บทที่41 คุณแม้แต่กับหมาตัวหนึ่งก็เทียบไม่ได้

ยามวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า "ฝ่าบาท ถึงเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้าไปขึ้นศาลแล้วครับ"

หยุนจิ้นเฟิงมองดูท้องฟ้าซึ่งยังมืดอยู่ เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความมืด เขารู้สึกว่าการที่หยุนเส้าหยวนยังไม่ตาย ไม่ใช่เพียงข่าวร้ายเท่านั้น

“สื่นเหรินกลับมาหรือยัง?” เขาถามขณะที่เขาเดินลงบันไดหิน

“ใต้เท้าสื่นยังไม่กลับมาครับ”

“มีนกพิราบส่งข้อความมาไหม?”

“กลับไปที่ตำหนัก ก็ไม่มีเลยครับ”

หยุนจิ้นเฟิงรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นไปอีก แต่เมื่อเขาคิดว่าไม่มีใครรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้ว่าใครบางคนจากเป๋ยโจวจะเห็นมันเข้า แต่สื่นเหรินก็สามารถไปจัดการเรื่องนี้ได้ทีหลังอยู่ดี

ทางฝั่งของตระกูลล่อนั้น ไม่มีใครไปสุสาน ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกลัว ตอนนี้เหลือเพียงปลิงดูดเลือดกลุ่มหนึ่งที่เหลืออยู่ในตระกูลล่อเท่านั้น พวกมันไม่สามารถก่อปัญหาใดๆ ได้ อย่างมากที่สุดก็แค่ให้เงินไป

การปิดเรื่องต่าง ๆ ไม่น่าจะผิดพลาดใด ๆ ตอนนี้เพียงแต่หยุนเส้าหยวนยังไม่ตาย แต่อนาคตยังมีอีกยาวไกล และยังมีโอกาสอีกมากมาย

หลังจากวิเคราะห์เหตุการณ์ครั้งแล้วครั้งเล่า จิตใจของเขาก็สงบลง

เขาเข้าไปในหอเหยาเยว่แล้ว แต่เมื่อเขาคิดถึงการทรยศขอ