แชร์

บทที่ 8

ผู้เขียน: อู่เย่ซิงคง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-10 14:48:12
เมื่อคำพูดนั้นจบลง ทั้งสี่คนก็มองไปที่กุญแจบ้านพักตากอากาศที่เย่หมิงถืออยู่ในมือโดยไม่รู้ตัว

ฉินลี่หย่าเหยียดหยามทันที

“ไม่รู้ไปเก็บกุญแจจากขยะกองไหนของข้างถนนมาทำเป็นกุญแจบ้านพักตากอากาศ ทำไม อยากจะบอกว่านี่คือกุญแจบ้านพักตากอากาศหลังนี้ของนายเหรอ อยากบอกว่านี่คือบ้านพักตากอากาศของนาย แล้วนายกับน้าของนายก็จะย้ายมาอยู่ที่นี่งั้นสิ? รู้ไหมว่านี่คือบ้านพักตากอากาศของใคร? ก็ไม่ยอมตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองซะบ้าง”

“ใช่แล้ว” เจี่ยงหงกล่าวเสริมอย่างดูถูก

“นี่คือบ้านพักตากอากาศที่แพงที่สุดและดีที่สุดของทั้งโครงการบ้านพักตากอากาศซินเทียนเซี่ย ตั้งอยู่ใจกลางของทั้งย่านบ้านพักตากอากาศ มีมูลค่าหลายพันล้านเลยทีเดียว พวกฉันก็ยังได้แค่ยืนมองไกลๆ พวกไร้ค่าอย่างนายนี่นะ ต่อให้ชาตินี้ ชาติหน้า หรือชาติต่อๆ ไปของนาย หรือแม้กระทั่งอีกหลายหมื่นชาติ นายก็ไม่มีทางซื้อบ้านพักที่นี่ได้หรอก!"

“พวกคุณก็อย่าพูดจาดูถูกคนอื่นอีกเลย” เสียงของเนี่ยชิงชิงดังขึ้น เธอทนไม่ไหวจึงอดพูดออกไปไม่ได้

“พวกเราไม่ได้มาที่นี่เอง มีคนขับรถโรลส์-รอยซ์มาส่งพวกเราที่นี่ กุญแจนี่ก็ไม่ใช่ของปลอม คนที่พาพวกเรามาเป็นคนให้กุญแจนี้กับเสี่ยวหมิง และหลังจากนี้เขาจะส่งโฉนดบ้านพักตากอากาศหลังนี้มาให้ด้วย ต่อไปนี้ บ้านหลังนี้จะเป็นของเสี่ยวหมิง!”

หลังจากพูดจบ เธอรู้สึกอ่อนแอลงมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่เธอไม่ยอมให้ใครมาดูถูกเย่หมิงต่อหน้าเธอเด็ดขาด

“น้าครับ อย่ากังวลเกินไป มันจะทำให้แผลน้าแย่ลง” เย่หมิงรีบพูดขึ้น

“เพื่อหมาบ้าพวกนี้แล้ว มันไม่คุ้มเลย”

“ว่าพวกเราหมาบ้าเหรอ?” ฉินลี่หย่าโกรธมาก

“ฉันว่านายสองคนต่างหากที่เหมือนติดโรคพิษสุนัขบ้าไปแล้ว ถึงได้พูดเรื่องบ้าๆ ว่ามีคนขับโรลส์-รอยซ์มาส่งพวกนาย แล้วก็พูดว่าบ้านพักตากอากาศหลังนี้จะเป็นของคนขี้ขลาดอย่างนายนับจากนี้ไป แม้แต่ฝันกลางวันยังฝันไม่ได้ถึงขนาดนี้เลยมั้ง? นาย...!”

เอ่อ...” พนักงานขายที่ยืนข้าง ๆ พูดเสียงสั่นสะท้านขึ้นมากะทันหัน และขัดจังหวะคำพูดของฉินลี่หย่า

ฉินลี่หย่าขมวดคิ้วแล้วหันไปจ้องเธอทันที

“เธอจะพูดอะไร?”

พนักงานขายกัดริมฝีปากล่างแล้วกล่าวเสียงแผ่ว

“กุญแจในมือเขา เป็น...เป็นของจริงค่ะ”

“อะไรนะ?!” ฉินลี่หย่าสองแม่ลูกและหลี่หยางต่างก็ตาโตขึ้นมาทันที

“คุณ...คุณผู้ชาย” พนักงานขายตกใจจนรีบก้าวเข้ามาขอโทษกับเย่หมิง

“เป็นเพราะสายตาสุนัขของฉันมองคนต่ำต้อยไป ฉันตาไม่มีแววเลยเข้าใจคุณผิดไป เมื่อสักครู่ที่ฉันพูดไป คุณผู้ชายอย่าใส่ใจเลยนะคะ ฉัน...ฉันจะลงโทษตัวเองค่ะ”

พูดจบ เธอก็ลังเลเล็กน้อย ก่อนจะปิดตาลง กัดฟันแล้วตบหน้าตัวเองไปทีละฉาดๆ

เพียะ... เพียะ...

ใช้แรงเยอะพอสมควร

ใบหน้าที่ดูสวยงามของเธอถูกตบจนแดงขึ้นอย่างรวดเร็ว

ฉินลี่หย่าได้สติกลับมา

“นี่ เธอกำลังทำอะไร? บ้านหลังนี้จะเป็นของคนขี้ขลาดคนนี้ได้ยังไง? เธอถึงขั้นต้องตบหน้าตัวเองเพราะเขาเลยเหรอ?”

“ใช่ เธอมั่นใจแล้วเหรอว่ากุญแจนี้มันของจริง?” เจี่ยงหงก็ถามตามมา

พนักงานขายกล่าวด้วยความมั่นใจ “ฉันมั่นใจค่ะ เพราะทุกบ้านพักตากอากาศซินเทียนเซี่ย จะมีกุญแจที่ทำขึ้นมาโดยเฉพาะ และมีเครื่องหมายของซินเทียนเซี่ยและบริษัทเสียงอวิ๋นกรุ๊ปของพวกเรา โดยเฉพาะกุญแจบ้านพักตากอากาศหมายเลขหนึ่ง นั่นคือที่สำคัญที่สุด” พนักงานขายหยุดตบหน้า ลืมตาแล้วพูด

“เพราะผู้จัดการบอกกับพนักงานขายทุกคนว่า บ้านพักตากอากาศหมายเลขหนึ่งไม่เพียงแต่เป็นบ้านตัวอย่างของซินเทียนเซี่ย แต่ยังเป็นบ้านที่บริษัทเสียงอวิ๋นกรุ๊ปจะมอบให้กับผู้มีอำนาจในเมืองไห่เฉิง อย่างคุณหนูใหญ่จ้าวเมิ่งซินจากตระกูลจ้าว ถ้าใครถือกุญแจนี้แสดงว่าเป็นแขกสำคัญของคุณคุณหนูจ้าว ต้องบริการอย่างเต็มที่ อย่าให้มีข้อผิดพลาด”

“เธอว่าอะไรนะ? บ้านของคุณหนูใหญ่จ้าวเมิ่งซินเหรอ?!” หลี่หยางตกใจอย่างมาก

ฉินลี่หย่าสองแม่ลูกก็ตกใจสุดขีดเหมือนกัน

ตอนนี้ พวกเธอรู้แล้วว่าคนที่จะเอาหัวใจของเนี่ยชิงชิงไปปลูกถ่าย ก็คือคุณหนูใหญ่ตระกูลจ้าว จ้าวเมิ่งซิน

ผลลัพธ์ก็คือ ในช่วงเวลาชั่วพริบตา จ้าวเมิ่งซินไม่เพียงแต่ไม่ได้ต้องการหัวใจของเซี่ยชิงชิง แต่ยังให้เย่หมิงเป็นแขกคนสำคัญ มอบบ้านพักตากอากาศมูลค่าหลายพันล้านหลังนี้ให้อีก?

ไม่ว่าจะเป็นฉินลี่หย่าสองแม่ลูกหรือหลี่หยางต่างก็ไม่อยากจะเชื่อเลย

“คุณผู้ชาย คุณ...คุณให้อภัยฉันหรือยังคะ?” พนักงานขายถามเย่หมิงเสียงเบา

“ถ้ายัง ฉัน... ฉันจะทำโทษตัวเองต่อไปค่ะ”

“ฉันรู้แล้ว!” ฉินลี่หย่าก็เหมือนนึกออกและตะโกนเสียงดัง

“เหตุผลที่น้าเขายังไม่ได้ถูกควักหัวใจออกมา ก็เพราะเขาพาน้าหนีออกจากโรงพยาบาล แล้วเขาก็ขโมยกุญแจบ้านพักตากอากาศหลังนี้มาจากคุณหนูใหญ่จ้าว แล้ววิ่งมาที่นี่เพื่อแกล้งทำเป็นแขกสำคัญของคุณหนูใหญ่จ้าว!”

พนักงานขายชะงักไปทันที

“ขโมยเหรอ?”

“ใช่! ต้องเป็นการขโมยแน่ๆ!” เจี่ยงหงพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“คนไร้ประโยชน์อย่างเขาจะเป็นแขกสำคัญของคุณหนูใหญ่จ้าวได้ยังไง?”

พนักงานขายเริ่มลังเล

เธออาจจะทำร้ายตัวเองไปโดยเปล่าประโยชน์

แต่ก็ยังไม่กล้าฟันธง

“ฉันจะโทรไปหาผู้จัดการดูนะคะ ว่าจะสามารถยืนยันได้หรือเปล่า ว่าสถานการณ์มันเป็นยังไงกันแน่?”

“ใช่! โทรไปหาผู้จัดการเลย! ต้องตรวจสอบให้ชัดเจน จะได้ไม่ให้คนไร้ค่าคนนี้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ แล้วทำให้คุณหนูใหญ่จ้าวไม่พอใจ พวกเราทุกคนคงได้เดือดร้อนกันหมดแน่!” ฉินลี่หย่าฉวยโอกาสยั่วยุให้พนักงานขายทำอย่างนั้น

พนักงานขายรีบหยิบมือถือขึ้นมา กำลังจะโทร

แต่หลี่หยางกลับวิ่งเข้ามาขัดจังหวะ

พนักงานขายตกใจ

ฉินลี่หย่าสองแม่ลูกก็ตะลึง

หลี่หยางกลับมองไปที่เย่หมิงและเนี่ยชิงชิงด้วยความกระตือรือร้น

“ตอนนี้คุณหนูใหญ่จ้าวคงอยู่ที่โรงพยาบาล ไม่แน่ถ้ารู้ว่าหัวใจที่ตัวเองต้องปลูกถ่ายหนีไป แล้วพบว่ากุญแจบ้านพักตากอากาศหลังนี้หายไป อาจจะกำลังตามหาไอ้คนไร้ประโยชน์สองคนนี้อยู่ก็ได้ ถ้าพวกเราบอกตำแหน่งของพวกไร้ประโยชน์สองคนนี้ให้เธอรู้แล้วจับพวกมันได้ นี่อาจจะเป็นผลงานชิ้นใหญ่!”

ฉินลี่หย่ารู้สึกตื่นเต้นทันที

“พี่หยางนี่ฉลาดจริงๆ! คนใหญ่คนโตอย่างคุณหนูใหญ่จ้าว แค่ให้เงินรางวัลกับพวกเรานิดหน่อย ก็เหมือนภูเขาเงินภูเขาทองสำหรับพวกเราแล้ว ต้องรวยแน่นอน!”

“ตำแหน่งของไอ้พวกไร้ประโยชน์พวกนี้อาจจะมีคนอื่นรู้แล้ว พวกเราต้องรีบไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!” เจี่ยงหงได้สติกลับมา

“พวกเรารีบไปโรงพยาบาลเลย เดี๋ยวมีคนอื่นมาแย่งผลงานไป!”

พูดจบ พวกเขาทั้งสามไม่รอช้า รีบวิ่งไปโรงพยาบาลโดยไม่สนใจว่าเย่หมิงจะพาเนี่ยชิงชิงหนีไปหรือไม่ เพราะกลัวว่าจะถูกคนอื่นตัดหน้าไปก่อน

พูดถึงเรื่องนี้ แม้ว่าหลี่หยางเป็นคนรับผิดชอบหาหัวใจที่เหมาะสมให้กับจ้าวเมิ่งซิน แต่ก็ได้รับคำสั่งจากท่านหู่ที่อยู่เบื้องหลังเขา

เรื่องนี้ท่านหู่ก็ได้รับการไหว้วานจากจ้าวลี่คนที่อยู่ข้างกายจ้าวเมิ่งซินอีกที

ดังนั้น หลี่หยางไม่สามารถติดต่อคุณหนูใหญ่จ้าวหรือจ้าวลี่ทางโทรศัพท์โดยตรงได้

ไม่อย่างนั้นเขาคงโทรไปฟ้องเรื่องเย่หมิงแล้ว

หลี่หยางรู้แค่ว่าโรงพยาบาลของจ้าวเมิ่งซินอยู่ที่ไหน

เมื่อเห็นว่าทั้งสามรีบวิ่งไปแล้ว พนักงานขายก็งงไปหมด

เธอคิดว่าพวกเขาสามคนช่างฉลาดจริงๆ

ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้แบบนี้นะ?

หรือตอนนี้เธอจะชิงตัดหน้าโทรไปขโมยผลงานก่อนดี?

แต่น่าเสียดายที่ทำไม่ได้

เธอไม่สามารถติดต่อคุณหนูใหญ่จ้าวคนนี้ได้โดยตรง ต้องผ่านผู้จัดการของเธอเพื่อส่งต่อไปยังผู้บริหารระดับสูงของบริษัท แล้วผู้บริหารระดับสูงถึงจะสามารถติดต่อกับคุณหนูใหญ่จ้าวได้

ถึงตอนนั้น ไม่ว่าผลงานอะไรก็คงไม่ตกมาถึงเธอ

อีกอย่างหลี่หยางดูเหมือนจะไม่ใช่คนที่จะยั่วโมโหได้ง่ายๆ ถ้าเขารู้ว่าเธอขโมยผลงาน ต่อไปคงใช้ชีวิตไม่ได้ง่ายๆ แน่

เย่หมิงไม่ได้สนใจที่หลี่หยางทั้งสามคนจากไป ยิ่งไม่ได้สนใจพนักงานขายคนนี้

เขาหยิบกุญแจมาไขประตูบ้านพักตากอากาศหมายเลขหนึ่ง แล้วอุ้มเนี่ยชิงชิงเข้าไป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 9

    เมื่อเข้าไปในลานบ้านของบ้านพักตากอากาศ ก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงความหรูหราและความสง่างามของบ้านพักตากอากาศหลังนี้มากขึ้น“เสี่ยวหมิง ที่นี่มันช่างเหมือนสวรรค์จริงๆ” เนี่ยชิงชิงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชื่นชม“พาน้าไปดูรอบๆ หน่อยสิ”“ไม่ได้ครับ บาดแผลของคุณน้าลากยาวมาถึงตอนนี้ จะล่าช้าไม่ได้อีก ถึงเวลาต้องรักษาแล้วครับ” เย่หมิงตอบเสียงเรียบ“นี่...” เนี่ยชิงชิงดูเหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจ“ไม่ต้องห่วงครับ ต่อไปพวกเราสองคนจะอยู่ที่นี่กัน พอคุณน้าหายดีแล้ว อยากจะไปเดินชมตรงไหนก็ได้ทั้งนั้น” เย่หมิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม“งั้น...ก็ได้ ฟังนายแล้วกัน” เนี่ยชิงชิงยอมรับด้วยรอยยิ้ม......จ้าวลี่กลับถึงโรงพยาบาลแล้วเขาเดินเข้าไปยังห้องพักฟื้นของจ้าวเมิ่งซินแล้วพูดว่า“คุณหนูใหญ่ครับ ผมพาพวกคุณเย่ไปส่งแล้วครับ”จ้าวเมิ่งซินพยักหน้าเบาๆ“ได้ให้คนไปตรวจสอบข้อมูลส่วนตัวของคุณเย่หรือยัง”“เรียบร้อยแล้วครับ คุณหนูใหญ่” จ้าวลี่ตอบมีบางเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องให้จ้าวเมิ่งซินมอบหมายให้โดยเฉพาะ เพราะจ้าวลี่จะไปทำเองอยู่แล้วถึงยังไงเย่หมิงก็คือคนที่ช่วยชีวิตจ้าวเมิ่งซิน“งั้นก็เอามาให้ฉันดูหน่อย” จ้าวเมิ่งซินล

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 10

    ไม่นาน พวกหลี่หยางทั้งสามคนก็มาพบกับจ้าวลี่ที่เดินมาพร้อมกับบอดี้การ์ดเมื่อเห็นว่าจ้าวลี่เป็นชายวัยกลางคนที่มีพลังและกระฉับกระเฉง อีกทั้งยังดูมีเสน่ห์อยู่บ้าง ดวงตาของเจี่ยงหงก็เป็นประกายขึ้นมาทันที เธอรีบจัดทรงผมที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยและจัดเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อย ทั้งยังสวมท่าทางของสตรีวัยกลางคนที่อ่อนโยนและมีคุณสมบัติเป็นภรรยาที่ดีเธอเป็นม่ายมานานหลายปี และตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอต้องการผู้ชายถ้าเธอสามารถดึงดูดความสนใจจากจ้าวลี่ที่อยู่ข้างๆ จ้าวเมิ่งซินได้ล่ะก็ นั่นจะถือว่าเธอโชคดีมากชีวิตหลังจากนี้จะได้สุขสบาย หลี่หยางก็แสดงสีหน้าฉายแววคาดหวังเช่นกัน ราวกับว่าได้เห็นแล้วว่าหลังจากที่ทำงานสำเร็จ จ้าวเมิ่งซินจะมอบรางวัลใหญ่ให้เขาไม่นานหลังจากนั้น จ้าวลี่ก็หยุดอยู่ตรงหน้าทั้งสามคนเจี่ยงหงรีบส่งสายตาหวานเยิ้มใส่เขาทันที จ้าวลี่ทำเป็นมองไม่เห็น ก่อนจะจ้องไปที่หลี่หยาง “นายมาหาคุณหนูใหญ่เหรอ?”“ใช่ครับๆ” หลี่หยางรีบพยักหน้า “คุณเป็นผู้ดูแลใกล้ชิดของคุณหนูใหญ่จ้าวใช่ไหมครับ? ผมมีเรื่องสำคัญและเร่งด่วนจะรายงาน คุณต้องพาผมไปพบคุณหนูใหญ่จ้าวเดี๋ยวนี้เลย” “หึๆ...” จ้าวลี่ห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 11

    จ้าวลี่กลับมาที่ห้องพักผู้ป่วย และกล่าวรายงานต่อจ้าวเมิ่งซิน“คุณหนูใหญ่ครับ ผมสั่งให้คนรุมทำร้ายพวกเขาทั้งสามคนอย่างหนักแล้ว อีกทั้ง…ยังสั่งให้พวกเขาคลานออกไปจากโรงพยาบาลและมีคนเห็นพวกเขาเยอะทีเดียวครับ”มุมปากของจ้าวเมิ่งซินยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางเบา“ทำได้ดีมาก”เมื่อเห็นดังนั้น ยิ่งทำให้จ้าวลี่รู้สึกว่าจ้าวเมิ่งซินสนใจในตัวเย่หมิงเข้าแล้วจริง ๆ แค่สั่งสอนคนไม่กี่คนเพราะเย่หมิง แต่กลับทำให้จ้าวเมิ่งซินที่เย็นชาดั่งน้ำแข็งมาตลอดหลุดยิ้มออกมาได้ ราวกับได้ช่วยแก้แค้นอย่างเกรี้ยวกราดเพื่อเย่หมิงอย่างไรอย่างนั้นเขาอดที่จะอิจฉาเย่หมิงไม่ได้จ้าวเมิ่งซินไม่ได้มีเพียงรูปลักษณ์ที่สวยงามน่าทึ่งเท่านั้น แต่ยังมีอำนาจของตระกูลจ้าวที่กุมเอาไว้ในกำมือ“ลุงลี่ ประกาศออกไป...” จ้าวเมิ่งลี่เปลี่ยนเรื่องกะทันหัน“ประกาศออกไป ว่าตระกูลจ้าวของเรากำลังเตรียมตั้งบริษัทในเครือที่ต้องใช้เงินลงทุนอย่างน้อยนับแสนล้าน ทางเราจะจัดงานเลี้ยงทางธุรกิจในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้าพร้อมเชิญนักธุรกิจทั่วทุกมุมโลกมาร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้”จ้าวลี่ตกตะลึงไปชั่วขณะ“คุณหนูใหญ่ครับ ธุรกิจของตระกูลจ้าวล้วนมีครบในทุ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 12

    หลังจากนั้นไม่นาน ขั้นตอนการฝังเข็มก็เสร็จสิ้นลงหลังจากรอผ่านไปเพียงครู่ เขาก็ถอนเข็มเงินทั้งหมดออกและห่มผ้าห่มให้เนี่ยชิงชิง“คุณน้าครับ ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้างครับ?” เย่หมิงเอ่ยถามด้วยเสียงด้วยเสียงแผ่วเบา“รู้สึก…สบายตัวขึ้นมาก แล้วก็รู้สึกเหมือน…จะง่วงนอนมากด้วย” เนี่ยชิงชิงพูดด้วยความมึนเบลอ“นี่เป็นเรื่องปกติครับ คุณน้านอนพักผ่อนสบาย ๆ สักงีบเถอะนะครับ” เย่หมิงกล่าวหลังกล่าวจบ เขาก็ลุกขึ้นยืน“ผมออกไปก่อนนะครับ ถ้ามีเรื่องอะไรคุณน้าเรียกผมได้ตลอดเลย”เนี่ยชิงชิงพยักหน้าเย่หมิงเดินออกจากห้อง และมายังห้องถัดไปที่อยู่ข้างกันเขานั่งขัดสมาธิบนเตียง ก่อนจะหลับตาพร้อมเริ่มบำเพ็ญฝึกฝนสิ่งที่เขาได้รับสืบทอดมาจากบรรพบุรุษของตระกูลเย่คือการฝึกพลังที่เรียกว่า เคล็ดพลังปราณรวมศูนย์ทันทีที่เริ่มการฝึกพลัง เจินชี่ของเส้นลมปราณในร่างกายก็เริ่มขยับขยายเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วร่างกายที่ผอมเพรียวของเขาเองก็ค่อย ๆ เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงไปทีละเล็กทีละน้อย…ด้วยประการฉะนี้ เวลาจึงผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้ตัวเมื่อเย่หมิงลืมตาขึ้นก็เป็นเวลาย่ำรุ่งสางของวันที่สองแล้วแสงประกายวาบปรากฏ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 13

    ในไม่ช้า เย่หมิงก็อาบน้ำจนสะอาดสะอ้านทันใดนั้นเขาก็คิดได้ว่าเมื่อวานเขารีบมามาก จึงไม่ได้นำเสื้อผ้าสำหรับผลัดเปลี่ยนมาด้วยเลยเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเปลือยกายออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง และค้นหาเสื้อผ้าจากตู้เสื้อผ้าในห้องกลับพบว่าในตู้มีเพียงเสื้อผ้าของผู้หญิงเท่านั้น ไม่มีเสื้อผ้าผู้ชายเลยแม้แต่ตัวเดียวแต่ก็นับว่าถูกต้องแล้ว บ้านพักตากอากาศนี้เป็นบ้านที่มอบให้จ้าวเมิ่งซิน ก็ควรแล้วที่บริษัทเสียงอวิ๋นกรุ๊ปจะจัดเตรียมเสื้อผ้าของใช้ผู้หญิงเช่นนี้ในท้ายที่สุด เย่หมิงจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสวมเสื้อคลุมอาบน้ำแบบยูนิเซ็กซ์และเดินออกมาจากห้องเนี่ยชิงชิงที่สวมชุดนอนกระโปรงตัวนั้นกำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัวท่าทางที่เต็มไปด้วยความรู้สึกของความเป็นผู้ใหญ่ งดงามอ่อนหวานและขยันขันแข็งนั้นช่างดูราวกับแม่ศรีเรือนเย่หมิงอดนึกถึงตอนที่เนี่ยชิงชิงเลี้ยงดูเขา ภาพเขาทั้งสองที่อาศัยอยู่ด้วยกันในอดีตไม่ได้ความอบอุ่นพลันสว่างวาบขึ้นมาในอกเขาอดไม่ได้ที่จะตะโกนเรียก “คุณน้าครับ!”เนี่ยชิงชิงหันขวับกลับมาอย่างรวดเร็วพร้อมรอยยิ้มหวาน “นายนั่งเถอะ อาหารเช้าใกล้เสร็จแล้วล่ะ”เย่หมิงรี

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 14

    จิตวิญญาณของหยางเทียนเฉินเต็มไปด้วยความฮึกเหิม“ท่านอาจารย์พูดจริงหรือ?”“จริงแท้แน่นอน” เย่หมิงกล่าวด้วยรอยยิ้มมรดกที่เขาได้รับจากบรรพบุรุษไม่ได้มีเพียงเคล็ดลับวิชายุทธ์มากมายเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงเคล็ดลับทักษะทางการแพทย์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดอีกด้วย แค่สอนเคล็ดการฝังเข็มไม่กี่อย่าง ไม่นับเป็นอะไรเลย“อย่างนั้นศิษย์ก็ขอบคุณท่านอาจารย์มาก” ใบหน้าของหยางเทียนเฉินเจือด้วยความตื่นเต้นตำราแพทย์ที่เย่หมิงมอบให้เขาเมื่อวานนี้ช่างน่าอัศจรรย์ หากมอบเทคนิคการฝังเข็มให้เขา แน่นอนว่าสิ่งนั้นย่อมไม่ธรรมดาแน่นอนแล้วเขาจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร“เอาเถอะครับ คุณก็อายุปูนนี้แล้วไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่รีบเร่งมาที่นี่ รีบกลับไปพักผ่อนเถอะครับ” เย่หมิงกล่าวเปลี่ยนเรื่อง“ได้ครับท่านอาจารย์” หยางเทียนเฉินตอบรับด้วยความเคารพก่อนจะจากไปเย่หมิงปิดประตูแล้วกลับเข้าไปในบ้านเมื่อรับประทานอาหารเช้าพร้อมเนี่ยชิงชิงเรียบร้อยแล้ว เขาก็ก้าวไปยังห้องครัวเพื่อหลอมยาในตอนนี้เขาเองก็ยังไม่มีเตาหลอมยาจึงทำได้เพียงใช้หม้อและเตาไฟในครัวมาทดแทนเท่านั้นและการหลอมยาครั้งนี้ก็กินเวลาไปจนถึงค่ำมืดถึงจะได้พักนี่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 15

    เย่หมิงรีบพุ่งตัวเข้าไปในลิฟต์และมุ่งหน้าไปยังชั้นเก้าทันทีเพียงกวาดตามองก็พลันเห็นกลุ่มบอดี้การ์ดกลุ่มใหญ่กำลังอารักขาความปลอดภัยอยู่ที่นี่แต่คนกลุ่มนี้กลับไม่ใช่เหล่าบอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าห้องพักผู้ป่วยของจ้าวเมิ่งซินเมื่อสองวันมานี้ บอดี้การ์ดบางส่วนก้าวออกมาข้างหน้าและหยุดเย่หมิงไว้ทันที“ชั้นนี้โดนปิดไว้แล้ว ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้ามาทั้งนั้น โปรดออกไปเดี๋ยวนี้ครับ!”“ไม่ว่าอย่างไรคุณหนูจ้าวก็ทำการผ่าตัดไม่ได้เด็ดขาด! ออกไปให้พ้น!”เย่หมิงกล่าวตะโกนเสียงดังสนั่นและล้มบอดี้การ์ดทั้งหมดได้อย่างง่ายดายเมื่อเห็นว่าคนที่มากล้าลงมือ บอดี้การ์ดคนอื่นต่างล้อมรวมตัวเข้ามาทางนี้ในเวลาเดียวกัน ผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินมาทางนี้พร้อมกับจ้าวลี่และชายร่างสูงใหญ่สวมเสื้อคลุมหม่ากว้าสีดำอีกสองคนผู้หญิงคนนี้มองดูแล้วราวกับอยู่ในช่วงอายุสี่สิบต้น ๆ บุคลิกสูงส่งสง่างาม รูปร่างเพรียวบาง แต่ส่วนที่ควรมีก็อวบอัดเพราะได้รับการดูแลอย่างดี หางตาไม่มีริ้วรอยเลยแม้สักนิด ผิวกายยิ่งขาวเนียนนวลตารูปร่างหน้าตาของเธอคล้ายคลึงกับจ้าวเมิ่งซินมากกว่าเจ็ดถึงแปดส่วนเห็นได้ชัดว่านี่คือแม่ของจ้าวเมิ่งซินเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10
  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 16

    “หยุดเขาไว้ให้ได้ ทุบตีจนกว่ามันจะพิการ ทำให้ชีวิตที่เหลืออยู่ของมันทำได้แต่นอนหมดสภาพอยู่บนเตียง!”“ครับ!” ชายสองคนในเสื้อคลุมหม่ากว้ารับคำ และพุ่งตัวไปหาเย่หมิงอย่างรวดเร็วความเร็วที่พุ่งเข้ามานั้นช่างฉับพลันและรุนแรง ให้ความรู้สึกเหนือกว่าบอดี้การ์ดเหล่านั้นมากหลายเท่าตัวพวกเขาไล่ตามเย่หมิงทันอย่างรวดเร็วและปล่อยหมัดเข้าใส่ทันทีช่างเป็นสไตล์หมัดมวยที่น่าตื่นตาตื่นใจดวงตาของเย่หมิงเป็นประกายวาววาบ สองฝ่ามือของเขาวาดผ่านเข้าไปโดยตรงเงื้อหมัดและฝ่ามือปะทะสัมผัสกันเสียงกระทบดังสนั่น ชายสองคนในเสื้อคลุมหม่ากว้าลอยถอยไปข้างหนัง กระดูกข้อมือของพวกเขาหลุดออกจากข้อต่อ การหายใจของพวกเขาเริ่มรวนไม่เป็นจังหวะแต่เย่หมิงนั้นกลับไม่ระคายแม้เพียงนิด“เป็นไปได้ยังไง!” ดวงตารูปเมล็ดซิ่งของเซียวเมิ่งฉินเบิกกว้างพร้อมสีหน้าของความตกใจชายสวมเสื้อคลุมหม่ากว้าทั้งสองต่างเป็นคนที่คอยอยู่เคียงข้างและปกป้องเธอจากอันตรายรอบด้านเป็นถึงจอมยุทธ์เชียวนะแม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพียงจอมยุทธ์ที่เพิ่งก้าวเข้าเขตแดนจอมยุทธ์ฝึกตน แต่ก็ไม่มีทางที่คนธรรมดาจะเทียบเคียงได้แน่นอนแต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับเป็นแม้แต

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10

บทล่าสุด

  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 40

    "เหลวไหล! ช่างเหลวไหลสิ้นดี!" หนิงเทียนหมิงโมโหจนแทบระเบิด ลุกขึ้นยืนทันที“ฉันต้อง...เอ๊ะ! ไม่ถูก!”“มีอะไรเหรอครับ?" หลี่หยางถามด้วยความงุนงง"เรื่องที่คุณหนูใหญ่จ้าวป่วย ก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นโรคที่รักษาได้ยากมาก และที่ผ่านมาไม่มีทางรักษาหาย แต่ตอนนี้กลับหายดีแล้ว?" หนิงเทียนหมิงครุ่นคิด"อาการป่วยที่ดีขึ้นกะทันหัน ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้เย่หมิงนี่รักษาแล้วจะเป็นเพราะอะไร อีกอย่างคุณหนูใหญ่จ้าวซึ่งตอนนี้เป็นผู้นำตระกูลจ้าว มีความเด็ดขาดและชาญฉลาดจะโดนหลอกง่ายๆ อย่างนั้นหรือ?""ถูก" หูเจี้ยนกั๋วที่สวมชุดเครื่องแบบทหารพยักหน้า"ธุรกิจของตระกูลจ้าวมีขนาดใหญ่มาก แต่คุณหนูจ้าวที่ยังอายุน้อยสามารถบริหารได้อย่างดีเยี่ยม แสดงว่ามีความเฉลียวฉลาดมากพอ ไม่น่าจะโดนหลอกง่ายๆ เรื่องนี้ต้องมีเบื้องหลังที่เราไม่รู้แน่นอน"เมื่อได้ยินดังนี้ ฉินหลี่หย่าก็ร้อนรนขึ้นมาแล้ว รีบพูดแทรก"คุณชายหนิง ท่านนายพลหู ไอ้คนขี้แพ้นี่ไม่มีพ่อมาตั้งแต่เด็ก โตมากับยายและแม่ แต่เมื่อสิบปีก่อนทั้งยายและแม่ของมันเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนตร์ มันถูกน้าที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยต้องลาออกมาดูแล จะไปมีโอกาสเรียนรู้วิชาแพทย์

  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 39

    เจี่ยงหงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ตามไปด้วย"ใช่เลย พวกเรามานั่งดูละครกันเถอะ รอให้เย่หมิงคนไร้ค่าคนนั้นโดนแฉ พอถึงตอนนั้น คุณหนูใหญ่จ้าวก็จะเข้าใจความตั้งใจของพวกเรา ไม่เพียงแต่จะไม่มาสร้างปัญหาให้เราอีกต่อไป แต่อาจจะรู้สึกขอบคุณพวกเราด้วยซ้ำไป"“ถูกต้อง นี่อาจจะเป็นโอกาสให้เราก้าวขึ้นไปอีกขั้น!" หลี่หยางพูดพลางดวงตาเริ่มเปล่งประกายขณะที่ทั้งสามกำลังพูดคุยกัน คุณหนูใหญ่จ้าวเมิ่งซินที่นั่งอยู่แถวหน้าสุดของห้องจัดเลี้ยง ก็สังเกตเห็นการมาถึงของหนิงเทียนหมิงกับหูเจี้ยนกั๋วแล้ว คิ้วเรียวสวยของเธอก็ขมวดเล็กน้อยหนิงเทียนหมิงคนนี้ เธอไม่ค่อยชอบเขาเท่าไหร่ส่วนเย่หมิงที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยก็ถามอย่างสงสัย "คุณหนูใหญ่จ้าว เป็นอะไรหรือเปล่า?""เปล่า" จ้าวเมิ่งซินตอบ"คนที่ใส่ชุดเครื่องแบบทหารคนนั้นคือหูเจี้ยนกั๋ว นายพลใหญ่ของกองทัพเจียงหนาน เขาสนิทกับคุณพ่อของฉันมากทีเดียว พอเขามาถึงฉันต้องไปทักทายสักหน่อย คุณรอตรงนี้ก่อนนะ""ได้" เย่หมิงพยักหน้าจ้าวเมิ่งซินลุกขึ้นและเดินตรงไปยังหนิงเทียนหมิงและหูเจี้ยนกั๋วแต่ขณะที่สายตาของเย่หมิงจับจ้องไปที่หูเจี้ยนกั๋ว เขากลับหรี่ตาลงเล็กน้อยสภาพร่างกาย

  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 38

    กลุ่มคนที่มีชื่อเสียงเหล่านี้รู้สึกถูกหลอกลวงอย่างมาก แต่ละคนไม่เพียงเลิกเอาใจหรือประจบเท่านั้น แต่ยังกลับมาเหยียบซ้ำ เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ ไม่ให้ใครเข้าใจผิดว่ามีความเกี่ยวข้องกับพวกหลี่หยางทั้งสามคนจนตัวเองต้องเดือดร้อนไปด้วยสามคนที่เมื่อครู่ยังดูสง่าผ่าเผยอย่างหลี่หยาง ตอนนี้กลับกลายเป็นพวกหน้าแตก หมดท่า หมดศักดิ์ศรี"พี่หยาง ทำคุณหนูใหญ่จ้าวขุ่นเคือง พวกเราจบเห่แล้ว จะทำยังไงดีล่ะ?" ฉินลี่หย่าพูดพลางมองหลี่หยางเหมือนเป็นที่พึ่งสุดท้าย ด้วยความหมดหวังแต่หลี่หยางที่อารมณ์เดือดดาลเต็มที่ กลับระบายความโกรธลงที่เธอด้วยการเตะเธอออกไป"ยังมีหน้ามาถามฉันอีกเหรอ! ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าจะทำยังไง! ที่เป็นแบบนี้มันก็เพราะเธอนั่นแหละ ตอนแรกเป็นเธอที่ดันไปเล็งบ้านเก่าเย่หมิงไว้ แล้วคิดจะหลอกแต่งงาน!""ฉันเล็งที่ไหนกันล่ะ เป็นแกชัดๆ เป็นแกที่ให้ฉันแต่งงานกับเขา แล้วช่วยเล่นละครให้แกต่างหาก ฮือๆ..." ฉินลี่หย่าพูดพลางกุมท้องที่โดนเตะจนปวดไม่หยุดแล้วร้องไห้"หึ! ตอนนี้พูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว!" หลี่หยางตะคอกอย่างเย็นชา"แกอยู่กับไอ้เย่หมิงขี้แพ้นั่นมาตั้งสามปี คงรู้จักมันดีสินะ! ฉันถา

  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 37

    ฉินลี่หยากับลูกสาวถึงกับตกใจจนแทบฉี่ราดพอเห็นหลี่หยางอ้อนวอนขอร้องขนาดนั้น สองแม่ลูกก็ขาอ่อนทรุดฮวบลงไปกับพื้น แล้วคลานเข่าไปขวางหน้าหวงเปียวหู่"ท่านหู่ ท่านปู่ พวกเรามันเข้าใจผิดไปจริงๆ ไม่มีเจตนาจะล่วงเกินคุณหนูใหญ่จ้าวเลย ได้โปรดช่วยพวกเราด้วย ช่วยพูดขอโทษแทนพวกเราสักครั้งเถอะนะคะ!"แต่หวงเปียวหู่กลับมีสีหน้าที่เย็นชาไปกว่าเดิม"ไอ้พวกสารเลว ไสหัวไป!"พูดจบ เขาก็เตะสองแม่ลูกกระเด็นออกไปทันที จากนั้นก็เตรียมจะเดินออกไปหลี่หยางรีบกอดขาหวงเปียวหู่ไว้แน่น"ท่านหู่ อย่าไปเลย อย่าทิ้งผมเลยนะ ท่านลืมไปแล้วเหรอ? ครั้งที่แล้วเรื่องหัวใจ ผมยังทำตามคำสั่งของท่านอย่างสุดกำลังจนหามาได้สำเร็จเลยนะครับ ผมยังมีความดี ผมยังมีประโยชน์กับท่านอยู่"หวงเปียวหู่ได้ยินดังนั้น ถึงกับขมวดคิ้วทันที"เรื่องหัวใจนั่นแกยังมีหน้าพูดออกมาอีกเหรอ! ผู้จัดการจ้าวลี่ที่อยู่ข้างกายคุณหนูโทรมาบอกฉัน ว่าคุณหนูไม่ได้ใช้หัวใจของน้าเย่หมิงเลย! สุดท้ายเป็นเย่หมิงที่ใช้ฝีมือทางการแพทย์รักษาคุณหนูจนหาย! แกทำให้ฉันถูกจ้าวลี่ต่อว่าอย่างหนัก เพราะดันไปเลือกใช้คนอย่างแกที่ใช้วิธีบ้าบอแย่งหัวใจคนเป็นมาทำเรื่องนี้ ไม่เพ

  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 36

    “ท่าน...ท่านหัวหน้าตระกูลหวัง คุณ...อย่ามาล้อเล่นกับผมนะ แบบนี้จะเป็นคุณหนูใหญ่จ้าวได้ยังไง คุณหนูใหญ่จ้าวจะมาคบหากับไอ้ขยะไร้ค่าแบบนี้ได้ยังไง!""ใช่แล้ว ท่านหัวหน้าตระกูลหวัง" ฉินลี่หย่าถึงกับตัวสั่น"เขาเป็นใคร? แค่คนที่ฉันไล่ออกจากบ้าน! แล้วคุณหนูใหญ่จ้าวเป็นใคร? จะเป็นไปได้ยังไงที่จะพาคนแบบนั้นเข้ามาอยู่ด้วยกัน แถมยังดูสนิทสนมกันอีก! ต่อให้ตายก็เป็นไปไม่ได้!"เจี่ยงหงหน้าซีด รีบพูดเสริมทันที"ถูกต้องที่สุด! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดว่าคนคนนั้นจะเป็นคุณหนูใหญ่จ้าว! ถ้าคุณหนูใหญ่จ้าวจะชอบใครสักคน ก็คงไม่มีวันเป็นไอ้ขยะคนนี้แน่ๆ!""หัวหน้าตระกูลหวัง ผมว่าคุณคงจะล้อเล่นกับพวกเรา ตั้งใจจะทำให้เรากลัวใช่ไหม" หลี่หยางยิ่งคิดยิ่งเชื่อว่าเป็นไปไม่ได้ ยิ้มเยาะใส่หัวหน้าตระกูลหวัง"ไสหัวไปให้พ้น!" แต่หัวหน้าตระกูลหวังกลับมีสีหน้าดุดันเหมือนน้ำแข็ง กระทืบหลี่หยางจนล้มลงไปกับพื้น"พวกแกกินขี้จนสมองพังกันไปหมดแล้วหรือไง! โง่สิ้นดี! เตรียมตัวรอถูกจัดการได้เลย!"พูดจบ หัวหน้าตระกูลหวังก็เบือนหน้าหนี มองหลี่หยางกับพวกเหมือนเป็นตัวซวย ไม่กล้าอยู่ใกล้พวกเขา รีบหลบไปทันที กลัวว่าจะถูกเข้าใจผิดว่าร่

  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 35

    ฉินลี่หย่ากับเจียงหงต่างก็อึ้งไปชั่วขณะทันใดนั้น สีหน้าของฉินลี่หย่าก็เปลี่ยนไปทันที รีบวิ่งไปประคองหลี่หยางให้ลุกขึ้น“คนสารเลว ไอ้ขยะไร้ค่าคนนี้ กล้าตบหลี่หยางอย่างนั้นเหรอ!” เจี่ยงหงชี้นิ้วใส่ใบหน้าของเย่หมิงพร้อมด่าทออย่างหยาบคาย“แกไม่รู้หรือไงว่างานเลี้ยงสังสรรค์ธุรกิจครั้งนี้ คุณหนูใหญ่จ้าวจัดขึ้นเพื่อหลี่หยางโดยเฉพาะน่ะ!”สีหน้าของจ้าวเมิ่งซินเปลี่ยนเป็นประหลาดใจในทันทีงานเลี้ยงที่เธอจัดขึ้น กลายเป็นเพื่อหลี่หยางตั้งแต่เมื่อไรกัน?หรือผู้หญิงดุร้ายคนนี้จะเสียสติไปแล้ว?“ถ้าประสาทเสียก็ไปโรงพยาบาลซะ อย่ามาทำให้ขายหน้าที่นี่!” เย่หมิงพูดพร้อมกับสีหน้าเย็นชา หันไปทางเจี่ยงหง“คุณเย่ ไม่ต้องไปสนใจพวกเขาแล้วค่ะ เราไปข้างหน้ากันเถอะ” จ้าวเมิ่งซินพูดขึ้นพูดจบ ก็จับแขนเย่หมิงอย่างสนิทสนมแล้วเดินไปทางด้านหน้ากลุ่มคนที่ก่อนหน้านี้ประจบหลี่หยางรีบเข้ามาหาเขาทันที“พี่หยาง พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”“พวกนั้นเป็นใครกัน? กล้าดียังไงถึงลงมือกับพี่!”“ถุย!” หลี่หยางจับหน้าที่บวมของตัวเองแล้วบ้วนเลือดในปากออกมา“ก็แค่ไอ้ขยะกับนังไร้ค่าราคาถูกสองตัว หมาบ้าไล่กัดคน! แต่ตอนนี้ฉันจะไม

  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 34

    เรื่องนี้ย่อมเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการพัฒนาของพวกเขาในอนาคตในขณะนั้น หลี่หยาง ฉินลี่หย่า และเจี่ยงหง กำลังนั่งอยู่ที่ตำแหน่งกลางของห้องจัดเลี้ยงหลัก บรรดาผู้นำของตระกูลใหญ่และบริษัทยักษ์ใหญ่ต่างพากันมาประจบ“พี่หยาง คุณหนูใหญ่จ้าวลงทุนตั้งบริษัทย่อยด้วยเงินเป็นแสนล้าน นี่เป็นเพราะอยากช่วยสนับสนุนพี่จริงๆ เหรอ?”“พี่หยาง พี่มีบุญคุณอะไรกับคุณหนูใหญ่จ้าวหรือเปล่า?”……“แน่นอนว่าจริง!” หลี่หยางเชิดหน้าขึ้นด้วยท่าทีภาคภูมิใจ“พวกนายยังกล้าสงสัยฉันอีกเหรอ? ดูสิ บัตรเชิญของพวกเรา เราสามคนได้รับบัตรเชิญสีฟ้า ในขณะที่ของพวกนายเป็นสีทอง แค่สีของบัตรก็แยกความแตกต่างได้ชัดเจนแล้ว”พูดจบ เขากับฉินลี่หย่าแม่ลูกก็ยกบัตรเชิญในมือขึ้นโชว์ทุกคนมองไปแล้วก็เห็นจริงว่าบัตรเชิญของทั้งสามคนเป็นสีฟ้าที่ต่างกันจริงๆทันใดนั้น ทุกคนก็พากันยกยอปอปั้นต่อ“พี่หยาง เมื่อกี้ผมปากพล่อยเอง ไม่น่าสงสัยพี่เลย หลังจากพี่รุ่งเรืองแล้ว อย่าลืมช่วยเหลือพวกเราบ้างนะ”“ใช่ๆ พวกเราก็ถือว่ารู้จักกันมานาน บัตรนี้มีเงินอยู่สามล้านหยวน พี่เอาไปใช้จ่ายสบายๆ ซื้อบุหรี่สักหน่อย”“พี่หยาง นี่เป็นโรเล็กซ์รุ่นลิมิเต็ด ผ

  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 33

    เย่หมิงชะงักไปทันที“คุณหนูใหญ่จ้าว ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”เขามัวแต่หมกมุ่นอยู่กับการฝึกฝนร่างกายเลยดูรุงรัง ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิงเหมือนรังนก ไม่น่าจะเอาไปพบหน้าคนที่เขาแอบชอบได้เลยกลับกันมองไปที่จ้าวเมิ่งซินเธอสวมชุดราตรีที่ประณีตงดงาม ดูน่าหลงใหลราวกับดวงจันทร์บนท้องฟ้านอกจากนี้ เธอยังถือกล่องของขวัญสวยๆ มาหลายกล่องเมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ความแตกต่างช่างชัดเจนเหลือเกิน“ช่วงสองวันนี้ผมมัวแต่ยุ่งเรื่องฝึก เลยไม่ได้...ไม่ได้ดูแลตัวเองให้เรียบร้อย” เย่หมิงเกาศีรษะด้วยความลำบากใจ พร้อมพูดด้วยท่าทีเขินอาย“ไม่เป็นไรหรอก ฉันว่าก็ดูเป็นธรรมชาติดีออก” จ้าวเมิ่งซินพูดยิ้มๆ“ว่าแต่คุณจะปล่อยให้ฉันยืนอยู่นี่นานแค่ไหนล่ะ? ฉันเมื่อยมือแล้วนะ”เธอไม่ได้ใช้คำพูดสุภาพกับเย่หมิงอีกต่อไปเย่หมิงรีบเดินไปเปิดประตูเหล็กของลานบ้าน พร้อมรับกล่องของขวัญจากมือของจ้าวเมิ่งซิน“เอาของพวกนี้มาทำไมเหรอ?”“ฉันอยากให้คุณไปงานเลี้ยงกับฉัน เลยเลือกชุดสูทกับรองเท้าหนังมาให้คุณสักสองสามชุด” จ้าวเมิ่งซินพูดยิ้มๆ“หา?” เย่หมิงอึ้งไปเล็กน้อยนอกจากยายกับแม่ที่เสียไปแล้ว และก็ยังมีน้าสาวเนี่ยชิงชิง ก็ไม่

  • เส้นทางสู่ผู้กำชัย   บทที่ 32

    ถึงแม้ว่าเย่หมิงจะเริ่มมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเธอแล้วก็ตาม แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย เพียงเพื่อจะได้แต่งงานกับเธอจ้าวเมิ่งซินเงยหน้าขึ้น มองออกไปยังความมืดมิดนอกหน้าต่างเย่หมิง เขาจะมีท่าทีอย่างไรต่อเธอกันแน่ และเขาจะ... เลือกตัดสินใจอย่างไร?……ในขณะเดียวกันบ้านพักตากอากาศหมายเลขหนึ่งของซินเทียนเซี่ยเนี่ยชิงชิงกำลังเพลิดเพลินกับอาหารที่เย่หมิงซื้อมาฝาก“อาหารจากร้านอวิ๋นติ่งนี่อร่อยจริง ๆ เลย”“ถ้าน้าชอบ คราวหน้าผมจะพาน้าไปทานที่ร้านเอง” เย่หมิงยิ้มตอบ“ไม่ต้องเปลืองเงินขนาดนั้นหรอก เธอไปกับคุณหนูใหญ่จ้าวบ่อย ๆ เถอะ” เนี่ยชิงชิงพูดยิ้ม ๆ“หืม?” เย่หมิงถึงกับชะงักเนี่ยชิงชิงยิ้มเจ้าเล่ห์พลางพูดขึ้นว่า"คุณหนูใหญ่จ้าวเป็นคนที่ดีมากเลยนะ ทั้งมีชาติตระกูลสูงส่ง ท่าทางสง่างาม และยังอ่อนโยนใจดีมากอีกด้วย เธอคงชอบเธอเข้าแล้วใช่ไหม?"เย่หมิงใจเต้นขึ้นมาทันที"คุณน้าอย่าพูดเล่นเลย ผมเป็นแค่ผู้ชายที่เคยหย่ามาแล้ว จะไปคู่ควรกับเขาได้ยังไง"พอได้ยินแบบนี้ เนี่ยชิงชิงถึงกับหมดอารมณ์กิน เธอวางช้อนส้อมลงก่อนจะทำหน้าเคร่งขรึม"เสี่ยวหมิง ที่เธอพูดดูถู

DMCA.com Protection Status