เข้าสู่ระบบแชร์
chapter 18
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-03 16:28:11บทที่เกี่ยวข้อง
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 19
หนุ่มตาคมเครื่องหน้าเข้มก้มกระซิบกระซาบกับชายหนุ่มที่ยืนเคียงๆ พร้อมดวงตาคมกริบสบกับดวงตากลมโตของผู้หญิงที่เขาคิดว่าเป็นพี่สาวปิยาพัชร พร้อมด้วยรอยยิ้มมาดหมายที่ทำให้คนหวงน้องสาวอย่างกัญญาพัชรถึงกับหนาวยะเยือก‘คิดว่าจะมาพรากน้องสาวสุดที่รักไปจากเธอได้ง่ายๆ หรือยังไงกัน วางแผนร้ายอะไรก็จัดมา เธอจะตอกกลับให้หน้าหายเงิบไปเลยทีเดียว’ศีรษะทุยส่ายเบาๆ แล้วหันไปหาจันฑีรา“ว่าไง จะเอาด้วยหรือเปล่าเราสองคนน่ะ หรือว่าจันตีจะรอลุ้นก่อนเผื่อได้รางวัลกับเขามั่ง” คำถามแม้จะเปิดโอกาสให้กับคนถูกถามทำได้ดังใจ แต่ก็รู้ดีว่าคำตอบที่ได้รับนั้นคือคำตอบที่เธอต้องการอยู่ดี“อืม...” ศีรษะทุยส่ายไปมาเบาๆ “ไม่ดีกว่าค่ะ จันตีว่างานมันไม่ค่อยสนุกแล้วละ ดูซิคะ” ใบหน้าขาวสวยบุ้ยใบ้ให้ทุกคนมองไปรอบๆ ตอนนี้เริ่มมีการถอดหน้ากากออก และเมื่อเห็นว่าใครเป็นใครก็เริ่มจับกลุ่มคุยกัน และมีพวกเครื่องดื่มมึนเมาเข้ามาร่วมด้วย“โอเค งั้นก็กลับกันเลยละกัน” แต่ระหว่างที่สามสาวกำลังเดินออกจากงานนั้นเอง“เอาละครับ ตอนนี้ผมมีข่าวดีจะมาบอก ด้วยว่าทางท่านประธานฟารฮานได้ขอเปลี่ยนแปลงรางวัลกะทันหัน ให้รางวัลที่หนึ่งเป็นบ้านพร้อมที่ดิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 20
“เอาไว้ให้นายได้ข้อมูลของสองสาวนั่นก่อนดีกว่าไหม แล้วฉันจะบอก เราจะทำยังไงต่อไป” ฟารฮานสลัดความคิดเรื่องปิยาพัชรไว้ก่อน เพราะตอนนี้แผนการทุกอย่างได้ผุดขึ้นมาในสมองอย่างเรียบร้อยแล้ว รอแต่ว่าส่งเหยื่อชิ้นงามไปให้กับผู้ที่เหมาะสมเท่านั้นเองร่างหนาใหญ่หันเดินกลับเข้าไปในงาน แล้วก็เปลี่ยนใจหันหลังเดินกลับไปที่รถ “กลับบ้านกันดีกว่าอินซอฟ ป่านนี้พี่ชายคงรอฟังข่าวเราอย่างใจจดจ่อและเป็นห่วง”ใจแข็งแกร่งกระหวัดไปถึงพี่ชาย แล้วอดที่จะนึกถึงเจ้าตัวร้ายที่หลอกล่อให้เขาและทุกคนเดินเข้าไปติดกับไม่ได้ “ว่าแต่ตอนนี้เรื่องไอ้เจ้านั่นไปถึงไหนแล้ว จับตัวพวกคนร่วมก่อการได้หมดหรือยัง”“ยังครับ ตอนนี้คนของเราทำได้เพียงติดตามไปห่างๆ คิดว่าอีกไม่นานก็คงจะได้เจอกับรังของพวกมันและผู้เข้าร่วมขบวนการ”ฟารฮานพยักหน้ารับ แต่ใจกลับไม่ได้คิดเหมือนกับลูกน้องหนุ่ม ป่านนี้เจ้าตัวก่อเรื่องคงคิดพาตัวเองเดินทางออกนอกประเทศ เพื่อไปสมทบกับนายใหญ่ซึ่งอยู่ที่ซัลจาร์บาเมียมากกว่า เมื่องานที่นี่ไม่สำเร็จ แถมทุกคนก็ได้เห็นหน้าค่าตาแล้ว จะทำงานในครั้งต่อไปก็ยากขึ้นแต่ถ้าคิดในอีกแง่มุมหนึ่ง การคิดเช่นนั้นเท่ากับสร้างความประมาทให
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-03เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 21
ร่างหนาใหญ่รีบลุกจากแท่นบรรทม เดินไปอิงที่ขอบหน้าต่างมองดูพระจันทร์ดวงโตที่ส่องสว่างจ้า ดวงตาคมมองไปยังเงาตะคุ่มๆ ที่ทอดยาวไปกับเงาของต้นไม้ใหญ่คิ้วคมเข้มขมวดเข้าหากัน ใครกล้าเข้ามาในเขตตำหนักของเขาดึกๆ ดื่นๆ แต่พอมองกลับไปอีกครั้ง กลับกลายเป็นว่าเจ้าเหยี่ยวซูก้าร์ที่เขาเลี้ยงตั้งแต่เป็นลูกนกตัวนิดเดียวบินตรวจยาม ใบหน้าคมคร้ามแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม เจ้าเหยี่ยวตัวเล็กโตพอที่จะทำหน้าที่ปกป้องคุ้มครองผู้เป็นเจ้าของแล้วหรือนี่“องค์นาสเซอร์ขา เยห์ยาหนาวแล้วนะเพคะ”ปลายนิ้วยาวเรียวค่อยๆ ดึงเอาผ้าห่มที่คลุมเรือนกายให้ค่อยๆ เคลื่อนไหวไปตามร่างกายช้าๆ แต่เมื่อถึงเนินทรวงอวบอัดและขาวผ่องก็หยุดพักไว้ แล้วเคลื่อนไปขมวดทางด้านล่างให้ค่อยๆ เคลื่อนขึ้นไปวางอยู่จนเกือบจะถึงบางส่วนของร่างกาย เท้าแขนกับตั่งเตียงนอน วางศีรษะทุยบนมือเรียว ปลายนิ้วยาวเรียวของมืออีกข้างก็ลากไล้ไปตามผิวเนื้อขาว“องค์นาสเซอร์ขา...กอดเยห์ยาหน่อยซิเพคะ” ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าออก ปลายลิ้นตวัดไล้ริมฝีปาก ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ เป็นประกายหวานเชื่อมและเชิญชวน ทั้งที่ในใจตอนนี้เริ่มรู้สึกหงุดหงิดแล้วกับท่าทางเย็นชาและไม่สนใจขององค์ประมุข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 22
“พี่ชายยังอยู่ไหม” ฟารฮานเรียกถาม เมื่อเห็นว่าพี่ชายเงียบเสียงไป อีกทั้งตอนนี้เขาเองก็ใกล้ถึงจุดหมายปลายทางแล้ว ดวงตาคมกริบขยับมองไปทางด้านหลัง หมู่แมลงเม่าตัวเล็กยังคงเดินเข้าหาแสงไฟ อย่างไม่รู้เลยว่าตอนนี้มีคนคอยจับจ้องเอาตัวอยู่ “ท่านพี่อยากมีเวลาส่วนตัว งั้นน้องไม่กวนท่านพี่แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเย็นๆ น้องจะโทรหาอีกครั้งนะ”“อือ...”นาสเซอร์รับปากและปล่อยกายปล่อยใจให้เยห์ยาเป็นคนคุมเกม ผ่านพ้นคืนนี้ไปเยห์ยาคงจะกลายเป็นผู้หญิงอีกคนที่จะถูกลืมเลือน เพราะเขาคือผู้ล่าไม่ใช่ผู้ถูกล่าสองร่างเดินสวนกันไปมาหน้าห้องนอนกัญญาพัชร เมื่อเห็นว่าสายมากแล้วพี่สาวก็ยังไม่ยอมออกจากห้องนอน ดวงตากลมโตตวัดมองขึ้นไปที่นาฬิกาฝาผนัง พร้อมผ่อนลมหายใจออกจากปอดด้วยความหนักอกหนักใจ รู้ตัวอยู่ดีนั่นแหละว่าทำให้พี่สาวโกรธ ยิ่งเมื่อคืนพอลงจากรถได้ก็รีบชวนจันฑีราวิ่งเข้าห้องนอนทันทีก็ยิ่งเพิ่มเพลิงโทสะให้ผู้เป็นพี่สาว“เอาไงดีล่ะจันตี พี่มัดหวายโกรธจนไม่ยอมออกจากห้องเลยนะ” ปิยาพัชรหันไปถามเพื่อนรักที่มีสีหน้าไม่แตกต่างกันเลยสักนิดมือเรียวยกขึ้นเคาะขมับ สีหน้าเป็นกังวล ดวงตามองไปที่ประตูห้องสลับกับมองหน้าซีดเซี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 23
น้ำเสียงเบาหวิวและสั่นเทาของสองสาวทำให้กัญญาพัชรู้สึกสงสารขึ้นมาเหมือนกัน แต่ถ้าไม่กำราบตอนนี้ ก็กลัวว่าจะนำภัยร้ายแรงมาสู่ตัวปิยาพัชรและจันฑีรานั่นแหละ เธอยังจำดวงตาคมกริบคู่นั้นยามที่มองมาได้ติดตา“ที่พี่บอกพี่เตือน เพราะพี่รักและเป็นห่วงทั้งมัดหมี่และจันตีนะ ไม่อยากให้น้องพี่ทั้งสองคนเป็นอันตราย”“มัดหมี่รู้ค่ะและเสียใจ พี่มัดหวายยกโทษให้มัดหมี่และจันตีนะคะ” หญิงสาววอนขอเสียงออดอ้อนอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มแก้มปริ ดวงตาเป็นประกายเมื่อเห็นศีรษะทุยของพี่สาวพยักรับ สองแขนเรียวโอบรอบร่างโปร่ง“แต่...พี่มีข้อแม้ให้เราสองคนเหมือนกัน” กัญญาพัชรไม่เพียงแค่พยักหน้ารับ เมื่อไหร่ที่หลับตาลงภาพและสายตาของสองหนุ่มที่ตามคิดมา ทำให้เธอต้องนอนคิดทั้งคืนว่าจะทำยังไงดีถึงจะป้องกันภัยที่จะเกิดกับคนที่รักได้ นั่นคือให้ปิยาพัชรและจันฑีราลาออกเสีย แม้จะเสียดายกับเงินเดือนและสวัสดิการต่างๆ ที่สองสาวได้รับ แต่ถ้ามันจำเป็นก็ต้องทำ“พี่อยากให้เราสองคนลาออกจากบริษัทนั่นซะ”“ค่ะ ทำไมคะ” ทั้งปิยาพัชรและจันฑีราร้องครางและถามออกมาพร้อมกัน ดวงตากลมโตมองพี่สาวอย่างงุนงงและสงสัย ถึงแม้เมื่อคืนความคิดนี้จะแวบๆ ขึ้นมาบ้างก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 24
ปิยาพัชรนั่งทำหน้าเบื่อๆ เซ็งๆ ดวงตากลมโตกวาดมองไปทั่วห้องทำงานใหญ่อย่างโหยหาและลังเลใจกับความคิดที่ว่า…จะต้องยื่นใบลาออก“เป็นอะไรไปมัดหมี่ เห็นนั่งถอนหายใจอยู่หลายเฮือกแล้วนะ” จันฑีราเอ่ยถามอย่างสงสัย ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่ปิยาพัชรมักมีอาการเหม่อลอยเหมือนคนกำลังครุ่นคิดเรื่องหนักอกหนักใจอยู่ และถ้าให้เดาไม่ผิดก็คงจะเป็นเรื่องที่จะลาออกจากงานนั่นแหละ เพราะเธอเองก็เครียดเหมือนกันและจะยิ่งหนักกว่า ด้วยถึงเพื่อนรักจะลาออกไปแต่ก็ยังมีคนเลี้ยง มีบ้านให้อยู่ แต่เธอน่ะซิไหนจะกินไหนจะค่าที่อยู่อีก ไม่รู้ว่างานใหม่จะหาได้เร็วหรือเปล่า ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม“ฉันก็เหมือนกับแกนั่นแหละจันตี คิดแล้วก็กลุ้มนะ ถ้าจะไม่ลาออกก็กลัว...ว้าย! ...”มือเรียวรีบยกขึ้นปิดปากตัวเองอย่างฉับพลัน เมื่อนึกขึ้นได้ว่ากำลังจะพูดเรื่องน่าอายออกไป ดวงตากลมทำท่าทางหลุกหลิกมองซ้ายมองขวา แต่เหมือนกับโชคช่วย แต่จะเป็นโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ล่ะ เมื่อคนที่มาขัดจังหวะนั้นเป็นถึงสมุห์บัญชีประจำบริษัทร่างบอบบางก้าวเดินตามร่างหนาใหญ่ของชายเข้าสู่วัยกลางคน อย่างสงสัยว่าถูกเรียกมาด้วยเรื่องอะไร แล้วก็จะพาไปที่ไหนกัน ในเมื่อทางเดิน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 25
มือแข็งแกร่งจับแขนเรียวพาร่างบางกลับมาที่จุดเดิม แต่เปลี่ยนจากการนั่งธรรมดาเป็นกึ่งนั่งกึ่งนอน ก่อนเคลื่อนขึ้นไปจับตรึงท้ายทอยให้รับจุมพิตจากเรียวปากหนาร้อนที่ประทับลงไปอย่างรวดเร็ว อีกมือจับตรึงสองมือเรียวที่กำลังพยายามต่อสู้และดันร่างหนาออกไว้ด้านหลังปลายลิ้นสากระคายลากไล้ไปตามเรียวปากนุ่มอิ่มเต็ม ริมฝีปากขบเม้มบดคลึงเต็มแรงแห่งความคิดถึงและปรารถนาที่เอ่อล้นออกมาตั้งแต่แรกที่ได้เห็นหน้าหญิงสาวเดินผ่านเข้ามาในห้อง ปลายลิ้นสากระคายพยายามสอดแทรกเข้าไปภายในโพรงปากนุ่ม แต่ดูเหมือนว่าคราวนี้ปิยาพัชรจะรับมือได้ดีกว่าคราวแรก ริมฝีปากนุ่มอวบอิ่มเลยไม่ยอมเปิดกว้างมือใหญ่ละจากท้ายทอยเคลื่อนลงมาตามลำคอระหงแผ่วเบา ปลายนิ้วลากไล้ผิวกายเนียนนุ่มที่อยู่เลยพ้นคอเสื้อทำงานตัวสวย ก่อนจะเข้าครอบครองเนินเนื้ออวบอิ่มเต่งตึง และถึงแม้จะมีผ้าเนื้อนุ่มขวางกั้นอยู่ แต่ความร้อนผ่าวจากมือใหญ่ก็ยังซึมเข้าไปถึงเนื้อในเนียนนุ่มดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าออกอย่างทันควัน จนปลายลิ้นสากร้อนที่รออยู่ก่อนแล้วล่วงล้ำเข้าไปภายใน แตะแต้มตามไรฟัน กระพุ้งแก้ม ก่อนจะกระหวัดกวัดเกี่ยวเข้ากับปลายลิ้นเล็กๆ ที่พยาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 26
ฟารฮานถึงกับยิ้มในคำถามซื่อๆ ที่ออกจากปากสีสด และอย่างไม่ต้องบอกให้รู้ ใบหน้าคมโน้มลงไปประทับริมฝีปากหนาบนเรียวปากอวบอิ่ม ปลายลิ้นซอกซอนเกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นเล็กๆ มือหนาลูบไล้ไปทั่วลำตัวบอบบางและอย่างเร็ว ปลายนิ้วสะกิดเอากระดุมเสื้อเม็ดเล็กๆ ออกจากร่างอย่างรวดเร็ว ให้มือหนาเข้าครอบครองสองเนินเนื้อเต่งตึงในกรวยสีหวานกายบอบบางสั่นเทา สองมือที่ไม่รู้ว่าถูกปล่อยเมื่อไหร่วางบนมือแข็งแกร่งและจิกลงไปเต็มแรง ความอบอุ่นซาบซ่านและหวานเชื่อมยามที่สองลิ้นเกี่ยวกระหวัดกัน อีกทั้งความเสียวซ่านและรัญจวนยามที่สองมือหนาฟอนเฟ้นปทุมถันอวบอิ่ม ปลายนิ้วยาวใหญ่ลากไล้วนเวียนรอบปลายยอดถันสีเข้มที่ซุกซ่อนอยู่ในกรวยสีสวยจนนูนเด่นดันเนื้อผ้า ใบหน้าขาวสวยแหงนหงายไปด้านหลัง ดวงตากลมโตเป็นประกายฉ่ำหวานอย่างไม่รู้ตัวริมฝีปากหนาประทับไล่วนจุมพิตวาบหวามไปทั่วใบหน้าเนียนหอม ลากไล้ขบเม้มไปตามลำคอระหงและหยุดพักระหว่างสองเนินเนื้ออวบอิ่มที่ตอบรับทุกสัมผัสจากทั้งมือและปาก“อย่างนี้ยังจะต้องให้ฉันบอกเหตุผลอีกหรือไงมัดหมี่”สองมือหนาลากไล้ไปทางด้านหลัง บีบนวดผิวเนื้อเนียนนุ่ม อีกทั้งริมฝีปากอุ่นร้อนประทับไล่ไปตามขอบกรว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
บทล่าสุด
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 112 - จบ
“พาหม่อมฉันกลับมาอีกทำไม หม่อมฉันไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้าย คนหลอกลวง”“ถ้าไม่ใจร้ายและหลอกลวงอีก จะอยู่ด้วยไหมล่ะ” น้ำเสียงนุ่มทุ้มและเว้าวอนทำเอาคนที่พยายามจะใจแข็งถึงกับสั่นระรัว ด้วยรู้ชะตาตัวเองดีตั้งแต่ถูกจับได้นั่นแหละว่าอาจหนีไม่พ้นอ้อมแขนใหญ่นี้ไปตลอดชีวิต“จะรู้ได้ไง พระองค์จะไม่หลอกหม่อมฉันอีก ทั้งพี่ทั้งน้องช่างวางแผนและเจ้าเล่ห์เหลือเกินนี่”“ใช้หัวใจแลกหัวใจไง”“เชอะ...คนอย่างองค์นาสเซอร์ ประมุขผู้ครองแคว้นซัลจาร์บาเมีย ชายหนุ่มที่มีผู้หญิงนับสิบอ๋อ...นับร้อยมากกว่าคอยถวายตัวเป็นข้ารองบาทน่ะหรือจะยอมหยุดอยู่ที่ผู้หญิงอย่างหม่อมฉันเพียงคนเดียว เชื่อตายละ” กัญญาพัชรยังคงปากแข็งแม้ใจจะยอมผ่อนตามไปเกือบจะครึ่งแล้ว“อ้าว...ทำไมล่ะ เราแตกต่างกับชายหนุ่มคนอื่นอย่างไร ถึงจะหยุดอยู่ที่ผู้หญิงเพียงคนเดียวไม่ได้น่ะ ผู้หญิงไม่ใช่สิ่งสำคัญเสมอไปในชีวิตนะมัดหวาย สำหรับเราเมื่อเราพบคนที่ใช่ เราก็พร้อมที่จะหยุดทุกอย่างไว้ที่เธอคนนั้นเพียงคนเดียว และตอนนี้เราก็คิดว่าเราพบนางคนนั้นของเราแล้ว”หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักๆ ไม่เป็นจังหวะ นาสเซอร์หมายถึงเธอใช่ไหม ‘ไม่นะมัดหวาย แกอย่าลืมซิว่าเขาหลอกลว
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 111
“ไม่ใช่หรอกมัดหมี่ ถ้าเพียงแค่ความต้องการของผู้ชายคนหนึ่ง ฉันว่าเขาไม่ทำถึงขนาดนี้หรอก” ใบหน้าคมคร้ามแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม มือใหญ่จับมือเล็กเรียวมาวางบนแผงอกกว้างตรงที่มีหัวใจกำลังเต้นอยู่“สิ่งที่ฉันทำด้วยความเจ้าเล่ห์และร้ายกาจก็จริง แรกเริ่มมาจากเพียงแค่ความปรารถนาก็จริง แต่สิ่งหนึ่งนับจากวันแรกที่ฉันได้ครอบครองความบริสุทธิ์ของสาวน้อยคนนั้น มันเป็นคำสั่งมาจากหัวใจทั้งสิ้น” สองมือใหญ่จับรั้งใบหน้าขาวสวยให้จ้องเข้าไปในดวงตาคมกริบ“ฉันอยากจะบอกให้มัดหมี่รู้เหมือนกัน ฉัน...รัก...มัดหมี่”ปิยาพัชรแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากอ้าค้าง หากว่าไม่ถูกจับรั้งไว้ศีรษะทุยคงจะส่ายบอกว่าไม่เชื่อและไม่จริง แต่คำพูดที่หนักแน่น ดวงตาที่มั่นคงดุจดังภูเขาหินที่ไม่อาจพังทลายลงมาได้ ไม่ว่าจะเจอพายุร้ายเพียงใดเป็นคำตอบที่ชัดเจน และที่สำคัญคือหัวใจของเธอมันก็เลือกที่จะเชื่อคำพูดนั้นซะด้วยสองแขนเรียวโอบรอบกายแข็งแกร่ง “จริงๆ นะคะ คุณฟารฮานพูดจริงๆ นะคะ ไม่ได้หลอกให้มัดหมี่ดีใจเล่นนะคะ”“จริงซิ ฉันจะโกหกมัดหมี่ทำไมล่ะ เพราะรัก ฉันเลยต้องวางแผนการร้ายทุกอย่าง เพื่อส่งแม่สาวจอมหว
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 110
“แสดงว่าพวกนายรู้แผนการของเราทุกอย่างเลยใช่ไหม แล้วรู้ได้ยังไง รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมถึงไม่ขัดขวางตั้งแต่ต้น”“เอาเป็นว่าฉันจะเล่าให้เธอฟังวันหลังนะ แต่วันนี้ขอฉันลงโทษคนที่ทำให้ใจเสียก่อนละกัน”ใบหน้าขาวสวยแย้มยิ้ม ดวงตาเป็นประกายพราวระยับ สองแขนเรียวยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่ง “เสียใจด้วยนะอินซอฟ เผอิญว่าวันนี้เครื่องซักผ้ามันดันเกิดแอ๊กซิเดนท์ ทำงานไม่ได้อ่ะ”จันฑีราหัวเราะคิกคักชอบอกชอบใจ ยิ่งได้เห็นใบหน้าเสียอารมณ์ของอินซอฟก็ยิ่งอยากแกล้งยั่วเย้าให้หนักขึ้นอีก แต่รู้ดีว่าเมื่อไหร่ที่เธอหายจากสิ่งที่เป็นอยู่ ย่อมจะต้องถูกเขาเอาคืนจนอาจจะลุกจากเตียงไม่ได้เพราะความเพลียมือเล็กจับแขนใหญ่วางยาวแนบไปกับพื้นเตียง พร้อมกับวางศีรษะลงไปนอนหนุน อีกมือก็จับแขนใหญ่มาพาดรอบเรือนกายเล็ก กายบางขยับจนแนบชิดกับเรือนกายใหญ่ นับจากวันนี้ชีวิตที่เคยมีเคยอยู่คนเดียวได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาเติมเต็มด้วยความรักและความอบอุ่น“ขอบใจนะอินซอฟที่รักฉัน เมื่อก่อนที่ฉันเคยทำร้ายและทำไม่ดีกับนายไว้ ขอให้นายยกโทษและให้อภัยฉันด้วยนะ ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้ฉันจะทำตัวดีๆ และรักนายให้มากที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำ
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 109
“จะไปไหนล่ะมัดหมี่...” แขนแข็งแกร่งสอดเข้าระหว่างเอวเล็กคอดและดึงเข้าหาตัว ศีรษะทุยโน้มลงกระซิบเบาๆ ข้างใบหูนุ่ม น้ำเสียงกึ่งกระเซ้าและยั่วเย้า“รู้ไหมว่าโทษของคนที่คิดหนีฉันน่ะมันร้ายแรงมากนะ”“ปล่อยน้องสาวฉันนะนายฟารฮาน” แม้จะห้อยต่องแต่งอยู่บนร่างสูงใหญ่ แต่กัญญาพัชรก็ไม่วายส่งเสียงแว้ดๆ ใส่ฟารฮาน สองมือยันแผ่นหลังกว้างเพื่อจะได้นำเอาตัวเองลงไปขัดขวาง“ฉันว่าเธอเอาตัวให้รอดพ้นจากพี่ชายฉันก่อนดีกว่านะมัดหวาย ก่อนที่จะมาช่วยเหลือคนอื่นเขาน่ะ” ฟารฮานตอบกลับด้วยน้ำเสียงยิ้มๆ คิ้วคมเข้มข้างหนึ่งเลิกขึ้นสูงเป็นจังหวะ“ไปกันเถอะมัดหมี่ เรามีเรื่องที่จะต้องคุยเหมือนกัน”“ว้าย!!” สองแขนเรียวโอบรอบลำคอแกร่งอย่างรวดเร็ว เมื่อร่างกายลอยขึ้นจากพื้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว “ทำอะไรก็ไม่รู้คุณฟารฮานน่ะ”“ก็พาคนที่กล้าหนีฉันไปลงโทษไง” ใบหน้าคมโน้มลงจนจมูกโด่งคมประชิดติดแก้มนุ่ม“บ้า...” ปิยาพัชรส่งค้อนให้คนพูดวงโตด้วยความอบอุ่นในหัวใจ เพราะฟังจากน้ำเสียงฟารฮานไม่ได้โกรธเคืองเธอแม้แต่น้อยนิด อาจมีน้อยใจบ้าง แต่ถ้าอธิบายให้ฟังเขาก็พร้อมที่จะเข้าใจ“โว้ย...ปล่อยฉันนะคนบ้า คนเฮ็งซวย ไอ้ผู้ชายเส็งเคร็ง รัง
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 108
ยามราตรีที่ท้องฟ้ามีแสงดาวส่องนำทาง สามร่างเดินตามกันไปอย่างรีบเร่ง โดยมีร่างสูงโปร่งเดินนำและร่างบอบบางอีกสองร่างเดินตามไปติดๆ ศีรษะทุยสอดส่ายเหลียวซ้ายแลขวา ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความระมัดระวัง ถึงแม้จะรู้ว่าคืนนี้นาสเซอร์ ฟารฮาน และอินซอฟกำลังอยู่ร่วมการประชุมในการกำหนดนโยบายของแคว้นว่าจะให้เดินไปในทิศทางใดหลังจากนี้ แต่ใครจะรู้เล่าเกิดว่าคนหนึ่งคนใดเกิดสงสัยในพฤติกรรมลับๆ ล่อๆ และกระซิบกระซาบที่เธอและน้องๆ ทั้งสองคนมีมีหลายครั้งที่ร่างโปร่งบางหยุดยืนและหันไปจะเอ่ยปากถามสองสาวที่ตามมาด้วยว่าตัดสินใจดีแล้วใช่ไหมที่จะตามเธอไปน่ะ แต่พอเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรักและห่วงใยของสองสาวก็ทำให้พูดไม่ออก ใจจริงกัญญาพัชรไม่ได้อยากชวนปิยาพัชรและจันฑีราหนีไปด้วย แต่เพราะความเป็นห่วงเป็นใยในสวัสดิภาพของสองสาว ที่ไม่รู้ว่าจะต้องโดนหางเลขจากคนที่ไม่หวังดีด้วยเมื่อไหร่ มันก็ทำให้เธอต้องคะยั้นคะยอชักแม่น้ำทั้งห้าให้สองสาวเดินทางหลบหนีกลับบ้านด้วย อีกทั้งเมื่อน้องสาวทั้งสองคนรู้ว่าเธอจะหนีกลับ ทั้งสองก็ไม่ยอมให้เธอต้องเดินทางเพียงลำพังปิยาพัชรและจันฑีราเดินตามกัญญาพัชรไปด้วยใจที่เจ็บปวดและหวาดกลัว
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 107
“อ้าว...พี่มัดหวายหลับแล้วละแก” ปิยาพัชรที่เล่าเรื่องของตัวเองจ๋อยๆ ด้วยความดีใจและสุขล้นหยุดอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตแปรเปลี่ยนเป็นหมองเศร้าลง เธอเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่สาวฟังแทบทั้งหมด ยกเว้นเรื่องที่เธอตกเป็นของฟารฮานแล้วและเรื่องถูกปองร้ายหมายเอาชีวิต“ใจเย็นๆ นะแก ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานอินซอฟจะต้องหาคนที่คิดร้ายกับแกเจอ” จันฑีรายกมือขึ้นตบบ่ากว้างของเพื่อนรักเบาๆ เธอเองก็เป็นกังวลไม่น้อยไปกว่าปิยาพัชร แต่ตอนนี้เมื่อเห็นว่ากัญญาพัชรมีอาการดีขึ้น ความเหนื่อยจากการเดินทางไกลก็เริ่มประท้วง ริมฝีปากอวบอิ่มอ้าหาวหวอดๆ ดวงตาก็เริ่มที่จะหรี่ลง“ฉันไม่ไหวแล้วแก ขอนอนกอดพี่มัดหวายก่อนนะ” ร่างบอบบางคลานขึ้นไปบนเตียงนอนใหญ่ เอนตัวนอนแนบชิดร่างกัญญาพัชร“เฮ้ย...ไม่เอาซิแก ฉันนอนด้วย” ปิยาพัชรบอก เพราะเธอก็เหนื่อยและเพลียเหมือนกัน ร่างบอบบางรีบเอนตัวลงอิงแอบแนบซบกับร่างพี่สาว แขนเรียวยาวพาดไปโอบร่างโปร่งไว้ แต่ด้วยความไม่ระมัดระวังทำให้ปลายมือไปถูกเอาที่บาดแผล ทำให้คนที่หลับอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างงงๆ และเจ็บปวดเล็กน้อย“ขอมัดหมี่นอนด้วยนะพี่มัดหวาย คิดถึง อยากนอนกอดพี่” ปิยาพัชรบอกเสียงหว
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 106
“ยานี่จะช่วยให้เจ้าดีขึ้นและหายดีในเร็ววันนะ” แม้จะไม่หมดทั้งถ้วยแต่ยาที่เข้าไปจะทำการขับพิษที่ยังหลงเหลืออยู่ในร่างกายกัญญาพัชรให้ออกมาอย่างช้าๆ และหมดในที่สุด มือใหญ่ปิดปากเรียวยาวไม่ให้หญิงสาวพ่นยากลับออกมาจนกว่ายาทั้งหมดจะหายเข้าไปในกาย“อือ...” สองมือเล็กเรียวยกขึ้นจิกทึ้งดึงมือใหญ่ออกจากใบหน้า เจ็บจนน้ำตาเล็ดออกมาจากกระบอกตากับเรี่ยวแรงที่ชายหนุ่มกดลงไป และยังฝืดๆ และเหม็นเน่ากับสิ่งที่ได้ไหลเข้าสู่ร่างกาย“อดทนนิดมัดหวาย อีกไม่นานเจ้าก็หายแล้วคนดี ยานี้จะเป็นยารักษาให้เจ้าหายจากอาการบาดเจ็บและพิษร้ายที่เข้าสู่ร่างกายนะคนดี”“พิษร้ายหรือเพคะ หมายความว่า...”“ใช่ คมมีดที่บาดลงไปในเนื้อของเจ้าอาบด้วยยาพิษร้ายแรง ถ้าเป็นเราอาจจะเพียงแค่หมดแรง จนกลายเป็นเหตุให้ถูกทำร้ายถึงแก่ชีวิตได้ แต่กับเจ้ามันทำให้เจ้าเกือบจะจากเราไปตลอดชีวิต...รู้ไหม”“แต่หม่อมฉันว่ามันก็คงดีกว่าตื่นมาเป็นตัวตลก เป็นผู้หญิงโง่ๆ คนหนึ่งในสายตาของพระองค์ไม่ใช่หรือเพคะ” กัญญาพัชรเอ่ยถามอย่างน้อยอกน้อยใจ หลายครั้งที่เธอลืมตาตื่นมาแล้วก็มีเพียงแค่ความเงียบของห้อง และยังมีคนแปลกหน้าที่คอยทำอะไรกับร่างกายก็ไม่รู้ จับพ
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 105
“มัดหมี่ทำใจดีๆ และฟังฉันให้ดีนะ” ร่างหนานั่งลงหน้าปิยาพัชรด้วยร้อนรนกระวนกระวายใจและหวาดหวั่น กลัวหญิงสาวจะรับไม่ได้กับข่าวที่จะได้ยินต่อไปนี้ แต่ถึงจะกลัวเพียงใดเขาก็จำเป็นต้องบอกให้หญิงสาวได้รับรู้ สองมือใหญ่จับรั้งมือเล็กเรียวและบีบเบาๆ“ค่ะ มีอะไรหรือคะคุณฟารฮาน” หัวคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างสงสัยว่าทำไมชายหนุ่มถึงได้มีสีหน้าเคร่งเครียดเหลือเกิน แล้วเมื่อครู่อินซอฟที่เดินตามหลังมาติดๆ ก็มีสีหน้าไม่แตกต่างกันเลยสักนิด“เราต้องเดินทางไปแคว้นซัลจาร์บาเมียอย่างด่วนที่สุด”“อืม...ก็ไม่เห็นจะแปลกนี่คะ คุณฟารฮานเป็นคนที่นั่น เดินทางกลับไปเยี่ยมบ้านก็ไม่เห็นแปลก”ปิยาพัชรตอบกลับ แม้จะใจหายๆ ที่ต้องจากชายหนุ่มไป แต่ก็เข้าใจว่ากัญญาพัชรอาจจะทำงานเสร็จแล้ว หรือไม่ฟารฮานก็ต้องเดินทางไปเพราะงาน แต่เขาจะต้องกลับมาอีก“ไม่ใช่อย่างนั้นนะมัดหมี่...มัดหวายบาดเจ็บ”“พะ...พี่มัดหวายบาดเจ็บ” สองมือเรียวเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งยื่นไปจับแขนใหญ่และเขย่าแรงๆ“ตอนนี้พี่มัดหวายเป็นอย่างไรบ้าง บาดเจ็บตรงไหน ใครเป็นคนทำ และบาดเจ็บได้ยังไง มีใครดูแลพี่มัดหวายอยู่” หญิงสาวถามยาวน้ำเสียงสั่นเทาน้ำตาอุ่นร้อนไหลอา
เล่ห์ร้ายทรายสิเน่หา chapter 104
“แน่ใจหรือองค์ประมุขนาสเซอร์ ว่าพระองค์จะเอาชีวิตรอดจากคนของเราได้น่ะ ในเมื่อตอนนี้คนของเราล้อมสถานที่จัดงานในวันนี้ไว้หมดแล้ว” เจ้ากรมมหาดไทยเอ่ยถาม ถึงแม้แผนการที่วางไว้จะผิดพลาดไปบ้าง แต่ยังไงเขาก็ยังมีไม้ตายซ่อนอยู่และนาสเซอร์ก็คิดไม่ถึงแน่“ได้ซิท่านเจ้ากรมมหาดไทย” ชายหนุ่มที่เข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มหลายคนที่ถูกมัดและลากมาเป็นพรวน“ตอนนี้ข้างนอกนั้น คนที่ท่านวางไว้ถ้าไม่ตายก็หลบหนีไป บ้างก็ถูกจับอย่างเจ้าพวกนี้ไง” กาซิมเอ่ยพูดอย่างหัวเสีย เพราะคนที่หายไปบางคนจะเป็นตัวการใหญ่ๆ นับรองจากเจ้ากรมมหาดไทยและเจ้ากรมการคลังเลยทีเดียว แต่เขาก็ยังเชื่อว่าเจ้าพวกนั้นจะต้องคอยแอบซุ่มอยู่เพื่อที่จะทำให้แผนการสำเร็จลง อาจไม่ใช่วันนี้แต่ก็เชื่อว่าในไม่นานแน่ เพราะถ้าปล่อยให้เนิ่นนานไปเขาและทุกคนที่ยังจงรักภักดีจะต้องตามจับตัวมาลงโทษได้“นาสเซอร์ระวัง...” มือเรียวข้างหนึ่งผลักร่างหนาใหญ่ให้ออกห่างและเอาตัวเองเข้าไปรับปลายมีดแหลมคมที่พุ่งมาจากผู้หญิงร่างอวบอัดซึ่งยืนอยู่ในระยะกระชั้นชิดและอีกมือก็สวนหมัดหลุนๆ ออกไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะหันตัวหลบแล้วแต่ปลายมีดก็ยังถากแขนเรียวยาวไปแต่กัญญาพัชรก็ไม่มี
