LOGINShare
บทที่ 47 เย่หัว-เยว่หัว(จบ) จบเล่ม1
Last Updated:
2025-02-25 21:11:53บทที่ 47 เย่หัว-เยว่หัว(จบ)
“ต้าพังเจ้ารีบหลบไปเสีย” น้ำเสียงแหบแห้งกันแทบไม่เหมือนกับเสียงมนุษย์อีกแล้ว ล่องลอยออกมาจากของจางเหว่ยปากเบาๆ “เรื่องนี้มีเพียงคนเดียวที่ต้องสังเวยชีวิต เจ้ารีบพาเด็กคนอื่นหลบไปเสีย”
“...”
เด็กชายมองใบหน้าบิดาก็เงียบไปชั่วขณะหนึ่ง สายตาของเขาสอดส่ายไปทั่วร่างของบิดาตั้งแต่หัวจรดเท้า น้ำใสใสก็ไหลรินออกมาจากดวงตาของเขา อย่างที่ไม่อาจจะหักห้ามมันได้อีกต่อไป
“ท่านพ่อ...ท่านพ่อเป็นอะไรไปแล้วขอรับ ท่านพ่อคนเดิมของข้าหายไปไหน”
“เจ้าพูดอะไรของเจ้า ข้าก็ยังคงเป็นพ่อของเจ้าเหมือนเดิม มิมีอันใดมาเปลี่ยนแปลงสิ่งนี้ได้”
“... ท่านพ่อ ท่านพ่อ ท่านพ่อ!”
เด็กชายเริ่มร้องไห้จ้า เมื่อมองเข้าไปในดวงตาที่ เมื่อสนิทของผู้เป็นบิดา ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเส้น
Related chapters
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทนำเล่ม 2 โรงเตี๊ยม “ปุกปุย”
บทที่ 50 บทนำเล่ม 2 โรงเตี๊ยม “ปุกปุย”ณ ยอดเขาสูงเสียดฟ้า สถานที่ที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรืองที่สุด มั่งคั่งที่สุด และแข็งแกร่งที่สุด...“หรือว่า ดินแดนแห่งนี้จะจบลงในรุ่นของข้ากัน...” หลวงจีนชรา เฝ้ามองลงไปยังเบื้องล่าง ซึ่งตอนนี้ที่ที่เคยเต็มไปด้วยผู้คนนับพันนับหมื่น แต่หลังจากที่กาลเวลาล่วงเลยไปแล้วหลายพันปี ที่แห่งนี้ก็เหลือเพียงแค่หลวงจีนอยู่ไม่กี่ร้อยคนแล้ว...“อาจารย์ปู่...”“หลายปีมานี้ข้าเอาแต่ฝันถึง การมาถึงของผู้ช่วยเหลือ ที่จะนำพาวัดเส้าหลินเราให้เจริญรุ่งเรืองอีกครั้ง”“แต่ว่าอาจารย์อาก็ออกไปนั้นหลายปีแล้วนะขอรับ”“8 ปีแล้ว ครบ 8 ปีแล้ว”“อาจารย์ปู่ขอรับ ต่อให้ท่านอาจารย์อาจะเป็นเพียงแค่พระปราบมาร ที่มิได้ห่มจีวรนุ่งเหลือง แต่ถึงอย่างนั้นท่านอาจารย์อ่าก็ต้องกลับมาภายใน 2 ปีนี้อยู่ดี”“ข้าเองก็ได้แต่หวังว่านิมิตที่ขาฝันถึงจะเป็นจริง เพราะตัวข้าเองก็เหลือเวลาอยู่บนโลกใบนี้อีกไม่มากแล้ว ได้แต่หวังว่าดวงตาคู่นี้จะได้เห็นวัดเส้าหลินของเรากลับมารุ่งเรืองอีกครั้งในสักวัน”“...”“เจ้ากลับลงไปเถิด ข้าขออยู่ที่นี่ต่ออีกสักพักนึง”“ข้าทราบแล้วขอรับ”มองไปยังแผ่นหลังที่นั่งอึ้งของศิษย์
Last Updated : 2025-02-26เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 51 คับขัน
บทที่ 51 คับขัน“ไม่ใช่เย่หัว แต่ข้าคือเยว่หัว!ผู้ที่ถือกำเนิดขึ้นมาจากความรักของบิดามารดาผู้ที่ถือกำเนิดขึ้นมาเป็นดั่งแสงจันทราผู้ที่เกิดมาเพื่อทำลายล้างความมืดมิดผู้ที่เกิดขึ้นมาเพื่อเป็นอริศัตรูกับสัตว์ยรกอย่างพวกเจ้า!! ”ในทุกๆคำที่ออกมาจากปากของเด็กหญิง เต็มไปด้วยพลังลมปราณที่ร้อนแรงแทบจะเผาไหม้ทุกสิ่ง ในเวลานี้ถึงจะยังไม่เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมาตลอดชีวิตของนาง แต่ก็มีอย่างหนึ่งที่นางสามารถมั่นใจได้นั่นก็คือนางไม่ใช่พึ่งจะเกิดมาในโลกใบนี้ ในตอนที่เจอกับกลุ่มคนที่ต้องการฆ่านาง แต่ว่านาง
Last Updated : 2025-02-26เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 52 อีกสักครั้ง
บทที่ 52 อีกสักครั้ง“ยะ..อย่า อย่าเข้ามา”แม้ว่าร่างกายอย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรง กับความเจ็บปวดมากมายมหาศาลที่กำลังกดทับลงมาจนแทบจะครองสติไม่ไหว แต่ถึงอย่างนั้นเด็กหญิงก็พยายามที่จะยันกายลุกขึ้นมา ร้องห้ามไม่ให้เด็กๆเข้ามาใกล้ เพราะนอกจากมันจะไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นแล้ว แต่มันจะยิ่งเกิดการสูญเสียที่สูญเปล่าแต่ก็เหมือนกับว่าร่างกายของนางนั้นไม่เป็นใจ ถึงจะพยายามร้องตะโกนสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่มีเสียงใดๆ เล็ดรอดออกมาจากปากของนางแม้แต่คำเดียว“เร็วเข้า รีบไปปกป้องคุณหนูเร็วเข้า”“ทุกคนช่วยกันปกป้องคุณหนู”“คุณหนูช่วยพวกเรามามากแล้ว ถึงคราวที่พวกเราต้องช่วยขนหนูบ้างแล้ว”“อย่าให้สิ่งที่พวกเราเรียนรู้มาในช่วงหลายวันนี้สูญเปล่า”“ทุกคนพยายามไปปกป้องคุณหนูเร็
Last Updated : 2025-02-26เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 53 คำราม
บทที่ 53 คำราม“จริงๆ หรือว่าข้าจะปล่อยให้เจ้าสำแดงพลังออกมาอีกครั้ง” โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายนั้นได้บาดเจ็บอยู่ หรือว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นเด็กก็ตาม ร่างของจางเหว่ยเดินมาถึงที่ที่เด็กหญิงกำลังพยายามยันกายลุกขึ้นยืน “เจ้าเชื่อจริงๆ หรือว่าข้าจะปล่อยให้เจ้าทำเช่นนั้น!”พลั่ก!!สิ้นคำขอก็เตะเข้ากลางหลังของเด็กหญิงอย่างแรง จนนางกระเด็นออกไปไกลนับสิบจั้งอ่อก...เยว่หัวกระอักลิ่มเลือดออกมาอึกใหญ่ พร้อมกับน้ำหูน้ำตาที่ไหลบ่าออกมา หนังพยายามที่จะลุกขึ้นอีกครั้ง แต่ก็เหมือนว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดที่นางเคยมีได้หายไปจนหมดสิ้นแล้ว‘ข้ามาได้แค่นี้จริงอย่างนั้นหรือ’“ข้าไม่รู้หรอกว่าทำไมคนยากตระกูลจันทราถึงได้มาอยู่ที่นี่ และข้าก็ไม่คิดที่จะสนใจด้วยว่าทำไมเจ้าถึงได้อ่อนแอเช่นนี้...” เสียงพูดที่กลั้วหัวเราะอย่างสมใจ พลางเดินมาหาร่างของเด็กหญิงอย่างไม่เร่งร้อน “แต่ว่าสุดท้ายแล้วเจ้าจะกลายเป็นอาหารชั้นดีของข้า เป็นสัตว์นรกตัวแรกที่ได้ลิ้มรสเลือดของตระกูลจันทราอีกครั้งในรอบร้อยปี ทรัมป์ ยังเป็นสายเลือด จันทราสีเพลิงที่ตายตกไปตั้งแต่เมื่อพันปีก่อน แล้วไม่เคยถือกำเนิดขึ้นมาอีกเลย ข้านี่มันโชคดีจริงๆ”“เจ้า...เจ้ามั
Last Updated : 2025-02-28เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 54 ความเสียใจ
บทที่ 54 ความเสียใจ“แก... เป็นไปได้ยังไงกัน แก่เป็นมันนี่เอง!”ในทันทีที่สายฟ้าสีทองวาดผ่านลงบนร่างของมัน อดีตร่างของจางเหว่ยที่ตอนนี้ไหม้เกรียมแทบจะดำเป็นตอตะโก ก็แผดเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ เมื่อมันสามารถจำได้แล้วว่าเจ้าหมาสีทองนี่มันคือตัวอะไรกันแน่‘แกบังอาจนัก! กล้าดียังไงถึงมายุ่งเกี่ยวกับนายของข้า!!’“ทำไมสัตว์อสูรระดับเซียนอย่างแกถึงมารับใช้นังเด็กนี่กัน” เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยโทสะของอีกฝ่าย ร่วมกับที่ตัวมันในตอนนี้แทบจะไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ร่างไหม้เกรียมจึงได้พยายามเบี่ยงเบนความคิดของอีกฝ่าย เพื่อที่จะเอาชีวิตรอดจากจากเจ้าราชันสีทองอีกครั้ง‘นั่นมันเรื่องของข้า! แต่ตอนนี้เจ้าตายไปได้แล้ว กลับลงไปในหลุมของเจ้าซะ บนโลกนี้ไม่ใช่ที่ที่สัตว์นรกอย่างเจ้าจะขึ้นมาได้ รีบตายตายแล้วกลับลงไปได้แล้ว!!’“...”เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังเร่งพลังสายฟ้าสีทองออกมาจนถึงขีดสุด ความคิดของเจ้าสัตว์นรกก็ได้หมุนวนแล่นไปมาด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่มันจะทำได้ เพื่อที่จะค้นหาเส้นทางการเอาชีวิตรอด...ขนาดเป็นในช่วงเวลาที่มันแข็งแกร่งที่สุด ก็ยังไม่อาจที่จะสร้างรอยขีดข่วนให้อีกฝ่ายได้เลย แต่ในตอนนี้เป็นตอ
Last Updated : 2025-02-28เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 55 ในที่สุดก็พานพบ
บทที่ 55 ในที่สุดก็พานพบอีกอย่างหนึ่ง...ในขณะที่ทุกสิ่งทุกอย่างได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมายในตลอดช่วงเวลา 3วัน กลับมีสิ่งหนึ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้…นั่นก็คือร่างของจางต้าพัง ที่ไม่ว่าใครจะพยายามอย่างไร ก็ไม่สามารถเคลื่อนย้ายร่างเด็กชายออกไปจากตรงนั้นได้ แต่ที่น่าแปลกก็คงจะเป็นเศษเลือดเศษเนื้อ ที่เคยเละอยู่รอบๆร่างกายของเขา กลับไม่เหลือเลยแม้แต่น้อย สภาพรางที่เคยเป็นรูจากรอยแทงด้วยมือของจางเหว่ยจนตัดทะลุขั้วหัวใจ ก็กลับไปสู่สภาพเดิมราวกับว่าเขาแค่นอนหลับไปเท่านั้นอีกย่างหนึ่งที่น่าแปลก นั่นก็คือร่างกายที่ไม่มีแม้แต่ร่องรอยการเน่าเปื่อยหรือส่งกลิ่น ทั้งๆที่เขาตายได้ตายไปแล้วกว่า3วัน แต่ร่างของเด็กชายราวกับว่าเพียงแค่หลับไปเฉยๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย แม้แต่สภาพซากศพที่ควรจะขาวซีด ก็ยังมีร่องรอยสีขาวอมชมพู เหมือนกับว่าพลังชีวิตของเด็กชายยังถูกรักษาเอาไว้อย่างนั้นทุกคนภายในหมู่
Last Updated : 2025-02-28เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 56 ฟื้น
บทที่ 56 ฟื้น“นี่ก็ 3 วันแล้วนะ คุณหนูยังไม่ฟื้นเลย อากาศก็เย็นลงมากแล้วด้วย ไม่รู้ว่าคุณหนูอยากให้พวกเราทำอะไรบ้าง ก่อนที่หน้าหนาวจะเข้ามาถึงจริงๆ” เสียงของใครคนหนึ่งที่กำลังพูดคุยตอนเช้า ในขณะที่ดวงตะวันกำลังจะโผล่พ้นเส้นขอบฟ้า“คุณหนูไม่เป็นไรจริงๆหรือเจ้าคะท่านแม่ ทำไมถึงได้หลับไปนานขนาดนี้” จางหลัวกล่าวกับผู้เป็นมารดาด้วยความกังวล “ทุกคนทั้งเป็นห่วง ทั้งอยากมาหาคุณหนูกันแทบทุกคนเลยเจ้าค่ะ ถ้าหากว่าท่านพ่อไม่ได้ห้ามเอาไว้แล้วล่ะก็ ป่านนี้ทุกคนคงมารุมล้อมคุณหนูกันหมดแล้ว”“แต่แม่ว่าคุณหนูคงไม่เป็นอันใดหรอก เพราะว่าทั้งแม่ทั้งพ่อและทุกๆคนเองก็ต่างเห็นด้วยว่า คุณหนูเหมือนจะแค่หลับไปเนื่องจากความอ่อนเพลียเท่านั้น เพราะจากที่พวกเจ้าทุกคนได้เล่าให้แม่และคนอื่นๆฟังในช่วงเวลาสำคัญคุณหนูคงจะสามารถปลุกพลังแต่เดิมของนางให้ตื่นขึ้นมาได้ มันจึงไม่แปลกอะไรเลยที่นางจะหลับไปนานขนาด เนื่องจากนางพยายามที่จะเค้นพลังออกมาถึง 2 ครั้ง 2 ครา ลำพังแค่นางไม่มีไข้หรือแสดงสภาวะการอ่อนเพลียจนเกินขีดจำกัด แค่นั้นก็ถือว่าดีมากแล้ว...”จางเยียนยิ้มกล่าวพลางทอดสายตามองออกไปยังแปลงมันขนาดใหญ่ ที่ผู้เป็นอาจารย์ข
Last Updated : 2025-03-01เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 57 การจากลาครั้งสุดท้าย
บทที่ 57 การจากลาครั้งสุดท้าย“ขอโทษที่ทำให้ต้องรอนะ ถึงจะไม่รู้ว่ามันจะได้ผลจริงๆหรือเปล่า...” หลังจากที่ทุกคนจากไปแล้ว เยว่หัวก็ได้เดินมาหาร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่หน้าบ้านของนาง แล้วนั่งลงข้างๆ ร่างที่อวบอ้วนคล้ายกับยังคงมีชีวิตอยู่ของจางต้าพัง“แต่ว่าตอนนี้ข้าไม่เป็นไรแล้วนะ ข้าไม่เป็นไรแล้วจริงๆ เจ้าสามารถหมดห่วงได้แล้วนะ...ส่วนทุกๆ คนในหมู่บ้านข้าสัญญาว่าข้าจะปกป้องพวกเขาเอง ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ ตราบเท่าที่ข้ายังมีชีวิตอยู่...ข้าสัญญาว่าทุกคนที่นี่จะปลอดภัย ทุกคนที่นี่จะมีกิน ทุกคนที่นี้จะสามารถอยู่อย่างสงบร่มเย็นได้ เท่าที่ลมหายใจของข้านี้ยังไม่จางหายไปไหน เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้วนะ...”ถ้อยคำที่เอ่ยออกมาจากปากซึ่งกำลังสั่นไหว สายตาที่ไหวระริก พร้อมหยดน้ำใสใสที่ไหลออกมาจากดวงตาทั้ง 2 ข้าง น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยออกมาทีละคำ 2 คำ ความรู้สึกมากมายถาโถมทับลงมาอย่างไม่อาจจะหักห้ามได้“ข้า...ขอโทษ ข้าขอโทษจริงๆ ถ้าหาข้าพยายามมากกว่านี้ ถ้าหากข้าจริงจังกับการใช้ชีวิตมากกว่านี้ เจ้าคงจะไม่ต้องจากไปแบบนี้ หรือแม้แต่บางทีข้าอาจจะพอช่วยเหลือพ่อของเจ้าได้ด้วยซ้ำ...ข้า...ขอโทษจริง
Last Updated : 2025-03-03
Latest chapter
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 81 บทพิเศษ “เราไม่ลงนะรกแล้วผู้ใดจักลงนรก” (1)
บทที่ 81 บทพิเศษ “เราไม่ลงนะรกแล้วผู้ใดจักลงนรก” (1)#บทนี้เป็น บท ย่อยแยกอีกบทหนึ่งนะครับ#ย้อนกลับไปในตอนก่อนที่เขาจะมอบระฆังธรรมให้กับเพื่อน ในขณะนั้นชาได้สังเกตเห็น ถึงความตั้งใจที่จะสั่งสอนธรรมะของเพื่อน แต่ด้วยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา การที่นางไม่สามารถจดจำข้อธรรมใดๆ ได้มากนักก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลกอะไรเนื่องจากว่าการที่เขาได้ทำการล้วงเอาจิตของนางขึ้นมาจากนรกนั้น มันเป็นเรื่องที่ทำการฝืนชะตากรรมของคนคนหนึ่ง และการที่เขา เรียกดวงจิตเดิมของนางที่ควรจะแตกดับไปนานแล้ว ตลอดไปจนถึง สัญญาสังขารและวิญญาณแต่เดิมของนาง ในภพแรกที่พวกเขาทั้ง 2 คนได้เจอกันโดยวิธีการเปิดพระธรรมคำสั่งสอนจากระฆังธรรม ให้ดวงจิตที่แตกสลายของนางได้ฟังซ้ำไปซ้ำมาครั้งแล้วครั้งเล่า ยาวนานนับหมื่นปีกว่าที่ดวงจิตของนางจะสามารถเรียกสติกลับคืนมาได้อีกครั้ง ซึ่งมันก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เหล่าสัตว์นรกบางส่วนที่พอมีฤทธิ์สามารถแทรกออกมายังบนโลกอีกครั้ง...และนั่นก็คือเหตุผลที่ว่าทำไมจู่ๆ นางถึงเหมือนกับว่า สามารถอธิบายข้อธรรมคำสั่งสอนทั้งหลาย ออกมาได้ราวกับเคยศึกษามันมาอย่างถ่องแท้ ทั้งๆ ที่ตัวนางแทบจะไม่เคยศึกษาเรื่องราวในแน
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ คุยกันแบบจริงจังก่อนขึ้นเล่มสาม(เนื้อเรื่องที่แท้จริง)
ก่อนอื่นเลยที่สำคัญที่สุดต้องขอบคุณมากๆ เลยนะครับ ที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้(น่าจะเหลือไม่ถึง1/10ของคนที่หลงเข้ามาที่จะเดินมาจนถึงจุดนี้) ดีใจที่เดินทางมาด้วยกันจนถึงจุถดเริ่มต้นที่แท้จริงของนิยายเรื่องนี้ครับใช่แล้วครับ…ตั้งแต่บทนำมาจนถึงตอนนี้เพิ่งจะเป็นส่วนที่ปูจุดเริ่มต้นของ เย่หัว-เยว่หัว ให้ทุกคนได้รู้จักตัวตนและสภาพแวดล้อมของนาง โลกที่นางอยู่ ผู้คน สังคม รายละเอียดที่จะทำให้เข้าใจเนื้อหาหลัก และเหตุผลของการกระทำต่างๆ ที่นางจะทำต่อจากนี้ไป จนบางครั้งอาจจะเป็นการกระทำที่ “โหดเหี้ยม” แบบไร้เหตุผลเลยก็มี เล่ม1-2จะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวในส่วนของ “บทนำ” แต่หลังจากเล่ม 3 เป็นต้นไปก็จะเข้าสู่ปฐมบทที่แท้จริง ตามชื่อบทของบทนี้ครับ เราจะคุยกันแบบจริงจังกับเนื้อเรื่องที่แท้จริงกันครับ อย่างแรกเลยก็คือหลังจากนี้จะต้อนรับเข้าสู่โลกแห่งความแฟนตาซีที่แท้จริง ของแม่ครัวตัวจิ๋วที่รักในการทำอาหารให้ผู้คนได้ลิ้มรส เป็นหนึ่งในความสุขของนาง และเป็นสิ่งสำคัญที่จะคอยยึดเหนี่ยวตัวนางเอาไว้ ส่วนยึดนางจากอะไรนั้นต้องไปติดตามในเนื้อเรื่องครับอย่างที่สองก็คือเรื่องของความแฟนตาซีและโลกในจินตนาการที
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 80 เลี้ยงส่ง(จบ)
บทที่ 80 เลี้ยงส่ง(จบ)หลังจากที่เยว่หัวสามารถเรียกสติของผู้คนกลับมาได้อีกครั้ง ตลอดช่วงเช้าไปจนถึงเที่ยง นางก็ทำการจัดแจงแบ่งกลุ่มคนออกเป็นกลุ่มๆ โดยที่ไม่ลืมนำวัตถุดิบจำนวนมากออกมา แล้วจัดแจ้งเตรียมการฝึกซ้อมทั้งหมด กว่าที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางก็ปาเข้าไปจนถึงช่วงเที่ยงแล้วซึ่งในระหว่างที่ทำการฝึกซ้อมปรุงอาหารชนิดต่างๆ นั่นเอง เหล่าแม่บ้านและเด็กๆทุกคนต่างก็ได้ลองชิมอาหารกันอย่างเต็มอิ่ม และเมื่อเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว ทุกคนเลยหยุดพักกันในตอนเที่ยงพอดิบพอดี และถือเป็นการพักท้องอีกครั้ง เนื่องจากในตอนนี้ทุกคนแทบจะท้องแตกเสียแล้วส่วนฝั่งของจางหลงที่เป็นฝ่ายจัดเตรียมสถานที่ ซึ่งพวกเขาทุกคนก็ทำเต็มที่ในหน้าที่ของตนเอง แต่ด้วยข้อจำกัดของหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง โดยเฉพาะเวลาที่มีอยู่เพียงแค่ไม่กี่ชั่วยามเท่านั้น พวกเขาจึงตกลงกันใหม่ว่า จะจัดเป็นโต๊ะไม้ยาวๆ ขนาด 6 ถึง 8ที่ แทนที่แผนการจะทำโต๊ะชุดวงกลม และโต๊ะทั้งหมดจะหันหน้าเข้าหาเวที ด้านเดียว ส่วนตัวเวทีเองก็จะสร้างขึ้นมา โดยการขุดดินมาถมเป็นเนินสูงขึ้นประมาณหัวเข่า ใช้ดินเหนียวในการป้ายโดยรอบเพื่อไม่ให้หน้าดินพัง
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 79 เลี้ยงส่ง(3)
บทที่ 79 เลี้ยงส่ง(3)“ตอนแรกข้าขอยอมรับสารภาพเลยว่า ตัวข้าเองก็ไม่ได้จินตนาการเลยว่าทุกคนจะให้ความร่วมมือมากขนาดนี้”เยว่หัวมองไปยังทั้งผู้หญิงและเด็ก แทบทั้งหมดในหมู่บ้านที่มารวมตัวกัน ซึ่งในมือทุกคนต่างก็มีหม้อกระทะถ้วยชามรามไห รวมไปถึงตะเกียบและแก้ว น้ำที่ทำจากไม้บ้างหินบ้างดินเผาบ้างเหล็กบ้าง ซึ่งเรียกได้ว่าทุกคนเต็มที่กับสิ่งที่นางบอก จนนางที่เพียงแค่อยากจะทดลองการปรุงอาหาร เพื่อที่จะนำไปเป็นเมนูในร้านที่กำลังจะเปิด ก็ต้องเปลี่ยนความคิดอีกครั้ง“...”“...”“...”ทุกคนไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เพียงแค่ยิ้มมองไปทางเด็กหญิงเท่านั้น และกำลังรอฟังคำสั่งด้วยความตั้งใจ แม้กระทั่งเด็กๆ ทุกคนที่ปกติเมื่อเจอกับนางเซียนน้อยของพวกเขา ก็มักจะแสดงออกอย่างดีอกดีใจ กระโดดโลดเต้นกันต่างๆนานา ยิ่งในตอนที่ไม่ได้พบได้เจอกันหลายวันแบบนี้แล้ว ปกติพวกเขาจะยิ่งกุลีกุจอมาหานาง แต่ในตอนนี้เด็กๆทุกคนเพียงแค่รออยู่กับผู้ปกครองของตนเองด้วยความตั้งใจ ไม่มีใครแตกแถวเลยแม้แต่คนเดียว“ในเมื่อทุกคนจริงจังกันขนาดนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นข้าเองก็ขอจริงจังด้วยอีกคนก็แล้วกัน...” เด็กหญิงยิ้มและใช้ความคิดอย่างรวดเร็ว เนื่องจาก
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 78 เลี้ยงส่ง(2)
บทที่ 78 เลี้ยงส่ง(2)“ก็ตามที่ได้บอกไปก็แล้วกัน เดี๋ยวทุกคนก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง ข้าจะเป็นคนนำฝ่ายผู้ชายไปจัดเตรียมสถานที่ตามที่คุณหนูได้สั่งเอาไว้ ส่วนพวกผู้หญิงก็เดินทางไปหาคุณหนูได้เลย เห็นนางบอกว่า วันนี้นางจะจัดเตรียมวัตถุดิบทั้งหมดด้วยตัวเอง พวกเจ้าไม่ต้องนำสิ่งใดไปด้วย ถ้าจะเอาไปก็คงจะเป็นพวกอุปกรณ์ จานชาม และสิ่งที่จำเป็นต่อการประกอบอาหารก็แล้วกัน พวกเจ้ามีอะไรก็เอาไปเท่าที่มี เพราะว่าการที่จะจัดเลี้ยงผู้คนทั้งหมู่บ้านก็คงจะต้องเตรียม หลายอย่างเลยทีเดียว”“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพวกข้าขอแบ่งออกไปตัดไม้แล้วกันนะหัวหน้า จะพาคนไปด้วยร้อยคนจะได้ช่วยกันหาไม้มาให้ได้มากที่สุด”“ส่วนพวกข้าก็จะไปเตรียมลานกว้างเลยแล้วกันนะ ขอรับ ถ้าจะขยายพื้นที่เพื่อวางโต๊ะ ตามรูปแบบที่นางเซียนน้อยได้กล่าว คงจะต้องเตรียมพื้นที่ให้มากขึ้นอีกหน่อย จะได้เดินเหินสะดวกในงานเลี้ยงขอรับ”“ถ้าอย่างนั้นข้ากับพวกผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ขอแยกย้ายกลับบ้านก่อนแล้วกันนะเจ้าคะ จะได้ไปบอกเด็กๆให้ไปเล่นที่บ้านของนางเซียนน้อยด้วย หลายวันมานี้ทุกคนตั้งใจเรียนมากเลย ผ่อนคลายสักวันก็คงจะไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”“ก็ดีนะเจ้าคะ เดี๋ยว
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 77 เลี้ยงส่ง(1)
บทที่ 77 เลี้ยงส่ง(1)“วันนี้คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ” จางหลงที่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกขุ่นมัวในใจของนางเซียนน้อย ก็ได้เอ่ยถามขึ้นหลังจากที่ออกมาจากเรือน ซึ่งเป็นที่พักของผู้มาใหม่ทั้ง 2 คน “ทำไมวันนี้คุณหนูถึงได้ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยขอรับ”“ไม่ได้มีอะไรมากหรอกเจ้าค่ะ เพราะว่าวันนี้ข้าตั้งใจจะทำตามความต้องการของตัวเองตั้งแต่แรก คือก็คือการปรุงอาหารให้ทุกคนได้ลองกินดู ไหนๆก็จะเปิดโรงเตี๊ยมอยู่แล้ว แต่ข้ายังไม่เคยได้ทำอาหารจริงๆจังๆเลยสักครั้ง การที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ตั้งแต่เช้า มันก็คงจะทำให้ข้าหงุดหงิดไปบ้าง อย่างไรต้องขออภัยด้วยนะเจ้าคะ” เยว่หัวพยายามเปลี่ยนเรื่อง เพราะว่าไม่ได้อยากจะให้ใครรู้เรื่องราวของความฝันมากนัก เพราะว่าการที่มีใครรับรู้มันไปมากกว่านี้ จะเกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นอีกไหม และอีกอย่างหนึ่ง สิ่งที่นางพูดไปก็ไม่ใช่เรื่องโกหกไปเสียทั้งหมด เพราะว่ากันแล้ววันนี้นางต้องการที่จะลงมือควบคุมการปรุงอาหาร ในการเลี้ยงผู้คนทั้งหมู่บ้านทั้งหมดจริงๆ ไหนๆก็ไหนๆแล้วนางอยากจะลองทำอย่างจริงจังดูสักครั้ง“จริงหรือขอรับ ทุกคนคงดีใจมากแน่ๆ”“ขนาดนั้นเลยหรือเจ้าคะ?”“คุณหน
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 76 หลอมรวม
บทที่ 76 หลอมรวม“ไม่ต้องระวังตัวขนาดนั้นก็ได้เจ้าค่ะ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำอันตรายพวกท่าน” ในทันทีที่เด็กสาวเข้ามาถึงห้องที่มีผู้ป่วย 2 คนนอนอยู่ หนึ่งในนั้นที่เป็นชายหนุ่มก็ได้ดึงตัวลุกขึ้นเตรียมต่อสู้ในทันที เยว่หัวเลยกล่าวออกไปแบบนั้น พลางหันไปหาจางหลงที่มาด้วยกัน “ไหนท่านบอกว่าพวกเขาหมดสติไปอย่างไรเล่าเจ้าคะ แล้วไม่ใช่ว่าเข้ามาตามหาข้าหรอกหรือ”“ขออภัยด้วยขอรับ อาจจะเป็นเพราะว่าฤทธิ์ยาที่ทำให้เขามึนงงอยู่บ้าง” จางหลงถอนหายใจเบาๆ แล้วมองไปทางอีกฝ่ายด้วยท่าทีไม่เป็นมิตรเท่าไรนัก “เป็นท่านเองมิใช่หรือที่มาขอความช่วยเหลือจากพวกเรา แล้วทำไมถึงได้แสดงท่าทีเป็นอริศัตรูกันแบบนี้เล่า”“ข้าขออภัยด้วย อาจเป็นเพราะว่าตัวข้ายังรู้สึกเหมือนกับเพิ่งจะถูกตามล่ามา ทำให้แสดงท่าทีเสียมารยาทไปแบบนั้น ข้าขออภัยจริงๆ” แม้อย่าพูดออกมาแบบนั้น แม้จะละท่าทีความหวาดระแวงลง แต่ก็ยังสามารถมองเห็นความไม่เป็นมิตรในสายตาของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน“เลิกตั้งป้อมเป็นศัตรูกันเถอะเจ้าค่ะ ถ้ามีอะไรสงสัยก็แค่พูดมา เพราะถ้าหากว่าพวกข้าต้องการจะทำอะไรพวกท่านจริง ก็คงจะไม่ปล่อยเอาไว้จนถึงตอนนี้หรอกเจ้าค่ะ” เยว่หัวที่คร้านจ
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 75 ผู้มาใหม่
บทที่ 75 ผู้มาใหม่“ต้าพัง...ต้าพัง!”เยว่หัวร้องตะโกนออกมาเสียงดังลั่น เด้งตัวลุกขึ้นมานั่งมองภาพรอบๆด้วยสายตาที่ตื่นตระหนก แต่หลังจากที่นางกะพริบตาถี่ๆ หลายครั้ง ก็สามารถรับรู้ได้ว่าตอนนี้ตนเองตื่นขึ้นมาจากความฝันแล้ว“ข้าฝันไปอย่างนั้นสินะ แต่ว่ามันคงจะไม่ใช่ความฝันธรรมดาธรรมดาแน่ เพราะไม่มีทางที่เจ้านั่นจะทำอะไรแบบนี้โดยเปล่าประโยชน์อย่างแน่นอน แต่ที่ข้าไม่เข้าใจก็คือทำไมต้าพังถึงไปอยู่ในความฝันนั้นได้ ตกลงว่านี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่...”เด็กหญิงพยายามใช้ความคิดของตัวเองหมุนวนอย่างเร็วจี๋ เพื่อที่จะทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในห้วงแห่งความฝัน แต่ไม่ว่านางจะพยายามอย่างไร ก็เหมือนจะไม่เข้าใจอยู่ดี สิ่งที่มันยังจำได้แม่นก็มีเพียงแค่เรื่องของการฝึกฝนเคล็ดวิชาขั้นถัดไปเท่านั้นอีกอย่างหนึ่งไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไรกันแน่ ยิ่งนางใช้ชีวิตในโลกนี้ผ่านไปนานเท่าไหร่ ความทรงจำของนางในโลกใบเดิมก็ยิ่งหายไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่นางเคยคิดว่านางสามารถจดจำ เรื่องราวเกี่ยวกับเพื่อนเก่าหรือตัวนางเองได้มากแค่ไหน แต่มันก็ราวกับว่านางแทบจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปจนเหมือนกับจำไม่ได้เลยแม้แต่อย่างเดียวแล
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 74 ซวนซานจุน
บทที่ 74 ซวนซานจุน“เป็นอย่างไรบ้าง การที่ได้เจอนางอีกครั้งแบบนี้เจ้ารู้สึกเป็นอย่างไร”“ก็ยังรู้สึกยินดีแบบเดิมขอรับ เพียงแต่ว่าข้าไม่เข้าใจว่าในตอนนี้ข้าเป็นอะไรไปแล้ว ทำไมข้าถึงยังอยู่ที่นี่ทั้งๆที่ข้าได้ตายไปแล้วหรือขอรับ”“เพราะว่าในช่วงสุดท้ายของชีวิต เจ้าได้ทำการให้ในสิ่งที่ยากที่สุด ก็คือการให้อภัยต่อบิดาผู้เอาชีวิตของเจ้า ทั้งยังตัวเจ้าในตอนนั้นได้ระลึกถึงบุญคุณของนางที่มีต่อเจ้า ต่อผู้คนที่อยู่รอบกายของเจ้า ทำให้เจ้าสามารถพ้นสภาวะจิตความเป็นมนุษย์ แล้วเสวยรูปของการเป็นเทพได้ในตอนนี้”“เทพอย่างนั้นหรือ...”“เพียงแต่ว่าเจ้ายังสั่งสมบุญบารมีมาไม่มากพอ มิได้บรรลุธรรม หรือมิได้สร้างกรรมอันยิ่งใหญ่ จนสามารถรังสรรค์ปราสาทและบริวารของเจ้าได้ เมื่อรวมกับดวงจิตสุดท้ายของเจ้าที่ผูกติดกับสถานที่แห่งนี้ เจ้าก็เลยยังเป็นเทพเบื้องต่ำที่ยังมิได้ไปไหนถึงฟังดูอาจจะไม่ค่อยน่าฟังสักเท่าไหร่ แต่สุดท้ายแล้วเจ้าก็ยังสูง กว่าภพมนุษย์ที่เจ้าจากมามาก”“แล้วหลังจากนี้ข้าควรจะทำอย่างไรต่อไป”“ตราบเท่าที่เจ้ายังไม่ก้าวพ้นห้วงสังสารวัฎ กล่าวคือยังเกิดในภพของมนุษย์ เทพ เดรัจฉาน เปรต และสัตว์นรก เจ้าก็จะย
