MasukShare
9
Terakhir Diperbarui:
2024-12-05 13:37:53“ใกล้ออฟฟิศ และน่าจะใกล้ที่พักของคุณพายด้วยหรือเปล่า? ผมไม่แน่ใจ ผมว่าสะดวกกว่าเส้นอื่น รถมันออกจะติดนะครับ” เขาให้เหตุผลที่พาเธอมาร้านนี้ พลางสาวเท้าก้าวให้ช้าลงเท่ากันกับคนตัวเล็กกว่า
ร่างสูงเดินนำไปยังโต๊ะที่จองไว้ นั่งทับที่เดิมของใครบางคนอย่างจงใจ พอถึงเวลาที่บริกรหนุ่มมารับรายการอาหาร เขายังสั่งอาหารเมนูที่เธอจะมาสั่งมันเป็นประจำ
“ต้มยำ... ผัดผัก ยำ...”
บริกรหนุ่มยิ้มรับรายการอาหารจากลูกค้าที่ยังบอกด้วยว่า ‘เผ็ดน้อย’ และไม่เอาหัวหอม ส่วนสำหรับตัวเขาเป็นน้ำผลไม้ เพราะว่าขับรถมาเองเขาก็จะไม่แตะต้องเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นมองชายตรงหน้าด้วยความคิดหลายอย่าง อันที่จริงเธอเอะใจมาได้สักพักแล้วว่าคำพูดจาของเขาแปลกๆ
“คุณเมฆคะ ถ้าฉันจะถามตรง ๆ...”
“คุณคิดว่าผมเป็นใคร? ผมจะเดินเข้าไปหาคุณเฉย ๆ ทำไม ผมไปจ้างบริษัทอื่นที่เปิดมาเป็นสิบยี่สิบปี เก๋ากว่าบริษัทคุณก็ได้” ตาคมลืมพรึบจากเมนูอาหาร วางมันไว้บนโต๊ะ รวบมือไว้บนหน้าตักด้วยกิริยาเชิดหยิ่งทุกกระเบียดนิ้ว
“ตามผมมาครับ...”
ร่างสูงลุกจากเก้าอี้ไปดื้อ ๆ อย่างจงใจบอกให้รู้ว่าถ้อยคำของเขาเป็นคำสั่ง!
ขณิกาค่อนข้างแปลกใจกับนิสัยเอาแต่ใจ รู้เรื่องของเธอทุกอย่าง แต่กลับคาดเดาอะไรไม่ได้สักอย่างของ ‘คุณเมฆ’ ยังมีความจริงที่แทงใจดำอยู่ไม่น้อยว่าบริษัทเธอมันเป็นแค่บริษัทเล็ก ๆ เปิดมาแค่สองปีกว่า เป็นเหตุผลให้เธอยอมขึ้นรถมากับเขา
จนถึงตอนนี้เธอแค่เดินตามไปถึงในอีกมุมหนึ่งของร้าน ผ่านผู้คนประปรายในร้านซึ่งเคยโต๊ะแน่นขนัดทุกค่ำคืน
ดวงตาสว่างใสปรายมองตามปลายนิ้วชี้ของคนที่หยุดปลายเท้าลงหน้าตุ๊กตาปั้นตัวหนึ่ง
“รู้ไหมนี่ตัวอะไร?”
วงหน้าหวานผงะมอง ก่อนจะหันไปตอบ “เอ่อ.. สไปเดอร์แมนไงคะ”
“เวลาที่คุณไม่สบายใจลองนึกดู ผมใส่ชุดนี้ อุลตร้าแมน ถือไวน์ด้วยน่ะ เพราะผมมาคุยเรื่องโฆษณาไวน์ แล้วนี่.. กัปตันอเมริกา”
“ฮะ...?” ในสีหน้าตะลึงงัน มันจะไม่ตลกเลยถ้าเขาไม่ทำหน้านิ่งให้เธอต้องนึกภาพตาม บรรดาฮีโร่ในตำนานเขาก็ยังพูดสลับกันมั่วไปหมด
ขณิกายกมือขึ้นป้องปากหัวเราะเบา ๆ อย่างรักษากิริยา และได้ยินแค่เสียงเนือย ๆ
“ผมพูดจริง ไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะครับ”
“ไม่ตลกก็ไม่ตลกค่ะ”
แต่เขาก็ทำให้เธอหัวเราะได้ตั้งหลายครั้งอย่างตั้งใจ! เพราะหน้าตาเซ็งโลกยังเหมือนจะโกรธใครอยู่ตลอดเวลา
“พร้อมจะคุยงานหรือยังครับ?”
หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงัก “ค่ะ ยินดีให้บริการค่ะ” แล้วหลุบตามองตามท่อนแขนเป็นล่ำสันที่ยกขึ้นผายผึ่งในระดับเอว
“เชิญครับ”
การควงคล้องแขนบุรุษสำหรับขณิกาที่สำเร็จการศึกษาจากประเทศอังกฤษแล้วไม่ใช่วัฒนธรรมแปลกใหม่ เธอจึงไม่ลังเลใจที่จะวางมือลงบนแขนเสื้อเชิ้ตสีดำขณะที่ร่างสูงก้าวไปช้า ๆ ความสูงที่แตกต่างแม้เธอจะใส่ส้นสูงสองนิ้วครึ่งทำให้เขาต้องก้มหน้าลงบอก
“ผมกำลังขยายฟาร์ม ฟาร์มองุ่นเพิ่งเปิดใหม่ของผมต้องการธีมสว่างสดใส ผู้หญิงสวย ๆ ชวนแฟนมาดื่มไวน์ หรืออาจจะเป็นงานแต่งงาน... อะไรประมาณนั้น”
“นางแบบ ลุคประมาณไหนคะ?”
“แบบคุณพาย” คำพูดจริงจังสร้างความแปลกใจให้หญิงสาว มือหนาดึงเก้าอี้ออกจากโต๊ะบริการให้เป็นอย่างดีอย่างที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน
“แบบฉันเนี่ยนะคะ?”
“ผมชอบแบบคุณพาย อยากได้ลุคแบบนี้... ทำไมครับ หน้าตาคุณมันแปลกหรือไง? หน้าก็ไม่ได้โหลเกาหลีนะผมว่า”
คนถามยืนค้ำอยู่ข้างเก้าอี้ไม่ยอมกลับไปนั่งที่ตัวเอง ทว่าเขาก็ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษอยู่ตลอดตามที่ลูกน้องคนสนิทบอกว่าควรทำยังไงในการเอาชนะใจผู้หญิงสักคน
“ไม่มั้งคะ ฉันไม่ได้ไปกรีดหน้ามาจากเกาหลีซะหน่อย”
“ใช่ครับ... ฉะนั้นผมขอแบบคุณพายนะ ผมชอบ...” และเขาก็พูดมันอีกครั้งด้วยรอยยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย หญิงสาวมีท่าทีอึกอักไป
“คือว่าฉันต้องหานางแบบ... หน้าตาแบบตัวเองหรือคะ?”
หญิงสาวรู้สึกอึดอัดอยู่ไม่น้อยกับเสน่ห์เหลือร้ายของพ่อคุณ กลิ่นโคโลญจน์หอมฉุนรุนแรงในแบบฉบับเพลย์บอยแตะปลายจมูกกับคำพูด ‘ผมชอบแบบคุณพาย’ มันใช่อย่างที่เธอคิดไหมล่ะ?!
“ครับ ฝาแฝดมาเลยยิ่งดี คุณคงไม่คิดว่าผมจีบคุณใช่ไหม?”
“คุณเมฆคิดไปเองค่ะ” ตอบทันที แม้ความมั่นใจนั้นแทบหายไปในอากาศ เธอยังคงจับจ้องเขาเดินกลับไปยังที่นั่งของตัวเอง ในท่วงท่าสง่าสุขุม ตาเรียวร้ายมีเสน่ห์น่าค้นหารับคิ้วเข้มหนาโก่ง หยอกล้อเล่นอยู่ใต้แสงเทียนวูบไหวสั่น
ผู้หญิงไม่ว่าคนไหนก็ต้องรู้สึกวูบวาบในเมื่อเธอไม่ใช่ก้อนหิน ถึงเธอจะยังไม่พร้อมให้ใครเข้ามาในชีวิตอันแสนวุ่นวาย สับสนของเธอในตอนนี้
ขณิกาเริ่มที่จะไม่กล้าจ้องหน้าจ้องตาเขาตรง ๆ ตรงข้ามกับอีกคนที่ส่งผ่านความเสน่หาผ่านแววตาคู่คมอย่างชัดเจน
“สำหรับผมก็เป็นเรื่องปรกติ ถ้าผู้หญิงจะมองด้วยสายตาแบบนั้น...”
“คุยเรื่องงานดีกว่านะคะ” เธอยิ้มกลบเกลื่อน ก้มหน้าหาอุปกรณ์การทำงานในกระเป๋าแบรนด์หนังสีขาวใบโปรด ชายหนุ่มจึงยิ้มตอบ ค่อย ๆ พูดอย่างช้า ๆ
“ก็ดีครับ ผมว่าเราถูกใจกัน ทั้งคุณและผม งานนี้คงจะต้องออกมาดีแน่ ๆ”
พอแก้ความเข้าใจให้หญิงสาวมีสีหน้าดีขึ้นว่าไม่ใช่อย่างที่เธอคิด! และต่อให้ใช่ก็ไม่มีทางที่เธอจะปฏิเสธเขาอยู่ดี
อาหารที่ทยอยมาจนเกือบจะเต็มโต๊ะจึงยังไม่ได้มีใครเริ่มรับประทานมัน
หญิงสาวหยิบแท็บเล็ตออกมาดึงปากกาด้ามเล็กพอดี เขียนขยุกขยิกลงบนจอสี่เหลี่ยม บันทึกข้อมูลในพื้นที่ส่วนกลางที่พนักงานในออฟฟิศสามารถทำต่อด้วยความรู้สึกตื่นเต้นดีใจ เหตุเพราะงานที่หลายบริษัทโฆษณาคงได้อิจฉาตาร้อนบริษัทน้องใหม่ ทว่าพอพิจารณารายละเอียด หน้าตาระรื่นกลายเป็นขมวดมุ่นยุ่งเหยิง
“พีควัลเลย์ฟาร์ม... คุณเมธพนธ์?”
ฟาร์มพีควัลเลย์เป็นศัตรูคู่แค้นกับฟาร์มของพิภพมานาน คดีล่าสุดเธอได้ยินมาว่าเขาเป็นคนสั่งให้พนักงานหนุ่มคนดูแลสต็อกรีสอร์ตเอายาบ้าไปซุกไว้ที่ฟาร์ม ส่วนม้าที่ถูกยาเบื่อนั้นยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่าเขาเป็นคนทำหรือเปล่า
“ครับ... ทำไมล่ะ?” ในท่าทางเรียบเฉยกับความสงสัยบนดวงหน้างาม ลึก ๆ แล้วเขาคงผิดหวังอยู่ไม่น้อย
“อย่าทำเหมือนผมเป็นผู้ร้าย...”
คำพูดย้ำของเขาทำให้เธอเงยหน้าขึ้นสบดวงตาคู่คมทอประกายอบอุ่น เหมือนคนเคยรู้จักกันเคยพบกันมาก่อนที่ไหนสักแห่ง
หญิงสาวเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเอง เลยไม่ได้สนใจอะไรกับมันอีก ยกแก้วขึ้นจิบน้ำผลไม้ด้วยสีหน้านิ่งเฉย
“เรื่องของอาภพ... เรื่องคดีของพ่อไม่เกี่ยวกับฉันนี่คะ หน้าที่ของฉันคือทำโฆษณาสวย ๆ ดีที่สุด The best” ความหมายของเธอคือไม่สนใจมันเพราะเธอต้องการงานโฆษณานี้!
“ผมจะมาหาคุณพายบ่อยๆ จนกว่าจะได้งานสวย ๆ แต่ตอนนี้ทานข้าวก่อน อิ่มแล้วผมจะไปส่ง รับรองว่าไม่ดึก”
“ค่ะ... ขอบคุณนะคะ” เธอตอบรับไมตรีของเขาอย่างเป็นมิตร ก่อนหลุบมองอาหารหน้าตาน่ารับประทาน
ต้มยำ เมนูผัก ยำอีกสองอย่างเป็นเมนูประจำของขณิกา เธอมาร้านนี้ทีไรก็จะสั่งมันทุกครั้ง วันนี้กลับรู้สึกอิ่มแม้ท้องส่งเสียงดังสักเท่าไร แววตาคู่สวยสั่นไหวระริกมองผักสีเขียวสด ไม่ต่างจากว่าอาหารตรงหน้าฉาบด้วยยาพิษ
ใบหน้าหล่อเหลายิ่งยโสของนายหัวฟาร์มองุ่นเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองใจเช่นเดียวกับน้ำเสียง
“หวังว่าเจ้าของบริษัทจะเป็นมืออาชีพคุ้มค่ากับเงินของผม ไม่คิดเรื่องอื่นนอกจากงาน”
คำพูดนั้นเตือนสติเธอที่ไม่คิดจะกลับไปเป็นคนโง่ซ้ำซาก ความรู้สึกเศร้าหมองเบาบางลงจนเจือจางเหมือนไอฝุ่น รอยยิ้มปรากฏในแววตามาดมั่นอีกครั้ง
“แน่นอนค่ะ... ยินดีที่ได้ร่วมงานกับฟาร์มพีควัลเลย์นะคะ”
Bab terkait
เล่ห์ทศกัณฐ์ 10
“ใครสั่งให้พวกมึงไปกระทืบหมอหมา!?” เสียงตะคอกอย่างโกรธขึ้ง นายหัวสาดอารมณ์เกรี้ยวกราดพอได้เรื่องว่ามีคนทำงานเกินคำสั่ง ทั้งที่มันเคยเป็นเรื่องปรกติในฟาร์มแห่งนี้ งานประจบเอาใจเป็นที่หนึ่งยกให้วิทยา คนอื่นที่หวังโบนัสจากนายก็ไม่น้อยหน้า “อ้าว.. นายบอกพวกผมเองว่าอย่าให้ใครมาแตะของเล่นนาย” “พวกมึงจะทำอะไร ทำไมไม่มาถามกูก่อน! ไอ้ควาย มีสมองกันบ้างไหม?” นับครั้งได้ที่คนสุภาพร้ายกาจอย่างเมธพนธ์จะขึ้นกูมึง ลูกน้องสามคนโดนตบกบาลเรียงตัว ตามด้วยลูกถีบสุดจุกล้มลงไปกองกับพื้น ส่งเสียงครวญครางไปตาม ๆ กัน เป็นที่รู้ว่านายหัวแต่เก่าก่อนเคยอยู่โรงโขน กระบี่กระบอง เขาก็ต้องเป็นวิชาป้องกันตัว ถึงไม่ค่อยจะได้ลงมือกันบ่อย ๆ แต่ถ้าได้โมโหแล้วล่ะก็ มือหนักตีนหนัก! “อย่าสะเออะหาเรื่องให้กูอีก แค่นี้กูก็ปวดกบาลจะตายห่า!” ฝ่ามือหนาง้างขึ้นกลางอากาศเตรียมสาดโทสะอีกรอบ ลูกน้องคนสนิทเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาพอดี วิทยาไปให้ปากคำกับตำรวจว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวก่อเรื่อง กลุ่มนักเลงที่เจตนาไปสั่งสอนคุณหมอ แต่ดันถูกหมอหมาซ้อมเสียยับเยินสภาพดูไม่ได้ ไม่พอ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 11
ภาพที่แอบถ่ายเอาไว้เมื่อวันก่อนในร้านอาหาร วงหน้าสวยหมดจดในทีเผลอที่เขาดูได้อย่างไม่เบื่อ เกศรินเห็นว่าเจ้านายไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ จึงก้าวเข้าไปใกล้ ๆ เอ่ยเสียงอ้อนหวาน “อย่าใจร้ายกับเกศเลยนะคะ เกศคิดถึงคุณเมฆนะ” พอตาคมหลุบมองเลขาฯ สาวค่าตัวแพงลิบที่ช่วยดูแลงานในฟาร์มและเรื่องบนเตียง มือหนาวางของทุกอย่างลงเพื่อเปิดลิ้นชักหาสมบัติคู่กาย อีกคนก็ไม่พูดอะไรนอกจากยิ้ม และรอ... “วันนี้ห้ามใช้เสียง... เข้าใจนะ” สิ้นคำ ท้ายทอยน้อยก็ถูกตะปบเข้าให้พลิกตัวหันไปอีกทางหนึ่ง กระชากบั้นท้ายงามงอนเข้าหากายแกร่งกำยำ ถลกกระโปรงขึ้นไวอย่างช่ำชอง หล่อนตั้งอกตั้งใจมาหาเขาด้วยกายพร้อมขนาดว่าแพนตี้ตัวจิ๋วก็ไม่ได้ใส่มา ซองสีสันสดสวยกลิ่นสตรอว์เบอร์รีถูกกัดทิ้ง และเพียงแค่เหลือบตามองไปยังภาพถ่ายบนโต๊ะพลันพริ้มตาหลับลง เขาแทบไม่ต้องทำอะไรกับมันมากมาย รอยยิ้มหวาน ๆ ในห้วงคะนึงพาความรู้สึกเร่าร้อนรุนแรง มือสวมอุปกรณ์ด้วยการลูบมันด้วยฝ่ามือร้อนคราวเดียว เจ้าของสะโพกกลมกลึงซึ่งถูกผลักลงนอนฟุบหน้าลงบนโต๊ะทำงานไม้สักกว้าง ก
Terakhir Diperbarui : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 12
เจ้านายสาวผ่อนลมหายใจ มองดอกไม้สีขาวกับสภาพรกรุงรังของห้องครัว เธอเริ่มลงมือเก็บจัดของให้เข้าที่เข้าทาง หยิบผ้าผืนเล็กลูบน้ำขัดถูโต๊ะให้มันสะอาด ความเป็นลูกคุณหนูแท้จริงก็แค่เปลือกนอก ตอนเล็ก ๆ แม่ของเธอหนีตามผู้ชายก็คือพ่อ! ทิ้งเธอไว้ลำพังกับคุณยายที่สอนให้เธอทำทุกอย่างเป็น ยังสอนให้เธอรู้จักพอเพียงในแบบของคุณยาย บ้านหลังใหญ่โตประสาเศรษฐินีชาวจีนย่านวงเวียนใหญ่ จากออฟฟิศไปหากรถไม่ติดมากใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง ขณิกาเข้ากรุงเทพทีไรก็จะไปเยี่ยมยายเพียนเสมอ ถึงยายเป็นคนจีนแต่เธอก็ยังไม่เคยจะเรียกยายว่าอาม่าเหมือนลูกหลานคนอื่น ๆ ด้วยความที่แม่บอกให้เรียก ‘ยาย’ ความคิดถึงคุณยายปรากฏในรอยยิ้มหวาน บนใบหน้าสะสวย ขอบตาดำคล้ำเหนื่อยล้าจากการทำงาน แน่นอนว่าบริษัทของเธอกำลังตกเป็นที่อิจฉา เพื่อน ๆ ที่จบโฆษณากลับมาด้วยกันยังสงสัยว่าเธอได้งานจากคุณเมธพนธ์มาได้อย่างไร อิงฟ้าและพิมพ์ลภัสโทรสั่งพิซซ่าฉลอง เข้ามาดูรายละเอียดโฆษณา ใบเสนอราคาในตอนเช้าก่อนออกไป ตัวเธอเองก็ซื้อวัตถุดิบมาทำคุกกี้ ที่หลายคนชมชอบว่าอร่อยมากน่าจะเปิดร้านเบเกอรี่ได้
Terakhir Diperbarui : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 13
การจราจรช่วงเย็นหนาแน่นติดขัดทั่วทุกถนนในเมืองกรุง การทำคุกกี้เพิ่มจึงมีเวลาซื้อของแค่ซูเปอร์มาร์เก็ตไม่ไกลจากออฟฟิศ ชายหนุ่มเห็นด้วยและตามใจเธอขอแค่เขาได้ห่อขนมกลับบ้าน ต้องเป็นคุกกี้ฝีมือเธอเท่านั้น! พอขับรถมาถึงที่หมาย ร่างสูงในเชิ้ตสีดำสนิทก็จับรถเข็นเดินนำไปแผนกเครื่องปรุง ละฝีเท้าให้ช้าลงเล็กน้อยให้เท่าคนตัวเล็กที่มีความสูงแค่ระดับบ่า “มันต้องใช้อะไรบ้าง แป้งสาลีเหรอ?” “แป้งสาลีอเนกประสงค์ เนย ช็อกโกแลต อย่างอื่นมีหมดแล้วค่ะ คุณเมฆทำอาหาร หรือว่าทำขนมเป็นไหมคะ?” “ผมทำกับข้าว ทำงานแม่บ้านเป็นทุกอย่าง ผมแค่ไม่เคยทำขนม เมื่อก่อนผมไม่ได้รวยเท่านี้...” น้ำเสียงราบเรียบบอก เหมือนไม่รู้สึกอะไรกับการนึกถึงอดีตอันไม่มีเรื่องใดให้น่าจดจำ หญิงสาวเชยหน้ามองเขาด้วยความรู้สึกแปลก จะว่าสงสารก็ด้วยส่วนหนึ่ง มือหยิบแป้งสาลีที่ต้องการจากชั้นวางลงในรถเข็น เดินไปข้าง ๆ กัน เธอคงได้แค่ปลอบประโลม “ไม่เกี่ยวกับรวยหรือจนหรอกค่ะ บ้านฉันพอมีฐานะ แต่ว่าฉันทำอาหารได้ทุกอย่าง พ่อแม่ตามใจฉัน ฉันอยากทำอะไรฉันก็ได้ทำ ฉันเลยไปเรียนทำขนม เย็
Terakhir Diperbarui : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 14
เธอไม่อยากจะเป็นนางวันทองสองใจนักหรอก แต่จะมีชะนีสักกี่ตนทนความตลกร้ายของตาบ้านี่ไหว! ร้อยตำรวจตรีพิมฐาหรือหมวดพินเห็นว่าชายหนุ่มเดินไปชำระเงินรีบเข้ามาหาเธอในทันที ด้วยท่าทีเป็นห่วง “พาย... มีอะไรให้พี่ช่วยไหม?” ขณิกาส่ายหน้าไปมา เธอหงุดหงิดตั้งแต่รู้ว่าถูกตามตัวแล้วแค่ไม่ได้พูด “ช่วยกลับบ้านไปนอนเถอะนะพี่ ป่านนี้พี่พินยังไม่เลิกตามพายอีก พายบอกแล้วว่าวันนี้เข้าออฟฟิศไม่มีอะไร พ่อนี่ก็อีกคนนะ จริง ๆ เลย” ถลึงตาใส่ผู้หมวดสาวทีหนึ่งก่อนสะบัดก้นงอนไป ร้านขายยาตรงทางเข้าออกซูเปอร์มาเก็ตไม่ไกลมากนัก ขณิกาคุยกับเภสัชกรสาวมีอายุ ได้วิตามินกับครีมทาหน้าประสาผู้หญิงรักสวยรักงามมาสองสามอย่าง พอหันหลังกลับไปชะเง้อคอมองหาเขาก็เดินพอดี “ซื้อยาเสร็จแล้วใช่ไหม?” “ค่ะ เสร็จแล้ว อ่ะ... นี่” ตอบพลางยื่นถุงพลาสติกยาให้เขา “ยาของคุณเมฆ ทาด้วยนะคะ เดี๋ยวผิวจะเป็นรอย” ตาคมหลุบมองตามของในมืออย่างขุ่นเคืองใจ “แค่นี้ไม่เห็นจะต้องทา... แผลเป็นมันน่ารังเกียจมากหรือไง?” “ฉันไม่ได้พูดเลยนะว่ามันน่ารังเกียจ คุณเมฆคะ ทา
Terakhir Diperbarui : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 16
20 ปีที่แล้ว... “โอ๊ย ๆ พอแล้ว! เจ็บโว๊ย” เสียงร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด ปลายนิ้วมือทั้งห้านิ้วของเด็กสาวตัวน้อยนุ่งโจงกระเบนแดงเสื้อขาวสีเดียวกันกับอีกหลายคน ถูกกดให้แอ่นงอเกือบจะติดหลังฝ่ามือจนทนไม่ไหวเท่านั้น “ฮึ! มือแข็งแบบนี้เรอะจะมาหัดรำ” ทั้งน้ำเสียงและท่าทางดูถูก เด็กหนุ่มปล่อยมือน้อยที่จับบิดอยู่เมื่อครู่ เจ้าตัวเล็กกระโดดไปมาสูดลมเข้าปาก ก่อนกุมมือตัวเองไว้อย่างหวงแหน “ไอ้พี่ยักษ์! ไอ้บ้าเอ๊ย ฝากไว้ก่อนเถอะ” “แล้วเมื่อไรจะมาเอาคืนล่ะยัยเด็กกะโปก กลับไปเล่นตุ๊กตาบาร์บี้ เล่นหมากเก็บกับเพื่อนเถอะ ตัวแค่นี้...” ไม่ว่าเปล่า พี่ยักษ์ขาใหญ่ประจำบ้านลุงนพฉีกยิ้มกว้างไม่ต่างจากยักษ์ตัวเขียว! ดวงตาคมเข้มเบิกกว้างถมึงทึงอย่างน่ากลัว โน้มตัวลงดึงชายเสื้อยืดสีขาวมอมแมมจากข้างหลัง “ลุงให้พี่มาสอนหนู! ไม่ได้ให้มาออกความเห็น” บริภาษด้วยสายตาอาฆาตแค้น เด็กน้อยวัยหกขวบแม้ขาลอยจากพื้นยังคงมีสีหน้าดื้อรั้น ด้วยความอยากจะเอาชนะคนที่กำลังหัวเราะเยาะเธออยู่ “จีบมือ... ย่อขาไปจนกว่าพี่จะบอกว่าพอ... แล้วจะสอนให้นะจ๊ะอีหนู มันเป
Terakhir Diperbarui : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 16
เมธพนธ์ไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง เศรษฐีอย่างเขาไปซื้อกินเอาก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นคุกกี้หรือผู้หญิง... กาสิโนที่มีอยู่ล้อมรอบเมืองไทยเหนือจรดใต้ให้กำไรดีงาม นักธุรกิจทั้งชาวไทยชาวต่างชาติเข้าไปจับจองเป็นเจ้าของจนร่ำรวย เมื่อมันไม่ได้มีแค่ผีพนันไปเข้าบ่อนจนหมดตัว พวกฟอกเงิน ขายของผิดกฎหมายก็นำเงินไปย่อยเป็นน้ำ เป็นวงจรเช่นนี้มานาน ซึ่งตำรวจต้องปิดหูปิดตาข้างหนึ่งเพราะไม่สามารถทำอะไรได้ เขาควรไม่พอใจขณิกาทั้งเรื่องวีรกรรมมากมายของพี่สาวตัวดีของเธอ ไหนจะการที่แม่คุณดันเป็นลูกสาวนายตำรวจใหญ่ พลตำรวจเอกปรีชาคงต้องให้ลูกสาวหาช่องทางมาสืบสาวเรื่องราวจากเขา ผู้หญิงคนนี้เหมือนสิ่งต้องห้ามที่ต้องหลีกหนีให้ไกล แต่ไอ้เมธพนธ์ดันไม่มีความอดทนเอาเสียเลย! ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งหลงใหล กลิ่นหอมอ่อนของแชมพู น้ำหอมราคาแพงที่บางวันเธอก็ไม่ได้พรมมันมาเหลือเพียงกลิ่นกายสาวจากธรรมชาติ รอยยิ้มนุ่มนวลบนวงหน้าหวานสะกดมนุษย์น้ำแข็งอย่างเขาให้เหลวละลาย... หัวใจเต้นแรง... ตื่นเต้น... ตื่นตัวตลอดเวลา ทุก ๆ อย่างที่เธอทำนั้นเขารู้สึกชอบมันไปเสียหมด แค่ขยับต
Terakhir Diperbarui : 2024-12-05เล่ห์ทศกัณฐ์ 17
ในสายตาของวิทยาเห็นอะไรหลายอย่าง โดยเฉพาะท่าทีแปลก ๆ ของเจ้านายที่ทำตัวเป็นคนบ้ามาหลายวัน ไม่ต้องพูดถึงความสวยสะพรั่งของหญิงสาวที่ทำเอาคนมีลูกเมียอย่างเขานั่งตาค้าง เจ้าของบริษัทคนสวยเดินมาส่งพวกเขาที่จอดรถยนต์หน้าบริษัท โบกมือลาอย่างน่ารัก ในสีหน้าท่าทางแสนมีความสุขของนายหัว วิทยาขึ้นรถดีแล้วจึงทัก "คุณพายเธอดูดีกว่าในรูปเยอะนะนายหัว สวยยังกับนางฟ้านางสวรรค์ ผมเคยแค่แอบดูอยู่ไกล ๆ วันนี้เพิ่งได้ยลโฉมนางเต็มสองตา เป็นบุญตาแท้ ๆ” คำชมของลูกน้องทำเอาเมธพนธ์หงุดหงิดขึ้นมาทันทีอย่างไม่มีเหตุผล ทว่าพอได้ยิน “ฉุดทำเมียเลยไหมครับ?” คิ้วเข้มหนาที่เรียงตัวอยู่เหนือดวงตาเรียวรีขมวดเข้าหากันเป็นปม ไม่ใช่ครั้งแรกที่วิทยาหวังดีต่อเขาด้วยวิธีการประหลาด ๆ “ฉันได้ยินปากพล่อย ๆ ของแกพูดเรื่องบ้าบอคอแตกนี่หลายทีละ รวยเท่าฉันทำไมจะต้องไปฉุดสาว แกเห็นฉันเป็นตัวอะไร? ไอ้วิทยา” “ตัวร้ายไงนาย” ลูกน้องคนสนิทเพิ่งเตือนความจำเขาอย่างหนึ่ง ตัวของเขาก็คงจะบอกตัวเองด้วยเช่นกัน “ตัวร้ายอย่างกู... สายเปย์ มึง
Terakhir Diperbarui : 2024-12-05
Bab terbaru
เล่ห์ทศกัณฐ์ 57
เสียงปรบมือดังกึกก้องทั่วทั้งโรงละครกว้างขวาง ครอบคลุมด้วยระบบเสียงดิจิตัลรอบทิศทาง ตกแต่งด้วยลวดลายงามแบบไทย โขนละครรามเกียรติ์ตอนยกทัพไปรบ หนุมานชูกล่องดวงใจ หนุมานรบมัจฉานุ ลักสีดา พิเภกสวามิภักดิ์ อีกหลากหลายตอนที่เธอมารอชม ไม่มีรอบไหนพลาด ซื้อตั๋วไม่มีขาด FC แฟนพันธุ์แท้ กดจองได้เร็วเสียยิ่งกว่าตั๋วงานคอนฯ BTS ในที่สุดเธอก็กลายเป็นเจ้าแม่จนต้องได้ที่นั่งด้านหน้าสุดทุกครั้ง! ขณิกากลายเป็นหนึ่งคนที่อนุรักษ์วัฒนธรรมไทย บางครั้งยังนุ่งซิ่นมานั่งชมละครโขน ละครเพลง กับพี่สาวคนสนิทและคุณอา ทว่าสิ้นสุดงานแสดงจบลงมีสิ่งเดียวที่เธอไม่เคยนึกชอบ! คือตอนถอดหัวโขน มักจะมีเสียงกรี๊ดกร๊าดจากสาว ๆ เบา ๆ ‘นายหัวเมฆแห่งไร่องุ่น พีควัลเลย์’ กลายเป็นคนดังในวงการเซเลบด้วยความหล่อเหลากระชากใจด้วยรอยยิ้มตรงมุมปาก ชายหนุ่มยังได้ตำแหน่งครองใจสาวน้อยใหญ่เป็น ‘ทศกัณฐ์ที่หล่อที่สุด!’ ทั้งโลกโซเชียลแชร์กันแค่ข้ามคืน เรื่องที่เขาถูกใส่ร้ายได้รับการเปิดเผยความจริง สาวไหน ๆ มาต่อคิวรอเสนอตัวให้ด้วยความอยากจะเป็นนางสีดากันทั้งนั้น
เล่ห์ทศกัณฐ์ 56
แผนการร้ายของทินกรนั้นคาเดาได้ไม่ยาก เขาคงคิดจะสั่งสอนผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เพื่อที่จะได้นำเงินก้อนนี้ไปตั้งตัว หนีไปกบดานประเทศอื่น ทว่าทันใดนั้นเอง หมับ! แรงหนักแน่นจับเข้าต้นแขนพาความรู้สึกเย็นวาบ เมื่อทินกรหันกลับไปมองชายหนุ่มที่ปกปิดใบหน้าเกรี้ยวโกรธไว้ด้วยผ้าปิดปากสีดำลายยักษ์! ไม่มีใครรู้ว่าชายแปลกหน้าเป็นใคร เว้นเพียงหญิงสาวที่จับจ้องมองเขาด้วยสีหน้าตื่นตะลึง “ของผัวเขาให้เมียไว้ใช้ ส่วนของเมียมันต้องเยอะกว่าสิวะ ไอ้น้องชาย...” “พะ... พี่ยักษ์” เสียงสั่นขลาดกลัว ทินกรยืนตัวสั่นเทาหลังจากที่เขาพยายามหลบชายตรงหน้ามาตลอดหลายเดือนหลังทุบตีครูนพ นำเงินไปใช้หนี้บ่อน ที่น่ากลัวกว่าติดคุกน่าจะเป็น ‘ไอ้เมธพนธ์’ “มึงหนีหน้ากูทำไม ไอ้ถิน... กลัวตายอย่างนั้นเหรอ? เจ้าหนี้มึงโดนตำรวจรวบเมื่อเช้า... อย่าบอกนะว่าไม่รู้?” เสียงหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดีดังพร้อมกับนายตำรวจใหญ่อีกคน ปรีชาได้สั่งให้ผู้หมวดผู้กองติดตามนายทินกรจนรวบตัวเจ้าหนี้ ซึ่งก็คือเจ้าของยาเสพติดล็อตใหญ่ได้สำเร็จที่หน้าบ่อน เป็นข่าวดังประจำวันแต่ดูเหม
เล่ห์ทศกัณฐ์ 55
เรื่องที่ได้ยินจากปากของขณิกานับว่าช่วยตำรวจได้ไม่น้อย วิทยาไม่ลืมบอกเรื่องสำคัญอีกอย่าง “ฟาร์มองุ่น... บ้าน ที่ดิน เพนท์เฮ้าส์ศรีราชา นายหัวเคยบอกผมว่ายกให้คุณพาย...” “เขา... ให้พายเหรอ? ให้... ทำไม...” ทั้งน้ำเสียงและแววตาตัดพ้อมองวิทยาอย่างต้องการคำตอบที่เขาไม่สามารถให้เธอได้ แม้แต่ปรีชาเองก็ส่ายหน้าไปมาว่าไม่รู้... “คุณเมฆ... ไม่สิ เขายังไม่ตาย... ไหนศพคุณเมฆ?” นั่นคือที่เธอไม่เชื่อคนตรงหน้ากับภาพที่เห็น ก่อนจะเริ่มส่งเสียงดังร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนเสียสติ ขณะที่กนิษฐามาถึงในอีกไม่นานด้วยความเป็นห่วงลูกสาว ในห้องผู้ป่วยพิเศษ คนเป็นพ่อจำต้องหันหลังให้ลูกสาวในคราวนี้ นายตำรวจใหญ่อย่างเขามีจิตใจเข้มแข็งมากพอ เพราะอีกหลายชีวิตบริสุทธิ์ยังเฝ้ารอแสงแห่งความหวัง ท่ามกลางความมืดมิดมัวเมาของการเป็นทาสยาเสพติด วิทยาปิดประตูปิดลงด้วยท่าทางเป็นห่วง ปล่อยให้สองแม่ลูกอยู่กันตามลำพัง ก่อนเดินตามนายตำรวจในชุดลำลอง อึกอักถาม “เอ่อ... ไหวไหมครับท่านรอง? ฝั่งผมน่ะไหว... แต่ลูกสาวท่าน...” “ไม่... ต้องจับมันกับเจ้าหนี้มันให้ได้... ฉันจะต้องปิดค
เล่ห์ทศกัณฐ์ 54
การหายตัวอย่างไร้ร่องรอยของนายทินกรที่ไม่ยอมมาตามหมายศาล เดือดร้อนถึงพลตำรวจเอกปรีชาและนายหัวไร่องุ่น ตำรวจยังไม่สามารถทำการเข้าจับกุมในเมื่อเป็นสิทธิ์ของผู้ต้องหาในการประกันตัวสู้คดี จำเลยยังไม่ยอมรับสารภาพตามหลักฐานการจับกุมพร้อมของกลางทั้งหมด และซัดทอดไปที่นายเมธพนธ์ว่าเป็นคนบงการ แม้ไม่มีหลักฐานบางครั้งศาลอาจรับฟังคำซัดทอดลงโทษได้เช่นกัน ปัญหานี้คงจะมีแต่เขาสามารถจัดการกับนายถิน ร้อยตำรวจตรีพิมฐาติดต่อมาขอเจรจากับเขาว่าท่านอยากลงตำแหน่งอย่างสวย ๆ ในวัยใกล้เกษียณ แผนการนี้อาจจับตัวการใหญ่ได้แบบไม่ต้องมีใครเสียเลือดเนื้อ... ตัวเขาเองก็จะไม่ต้องเดือดร้อนยังเป็นการจับแก๊งค้ายานรกแบบละมุนละม่อมที่สุด “นายหัวจะทำตามที่ท่านรองฯ ขอไหม?” วิทยาถามนายที่มีท่าทีหงุดหงิด ทว่าเขาและนายเห็นด้วยกับนายตำรวจกับวิธีการนี้ “มันมีทางเลือกไหมล่ะ?” “ผมจะคุ้มกันความปลอดภัยของคุณพายให้ นายลุยได้เลย ไม่ต้องห่วง เรื่องทนายของเราผมเตรียมไว้แล้วครับ” เมื่อลูกน้องคนสนิทรับปากเป็นมั่นเหมาะ เจ้าของร่างสูงในเสื้อแขนยาวคอเต่าตามสภา
เล่ห์ทศกัณฐ์ 53
หญิงสาวส่ายหน้าไปมาไว ๆ “ไม่ดีค่ะ... พายไม่อยากกอด ตัวพาย เส้นผมของพาย... หัวใจพายมีเจ้าของ... จะทำอะไรต้องขออนุญาต ห้ามไม่ให้ผู้ชายคนไหนแตะเป็นคำสั่ง แฟนพายดุมาก อาภพจะเดือดร้อนเอา” ขณิกาทวนคำพูดของบางคนครบถ้วนทุกคำ เธอเป็นคนตรงพอ ๆ กับอริสา ลูกสาวของพิภพ เสียงผ่อนลมหายใจหนัก ๆ ดัง “อาขอโทษนะ... อาเคยเห็นแก่ตัวเพราะเรื่องเมียเก่า ทั้งที่แก้วตายไปตั้งนานแล้ว อารู้ว่าอารัก... อาหวงพายมากแต่อาโง่เอง” “ไม่เป็นไรค่ะ พายไม่โกรธอาภพเลย ถ้าพายไม่วิ่งหนีอาวันนั้น พายคงไม่ได้เจอคุณเมฆ... เขาดูแลพายดีมาก ๆ เขารักพายอย่างที่พายรักเขาคนเดียว” ในแววตาคู่สวยเต็มไปด้วยความชื่นชมในตัวชายหนุ่ม แม้ว่าเขาจะเคยเป็นเพลย์บอย เธอกลับแน่ใจว่าความรักของเธอและเขาเป็นเรื่องที่มีอยู่จริง หญิงสาวก้าวเข้าไปก้าวหนึ่ง เผชิญหน้ากับคุณอาที่เธอเคยปันหัวใจให้... “อาภพดูแลตัวเองนะคะ นายหัวฟาร์มม้าเป็นคนดีต้องเจอคนศีลเสมอกันแน่ค่ะ ถ้าไม่เจอก็แก่ตายไปคนเดียวเนอะ อายุเยอะแล้ว... ปลงค่ะปลง” และเป็นอีกครั้งที่เธอส่งยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ พิภพพอจะยิ้มออกบ้างพอเห็นว่าอด
เล่ห์ทศกัณฐ์ 52
“คุยอะไรกันคะ? หน้าตาคร่ำเครียดเชียว พายพลาดอะไรไปหรือเปล่า?” “นายหัวกำลังพูดถึงงานโฆษณาของคุณพายน่ะครับ” วิทยาหันไปตอบทำเหมือนว่าเขาไม่ได้คุยอะไรกับเจ้านายมาก่อนเลย แผนเซอร์ไพรส์สาวครั้งนี้คงไปได้ด้วยดีถ้าเขาไม่ยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ วงหน้าหวานขมวดมุ่นมองถ้วยมีหูที่ว่างเปล่า ถามด้วยความหวังดี “คุณวิทย์... กาแฟอีกแก้วไหมคะ? พายไปซื้อให้... มันหมดแล้วนะ” “ไม่เป็นไรครับ...” เจ้านายส่ายหน้าไปมากับความไม่เนียนของลูกน้อง ก่อนที่หญิงสาวจะนั่งลงข้าง ๆ เขาหยิบแท็บเล็ตส่งให้ “ตัวอย่างโฆษณาเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ ตรวจดูความเรียบร้อยก่อนได้ คุณลูกค้าไม่ชอบตรงไหน แก้ไขได้ค่ะ” ได้ยินคำว่าตรวจตรา... ดวงตาคู่คมหรี่เล็กลงมองเดรสสีขาวแขนยาวความความยาวคลุมเข่าดูเรียบร้อยแฝงความเย้ายวนไว้ตรงหน้าอกอวบอัดคับแน่นในเสื้อคอลึกกว้างทรงสี่เหลี่ยม “แต่งตัวให้มันดี ๆ เสื้อ... คอลึกเอาผ้าพันคอคลุมไว้ด้วยครับ” “แหม... คุณเมฆหวงพายเหรอ? เมื่อก่อนไม่เห็นจะบ่น... งานจะเอาไหมคะ?” เธอย้ำอีกรอบให้ผู้ชายขี้บ่นรับงานไป ปั
เล่ห์ทศกัณฐ์ 51
“อะไรนะ!? ไอ้ยักษ์มันเล่นหัวผู้กองเรอะ?” เสียงโวยวายของนายตำรวจใหญ่ ในห้องผู้ป่วยพิเศษที่มีกระเช้าเยี่ยมไข้เต็มโต๊ะ คนไข้เจ้าของห้องนั่งมองหนุ่มวัยหกสิบปีสาดอารมณ์ใส่โทรศัพท์นานหลายนาที เรื่องลูกสาวถูกลักพาเข้าซอยเล็กซอยน้อยในหมู่บ้านสลัมย่านบางยี่เรือ ทะลุออกถนนใหญ่ได้ แต่ละเส้นทางลึกลับงุนงงจนผู้กองหาทางออกไม่เจอ และก็คลาดกับเป้าหมายจนได้ ขณะที่อริสากำลังคิดว่าน้องสาวคนสนิทไม่มาเยี่ยม ไม่รับสาย ไม่ตอบข้อความเธอเลยเป็นเพราะคำพูดเมื่อหลายวันก่อน มันเคยเป็นเรื่องปกติธรรมดาของเธอและพ่อกับการว่าสาดเสียเทเสียนายหัวไร่องุ่น กลั่นแกล้งกันมานานนับหลายปี ไม่ใช่ตอนนี้... ‘คุณเมฆไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าพี่อริสจะเกลียดเขาอย่างคนไม่มีเหตุผล แล้วแต่พี่เลย... แต่พี่อย่าด่าว่าเขาให้พายฟัง พายไม่อยากฟังค่ะ’ คนเคยสนิทกันคงไม่สบายใจ หลายวันก่อนรุ่นพี่อย่างชินดนัยมาเล่าเรื่องทุกอย่างให้เธอฟังพร้อมด้วยหลักฐานของร้อยตำรวจตรีพิมฐา ใบหน้าสดสวยซีดขาวราวกระดาษคร่ำเครียดจัด บนเตียงผู้ป่วยที่ถูกปรับให้เอนขึ้นเล็กน้อย ด้วยแผลจากลูกกระสุนที่ทะลุผ่
เล่ห์ทศกัณฐ์ 50
ร้านอาหารมากมายขายกันแข่งหลายซุ้ม มีกิจกรรมยิงปืน ตักปลา เวทีการแสดงในแบบของวัดไทย ๆ ผู้คนต่างมาเที่ยวกันคึกคัก มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ด้วยความเป็นลูกหลานบ้านเศรษฐีนีต้องแอบหนีเที่ยวอยู่บ่อย ๆ เพราะบ้านของคุณยายเองก็มีกฎกติกา ท่านคงกลัวว่าหลานสาวจะไปคบเด็กเกเรจนเสียผู้เสียคน แต่จนถึงทุกวันนี้เธอยังไม่เคยทำตัวออกนอกลู่นอกทางให้พ่อแม่หรือคุณยายต้องน้ำตาตกในสักครั้ง “เรื่องงานโฆษณา ฝ่ายทีมงานยังต้องตัดต่ออีกหน่อยนะคะ เดี๋ยวพายส่งให้นะ” เธอบอกเขาพอจะเดินเข้าไปหาซื้อของกิน ชายหนุ่มไหวไหล่ตอบหน้าตาเฉย “ครับ... ไม่รีบอยู่แล้ว ผมแค่ตั้งใจไปหาน้องพาย... ไปจีบ” “พายรู้... คุณเมฆอยากแค่แก้เผ็ดอาภพเท่านั้นแหละ ดูตอนหัวเราะเวลาอาภพโมโหเข้าสิ สะใจเหลือเกินนะคะ” คนฟังจำได้ว่าเคยปรับความเข้าใจในเรื่องนี้กับเธอแล้วว่าทีแรกก็เป็นอย่างนั้น เมธพนธ์ไม่ใช่คนพูดอะไรซ้ำซาก ยิ่งวันก่อนนายพิภพโทรมาบอกเรื่องนายตำรวจใหญ่ด้วยตัวเองเมอร์เซเดสเบนซ์สีดำสนิทรุ่นกันกระสุนของท่านนายพลอยู่ในสภาพยับเยิน ตัวท่านเองต
เล่ห์ทศกัณฐ์ 49
หมดชั่วโมงสุดท้ายของคาบเรียนบางอาทิตย์ หากว่ามีเจ้ามืออย่างเศรษฐินีประจำหมู่บ้านหรือคนรวยคนอื่น ๆ บริจาคเงินพิเศษมา บ้านหลังนี้ยังมีกับข้าวและขนมฟรีให้เด็ก ๆ และคนทั่วไป พอเห็นว่าชายหนุ่มเริ่มสอนเด็ก ๆ ครูจึงนั่งดูว่าไม่มีตรงไหนผิด “ท่าซึ่งใช้แทนคำพูดของตัวพระ รับ ปฏิเสธ สั่ง เรียก พี่จะทำให้ดูก่อน” “ลิง ๆ พี่ ผมอยากรำท่าลิง ท่านิลพัทรบหนุมาน หกกระบวนท่า...” “เป็นลิง... ต้องเข้มแข็งและว่องไว...” ว่าพลันกระโดดกระทบขา โบกมือไปมาที่ปากพยักหน้าหัวเราะร่า ในสายของคุณครูชื่นชมสิ่งที่พร่ำสอนไปนับสิบปีแต่นักเรียนยังไม่ลืม ทว่าพอศิษย์เอกเปลี่ยนอิริยาบถเป็นอีกตัวละครหนึ่ง ที่มักวิ่งตามนางเอกอยู่เสมอแม้ว่าเขาจะไม่เคยสมหวังในความรักต้องแย่ง! “เป็นยักษ์! ต้องรักนางให้ได้เท่ากู...!” “กูไม่ได้ให้มึงมาจีบแฟนโว๊ย! สักทีวะ ไอ้ยักษ์... ลีลาเยอะแยะมากมาย” เสียงโวยวายของครูนพเรียกอาการหัวเราะกลิ้งของเด็กน้อยทั้งหลายคนในห้องกว้าง พี่ยักษ์! เร็ว ๆ เลย... กว่าที่ชายหนุ่มจะกรีดกรายร่ายรำกระบวนท่าลิงและย
