EP.22 สัญญาว่าจะไม่ใช้กำลัง

ไรเฟิลตวัดปลายลิ้นละเลียดไล้ไปทั่วทั้งร่างงาม พร้อมฝ่ามือก็ให้ความร่วมมืออย่างสอดประสาน และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากเมื่อเสียงครวญครางแว่วหวานของอินถวาดังมาอย่างต่อเนื่อง เพราะนั้นคือคำอนุญาตให้เขาไปต่ออย่าหยุด ถ้ายังไม่ถึงจุดสุดยอด

            และเมื่ออินถวาครางกระเส่าและสั่นไปทั้งร่างอย่างหยุดไม่ได้ ไรเฟิลก็ยิ่งพาริมฝีปากและปลายลิ้นสำรวจไปยังจุดหมายอื่น จูบประทับริมฝีปากและลากปลายลิ้นออกมาหยอกเย้า จากหน้าท้องนวลเนียนก็ลงมาสู่ต้นขาเพรียวยาว โดยละเว้นความสวยงามที่สุดนั้นไว้ เพราะการทรมานด้วยความอยากคือการเร่งเร้าให้คู่นอนของเขาถึงฝั่งฝันได้เร็วยิ่งขึ้น และก็ได้ผลเมื่ออินถวาครวญครางอย่างน่าสงสาร แต่กลับไม่พูดถึงความต้องการของตัวเองออกมา ซึ่งเขาจะทำให้เธอพูดเอง

            “อื้อ... คุณชาย... คุณชาย... อื้อ... ฉัน... ฉัน...”

            “ฉันทำไม พูดสิพุดซ้อน ฉันทำไม” ปากเอ่ยถามแต่เคลื่อนกายขึ้นมาคร่อมทับร่างแบบบางทว่ากลมกลึงในส่วนที่ควรมีอย่างงดงามที่สุด

            “ฉัน... ไม่รู้ ฉันไม่รู้”

            “รู้สิ เธอรู้แน่ พูดพุดซ้อน เธอต้องการอะไร พูดออกมา”

            ไรเฟิลกระชับใบหน้าของอินถวาที่หันหนีไปอีกทางให้กลับมาเผชิญหน้ากับเขา ดวงหน้างดงามที่สุดระเรื่อไปด้วยเลือดฝาดแห่งวัยสาว ก่อนจะขบริมฝีปากตัวเองแน่นไม่ให้ส่งเสียงครางออกมาเพราะแผงอกสากไปด้วยขนหน้าอกของเขากำลังเร่งเร้าอยู่บนเต้าอวบอิ่มของเธอ

            “รู้สึกยังไงก็พูดออกมา พูดสิพุดซ้อน”

            “พุด... ไม่นะ คุณชายอย่าทำแบบนี้ คุณชายสัญญาแล้วว่าจะไม่ใช้กำลังกับฉัน”

            “เรียกตัวเองว่าพุด ‘ฉัน’ มันห่างเหินไป”

            อินถวากัดปากตัวเองจนเจ็บ ทั้งโมโหที่คุณชายลีไม่ได้ฟังสิ่งที่เธอพูดเลย และทั้งโมโหตัวเองที่ปล่อยกายปล่อยใจให้เขาเปลื้องผ้าและพามาจนถึงเตียงนอน ทั้งๆ นี่คือวันแรกนะที่เธอมาเยือนฮ่องกง และก็เพิ่งพบหน้าคุณชายลีเป็นครั้งแรก และเขาก็ช่วงชิงจูบแรกจากเธอไป แตะต้องของสงวนของเธอเป็นคนแรก และถ้าเธอทำให้เขาหยุดไม่ได้ เขาต้องกลายเป็น ‘คนแรก’ ที่เธอต้องจดจำไปจนวันตายแน่

            “คุณชาย!”

            แต่แล้วอินถวาก็ต้องร้องเรียกเขาด้วยความตกใจ เพราะคุณชายลีก้มลงไปดูดดื่มยอดอกสีหวานของเธอซะแล้ว ดวงตาสวยหวานเบิกกว้างก่อนจะหลุบสายตาไปอีกทาง เพราะดวงตาเจ้าชู้ของคุณชายที่เหลือบมองมา อินถวาสั่นไปทั้งร่างกายและหัวใจ และสมองก็มึนงง จากที่คิดไว้ว่าจะต่อต้านกลับกลายเป็นพูดไม่ออกบอกไม่ถูก

            เธอสะท้านเฮือกในทุกครั้งที่ปลายลิ้นสากอุ่นนั้นแตะสัมผัสที่ยอดอกสีหวาน ขณะที่ฝ่ามือข้างหนึ่งของเขาช้อนประคองด้านหลัง ส่วนอีกข้างหนึ่งนั้นก็กำลังครอบครองเต้าอวบของเธอไว้อย่างเป็นเจ้าของ จนอินถวาต้องเบิกดวงตากว้างด้วยความตกใจเพราะสติสัมปชัญญะกลับคืนมาเกือบครึ่ง ความกระดากอายพุ่งชนความหฤหรรษ์ครั้งแรกในชีวิต นี่เธอกำลังปล่อยกายและปล่อยใจให้ผู้ชายที่เพิ่งพบกันวันแรกได้เชยชมสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิต เธอกำลัง... บ้า!

            “ไม่นะ... ปล่อยฉัน... ยะ... อย่า... อื้อ...”

            ความคิดมากมายที่จะต่อต้านแต่ความเป็นจริงทำได้เพียงใช้ฝ่ามือปะป่ายอยู่ข้างลำตัว พยายามผลักดันท่อนแขนใหญ่ให้ขยับออกพร้อมส่งเสียงร้องห้ามสั่นไหว แต่เขาไม่เพียงไม่หยุดแต่กลับลงลิ้นหนักและรัวเร็วราวกับจะสั่งสอนให้เธออยู่นิ่งๆ และอินถวาก็สั่นสะท้านในทุกครั้งที่ปลายลิ้นนั้นสัมผัสก่อนจะห่อกายเหน็บหนาว ส่ายใบหน้าไปมาเมื่อปลายลิ้นนั้นหยุดเคลื่อนไหว แต่ริมฝีปากร้อนๆ นั้นกลับครอบครองทับทิมเม็ดสวยพร้อมดูดดึง ไม่ต่างจากเขานั้นกำลังกระหายน้ำอย่างหนัก

            “อื้อ... ไม่นะ ปะ... ปล่อยฉัน... อื้อ... ไม่... ไม่นะ...”

            ร่างกายร่ำร้องตรงกันข้ามกับหัวใจหรือว่าจะตรงกันนั้นอินถวาไม่สามารถรู้ได้ รู้แต่เพียงว่าเธอไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ แต่ใจหนึ่งเธอก็รู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังบีบตัวอัดแน่นอยู่ภายใน ความรู้สึกยิบยับที่เกิดขึ้นในจุดที่สำคัญทำให้เธอต้องบดเบียดท่อนขาเข้าหากันแน่น ทั้งที่เธออยากจะเปิดเผยดอกไม้งามออกมาสัมผัสโลกภายนอก

            ‘อา... นี่เราเป็นอะไร ไม่นะ... ไม่... ปล่อยฉัน... ปล่อย... อย่าแตะต้องฉัน... อา... ไม่...’

            เสียงร่ำร้องที่ไม่ได้ยินดังไปกว่าหัวใจตัวเองยิ่งทำให้อินถวาสั่นสะท้าน เมื่อเขาเคลื่อนริมฝีปากจากเม็ดทับทิมข้างหนึ่งไปอีกข้างหนึ่งและส่งปลายนิ้วร้อนๆ เข้ามาบดคลึงแทนที่ ร่างกายของเธอก็แทบจะหยัดกายขึ้นหาให้เขากระทำกับเธอได้ไม่หยุด

            สมองกับร่างกายที่กระทำสวนทางทำให้ใบหน้าต้องส่ายไปมาอย่างรับไม่ได้กับสิ่งที่ตัวเองกำลังกระทำ รวมทั้งเสียงร้องสั่งในหัวใจกับเสียงครวญครางที่แผ่วออกจากริมฝีปากอย่างน่าละอายนั้นก็ยิ่งทำให้เธออยากจะกรีดร้องกับความน่าละอายที่เธอไม่สามารถต้านทานความแปลกประหลาดของตัวเองได้

            เธอไม่รู้เลยว่าควรจะต้องทำตัวเช่นไร เพราะเรี่ยวแรงแค่จะร้องห้ามเขาเธอก็ยังไม่มี ทุกครั้งที่ริมฝีปากนั้นดูดดุน กระแสวูบวาบก็วิ่งพล่านไปทั้งร่างก่อนจะพากันไปรวมตัวอยู่ที่จุดนั้น จุดที่เธอไม่เคยคิดว่าจะมีอะไรไปกระตุ้นจนเหมือนประจุไฟฟ้าน้อยๆ จะเกิดขึ้นทั่วบริเวณ จนเธอต้องบดเบียดต้นขาเข้าหากัน

            แต่ยังไม่ทันต้นขาจะชิด ฝ่ามืออุ่นจัดของคุณชายที่ทาบทับลงไปก็ทำให้อินถวาต้องตวัดสายตาขึ้นมองดูเขา อ้าปากค้าง ส่ายใบหน้า