13.ข้าจะตามหาเจ้า (2)

“ลูกหมายความว่าอย่างไร”

“ไม่มีอะไรท่านแม่ ข้าพูดไปอย่างนั้นเอง เพียงแต่ข้าคิดว่าเรื่องของข้ากับท่านหญิงเผ่าวิหค ยังดูห่างไกลนัก”

องค์หญิงจือเยว่ขมวดคิ้ว ท่าทางของบุตรชายดูเหมือนมีบางอย่างแอบแฝงอยู่ในใจ

“ลูกโตแล้ว ไม่ใช่เรื่องไกลตัวอีกแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังไม่ใช่เร็วๆ นี้ ท่านตาของลูกตอบทางนั้นไปว่า ลูกเพิ่งสำเร็จการศึกษา ยังต้องเรียนรู้อีกมาก และหลินเฟยก็ยังศึกษาอยู่ที่สำนักซ่างเซียน รอให้นางออกมาช่วยงานเผ่าวิหค และทั้งสองต่างก็เป็นผู้ใหญ่ ดูแลรับผิดชอบตนเองและผู้อื่นได้ ถึงตอนนั้นจึงนับว่าเหมาะสมที่จะมีคู่ครอง”

“ถึงเวลานั้น นางอาจพอใจผู้อื่นก็เป็นได้”

เทียนเหวินตั้งใจปัดอย่างชัดเจน

“ลูกกับหลินเฟยเคยพบเจอกันแล้วใช่หรือไม่”

สบตาบุตรชายชั่วอึดใจ องค์หญิงจือเยว่ก็ถามต่อ แม้อีกฝ่ายไม่ตอบก็รู้ว่าใช่

“ท่านพ่อได้รับรายงานจากห้าวอี้แล้ว ผู้ที่ติดตามเขาไปยังดินแดนมนุษย์ มีลูกกับท่านหญิงจากเผ่าวิหคด้วย ทำไมหรือ พบหน้าแล้วลูกไม่พอใจนางอย่างนั้นหรือ นิสัยนางเป็นอย่างไร ลูกจึงมีทีท่าราวไม่อยากผูกสัมพันธ์กับเผ่าวิหค”

ชายหนุ่มถอนหายใจ หากก็ตอบมารดาตามตรง

“ลูกกับนางไม่ค่อยได้พูดคุยกันนัก นิสัยแท้