แชร์

บทที่ 0306

ผู้แต่ง: อันอี่หราน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
วันที่ซ่งชิงเหยียนออกจากวัง ในวังก็เกิดเรื่องขึ้น

องค์หญิงใหญ่ที่ไม่ได้เข้าวังมาเป็นเวลานาน ก็ได้เข้าวังในวันนี้ และบังเอิญคลาดกับรถม้าของซ่งชิงเหยียนที่อยู่นอกประตูวังพอดี

เรื่องแรกที่เข้าวัง ก็คือมุ่งตรงไปยังตําหนักหรงเล่อ

“เสด็จย่า” ลู่ซิงรั่วโผเข้าสู่อ้อมกอดของไทเฮาด้วยความดีใจ “ซิงรั่วไม่ได้พบท่านนานแล้วเพคะ”

ทําให้แม่นมซุนที่อยู่ข้างๆ ตกใจ รีบเข้าไปประคององค์หญิงใหญ่ “โอ๊ย องค์หญิงเพคะ ตอนนี้พระองค์ก็ตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว ต้องระวังหน่อยถึงจะได้นะเพคะ”

ไทเฮาได้ยินเช่นนั้นก็รีบดึงร่างของลู่ซิงรั่วให้ตรง “เป็นอย่างไรบ้าง? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”

องค์หญิงใหญ่กลับเอนกายพิงอกของไทเฮาไม่ยอมลุกขึ้น “ไม่เป็นไรเพคะเสด็จย่า ซิงรั่วย่อมรู้จักหนักเบาเพคะ”

“ทําไมวันนี้ถึงมีเวลาเข้าวังล่ะ” ไทเฮาเห็นว่านางไม่เป็นอะไร ก็ช่วยรวบผมที่ข้างขมับให้นางเบาๆ ยิ้มพลางพูดว่า “ไม่ได้เจอเจ้าครึ่งเดือนแล้ว”

“หลายวันมานี้แค่รู้สึกว่าร่างกายค่อนข้างหนัก ก็เลยเลี้ยงร่างกายอยู่ที่บ้านน่ะเพคะ” ลู่ซิงรั่วพูดเบาๆ และปลอบโยนไทเฮาอีกครั้ง "เสด็จย่าโปรดวางใจ ตอนนี้หม่อมฉันดีขึ้นมากแล้วเพคะ"

"ดีจริงๆ เหรอ จะให
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0307

    หลายวันก่อนหลังจากที่องค์หญิงห้าได้รับการสั่งสอนจากเสด็จแม่ของตนแล้ว ก็มีความซื่อสัตย์มากขึ้นมากแล้ว เพียงเข้าไปทักทายอย่างนอบน้อม “พี่หญิงใหญ่เพคะ”องค์หญิงหกก็ทําความเคารพอยู่ข้างๆ อย่างไม่เต็มใจ “พี่หญิงใหญ่เพคะ”ลู่ซิงรั่วไม่มีทางคิดเล็กคิดน้อยกับเด็กน้อยเหล่านี้อยู่แล้ว เพียงแค่ยิ้มพลางพูดว่า “ตอนนี้พวกเจ้าสองคนรู้ความมากขึ้นแล้ว รีบไปทําความเคารพเสด็จย่าเถอะ ข้าจะออกจากวังแล้ว”เมื่อก่อนตอนอยู่ในวังองค์หญิงใหญ่ดูแลน้องชายน้องสาวเหล่านี้เป็นอย่างดีมาโดยตลอด เมื่อเห็นนางกําลังจะออกจากวัง ลู่ซิงยุ่นก็ดูเหมือนอาลัยอาวรณ์ไม่น้อย “พี่หญิงใหญ่จะออกจากวังแล้ว”“อืม” ลู่ซิงรั่วก้าวไปข้างหน้าและลูบหัวนาง “รีบกลับไปหาเสด็จย่าพร้อมกับซิงซิงเถอะ”พูดจบก็หันหลังเดินออกไปนอกวังและด้านหลังของนาง ลู่ซิงหุยมองลู่ซิงรั่วด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด ลู่ซิงยุ่นหันกลับมาเห็นสีหน้าขององค์หญิงหก จึงรีบดึงนาง “น้องหก”ลู่ซิงหุยกลับมีความคิดบางอย่างในใจ และไม่ได้พูดกับลู่ซิงยุ่นมากนัก “ท่านไปที่ตำหนักของเสด็จย่าเองเถอะ ข้ายังมีธุระ”พูดจบก็มุ่งหน้าไปตําหนักฉางชิวโดยไม่หันกลับมามองลู่ซิงยุ่นถอนหายใจและม

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0308

    เวินชุนได้ยินเสียงฝีเท้าก็เงยหน้าขึ้นอย่างตื่นตระหนก เมื่อเห็นว่าเป็นองค์รัชทายาท ก็ราวกับคว้าฟางเส้นสุดท้ายเอาไว้ รีบก้าวไปข้างหน้าแล้วคุกเข่าคลานไปก้าวหนึ่ง “องค์รัชทายาท...องค์รัชทายาทเพคะ"ลู่จิ่นเหยาไม่สนใจจะพูดอะไรมาก รีบก้าวไปข้างหน้า อุ้มลู่ซิงรั่วที่ยังนอนอยู่บนพื้นขึ้นมา แล้วหันหลังเดินไปที่ตําหนักซิงหยางแม้ว่าฝีเท้าจะเร็ว แต่ก็ไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อยแต่องค์รัชทายาทจะไม่ตื่นตระหนกได้อย่างไร? แค่พยายามทําให้ตัวเองมั่นคงเท่านั้น“จงผิง ไปเชิญหมอหลวง” หลังจากลู่จิ่นเหยาหันหลังไป เขาก็ออกคําสั่งกับจงผิง“พ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท” จงผิงวิ่งเหยาะๆ ไปยังสำนักหมอหลวงทันทีในขณะที่องค์รัชทายาทอุ้มองค์หญิงใหญ่ขึ้นมา เวินชุนก็ลุกขึ้นจากพื้นและเดินตามหลังองค์หญิงใหญ่อย่างระมัดระวังเวินชุนติดตามอยู่ข้างกายองค์หญิงใหญ่ตั้งแต่เล็ก เป็นสาวใช้ที่ไว้ใจได้มากที่สุด ก่อนออกจากบ้านวันนี้นางยังขอร้ององค์หญิงครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้อายุครรภ์ก็มากแล้ว ออกไปข้างนอกต้องพาคนไปด้วยหลายคน แต่องค์หญิงใหญ่เป็นคนที่เคยชินกับความเป็นอิสระมาโดยตลอด เวินชุนจึงยอมตามใจนางไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0309

    “พ่ะย่ะค่ะ” จงผิงรับพระบัญชาขององค์รัชทายาท จึงคิดจะหันหลังจากไป แต่พอนึกถึงคําเตือนของพระสนมหวงกุ้ยเฟยที่กําชับไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ก็หันตัวกลับไปอีก “พระองค์มิสู้ไปหากององครักษ์ลับสักองค์หนึ่ง จะได้เร็วหน่อยพ่ะย่ะค่ะ”“ก็ดี”การที่องค์หญิงใหญ่หกล้มในวังไม่ใช่เรื่องเล็ก เรื่องนี้แพร่กระจายไปทั่ววังอย่างรวดเร็วตําหนักซิงหยางอยู่ใกล้กับตำหนักหลงเซิงของฮ่องเต้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ใส่ใจองค์หญิงใหญ่ผู้เป็นบุตรสาวคนนี้มาก เมื่อได้ยินข่าวนี้เขาก็วางฎีกาทั้งหมดในมือลง แล้วมุ่งตรงไปที่ตําหนักซิงหยางทันทีในเวลานี้ลู่ซิงรั่วได้ดื่มยาโดยเวินชุนและนอนลงหลับไปแล้ว“ซิงรั่วเป็นอย่างไรบ้าง?” ฮ่องเต้ต้าฉู่มาถึงก่อนเสียงรัชทายาทรีบรับคําพลางมองไป “เสด็จพ่อ ซิงรั่วได้พักผ่อนแล้ว”ฮ่องเต้ต้าฉู่ลดเสียงลง “เป็นอย่างไรบ้าง?”หมอจ้าวที่อยู่ข้างๆ กําลังรีบก้าวไปข้างหน้า “กราบทูลฝ่าบาท หลายวันก่อนองค์หญิงใหญ่ดูเหมือนจะรักษาครรภ์ไม่มั่นคงมาระยะหนึ่งแล้ว วันนี้ก็ล้มลงบนพื้นอีก ครรภ์นี้...”นิสัยของฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่อ่อนโยนเหมือนองค์รัชทายาท เขารู้ดีว่าซิงรั่วตั้งครรภ์ครั้งนี้ไม่ง่าย จึงโกรธขึ้นมาทันที “พ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0310

    ทันใดนั้น ลู่ซิงหุยก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามากมายเข้ามาใกล้ประตูตําหนัก“องค์รัชทายาท องค์หญิงหกกําลังพักผ่อนอยู่เพคะ” ลู่ซิงหุยได้ยินเสียงของสาวใช้ข้างกายเสียงเอี๊ยดอ๊าดดังขึ้น ลู่ซิงหุยได้ยินเสียงประตูตําหนักเปิดออกอีกครั้งร่างที่ขดตัวอยู่ในผ้าห่มของนางถอยหลังไปหลายก้าว ราวกับไม่กล้าเผชิญหน้ากับคนที่มานางกลัว นางกลัวมากเมื่อครู่นางแค่รู้สึกหัวร้อนขึ้นมาจริงๆ นึกถึงว่าพี่หญิงใหญ่ได้รับความรักจากเสด็จพ่อ และหลังจากที่เสด็จแม่สิ้นพระชนม์แล้ว เสด็จพ่อก็ไม่เคยสนใจตนเองอีกเลยนึกถึงว่าตอนนี้พระสนมหวงกุ้ยเฟยมีฐานะสูงส่ง นางวางยาพิษลู่ซิงหว่านไม่สําเร็จและถูกกักบริเวณอยู่หลายวัน ตอนนี้ในเมื่อพี่หญิงใหญ่เข้าวังแล้ว นางก็ต้องให้คนเหล่านี้รู้ถึงความร้ายกาจของนางนางจึงวิ่งกลับไปที่ตําหนักฉางชิว อุ้มแมวที่เสด็จแม่เลี้ยงไว้ตอนยังมีชีวิตอยู่ออกมานางรู้ว่าพี่สาวคนโตกลัวแมวมากที่สุดแต่นางไม่อยากทําร้ายลูกของพี่สาวคนโต“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร” ลู่ซิงหุยพยายามปลอบใจตัวเอง “ลูกของพี่หญิงใหญ่อาจจะไม่เป็นไร อาจจะแค่หกล้มเบาๆ เท่านั้น”แต่สีหน้าเจ็บปวดของลู่ซิงรั่วกลับแวบเข้ามาในหัวไม่หยุดในเวลา

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0311

    เจิ้งจงมาพูดก็คือเรื่องที่องค์หญิงใหญ่ถูกแมวตกใจจนล้มที่หน้าประตูวัง ตอนนี้ทารกในครรภ์ไม่มั่นคงกําลัรักษาครรภ์ที่ตําหนักซิงหยางอยู่เมื่อนึกถึงท่าทางตื่นตระหนกของลู่ซิงหุย ลู่จิ่นเฉินก็ยืนยันได้ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับลู่ซิงหุยแน่นอน“ไม่ ไม่ พี่หญิงใหญ่หกล้มเอง” ลู่ซิงกลัวมากและรีบปฏิเสธแต่ถึงอย่างไรนางก็เป็นเพียงเด็กอายุห้าหกขวบเท่านั้น ไหนเลยจะทนต่อการข่มขู่ขององค์ชายสามได้ เพียงประโยคเดียวก็สารภาพไปซะแล้ว“ข้าบอกเมื่อไหร่ว่าเจ้าหญิงใหญ่หกล้ม” เมื่อองค์ชายสามได้ยินเช่นนี้ เขาก็มองไปที่ลู่ซิงหุยอย่างเยือกเย็นลู่ซิงหุยปิดปากตัวเองทันที ไม่กล้าพูดอะไรอีกองค์ชายสามคร้านที่จะพูดอะไรอีก สะบัดแขนเสื้อจากไปลู่ซิงหุยถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อครู่นางกลัวมากจริงๆ กลัวว่าพี่สามจะตีตัวเองจนตายจริงๆแต่สิ่งที่นางคาดไม่ถึงก็คือ ต่อไปยังมีสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่ารอนางอยู่องค์ชายสามเมื่อออกมาก็กลับตําหนัก แต่คิดไปคิดมาก็ออกคําสั่งกับเจิ้งจงที่อยู่ข้างกายสองสามประโยค พอได้รับคําสั่งเจิ้งจงก็รีบวิ่งเหยาะๆ จากไปส่วนองค์ชายสามก็ชะงักเท้า หันหลังกลับไปยังตําหนักซิงหยางเมื่อองค์ชายส

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0312

    แม้ว่าฉยงหัวจะไม่ชอบคนอย่างองค์ชายสาม แต่ก็ไม่สร้างปัญหาให้พระสนมหวงกุ้ยเฟยแน่นอนนางทําความเคารพอย่างเรียบร้อย พลางยิ้มกล่าวว่า “ทูลองค์ชายสาม บ่าวเป็นหมอหญิงของตําหนักชิงอวิ๋นเพคะ”ไม่รอให้องค์ชายสามตอบ ฉยงหัวก็มององค์รัชทายาทอีกครั้ง “องค์รัชทายาท ตอนนี้องค์หญิงใหญ่ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว บ่าวขอตัวกลับตําหนักชิงอวิ๋นก่อนนะเพคะ”องค์รัชทายาทย่อมรับคําด้วยรอยยิ้มแต่องค์ชายสามกลับมองแผ่นหลังของฉยงหัวที่จากไป มุมปากเผยรอยยิ้มออกมา “คิดไม่ถึงว่าตําหนักของพระสนมเฉินจะมีหมอหญิงที่เก่งกาจเช่นนี้”รัชทายาทไม่ตอบคําถามเขา เพียงถามกลับว่า “น้องสามรู้เรื่องที่ซิงรั่วได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร?”เรื่องนี้ไม่ได้แพร่งพรายออกไป เพื่อไม่ให้ไทเฮารับรู้จึงจงใจปกปิดเรื่องอีก แต่องค์ชายสามกลับรู้เรื่อง ย่อมได้แต่รู้จากซิงหุยเท่านั้นองค์ชายสามย่อมไม่ยอมรับอยู่แล้ว “เป็นสาวใช้ที่รับใช้ข้างกายข้า นางเดินผ่านมาจากทางด้านนั้น เลยพบเสด็จพี่กำลังพาพี่หญิงใหญ่กลับวังพอดีพ่ะย่ะค่ะ”องค์รัชทายาทพยักหน้าและไม่ถามอะไรอีกทางด้านฮ่องเต้ต้าฉู่กลับตําหนักหลงเฉิงแล้ว แน่นอนว่าไม่ได้อยู่ว่าง เขาสั่งให้องครักษ์เงามัง

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0313

    “พวกเจ้าสองพี่น้องกตัญญูเสียเหลือเกินนะ” ฮ่องเต้ต้าฉู่ก้าวฉับๆ เดินเข้ามา สายตาคมกริบราวกับใบมีด ทําให้ผู้คนไม่กล้ามองตรงๆฮ่องเต้ต้าฉู่กลับมองพวกเขาอย่างไม่ไยดี เดินไปนั่งลงข้างไทเฮา เห็นสายตาร้อนรนของไทเฮา ก็รีบปลอบใจว่า “เสด็จแม่วางใจ หมอหญิงในตำหนักของชิงเหยียนเก่งกาจมาก ตอนนี้ฝังเข็มให้ซิงรั่วแล้ว นางไม่เป็นไรแล้วพ่ะย่ะค่ะ”"จริงเหรอ? เจ้าอย่าโกหกข้านะ” ไทเฮารู้ว่าคนเหล่านี้จะต้องปิดบังตนอย่างแน่นอน "ข้าต้องไปดูซิงรั่วที่ตําหนักซิงหยางหน่อยถึงจะได้"ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับยิ้มพลางดึงไทเฮาไว้ “เสด็จแม่ กระหม่อมพูดความจริงพ่ะย่ะค่ะ จิ่นเหยาเพิ่งออกจากตำหนักหลงเซิง บอกว่าหากพักฟื้นสามวันก็จะหายเป็นปกติพ่ะย่ะค่ะ”“ตอนนี้ทางจิ่นเหยาเตรียมรถม้าส่งซิงรั่วกลับจวนแล้ว”ไทเฮาได้ยินเช่นนั้นก็ไม่พอใจ “ทําไมต้องกลับจวนด้วย? พักฟื้นที่ตำหนักสามวันไม่ได้หรือไงกัน?“เป็นซิงรั่วที่ยืนกรานจะกลับไป” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับส่ายหน้าอย่างจนใจ “เสด็จแม่ก็รู้นิสัยของเด็กคนนั้นดี จิ่นเหยาจะเถียงนางได้อย่างไรกันล่ะพ่ะย่ะค่ะ ได้แต่ปูรถม้าให้ดี แล้วหาคนขับรถม้าที่มีฝีมือเพื่อขับส่งนางกลับไป”“ก็ดี” ไทเฮาพยักหน้า

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0314

    ฮ่องเต้ต้าฉู่เห็นสายตาที่ไร้เดียงสาของนาง ในใจก็ยิ่งรังเกียจมากยิ่งขึ้นเขาไม่อยากมองนางอีก หันกลับไปมองไทเฮาที่อยู่ข้างกาย น้ำเสียงอ่อนโยนลง “เสด็จแม่ ซิงหุยดื้อรั้นเกเรมาตลอด ตอนนี้แม่ของนางก็ไม่อยู่แล้วไม่มีคนอบรมสั่งสอน ขอเสด็จแม่โปรดใส่ใจด้วยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อลู่ซิงได้ยินคําพูดของฮ่องเต้ต้าฉู่ หัวใจของนางก็แตกสลายเป็นสองท่อน แต่นางไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่ภาวนาให้เสด็จย่าไม่รับปาก“ก็ดี” คําพูดที่ไทเฮาพูดออกมาทําให้ลู่ซิงหุยผิดหวังเป็นอย่างยิ่ง “ซิงหุยยังเด็กอยู่ ไม่มีคนดูแลย่อมไม่ได้”“เสด็จแม่ก็ไม่จําเป็นต้องเปลืองความคิดกับนางมากนัก” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่สนใจแม้แต่น้อย “ยังต้องดูแลร่างกายของตัวเองก่อนนะพ่ะย่ะค่ะ”แล้วหันไปมองลู่ซิงหุยที่คุกเข่าอยู่บนพื้น “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าไปคัดลอกพระคัมภีร์ที่ตําหนักเหยียนหัววันละสองชั่วยาม ถือว่าเป็นการขอพรภาวนาให้ลูกในท้องของพี่สาวเจ้า”สองชั่วยาม? เสด็จพ่อเสียสติไปแล้วหรือ?ลู่ซิงหุยกําลังจะเอ่ยปากโต้แย้ง กลับถูกองค์ชายสามที่คุกเข่าอยู่ด้านข้างดึงชายเสื้อไว้ลู่ซิงหันหน้ากลับไปมอง กลับเห็นพี่สามกําลังขมวดคิ้วและส่ายหัวให้นาง ดวงตา

บทล่าสุด

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0631

    หลังจากมองส่งชายผู้นั้นจากไปแล้ว ความเคร่งขรึมจึงเริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮ่องเต้ต้าฉู่ “เว่ยเฉิง ถือป้ายคําสั่ง ไปโยกย้ายทหาร”เว่ยเฉิงกลับเป็นห่วงความปลอดภัยของฮ่องเต้ต้าฉู่“เจ้าแค่ไปก็พอ!” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับยืนกรานอย่างยิ่ง “ข้างกายข้ามีองครักษ์เงามังกร ไม่เป็นไรหรอก”ดังนั้นในเวลานี้ คนที่เคาะประตูอยู่นอกจวนตระกูลจิ้นก็คือกลุ่มของฮ่องเต้ต้าฉู่เดิมทีเขาอยากจะไปคนเดียว แต่ภายใต้การยืนยันของซ่งชิงเหยียน ในที่สุดก็ไปด้วยกันทั้งสามคนถึงอย่างไรความสามารถในการได้ยินของลู่ซิงหว่านในตอนนี้ก็ยอดเยี่ยมจริงๆ อีกทั้งมีชิงเหยียนอยู่ หากมีอันตรายจริงๆ นางก็สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เมื่อเห็นคนที่มา ใต้เท้าจิ้นก็ตกใจจนยืนตัวตรง ไม่ได้พูดอะไรอยู่นานทําไมฝ่าบาทถึงกลับมาอีก“ใต้เท้าจิ้น” ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับทําความเคารพใต้เท้าจิ้นอย่างเป็นกลาง “ข้าน้อยลู่เหยา อยากมาทํามาหากินที่อําเภอไถจิน หวังว่าใต้เท้าจิ้นจะสะดวก เงินทองอะไร ล้วนคุยกันได้”ใต้เท้าจิ้นรีบคํานับกลับ เขาจะกล้ารับการคํานับจากฝ่าบาทได้อย่างไรมองซ่งชิงเหยียนที่อุ้มเด็กอยู่ข้างๆ อีกครั้ง คิดว่านี่คงเป็นพระสนมหวงกุ้ยเฟยและองค์หญิ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0630

    “เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็รู้สึกไม่สบายใจจริงๆ จึงเลิกม่านรถขึ้นแล้วมองไปที่เว่ยเฉิงที่อยู่ข้างๆ “หาพวกคนบ้านนอกมาสอบถามดูว่าใต้เท้าจิ้นเป็นคนอย่างไรกันแน่”เว่ยเฉิงมองตามสายตาของฮ่องเต้ต้าฉู่ไป จริงดังคาด ตอนนี้ที่นามีราษฎรจํานวนไม่น้อยกําลังไถนาอยู่แม้จะสงสัย แต่ก็รับพระบัญชาจากฝ่าบาทแล้วเดินไปข้างหน้าไม่นานนัก เว่ยเฉิงก็พาคนคนหนึ่งเดินกลับมา “นายท่าน ชายผู้นี้บอกว่ามีเรื่องจะพูด”ชายผู้นั้นคุกเข่าลงด้วยเสียงดัง"ตุบ"[โอ้ แม่เจ้า พื้นที่นี่ไม่เรียบเลยนะ ไม่เจ็บเหรอเนี่ย]“นายท่านท่านนี้คิดว่าคงมาจากเมืองหลวง ไม่ทราบว่านายท่านอยากรู้อะไรหรือขอรับ?”ฮ่องเต้ต้าฉู่ลังเลอยู่ครึ่งวัน ในที่สุดก็เอ่ยปาก “ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากทําธุรกิจเล็กๆ ที่อําเภอไถจินแห่งนี้ ไม่รู้ว่านายอําเภออย่างพวกเจ้าเป็นอย่างไร ก็เลยอยากลองสอบถามดู”ลู่ซิงหว่านเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าของน้องชายผู้นั้นมีความผิดหวังอยู่ชั่วขณะหนึ่งเดิมทีเขาคิดว่าคนนี้เป็นขุนนางใหญ่อะไรในเมืองหลวง ได้รับคําสั่งให้มาตรวจสอบใต้เท้าจิ้นนึกไม่ถึงว่าจะเป็นแค่ครอบครัวพ่อค้าเท่านั้น แต่ก็ยังพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “นายท่านดู

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0629

    เสียงของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังมาก ดึงดูดสายตาของผู้คนมาไม่น้อยแม้แต่ลู่ซิงหว่านก็ยังอดหวาดกลัวไม่ได้[โอ้ เสด็จพ่อของข้า ท่านคิดว่ายังอยู่ในวังหรือ? ท่านทําตัวเงียบๆ หน่อยที่ข้างนอกได้ไหม?][ข้ากับท่านท่านแม่ยังอยากกลับไปเมืองหลวงอย่างปลอดภัยนะ][จู่ๆ ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ทําไมต้องตามเสด็จพ่อออกมาด้วย คงไม่ได้ถูกลอบสังหารอีกแล้วใช่ไหม?]ส่วนซ่งชิงเหยียนก็รีบหยิบตะเกียบของตัวเองขึ้นมา คีบอาหารให้ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ข้ารู้ว่านายท่านคิดถึงอาหารที่บ้านแล้ว แต่ไม่กินไม่ได้นะเจ้าคะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่เข้าใจความหมายของแม่ลูกคู่นี้ จึงหยิบตะเกียบขึ้นมา ค่อยๆ กินอาหารในจานสนมเยว่กุ้ยเหรินยืนมองอยู่ด้านข้างจนตาค้างใครบอกว่าพระสนมหวงกุ้ยเฟยพระสนมมีนิสัยหยาบกระด้าง เห็นได้ชัดว่านางเป็นคนละเอียดรอบคอบขนาดนี้นางดูเหมือนจะเข้าใจทันทีว่าทําไมนางถึงเข้าวังมาหลายปีและยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเลื่อนยศสักทีก็ตัวเองไม่สมควรจริงๆ นั่นแหละ!ทําไมพระสนมถึงได้เก่งขนาดนี้ทางด้านบู๊สามารถนําทหารไปรบได้ ส่วนด้านเหวิน... เหวินสามารถเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้ได้ภายหลังฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ได้ส่งเว่ยเฉิงไปตรวจสอบใต้เท้าจิ้นที่อ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0628

    ซ่งชิงเหยียนมองไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ สีหน้าของเขาดูไม่ดีจริงๆ จากนั้นก็หันหน้าไปตบมือสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ “เป็นเรื่องในอดีตแล้ว ไม่ต้องเอ่ยถึงอีกแล้วล่ะ”“เจ้าสนิทกับเล่อกุ้ยเหรินได้ดีที่สุด ตอนนี้ครรภ์ของนางเป็นอย่างไรบ้าง?”ต้องบอกว่าความกังวลของสนมเล่อกุ้ยเหรินนั้นไม่ผิด สนมเยว่กุ้ยเหรินถือได้ว่าเป็นคนที่ปากไม่มีหูรูดจริงๆ แต่ก็เป็นคนที่ไม่คิดมากสําหรับเรื่องที่ซ่งชิงเหยียนเปลี่ยนหัวข้อสนทนา นางไม่สนใจแม้แต่น้อย รับเรื่องไว้แล้วก็พูดต่อจุดแรกของพวกเขาอยู่ที่ตําหนักนอกเมืองแห่งหนึ่งที่ชานเมืองฮ่องเต้ต้าฉู่เตรียมที่จะเก็บสัมภาระบางส่วนที่นี่ แล้วเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของพ่อค้าทั่วไป ค่อยเดินทางลงใต้ต่อไปทางด้านลู่ซิงหว่านอาจอยากลงใต้เพื่อไปเที่ยวเล่น แต่ถึงอย่างไรฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เป็นฮ่องเต้ ความคิดของเขาคืออยากดูว่าการเก็บเกี่ยวของราษฎรในปีนี้เป็นอย่างไร ชีวิตเป็นอย่างไรมากกว่ากลยุทธ์การช่วยเหลือราษฎรที่นําโดยองค์รัชทายาทก่อนหน้านี้ได้บรรลุผลจริงหรือไม่ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อราษฎรสงบสุข ใต้หล้านี้ถึงจะสงบสุขได้หลังจากเดินทางอย่างเรียบง่ายแล้ว ความเร็วของรถม้าก็เร็วขึ้น

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0627

    “คุณหนูเดินทางลงใต้ในครั้งนี้ จึงให้หลานอิ่งและจวี๋อิ่งติดตามไปตลอดทาง” เพราะทุกครั้งที่ซ่งชิงเหยียนออกจากวัง นางมักจะถูกลอบสังหารเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าอย่างฮ่องเต้ต้าฉู่ เหม่ยอิ่งจึงไม่วางใจ“ส่วนข้าน้อยก็อยู่ในวัง คอยจับตาดูอยู่ในวังแทนคุณหนู” แทนที่จะบอกว่าจับตาในวัง ไม่สู้บอกว่าจับตาฮองเฮาจะดีกว่า “ไม่ว่าเรื่องอะไร ข้าน้อยจะแจ้งให้คุณหนูทราบทันที”พูดถึงตรงนี้เหมยอิ่งก็หันไปมองจู๋อิ่งอีกครั้ง “สําหรับจู๋อิ่ง เรื่องที่เผยซื่อจื่อถูกลอบสังหารก่อนหน้านี้ ยังคงหาเบาะแสไม่ได้ ถือโอกาสนี้ให้จู๋อิ่งเดินทางไปยังแคว้นต้าหลี่ด้วยตนเอง”ซ่งชิงเหยียนพยักหน้าและพอใจมากกับการจัดการของเหมยอิ่ง[ว้าว เหมยหลานจู๋จวี๋ที่อยู่ข้างกายท่านแม่นี่สิถึงเป็นสี่มหาพิทักษ์][ท่านแม่บอกมาสิว่า สหายเคียงบ่าที่เก่งกาจแบบนี้มีจุดจบหนึ่งศพสองชีวิตในนิทานได้ยังไงล่ะเนี่ย][แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว! ตอนนี้พวกเราเก่งมากเลย!]สองวันต่อมาในตอนฟ้าเพิ่งจะสาง รถของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เตรียมพร้อมอยู่ที่ประตูวังแล้วพระสนมทั้งหลายย่อมต้องมาส่ง แม้แต่สนมเล่อกุ้ยเหรินและสนมเหยาผินที่กําลังตั้งครรภ์ก็ม

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0626

    สืบไปสืบมา กลับไม่ได้ผลอะไรเลยทางฝั่งตระกูลหาน ไม่ว่าจะเป็นตําหนักชิงอวิ๋น หรือตำหนักหลงเซิง แม้กระทั่งตําหนักจิ่นซิ่วของฮองเฮา ก็ยังส่งของขวัญมากมายไปให้หานซีเยว่ถึงอย่างไรหานซีเยว่ก็เกิดเรื่องในวังหลวง และก็เพื่อซ่งชิงเหยียนด้วยเนื่องจากไม่วางใจ ซ่งชิงเหยียนจึงให้จิ่นอวี้พาฉยงหัวไปที่จวนตระกูลหานอีกครั้ง อย่างไรก็ต้องดูว่าอาการบาดเจ็บของหานซีเยว่หายดีเป็นเช่นไร นางถึงจะวางใจ“ขอบพระทัยในความห่วงใยของพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” ตอนนี้หานซีเยว่ไม่เป็นอะไรแล้ว สีหน้าฮูหยินหานก็ดีขึ้นมากแล้ว “บุตรสาวข้าแค่บาดเจ็บทางผิวหนังเท่านั้น ไม่จําเป็นต้องให้พระสนมก่อความวุ่นวายเช่นนี้”แต่จิ่นอวี้ต้องทําตามคําสั่งของซ่งชิงเหยียน จึงให้ฉยงหัวตรวจดูหานซีเยว่อีกครั้งตอนนี้ทั้งในวังและนอกวังต่างก็รู้ว่าข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟยมีหมอหญิงที่มีความสามารถคนหนึ่ง ฝีมือการรักษายอดเยี่ยมมาก ฮูหยินหานย่อมปรารถนาเป็นอย่างยิ่งไม่นาน ฉยงหัวก็ออกมาจากห้องด้านใน มองไปทางฮูหยินหาน “ตอนนี้คุณหนูหานไม่เป็นอะไรแล้ว แม้มีดสั้นจะปักเข้าไปแล้ว แต่ยังดีที่เส้นเอ็นและกระดูกไม่บาดเจ็บ แค่ครึ่งเดือนนี้ พยายามอย่าให้คุ

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0625

    นอกจากตําหนักชิงอวิ๋นที่ยุ่งวุ่นวายแล้ว ย่อมมีตําหนักจิ่นซิ่วที่ยุ่งวุ่นวายตามไปด้วยตอนนี้ทุกคนในตําหนักต่างก็รู้กันหมดแล้วว่าวันนี้คุณหนูตระกูลหานเข้าวังมาเยี่ยมเยียนพระสนมหวงกุ้ยเฟย คิดไม่ถึงว่าจะพบมือสังหารที่นอกตําหนักชิงอวิ๋นแต่คุณหนูตระกูลหานที่ปกป้องพระสนมหวงกุ้ยเฟยอย่างสุดจิตสุดใจ กลับถูกมีดแทงแทนนางโชคดีที่คุณหนูตระกูลหานโชคดีมาก ไม่ได้โดนทําร้ายจุดสําคัญเมื่อได้ยินข่าวนี้ ไป๋หลิงที่กําลังมาพร้อมกับลู่ซิงหุยก็ลุกขึ้นยืนทันที ขมวดคิ้วและมองไปข้างนอกและลู่ซิงหุยก็ตระหนักได้ในทันทีว่านี่เป็นฝีมือของไป๋หลิงจริงๆ นางต้องการแก้แค้นตําหนักชิงอวิ๋นเพื่อตัวเองจริงๆ คิดถึงตรงนี้ ลู่ซิงก็สั่งให้อิงหงออกไป แล้วดึงไป๋หลิงมาอีกครั้ง“พี่หญิงไป๋หลิง” ลู่ซิงหุยลองหยั่งเชิงอย่างเงียบๆ “จะมีใครพบท่านไหม?”ไป๋หลิงกลับตกใจกับคําถามอย่างกะทันหันขององค์หญิงหก มองนางอย่างประหลาดใจ จากนั้นเพียงแค่ยิ้มแล้วย่อตัวลงข้างองค์หญิงหก “องค์หญิงวางใจเถิด ไม่มีใครสืบสาวราวเรื่องได้หรอกเพคะ”พระสนมเต๋อเฟยเคยทิ้งคนกลุ่มหนึ่งไว้เบื้องหลัง ล้วนซ่อนอยู่ในวังหลังแห่งนี้ พวกเจาล้วนไม่มีพ่อแม่ไม่มีอะไรต

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0624

    พอเห็นฉยงหัว รัชทายาทก็รีบก้าวขึ้นไปและถามว่า “แม่นางฉยงหัว ซีเยว่เป็นอย่างไรบ้าง?”เมื่อรู้ว่าซ่งชิงเหยียนเคารพและให้ความสําคัญกับฉยงหัว แม้จะรีบร้อน องค์รัชทายาทก็ยังเกรงใจนางมาก[ท่านแม่ ท่านแม่ ท่านแม่ ข้าบอกแล้วว่าพี่ฉงหัวเก่งที่สุด!][พี่ฉยงหัวได้ถอนพิษของพี่หญิงตระกูลหานแล้ว แม้แต่บาดแผลก็รักษาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พี่หญิงตระกูลหานพ้นขีดอันตรายแล้ว][แค่รอตื่นมาก็พอ]ซ่งชิงเหยียนและฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ยินความในใจของลู่ซิงหว่าน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่องค์รัชทายาทกลับไม่ได้ยิน ยังคงมองฉยงหัวด้วยสายตาร้อนแรง รอคอยคําตอบของนาง“ทูลองค์รัชทายาทเพคะ” ฉยงหัวกอดลู่ซิงหว่านแล้วย่อตัวลงเล็กน้อย “แม่นางหานสบายดี ใช้เวลาเพียงหนึ่งก้านธูปก็ตื่นแล้วเพคะ”ซ่งชิงเหยียนก็รีบเข้าไปรับลู่ซิงหว่าน “ฉยงหัว ลําบากเจ้าแล้ว”“พระสนมหวงกุ้ยเฟยเกรงใจแล้ว เป็นหน้าที่ของบ่าวเพคะ” พระสนมหวงกุ้ยเฟยปฏิบัติต่อนางอย่างดีเช่นนี้ นางย่อมต้องตอบแทนอย่างสุดความสามารถเดิมทีฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังพูดคุยกับองค์รัชทายาทอยู่ในห้องเรียน และอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ดังนั้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้ พ่อลูกสองคนจึงมา

  • เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน   บทที่ 0623

    เมื่อรู้สึกถึงความโกรธของฝ่าบาท เมิ่งเฉวียนเต๋อรีบรับคําและหันหลังจากไปส่วนเสิ่นหนิงก็หลบไปหลบมา สุดท้ายก็หนีไม่พ้นความโกรธของฮ่องเต้ต้าฉู่ “ในเมื่อฮองเฮาอยู่ ก็ไม่จําเป็นต้องให้ข้าพูดมาก ในวังหลังเกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าเป็นฮองเฮา ควรทบทวนตัวเองให้ดี”เสิ่นหนิงรู้สึกหมดคําพูดเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับตน ใครใช้ให้นังซ่งชิงเหยียนนี่ล่วงเกินคนอื่นไปทั่ว ทําไมไม่เห็นมีใครมาลอบสังหารคนอื่นเลย!แต่ใบหน้านางกลับทําได้เพียงคุกเข่าลงไปอย่างนอบน้อม “ฝ่าบาทตรัสถูกต้องแล้วเพคะ หม่อมฉันคิดอยู่ว่า ถ้านางกํานัลคนนี้ไม่ใช่คนของวังหลวง ก็แสดงว่าแต่ละตําหนักย่อมมีคนอื่นปะปนเข้ามา”“หม่อมฉันคิดว่าควรตรวจสอบคนรับใช้ทั้งหมดในวังหลัง” พูดถึงตรงนี้เสิ่นหนิงก็หยุดชะงัก “แค่ยุ่งยากนิดหน่อย”ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับเห็นด้วยกับความคิดเห็นของนางอย่างหาได้ยาก “ไปตรวจสอบตอนนี้เลย มีคนตายแล้ว ยังจะพูดว่ายุ่งยากหรือไม่ยุ่งยากอีก”“พระมเหสี” ระหว่างทางที่ออกจากตําหนักชิงอวิ๋น เยว่หรานก็เผยความไม่พอใจต่อฮ่องเต้ “พระมเหสีเหตุใดต้องทนเช่นนี้ด้วยเพคะ”เสิ่นหนิงกลับถอนหายใจยาวช่างเถอะ อดทนอีกไม่กี่เ

DMCA.com Protection Status