บทที่ 35

ฉินลี่หย่ากับเจียงหงต่างก็อึ้งไปชั่วขณะ

ทันใดนั้น สีหน้าของฉินลี่หย่าก็เปลี่ยนไปทันที รีบวิ่งไปประคองหลี่หยางให้ลุกขึ้น

“คนสารเลว ไอ้ขยะไร้ค่าคนนี้ กล้าตบหลี่หยางอย่างนั้นเหรอ!” เจี่ยงหงชี้นิ้วใส่ใบหน้าของเย่หมิงพร้อมด่าทออย่างหยาบคาย

“แกไม่รู้หรือไงว่างานเลี้ยงสังสรรค์ธุรกิจครั้งนี้ คุณหนูใหญ่จ้าวจัดขึ้นเพื่อหลี่หยางโดยเฉพาะน่ะ!”

สีหน้าของจ้าวเมิ่งซินเปลี่ยนเป็นประหลาดใจในทันที

งานเลี้ยงที่เธอจัดขึ้น กลายเป็นเพื่อหลี่หยางตั้งแต่เมื่อไรกัน?

หรือผู้หญิงดุร้ายคนนี้จะเสียสติไปแล้ว?

“ถ้าประสาทเสียก็ไปโรงพยาบาลซะ อย่ามาทำให้ขายหน้าที่นี่!” เย่หมิงพูดพร้อมกับสีหน้าเย็นชา หันไปทางเจี่ยงหง

“คุณเย่ ไม่ต้องไปสนใจพวกเขาแล้วค่ะ เราไปข้างหน้ากันเถอะ” จ้าวเมิ่งซินพูดขึ้น

พูดจบ ก็จับแขนเย่หมิงอย่างสนิทสนมแล้วเดินไปทางด้านหน้า

กลุ่มคนที่ก่อนหน้านี้ประจบหลี่หยางรีบเข้ามาหาเขาทันที

“พี่หยาง พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

“พวกนั้นเป็นใครกัน? กล้าดียังไงถึงลงมือกับพี่!”

“ถุย!” หลี่หยางจับหน้าที่บวมของตัวเองแล้วบ้วนเลือดในปากออกมา

“ก็แค่ไอ้ขยะกับนังไร้ค่าราคาถูกสองตัว หมาบ้าไล่กัดคน! แต่ตอนนี้ฉันจะไม