เข้าสู่ระบบแชร์
20
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-10 20:48:43บทที่เกี่ยวข้อง
เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 21
“ปรายไม่ได้หนี!...ปรายบอกคุณแล้วไงว่าคุณขิมอยากได้ดอกไม้สีทอง ถ้าปรายหามันเจอก็จะเอากลับไปให้น้องสาวของคุณ แต่ดอกไม้นั่นไม่มีในป่านี่ ป่าที่คุณบอกว่ามันอันตรายนักหนา แค่ปรายหันกลับไปก็พบทางที่ต่างไปจากเดิมตลอดเวลา ปรายกำลังจะเป็นบ้าอยู่แล้วที่มาหลบในถ้ำนี่...ปราย...” เสียงสั่นเครือบอกเล่าความตื่นตกใจราวคนเพ้อเจ้อถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอของชายหนุ่มที่ประกบริมฝีปากอุ่นคล้ายจะปิดกั้นความกลัวที่ลอดผ่านกลีบปากอิ่มเพื่อปลอบประโลมความหวั่นผวานั้น เขมราชเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวในความเปล่าว่าง หากเป็นจริงดังที่ปรายฟ้าบอกเขา ต้นเหตุแห่งความเข้าใจผิดก็น่าจะมาจากเขมริน น้องสาวคนเดียวคงกริ่งกลัวใครจะมาพรากเขาซึ่งเป็นสิ่งสุดท้ายในชีวิตไปจากเธอ ชายหนุ่มอาจรู้สึกผิดในเบื้องลึก หากแต่ใยความสุขอย่างประหลาดจึงเผยตัวตนจากเงามืดแห่งความพยาบาทออกมาพร้อมกัน ทว่าใครจะไม่ยินดีที่ได้เป็นเจ้าของพรหมจรรย์อันงดงามนั่น นิ่มเนื้อผุดผาดที่เขามิได้วาดความหวังในบัดนี้กลับผลักดันให้เกิดบางอย่างเอ่อล้นท้นความนัยซึ่งเขาจำต้องเก็บซ่อนความรู้สึกอันจริงแท้ไว้ว่าหัวใจแกร่งดังหินผาดวงนั้นกำลังถูกสั่นคลอน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-10เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 22
“เมื่อไหร่คุณจะให้ปรายกลับบ้าน แต่ก็โปรดเข้าใจไว้ด้วยว่าปรายคงไม่บากหน้าอับอายนี่กลับไปหาพี่ก้องที่คุณเกลียดเข้ากระดูกดำได้อีก...ปรายแค่คิดถึงคุณพ่อ ป่านนี้ท่านคงกินไม่ได้นอนไม่หลับเพราะห่วงลูกสาวของท่าน เหมือนที่คุณห่วงน้องสาวของคุณในตอนนี้” “ผมยังให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้ สัญญากับผมสิว่าคุณจะไม่คิดหนี บางที...บางทีถ้าคุณทำตัวดีกับผมก็อาจจะช่วยเปลี่ยนแปลงความตั้งใจบางอย่างได้บ้าง ไม่มากก็น้อย” แววตาคู่คมของปรายฟ้าส่องประกายแห่งความวาดหวังในทันใดที่ได้ยิน ใบหน้าขาวซีดกลับมีเลือดฝาดขึ้นบางเบาและความผุดผาดจับตานั้นก็ยิ่งจับใจผู้ที่ได้ครอบครองความงามยิ่งนัก ภายนอกทีท่าดุดันของชายหนุ่ม เขมราชรู้สึกหัวใจไหวยวบหลายครั้งหลายหนนับแต่เขาได้เป็นเจ้าของเรือนร่างในอ้อมแขน สำนึกของเขากำลังซึมซับความนุ่มนวลเอาไว้ที่ก้นบึ้ง ซึ่ง ณ ที่นั้นพายุแห่งความปรารถนาอันรุนแรงกำลังก่อตัวขึ้นมาภายใต้ความเพียรพยายามสะกดมันไว้ให้จมหายกลับไปในหลืบมืดใต้ดวงจิตอันแข็งกร้าว “คุณเขมราชคะ...นี่เป็นรายงานการประชุมค่ะ” ร่างอรชรในชุดสูทผ้าฝ้ายและกระโปรงทรงดินสอหรูเรีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-10เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 23
ไม่มีคำตอบจากเขมราชนอกจากรอยยิ้มและแววตาเลื่อนลอยราวหัวใจดวงนั้นยังแนบเนาอยู่ในป่าเขาไม่ยินดีตามมาด้วยกระนั้น“แล้วเรื่องโรงแรมของคุณนรา แกจะว่ายังไง ฉันน่ะไปสืบทราบอะไรมาได้บางอย่าง”“เรื่องอะไรหรือครับ?”“เจ้าของ ดิ เอเมอรัล ซิตี้ โฮเต็ล จัดงานแต่งงานให้ลูกสาวบุญธรรมกับก้องกาจลูกชายนักธุรกิจใหญ่ก็เพื่อผลประโยชน์ล้วน ๆ” เอกวินจับจ้องใบหน้าคมที่ดวงตาเข้มคู่นั้นเริ่มฉายความขุ่นข้นขึ้นมาอีกก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงกังวางดุจเดิม“ไม่น่าเชื่อเลยว่าเสือผู้หญิงอย่างก้องกาจจะยอมทุ่มเทเงินทองชดใช้หนี้ให้นราแลกกับการได้ปรายฟ้า นิรกิจจากรมาเป็นเจ้าสาว สงสารยัยขิมถูกไอ้ผู้ชายคนนั้นปั่นหัวจนหลงแล้วทิ้งไปมีคนใหม่ แต่ตอนนี้นราก็กำลังย่ำแย่เพราะเครื่องต่อรองการค้าดันถูกไอ้มืดที่ไหนไม่รู้ลักพาตัวไป”“เครื่องต่อรองการค้า...”“สำหรับนักธุรกิจอย่างนราคงเรียกลูกสาวตัวเองเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ แต่น่าแปลกใจที่เสืออย่างก้องกาจยอมทิ้งลายตัวเองเพราะผู้หญิงคนนั้น อาจเป็นไปได้ว่ามันคงคิดจริงจังยอมทุ่มเททุกอย่างแม้แต่จะใช้คืนหนี้สินไม่ให้อัครินทรกลืนกิจการของนรา เขม...แกเป็นอะไร! นั่งใจลอยแบบนั้นคิดถึงน้องสาวแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-10เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 24
ร่างบางขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาบนเตียงเล็กภายในห้องนอนซึ่งข้างนอกบ้านนั่นเสียงครางครืนบนฟ้าดังสลับกับเสียงสาดซ่าของสายฝนที่ตกลงมาไม่หยุดหย่อนตั้งแต่ตอนหัวค่ำนานนับชั่วโมงแล้ว ปรายฟ้านอนเอามือปิดหูด้วยไม่พิสมัยเสียงฟ้าฟาดเปรี้ยงปร้างมาแต่ไหนแต่ไรครั้งวัยเด็ก บ่อยครั้งเธอเหลือบมองพื้นที่ว่างเปล่าข้างเตียงและไพล่นึกไปถึงร่างสูงใหญ่ของใครคนนั้นซึ่งไม่พบแม้เงาอยู่ ณ ที่แห่งนี้ หลังจากทำหน้าที่พี่สะใภ้พาเขมรินเข้านอนสายฝนก็ยังกระหน่ำไม่ขาดช่วงตั้งแต่ชั่วเวลาที่รอยต่อของทิวามาบรรจบกับราตรีที่มีเมฆดำปกคลุมไปทั่งท้องฟ้า ในมุมหนึ่งของความเงียบเหงาหญิงสาวเฝ้าคิดถึงคำบอกเล่าของเขมริน เธอเป็นผู้หญิงแสนโชคร้ายในความรักที่ไม่มีวันได้สมหวัง ปรายฟ้าถึงกับน้ำตาไหลเมื่อได้รับรู้ความปวดร้าวนั้นผ่านคำพูดบอกกล่าวอดีตที่ยังเห็นแสงรังรองของฝันอันแตกสลาย แล้วตอนนี้ล่ะ...ใครกันที่น่าสงสารมากที่สุด? ความทุกข์ทรมานได้ผ่านพ้นไปแล้วสำหรับผู้หญิงคนนั้น สิ่งที่เหลืออยู่ก็แค่เถ้าถ่านของไฟฝันที่ยังตกตะกอนอยู่ในชั้นเบื้องล่างของจิตสำนึก ทว่าสำหรับเธอกลับแล้งไร้ความหวังใด ๆ ในตอนนี้ คิดแล้วให้ทุก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-10เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 25
“คุณเขม...เตียงเล็กนิดเดียวคุณจะนอนกับปรายได้ยังไง” เจ้าของร่างระหงรีบท้วงเมื่อเขาดึงเธอกลับไปบนเตียงขณะที่แสงแปลบปลาบจากภายนอกยังฉายวาบเข้ามาในห้องไม่หยุดหย่อน ร่างสูงใหญ่ล้มตัวนอนลงไปและดึงร่างของปรายฟ้าที่มิอาจต้านทานกำลังล้มตามลงไปบนตัวเขา“จะเตียงเล็กหรือใหญ่ ผัวเมียก็นอนได้ไม่ใช่ปัญหา”“คุณเขม!...คุณลืมไปแล้วหรือคะว่า ปรายไม่ได้เต็มใจเป็นของคุณ!” หญิงสาวพยายามขัดขืน หากแต่ยิ่งดินร่างบอบบางกลับยิ่งต้องเบียดความนุ่มนิ่มของตัวเองกับร่างหนาอยู่ภายในอ้อมแขนของเขาอย่างไม่ตั้งใจดังเช่นทุกครั้ง“ปราย...ไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรามันจะมาจากความเต็มใจหรือไม่เต็มใจ แต่คุณก็เป็นของผมแล้ว เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้!” ภายใต้เงามืดและแสงที่แหวกม่านน้ำฝนสว่างวาบเข้ามาในห้องทำให้เขมราชมองเห็นน้ำตาของปรายฟ้าที่เขารั้งร่างของเธอไว้บนอกร่วงหล่นลงมาพร้อมคำพูดตัดพ้อในความระทมทุกข์ “ค่ะ...ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้ ไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไป และที่คุณทำแบบนี้ก็แค่ต้องการแก้แค้นคนที่ทำให้น้องสาวของคุณเสียใจ คุณพลิกชีวิตคนอื่นได้ง่ายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ แต่สำหรับชีวิตของปรายมันไม่ง่าย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-10เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 26
เขมราชเลื่อนริมฝีปากออกจากใบหน้าหวานเพื่อมองผ่านแสงตะเกียงที่โลมไล้บนความผ่องผาดใต้ร่างสูงใหญ่ ร่องรอยความขุ่นหมองในดวงตาคมแปรเปลี่ยนเป็นความรัญจวนและปรารถนาเมื่อกวาดลงมาหยุดบนผ้าลูกไม้เนื้อบางปิดบังได้แค่ยอดปทุมถันบนสองเต้ากลมกลึง ปรายฟ้าเลื่อนมือข้างหนึ่งมาปกปิดความอวบอิ่มที่ล้นทะลักออกมาอวดสายตาของเขาในยามนี้ทว่าลูกไม้อันบางเบามิได้ช่วยปกปิดอะไรได้หนำซ้ำยิ่งจะทำให้จินตนาการของผู้เยี่ยมยลยิ่งแตกเตลิดกระเจิดกระเจิงออกไปไกล หญิงสาวหยุดตั้งคำถามต่อตัวเองใยจึงยินยอมเขาง่ายดายนักตรงข้ามกลับยินดีให้เขาดึงรั้งอาภรณ์ไปจนหมดมิมีเหลือแม้ชิ้นน้อยไว้คอยปกปิดเรือนร่างกลมกลึงที่สั่นสะท้านยามร่างสูงใหญ่ปลดเปลื้องผืนผ้าบนเรือนกายแข็งแกร่งออกไปจนหมดเช่นกัน “ปราย...ตอนนี้คุณคิดถึงใครกัน...คุณคิดถึงใคร?” ชายหนุ่มถามเสียงพร่าขณะประพรมจุมพิตลงบนซอกคอหอมกรุ่นและเรือนผมยุ่งเหยิงเมื่อใบหน้างามสะบัดไปมาเบาๆ ด้วยความเสียวซ่านที่กำลังล้นทะลายออกมา “คุณเขม...ปรายคิดถึง...” เจ้าของเรือนร่างอันเย้ายวนตอบเขาด้วยการผงกศีรษะขึ้นแนบกลีบปากบางลงบนหน้าผากของชายหนุ่มที่กำลังถูไถปลายคางครึ้มด้วย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-10เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 27
นามบัตรใบเล็กถูกสลัดไว้บนโต๊ะราวไม่ใยดีก่อนเจ้าของร่างระหงจะเดินลงส้นจากไป จิดาภาหยิบกระดาษใบน้อยที่มีเบอร์โทรของหญิงสาวไว้และถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย “ใครมาน่ะ จีน” เสียงเอกวินดังขึ้นขณะผลักบานประตูออกมาจากห้องของหลายชายและทันได้เห็นหลังไว ๆ ของผู้ที่เพิ่งจากไปเมื่อครู่ “คุณอัญชิสาค่ะ มาหาคุณเขม” “อัญชิสา...แฟนเก่าเจ้าเขมน่ะเรอะ ไหนว่าเลิกกันแล้วไง นึกอะไรได้มาหาถึงที่นี่” “ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ...จีนก็ไม่เห็นเธอนานแล้ว ยังเปรี้ยวปรี๊ดเหมือนเดิม” “เออ...วันก่อนเห็นควงอยู่กับพวกนายแบบ พอเลิกกับเจ้าเขมก็คว้าคนใหม่ทันควัน สงสัยเบื่อแล้วอยากกลับมาหาของเก่า เห็นหลานชายฉันเป็นพรมเช็ดเท้ารึยังไง” จิดาภาไม่ว่ากระไรต่อได้แต่สอดนามบัตรนั้นไว้ในลิ้นชักตามหน้าที่ในขณะที่เอกวินยืนเอามือล้วงกระเป๋าส่ายหน้าดิกกับพฤติกรรมฉาบฉวยของคนรุ่นลูก อัญชิสาเป็นสาวสวยเปรี้ยวจัดที่เคยคบอยู่กับเขมราชเป็นเวลาไม่กี่เดือนก่อนเกิดเหตุการณ์เลวร้ายขึ้นกับเขมริน หลานชายของเขาต้องดูแลน้องสาวที่ได้รับความสะเทือนใจอย่างหนักถึงขั้นสติแตก และในเวลานั้นเองท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-10เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 28
“ปรายเสียใจจริง ๆ นะคะ ที่คุณขิมต้องเป็นแบบนี้ ปรายคิดว่าวันหนึ่งเธอต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม” ร่างบางถอนใจเบา ๆ และกำลังจะหันกลับเข้าไปในบ้านหากชายหนุ่มไม่คว้ามือเธอไว้เสียก่อน “คุณเขม...” “ตอนนี้คุณเป็นเมียของผมแล้วนะปราย...” ร่างสูงใหญ่กล่าวพลางสายตาคมจับจ้องอยู่บนนิ้วนางของหญิงสาวที่มีแหวนเพชรส่องประกายวาววามสวมติดอยู่”ถ้าคุณเป็นสมบัติของใครแล้ว ก็ไม่ควรคิดถึงผู้ชายคนอื่นอีก”“คุณพูดอะไร...ปรายไม่เข้าใจ”“ถอดแหวนนี่ออกแล้วเอาไปทิ้งซะ! คุณไม่ใช่คู่หมั้นของนายก้องกาจอีกแล้ว ผมไม่อยากเห็นมันอยู่บนมือคุณ หรือที่ไหนก็ตามในบ้านหลังนี้ อย่าให้ผมเห็นแหวนวงนี้อีกเป็นอันขาด!” ปรายฟ้าก้มลงมองเรือนแหวนแพลตตินั่มประดับเพชรก่อนจะเงยหน้าสบตากับชายหนุ่มราวยังไม่เข้าใจความนึกคิดอันแท้จริงของคนตรงหน้า ใยเขาต้องให้ความสำคัญกับวัตถุซึ่งแม้นสูงค่าหากทว่าสำหรับเธอตอนนี้เป็นเพียงเครื่องประดับที่แทบไม่มีความหมายอันใดอีก “มันก็แค่แหวนวงหนึ่งนะคะ คุณเขม” “ไม่ใช่!...มันไม่ใช่แค่แหวนวงหนึ่ง แต่มันเป็นของแทนความรู้สึกที่คอยเตือนใจให้คุณคิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-10
บทล่าสุด
เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 91
“คุณจะรู้อะไร! นังนั่นมันคงหลอกล่อคุณให้ตายใจด้วยความสวยของมัน... ลูกสาวของนรา เจ้าของ ดิ เอเมอรัล ใครก็รู้ว่าสวยหยาดฟ้ามาดิน แต่ในวงสังคมมันก็เป็นแค่เจ้าสาวที่คงถูกพวกโจรพาไปทำปู้ยี่ปู้ยำจนหมดแล้ว คุณไม่มีวันรู้หรอกเขมว่ามันมีสามีมากี่คนแล้วก่อนจะถึงมือคุณ”“คุณคงอยากได้ความกระจ่างมากกว่าที่มืดบอดอยู่ ผมนี่แหละ ผู้ชายคนแรกของปรายฟ้า คนที่ฉุดเธอไปจากงานแต่งคืนนั้นคือผม เขมราช อัครินทร!”“กรี๊ด!...ไม่จริง!...เขม คุณจะบ้ารึไง คุณพูดออกมาได้ยังไงว่าคุณเป็นคนฉุดปรายฟ้าไป คุณแกล้งอัญใช่มั้ยถึงได้กุเรื่องบ้าบอคอแตกนี้ขึ้นมา!”“ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น คนอย่างผมไม่เคยล้อใครเล่น และไม่รู้จักการโกหก โดยเฉพาะกับคนที่ผมรัก”เขมราชดูจะใส่ใจต่อเสียงกรีดร้องปลายสายน้อยลงในทุกขณะเมื่อร่างที่เขาทาบทับอยู่นั้นเป็นฝ่ายผงกศีรษะขึ้นมาเพื่อมอบจูบอันหน่วงหนักโดยละทิ้งความกริ่งเกรงในคราวแรกว่าสามีของเธอจะใจอ่อนต่อผู้หญิงคนนั้น“เขม...คุณต้องสั่งทนายของคุณให้หยุดเดินเรื่องฟ้องอัญเดี๋ยวนี้นะคะ คุณทำแบบนี้ไม่ได้ อัญเป็นแฟนคุณ ไม่ใช่คู่กรณีทางกฎหมายแบบนี้”“ก็แค่เคย...ผมจะไม่พูดอะไรในตอนนี้ เพราะคนที่จะพูดแทนผมได้คื
เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 90
“ผมรักคุณนะปราย...มากกว่าอะไรในโลกนี้”เสียงปนหอบขานรับดังชัดกว่าสายฝนพรำและประทับลงสู่เบื้องลึกของความทรงจำที่มี เขา เสมอมิเสื่อมคลาย“ปรายก็รักคุณค่ะ...มากกว่าอะไร...ในโลกนี้”เสียงนกร้องปลุกสำนึกแรกของเขมราชให้ลืมตาตื่นรับประกายแดดอ่อนเบาที่ทอดผ่านเข้ามาทางบานกระจกหน้าต่างหลังคืนฟ้าฝนตกหนักผ่านพ้นไป เปลือกตาใต้โครงคิ้วหนาเป็นปื้นกระพริบถี่รัวเพื่อปรับม่านนัยน์ตารับแสงแรกของอรุณใหม่ภายในเรือนไม้หลังงามซึ่งเขาชื่นชมนักเมื่อมาถึงครั้งแรก ชายหนุ่มยังไม่ขยับตัวไปทางใดเมื่อดวงตาคมเปิดรับภาพอันชัดเจนและตรึงตราของปรายฟ้าที่ยังนอนหนุนแขนของเขาต่างหมอนตลอดทั้งคืน ร่างสูงใหญ่บิดตะแคงเพียงน้อยเพื่อเพ่งพิศความงามของร่างเล็กเปลือยเปล่าซึ่งยังคงทิ้งตัวในนิทรารมย์ใต้ผ้าห่มคลุมแค่เนินเนื้ออิ่มเผยเนียนผิวขาวช่างเจิดจรัสราวกุหลาบงามใต้ละอองแดดอาบไล้ฉาบประกายชมพูบนเนื้อนวลอันหมดจดผู้อยู่ในอ้อมแขนขยับตัวบางครั้งเพื่อบดเบียดตัวเองเข้าหาแผ่นอกกว้างทำให้เขาได้กลิ่นหอมเบาบางจากเรือนผมดำยาวสยายเต็มหมอนโอบล้อมวงหน้ารูปไข่และแก้มเปล่งปลั่งตามธรรมชาติโดยไร้การแต่งเติมสีสันใด ๆ ทว่าก็ช่างน่ามองนัก ทุกครั้งที่ร
เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 89
“คะเขม”“ผมลืมไปว่าที่นี่ไม่ได้มีแค่คุณกับผม”“คุณหมายถึงลูกของเราใช่ไหมคะ”เขมราชเลื่อนตัวลงแนบข้างแทนที่จะทิ้งน้ำหนักบนร่างสาวโดยตรงพลางวางฝ่ามือหนาลงบนหน้าท้องที่ยังเรียบตึงแต่ก็เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวช่างนุ่มนิ่มอิ่มอวบขึ้นมากกว่าแต่ก่อน หากก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าความมีน้ำมีนวลนี้เร่งเร้าให้เขาอยากสัมผัสเธอไปทุกส่วนสัด ยิ่งเนินถันอวบอัดที่กระเพื่อมขึ้นลงนั้นดูคล้ายบัวตูมดอกใหญ่อิ่มขยายชูช่อรอรับหยาดแห่งความฉ่ำชื่น“เขาจะเป็นอะไรมั้ยถ้าเรา...”ปรายฟ้าวางมือบางบนหลังมือที่แนบอยู่บนแผ่นผิวหน้าท้องราบเรียบด้วยความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด“เขาอยู่ลึกมากเลยค่ะเขม ปรายยังไม่รู้สึกว่าเขาตอบสนอง แต่เขาอยู่ที่นั่นค่ะ”“ปราย...ที่ผมรีบตามคุณมาที่นี่เพราะกลัวว่าคุณจะทำอย่างขิม เป็นความจริงที่ผู้ชายตัดสินใจทำอะไรได้รวดเร็วเด็ดขาด แต่เรื่องความใจเด็ดเราอาจมีไม่ถึงเสี้ยวหนึ่งของผู้หญิง”ร่างเล็กเบียดตัวเองเข้าหาความแข็งแกร่งกำยำราวจะบอกในทีว่าถึงอย่างไรสตรีก็ไม่เคยลืมทิ้งความอ่อนหวานให้บุรุษถวิลหา“คุณกำลังจะว่าผู้หญิงโหดเหี้ยมกว่าผู้ชาย ถึงยังไงเราก็สู้คนตัวโตกว่าไม่ได้อยู่แล้วนี่คะเขม”เขมราชลากปลาย
เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 88
“ปราย...ผมจะแต่งงานกับคุณ”ปรายฟ้าชะงักงันแม้ชุดนอนจะถูกรั้งลงไปกองอยู่ข้างเตียงเหลือเพียงร่างงามเปล่าเปลือยผ่องผุดใต้แสงเย็นตา เขมราชไล้ปลายนิ้วสากไปบนผิวนิ่มลื่นบนไหล่บางและเกลี่ยปลายผมที่ทิ้งตัวลงมาปิดถันอิ่มออกไปโดยไม่ได้สนใจดวงตากลมโตฉายความฉงนของอีกฝ่ายแต่อย่างใด“เขมคะ...ปรายแต่งงานกับคุณไม่ได้หรอกค่ะ”หญิงสาวจับมือของเขาที่ไล้ลูบบนเนินทรวงทั้งที่ความรุ่มร้อนเริ่มแผดเผาจากข้างในทว่าก็ยังมีข้อสงสัยที่เธออยากคลี่คลายมันเสียก่อน“มีอะไรที่ยากลำบากสำหรับคุณหรือปราย ในเมื่อตอนนี้ก้องกาจก็อยู่ต่างประเทศ”“มันไม่ได้เกี่ยวกับพี่ก้อง แต่มันเป็นชื่อเสียงของคุณ ประธานกลุ่มบริษัทอัครินทรต้องหมองมัวแน่ถ้าสังคมรับรู้ว่าคุณจะลงเอยกับเจ้าสาวที่ถูกฉุดหายไปในวันแต่งงาน... ปรายฟ้า นิรกิจจากร”“คุณคือปรายฟ้า อัครินทร ต่างหาก ลืมไปแล้วหรือว่าหลักฐานในทะเบียนสมรสระบุไว้อย่างนั้น หรือถ้าคุณคิดว่ามันยังไม่ชัดเจนพอ ผมก็จะขอเอาตัวเองพิสูจน์กับคุณเสียเดี๋ยวนี้เลย”“เขม...” เรียวปากจิ้มลิ้มอ้าออกไม่ทันคัดค้านก็ถูกประกบปิดไว้แน่นแนบจากเจ้าของใบหน้าคมคาย ชายหนุ่มไม่ต้องการประวิงเวลาไว้สำหรับความเข้าใจอันลึก
เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 87
“ปราย...” เขาแน่ใจว่าเธออยู่ตรงนั้นในเวลาที่ยังรำลึกถึงคำพูดซึ่งเขายังจดจำอยู่เสมอ“ปรายกลัวเสียงฟ้าผ่าค่ะ...เป็นมาตั้งแต่เด็ก แก้ไม่เคยหายเลย”“แล้วเมื่อก่อนเวลาคุณกลัว...คุณทำยังไง” “ปรายชอบแอบอยู่ข้างเตียง...ตลกมากใช่มั้ยคะ ปรายไม่เคยบอกใครเลย”ชายหนุ่มก้าวไปหยุดใกล้ ๆ และเห็นชัดว่าร่างเล็กห่อกายด้วยผ้านวมผืนใหญ่ซุกตัวอยู่ติดผนังห้องตรงหัวเตียงด้านล่าง“เขม...เขมคะ” เสียงสั่นเครือบอกความกลัวเจือด้วยความเว้าวอนนั้นทำให้เขมราชรู้ตัวว่าเขาคงมิอาจทอดทิ้งปรายฟ้าไปไหนได้อีกแล้วเมื่อร่างสูงตระหง่านตรงเข้าไปคุกเข่าและกอดหญิงสาวในผ้านวมแนบแน่น“ปราย...ไม่ต้องกลัวนะ ผมอยู่ตรงนี้แล้ว อย่ากลัว ผมจะปกป้องคุณเอง”ร่างอรชรสลัดผ้าผืนหนาออกก่อนสอดแขนเรียวโอบรอบแผ่นหลังกว้างราวกับเธอก็หมดสิ้นแล้วซึ่งทิฐิและความถือดีใด ๆ นอกจากหัวใจเพรียกหาสามีผู้เป็นที่รัก“ไหนคุณบอกนายย้งว่าคุณจะกลับกรุงเทพแล้วไงคะ คุณจะกลับไปจริง ๆ ใช่ไหมคะ?”“คุณเชื่อที่ผมพูดหรือ...แล้วคุณรู้ได้ยังไง คุณได้ยินทุกอย่างใช่มั้ยที่ผมคุยกับนายย้งข้างนอก”ชายหนุ่มใช้มือทั้งสองแนบลงกับหูของหญิงสาวและตรึงให้ใบหน้าหวานเผชิญกับเขาอย่างนุ่
เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 86
“จะให้ผมรับหมอมาดูอาการของคุณเขมราชที่นี่หรือเปล่าครับคุณปราย”นายย้งเสนอตัวก่อนหันไปมองใบหน้าคมคายซีดเผือดบนร่างสูงกำยำซึ่งยังนอนหายใจหนักใต้ผ้าห่มผืนหนาด้วยความร้อนยังไม่ทุเลาเบาลง“ไม่ต้องหรอกค่ะ...นายย้งคอยเฝ้าดูอาการของเขาตรงนี้แล้วกันนะคะ ถ้าไข้เขาลดแล้ว...”ปรายฟ้าระบายลมหายใจก่อนพูดต่อเสียงหวิว“ปรายจะซื้อตั๋วเครื่องบินให้นายย้งพาเขาไปส่งที่กรุงเทพค่ะ”“คุณปรายครับ...แต่ว่าคุณเขมราชเพิ่งมาถึงนะครับ แล้วถ้าให้ผมพาเขากลับกรุงเทพคุณปรายจะอยู่กับใคร”“ปรายอยู่คนเดียวได้ค่ะ! ปรายอยากอยู่คนเดียวมากกว่าจะมีเขา ซึ่งการที่มีเขาหรือไม่มี ก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่างนี่คะนายย้ง”ร่างบางกล่าวจบก็เดินออกไปจากที่นั้นซึ่งนายย้งรู้ดีว่าคุณหนูของเขาคงไปนั่งจัดดอกไม้ในสวนข้างบ้านอย่างเคย เขาส่ายหน้าไปมาก่อนพูดกับตัวเอง“เฮ้อ!...คุณปรายของย้ง ดูเหมือนจะใจอ่อนแล้ว บทจะแข็งขึ้นมาก็เอาไม่อยู่เหมือนกัน”.ใช่แต่คำพูดของนายย้งที่แทรกซึมเข้าไปในประสาทรับรู้ของเขมราช ถ้อยวาจาก่อนหน้าของปรายฟ้าก็ยังดังชัดเจนในหูของคนทำทีเสมือนหลับหากก็เปิดเปลือกตาขึ้นมาเมื่อผู้รับคำสั่งให้คอยดูแลเดินกลับเข้าไปในครัวแล้ว“ตื๊อเท
เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 85
ร่างอรชรโคลงศีรษะขับไล่ความมึนงงก่อนลุกขึ้นจากเตียงอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงผ้าไหมเรียบลื่นสีครีมขับประกายผุดผ่องบนผิวขาวอมชมพูในวันท้องฟ้ายังขมุกขมัว และเมื่อเธอเปิดประตูห้องนอนก็ยังรู้สึกว่าบ้านช่างเงียบเชียบ...หรือเขมราชกลับกรุงเทพฯ ไปแล้วแต่แล้วหญิงสาวก็หมดสงสัยเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ยังคงนอนเหยียดยาวใต้ผ้านวมคลุมมิดชิดถึงลำคอบนโซฟาบุหนังต่างที่นอนตั้งแต่เมื่อคืนนี้ ทุกอย่างยังคงเงียบจนดูเหมือนผิดปกติยินเพียงเสียงหายใจหนักซึ่งเริ่มทำให้หญิงสาวเริ่มไม่แน่ใจว่าเขาสบายดี เธออยู่กับเขมราชจนรู้ว่าเขาไม่ใช่คนชอบนอนตื่นสาย เขาตื่นเช้ามากจนหลายครั้งเธอก็ยังนึกอายเมื่อลืมตาขึ้นมาในอ้อมแขนและเห็นนัยน์ตาคมคู่นั้นจ้องมองเธอยามหนุนแขนหนาใหญ่แนบอกกว้างจนไม่อยากขยับตัวลุกจากที่นอน“คุณเขมราช...คุณเขม...เขมคะ” ปรายฟ้าคุกเข่าลงใกล้ ๆ พลางเรียกเขาซ้ำ ๆ จนหลงลืมเรียกสามีตัวเองอย่างคุ้นเคยอีกครั้ง ทว่าคำตอบของเขาคือเสียงทอดลมหายใจยาวและหนักสลับกับเสียงครางในลำคอ“คุณเขม!” หญิงสาวใจหายวาบเมื่อวางหลังมือบางลงบนหน้าผากของชายหนุ่มและสัมผัสที่ได้คือความร้อนแล่นไหลไปตามอณูผิว ปรายฟ้ากำลังจะดึงมือกลับหากก็ถ
เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 84
“ปราย...”ปรายฟ้าหยุดชะงักเมื่อเก็บร่มและหันหลังให้เขาขณะกำลังจะก้าวกลับเข้าบ้าน“ผมรู้ว่าคุณไม่ใจร้ายปล่อยให้ผมตายอยู่ข้างนอกแน่ และผมก็รู้ว่า...คุณกลัวเสียงฟ้าร้อง”ชายหนุ่มนิ่งมองแผ่นหลังของร่างเล็กภายใต้เสื้อคลุมตัวยาวท่ามกลางแสงอ่อนจากโคมไฟในยามท้องฟ้าหมองมัวและบรรยากาศขะมุกขมัวด้วยละอองน้ำปรายโปรย ผมยาวปล่อยสยายบนไหล่บางสะท้อนความงามเงาดึงดูดสายตาของเขาเสมอ ปรายฟ้าฝืนก้าวเท้ากลับเข้าไปทั้งที่เวลาเช่นนี้เธอปรารถนาอ้อมกอดของเขาล้นเหลือ หากแต่ความโกรธทำให้หญิงสาวอยากเกลียดเขาให้มากเท่าที่เขาเคยทำให้เธอเจ็บช้ำแทบหมดสิ้นกำลังใจ“ฮัดเช้ย!” เสียงจามเป็นระยะของเขมราชทำให้ปรายฟ้าซึ่งกำลังหอบผ้านวมและหมอนมาวางกองบนโซฟาภายในห้องรับแขกอดที่จะเหลือบมองร่างกำยำที่สวมกางเกงแพรตัวเดียวขณะนั่งลูบผ้าขนหนูไปบนเรือนผมสั้นทว่าเปียกชื้นนั้นไม่ได้ ร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยมัดกล้ามบนหน้าอกกว้างและหน้าท้องเป็นลอนน่ามองทุกครั้งที่มันขมวดเกร็งและกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจ“คุณนอนตรงนี้ก็แล้วกัน จะกลับพรุ่งนี้ไม่ใช่หรือคะ?”“ผมบอกแล้วไงว่าจะมาอยู่คอยดูแลคุณแทนคุณพ่อ แล้วจะไล่ผมกลับไปแบบนี้ได้ยังไง”“บ้านนี้ห้อ
เล่ห์พยาบาท ไฟปรารถนา 83
ปรายฟ้าร่ำรองอยู่กับตัวเองขณะนั่งบนฟูกนุ่มรองด้วยเตียงไม้ฉลุลายโบราณภายในห้องนอนกว้างซึ่งอวลด้วยกลิ่นดอกไม้หอมในแจกัน หญิงสาวพยายามสลัดภาพใบหน้าคมคายออกจากหัวใจทั้งที่รู้ว่าไม่เคยทำได้สักที ก็จะเป็นไรไปเล่า เขาอยากจะนั่งเฝ้าคอยเธอก็ให้เขานั่งต่อไป ร่างอรชรลุกจากที่นอนและทำเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในวันนี้ทั้งที่ใจเต้นระส่ำเมื่อได้ยินเสียงฝนหล่นกระทบหลังคาดังเปาะแปะก่อนหยาดพิรุณจะทิ้งเม็ดหนามากขึ้นทุกทีเมื่อมองลอดกระจกหน้าต่างมัวหมองด้วยฝ้าน้ำออกไปปรายฟ้ายังพยายามนิ่งใจเย็นหลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอนผ้าซาตินสายเดี่ยวสวมทับด้วยเสื้อคลุมตัวยาวก็หยิบหนังสือเล่มเล็กมานั่งอ่านทั้งที่สายตานั้นพร่าไปหมดด้วยไม่แน่ใจอะไรบางอย่างเขาคงกลับไปแล้ว....หญิงสาวค่อย ๆ ปิดหนังสือขณะน้ำหยดน้อยร่วงผล็อยลงมาจากดวงตาคู่สวย ฝนฟ้าตกหนักเช่นนี้มีหรือที่เขาจะมานั่งทนรอเธอให้เสียเวลา อาจขับรถกลับกรุงเทพไปเสียแล้วกระมังเพราะคงถอดใจกับการประชดประชันไม่เข้าท่าของผู้หญิงไร้ค่าในสายตาของเขา“คุณปราย!...คุณปรายครับ ย้งเองครับคุณปราย”เสียงของนายย้งดังขึ้นพร้อมเคาะประตูหลายหนจนปรายฟ้าต้องลุกจากที่นอนเพื่อผลักประตูห้
