ตอนที่ 39

“คุณเหม...” เพียงขวัญรีบโอบกอดเอาลำคอหนาไว้แน่น ราวกับกลัวว่าเขาจะหนีไป สบสายตาชายหนุ่มด้วยแววตาเว้าวอนอ่อนหวาน ริมฝีปากสั่นระริกจนต้องขบกัดกลีบปากบ่างไว้เพื่อข่มอารมณ์บางอย่าง เหมันต์หอบหายใจฟืดฟาดกับภาพใบหน้าเย้ายวนโดยไม่ตั้งใจของหญิงสาว แม่มดชัดๆ เพียงขวัญเป็นแม่มดตัวเล็กที่สะกดเขาไว้ด้วยท่าทางไร้เดียงสาโดยไม่ได้ตั้งใจ ความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของรุนแรงจนเขาอยากจะตีตราป่าวประกาศให้ทุกคนในจักรวาลนี้ได้รู้ว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นของเขา ของเขาแต่เพียงผู้เดียว

“คุณเป็นของผม อยู่กับผมตลอดไปนะขวัญ” หญิงสาวไม่ตอบรับ หากแต่ดึงรั้งใบหน้าหล่อเหลาลงมาใกล้ ริมฝีปากอิ่มเผยอรอท่า เมื่อเหมันต์กดจูบลงมาอย่างเร่าร้อนเธอก็ตอบสนองอย่างเท่าเทียม

ผิวเนื้อที่เสียดสีสัมผัสกันจุดประกายความรู้สึกที่รุนแรง ต่างฝ่ายต่างผวาเข้าหากอดรัดกันแนบแน่น ลูบไล้แตะต้องกันและกันอย่างโหยหา ยิ่งแนบชิดยิ่งสัมผัสก็ยิ่งจมดิ่งสู่ห่วงเสน่หา ความรู้สึกต่อกันมากมายทบทวีจนน่าตกใจ

“คุณเป็นของผม เป็นของผมคนเดียว” เหมันต์ย้ำเสียงห้าวกระซิบแนบใบหูเล็ก แล้วค่อยเลื่อนใบหน้าลงต่ำ เพื่อดื่มด่ำกับทรวงอกคู่งาม ร่างเล็กแ