LOGINShare
6.จองไว้แล้ว
Last Updated:
2025-04-24 19:31:30“โกรธอา” อาไรเฟิลเดินเข้ามาใกล้ และแน่นอนฉันขยับถอยห่างทันที
“ภูพิงค์จะกลับบ้าน” ฉันไม่สนใจเดินตรงไปที่ประตูบ้าน เรียกแท็กซี่กลับเองก็ได้ พี่ภูผานะพี่ภูผา มีอะไรโทรหาพี่ แต่โทรไปก็ไม่รับสายส่วนขุนศึก พูดแล้วอยากจะตบไอ้น้องบ้าก็บอกให้อาไปส่งสิ ศึกยุ่ง ถ้าอยากให้อาไปส่งฉันจะโทรหาแกทำไม พูดแล้วโมโห แต่ละคนไม่มีใครรักภูพิงค์เลย
“พ่อจ๋า แม่จ๋า กลับมาวันนี้เลยไม่ได้รึไง หนูกลัว” บ่นกับตัวเองสองเท้าเดินตรงไปยังประตูบ้านอย่างรีบเร่ง
พรึบ!!
“……..” แต่ยังไม่ทันจะเดินไปถึงไหน ลูกน้องอาไรเฟิลก็เดินมาขวางทางไว้ ฉันถึงกับต้องยืนนิ่ง ไม่กล้าขยับตัวเมื่อเหลือบไปเห็นวัตถุสีดำที่อยู่ข้างเอวพวกเขา แล้วไม่ใช่แค่สองคนนะ แต่ถูกล้อมไปด้วยชายชุดดำ นับ 20 คน พวกเขาเอาแต่ยืนนิ่ง แล้วท่าทางแต่ละคนมันน่ากลัวมาก
ตึก ตึก ตึก
“กลับเข้าบ้านครับ บอสรออยู่” ถึงกับขวัญผวาเมื่อเสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินตรงเข้ามาใกล้ ยิ่งน้ำเสียงเยือกเย็นที่เขาเอ่ยออกมามันยิ่งกลัวจนจับใจ
“นะ…หนูแค่จะกลับบ้าน อาอย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ” ฉันพูดเสียงสั่นเครือ เดินถอยหนีเมื่อผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ สีหน้าเรียบนิ่ง ท่าทางน่าเกรงขามแล้วยิ่งรอยสักหัวกะโหลกที่ต้นคอมันยิ่งเพิ่มความน่ากลัวเข้าไปอีก
“ที่นี่จะไม่มีใครทำอันตรายคุณหนูได้ เชิญกลับเข้าบ้านครับถึงเวลาบอสจะเป็นคนส่งคุณหนูกลับบ้านเอง” เขาเอ่ยเสียงเรียบ และก้มหัวลงเล็กน้อย ได้แต่ยืนนิ่ง มันก้าวขาแทบไม่ออกเมื่อทุกคนต่างพร้อมใจกันก้มหัวให้ฉันทั้ง ๆ ที่พวกเขาอายุมากกว่าฉันเป็นรอบ
“มึงก็จัดการไป กูให้มึงดูแลงานทางนั้นแทน เอาไว้ทางนี้เรียบร้อยกูกลับไปจัดการเอง แต่ถ้ามันไม่เชื่องมึงก็ปิดปากให้มันจบ ๆ ไป คิดอะไรมากมาย ก็แค่หมาตัวเดียว”
“ใครที่มันกล้าหักหลังเรา ก็จัดการให้มันสิ้นซาก”
แล้วก็ต้องหยุดนิ่งไม่กล้าเดินต่อเมื่อได้ยินบทสนทนาที่อาไรเฟิลพูดกับปลายสาย สีหน้าท่าทางเขาดูน่ากลัว โดยเฉพาะน้ำเสียงที่มันเย็นเยือกจนน่าขนลุก
“แค่นี้ก่อนไว้กูโทรหาอีกที”
“เฮือก!!” สะดุ้งตกใจหัวใจหล่นวูบเมื่อร่างสูงหันหน้ามาสบตา สายตาคู่นั้นมันเย็นยะเยือก ความกลัววิ่งวนจนสั่นไหว เมื่อคนตัวโตเดินตรงเข้ามาหา บทสนทนาเมื่อกี้มันหมายความว่าไง จัดการให้สิ้นซาก หมายถึงฆ่าทิ้งเหมือนในบทละครที่เคยอ่านของพ่อเหรอ
“อาขอโทษ พอดีเพื่อนอาโทรมา อาเลยให้คริสเตียนไปตามหนู เดี๋ยวอาขอเคลียร์งาน 5 นาที แล้วอาจะไปส่ง” อาไรเฟิลพูดพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า แต่ทำไมฉันรู้สึกกลัวรอยยิ้มเขาแบบนี้
“เป็นเด็กดีเชื่อฟังที่อาบอกนะรู้มั้ย” …ชายหนุ่มเดินเข้าไปประชิดตัวคนตัวเล็กที่ได้แต่ยืนนิ่งเหมือนคนไม่มีสติ ก่อนเขาจะค่อย ๆ โน้มหน้าหล่อคมก้มลงดอมดมกลิ่นหอมจากเรือนผมอย่างคนโรคจิต
จุ๊บ
“เดี๋ยวอามานะ” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง สติกลับคืนมา รู้สึกอุ่นที่ริมฝีปาก เมื่ออาไรเฟิลประทับจูบแตะลงที่ริมฝีปากบาง ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้อง
“…….” มองซ้ายหันขวา แต่ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็มีแต่ลูกน้องอาไรเฟิลอยู่ทั่วทุกมุมบ้าน เขาเป็นใครกันแน่ ถ้าเป็นแค่หมอจิตแพทย์ธรรมดา ทำไมถึงต้องมีลูกน้องมากมายและยังพกปืนแบบนั้น ไหนจะรอยสักที่ดูน่ากลัวมันดูลึกลับซับซ้อนเกินกว่าคนธรรมดาทั่วไป อาเป็นใครกันแน่ แต่ไม่ว่าอาจะเป็นใครที่แน่ ๆ ภูพิงค์คนนี้ไม่มีทางรักคนน่ากลัวโรคจิตแบบนี้แน่นอน
“น้ำครับคุณหนู”
“เฮือก!!” สะดุ้งตกใจอีกครั้งเมื่อเสียงห้าวกวน ๆ ในมือถือน้ำและขนมเดินเข้ามาใกล้
“ผมลูก้า มือขวาบอสครับ ไม่ต้องกลัวพวกเราจงรักภักดีกับบอสยังไง เราก็ต้องจงรักภักดีกับคุณหนูอยู่แล้ว นี่ครับน้ำ” ฉันได้แต่ยืนนิ่ง เอาจริงตั้งตัวแทบไม่ทันคนบ้านนี้จะมีใครบ้างมั้ยที่ปกติ คนนั้นที่ชื่อคริสเตียนก็เข้มขรึมจนน่ากลัว คนนี้กลับดูสดใสกวน ๆ แปลก ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยรู้จักกันแต่เขาทำเหมือนรู้จักฉันดียังไงยังงั้น
“ไม่ต้องกลัวครับ และไม่ต้องสงสัยผมก็แบบนี้เข้ากับคนได้ง่าย บอสถึงได้ให้ตามประกบคอยดูแลคุณหนูมานานหลายปี” ...ลูก้าพูดอย่างลืมตัว แต่เจ้าตัวจะรู้มั้ยว่าความพลั้งปากนี้จะทำให้ตัวเองเดือดร้อนถ้าเจ้านายหนุ่มรู้เข้า
“ตามประกบหนู” ฉันทวนคำพูด จ้องหน้าเขาอย่างสงสัย
“ครับ…บอสให้ผมตามดูแลคุณหนูตั้งแต่เรียน ม.ต้น จนตอนนี้ก็ยังตามอยู่เลย” พี่เขาพูดยิ้ม ๆ อย่างอารมณ์ดี
“งั้นก็หมายความว่า ที่หนูรู้สึกว่ามีคนตามก็ไม่ได้คิดไปเอง” ว่าแล้วเชียวความรู้สึกมันถึงบอกว่ามีคนตามติดชีวิตอยู่ตลอดเวลา
“แล้วอาไรเฟิลให้พี่ตามหนูทำไม” คุยกับพี่คนนี้แล้วค่อยรู้สึกหายใจหายคอโล่งขึ้นมาหน่อย จะว่าไปพี่เขาดูนิสัยเหมือนไอ้แสบขุนศึกเลย
“ก็บอส ท่านรักท่านหวงคุณหนูไงครับ แล้วคุณหนูรู้มั้ยว่าบอส…”
“ไอ้ลูก้า มึงมาทำอะไรตรงนี้!”
ขวับ!!
เราสองคนหันขวับเมื่อเสียงเข้มเยือกเย็นดังขึ้น เป็นใครที่ไหนไปไม่ได้นอกจากอาไรเฟิล
“เอาน้ำมาให้คุณหนูครับบอส”
“…….” สายตาคมกริบจ้องไปที่แก้วน้ำ
“แล้วจะยืนอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย” อาไรเฟิลพูดอย่างไม่สบอารมณ์ สายตาที่เขามองมามันเลือดเย็นจนพี่ลูก้ากับฉันถึงกับต้องกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ
“ไม่นานครับผมไปแล้ว” พี่ลูก้าพูดติดตลกแต่มันมีอะไรน่าตลกตรงไหน ก่อนเขาจะรีบวิ่งออกไปอย่างไว
“มันพูดอะไรให้หนูฟัง” พร้อมร่างสูงที่เดินเข้ามาประชิดตัว
“…..” ฉันเลือกที่จะเงียบและส่ายหัวแทนคำตอบ
“กลัวอะไรอา อาไม่ทำอะไรหนูหรอก อย่างมากก็แค่”
หมับ!!!
ถูกดึงเข้าไปกอด สายตาคมกริบคู่นั้นเกลี่ยตามองจ้องริมฝีปากบางที่สั่นระริกอย่างมีเลศนัย
“หนูอยากกลับบ้าน นะ…ไหน อาบอกว่าจะไปส่งหนู” ฉันพูดอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ และหลบสายตาคู่นั้น
“มองหน้าอา แล้วตอบมาว่ากลัวอาทำไม” นิ้วเรียวเสยปลายคางให้เงยหน้าขึ้นสบตาเขา กลัวอาทำไม คำถามนี้อาไรเฟิลน่าจะรู้ดีว่าทำไมฉันถึงกลัวเขา
“ตอบมาว่ากลัวอาทำไม ถ้าไม่ตอบอาจะไม่ไปส่ง” ก่อนใบหน้าหล่อคม จะยื่นเข้ามาใกล้ ใกล้จนลมหายใจอุ่นพ่นรดใบหน้าหวาน
“กะ… ก็อาน่ากลัว อาเหมือนพวกโรคจิตเลย แล้วอายังชอบลวนลามหนูอีก” ฉันมองหน้าอาไรเฟิลอย่างชั่งใจก่อนจะพูดออกไปอย่างที่ใจคิด
“ไม่ชอบ?” คิ้วหนาเลิกขึ้นสูงยกค้างไว้เชิงถาม พร้อมปลายจมูกโด่งที่เกลี่ยคลอเคลียพวกแก้มทั้งสองข้าง
“ไม่ชอบค่ะ!!” ฉันตอบเสียงแข็ง สองมือผลักอกแกร่งออกจากตัว แต่กลับไม่เป็นผลเมื่ออาไรเฟิลกระชับกอดแน่นกว่าเดิม
“แต่อาชอบ ชอบกลิ่นตัวหอม ๆ ชอบทุกอย่างที่เป็นภูพิงค์ โดยเฉพาะดวงตาคู่นี้ รอยยิ้มหวาน ๆ นี่” เขาพูดพลางเอานิ้วเรียวเกลี่ยเขี่ยริมฝีปากบางอย่างมีเลศนัย
“เฮ้อ... ไม่อยากรอเลย รู้มั้ยว่าอาอยากได้หนูมาเป็นเมียมากแค่ไหน” อาไรเฟิลพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้ง พร้อมพูดกระซิบเสียงแหบพร่า ริมฝีปากร้อนแตะจูบลงที่ซอกคอเบา ๆ ทำเอาฉันแทบหยุดหายใจ ยืนนิ่งชาไปทั้งตัว ใบหน้าหวานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเมื่อริมฝีปากร้อนกดจูบดูดที่คออย่างแรง
“อา… หยุดนะ หนูเจ็บ!!”
“อาจองไว้แล้ว จำไว้ภูพิงค์เป็นของอาคนเดียว”
“กลับบ้าน เดี๋ยวอาไปส่ง”
Related chapters
เล่ห์รักคุณอาหมอ 7.เป็นห่วง
“พ่อจ๋า ฮื่อ…” วิ่งเข้าไปสวมกอดพ่อที่ยืนทำหน้าดุอยู่หน้าบ้านด้วยความดีใจ เมื่อเปิดประตูลงจากรถ พ่อกับแม่ก็ยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว“มึงทำอะไรลูกกู” พ่อจ้องหน้าอาไรเฟิลและเดินเข้าไปหาอาไรเฟิลด้วยท่าทางเอาเรื่อง“แม่จ๋า” ฉันได้แต่ร้องไห้สะอื้นโผเข้ากอดแม่“ไม่ร้องนะเด็กดี ไว้ให้พ่อจัดการทุกอย่างให้” แม่พูดอย่างปลอบโยนก่อนจะพาที่เอาแต่ร้องสะอื้นไห้เดินเข้าบ้าน ส่วนพ่อลากอาไรเฟิลเดินไปไหนไม่รู้“แม่จ๋า อาไรเฟิลน่ากลัว ภูพิงค์ไม่ชอบเลย แม่บอกให้อาเขาเลิกยุ่งกับหนูได้มั้ย” ทันทีที่ถึงห้องก็รีบบอกแม่ทันที“เฮ้อ...แม่เข้าใจว่าหนูรู้สึกยังไง แม่ก็ไม่อยากให้ลูกสาวแม่ ต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้”“ทำไมคอหนู…” …นับดาวสังเกตเห็นรอยแดงที่คอลูกสาวถึงกับตกใจ“อาไรเฟิลเขา…อึก” ฉันได้แต่ร้องไห้สะอื้น เมื่อนึกถึงเรื่องที่อาไรเฟิลทำยังรู้สึกกลัวไม่หาย“ภูพิงค์ลูกแม่ ไม่ต้องกลัวนะแม่จะไม่ให้ใครมาทำร้ายหนูอีก” ถูกสวมกอดไว้แนบอกอุ่นของแม่ ไม่มีกอดใดที่ทำให้อบอุ่นและรู้สึกปลอดภัยเท่ากับอ้อมกอดของพ่อกับแม่…“ไรเฟิล พี่ว่ามันเกินไปแล้วนะทำไมถึงทำกับหลานแบบนี้” ตอนนี้เราทุกคนนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก และนี่เป็นครั้งแรกที่เ
Last Updated : 2025-04-24เล่ห์รักคุณอาหมอ 8.ช่วยด้วย
1 เดือนผ่านไป“ภูผาสอบเสร็จแล้วเราไปเดินห้างกันมั้ย ภูพิงค์ด้วย ญี่ปุ่นอยากไปเดินห้างช่วงนี้พี่พาร์ทไม่ค่อยว่าง”“ไม่เอา…ญี่ปุ่นไปกับพี่ภูผาสองคนเลยภูพิงค์ไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอใคร เบื่อคนรักกัน ไปด้วยทีไรภูพิงค์เป็นส่วนเกินตลอด”“ดีมากน้องรัก งั้นภูผาเราไปกันเถอะ”“เฮ้อ...” พี่ภูผาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ก็ตั้งแต่เด็กจนโตโดนญี่ปุ่นตามตอแยมาตลอด ถ้าคนอื่นไม่รู้ว่าพวกเราเป็นพี่น้องกันก็คงคิดว่าสองคนนี้เป็นแฟนกันแน่นอน ก็เล่นตัวติดกันตลอดเวลา ขนาดฉันเป็นน้องสาวยังไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนกับพี่ชายเลยแต่ก็ดีแล้วญี่ปุ่นชอบเที่ยวมีพี่ภูผาไปด้วยลุงกันต์จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ส่วนฉัน เฮ้อ...ถึงช่วงนี้อาไรเฟิลจะทำตัวดีขึ้นนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอาจะเลิกยุ่งกับฉัน แล้วทุกวันนี้อาไม่กลับบ้านตัวเองค้างที่บ้านทุกวันแต่บางวันก็เห็นกลับมาดึก ๆ ชอบทำตัวเป็นนินจา เดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่ บางวันนั่งกินข้าวคุยกับพ่ออยู่ดี ๆ พอลูกน้อง พี่ลูก้ากับคริสเตียนเดินเข้ามากระซิบ แล้วอาก็รีบออกไปทันทีโดยที่ไม่ได้บอกอะไร แต่ก็ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย ก็คงไปเที่ยวตามประสาคนสูงวัย“หายไปไหนนะ” มือเล็กล้วงกระเป๋าควานห
Last Updated : 2025-04-24เล่ห์รักคุณอาหมอ 9.เปิดใจ
ห้างหรู...“.........” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อคนตัวโตโน้มหน้ากระซิบ เป็นไปได้เหรอเขาต้องโกหกแน่ ๆ แต่มันก็น่าขำจริง ๆ นะ“คิก คิก อาพูดจริงเหรอคะ หลอกหนูรึเปล่า” ฉันหัวเราะออกมาอย่างขบขัน และเผลอยิ้มให้กับคนตรงหน้า“.......” แต่สีหน้าเขากลับดูตึงเครียดไม่ได้สนุกอะไรไปกับฉันเลยสักนิด“ว่าแต่...อาอยากดูเรื่องอะไร?” ฉันพูดยิ้ม ๆ“เรื่องนั้น”“เฮือก!!” ถึงกับสะดุ้งตกใจหัวใจหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเสียงแผ่วกระซิบชิดใบหู พูดดี ๆ ก็ได้ไม่เห็นต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้เลย“อาอยากดูเรื่องนั้น” นิ้วเรียวยาวชี้ไปที่แผ่นป้ายหนังขนาดใหญ่ที่กำลังเป็นกระแสอยู่ตอนนี้ ‘ร่างทรง’“ห๊ะ!! อาจะดูเรื่องนั้นเนี่ยนะ!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองตามนิ้วเรียวอุทานออกมาอย่างตกใจ เรื่องนั้นมันน่ากลัวจะตาย เมื่อตอนที่ดูกับพี่ภูผาภาพยังติดตาและหวาดกลัวยังไม่หายเลย“ก็ได้ แต่ว่า...” ฉันทำหน้าครุ่นคิด“หรือว่าภูพิงค์กลัว” เขาเอ่ยเสียงเย็น“...ถ้าหนูกลัวดูเรื่องนั้นก็ได้” สายตาคมกริบมองไปที่ป้ายหนังการ์ตูนที่พึ่งเข้าใหม่“อาลืมไป หนูยังเด็ก ต้องชอบแนวนี้สินะ” เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ“หนูโตแล้ว อีกไม่กี่เดือนก็จะ 19 จะเข้า
Last Updated : 2025-04-24เล่ห์รักคุณอาหมอ 10.ขอโอกาส
“ฮื่อ...อาคะ เมื่อไหร่มันจะจบสักที” ฉันหลับตาปี๋เมื่อถึงฉากที่น่ากลัว มือเล็กจิกเล็บลงฝ่ามือใหญ่อย่างลืมตัว“……” แต่อาไรเฟิลกลับเงียบ และมันก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่พ่นรดใบหน้า“อึก” เหมือนโลกมันหยุดหมุน แพขนตางอนค่อย ๆ ลืมขึ้น นั่งตัวแข็งทื่อเมื่อใบหน้าหล่อคมยื่นเข้ามาใกล้ จนหน้าเราทั้งคู่แทบจะชนกันอยู่แล้ว“อะ…อาจะทำอะไรคะ” ฉันพูดเสียงตะกุกตะกัก เผลอมองหน้าสบตาคู่นั้นเมื่อนิ้วเรียวเกลี่ยเขี่ยแก้มใส“อาแค่อยากมองหนูใกล้ ๆ ” เขาพูดเสียงทุ้มนุ่ม ก่อนจะประทับจูบ มอบจุมพิตลงหน้าผากเล็กอย่างอ่อนโยน“อาไม่เคยรักใครแบบนี้มาก่อน ที่ผ่านมาอาอาจจะทำให้หนูกลัว ขอโอกาสให้อาได้แก้ตัวได้มั้ย” เรามองหน้าสบตากัน“จนกว่าหนูจะเรียนจบ ถ้าอาทำให้หนูรักไม่ได้ อาจะไม่ยุ่งกับหนูอีก” น้ำเสียงอาไรเฟิลมันจริงจังและหนักแน่น ฉันจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมกริบคู่นั้น พร้อมหัวใจที่เต้นแรง“……..” ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรง มองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย บางทีเขาก็ดูน่ากลัว บางทีก็ดูอบอุ่น และไหนจะอีกหลาย ๆ เรื่องเกี่ยวกับอาที่มันดูไม่สมเหตุสมผล เขาเป็นใครกันแน่ เพราะแค่ถ้าเป็นหมอจิตแพทย์ธรรมดา เวลาไปไหนมาไหนท
Last Updated : 2025-04-24เล่ห์รักคุณอาหมอ Intro
Washington D.C.สหรัฐอเมริกา (USA)09:44 น.“ตอนนี้เมียกูทำอะไรอยู่วะ”[น่าจะอยู่บนห้องครับบอส ตอนนี้ผมอยู่บนต้นไม้ดูความเรียบร้อยรอบ ๆ บ้าน]“แล้วสถานการณ์วันนี้เป็นไง มีใครมายุ่งกับเมียกูมั้ย”[บอสไม่ต้องห่วงครับเรื่องนี้ผมจัดการผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้นายหญิง ว่าแต่นายจะกลับเมืองไทยวันไหนครับผมจะได้เตรียมทุกอย่างไว้รอ]“อีกสองสามวัน กูอยากจะไปวันนี้ด้วยซ้ำถ้าไม่ติดงาน เอาเป็นว่าดูแลเมียกูให้ดี”[ครับบอส] ...“ภูพิงค์ ภูสิตา อาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้หนูมาครอบครองทั้งตัวและหัวใจ” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ เมื่อเห็นรูปถ่ายนับร้อยที่ลูกน้องถ่ายรายงานความเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายให้เขาตลอดเวลาอย่างพอใจก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงนิ้วที่เคาะลงบนโต๊ะทำงานอย่างใช้ความคิด ร่างสูงใหญ่ที่ตามนิ้วเรียวใหญ่เต็มไปด้วยรอยสักและแหวนที่ใคร ๆ ก็ต่างอยากสวมใส่มัน ชายหนุ่มเอนหลังพิงเก้าอี้ พร้อมเปลือกตาที่ค่อย ๆ ปิดลงเมื่อนึกถึงวันที่จะได้อยู่กับเธออันเป็นที่รัก“แค่เธอ…ภูสิตา เธอคนเดียวเท่านั้น” เขาเผยรอยยิ้มมุมปากออกมาเมื่อนึกถึงวันนั้นที่จะได้เจอกันตึก ตึก ตึก“บอสครับรถพร้อมแล้ว” ก่อนเสียงฝีเท้าหนักของลูกน้
Last Updated : 2025-03-16เล่ห์รักคุณอาหมอ ว่าที่เมีย 1
“พี่ภูผานะพี่ภูผา” ภูพิงค์บ่นพึมพำ หูฟังเพลง มือเปิดประตูเข้าบ้าน ใบหน้าหวานบูดบึ้งเมื่อพี่ชายไม่ยอมให้ไปบ้านคุณลุงด้วยSweet baby, our sex has meaningKnow this time you'll stay 'til the morningDuvet days and vanilla ice creamMore than just one night together exclusively[Pre-Chorus]Baby, Let Me be your manSo I can love youAnd if you let me be your manThen I'll take care of you, you[Chorus]For the rest of my life, for the rest of yoursFor the rest of my life, for the rest of yoursFor the rest of ours“คอยดูเถอะหนูจะฟ้องพ่อจ๋าแม่จ๋าว่าพี่รักแต่ขุนศึก ฮื่อ” หญิงสาวเดินอิดออดถอนหายใจมองซ้ายมองขวาด้วยความระแวง เพราะหลายวันมานี้เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกสายตาของใครบางคนจับจ้องอยู่ตลอดเฮ้อ...ภูพิงค์ถอนหายใจเดินตรงเข้าตัวบ้านใหญ่ เพราะวันนี้พ่อแม่ติดงานกว่าจะกลับก็คงมืด แล้วพี่ชายกับน้องชายยังทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว ถึงจะบอกว่าไปไม่นานก็น่าจะให้ตามไปด้วย“คนใจร้าย!” มือเรียวเกี่ยวหูฟังเก็บเข้ากระเป๋า แล้วต้องงุนงงเมื่อเห็นใครก็ไม่รู้อยู่ตรงหน้าประตูบ้าน“มาหาใครคะ พ่อไม่อยู่แม่ก็ไม่อยู
Last Updated : 2025-03-16เล่ห์รักคุณอาหมอ ว่าที่เมีย 2
1 ชั่วโมงผ่านไปสไนเปอร์กับนับดาวพอรู้เรื่องก็รีบขับรถกลับบ้าน แต่เพราะรถติดกว่าจะถึงบ้านก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมง สองสามีภรรยาเดินอย่างรีบเร่งเข้าบ้านด้วยความเป็นห่วงลูก ๆ“พ่อจ๋า แม่จ๋า ฮื่อ!!!!” เด็กขี้อ้อนพอเห็นพ่อกับแม่เดินเข้าบ้านเท่านั้นแหละ ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม“ภูพิงค์ หยุดร้องก่อนหนวกหู” ขุนศึกถึงกับพูดเอ็ดพี่สาวที่ร้องไห้แบบนี้มาเป็นชั่วโมง“ก็พี่กลัวนิ ฮื่อ…ใครก็ไม่รู้น่ากลัว หน้าเขาเหมือนพวกโรคจิตเลยค่ะพ่อ หนูกลัว” เด็กสาวเอาแต่กอดพ่อที่ได้แต่นั่งนิ่งพยายามคิดว่าใครกันที่มันกล้าบุกเข้าบ้านแล้วยังกล้าบุกเข้าถึงห้องนอนลูกสาวสุดที่รักอีก“ไปหาแม่ เดี๋ยวพ่อไปดูเอง” สไนเปอร์กอดปลอบหอมหัวลูกรัก“แม่จ๋า ฮื่อ…ภูพิงค์กลัว” ภูพิงค์โผเข้ากอดแม่ด้วยความหวาดกลัว“แม่มาแล้วไม่ต้องร้อง พี่ภูผาก็อยู่ น้องก็อยู่ หยุดร้องไห้ก่อนลูก” นับดาวเองก็ได้แต่กอดปลอบลูก ปกติภูพิงค์ไม่ใช่เด็กขี้กลัวแบบนี้ แต่ใครเจอแบบนี้ก็ต้องตกใจกลัวเป็นธรรมดา“จะร้องอะไรอายังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คนแค่ง่วงขอนอนห้องแค่นี้ทำอย่างกับจะตาย”ขวับ!!สี่คนพ่อแม่ลูกหันไปมองเจ้าของเสียงห้าวกวน ๆ เป็นตาเดียว“สวัสดีครับพี่"
Last Updated : 2025-03-16เล่ห์รักคุณอาหมอ เธอเพียงคนเดียว 3
กลางดึก“หึ…คนบ้าอะไร ขนาดนอนยังน่ารัก” คุณหมอหนุ่ม ผู้หลงใหลรอยยิ้มหวาน จ้องเด็กสาวที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นสาวน้อยถ่ายภาพคู่กับพ่อ จากนั้นมาเขาก็เหมือนคนบ้าที่รอให้เธอโตพอที่จะมาเป็นเมียเขาได้ จนมาถึงวันนี้ที่มันอดทนรอไม่ไหวถึงจะรู้ว่าพี่ชายหวงหลานสาวคนนี้มาก แต่ถ้าไม่เดินเข้าถ้ำเสือจะได้ลูกเสือมาได้ไง เขาลงทุนปีนหน้าต่างยามวิกาลเพียงแค่อยากอยู่ใกล้ อยากมองหน้าคนตัวเล็กให้นาน ๆ“คนอย่างไรเฟิล ถ้าอยากได้อะไรก็ต้องได้ เธอไม่มีทางรอดเงื้อมมือฉันไปได้แน่นอนสาวน้อย”“ขอจูบมัดจำหน่อยนะ แล้วจะรีบให้พ่อมาขอ” ไวเท่าความคิดกลีบปากนุ่ม ๆ ประทับจูบแตะลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู“ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นเธอภูพิงค์” เขาทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ พร้อมสวมกอดอีกคนไว้แนบอก“พี่ภูผาหนูหนาว” ด้วยความเคยชินที่เวลาฝันร้ายหรือกลัวจะชอบเดินร้องไห้เข้าไปนอนกอดพี่ชาย พอได้รับไออุ่นจากคนข้าง ๆ ใบหน้าหวานซุกหน้าหาองศาที่เหมาะสม มือเล็กกอดร่างหนาไว้แน่น“หึ…มันน่าจริง ๆ อดทนไว้ลูกพ่อ ไว้ให้แม่หนูโตกว่านี้ก่อนพ่อจะจัดให้เต็มที่” เขาพูดปรามเจ้าลูกชายที่มันกำลังขยายตัวขึ้น ใครล่ะจะไปทนได้ก็เนื้อนุ่มนิ
Last Updated : 2025-03-16
Latest chapter
เล่ห์รักคุณอาหมอ 10.ขอโอกาส
“ฮื่อ...อาคะ เมื่อไหร่มันจะจบสักที” ฉันหลับตาปี๋เมื่อถึงฉากที่น่ากลัว มือเล็กจิกเล็บลงฝ่ามือใหญ่อย่างลืมตัว“……” แต่อาไรเฟิลกลับเงียบ และมันก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่พ่นรดใบหน้า“อึก” เหมือนโลกมันหยุดหมุน แพขนตางอนค่อย ๆ ลืมขึ้น นั่งตัวแข็งทื่อเมื่อใบหน้าหล่อคมยื่นเข้ามาใกล้ จนหน้าเราทั้งคู่แทบจะชนกันอยู่แล้ว“อะ…อาจะทำอะไรคะ” ฉันพูดเสียงตะกุกตะกัก เผลอมองหน้าสบตาคู่นั้นเมื่อนิ้วเรียวเกลี่ยเขี่ยแก้มใส“อาแค่อยากมองหนูใกล้ ๆ ” เขาพูดเสียงทุ้มนุ่ม ก่อนจะประทับจูบ มอบจุมพิตลงหน้าผากเล็กอย่างอ่อนโยน“อาไม่เคยรักใครแบบนี้มาก่อน ที่ผ่านมาอาอาจจะทำให้หนูกลัว ขอโอกาสให้อาได้แก้ตัวได้มั้ย” เรามองหน้าสบตากัน“จนกว่าหนูจะเรียนจบ ถ้าอาทำให้หนูรักไม่ได้ อาจะไม่ยุ่งกับหนูอีก” น้ำเสียงอาไรเฟิลมันจริงจังและหนักแน่น ฉันจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมกริบคู่นั้น พร้อมหัวใจที่เต้นแรง“……..” ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรง มองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย บางทีเขาก็ดูน่ากลัว บางทีก็ดูอบอุ่น และไหนจะอีกหลาย ๆ เรื่องเกี่ยวกับอาที่มันดูไม่สมเหตุสมผล เขาเป็นใครกันแน่ เพราะแค่ถ้าเป็นหมอจิตแพทย์ธรรมดา เวลาไปไหนมาไหนท
เล่ห์รักคุณอาหมอ 9.เปิดใจ
ห้างหรู...“.........” ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อคนตัวโตโน้มหน้ากระซิบ เป็นไปได้เหรอเขาต้องโกหกแน่ ๆ แต่มันก็น่าขำจริง ๆ นะ“คิก คิก อาพูดจริงเหรอคะ หลอกหนูรึเปล่า” ฉันหัวเราะออกมาอย่างขบขัน และเผลอยิ้มให้กับคนตรงหน้า“.......” แต่สีหน้าเขากลับดูตึงเครียดไม่ได้สนุกอะไรไปกับฉันเลยสักนิด“ว่าแต่...อาอยากดูเรื่องอะไร?” ฉันพูดยิ้ม ๆ“เรื่องนั้น”“เฮือก!!” ถึงกับสะดุ้งตกใจหัวใจหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเสียงแผ่วกระซิบชิดใบหู พูดดี ๆ ก็ได้ไม่เห็นต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้เลย“อาอยากดูเรื่องนั้น” นิ้วเรียวยาวชี้ไปที่แผ่นป้ายหนังขนาดใหญ่ที่กำลังเป็นกระแสอยู่ตอนนี้ ‘ร่างทรง’“ห๊ะ!! อาจะดูเรื่องนั้นเนี่ยนะ!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองตามนิ้วเรียวอุทานออกมาอย่างตกใจ เรื่องนั้นมันน่ากลัวจะตาย เมื่อตอนที่ดูกับพี่ภูผาภาพยังติดตาและหวาดกลัวยังไม่หายเลย“ก็ได้ แต่ว่า...” ฉันทำหน้าครุ่นคิด“หรือว่าภูพิงค์กลัว” เขาเอ่ยเสียงเย็น“...ถ้าหนูกลัวดูเรื่องนั้นก็ได้” สายตาคมกริบมองไปที่ป้ายหนังการ์ตูนที่พึ่งเข้าใหม่“อาลืมไป หนูยังเด็ก ต้องชอบแนวนี้สินะ” เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ“หนูโตแล้ว อีกไม่กี่เดือนก็จะ 19 จะเข้า
เล่ห์รักคุณอาหมอ 8.ช่วยด้วย
1 เดือนผ่านไป“ภูผาสอบเสร็จแล้วเราไปเดินห้างกันมั้ย ภูพิงค์ด้วย ญี่ปุ่นอยากไปเดินห้างช่วงนี้พี่พาร์ทไม่ค่อยว่าง”“ไม่เอา…ญี่ปุ่นไปกับพี่ภูผาสองคนเลยภูพิงค์ไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอใคร เบื่อคนรักกัน ไปด้วยทีไรภูพิงค์เป็นส่วนเกินตลอด”“ดีมากน้องรัก งั้นภูผาเราไปกันเถอะ”“เฮ้อ...” พี่ภูผาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ก็ตั้งแต่เด็กจนโตโดนญี่ปุ่นตามตอแยมาตลอด ถ้าคนอื่นไม่รู้ว่าพวกเราเป็นพี่น้องกันก็คงคิดว่าสองคนนี้เป็นแฟนกันแน่นอน ก็เล่นตัวติดกันตลอดเวลา ขนาดฉันเป็นน้องสาวยังไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนกับพี่ชายเลยแต่ก็ดีแล้วญี่ปุ่นชอบเที่ยวมีพี่ภูผาไปด้วยลุงกันต์จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ส่วนฉัน เฮ้อ...ถึงช่วงนี้อาไรเฟิลจะทำตัวดีขึ้นนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอาจะเลิกยุ่งกับฉัน แล้วทุกวันนี้อาไม่กลับบ้านตัวเองค้างที่บ้านทุกวันแต่บางวันก็เห็นกลับมาดึก ๆ ชอบทำตัวเป็นนินจา เดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่ บางวันนั่งกินข้าวคุยกับพ่ออยู่ดี ๆ พอลูกน้อง พี่ลูก้ากับคริสเตียนเดินเข้ามากระซิบ แล้วอาก็รีบออกไปทันทีโดยที่ไม่ได้บอกอะไร แต่ก็ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย ก็คงไปเที่ยวตามประสาคนสูงวัย“หายไปไหนนะ” มือเล็กล้วงกระเป๋าควานห
เล่ห์รักคุณอาหมอ 7.เป็นห่วง
“พ่อจ๋า ฮื่อ…” วิ่งเข้าไปสวมกอดพ่อที่ยืนทำหน้าดุอยู่หน้าบ้านด้วยความดีใจ เมื่อเปิดประตูลงจากรถ พ่อกับแม่ก็ยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว“มึงทำอะไรลูกกู” พ่อจ้องหน้าอาไรเฟิลและเดินเข้าไปหาอาไรเฟิลด้วยท่าทางเอาเรื่อง“แม่จ๋า” ฉันได้แต่ร้องไห้สะอื้นโผเข้ากอดแม่“ไม่ร้องนะเด็กดี ไว้ให้พ่อจัดการทุกอย่างให้” แม่พูดอย่างปลอบโยนก่อนจะพาที่เอาแต่ร้องสะอื้นไห้เดินเข้าบ้าน ส่วนพ่อลากอาไรเฟิลเดินไปไหนไม่รู้“แม่จ๋า อาไรเฟิลน่ากลัว ภูพิงค์ไม่ชอบเลย แม่บอกให้อาเขาเลิกยุ่งกับหนูได้มั้ย” ทันทีที่ถึงห้องก็รีบบอกแม่ทันที“เฮ้อ...แม่เข้าใจว่าหนูรู้สึกยังไง แม่ก็ไม่อยากให้ลูกสาวแม่ ต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้”“ทำไมคอหนู…” …นับดาวสังเกตเห็นรอยแดงที่คอลูกสาวถึงกับตกใจ“อาไรเฟิลเขา…อึก” ฉันได้แต่ร้องไห้สะอื้น เมื่อนึกถึงเรื่องที่อาไรเฟิลทำยังรู้สึกกลัวไม่หาย“ภูพิงค์ลูกแม่ ไม่ต้องกลัวนะแม่จะไม่ให้ใครมาทำร้ายหนูอีก” ถูกสวมกอดไว้แนบอกอุ่นของแม่ ไม่มีกอดใดที่ทำให้อบอุ่นและรู้สึกปลอดภัยเท่ากับอ้อมกอดของพ่อกับแม่…“ไรเฟิล พี่ว่ามันเกินไปแล้วนะทำไมถึงทำกับหลานแบบนี้” ตอนนี้เราทุกคนนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก และนี่เป็นครั้งแรกที่เ
เล่ห์รักคุณอาหมอ 6.จองไว้แล้ว
“โกรธอา” อาไรเฟิลเดินเข้ามาใกล้ และแน่นอนฉันขยับถอยห่างทันที“ภูพิงค์จะกลับบ้าน” ฉันไม่สนใจเดินตรงไปที่ประตูบ้าน เรียกแท็กซี่กลับเองก็ได้ พี่ภูผานะพี่ภูผา มีอะไรโทรหาพี่ แต่โทรไปก็ไม่รับสายส่วนขุนศึก พูดแล้วอยากจะตบไอ้น้องบ้าก็บอกให้อาไปส่งสิ ศึกยุ่ง ถ้าอยากให้อาไปส่งฉันจะโทรหาแกทำไม พูดแล้วโมโห แต่ละคนไม่มีใครรักภูพิงค์เลย“พ่อจ๋า แม่จ๋า กลับมาวันนี้เลยไม่ได้รึไง หนูกลัว” บ่นกับตัวเองสองเท้าเดินตรงไปยังประตูบ้านอย่างรีบเร่งพรึบ!!“……..” แต่ยังไม่ทันจะเดินไปถึงไหน ลูกน้องอาไรเฟิลก็เดินมาขวางทางไว้ ฉันถึงกับต้องยืนนิ่ง ไม่กล้าขยับตัวเมื่อเหลือบไปเห็นวัตถุสีดำที่อยู่ข้างเอวพวกเขา แล้วไม่ใช่แค่สองคนนะ แต่ถูกล้อมไปด้วยชายชุดดำ นับ 20 คน พวกเขาเอาแต่ยืนนิ่ง แล้วท่าทางแต่ละคนมันน่ากลัวมากตึก ตึก ตึก“กลับเข้าบ้านครับ บอสรออยู่” ถึงกับขวัญผวาเมื่อเสียงฝีเท้าหนัก ๆ เดินตรงเข้ามาใกล้ ยิ่งน้ำเสียงเยือกเย็นที่เขาเอ่ยออกมามันยิ่งกลัวจนจับใจ“นะ…หนูแค่จะกลับบ้าน อาอย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ” ฉันพูดเสียงสั่นเครือ เดินถอยหนีเมื่อผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ สีหน้าเรียบนิ่ง ท่าทางน่าเกรงขามแล้วยิ่งรอยสักหั
เล่ห์รักคุณอาหมอ คุณอาโรคจิต 5
“อาพาหนูมาที่นี่ทำไม” ฉันพูดเสียงสั่นเมื่ออาไรเฟิลจูงมือเดินขึ้นมาบนห้อง ถ้าเดาไม่ผิดมันน่าจะห้องนอนของอา“อาแค่อยากอยู่กับหนูสองต่อสอง” น้ำเสียงเย็นเยือกชวนขนลุก ทำเอาตัวเล็กถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว หัวใจดวงน้อยตกวูบเมื่อใบหน้าหล่อคมโน้มเข้ามาใกล้“อาคะ หนูกลัว อย่าทำอะไรหนูเลย” สองเท้าถอยหนีอย่างอัตโนมัติเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย“อาไม่ได้จะทำอะไร อาแค่อยาก...” สายตาดุดันคู่นั้นมองมาที่ริมฝีปากบางที่สั่นระริกด้วยความกลัว“ภูพิงค์อยากกลับบ้าน อาอย่าทำอะไรภูพิงค์เลยนะ” ฉันร้องไห้ออกมา เมื่อถอยหนีจนหลังชนผนังห้อง แต่อาไรเฟิลกลับไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาใกล้จนประชิดตัว ถูกดันติดผนังห้อง“สิ่งที่อาไม่ชอบที่สุดคือน้ำตาหนู รู้มั้ยเวลาที่หนูร้องไห้อาเจ็บ....”หมับ!มือหนาจับมือเล็กทาบลงบนอกตัวเอง“ไม่ร้องนะเด็กดี อาแค่อยากจูบหนู อาสัญญา อาจะไม่ทำอะไรไปมากกว่าจูบ ถึงอยากจะทำมากแค่ไหนก็ตาม”“เฮือก!! อึก!!” คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อริมฝีปากอุ่นแตะจูบซับน้ำตา สัมผัสมันอ่อนโยนและนิ่มนวลมาก แต่นั่นมันไม่ได้ทำให้ความกลัวหายไปไหน ยิ่งหวาดกลัวกับกา
เล่ห์รักคุณอาหมอ เธอเพียงคนเดียว 4
“…..” สไนเปอร์ได้แต่อดทนไม่ให้ตัวเองโมโหไปกับการยั่วอารมณ์ของอีกฝ่ายเพราะรู้ถึงความกวนของน้องชายดี“เงียบแสดงว่าตกลง ว่าแต่คู่หมั้นนี้เอาได้มั้ย แต่ได้แหละได้ข่าวว่าพี่กับพี่ดาวก็ทำ ไม่ได้เป็นแฟนกันด้วยซ้ำเท่าที่ผมรู้มา เนี่ยผมนับถือพี่แค่ไหนมาขอหมั้นก่อน เวลาพาน้องไปนอนบ้านด้วย น้องจะได้ไม่เสียหาย แต่ถ้าพี่ไม่สะดวกผมย้ายมาอยู่กับเมียได้” เมื่อเห็นพี่ชายเงียบไรเฟิลก็ยิ่งพูดยั่วโมโหเข้าไปใหญ่“ไอ้ไรเฟิล!!!!!!” สไนเปอร์ตะโกนเสียงแข็งอย่างหมดความอดทน“ครับคุณพ่อตาขอตัวก่อนนะ ว่าแต่ว่านี่เมียผมตื่นยังนะ” แล้วคนเจ้าเล่ห์สุดกวน ก็รีบวิ่งขึ้นไปหาเด็กสาวที่ยังนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มหลังจากที่แม่พึ่งปลอบและเดินออกจากห้องไม่ถึงสิบนาที“ไอ้ไรเฟิล ไอ้ฉิบหาย มึงตาย!!!!!!!!” สไนเปอร์รีบวิ่งตามไปเพราะเป็นห่วงถึงความปลอดภัยลูก“ไรเฟิล กูขอร้องภูพิงค์ยังเด็ก มึงมีทุกอย่างจะหาผู้หญิงกี่ร้อยกี่พันคนก็ได้ ทำไมต้องมายุ่งกับภูพิงค์” สไนเปอร์พูดอย่างใจเย็น พยายามไม่ให้ตัวเองสติแตกไปมากกว่านี้“ไม่ว่าจะใครหน้าไหน ผมก็ไม่เอา ผมจะเอาภูพิงค์คนเดียว!” ไรเฟิลพูดจริงจัง สายตาที่ขี้เล่นเจ้าเล่ห์เปลี่ยนเป็น ดุดัน ทรงพล
เล่ห์รักคุณอาหมอ เธอเพียงคนเดียว 3
กลางดึก“หึ…คนบ้าอะไร ขนาดนอนยังน่ารัก” คุณหมอหนุ่ม ผู้หลงใหลรอยยิ้มหวาน จ้องเด็กสาวที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นสาวน้อยถ่ายภาพคู่กับพ่อ จากนั้นมาเขาก็เหมือนคนบ้าที่รอให้เธอโตพอที่จะมาเป็นเมียเขาได้ จนมาถึงวันนี้ที่มันอดทนรอไม่ไหวถึงจะรู้ว่าพี่ชายหวงหลานสาวคนนี้มาก แต่ถ้าไม่เดินเข้าถ้ำเสือจะได้ลูกเสือมาได้ไง เขาลงทุนปีนหน้าต่างยามวิกาลเพียงแค่อยากอยู่ใกล้ อยากมองหน้าคนตัวเล็กให้นาน ๆ“คนอย่างไรเฟิล ถ้าอยากได้อะไรก็ต้องได้ เธอไม่มีทางรอดเงื้อมมือฉันไปได้แน่นอนสาวน้อย”“ขอจูบมัดจำหน่อยนะ แล้วจะรีบให้พ่อมาขอ” ไวเท่าความคิดกลีบปากนุ่ม ๆ ประทับจูบแตะลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู“ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นเธอภูพิงค์” เขาทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ พร้อมสวมกอดอีกคนไว้แนบอก“พี่ภูผาหนูหนาว” ด้วยความเคยชินที่เวลาฝันร้ายหรือกลัวจะชอบเดินร้องไห้เข้าไปนอนกอดพี่ชาย พอได้รับไออุ่นจากคนข้าง ๆ ใบหน้าหวานซุกหน้าหาองศาที่เหมาะสม มือเล็กกอดร่างหนาไว้แน่น“หึ…มันน่าจริง ๆ อดทนไว้ลูกพ่อ ไว้ให้แม่หนูโตกว่านี้ก่อนพ่อจะจัดให้เต็มที่” เขาพูดปรามเจ้าลูกชายที่มันกำลังขยายตัวขึ้น ใครล่ะจะไปทนได้ก็เนื้อนุ่มนิ
เล่ห์รักคุณอาหมอ ว่าที่เมีย 2
1 ชั่วโมงผ่านไปสไนเปอร์กับนับดาวพอรู้เรื่องก็รีบขับรถกลับบ้าน แต่เพราะรถติดกว่าจะถึงบ้านก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมง สองสามีภรรยาเดินอย่างรีบเร่งเข้าบ้านด้วยความเป็นห่วงลูก ๆ“พ่อจ๋า แม่จ๋า ฮื่อ!!!!” เด็กขี้อ้อนพอเห็นพ่อกับแม่เดินเข้าบ้านเท่านั้นแหละ ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม“ภูพิงค์ หยุดร้องก่อนหนวกหู” ขุนศึกถึงกับพูดเอ็ดพี่สาวที่ร้องไห้แบบนี้มาเป็นชั่วโมง“ก็พี่กลัวนิ ฮื่อ…ใครก็ไม่รู้น่ากลัว หน้าเขาเหมือนพวกโรคจิตเลยค่ะพ่อ หนูกลัว” เด็กสาวเอาแต่กอดพ่อที่ได้แต่นั่งนิ่งพยายามคิดว่าใครกันที่มันกล้าบุกเข้าบ้านแล้วยังกล้าบุกเข้าถึงห้องนอนลูกสาวสุดที่รักอีก“ไปหาแม่ เดี๋ยวพ่อไปดูเอง” สไนเปอร์กอดปลอบหอมหัวลูกรัก“แม่จ๋า ฮื่อ…ภูพิงค์กลัว” ภูพิงค์โผเข้ากอดแม่ด้วยความหวาดกลัว“แม่มาแล้วไม่ต้องร้อง พี่ภูผาก็อยู่ น้องก็อยู่ หยุดร้องไห้ก่อนลูก” นับดาวเองก็ได้แต่กอดปลอบลูก ปกติภูพิงค์ไม่ใช่เด็กขี้กลัวแบบนี้ แต่ใครเจอแบบนี้ก็ต้องตกใจกลัวเป็นธรรมดา“จะร้องอะไรอายังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย คนแค่ง่วงขอนอนห้องแค่นี้ทำอย่างกับจะตาย”ขวับ!!สี่คนพ่อแม่ลูกหันไปมองเจ้าของเสียงห้าวกวน ๆ เป็นตาเดียว“สวัสดีครับพี่"
