จำใจ 1

รณพีร์จำใจพาม่านทิวามาเชียงใหม่ด้วยกันตามคำสั่งของมารดา สองสามีภรรยาออกมาจากกรุงเทพฯ ตอนช่วงเที่ยงเกือบจะบ่ายโมง เพราะรณพีร์ต้องเข้าไปสั่งการบางอย่างกับธันวาที่บริษัทก่อนออกเดินทาง ส่วนม่านทิวารีบโทร.ไปลางานกะทันหันเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ตามคำขอของแม่สามี ดีว่าไม่เคยลางานมาก่อนจึงทำให้เธอลาได้ง่าย ๆ

ราวห้าทุ่มจวนจะเที่ยงคืนอยู่รอมร่อ รถยนต์คันหรูหราราคาแพงของรณพีร์แล่นมาจอดเทียบหน้ารีสอร์ตที่คุณนายสรวงสุดาเป็นคนจัดการจองให้ เพียงแค่ยกหูโทรศัพท์กริ๊งเดียวเท่านั้นทุกอย่างก็เป็นไปตามที่ต้องการทันที

ตลอดการเดินทางกว่าจะมาถึงที่หมายม่านทิวาจะคอยถามรณพีร์เสมอว่าขับไหวหรือเปล่า ถ้าไม่ไหวเธอเปลี่ยนไปขับให้ได้ แต่ชายหนุ่มปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยไมตรีและไม่พูดจากับเธอเลย เขาเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถยาว ๆ หญิงสาวจึงต้องนั่งเงียบ ๆ คอยดูรถที่ขับสวนกันไปมาอย่างรวดเร็วจนเผลอหลับไป

"นี่เธอ! ถึงแล้วจะนอนไปถึงไหน" ร่างสูงปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนปลุกหญิงสาวที่เผลอหลับบนเบาะข้าง ๆ ให้ตื่นโดยไว

"อื้อ" เสียงอื้ออ้าในลำคอบอกถึงความรำคาญก่อนจะปัดมือที่สะกิดแขนออกอย่ากวนใจ

"ตามใ