เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0395
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0396
ตอนนี้ภายในตําหนักชิงอวิ๋น เผยฉู่เยี่ยนกําลังส่งของที่ตําหนักเซวียนฝูส่งให้ซ่งชิงเหยียน“พระสนม นี่เป็นสิ่งที่กระหม่อมเพิ่งพบใต้โต๊ะของท่าน” เผยฉู่เยี่ยนยื่นกระเป๋าใบเล็กให้ซ่งชิงเหยียนและรอการตัดสินใจของนางซ่งชิงเหยียนหัวเราะเบา ๆ “นี่จะทําอะไรอีกล่ะ?”ขณะที่ทั้งสองกําลังพูดคุยกัน ซ่งจั๋วก็ผลักประตูและเดินออกมาจากข้างในฉยงหัวก็อุ้มลู่ซิงหว่านเดินตามหลังเขา เผยฉู่เยี่ยนเห็นซ่งจั๋วพยายามอย่างหนัก เขาก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ซ่งชิงเหยียนอย่างสงสัย“เสร็จแล้วเหรอ?” ซ่งชิงเหยียนเอ่ยปากถาม แต่ก็รู้สึกว่าไม่เหมาะสม จึงหันไปมองฉยงหัวที่อยู่ด้านหลังซ่งจั๋วฉยงหัวกลับพยักหน้าซ่งชิงเหยียนที่เดิมทีคิดจะโน้มน้าวเขาสักสองประโยคก็อ้าปากขึ้น แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเรื่องบางเรื่อง ต้องให้เขาคิดเองถึงจะดี"ท่าน... พระสนม กระหม่อมขอทูลกลับก่อนพ่ะย่ะค่ะ” ซ่งจั๋วถูกคําพูดของซ่งชิงเหยียนดึงกลับมาสู่ความเป็นจริง เขาพยายามฉีกยิ้ม และคํานับซ่งชิงเหยียนเพื่ออําลาเขาหันไปมองเผยฉู่เยี่ยนอีกครั้ง ทั้งสองประสานมือกัน ซ่งจั๋วจึงหันหลังและออกจากตําหนักชิงอวิ๋นไป[ฮือฮือฮือ พี่ซ่งจั๋วที่น่าสงส
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0397
ซ่งชิงเหยียนเชื่อมั่นในประโยคที่ว่า"ร่างกายตรงไม่กลัวเงาเอียง" มาโดยตลอดไม่นานหลังจากที่เผยฉู่เยี่ยนออกจากตําหนักชิงอวิ๋น เขาก็ได้รับข่าวมา“เต๋อเฟยเพคะ เมื่อครู่บ่าวออกไปสืบมาแล้วเพคะ บอกว่าตอนนี้องค์หญิงหกกําลังปวดท้องอยู่ในตําหนักหรงเล่อกงจนทนไม่ไหว ตําหนักหรงเล่อกงกําลังเรียกหมอหลวงอยู่เพคะ” จิ่นซินผู้มีความรู้รอบด้านย่อมออกไปสืบดูรอบหนึ่งต้องได้รับข่าวเป็นคนแรกถึงจะดีซ่งชิงเหยียนได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้ม “มาเร็วมาก จิ่นซิน พวกเราต้องเตรียมตัวรับคําท้าแล้ว”หลายวันมานี้องค์หญิงหกลู่ซิงหุยถูกเลี้ยงอยู่ในตําหนักของไทเฮาตลอด ได้ยินมาว่าได้รับความโปรดปรานจากไทเฮาเป็นอย่างมากเห็นหลานสาวแท้ ๆ ของตนปวดท้องดิ้นรนต่อหน้าตน หากตรวจพบว่ามีคนวางยาพิษ เกรงว่าไทเฮาจะโกรธมากแม้แต่ซ่งชิงเหยียนที่ไทเฮารักมาตลอด เกรงว่าก็คงไม่ได้[เป็นนางอีกแล้ว ครั้งนี้ฉลาดกว่าเมื่อก่อนนิดหน่อย เรียนรู้ที่จะใช้วิธีทรมานร่างกายแล้ว][ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าคนเหล่านี้คิดอย่างไร? เราอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข กินดีอยู่ดีไม่ได้หรือ?][ทําไมต้องทําท่าทางเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้และสร้างปัญหาให้กับตัวเอง]“ฉยงหัว พิษนี้ห
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0398
องค์รัชทายาทยิ่งรู้สึกว่า เสด็จพ่อเปลี่ยนไปถ้าเป็นเมื่อก่อน เสด็จพ่อคงจะทรงกริ้วไปนานแล้วแต่ตอนนี้เสด็จพ่อกลับจัดการเรื่องราวได้อย่างสุขุมรอบคอบเช่นนี้แล้วสายตาที่องค์รัชทายาทมองฮ่องเต้ต้าฉู่ยิ่งเต็มไปด้วยความชื่นชมฮ่องเต้ต้าฉู่ย่อมมองเห็นได้อยู่แล้ว แต่ก็เพียงแค่ยิ้มเท่านั้น “เรื่องนี้เจ้าทําได้ดีมาก ผู้ที่เกี่ยวข้องก็ต้องให้รางวัลถึงจะถูก”“พ่ะย่ะค่ะ” องค์รัชทายาทกุมหมัดคารวะอย่างนอบน้อม “น้องรองลําบากที่สุด กระทั่งยังไม่ได้กินข้าวด้วยซ้ำ”พ่อลูกสองคนกําลังคุยกันอยู่ แต่เมิ่งเฉวียนเต๋อก็เข้ามารายงานว่าแม่นมซุนจากตําหนักหรงเล่อมาแล้วฮ่องเต้ต้าฉู่มองเมิ่งเฉวียนเต๋ออย่างสงสัย “เข้ามาเถอะ”แม่นมซุนทําความเคารพอย่างเรียบร้อย “ถวายบังคมฝ่าบาท ถวายบังคมองค์รัชทายาท”“แม่นมซุนมาได้อย่างไร” ฮ่องเต้ต้าฉู่มองไปทางแม่นมซุน “เสด็จแม่มีเรื่องอะไรหรือ?”แม่นมซุนมององค์รัชทายาท เอ่ยปากอย่างลังเล “ทูลฝ่าบาท ไม่ใช่ว่าไทเฮาเกิดเรื่อง แต่องค์หญิงหกเกิดเรื่องแล้วเพคะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่ชินกับการหาเรื่องใส่ตัวขององค์หญิงหกมานานแล้ว ดังนั้นจึงพลิกอ่านฎีกาในมืออย่างไม่ใส่ใจนัก ก้มหน้าถามว่า “ซิงห
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0399
เขามองไปที่เผยฉู่เยี่ยนอีกครั้งสุดท้ายก็มองไปทางเมิ่งเฉวียนเต๋อ “ไปเรียกจิ่นเฉินมา”ของขวัญที่องค์ชายสามมอบให้ไทเฮาในวันนี้ กลับทําให้ฮ่องเต้ต้าฉู่จดจําเขาได้จริงๆองค์รัชทายาทเห็นดังนั้นก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ แต่บังเอิญพบกับสายตาของเผยฉู่เยี่ยนพอดี เมื่อเห็นท่าทางของเผยฉู่เยี่ยน หัวใจที่ตื่นตระหนกก็ตกลงไปที่พื้น“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคําสั่งของเสด็จพ่อ” แต่ก้นบึ้งของหัวใจกลับมีคลื่นลูกใหญ่เกิดขึ้นคิดไม่ถึงว่าแม้อ้าจะได้รับความโปรดปรานขนาดนี้ เมื่อเจอเรื่องแบบนี้ เสด็จพ่อก็ยังสงสัยในตัวนางอยู่ดีนี่คือความรักของฮ่องเต้!จากมุมมองของฮ่องเต้ต้าฉู่ นางรู้สึกว่าแม้ว่าชิงเหยียนจะเป็นคนตรงไปตรงมา แต่นางก็มีลูกแล้ว และแม่ของนางสามารถทําทุกอย่างเพื่อลูกได้ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ซิงหุยก็เคยทําร้ายซิงหว่านหลายครั้งถ้าชิงเหยียนวางยาพิษซิงหุยเพื่อแก้แค้น เขาก็เข้าใจได้องค์รัชทายาทและเผยฉู่เยี่ยนออกจากห้องทรงอักษรพร้อมกัน และบังเอิญพบกับองค์ชายสามที่กําลังมุ่งหน้าไปยังห้องทรงอักษรพอดีก่อนหน้านี้เสี่ยวลิ่วไม่ได้บอกเรื่องนี้กับตัวเอง องค์ชายสามเองก็ไม่รู้ความจริง พอเห็นเงา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0400
แม่นมซูมองได้ไม่ผิด องค์หญิงหกอาการดีขึ้นแล้วจริง ๆตอนนี้แค่ทําท่าทางบางอย่างเพื่อให้ไทเฮารู้สึกปวดใจเท่านั้นขณะที่กําลังพูดอยู่ แม่นมซุนก็กลับมาแล้วไทเฮามองท่าทางของนางที่อยากจะพูดแต่ก็หยุดไว้ หันไปมองลู่ซิงหุยที่อยู่บนเตียง “เจ้าพักผ่อนให้ดี ย่ากลับไปก่อน”“เสด็จย่าเดินช้า ๆ นะเพคะ” ลู่ซิงหุยทําความเคารพอย่างเรียบร้อยอีกครั้ง แต่หลังจากที่ไทเฮาหันกลับมา มุมปากก็เผยรอยยิ้มออกมาแต่รอยยิ้มนี้กลับอยู่ในสายตาของแม่นมซูสีหน้าของแม่นมซูพลันดําคล้ำลง แต่เพียงก้มหน้าติดตามข้างกายไทเฮา ไม่ได้พูดอะไรเมื่อไทเฮานั่งอยู่ในวังแล้ว แม่นมซุนจึงอธิบายให้ไทเฮาทราบอย่างละเอียดถึงสิ่งที่ได้ยินในห้องทรงอักษร“เผยซื่อจื่อนําของบางอย่างเข้าไป บอกว่าเป็นยาพิษอะไร อาจทําให้คนปวดท้องได้”“บ่าวคิดดูแล้ว น่าจะเป็นพิษที่องค์หญิงหกได้รับ”พูดถึงตรงนี้ เสียงของแม่นมซุนก็ค่อย ๆ เบาลง “ได้ยินเผยซื่อจื่อพูดถึงประโยคหนึ่ง บอกว่าค้นมาจากใต้โต๊ะของพระสนมหวงกุ้ยเฟย”“ชิงเหยียน?” ไทเฮาได้ยินคําพูดนี้ ก็เงยหน้าขึ้นมามองแม่นมซุนด้วยความตกใจ ไม่ได้สติไปชั่วขณะแม่นมซุนกับแม่นมซูมองหน้ากันและไม่ได้พูดอะไรออกมา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0401
พระสนมหลานเฟยจึงหันไปมองซ่งชิงเหยียน รอให้นางอธิบายซ่งชิงเหยียนมองดูท่าทางของนางแล้วหัวเราะเบาๆ “ข้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น”“แต่วางไว้ใต้โต๊ะข้า เรื่องนี้ต้องพุ่งเป้ามาที่ข้าแน่ๆ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ สู้ทําให้เรื่องใหญ่โตดีกว่า”“ข้าอยากจะเห็นว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้”ครั้งนี้ไม่ใช่แค่พระสนมหลานเฟย แม้แต่พระสนมเหวินเฟยก็ตกใจ “เป็นคำสั่งจากท่านหรือนี่?”[ก็ใช่น่ะสิ ท่านแม่ตื่นเต้นมากเลยนะ! สั่งให้จิ่นซินไปเผยแพร่เรื่องนี้ทุกที่เลย!][รู้สึกว่าเดี๋ยวในตำหนักคงจะคึกคักน่าดูเลย!][น่าตื่นเต้นจัง][ต้องให้พี่ฉยงหัวรู้ด้วย เราจะได้ดูละครสนุกๆ ด้วยกัน]ในขณะที่ลู่ซิงหว่านกําลังคิดเพ้อเจ้ออยู่นั้น ฉยงหัวพลันผลักประตูเข้ามา หลังจากเห็นพระสนมหลานเฟยกับพระสนมเหวินเฟยแล้ว ก็อึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วย่อตัวลงเล็กน้อย “พระสนมเพคะ”ซ่งชิงเหยียนมองนางแล้วกวักมือเรียกนาง “เจ้ามานี่สิ”แล้วชี้ไปที่เหล้าองุ่นที่เตรียมไว้บนโต๊ะ “นี่เป็นเหล้าองุ่นที่ฝ่าบาททรงส่งมาเมื่อครู่ เมื่อครู่เจ้าไม่ได้ดื่มเอากลับไปชิมดูสิ”ฉยงหัวก็ไม่กระมิดกระเมี้ยน เดินเข้าไปหยิบไหใบนั้นขึ้นมาแล้วย่อกายให้ซ่งชิงเหยียน “ข
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0402
เมื่อคืนองค์ชายสามอาศัยข้ออ้างที่ห่วงใยน้องสาวของตน ฉวยโอกาสที่ไทเฮาหลับไปแล้วไปที่ตําหนักหรงเล่อลู่ซิงหุยกลัวองค์ชายสามมากหลายวันมานี้อยู่ในตําหนักหรงเล่อ แม้ชีวิตจะลําบากอยู่บ้าง แต่เมื่อเอาใจไทเฮาแล้ว คิดว่าชีวิตวันหน้าคงจะดีขึ้นบ้าง“เจ้าแอบซ่อนของไว้ใต้โต๊ะของพระสนมหวงพระสนมหวงกุ้ยเฟยใช่หรือไม่?” องค์ชายสามไม่สนใจอาการบาดเจ็บของลู่ซิงหุยแม้แต่น้อย เอ่ยปากถามทันทีเขารู้ว่าน้องสาวคนนี้ของเขาทั้งโง่และมีความคิดมากมายลู่ซิงหุยเดิมทีตั้งใจจะสารภาพกับเสด็จพี่ แต่หลังจากมองใบหน้าที่มืดมนของเขาแล้ว นางก็เปลี่ยนคําพูดทันที “เสด็จพี่! ข้าไม่รู้จริงๆ!”พูดไปพูดมาถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา “ข้าอวยพรวันเกิดให้เสด็จย่าดีๆ ยังถูกคนวางยาพิษอีก”“ข้าน่าสังเวชเช่นนี้ เสด็จพี่ไม่ปลอบข้าก็ช่างเถอะ ยังจะมาตําหนิข้าอีก”พูดไปพูดมา แม้แต่นางเองก็เชื่อซะแล้ว ด้วยความคับข้องใจที่ได้รับในตําหนักหรงเล่อหลายวันนี้ จึงทำให้นางร้องไห้ไม่หยุดองค์ชายสามมองดูแล้วก็รู้สึกสงสารขึ้นมาถึงอย่างไรก็เป็นน้องสาวแท้ๆ ของตน ตอนนี้เสด็จแม่ไม่อยู่แล้ว คนที่นางสามารถพึ่งพาได้ก็คือตนเท่านั้นเมื่อคิดถึงตรงนี้ องค์ช
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0403
จิ่นอวี้เริ่มลากซ่งชิงเหยียนออกจากโต๊ะแล้วช่วยหวีผมให้นาง"บ่าวหลอกถามคําพูดของอวิ๋นหลาน ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่องค์หญิงหกถูกวางยาพิษ"[โอ๊ะ ฮองเฮาลงมือแล้วจริงๆ ก็ว่าแล้วหลายวันมานี้ทำไมนางเงียบๆ จัง!][ที่แท้ก็ดักรออยู่ที่นี่นี่เอง!]ลู่ซิงหว่านรังเกียจเสิ่นหนิงมากนางกล้าวางยาพิษตัวเอง แล้วหลอกเอาความรู้สึกดีๆ ของนางกับท่านแม่ไป น่ารังเกียจจริงๆ"ไปกันเถอะ" ซ่งชิงเหยียนมองตัวเองในกระจก ในใจมีความคาดหวังมากขึ้น "ละครเรื่องนี้ยิ่งสนุกขึ้นเรื่อยๆ แล้ว"เมื่อซ่งชิงเหยียนพาลู่ซิงหว่านเข้าไปในตําหนักจิ่นซิ่วในตอนเย็น ทุกคนกลับไม่มีความสงสัยแม้แต่น้อยตอนนี้ทุกคนในวังต่างก็รู้ว่า ไม่ว่าพระสนมหวงกุ้ยเฟยจะไปที่ไหน ก็จะต้องพาองค์หญิงหย่งอันไปด้วยซ่งชิงเหยียนเข้าไปในห้อง ย่อกายให้เสิ่นหนิงเล็กน้อย "หม่อมฉันถวายบังคมพระมเหสีเพคะ"จากนั้นก็ไม่รอให้ฮองเฮาตอบ ก็หันตัวกลับไปนั่งที่ที่นั่งด้านล่างของฮองเฮาแม้ว่าซ่งชิงเหยียนจะไม่ต้องมาถวายพระพรฮองเฮา แต่ตําแหน่งนี้ก็สงวนไว้สําหรับนางเสมอลู่ซิงหว่านตกตะลึง[วันนี้ท่านแม่ถูกคนยึดร่างไปแล้วหรือ? ทําไมวันนี้แม้แต่เสแสร้งก็ไม่ทําแ
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0634
เขาเป็นฮ่องเต้และเข้าใจวิธีการใช้คนเป็นอย่างดีคนอย่างเสิ่นผิงเป็นดาบที่แหลมคม ต้องให้ผู้ถือดาบควบคุมให้ดีเรื่องต่อไปนั้นง่ายมากฮ่องเต้ต้าฉู่สั่งให้เว่ยเฉิงออกหน้าเพื่อปลอบขวัญราษฎรทั้งหมด ส่วนตัวเขาเองก็พาเสิ่นผิงกลับไปที่จวนนายอำเภออีกครั้งครั้งนี้ เพื่อความปลอดภัย ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงตั้งใจพาลู่ซิงหว่านมาอยู่ข้างกายถึงอย่างไรเขาก็มีความคิดแบบนี้มานานแล้ว อยากจะพาลู่ซิงหว่านไปประชุมเช้าด้วยแต่เมื่อนึกถึงคนแก่คร่ำครึกลุ่มนั้น เพื่อลดความยุ่งยากให้กับลู่ซิงหว่านและซ่งชิงเหยียนสองแม่ลูก ในที่สุดเขาก็ยกเลิกความคิดนี้แต่ตอนนี้อยู่ข้างนอกมันไม่เหมือนกันแล้ว สิ่งที่ควรใช้ก็ต้องใช้ให้ดีเมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังอุ้มเด็กคนหนึ่ง เสิ่นผิงก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นฮ่องเต้ เขาเป็นแค่ข้าน้อยธรรมดาคนหนึ่ง จะกล้าเอ่ยปากได้อย่างไรจนกระทั่งทั้งสองนั่งลง ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงเอ่ยปากถามว่า “คุณชายเสิ่นแม้จะสวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่ดูแล้วก็สง่างาม ไม่รู้ว่าพ่อเจ้าเป็นใครกัน”เสิ่นผิงกลับส่ายหน้า “ทูลฝ่าบาท ข้าน้อยไม่รู้ว่าท่านพ่อเป็นใคร ข้าน้อยอาศัยอยู่กับท่านแม่ที่อําเภอไถจิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0633
[นี่เป็นขบวนเสด็จของฝ่าบาท พวกเจ้ายังกล้าขัดขวางอีกหรือ?]ส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เปิดม่านรถออกอย่างเงียบๆ และมองออกไปด้านนอกตอนนี้ที่หน้ารถของพวกเขา มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกําลังคุกเข่าอยู่ เป็นธรรมดาที่มีชาวบ้านทยอยกันเดินมาทางนี้ลู่ซิงหว่านตาไว มองปราดเดียวก็เห็นคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุด เป็นชายที่คุยกับพวกเขาเมื่อวาน“เสด็จพ่อ พี่ชาย” ลู่ซิงหว่านชี้นิ้วไปยังคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุดฮ่องเต้ต้าฉู่หันมองลู่ซิงหว่านอย่างสงสัย แล้วมองไปข้างหน้าคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขาคิดไปคิดมา ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ลุกขึ้นและออกจากรถม้าไป“ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นๆ ปี” ทุกคนคุกเข่าลงและตะโกนถวายบังคมชายที่อยู่ด้านหน้าสุดกลับเอ่ยปากก่อน “ข้าน้อยเสิ่นผิง ถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”พูดจบ เสิ่นผิงก็เงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ก่อนหน้านี้ที่ฝ่าบาททรงมอบเงินเหล่านั้นให้ข้าน้อย ข้าน้อยก็รู้สึกว่าฝ่าบาทต้องเป็นผู้มีบุญญาธิการแน่นอน นึกไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน”พูดถึงตรงนี้ เสิ่นผิงก็โขกหัวลงไปอีกครั้ง “ฝ่าบาททรงเมตตากรุณายิ่งนัก เป็นความโชคดีของราษฎรในใต้หล้าเหลือเกินพ่ะย่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0632
ฮ่องเต้ต้าฉู่จัดการเรื่องนี้เสร็จ ก็เสียเวลาไปบ้าง ได้แต่พักค้างคืนหนึ่งคืนก่อนแล้วค่อยออกเดินทางอีกครั้งในวันถัดไปเท่านั้นค่ำคืนนี้ พวกฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่ได้ไปพักที่โรงเตี๊ยมหรือเรือนรับรองใดๆ อีก แต่พักอยู่ในที่ว่าการอําเภอโดยตรงตอนนี้ไม่มีงานราชการที่ต้องจัดการ หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้ว ก็รู้สึกเบื่อมาก“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ชะโงกหน้าไปถาม “ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของอําเภอเทียนจินนี้เป็นอย่างไร?”พูดถึงตรงนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ยืนขึ้น “ไม่สู้เรียกหวงกุ้ยเฟยมาดีกว่า ให้ออกไปเดินเล่นด้วยกัน”บังเอิญจริงๆ ซ่งชิงเหยียนและพรรคพวกก็กําลังเดินมาทางนี้เช่นกัน“นายท่าน” เยวี่ยกุ้ยเหรินเดิมทีก็มีนิสัยร่าเริงอยู่แล้ว เมื่อก่อนอยู่ต่อหน้าฝ่าบาทและพระสนมหวงกุ้ยเฟยยังไม่กล้าปล่อยมากนัก หลายวันมานี้คุ้นเคยกันแล้ว ย่อมมีชีวิตชีวามากขึ้น “พระ...ฮูหยินเรียกข้าออกไปเดินเล่นด้วยกัน นายท่านจะไปด้วยหรือไม่เจ้าคะ?”เมื่อได้ยินสนมเยว่กุ้ยเหรินเรียกซ่งชิงเหยียนแบบนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็อึ้งไปชั่วขณะเขาจับตาซ่งชิงหย่านอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าเขาสามารถเห็นใบหน้าของซ่งชิงหย่าผ่านใบหน้าของนางเมื่อฮ่องเต
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0631
หลังจากมองส่งชายผู้นั้นจากไปแล้ว ความเคร่งขรึมจึงเริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮ่องเต้ต้าฉู่ “เว่ยเฉิง ถือป้ายคําสั่ง ไปโยกย้ายทหาร”เว่ยเฉิงกลับเป็นห่วงความปลอดภัยของฮ่องเต้ต้าฉู่“เจ้าแค่ไปก็พอ!” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับยืนกรานอย่างยิ่ง “ข้างกายข้ามีองครักษ์เงามังกร ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นในเวลานี้ คนที่เคาะประตูอยู่นอกจวนตระกูลจิ้นก็คือกลุ่มของฮ่องเต้ต้าฉู่เดิมทีเขาอยากจะไปคนเดียว แต่ภายใต้การยืนยันของซ่งชิงเหยียน ในที่สุดก็ไปด้วยกันทั้งสามคนถึงอย่างไรความสามารถในการได้ยินของลู่ซิงหว่านในตอนนี้ก็ยอดเยี่ยมจริงๆ อีกทั้งมีชิงเหยียนอยู่ หากมีอันตรายจริงๆ นางก็สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อเห็นคนที่มา ใต้เท้าจิ้นก็ตกใจจนยืนตัวตรง ไม่ได้พูดอะไรอยู่นานทําไมฝ่าบาทถึงกลับมาอีก“ใต้เท้าจิ้น” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับทําความเคารพใต้เท้าจิ้นอย่างเป็นกลาง “ข้าน้อยลู่เหยา อยากมาทํามาหากินที่อําเภอไถจิน หวังว่าใต้เท้าจิ้นจะสะดวก เงินทองอะไร ล้วนคุยกันได้”ใต้เท้าจิ้นรีบคํานับกลับ เขาจะกล้ารับการคํานับจากฝ่าบาทได้อย่างไรมองซ่งชิงเหยียนที่อุ้มเด็กอยู่ข้างๆ อีกครั้ง คิดว่านี่คงเป็นพระสนมหวงกุ้ยเฟยและองค์หญิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0630
“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ จึงเลิกม่านรถขึ้นแล้วมองไปที่เว่ยเฉิงที่อยู่ข้างๆ “หาพวกคนบ้านนอกมาสอบถามดูว่าใต้เท้าจิ้นเป็นคนอย่างไรกันแน่”เว่ยเฉิงมองตามสายตาของฮ่องเต้ต้าฉู่ไป จริงดังคาด ตอนนี้ที่นามีราษฎรจํานวนไม่น้อยกําลังไถนาอยู่แม้จะสงสัย แต่ก็รับพระบัญชาจากฝ่าบาทแล้วเดินไปข้างหน้าไม่นานนัก เว่ยเฉิงก็พาคนคนหนึ่งเดินกลับมา “นายท่าน ชายผู้นี้บอกว่ามีเรื่องจะพูด”ชายผู้นั้นคุกเข่าลงด้วยเสียงดัง"ตุบ"[โอ้ แม่เจ้า พื้นที่นี่ไม่เรียบเลยนะ ไม่เจ็บเหรอเนี่ย]“นายท่านท่านนี้คิดว่าคงมาจากเมืองหลวง ไม่ทราบว่านายท่านอยากรู้อะไรหรือขอรับ?”ฮ่องเต้ต้าฉู่ลังเลอยู่ครึ่งวัน ในที่สุดก็เอ่ยปาก “ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากทําธุรกิจเล็กๆ ที่อําเภอไถจินแห่งนี้ ไม่รู้ว่านายอําเภออย่างพวกเจ้าเป็นอย่างไร ก็เลยอยากลองสอบถามดู”ลู่ซิงหว่านเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าของน้องชายผู้นั้นมีความผิดหวังอยู่ชั่วขณะหนึ่งเดิมทีเขาคิดว่าคนนี้เป็นขุนนางใหญ่อะไรในเมืองหลวง ได้รับคําสั่งให้มาตรวจสอบใต้เท้าจิ้นนึกไม่ถึงว่าจะเป็นแค่ครอบครัวพ่อค้าเท่านั้น แต่ก็ยังพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “นายท่านดู
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0629
เสียงของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังมาก ดึงดูดสายตาของผู้คนมาไม่น้อยแม้แต่ลู่ซิงหว่านก็ยังอดหวาดกลัวไม่ได้[โอ้ เสด็จพ่อของข้า ท่านคิดว่ายังอยู่ในวังหรือ? ท่านทําตัวเงียบๆ หน่อยที่ข้างนอกได้ไหม?][ข้ากับท่านท่านแม่ยังอยากกลับไปเมืองหลวงอย่างปลอดภัยนะ][จู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ทําไมต้องตามเสด็จพ่อออกมาด้วย คงไม่ได้ถูกลอบสังหารอีกแล้วใช่ไหม?]ส่วนซ่งชิงเหยียนก็รีบหยิบตะเกียบของตัวเองขึ้นมา คีบอาหารให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ข้ารู้ว่านายท่านคิดถึงอาหารที่บ้านแล้ว แต่ไม่กินไม่ได้นะเจ้าคะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่เข้าใจความหมายของแม่ลูกคู่นี้ จึงหยิบตะเกียบขึ้นมา ค่อยๆ กินอาหารในจานสนมเยว่กุ้ยเหรินยืนมองอยู่ด้านข้างจนตาค้างใครบอกว่าพระสนมหวงกุ้ยเฟยพระสนมมีนิสัยหยาบกระด้าง เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนละเอียดรอบคอบขนาดนี้นางดูเหมือนจะเข้าใจทันทีว่าทําไมนางถึงเข้าวังมาหลายปีและยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเลื่อนยศสักทีก็ตัวเองไม่สมควรจริงๆ นั่นแหละ!ทําไมพระสนมถึงได้เก่งขนาดนี้ทางด้านบู๊สามารถนําทหารไปรบได้ ส่วนด้านเหวิน... เหวินสามารถเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้ได้ภายหลังฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ได้ส่งเว่ยเฉิงไปตรวจสอบใต้เท้าจิ้นที่อ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0628
ซ่งชิงเหยียนมองไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ สีหน้าของเขาดูไม่ดีจริงๆ จากนั้นก็หันหน้าไปตบมือสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ “เป็นเรื่องในอดีตแล้ว ไม่ต้องเอ่ยถึงอีกแล้วล่ะ”“เจ้าสนิทกับเล่อกุ้ยเหรินได้ดีที่สุด ตอนนี้ครรภ์ของนางเป็นอย่างไรบ้าง?”ต้องบอกว่าความกังวลของสนมเล่อกุ้ยเหรินนั้นไม่ผิด สนมเยว่กุ้ยเหรินถือได้ว่าเป็นคนที่ปากไม่มีหูรูดจริงๆ แต่ก็เป็นคนที่ไม่คิดมากสําหรับเรื่องที่ซ่งชิงเหยียนเปลี่ยนหัวข้อสนทนา นางไม่สนใจแม้แต่น้อย รับเรื่องไว้แล้วก็พูดต่อจุดแรกของพวกเขาอยู่ที่ตําหนักนอกเมืองแห่งหนึ่งที่ชานเมืองฮ่องเต้ต้าฉู่เตรียมที่จะเก็บสัมภาระบางส่วนที่นี่ แล้วเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของพ่อค้าทั่วไป ค่อยเดินทางลงใต้ต่อไปทางด้านลู่ซิงหว่านอาจอยากลงใต้เพื่อไปเที่ยวเล่น แต่ถึงอย่างไรฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เป็นฮ่องเต้ ความคิดของเขาคืออยากดูว่าการเก็บเกี่ยวของราษฎรในปีนี้เป็นอย่างไร ชีวิตเป็นอย่างไรมากกว่ากลยุทธ์การช่วยเหลือราษฎรที่นําโดยองค์รัชทายาทก่อนหน้านี้ได้บรรลุผลจริงหรือไม่ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อราษฎรสงบสุข ใต้หล้านี้ถึงจะสงบสุขได้หลังจากเดินทางอย่างเรียบง่ายแล้ว ความเร็วของรถม้าก็เร็วขึ้น
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0627
“คุณหนูเดินทางลงใต้ในครั้งนี้ จึงให้หลานอิ่งและจวี๋อิ่งติดตามไปตลอดทาง” เพราะทุกครั้งที่ซ่งชิงเหยียนออกจากวัง นางมักจะถูกลอบสังหารเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าอย่างฮ่องเต้ต้าฉู่ เหม่ยอิ่งจึงไม่วางใจ“ส่วนข้าน้อยก็อยู่ในวัง คอยจับตาดูอยู่ในวังแทนคุณหนู” แทนที่จะบอกว่าจับตาในวัง ไม่สู้บอกว่าจับตาฮองเฮาจะดีกว่า “ไม่ว่าเรื่องอะไร ข้าน้อยจะแจ้งให้คุณหนูทราบทันที”พูดถึงตรงนี้เหมยอิ่งก็หันไปมองจู๋อิ่งอีกครั้ง “สําหรับจู๋อิ่ง เรื่องที่เผยซื่อจื่อถูกลอบสังหารก่อนหน้านี้ ยังคงหาเบาะแสไม่ได้ ถือโอกาสนี้ให้จู๋อิ่งเดินทางไปยังแคว้นต้าหลี่ด้วยตนเอง”ซ่งชิงเหยียนพยักหน้าและพอใจมากกับการจัดการของเหมยอิ่ง[ว้าว เหมยหลานจู๋จวี๋ที่อยู่ข้างกายท่านแม่นี่สิถึงเป็นสี่มหาพิทักษ์][ท่านแม่บอกมาสิว่า สหายเคียงบ่าที่เก่งกาจแบบนี้มีจุดจบหนึ่งศพสองชีวิตในนิทานได้ยังไงล่ะเนี่ย][แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว! ตอนนี้พวกเราเก่งมากเลย!]สองวันต่อมาในตอนฟ้าเพิ่งจะสาง รถของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เตรียมพร้อมอยู่ที่ประตูวังแล้วพระสนมทั้งหลายย่อมต้องมาส่ง แม้แต่สนมเล่อกุ้ยเหรินและสนมเหยาผินที่กําลังตั้งครรภ์ก็ม
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0626
สืบไปสืบมา กลับไม่ได้ผลอะไรเลยทางฝั่งตระกูลหาน ไม่ว่าจะเป็นตําหนักชิงอวิ๋น หรือตำหนักหลงเซิง แม้กระทั่งตําหนักจิ่นซิ่วของฮองเฮา ก็ยังส่งของขวัญมากมายไปให้หานซีเยว่ถึงอย่างไรหานซีเยว่ก็เกิดเรื่องในวังหลวง และก็เพื่อซ่งชิงเหยียนด้วยเนื่องจากไม่วางใจ ซ่งชิงเหยียนจึงให้จิ่นอวี้พาฉยงหัวไปที่จวนตระกูลหานอีกครั้ง อย่างไรก็ต้องดูว่าอาการบาดเจ็บของหานซีเยว่หายดีเป็นเช่นไร นางถึงจะวางใจ“ขอบพระทัยในความห่วงใยของพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” ตอนนี้หานซีเยว่ไม่เป็นอะไรแล้ว สีหน้าฮูหยินหานก็ดีขึ้นมากแล้ว “บุตรสาวข้าแค่บาดเจ็บทางผิวหนังเท่านั้น ไม่จําเป็นต้องให้พระสนมก่อความวุ่นวายเช่นนี้”แต่จิ่นอวี้ต้องทําตามคําสั่งของซ่งชิงเหยียน จึงให้ฉยงหัวตรวจดูหานซีเยว่อีกครั้งตอนนี้ทั้งในวังและนอกวังต่างก็รู้ว่าข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟยมีหมอหญิงที่มีความสามารถคนหนึ่ง ฝีมือการรักษายอดเยี่ยมมาก ฮูหยินหานย่อมปรารถนาเป็นอย่างยิ่งไม่นาน ฉยงหัวก็ออกมาจากห้องด้านใน มองไปทางฮูหยินหาน “ตอนนี้คุณหนูหานไม่เป็นอะไรแล้ว แม้มีดสั้นจะปักเข้าไปแล้ว แต่ยังดีที่เส้นเอ็นและกระดูกไม่บาดเจ็บ แค่ครึ่งเดือนนี้ พยายามอย่าให้คุ
