไม่ใช่คนดีที่จะยอมเจ็บอยู่คนเดียว เขาไม่มีความสุขเธอก็ไม่ควรจะมีความสุข ไม่ว่าจะกับผู้ชายคนไหนก็ตามเมื่อเช็กกับเลขาแล้วว่าบ่ายนี้ไม่มีงานด่วนอะไร เขาจึงออกจากบริษัทตั้งแต่ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานชายหนุ่มรู้ว่าร้านที่พราวรวีไปดื่มกาแฟนั้นอยู่ที่ไหนเพราะเธอกับเคยไปด้วยกันอยู่หลายครั้งเขาให้รปภ. เรียกวินมอเตอร์ไซด์เพราะกลัวจะไปไม่ทันพราวรวีใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีก็มาถึงร้านกาแฟเล็กๆ เขาชำระเงินค่าเงินแล้วเดินเข้าไปโดยไม่สนใจเลยว่าตอนนี้สภาพของตัวเองนั้นมันดูแย่มากแค่ไหน ทั้งควันจากท่อไอเสีย และอากาศที่ร้อนระอุพอเปิดประตูเข้าไปลมเย็นจากเครื่องรับอากาศทำให้รู้สึกดีขึ้น เอามองไปยังมุมในสุดที่พราวรวีมักจะเลือกนั่ง เห็นเธอกำลังคุยกับผู้ชายคนหนึ

    Dernière mise à jour : 2024-11-16
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   26.ที่ปัดน้ำฝน nc25++

    หลังจากทานอาหารทะเลกันจนอิ่ม กวีวัธน์ก็ชวนพราวรวีเดินเล่นระหว่างรออาหารย่อยมือใหญ่สอดประสานกับมือเรียว เดินทอดน่องไปบนชายหาด ท้องฟ้าเวลานี้มืดสนิท ผู้คนเริ่มบางตา พราวรวีไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ มันดูน่ากลัวจนต้องยอมให้เขาจับมือไปตลอดทางเดิน“ฉันว่าเรารีบกลับกันเถอะค่ะ ดูเหมือนฝนจะตกเลยนะคะ”“เดี๋ยวคุณไปรอที่รถก่อนนะ”“คุณจะไปไหนคะ” แม้จะมีแสงไฟบริเวณที่จอดรถแต่เธอก็ยังไม่กล้าเดินไปคนเดียว“ผมจะไปซื้อน้ำมาล้างเท้าครับ จะไปด้วยกันไหม เดินไปอีกนิด” เขาชี้ไปยังร้านสะดวกซื้อที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึงร้อยเมตร“ค่ะ ว่าจะไปหาขนมไว้กินระหว่างกลับจะได้ไม่ง่วง”หญิงสาวอ้างไปเรื่อย พอถึงหน้าร้านแสงไฟสว่างเธอก็รับปล่อยมือแล้วเดินไปเลือกขนมขบเคี้ยวและน้ำดื่มขวดเล็ก เพื่อทานระหว่างกลับ ได้ของที่ต้องการแล้วก็เดินมาเคาน์เตอร์ชำระเงินซึ่งกวีวัธน์ยืนรออยู่แล้วเขาให้เธอนั่งบนเบาะแล้วยื่นเท้าออกมากำลังจะราดน้ำลงไปพราวรวีก็หดเท้าหนี“ฉันทำเองได้ ส่งขวดน้ำมาค่ะ”“มันจะเลอะเอานะครับพราว ยื่นเท้ามาดีกว่าผมทำให้”เธอเงยหน้ามองเขาอย่างชั่งใจ เห็นสายตาอบอุ่นที่เขามองลงมาแล้วก็ยื่นเท้าออกไปโดยไม่เกี่ยงงอน เขาราดน้ำลงบ

    Dernière mise à jour : 2024-11-16
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   27.อยากให้อ้อน

    อากาศเย็นสบายหลังฝนตกหนักมาทั้งคืน กว่ากวีวัธน์และพราวรวีจะตื่นก็เกือบจะเก้าโมงเช้า แต่เพราะเป็นวันเสาร์ชายหนุ่มจึงไม่ได้รีบร้อนอะไรเขาตื่นมานั่งมองคนที่ยังหลับไม่รู้เรื่องด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสุข ทุกอย่างมันหอมหวาน ชายหนุ่มกดจมูกไปบนแก้มเนียนอย่างรักใครแต่แล้วก็รู้สึกว่าผิวหน้าของเธอร้อนมากกว่าปกติลองใช้หลังมือแตะหน้าผากก็ร้อนไม่ต่างกันกวีวัน์รีบปลุกเธอขึ้นมาเช็ดตัวจากนั้นโทรไปขอยาลดไข้ซึ่งพนักงานโรงแรมก็รีบนำขึ้นมาให้พร้อมกับชุดที่ส่งไปเมื่อคืน“พราวครับกินยาก่อนนะครับ” เขาส่งยาให้เธอสองเม็ดแม้จะยังไม่ได้ทานอะไรรองท้องแต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เธอตัวร้อนอยู่อย่างนี้ออกจากห้องก็พาเธอไปทาอาหารเช้าอย่างง่าย ก่อนจะรีบพาเธอกลับ“ไหวไหมครับ ผมว่าแวะหาหมอสักหน่อยดีไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ กินยาไปแล้วเดี๋ยวคงดีขึ้น”แต่อาการของพราวรวีไม่ดีขึ้นเลย พอกลับมาถึงกรุงเทพเขาก็พาเธอแวะที่โรงพยาบาล เพราะไข้ที่สูงบวกกับอาการอ่อนเพลียหมอเลยให้เธอนอนดูอาการสักคืนระหว่างที่พราวรวีกำลังหลับอยู่ในห้องพักกวีวัธน์ก็เอารถของเธอไปเก็บที่บ้าน แล้วนั่งแท็กซี่กลับมาเอารถของตัวเองจากนั้นก็รีบกลับมายังโรงพยาบาลอีกค

    Dernière mise à jour : 2024-11-17
  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   28แต่งงานกันนะ nc.

    หลายวันแล้วที่พราวรวีมาอยู่ที่บ้านของแฟนหนุ่ม อาการป่วยของเธอหายแล้วทำให้หญิงสาวคิดอยากจะกลับบ้านของตัวเอง เพราะยังมีงานอีกมากที่เธอทำค้างไว้เธอเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่หอพักจากนั้นก็เก็บของแล้วกลับไปอยู่บ้านอย่างเดิม โดยมีน้าแก้วตาตามมาช่วยทำความสะอาดบ้านด้วยน้าแก้วตากลับไปเมื่อตอนบ่ายหลังจากทานอาหารกลางวันและทำความสะอาดส่วนที่เหลืออีกพักใหญ่ตั้งแต่ย้ายออกไปอยู่หอพัก พราวรวีก็เขียนงานได้ไม่มากอย่างที่คิดเพราะเอาแต่จะคิดถึงเรื่องเดิมๆ แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันดีขึ้นแล้ว เธอเลยอยากจะลุยงานให้เต็มที่เพื่อชดเชยกับหนึ่งเดือนที่ผ่านมานิยายเรื่องใหม่ที่กำลังจะเขียนก็ได้ข้อมูลมามากพอแล้วจากทั้งคุณหมอชานนท์และแฟนของคุณหมอที่ช่วยให้ข้อมูลแต่ทั้งสองคนไม่เคยนัดเจอกับเธอพร้อมกันเพราะไม่อยากอีกฝ่ายต้องอายถ้าเธอจะถามอะไรที่มันลึกซึ้งครั้งล่าสุดที่นัดเจอกับคุณปรัชญ์แฟนของหมอชานนท์ก็คือวันที่กวีวัธน์ตามไปถึงร้านกาแฟ หลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยพราวรวีนึกได้ก็รีบโทรไปขอโทษเรื่องวันนั้น เพราะกวีวัธน์เสียมารยาทใส่เขา“ไม่เป็นไรครับคุณพราว ผมเข้าใจดี เป็นใครก็หึงทั้งนั้นแหละครับที่เห็นแฟนของตัวเองน

    Dernière mise à jour : 2024-11-18

Latest chapter

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   40.บ้านของเรา nc (จบ)

    คุณอนงค์รีบเข้ามายังบริษัทหลังจากมีคนส่งข่าวว่าวันนี้กวีวัธน์เข้ามาทำงานและกำลังร่วมประชุมวางแผนสำหรับโครงการใหญ่ที่บริษัทกำลังยื่นซองประมูล“คิดถึงผมเหรอครับแม่” ชายหนุ่มทักทายมารดาที่นั่งรออยู่ในห้องรับแขก“ใครจะคิดถึงลูกไม่รักดีกัน”“อ้าว แล้วมาทำไมครับ”“ก็จะมาดูว่าแกมาทำงานหรือเปล่า”“วันนี้ผมมาทำงานที่นี่ก็เพราะพราวขอร้อง แต่แม่อย่าลืมขอตกลงที่ให้กับเธอนะครับ”“ทวงจริงเลยนะกลัวไม่ได้แต่งหรือยังไง”“คนที่กลัวไม่ได้แต่งคือผมครับไม่ใช่พราว”“เชอะ เบื่อพวกหลงผิด”“แม่ครับ ผมว่าแม่ยอมให้เราแต่งงานกันเถอะห้ามเราเลย ถ้าไม่อย่างนั้นผมกับพราวคง...”“จะทำอะไรอีก แม่ก็ยอมแล้วไง”“ผมไม่แน่ใจว่าแม่จะยอมจริงไหม ถ้าแม่ประกาศว่าเราสองคนจะแต่งงานกันในงานวันเกิดคุณแม่ที่จะถึงในสัปดาห์หน้าผมถึงจะเชื่อครับ”“อย่ามาบังคับแม่นะ”“ผมไม่ได้บังคับ ผมแค่อยากให้มาทำตามสัญญา วันประมูลโครงการสร้างศูนย์ราชการที่ผมเพิ่งประชุมไปเมื่อกี้คือหลังวันเกิดคุณแม่สองวันนะครับ แล้วตอนนี้ตัวเลขทั้งหมดก็อยู่ในมือผม”“นี่แกกล้าขู่แม่”“เปล่าครับ ผมแค่ทวงสัญญาเท่านั้น แม่ครับ คนที่จะแต่งงานและอยู่กับพราวคือผมนะครับ คนอื่นก

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   39.ถ้าต้องเลือก

    คุณอนงค์กลับมาถึงบ้านก็เด็กรับใช้ช่วยยกหนังสือทั้งหมดเขาไปในห้องหนังสือ เธอสั่งไม่ให้ใครเข้ามายุ่งระหว่างที่เธอกำลังอ่านหนังสือหญิงสูงวัยอ่านหนังสือไปได้เพียงไม่กี่หน้าก็ต้องรีบวางเพราะเนื้อหาส่วนใหญ่มันเกินกว่าที่เธอคิดไว้จากที่คิดจะเปิดใจให้กับว่าที่ลูกสะใภ้ก็ต้องเปลี่ยนใจ เธอเชื่อว่าคนที่เขียนแบบนี้ได้ก็คงผ่านประสบการณ์เรื่องแบบนั้นมาอย่างโชกโชนและด้วยเหตุผลนี้กวีวัธน์ถึงได้หลงผู้หญิงคนนี้อย่างหัวปักหัวปำเรื่องนี้คงต้องเรียกลูกชายมาคุยอีกครั้ง เธอจะไม่บังคับให้เขาแต่งงานกับณัฐณิชา แต่ก็ไม่ยอมให้แต่งงานกับพราวรวีเพราะอับอายเกินกว่าจะมีลูกสะใภ้จัดจ้านแบบนั้นกวีวัธน์พาคนรักมาทานอาหารเย็นที่บ้านของมารดาตามคำชวน วันนี้พี่ชาย พี่สะใภ้และหลานสาวทั้งสองคนไม่อยู่บ้าน บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงค่อนข้างเงียบและดุอึดอัดกว่าทุกครั้งหลังทานอาหารท่านเรียกให้ทั้งสองคนเข้ามาที่ห้องหนังสือ พราวรวีมองกองหนังสือบนโต๊ะแล้วก็หน้าซีด เธอไม่คิดว่ามารดาของคนรักจะอ่านหนังสือของตัวเอง“แม่มีอะไรจะคุยกับเราเหรอครับ” ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย เพราะวันนี้ดูท่าทางมารดาของตนเองเครียดอยู่ไม่น้อย“เรื่องแต่งงาน”“ค

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   38.คนเจ้าเล่ห์

    คำว่ารอบเดียวไม่เคยมีจริงสำหรับคู่รักที่เร่าร้อนทั้งสองคน กว่าสงครามตัณหาจะสงบก็เกือบจะเที่ยง“เราไปทานข้าวกันก่อนดีไหมครับ แล้วพี่ค่อยไปส่งพราว”“ได้ค่ะ”ทั้งสองคนมาร้านอาหารที่อยู่ระหว่างทางกลับบ้าน นั่งทานจนอิ่มขณะกำลังจะออกจากร้านชายหนุ่มก็รับโทรศัพท์จากเลขาแจ้งว่ามีเอกสารเร่งด่วนที่ต้องรีบเข้าไปเซ็น“พราวนั่งแท็กซี่กลับเองได้ค่ะ พี่ไม่ต้องห่วง”“ตรงนี้แท็กซี่ไม่ค่อยผ่าน ถึงจะเรียกรถจากแอปก็คงต้องรออีกหลายนาที พี่ว่าพราวไปกับพี่ก่อนได้ไหม พอถึงบริษัทแล้วก็เอารถพี่กลับบ้านก็ได้”หญิงสาวไม่อยากให้เขาต้องกังวลจึงยอมตามไปที่บริษัทด้วย“ไหนๆ ก็มาถึงแล้วขึ้นไปข้างบนหน่อยไหม”“ไม่ดีกว่าค่ะ พี่ยังต้องทำงาน”“พี่ชักน้อยใจแล้วนะครับทำไมพราวทำเหมือนไม่อยากไปไหนกับพี่ ไม่อยากเข้ามาในโลกของพี่”“ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย ก็แค่ไม่อยากกวนเวลางาน”“ไม่ได้กวนอะไรเลย นะครับที่รักขึ้นไปด้วยกันนะ”แล้วเขาก็ทำให้พราวรวีใจอ่อนยอมเดินตามเขาไปในบริษัทพราวรวีเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว แต่ตอนนั้นเธอมาในฐานะล่าม แต่ครั้งนี้มันเปลี่ยนไปเพราะกวีวัธน์จับมือเธอไปตลอดทาง หญิงสาวจึงกลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนอย่างเลี

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   37.จนกว่าจะไม่ไหว nc

    กวีวัธน์อุ้มคนรักเข้ามาในบ้านที่มืดสนิท เขาวางเธอลงบนโซฟาเพราะตอนนี้เขาเองก็เหนื่อยจนเดินต่อไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นสองไม่ไหวรอจนเริ่มดีขึ้นก็เดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาส่งให้คนรัก ในขณะที่ร่างกายยังเปลือยเปล่าอากาศเย็นจากฝนที่ตกอย่างหนักทำให้พราวรวีเริ่มหนาว ยิ่งได้ดื่มน้ำเย็นเข้าไปเธอก็ขนลุกซู่ไปทั้งตัว“พี่วัธน์คะ พราวหนาว เราขึ้นข้างบนกับเธอค่ะ”“เดินไหวแน่นะครับ ให้พี่อุ้มไหม”“ไหวค่ะ”“มองเห็นไหมให้พี่เปิดไฟดีหรือเปล่า”“ไม่ต้องค่ะ” หญิงสาวรีบร้องห้ามเพราะตอนนี้เธอกับเขาต่างไม่มีเสื้อผ้าด้วยกันทั้งคู่“เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวพี่ขึ้นไปเอาเสื้อคลุมมาให้พราวนอนรอตรงนี้ก่อนนะครับ”“พี่วัธน์ พราวไม่อยากอยู่คนเดียว” เธอขยับเข้าใกล้จนความนุ่มหยุ่นสัมผัสกับท่อนแขนของอีกคน“ขอโทษครับ พี่ลืมว่าพราวไม่ค่อยชอบความืด พี่มีวิธีคลายหนาว”กวีวัธน์พลิกให้พราวรวีขึ้นมานั่งบนตัก ร่างที่เปลือยเปล่าแนบชิดอีกครั้ง ท่อนเอ็นร้อนขยายตัวทีละนิดจนพราวรวีรู้สึกว่ามันกำลังดันบั้นท้ายของเธอ“พี่วัธน์ นี่ห้องรับแขก”“จะกลัวอะไรล่ะครับ บ้านของเรามีแค่เรา ในโรงรถก็เคยมาแล้ว”“พี่วัธน์จะหื่นไปถึงเมื่อไหร่”“หื่นจนกว่า

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   36.ยังไม่ถึงครึ่ง nc

    เมื่อเลือกได้แล้วว่าจะดูหนังเรื่องไหนพราวรวีก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ พอกลับมาก็ถึงเวลาที่ต้องเข้าไปในโรงหนังพอดี“ทำไมไม่ดูโรงธรรมดาค่ะ”พราวรวีบอกคนข้างที่เลือกโรงหนังแบบวีไอพีซึ่งทีที่นั่งแบบโซฟาตัวโตที่ปรับเอนได้ถึง 180 องศาเพราะเธอคิดว่ามันสิ้นเปลืองโดยใช้เหตุ“พี่อยากนั่งแบบสบายๆ นี่ครับ” กวีวัธน์รีบบอกอากาศในโรงหนังค่อนข้างเย็นพราวรวีไม่ได้เตรียมเสื้อคลุมมาด้วยจึงได้แต่นั่งกอดแขนตัวเองเพราะความหนาวกวีวัธน์เลยถอดเสื้อตัวนอกมาคลุม ให้และจับมือเธอส่งผ่านไออุ่นจนหญิงสาวรู้สึกดีขึ้นเพราะเป็นหนังรักโรแมนติก พระนางของเรื่องจึงแสดงความรักต่อกันมากกว่าปกติ มือที่จับอยู่กระชับแน่นมากขึ้น เขาอยากให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆ รู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไงพอบีบมือเธอแน่นขึ้นหญิงสาวก็หันมามองหน้าเขา เธอขยับเข้าใกล้ก่อนกระซิบเบาๆ“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”“พราวพี่อยากจูบ” เขากระซิบกลับ“นี่มันในโรงหนังนะคะ”“พี่รู้ แต่แถวที่เรานั่งไม่มีใครเลย ข้างหลังก็ไม่มี นะครับขอจูบนิดเดียว”“แต่ อื้ม”เสียงค้านถูกกลืนหายไปเมื่อเขาบดจูบลงมาอย่างรวดเร็ว ลิ้นสอดเข้ามาหยอกล้อ พราวรวีตื่นเต้นจนแทบหยุดหายใจ พอจูบจนหนำใจเขาก็ป

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   35.มีอีกหลายอย่างที่เรายังไม่ได้ทำด้วยกัน

    กวีวัธน์รีบกลับมาบอกข่าวดีกับพราวรวีหลังจากที่มารดาของตนเองกลับไปได้ไม่นาน“พี่วัธน์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เพราะมันยังไม่ถึงเวลาเลิกงาน“คิดถึงครับ” ชายหนุ่มนั่งลงข้างเธอที่หน้าโซฟา พิงศีรษะลงบนไหล่ แขนโอบเอวบางพลางหอมแก้มคนรักอีกฟอดใหญ่“บอกพราวมาเถอะค่ะ เรื่องคุณแม่ใช่ไหมคะ”“ครับ”“ทะเลาะกับท่านมาหรือเปล่า พราวขอโทษนะคะที่ทำให้พี่กับแม่มีปัญหากัน”“ขอโทษทำไมครับ พี่กับแม่เข้าใจกันดีแล้ว”“จริงเหรอคะ” หญิงสาวดีใจที่ได้ยินแบบนั้น“จริงสิครับ พี่ถึงรีบกลับมาบอกข่าวดีกับพราวไง”“โทรมาบอกก็ได้ไม่เห็นจะต้องเสียเวลามาเลยนี่ค่ะ”“ไม่เสียเวลาเลยพี่จะมารับพราวออกไปข้างนอกด้วยกัน”“ไปไหนคะ”“ไม่พาไปขายหรอกครับ”“รอแป๊บนะคะ พราวขอไปเปลี่ยนชุดก่อน ใส่กางเกงยีนได้ไหมคะ” เพราะไม่รู้ว่าเขาจะพาไปไหนเธอจึงต้องถาม อย่างน้อยก็ต้องให้เกียรติคนที่จะไปเจอหรือสถานที่“แต่งตัวตามสบายครับ” กวีวัธน์มองคนรักที่เดินหายเข้าไปในห้องนอนด้วยสายตารักใคร่ เขาไม่เคยรักใครมากเท่าพราวรวีมาก่อน แม้กระทั่งพรลภัสเขาไม่ได้รับมากขนาดนี้ ชายหนุ่มแอบขอบคุณอดีตคนรักที่ทิ้งเขาไปในวันนี้ เพราะถ้าอย่างนั้นเขาคงไม่มีโอกาสได้เจอกับพร

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   34.แล้วแต่แม่เลยครับ

    เช้าวันรุ่งขึ้นกวีวัธน์ก็ไปทำงานตั้งแต่เช้าเหมือนเคย เขานั่งทำงานได้ไม่ถึงชั่วโมงประตูห้องก็เปิดออกทั้งที่ยังไม่ได้ยินเสียงเคาะ“แม่ มาได้ยังไงครับ แล้วมีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าถึงได้มาหาแต่เช้าแบบนี้“แม่ว่าเราต้องคุยกันนะวัธน์”“เรื่องอะไรครับ ค่อยคุยกันตอนเย็นได้ไหม ผมว่าจะพาพราวไปทานข้าวที่บ้านพอดีเลย”“แม่ถามเลขาแล้ว เช้านี้เราไม่มีงานด่วนอะไรทั้งนั้น” คุณอนงค์รู้ว่าลูกชายจะต้องเอางานมาอ้างเธอจึงถามเลขาก่อนจะเข้ามาพบเขา“แม่ครับ”“ไปโรงพยาบาลกับแม่เดี๋ยวนี้เลยนะ”“แม่ไม่สบายเหรอครับ” เขาวางแฟ้มในมือแล้วรับเดินเข้ามาหามารดาที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานอย่างร้อนใจ“เปล่า แม่จะพาเราไปหาหมอ ไปตรวจให้แน่จะว่าเป็นอย่างที่หนูเนยพูดหรือเปล่า”“น้องเนยไปพูดอะไรกับแม่ล่ะครับ”“น้องบอกว่าลูกเสื่อมสมรรถภาพ มันไม่จริงใช่ไหมวัธน์” สีหน้าเธอดูหนักใจอย่างเห็นได้ชัด“แม่ครับ ผมว่าเรานั่งคุยกันก่อนดีกว่าไหม” เขาพามารดามานั่งยังมุมรับแขกที่อยู่ในห้องทำงานกวีวัธน์บอกมารดาว่าสิ่งที่ญัฐณิชาพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมด“ไปหาหมอกันดีไหม รีบรักษาเผื่อมันจะหายนะ แม่อยากอุ้มหลาน”“แม่ก็มีน้องแพรกับน้องไหมแล้วนี่ค

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   33.มันยากที่จะเข้าใจ

    ขณะที่พราวรวีนั่งกระวนกระวายอยู่นั้นณัฐณิชาก็เดินกลับเข้ามายังโซฟาที่พวกเธอนั่งอยู่“คุณเนยหายเมาแล้วเหรอครับ” ภากรถามพลางยกแก้วขึ้นดื่มปิดบังรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ซ่อนอยู่“ค่ะ เนยขอตัวก่อนนะคะ”“จะกลับยังไงครับ ไม่รอไอ้วัธน์ก่อนเหรอ” อิศเรศถามบ้าง“ไม่ละค่ะ ลาก่อนนะคะ”หญิงสาวรีบหยิบกระเป๋าถือของตัวเองแล้วสะบัดหน้า ก่อนจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ากำลังหนีอะไรบางอย่างพอเธอออกไปได้ไม่นานกวีวัธน์ก็เดินกลับเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มอย่างผู้ชนะ เขานั่งลงข้างพราวรวีดึงคนรักให้เขามานั่งชิดแขนแกร่งโอบลงบนไหล่เปลือยเปล่า“เกิดอะไรขึ้นค่ะพี่วัธน์ พี่ทำอะไรเธอหรือเปล่า” พราวรวีถามอยากไม่ไว้ใจเพราะทั้งสองหายไปด้วยกัน แต่อีกกลับมาก่อนและรีบกลับด้วยท่าทางที่รีบร้อนจนเห็นได้ชัด“นั่นสิ ดูเธออารมณ์เสียมากเลยนะ บอกว่าเมาแต่เดินตัวตรงเชียว” ฐากูรอดขำกับท่าทางของณัฐณิชาที่ตอนแรกเมาจนต้องให้เพื่อนของเขาประคอง แต่พอกลับมาอีกทีดูยังไงก็ไม่เหมือนคนเมาเลยสักนิด“พวกมึงก็น่าจะเดาออกนะ” กวีวัธน์หันมาตอบเพื่อน“อย่าบอกนะว่ามันไม่ขัน” ภากรมองเพื่อนแล้วทำสีหน้าตกใจ“อือ” กวีวัธน์พยักหน้าพลางหัวเราะร่วน นึกไม่ถึงว่

  • แค่คู่นอนไม่หึงนะคะ   32.ทำไมต้องใกล้ชิดขนาดนั้น

    กวีวัธน์กับณัฐณิชาสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม เขามักจะพาเธอไปช้อปปิง ไปทานอาหารอยู่หลายครั้ง จนหญิงสาวคิดว่ายังไงเสียชายหนุ่มก็คงต้องยอมหมั้นกับเธออย่างแน่นอนมีคนบอกณัฐณิชาว่ากวีวัธน์มีผู้หญิงอีกคนซ่อนอยู่ที่บ้าน แต่พอเธอมาที่บ้านของเขา ก็ไม่เจอใครเลยนอกจากป้าอุ่นเท่านั้น เธอจึงเชื่ออย่างสนิทใจว่ากวีวัธน์มีเธอเพียงแค่คนเดียวแม้จะออกไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยครั้งแต่เธอกับเขาก็ยังไม่มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง กวีวัธน์อยากรอเวลาอีกนิดเพื่อจะทำตามแผนที่ตัวเองวางไว้“พี่วัธน์ขา ทำไมต้องสนิทกันขนาดนั้นด้วยล่ะคะ”พราวรวีไม่ค่อยสบายใจที่เห็นคนรักทำตัวสนิทสนมกับคนที่มารดาจะให้แต่งงานด้วย แม้จะมั่นใจว่าเขารักเธอแต่การใกล้ชิดกันก็อาจทำหลงลืมตัวได้“อย่ากลัวเลยครับ พี่กำลังทำตามแผนอยู่”“นานเป็นเดือนแล้วนะคะ พราวไม่เห็นว่าน้องเนยจะถอยห่างจากพี่เลย”“ที่รักหึงเหรอครับ”“ถ้าพราวไปสนิทกับผู้ชายแบบนั้นบ้างพี่จะหึงไหมล่ะคะ”“ไม่หึงครับ”“พี่วัธน์” พราวรวีหน้าบึ้งเมื่อได้ฟังคำตอบชายหนุ่มรีบเข้ามากอดประจบก่อนจะพูดต่อ“ที่บอกไม่หึงเพราะพี่ไม่มีทางยอมให้พราวของพี่ไปสนิทกับผู้ชายคนอื่นแบบนั้น”“แต่พี่ก็ยอมให้พราวอ

Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status