เฮียครามคนโหด | 6

“คิดดีแล้วหรอไอ้คราม สองต่อสองในห้องวีไอพีกับน้องแก้มหอมเลยนะ” ค่ายถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพราะน้องแก้มหอมเป็นยังไงทุกคนรู้ดี

“มันเป็นทางเดียวที่จะทำให้เด็กนั่นเลิกยุ่งกับกู”

ในเมื่อแก้มหอมเสนอวิธีนี้ออกมา ฟ้าครามก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธเพราะหากตัวของเขาอดทนได้มันก็หมายความว่าชีวิตอันแสนสงบสุขจะกลับมาอีกครั้ง

“ถามจริงๆนะไอ้คราม มึงไม่ได้รู้สึกอะไรเลยหรอ น้องแก้มหอมเด็ดขนาดนี้ มึงไม่มีอารมณ์อะไรเลยหรือไง”

ท็อปถามขึ้นเพราะขนาดตัวของท็อปที่ไม่ได้โดนอ่อย เพียงแค่มองก็ยังรู้สึกไม่เป็นตัวเอง อารมณ์ความต้องการพลุ่งพล่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเพราะการกระทำของแก้มหอม

“กูก็ผู้ชายไหม”

แน่นอนว่าฟ้าครามเป็นผู้ชายมีอารมณ์และมีความรู้สึกเหมือนทุกคน มีผู้หญิงเข้ามาอ่อยเข้ามายั่วและทำทีจะให้ท่าถึงที่ ร้อยทั้งร้อยยังไงก็ต้องรู้สึก

แต่ก็นั่นแหละถึงฟ้าครามจะรู้สึกมากแค่ไหนก็ต้องแกล้งทำเป็นเมินเฉยเพราะฟ้าครามไม่ได้รู้สึกอะไรกับแก้มหอม ทุกการกระทำที่แก้มหอมแสดงออกมามันส่อแววว่าอีกคนต้องการตัวของฟ้าคราม

หากแก้มหอมไม่ออกอาการขนาดนี้ ฟ้าครามอาจจะเล่นด้วยแต่ดูจากท่าทางแล้วหากเล่นด้วยคงไม่มีจบ ฟ้าครามจึงเลือกเมินเฉยไม่เพียงกับแค่แก้มหอมแต่เป็นทุกคนที่เข้ามาและเน้นซื้อกินเป็นส่วนใหญ่

“พูดแบบนี้แปลว่ามึงรู้สึก”

“กูไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องพวกนี้แต่ที่กูเมินเลยเพราะกูไม่สนใจเด็กนั่น”

“มึงไม่สนใจจริงๆหรอวะ น้องแก้มหอมเลยนะ”

“ไม่สนใจเพราะยังไงแล้วเด็กนั่นก็ไม่ใช่สเปคกู” ฟ้าครามยืนยันคำพูดของตัวเองเพราะแก้มหอมตรงข้ามกับสเปคของฟ้าครามทุกอย่าง

“แล้วคืนนี้จะยังไง”

“กูก็อดทนไง อดทนให้ถึงที่สุดเพื่อที่เด็กนั่นจะได้เลิกวุ่นวายกับกู”

แน่นอนว่าฟ้าครามจะทำให้ได้ ถึงมันจะเสี่ยงแต่ผลลัพธ์มันก็คุ้มที่จะเสี่ยงอยู่มาก ตอนนี้แก้มหอมถือเป็นความรำคาญในชีวิตของฟ้าครามหากหายไปชีวิตของฟ้าครามก็คงสงบเหมือนอย่างตอนแรก

“มั่นใจหรอว่ามึงจะอดทนไหว น้องแก้มหอมไม่ใช่เล่นๆเลยนะ” ค่ายยังคงถามขึ้นต่อ

ถึงที่ผ่านมาเพื่อนสนิทอย่างฟ้าครามจะแสดงออกว่าไม่เคยสนใจใครแต่หากโดนแก้มหอมแบบเอาจริงก็อาจจะเสียหลักได้

“ถ้าทนไม่ไหวจริงๆเด็กนั่นคงได้กูสมใจอยากแต่ก็คงยากเพราะพวกมึงก็รู้ว่ากูอดทนเก่ง”

แน่นอนว่าที่ผ่านมาเพื่อนๆรู้ดีว่าฟ้าครามไม่เคยสนใจและเหตุผลเป็นเพราะอะไรก็คงเดาได้ ถึงจะมีสาวๆมาอ่อยมายั่วแต่ฟ้าครามก็ไม่เคยเหลียวแลเพราะคำว่าอดทน

ฟ้าครามไม่ต้องการให้ใครเข้ามาวุ่นวายในชีวิต การอยู่คนเดียวแบบไม่มีแฟนมันก็ดี มันไม่ได้ทำให้ฟ้าครามรู้สึกเหงาหรือรู้สึกแย่อะไรเพราะฉะนั้นแล้วเรื่องผู้หญิงมันไม่จำเป็นเลย

เพราะเมื่อไหร่ที่ฟ้าครามเปิดโอกาส ฟ้าครามก็มั่นใจว่าผู้หญิงเหล่านั้นคงวนเวียนอยู่รอบๆคอยทำตัวน่ารำคาญจนฟ้าครามต้องหงุดหงิดในทุกๆวัน

ถึงจะพูดแบบนี้ออกไปแต่ในใจฟ้าครามกับกังวลไม่น้อย ถึงตัวเองจะเป็นคนอดทนเก่งแค่ไหนแต่กับแก้มหอมตัวเขาไม่มั่นใจเลยสักนิด

เด็กคนนี้น่ากลัวกว่าที่คิดทั้งหน้าตาและร่างกาย ไหนจะการกระทำต่างๆไม่อยากจินตนาการถึงคืนนี้เลยเพราะฟ้าครามก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะเป็นอย่างไร

“ถามจริงๆตอนที่น้องแก้มหอมอ่อยในห้องน้ำ มึงรู้สึกยังไง”

“รู้สึกว่ากูควรทำยังไงกับเด็กคนนี้ดี ระหว่างเมินเฉยเหมือนอย่างเคยหรือจะเล่นกลับเอาให้ตกใจ”

แน่นอนว่าฟ้าครามคิดแบบนี้ เด็กอย่างแก้มหอมคงไม่เคยเจอใครที่ปฏิเสธและไม่สนใจตัวของเธอหรือแม้แต่เล่นกลับเอาให้หลาบจำ

ฟ้าครามก็ได้แต่คิดหากเขาเล่นกลับ แสดงออกถึงการกระทำในแบบที่แก้มหอมทำกับเขา ตัวของเด็กนั่นจะรับไหวหรือเปล่า

“กับน้องแก้มหอมมึงต้องเล่นกลับ ทำให้เด็กมันรู้ว่ามึงไม่ใช่คนที่จะด้วย” ท็อปพูดขึ้นทันที

ถึงจะอยู่ข้างแก้มหอมแต่หากฟ้าครามเล่นกลับก็คงสมน้ำสมเนื้อ เพื่อนของเขาได้ฉายาตัวพ่อวิศวฯมาทั้งที ก็ควรทำให้เด็กมันดูว่าที่มาของตัวพ่อมันมาจากอะไร

“ให้คืนนี้ผ่านไปก่อนแล้วกัน หลังจากนั้นกูจะตัดสินใจอีกทีว่าจะทำยังไง” ฟ้าครามตอบกลับไปตามตรงเพราะหลังจากผ่านพ้นคืนนี้ไปแล้วมันก็จะทำให้ฟ้าครามตัดสินใจอะไรได้ง่ายขึ้น

ส่วนความรู้สึกของฟ้าครามก็ต้องเก็บไว้ให้มิดเพราะฟ้าครามมั่นใจว่ายัยเด็กแก้มหอมคงจัดเต็มแบบไม่ไว้ชีวิตกันทีเดียว

คลับหรูย่านมหาวิทยาลัย

“เฮียครามมาถึงหรือยังคะ” เสียงหวานถามขึ้นเมื่อฟ้าครามรับโทรศัพท์ แน่นอนว่าฟ้าครามงุนงงไม่น้อยว่ายัยเด็กแก้มหอมเอาเบอร์โทรศัพท์ของเขามาจากไหน

“เอาเบอร์ฉันมาจากไหน” ไม่รอช้าที่ฟ้าครามจะถามออกไปเพราะเขาไม่เคยให้ช่องทางติดต่อกับแก้มหอมเลย

“เอามาจากพี่ค่ายค่ะว่าแต่เฮียครามมาถึงยัง หนูรออยู่ห้องวีไอพีสองนะ”

“สูบบุหรี่ก่อนเดี๋ยวฉันเดินเข้าไป” ฟ้าครามตอบกลับไปตามตรงเพราะตอนนี้มือหนากำลังคีบบุหรี่เพื่อหวังอัดนิโคตินเข้าปลอดทำให้ตัวเองผ่อนคลายก่อนจะเจอกับแก้มหอมในคืนนี้

“อยู่ตรงไหนคะ หนูจะไปหา”

“จะมาทำไม”

“อยู่คนเดียวมันเหงาค่ะ”

“อย่างเธอคงไม่เหงา”

“ห้องวีไอพีมีหนูคนเดียวนะคะเผื่อว่าเฮียครามจะลืม”

แน่นอนว่าฟ้าครามลืมไปเลยว่าตอนนี้แก้มหอมอยู่คนเดียวในห้องวีไอพีที่ตัดความวุ่นวายจากผู้คนภายนอก จะว่าไปมันก็เป็นส่วนตัวอยู่หรอกและที่ทำให้ยัยเด็กแก้มหอมเหงาก็คงไม่พ้นการไม่มีใครให้อ่อยให้ยั่ว

“อย่าลืมคำพูดของตัวเองที่พูดไว้แล้วกัน”

เพราะฟ้าครามห่วงอยู่เรื่องเดียว ฟ้าครามไม่รู้จักแก้มหอมเป็นการส่วนตัว ไม่รู้นิสัยใจคอเลยไม่รู้ว่าคำพูดที่แก้มหอมพูดออกมามันเชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหน

“หนูไม่ลืมหรอกค่ะว่าแต่เฮียครามอยู่ตรงไหนคะ”

“ฉันกำลังจะขึ้นไป”

“รีบมาค่ะเพราะหนูเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าหากเฮียครามโดนหนูอ่อยโดนหนูยั่วในครั้งนี้ เฮียครามจะเมินเฉยหนูได้อีกไหม”

“เดี๋ยวก็รู้”

ฟ้าครามไม่รอช้าทิ้งบุหรี่ลงกับพื้นพร้อมกับใช้เท้าเหยียบให้ไฟมอดไหม้และพาตัวเองขึ้นมายังห้องวีไอพีสองตามที่แก้มหอมบอก

เมื่อมาถึงก็ไม่รีรอเปิดประตูเข้าไป สายตาคมสะดุดกับร่างกายเล็กผิวขาวที่ตอนนี้กำลังนั่งไขว่ห้างถือแก้วแอลกอฮอล์มองมาทางฟ้าครามอย่างไม่ว่างตา

ให้ตายเถอะ ! ตอนนี้ในหัวของฟ้าครามได้แต่ประเมินภาพตรงหน้า ภาพของแก้มหอมที่กำลังนั่งเฉยๆส่งเพียงยิ้มบางๆเป็นการเชื้อเชิญให้ฟ้าครามเข้ามานั่ง

มันก็ไม่อะไรหรอก สติสตางค์ของฟ้าครามจะไม่เตลิดเลยหากสายตาคมไม่ไปโฟกัสกับชุดที่แก้มสวมหอมใส่ ไม่อยากเรียกมันว่าชุดเพราะมันเปรียบเสมือนเศษผ้าที่เอามาห่อตัวเพียงเท่านั้น

ชุดเดรสสีแดงเกาะอกรัดรูปตัวสั้นเปิดเว้าด้านหน้าเผยให้เห็นเนินหน้าอกอวบทั้งสองข้างที่ตอนนี้มันชิดติดกันตัดกับผิวขาวของเจ้าของร่างกายทำฟ้าครามละสายตาไปไหนไม่ได้

“จะยืนมองหนูอีกนานไหมคะเฮียคราม” คำพูดของแก้มหอมเหมือนคำเรียกสติเพราะตอนนี้ฟ้าครามกำลังเดินตรงเข้ามานั่ง

แน่นอนว่าเขาไม่ได้นั่งลงข้างๆกับแก้มหอมแต่ฟ้าครามเลือกที่จะนั่งตรงข้ามเพราะเพียงแค่มองก็เป็นอันตรายต่อร่างกายและความรู้สึกของเขาไม่น้อย

ในใจตอนนี้ได้แต่ท่องพุทโธ พุทโธ เอาธรรมะเข้าช่วยเพื่อหวังว่าจิตใจจะสงบลงได้บ้างแต่ก็ไม่เป็นผลเลยสักนิดเพราะตอนนี้แก้มหอมเดินตรงมาหาและหย่อนตัวลงบนตักแกร่งอย่างถือวิสาสะ

“จำที่หนูบอกได้ไหมว่าให้เฮียครามนั่งเฉยๆ”

“ฉันจำได้”

“หลังจากนี้หากหนูทำอะไรก็อดทนให้ดีนะคะเพราะหากเฮียครามอดทนไม่ได้มันหมายความว่าเฮียครามจะมีหนูวุ่นวายไปตลอด”

ถึงจะพูดแบบนี้ออกไปแต่ในใจของแก้มหอมก็หวั่นไม่น้อยเพราะที่ผ่านมาเฮียครามไม่ได้สนใจเธอเลย มันก็มีโอกาสสูงที่ครั้งนี้เขาจะไม่สนใจเธอเช่นเดิม

เกมอ่อยเล็กๆเกิดขึ้นเพราะตอนนี้ผมยาวที่ถูกปล่อยลงจนถึงกลางหลังถูกแก้มหอมมัดรวบเป็นหางม้าเผยให้เห็นลำคอขาวๆและเนินหน้าอกใหญ่ที่ชุดของมันปกปิดไม่มิด

“เริ่มแล้วหรอ”

“กำลังจะเริ่มค่ะ”

คำตอบของแก้มหอมไม่ได้ทำให้ฟ้าครามรู้สึกดีแม้แต่น้อยเพราะขนาดยังไม่เริ่มตัวของเขายังลำบากขนาดนี้ หากเริ่มจริงๆมันจะขนาดไหนฟ้าครามจินตนาการไม่ออก

ความอดทนแทบขาดสะบั้นเมื่อร่างกายเล็กบนตักเปลี่ยนท่านั่งจากนั่งตักธรรมดาเป็นนั่งคร่อมหันหน้าเข้าหากัน ใบหน้าของทั้งสองคนห่างกันเพียงแค่เอื้อม

มองจากมุมนี้ฟ้าครามก็พึ่งจะรู้ว่ายัยเด็กแก้มหอมคนนี้ก็สวยเอาเรื่องและน่ารักการ ชื่อแก้มหอมไม่พอแต่กลิ่นกายที่ส่งกลิ่นออกมายังหอมมากเสียด้วย

“ถ้าหลังจากนี้เฮียครามยังไม่สนใจหนู หนูจะเลิกวุ่นวายกับเฮียครามทุกอย่าง”

“แต่หากเฮียครามคล้อยตามหรือหลงระเริงไปกับการกระทำของหนูนั่นหมายความว่าเฮียครามก็คงสนใจหนูอยู่ไม่น้อย”

หลังจากที่แก้มหอมพูดจบ ร่างกายเล็กของเธอก็เริ่มขย่มตัวลงบนตักแกร่งเบาๆ การกระทำนี้ทำเอาฟ้าครามเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“ทำอะไรของเธอ”

“บทพิสูจน์ของหนูเริ่มแล้วค่ะเฮียคราม”

❤️

ลูกสาวก็แรงเกิน !