chapter 15

กัญญาพัชรพยายามบอกกับตัวเองแบบนั้น แต่ในใจก็เหมือนมีอะไรค้างคาอยู่ มือเรียววางกรอบรูปไว้ที่เดิม สะบัดความคิดวางทุกอย่างลง แล้วรีบเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปรับน้องสาวและจันฑีรา ทว่าปัญหาก็มีมาให้คิดอีก ปิยาพัชรเอารถเต่าไป แล้วเธอจะเอาอะไรไปรับล่ะ

มือเรียวข้างหนึ่งยกขึ้นเท้าสะเอว อีกข้างยกขึ้นเกาศีรษะที่เมื่อครู่หวีผมไว้อย่างเรียบร้อยจนยุ่งเหยิง เท้าเรียวเดินไปเดินมาแล้วไปสะดุดขาตัวเอง ร่างโปร่งบางคะมำไปด้านหน้าจนใบหน้าเกือบจะชนกับขอบเตียง แต่ก็เป็นการดีเพราะได้เห็นกุญแจรถมอเตอร์ไซค์คันเก่าถึงแม้จะโปเกบ้าง แต่ก็ยังใช้การได้ดีวางอยู่ใกล้ๆ กับเสาเตียงด้านใน

“เฮ้อ...หาเสียนาน มาตกอยู่ที่นี่เอง”

กัญญาพัชรรีบคลานเข้าไปหยิบกุญแจ จากตอนแรกที่เห็นว่าอยู่ใกล้ๆ แต่พอเอื้อมมือไปกลับปรากฏว่าเอื้อมไม่ถึง “อื้อ...ทำไมเอื้อมไม่ถึงหว่า แล้วอย่างนี้จะทำยังไงดี” หญิงสาวถอยกลับออกมานั่งขัดสมาธิบนพื้นกระเบื้อง มือยกขึ้นเกาศีรษะอย่างคนใช้ความคิด แล้วคิ้วคมเข้มก็เลิกขึ้นสูง พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง รีบลุกขึ้นวิ่งออกไปจากห้องนอน คว้าไม้กวาดที่แขวนไว้ข้างผนังห้องครัวมา แต่ระหว่างทางที่เดินมา...

“โอ๊ย!!” มือเรี