เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0254
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0255
เมื่อพูดถึงเหอเหลียนจูลี่ เฮ่อปาขุยก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยชั่วขณะ แต่เหอเหลียนเหิงซินกำลังจมอยู่กับความเกลียดชังจึงไม่ทันสังเกตเห็น “กระหม่อมส่งคนไปสืบมาแล้ว เหอเหลียนจูลี่หลบอยู่ในจวนอ๋องเหริน แทบไม่ได้ออกจากเรือนของตนเองเลย คงจะกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“ไร้ประโยชน์” ในสายตาของเหอเหลียนเหิงซิน เหอเหลียนเหรินซินสองพี่น้องเป็นเพียงคนไร้ค่าที่ไม่มีวันเอาดีอะไรได้สองวันต่อมา พระราชโองการส่งไปถึงกองทัพ แต่งตั้งเหอเหลียนเหรินซินเป็นแม่ทัพใหญ่ประจำชายแดน การกระทำครั้งนี้ของเหอเหลียนเหิงซินทำให้เขาได้รับชื่อเสียงที่ดีไม่น้อย“ได้ยินว่าฝ่าบาททรงแต่งตั้งอ๋องเหรินเป็นแม่ทัพใหญ่ประจำชายแดนแล้ว ฝ่าบาทช่างมีพระทัยกว้างขวางจริงๆ นึกว่าจะทรงอิจฉาอ๋องเหรินแล้วลงมือเสียอีก ไม่คาดว่าจะทรงสนับสนุนเขาเช่นนี้”“นี่แหละถึงได้ขึ้นครองราชย์ได้ มีฮ่องเต้เช่นนี้เป็นบุญของแคว้นเยว่เฟิง คิดว่าแคว้นเยว่เฟิงคงจะรุ่งเรืองไปอีกนับพันปี”คำพูดเช่นนี้แพร่สะพัดในหมู่ประชาชน แน่นอนว่าย่อมเล็ดลอดเข้าไปในวังหลวงด้วย เหอเหลียนเหิงซินถึงได้ยอมรับคำแนะนำของเฮ่อปาขุย ดูเหมือนเสด็จลุงจะยังเป็นคนที่ไว้ใจได้จริงๆ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0256
วันรุ่งขึ้น คณะทูตจากแคว้นต้าลี่ก็มาถึงเนื่องจากพวกเขามาถึงเมืองหลวงเมื่อคืนนี้ จึงได้พักผ่อนที่จวนรับรองแขกเมืองหนึ่งคืน เช้านี้ทางวังจึงส่งคนไปรับที่จวนรับรองผู้ที่ตื่นเต้นที่สุดในวังหลังคงไม่พ้นพระสนมเหวินเฟย พี่ชายแท้ๆ ของนาง พี่ชายที่ไม่ได้พบกันมานานนับสิบปีและเพื่อนสนิทสมัยสาวๆ กำลังจะมา นางจึงตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อแต่งตัว โดยได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้ต้าฉู่ให้สวมชุดแบบแคว้นต้าลี่ จึงดูมีเสน่ห์แปลกตาเป็นพิเศษองค์ชายสี่เห็นความเปลี่ยนแปลงของเสด็จแม่ ก็รู้สึกสดชื่นในใจอย่างที่ไม่ได้รู้สึกมานานช่วงนี้มีพระสนมเฉินกุ้ยเฟยคอยอยู่เป็นเพื่อน เสด็จแม่ออกไปเดินเล่นทุกวัน แม้ไม่มีพระสนมเฉินกุ้ยเฟยคอยอยู่เป็นเพื่อน นางก็จะพานางกำนัลออกไปเดินเล่นในอุทยานหลวงสักครู่ ดูเหมือนตอนนี้เสด็จแม่จะมีความทุกข์ใจน้อยลงกว่าแต่ก่อน ดูมีความสุขจากใจจริงส่วนตัวเขาเองก็ได้รับคำแนะนำด้านการเรียนจากองค์รัชทายาท ช่วงนี้แม้แต่อาจารย์ในวังยังบอกว่าเขาก้าวหน้าขึ้นมากทางฝ่ายฮองเฮาก็ไม่ได้อยู่เฉย นี่เป็นครั้งแรกที่นางจัดงานเลี้ยงในวังหลังจากขึ้นเป็นฮองเฮา จึงต้องจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย เพื่อให้ไทเฮาและฝ่าบา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0257
ซ่งชิงเหยียนอดมององค์รัชทายาทอีกครั้งไม่ได้ “ข้าเห็นช่วงนี้เจ้ายุ่งกับงานราชการ ดูผอมลงไปมาก เจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดีนะ อย่าให้ถึงตอนที่คุณหนูตระกูลหานแต่งงานกับเจ้า แล้วต้องเจอรัชทายาทผอมโซ”พูดจบก็หันไปมองจงผิงที่ยืนอยู่ด้านหลังองค์รัชทายาท “ต่อไปต้องคอยดูแลให้นายของเจ้ากินอาหารให้ดี ให้เขากินมากๆ หน่อย”จงผิงยิ้มตอบ “กระหม่อมไม่กล้าหรอกพ่ะย่ะค่ะ ต้องให้ฮองเฮาว่ากล่าวองค์ชายของพวกเราดีกว่า”ลู่ซิงหว่านก็อดบ่นไม่ได้[ข้าเห็นว่าพี่ชายรัชทายาทก็ไม่ชินกับการมีนางกำนัลคอยรับใช้ สู้รีบแต่งคุณหนูตระกูลหานเข้ามา ให้นางมาดูแลพี่ชายรัชทายาทดีกว่า][ข้าจะได้เห็นว่าทั้งสองคนรักใคร่กลมเกลียวกันอย่างไร]ซ่งชิงเหยียนคิดในใจ หวานหว่านของข้า ถึงจะใจร้อนแค่ไหน เราก็ต้องรักษามารยาท ต้องรอให้คุณหนูตระกูลหานโตเต็มที่ก่อน ที่นี่ไม่เหมือนกับโลกแห่งการบําเพ็ญเพียรของพวกเจ้าหรอกนะลู่ซิงหว่าน พูดเหลวไหล โลกแห่งการบําเพ็ญเพียรของพวกเราก็มีกฎเกณฑ์มากมายเช่นกันขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่ ก็เห็นพระสนมเหวินเฟยเดินเข้ามาด้วยสีหน้าผิดหวัง ตามหลังมาด้วยองค์ชายสี่ที่ดูไม่ค่อยสบายใจเช่นกันซ่งชิงเหยียนรีบเ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0258
ซ่งชิงเหยียนได้ยินความคิดของลู่ซิงหว่าน ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ แต่ก็คิดว่าคงไม่ถึงขนาดนั้นกระมัง?อย่างไรก็ตาม นางรีบปลอบพระสนมเหวินเฟย จับมือพระสนมเหวินเฟยแล้วมองดูอย่างพินิจพิเคราะห์ “วันนี้พี่หญิงเหวินงดงามมากจริงๆ หากไม่รู้ คงนึกว่าพี่หญิงเหวินเป็นสาวน้อยที่ยังไม่ออกเรือนเสียอีก!”“พี่หญิงเหวินอย่าเพิ่งร้อนใจ คืนนี้ในงานเลี้ยงในวังจะต้องได้พบอี้ซวนอ๋องงและพระชายาอี้ซวนอ๋องอย่างแน่นอน พวกเขาจะอยู่ที่นี่อีกนาน ย่อมมีเวลามาอยู่เป็นเพื่อนพี่หญิงเหวินแน่ ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นหรอก”“อีกอย่าง หากพี่หญิงไปที่ตำหนักหลงเซิงวันนี้ ได้แค่เห็นหน้าแต่พูดคุยไม่ได้ จะไม่ยิ่งทำให้คันยุบยิบหรอกหรือ?”“ไม่สู้พี่หญิงส่งคนไปทูลขออนุญาตฝ่าบาท ให้อี้ซวนอ๋องและพระชายามาเยี่ยมพี่หญิงที่ตำหนักในภายหลังไม่ดีกว่าหรอกหรือ? ถึงตอนนั้นมีแค่พวกท่าน จะไม่สบายใจกว่ามากหรอกหรือไงกัน”“ได้จริงหรือ?” เมื่อได้ยินคำพูดของซ่งชิงเหยียน ดวงตาของพระสนมเหวินเฟยก็เป็นประกาย มองซ่งชิงเหยียนด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวัง“แน่นอนสิ” ซ่งชิงเหยียนเห็นนางเป็นเช่นนั้น ก็เข้าใจความรู้สึกนี้เป็นอย่างดี ตัวนางเองจากเมืองหลวงไปไม่ถึงสอง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0259
องค์รัชทายาทมองตามทิศทางที่องค์ชายสี่จากไป ยืนเหม่ออยู่นานโดยไม่ได้ออกเดินเมื่อเห็นองค์ชายสี่กลับมาอีกครั้ง อวิ๋นจูกำลังจะก้าวออกไปห้าม แต่พอดีสวนทางกับเมิ่งฉวนเต๋อที่กลับมาเมิ่งฉวนเต๋อเห็นองค์ชายสี่ก็รีบเข้าไปคำนับ “องค์ชายสี่เสด็จมาแล้ว กระหม่อมเพิ่งไปหาพระสนมเหวินเฟยที่ตำหนักหานหวางมา แต่กลับไม่พบ”องค์ชายสี่ขมวดคิ้วถาม “ไม่ทราบว่ามหาขันทีเมิ่งมีธุระอะไรกับเสด็จแม่ของข้าหรือ?”“ฝ่าบาททรงให้กระหม่อมไปเชิญพระสนมเหวินเฟยที่ตำหนักหานหวางพ่ะย่ะค่ะ เนื่องจากทูตจากแคว้นต้าลี่มาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เมิ่งฉวนเต๋อก้าวเข้าไปกล่าวองค์ชายสี่ได้ยินดังนั้น สีหน้าแสดงความไม่อยากเชื่อ มองไปทางอวิ๋นจูที่อยู่ข้างๆ ส่วนอวิ๋นจูเมื่อได้ยินคำพูดของเมิ่งฉวนเต๋อ ก็แสดงสีหน้าตื่นตระหนก รีบก้มหน้าลงไม่พูดอะไรอีกองค์ชายสี่นึกถึงจุดประสงค์ที่ตนมาและคำกำชับของเสด็จพี่เมื่อครู่ ตอนนี้มีทูตจากแคว้นต้าลี่อยู่ แม้จะเป็นอาแท้ๆ ของตน แต่ก็ไม่อาจทำให้เสด็จพ่อและแคว้นต้าฉู่เสียหน้าในเวลานี้ได้ จึงต้องกลืนความขุ่นเคืองไว้ก่อนเขายิ้มพูดกับเมิ่งฉวนเต๋อว่า “ช่างน่าเสียดายจริงๆ เสด็จแม่ของข้าไปที่ตำหนักของพระสนมเฉิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0260
หลังจากจิ่นรุ่ยออกจากตำหนักชิงอวิ๋นไปแล้ว พระสนมเหวินเฟยก็ทักทายกับซ่งชิงเหยียนไม่กี่คำแล้วกลับไปยังตำหนักหานกวางของตนองค์ชายสี่เดินทางไปยังตำหนักหานกวางพร้อมกับอี้ซวนอ๋องและพระชายา เนื่องจากนึกถึงคำกำชับของเสด็จพี่ เขาจึงไม่ได้พูดอะไรตลอดทางทำให้อี้ซวนอ๋องและพระชายาที่เดินตามหลังรู้สึกสับสนอยู่บ้าง เมื่อครู่ดูเหมือนองค์ชายสี่จะเป็นเด็กที่รู้กาลเทศะ แต่ตอนนี้เหตุใดถึงเย็นชาเช่นนี้ หรือว่าเมื่อครู่แสดงออกเพียงเพื่อเอาใจฮ่องเต้ต้าฉู่เท่านั้น?ขณะที่ทั้งสองกำลังครุ่นคิด ก็เข้ามาถึงตำหนักหลักของตำหนักหานกวางแล้วพระสนมเหวินเฟยไล่ทุกคนออกไปแต่แรก เหลือเพียงนางกำนัลคนสนิทที่ติดตามมาจากแคว้นต้าลี่เท่านั้นหลังจากปิดประตูห้องโถง พระสนมเหวินเฟยรีบลุกขึ้นเดินเข้าไปต้อนรับอย่างรวดเร็ว ด้วยความตื่นเต้นจนก้าวเดินสะดุดเล็กน้อยแม้แต่นางกำนัลเองก็ยังมีน้ำตาคลอนางเป็นนางกำนัลที่รับใช้ราชวงศ์ต้าลี่ ตามองค์หญิงมาแต่งงานที่แคว้นต้าฉู่ และใช้ชีวิตอยู่ในดินแดนต่างถิ่นมากว่าสิบปีแล้วนึกถึงความทุกข์ทรมานที่พระสนมของตนได้ประสบมาตลอดหลายปีนี้ จึงไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้พระชายาอี้ซวนอ๋องรีบเดินเข้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0261
พระสนมเหวินเฟยมองออกว่านางเสียดาย จึงปลอบเบา ๆ ว่า "อาเหยาไม่ต้องเศร้าไป บัดนี้นางเป็นหวงกุ้ยเฟยของฝ่าบาท ฝ่าบาททรงมีพระราชโองการ ให้นางมีฐานะเท่าเทียมกับฮองเฮา และไม่ต้องดูแลเรื่องจุกจิกต่าง ๆ อีก ชีวิตเป็นอิสระมาก"ทว่าฟู่เหยากลับคร่ำครวญเบา ๆ "นางกลับยังนั่งนิ่งได้"พระสนมเหวินเฟยได้ยินดังนั้นก็ยิ้มและส่ายหัวเบา ๆ ก่อนจะพูดต่อว่า "จะว่าไป ข้ากลับรู้สึกว่าคนอย่างหวงกุ้ยเฟย ไม่มีใครคู่ควรกลับนาง แม้แต่คนรักเก่าของนางผู้นั้นก็ยังห่างชั้นจากนางมาก ข้ากลับรู้สึกว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว มีอำนาจปกป้อง นางจึงสามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระ"เมื่อรู้ความคิดของเสี่ยวหร่าน ฟู่เหยาจึงไม่ได้พูดอะไรอีก "งานเลี้ยงพระราชวังตอนกลางคืนข้าจะต้องดูนางให้ดี ๆ เพื่อดูว่ายังมีฝีมือเหมือนเดิมหรือไม่"หลีซื่อที่อยู่ด้านข้างได้ยินคำพูดของพระชายาตัวเอง ก็จับแขนของนางเบา ๆ "อาเหยา!"แม้ว่าจะเป็นการตำหนิ แต่กลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยนพระสนมเหวินเฟยดูชีวิตปัจจุบันของพี่ชายกับอาเหยา ในใจมีความสุขกับพวกเขาถ้าหากบอกว่าอิจฉาก็เปล่า บัดนี้ตนมีสถานะเช่นนี้อยู่แล้ว จิ่นรุ่ยเองก็โตแล้ว กลับตัดความคิดเรื่องความรักเหล่านั้นอ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0262
ภายในตำหนักชิงอวิ๋น หลังจากที่พระสนมเหวินเฟยจากตำหนักชิงอวิ๋นไปได้ไม่นาน เหมยอิ่งและจวี๋อิ่งก็มาถึง"คุณหนูเจ้าค่ะ หลายวันมานี้จวี๋อิ่งได้ตรวจสอบเรื่องที่พระสนมหลานเฟยถูกวางยาพิษมาตลอดช่วงนี้ เมื่อหลายวันก่อนนางได้พบเบาะแสเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าน้อยจึงไปไปตรวจสอบอีกครั้งและพบบางอย่าง"ซ่งชิงเหยียนรู้ดีว่า หากไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เหมยอิ่งคงไม่มาพร้อมกับจวี๋อิ่ง จึงตั้งตัวให้ตรงพร้อมกับมองไปที่เหมยอิ่ง โดยไม่พูดอะไร เพียงรอคำพูดต่อไปของนางเหมยอิ่งมองไปที่จวี๋อิ่ง จวี๋อิ่งจึงรับหน้าที่พูดต่อ "ข้าน้อยคิดว่าการถูกวางยาพิษของพระสนมหลานเฟยเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แม่นางอูผู้นั้นเองก็พูดว่า ฝ่ายตรงข้ามใช้พิษอย่างเร่งรีบจนพลาดท่า ข้าน้อยคิดว่าพิษนี้น่าจะมาจากอาหาร จึงไปตรวจสอบบันทึกในตำหนักเหยียนเหอในช่วงเวลานั้น ในที่สุดก็พบเบาะแสเจ้าค่ะ หลายวันก่อนหน้าที่พระสนมหลานเฟยจะถูกพิษ ในช่วงนั้นมีของหวานเพิ่มขึ้นมา""ข้าน้อยจึงไปไปตรวจสอบห้องเครื่องอีกครั้ง บันทึกของห้องเครื่องไม่ได้มีของหวานชนิดนี้" เมื่อจวี๋อิ่งพูดถึงตรงนี้ก็มองไปยังซ่งชิงเหยียน "คุณหนูเดาว่าของหวานนี้มาจากไหน?"นิสัยของจวี๋อิ่งไม
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0628
ซ่งชิงเหยียนมองไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ สีหน้าของเขาดูไม่ดีจริงๆ จากนั้นก็หันหน้าไปตบมือสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ “เป็นเรื่องในอดีตแล้ว ไม่ต้องเอ่ยถึงอีกแล้วล่ะ”“เจ้าสนิทกับเล่อกุ้ยเหรินได้ดีที่สุด ตอนนี้ครรภ์ของนางเป็นอย่างไรบ้าง?”ต้องบอกว่าความกังวลของสนมเล่อกุ้ยเหรินนั้นไม่ผิด สนมเยว่กุ้ยเหรินถือได้ว่าเป็นคนที่ปากไม่มีหูรูดจริงๆ แต่ก็เป็นคนที่ไม่คิดมากสําหรับเรื่องที่ซ่งชิงเหยียนเปลี่ยนหัวข้อสนทนา นางไม่สนใจแม้แต่น้อย รับเรื่องไว้แล้วก็พูดต่อจุดแรกของพวกเขาอยู่ที่ตําหนักนอกเมืองแห่งหนึ่งที่ชานเมืองฮ่องเต้ต้าฉู่เตรียมที่จะเก็บสัมภาระบางส่วนที่นี่ แล้วเปลี่ยนเป็นเครื่องแต่งกายของพ่อค้าทั่วไป ค่อยเดินทางลงใต้ต่อไปทางด้านลู่ซิงหว่านอาจอยากลงใต้เพื่อไปเที่ยวเล่น แต่ถึงอย่างไรฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เป็นฮ่องเต้ ความคิดของเขาคืออยากดูว่าการเก็บเกี่ยวของราษฎรในปีนี้เป็นอย่างไร ชีวิตเป็นอย่างไรมากกว่ากลยุทธ์การช่วยเหลือราษฎรที่นําโดยองค์รัชทายาทก่อนหน้านี้ได้บรรลุผลจริงหรือไม่ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อราษฎรสงบสุข ใต้หล้านี้ถึงจะสงบสุขได้หลังจากเดินทางอย่างเรียบง่ายแล้ว ความเร็วของรถม้าก็เร็วขึ้น
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0627
“คุณหนูเดินทางลงใต้ในครั้งนี้ จึงให้หลานอิ่งและจวี๋อิ่งติดตามไปตลอดทาง” เพราะทุกครั้งที่ซ่งชิงเหยียนออกจากวัง นางมักจะถูกลอบสังหารเสมอ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าอย่างฮ่องเต้ต้าฉู่ เหม่ยอิ่งจึงไม่วางใจ“ส่วนข้าน้อยก็อยู่ในวัง คอยจับตาดูอยู่ในวังแทนคุณหนู” แทนที่จะบอกว่าจับตาในวัง ไม่สู้บอกว่าจับตาฮองเฮาจะดีกว่า “ไม่ว่าเรื่องอะไร ข้าน้อยจะแจ้งให้คุณหนูทราบทันที”พูดถึงตรงนี้เหมยอิ่งก็หันไปมองจู๋อิ่งอีกครั้ง “สําหรับจู๋อิ่ง เรื่องที่เผยซื่อจื่อถูกลอบสังหารก่อนหน้านี้ ยังคงหาเบาะแสไม่ได้ ถือโอกาสนี้ให้จู๋อิ่งเดินทางไปยังแคว้นต้าหลี่ด้วยตนเอง”ซ่งชิงเหยียนพยักหน้าและพอใจมากกับการจัดการของเหมยอิ่ง[ว้าว เหมยหลานจู๋จวี๋ที่อยู่ข้างกายท่านแม่นี่สิถึงเป็นสี่มหาพิทักษ์][ท่านแม่บอกมาสิว่า สหายเคียงบ่าที่เก่งกาจแบบนี้มีจุดจบหนึ่งศพสองชีวิตในนิทานได้ยังไงล่ะเนี่ย][แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว! ตอนนี้พวกเราเก่งมากเลย!]สองวันต่อมาในตอนฟ้าเพิ่งจะสาง รถของฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เตรียมพร้อมอยู่ที่ประตูวังแล้วพระสนมทั้งหลายย่อมต้องมาส่ง แม้แต่สนมเล่อกุ้ยเหรินและสนมเหยาผินที่กําลังตั้งครรภ์ก็ม
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0626
สืบไปสืบมา กลับไม่ได้ผลอะไรเลยทางฝั่งตระกูลหาน ไม่ว่าจะเป็นตําหนักชิงอวิ๋น หรือตำหนักหลงเซิง แม้กระทั่งตําหนักจิ่นซิ่วของฮองเฮา ก็ยังส่งของขวัญมากมายไปให้หานซีเยว่ถึงอย่างไรหานซีเยว่ก็เกิดเรื่องในวังหลวง และก็เพื่อซ่งชิงเหยียนด้วยเนื่องจากไม่วางใจ ซ่งชิงเหยียนจึงให้จิ่นอวี้พาฉยงหัวไปที่จวนตระกูลหานอีกครั้ง อย่างไรก็ต้องดูว่าอาการบาดเจ็บของหานซีเยว่หายดีเป็นเช่นไร นางถึงจะวางใจ“ขอบพระทัยในความห่วงใยของพระสนมหวงกุ้ยเฟยเพคะ” ตอนนี้หานซีเยว่ไม่เป็นอะไรแล้ว สีหน้าฮูหยินหานก็ดีขึ้นมากแล้ว “บุตรสาวข้าแค่บาดเจ็บทางผิวหนังเท่านั้น ไม่จําเป็นต้องให้พระสนมก่อความวุ่นวายเช่นนี้”แต่จิ่นอวี้ต้องทําตามคําสั่งของซ่งชิงเหยียน จึงให้ฉยงหัวตรวจดูหานซีเยว่อีกครั้งตอนนี้ทั้งในวังและนอกวังต่างก็รู้ว่าข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟยมีหมอหญิงที่มีความสามารถคนหนึ่ง ฝีมือการรักษายอดเยี่ยมมาก ฮูหยินหานย่อมปรารถนาเป็นอย่างยิ่งไม่นาน ฉยงหัวก็ออกมาจากห้องด้านใน มองไปทางฮูหยินหาน “ตอนนี้คุณหนูหานไม่เป็นอะไรแล้ว แม้มีดสั้นจะปักเข้าไปแล้ว แต่ยังดีที่เส้นเอ็นและกระดูกไม่บาดเจ็บ แค่ครึ่งเดือนนี้ พยายามอย่าให้คุ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0625
นอกจากตําหนักชิงอวิ๋นที่ยุ่งวุ่นวายแล้ว ย่อมมีตําหนักจิ่นซิ่วที่ยุ่งวุ่นวายตามไปด้วยตอนนี้ทุกคนในตําหนักต่างก็รู้กันหมดแล้วว่าวันนี้คุณหนูตระกูลหานเข้าวังมาเยี่ยมเยียนพระสนมหวงกุ้ยเฟย คิดไม่ถึงว่าจะพบมือสังหารที่นอกตําหนักชิงอวิ๋นแต่คุณหนูตระกูลหานที่ปกป้องพระสนมหวงกุ้ยเฟยอย่างสุดจิตสุดใจ กลับถูกมีดแทงแทนนางโชคดีที่คุณหนูตระกูลหานโชคดีมาก ไม่ได้โดนทําร้ายจุดสําคัญเมื่อได้ยินข่าวนี้ ไป๋หลิงที่กําลังมาพร้อมกับลู่ซิงหุยก็ลุกขึ้นยืนทันที ขมวดคิ้วและมองไปข้างนอกและลู่ซิงหุยก็ตระหนักได้ในทันทีว่านี่เป็นฝีมือของไป๋หลิงจริงๆ นางต้องการแก้แค้นตําหนักชิงอวิ๋นเพื่อตัวเองจริงๆ คิดถึงตรงนี้ ลู่ซิงก็สั่งให้อิงหงออกไป แล้วดึงไป๋หลิงมาอีกครั้ง“พี่หญิงไป๋หลิง” ลู่ซิงหุยลองหยั่งเชิงอย่างเงียบๆ “จะมีใครพบท่านไหม?”ไป๋หลิงกลับตกใจกับคําถามอย่างกะทันหันขององค์หญิงหก มองนางอย่างประหลาดใจ จากนั้นเพียงแค่ยิ้มแล้วย่อตัวลงข้างองค์หญิงหก “องค์หญิงวางใจเถิด ไม่มีใครสืบสาวราวเรื่องได้หรอกเพคะ”พระสนมเต๋อเฟยเคยทิ้งคนกลุ่มหนึ่งไว้เบื้องหลัง ล้วนซ่อนอยู่ในวังหลังแห่งนี้ พวกเจาล้วนไม่มีพ่อแม่ไม่มีอะไรต
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0624
พอเห็นฉยงหัว รัชทายาทก็รีบก้าวขึ้นไปและถามว่า “แม่นางฉยงหัว ซีเยว่เป็นอย่างไรบ้าง?”เมื่อรู้ว่าซ่งชิงเหยียนเคารพและให้ความสําคัญกับฉยงหัว แม้จะรีบร้อน องค์รัชทายาทก็ยังเกรงใจนางมาก[ท่านแม่ ท่านแม่ ท่านแม่ ข้าบอกแล้วว่าพี่ฉงหัวเก่งที่สุด!][พี่ฉยงหัวได้ถอนพิษของพี่หญิงตระกูลหานแล้ว แม้แต่บาดแผลก็รักษาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พี่หญิงตระกูลหานพ้นขีดอันตรายแล้ว][แค่รอตื่นมาก็พอ]ซ่งชิงเหยียนและฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ยินความในใจของลู่ซิงหว่าน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่องค์รัชทายาทกลับไม่ได้ยิน ยังคงมองฉยงหัวด้วยสายตาร้อนแรง รอคอยคําตอบของนาง“ทูลองค์รัชทายาทเพคะ” ฉยงหัวกอดลู่ซิงหว่านแล้วย่อตัวลงเล็กน้อย “แม่นางหานสบายดี ใช้เวลาเพียงหนึ่งก้านธูปก็ตื่นแล้วเพคะ”ซ่งชิงเหยียนก็รีบเข้าไปรับลู่ซิงหว่าน “ฉยงหัว ลําบากเจ้าแล้ว”“พระสนมหวงกุ้ยเฟยเกรงใจแล้ว เป็นหน้าที่ของบ่าวเพคะ” พระสนมหวงกุ้ยเฟยปฏิบัติต่อนางอย่างดีเช่นนี้ นางย่อมต้องตอบแทนอย่างสุดความสามารถเดิมทีฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังพูดคุยกับองค์รัชทายาทอยู่ในห้องเรียน และอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ดังนั้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้ พ่อลูกสองคนจึงมา
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0623
เมื่อรู้สึกถึงความโกรธของฝ่าบาท เมิ่งเฉวียนเต๋อรีบรับคําและหันหลังจากไปส่วนเสิ่นหนิงก็หลบไปหลบมา สุดท้ายก็หนีไม่พ้นความโกรธของฮ่องเต้ต้าฉู่ “ในเมื่อฮองเฮาอยู่ ก็ไม่จําเป็นต้องให้ข้าพูดมาก ในวังหลังเกิดเรื่องวุ่นวายแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าเป็นฮองเฮา ควรทบทวนตัวเองให้ดี”เสิ่นหนิงรู้สึกหมดคําพูดเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับตน ใครใช้ให้นังซ่งชิงเหยียนนี่ล่วงเกินคนอื่นไปทั่ว ทําไมไม่เห็นมีใครมาลอบสังหารคนอื่นเลย!แต่ใบหน้านางกลับทําได้เพียงคุกเข่าลงไปอย่างนอบน้อม “ฝ่าบาทตรัสถูกต้องแล้วเพคะ หม่อมฉันคิดอยู่ว่า ถ้านางกํานัลคนนี้ไม่ใช่คนของวังหลวง ก็แสดงว่าแต่ละตําหนักย่อมมีคนอื่นปะปนเข้ามา”“หม่อมฉันคิดว่าควรตรวจสอบคนรับใช้ทั้งหมดในวังหลัง” พูดถึงตรงนี้เสิ่นหนิงก็หยุดชะงัก “แค่ยุ่งยากนิดหน่อย”ฮ่องเต้ต้าฉู่กลับเห็นด้วยกับความคิดเห็นของนางอย่างหาได้ยาก “ไปตรวจสอบตอนนี้เลย มีคนตายแล้ว ยังจะพูดว่ายุ่งยากหรือไม่ยุ่งยากอีก”“พระมเหสี” ระหว่างทางที่ออกจากตําหนักชิงอวิ๋น เยว่หรานก็เผยความไม่พอใจต่อฮ่องเต้ “พระมเหสีเหตุใดต้องทนเช่นนี้ด้วยเพคะ”เสิ่นหนิงกลับถอนหายใจยาวช่างเถอะ อดทนอีกไม่กี่เ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0622
ถึงอย่างไรก็เป็นพระชายาของพี่ชายองค์รัชทายาทที่ยังไม่ได้แต่งงานอีกทั้งหานซีเยว่ดีต่อนางมากจริงๆ การเข้าวังครั้งนี้ ยังนําของเล่นพื้นบ้านมาให้นางไม่น้อยเลย[คนดีๆแบบนี้ต้องไม่ตายแน่]คิดถึงตรงนี้ ลู่ซิงหว่านถึงกับขอบตาแดงก่ำ[ในนิยาย หานซีเยว่ตายเพื่อพี่รัชทายาท คงเป็นไปไม่ได้ที่เรื่องจะมีตัวแปรมากมายขนาดนี้ แต่โชคชะตาของพี่หญิงตระกูลหานยังคงไม่เปลี่ยนแปลง!][พี่ฉยงหัวต้องรักษาได้แน่ๆ ]ซ่งชิงเหยียนจึงหันไปมองลู่ซิงหว่านที่ดวงตาแดงก่ำ กอดนางไว้ในอ้อมแขนและตบนางเบาๆ “หวานหว่านไม่ต้องกังวล พี่หญิงหานของเจ้าเป็นคนดีขนาดนี้ จะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน”“ฝ่าบาทเสด็จ องค์รัชทายาทเสด็จ” ในขณะที่สองแม่ลูกกําลังเสียใจเพราะหานซีเยว่ เสียงของเมิ่งเฉวียนเต๋อก็ดังขึ้นจากข้างนอก“พระมเหสีเสด็จ” ทันทีที่เมิ่งเฉวียนเต๋อพูดจบ ก็มีเสียงของขันทีน้อยที่อยู่ข้างๆ ดังขึ้นซ่งชิงเหยียนปล่อยลู่ซิงหว่านแล้วจูบนาง “หวานหว่านอยู่ดีๆ นะ แม่จะไปพบเสด็จพ่อดีไหม”ลู่ซิงหว่านพยักหน้าอย่างหนักแน่น แต่ไม่สนใจซ่งชิงเหยียนอีก เพียงมองไปทางหานซีเยว่เมื่อซ่งชิงเหยียนปรากฏตัวที่นอกประตู ทุกคนต่างก็ตกตะลึงแต่โชคร้า
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0621
“พี่ไป๋หลิง ตอนนี้เสด็จพี่ไม่อยู่แล้ว คนทั้งวังต่างก็รังแกข้า วันนั้นข้าถูกไอ้เด็กเหลือขอลู่ซิงหว่านรังแกอีกแล้ว” พูดจบประโยค องค์หญิงหกก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้งความไม่พอใจในใจของไป๋หลิงเมื่อสักครู่ถูกลู่ซิงหุยแก้ไขทันทีใช่แล้ว ตอนนี้พระสนมหวงกุ้ยเฟยไม่อยู่แล้ว องค์ชายสามก็ถูกกักบริเวณแล้ว คนที่องค์หญิงหกสามารถพึ่งพาได้มีเพียงตนเองเท่านั้นเมื่อคิดถึงตรงนี้ ไป๋หลิงก็ตบหลังองค์หญิงหกเบาๆ “องค์หญิงวางใจเถิด สิ่งใดที่ทําให้องค์หญิงไม่สบายใจ ล้วนต้องได้รับผลกรรม”ในทิศทางที่ลู่ซิงหุยมองไม่เห็น ดวงตาของไป๋หลิงเต็มไปด้วยความเกลียดชังแม้แต่อิงหงก็ไม่กล้าสบตานางโดยตรง ก้มหน้าลงสิ่งที่ไป๋หลิงพูดในครั้งนี้ถูกต้อง ซ่งชิงเหยียนได้รับ"กรรมตามสนอง" อย่างที่นางพูดอย่างรวดเร็วเมื่อหานซีเยว่ออกจากวัง ซ่งชิงเหยียนก็ไปส่งนางที่ด้านนอก ซ่งชิงเหยียนก็ถูกลอบสังหารที่ถนนนอกตำหนักชิงอวิ๋นได้ยินมาว่าได้รับบาดเจ็บสาหัสมากส่วนนางกํานัลที่ลอบสังหารคนนั้น หลังจากลอบสังหารสําเร็จแล้ว ก็ปาดคอตายอยู่บนถนนทันทีข่าวนี้แพร่สะพัดไปทั่ววังหลังอย่างรวดเร็วในเวลานี้ไป๋หลิงกําลังอยู่กับลู่ซิงหุย เมื่อลู่ซิงหุ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0620
ในขณะที่ซ่งชิงเหยียนกําลังยุ่งอยู่กับการพูดคุยกับหานซีเยว่ลู่ซิงหุยที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมมาหลายวันในที่สุดก็ได้พบกับไป๋หลิงทันทีที่ไป๋หลิงเข้าไปในห้องด้านใน ลู่ซิงหุยก็ขว้างถ้วยน้ำชาที่อยู่ข้างหน้าเขาไปที่เท้าของนางด้วยความโกรธ "เจ้ายังรู้ว่าจะมา!"“ตอนนี้เจ้าได้รับความโปรดปรานจากหญิงชั่วคนนั้นของฮองเฮาใช่หรือไม่? ลืมเสด็จแม่ของข้าไปจนสิ้นแล้ว!”ลู่ซิงหุยตอนนี้อาศัยอยู่ในตําหนักจิ่นซิ่ว ย่อมรู้ว่าบ่าวไพร่ของตําหนักจิ่นซิ่วเคารพไป๋หลิงเพียงใด และรู้ว่าตอนนี้ในใจของฮองเฮาพึ่งพาไป๋หลิงเป็นอย่างมากนอกจากนี้ไป๋หลิงไม่ได้ปรากฏตัวในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ดังนั้นนางจึงสงสัยส่วนอิงหงที่ยืนอยู่ข้างหลังลู่ซิงหุย รีบก้าวเข้าไปปิดปากนางอย่างรวดเร็ว “องค์หญิง!”จากนั้นก็ปล่อยมือ “องค์หญิงระวังคําพูด ตอนนี้พวกเราอาศัยอยู่ในตําหนักจิ่นซิ่ว ทุกเรื่องต้องระมัดระวัง”“ฮึ” ลู่ซิงหุยส่งเสียงหึในลําคออย่างเย็นชา แล้วหันไปมองไป๋หลิงที่อยู่ตรงหน้า “เจ้าช่างเป็นคนที่รู้จักหลบๆ ซ่อนๆ เสียจริง เมื่อก่อนต้องมาที่ตำหนักของข้าทุกวัน”“ตั้งแต่พี่สามถูกเสด็จพ่อกักบริเวณอยู่ในตําหนักฉางชิว เจ้าก็ไม่ปราก
