เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 53 คำราม
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-28 09:32:26
บทที่เกี่ยวข้อง
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 54 ความเสียใจ
บทที่ 54 ความเสียใจ“แก... เป็นไปได้ยังไงกัน แก่เป็นมันนี่เอง!”ในทันทีที่สายฟ้าสีทองวาดผ่านลงบนร่างของมัน อดีตร่างของจางเหว่ยที่ตอนนี้ไหม้เกรียมแทบจะดำเป็นตอตะโก ก็แผดเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ เมื่อมันสามารถจำได้แล้วว่าเจ้าหมาสีทองนี่มันคือตัวอะไรกันแน่‘แกบังอาจนัก! กล้าดียังไงถึงมายุ่งเกี่ยวกับนายของข้า!!’“ทำไมสัตว์อสูรระดับเซียนอย่างแกถึงมารับใช้นังเด็กนี่กัน” เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยโทสะของอีกฝ่าย ร่วมกับที่ตัวมันในตอนนี้แทบจะไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ร่างไหม้เกรียมจึงได้พยายามเบี่ยงเบนความคิดของอีกฝ่าย เพื่อที่จะเอาชีวิตรอดจากจากเจ้าราชันสีทองอีกครั้ง‘นั่นมันเรื่องของข้า! แต่ตอนนี้เจ้าตายไปได้แล้ว กลับลงไปในหลุมของเจ้าซะ บนโลกนี้ไม่ใช่ที่ที่สัตว์นรกอย่างเจ้าจะขึ้นมาได้ รีบตายตายแล้วกลับลงไปได้แล้ว!!’“...”เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังเร่งพลังสายฟ้าสีทองออกมาจนถึงขีดสุด ความคิดของเจ้าสัตว์นรกก็ได้หมุนวนแล่นไปมาด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่มันจะทำได้ เพื่อที่จะค้นหาเส้นทางการเอาชีวิตรอด...ขนาดเป็นในช่วงเวลาที่มันแข็งแกร่งที่สุด ก็ยังไม่อาจที่จะสร้างรอยขีดข่วนให้อีกฝ่ายได้เลย แต่ในตอนนี้เป็นตอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-28เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 55 ในที่สุดก็พานพบ
บทที่ 55 ในที่สุดก็พานพบอีกอย่างหนึ่ง...ในขณะที่ทุกสิ่งทุกอย่างได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมายในตลอดช่วงเวลา 3วัน กลับมีสิ่งหนึ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้…นั่นก็คือร่างของจางต้าพัง ที่ไม่ว่าใครจะพยายามอย่างไร ก็ไม่สามารถเคลื่อนย้ายร่างเด็กชายออกไปจากตรงนั้นได้ แต่ที่น่าแปลกก็คงจะเป็นเศษเลือดเศษเนื้อ ที่เคยเละอยู่รอบๆร่างกายของเขา กลับไม่เหลือเลยแม้แต่น้อย สภาพรางที่เคยเป็นรูจากรอยแทงด้วยมือของจางเหว่ยจนตัดทะลุขั้วหัวใจ ก็กลับไปสู่สภาพเดิมราวกับว่าเขาแค่นอนหลับไปเท่านั้นอีกย่างหนึ่งที่น่าแปลก นั่นก็คือร่างกายที่ไม่มีแม้แต่ร่องรอยการเน่าเปื่อยหรือส่งกลิ่น ทั้งๆที่เขาตายได้ตายไปแล้วกว่า3วัน แต่ร่างของเด็กชายราวกับว่าเพียงแค่หลับไปเฉยๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย แม้แต่สภาพซากศพที่ควรจะขาวซีด ก็ยังมีร่องรอยสีขาวอมชมพู เหมือนกับว่าพลังชีวิตของเด็กชายยังถูกรักษาเอาไว้อย่างนั้นทุกคนภายในหมู่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-28เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 56 ฟื้น
บทที่ 56 ฟื้น“นี่ก็ 3 วันแล้วนะ คุณหนูยังไม่ฟื้นเลย อากาศก็เย็นลงมากแล้วด้วย ไม่รู้ว่าคุณหนูอยากให้พวกเราทำอะไรบ้าง ก่อนที่หน้าหนาวจะเข้ามาถึงจริงๆ” เสียงของใครคนหนึ่งที่กำลังพูดคุยตอนเช้า ในขณะที่ดวงตะวันกำลังจะโผล่พ้นเส้นขอบฟ้า“คุณหนูไม่เป็นไรจริงๆหรือเจ้าคะท่านแม่ ทำไมถึงได้หลับไปนานขนาดนี้” จางหลัวกล่าวกับผู้เป็นมารดาด้วยความกังวล “ทุกคนทั้งเป็นห่วง ทั้งอยากมาหาคุณหนูกันแทบทุกคนเลยเจ้าค่ะ ถ้าหากว่าท่านพ่อไม่ได้ห้ามเอาไว้แล้วล่ะก็ ป่านนี้ทุกคนคงมารุมล้อมคุณหนูกันหมดแล้ว”“แต่แม่ว่าคุณหนูคงไม่เป็นอันใดหรอก เพราะว่าทั้งแม่ทั้งพ่อและทุกๆคนเองก็ต่างเห็นด้วยว่า คุณหนูเหมือนจะแค่หลับไปเนื่องจากความอ่อนเพลียเท่านั้น เพราะจากที่พวกเจ้าทุกคนได้เล่าให้แม่และคนอื่นๆฟังในช่วงเวลาสำคัญคุณหนูคงจะสามารถปลุกพลังแต่เดิมของนางให้ตื่นขึ้นมาได้ มันจึงไม่แปลกอะไรเลยที่นางจะหลับไปนานขนาด เนื่องจากนางพยายามที่จะเค้นพลังออกมาถึง 2 ครั้ง 2 ครา ลำพังแค่นางไม่มีไข้หรือแสดงสภาวะการอ่อนเพลียจนเกินขีดจำกัด แค่นั้นก็ถือว่าดีมากแล้ว...”จางเยียนยิ้มกล่าวพลางทอดสายตามองออกไปยังแปลงมันขนาดใหญ่ ที่ผู้เป็นอาจารย์ข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-01เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 57 การจากลาครั้งสุดท้าย
บทที่ 57 การจากลาครั้งสุดท้าย“ขอโทษที่ทำให้ต้องรอนะ ถึงจะไม่รู้ว่ามันจะได้ผลจริงๆหรือเปล่า...” หลังจากที่ทุกคนจากไปแล้ว เยว่หัวก็ได้เดินมาหาร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่หน้าบ้านของนาง แล้วนั่งลงข้างๆ ร่างที่อวบอ้วนคล้ายกับยังคงมีชีวิตอยู่ของจางต้าพัง“แต่ว่าตอนนี้ข้าไม่เป็นไรแล้วนะ ข้าไม่เป็นไรแล้วจริงๆ เจ้าสามารถหมดห่วงได้แล้วนะ...ส่วนทุกๆ คนในหมู่บ้านข้าสัญญาว่าข้าจะปกป้องพวกเขาเอง ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ ตราบเท่าที่ข้ายังมีชีวิตอยู่...ข้าสัญญาว่าทุกคนที่นี่จะปลอดภัย ทุกคนที่นี่จะมีกิน ทุกคนที่นี้จะสามารถอยู่อย่างสงบร่มเย็นได้ เท่าที่ลมหายใจของข้านี้ยังไม่จางหายไปไหน เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้วนะ...”ถ้อยคำที่เอ่ยออกมาจากปากซึ่งกำลังสั่นไหว สายตาที่ไหวระริก พร้อมหยดน้ำใสใสที่ไหลออกมาจากดวงตาทั้ง 2 ข้าง น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยออกมาทีละคำ 2 คำ ความรู้สึกมากมายถาโถมทับลงมาอย่างไม่อาจจะหักห้ามได้“ข้า...ขอโทษ ข้าขอโทษจริงๆ ถ้าหาข้าพยายามมากกว่านี้ ถ้าหากข้าจริงจังกับการใช้ชีวิตมากกว่านี้ เจ้าคงจะไม่ต้องจากไปแบบนี้ หรือแม้แต่บางทีข้าอาจจะพอช่วยเหลือพ่อของเจ้าได้ด้วยซ้ำ...ข้า...ขอโทษจริง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-03เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 58 พลังที่ตื่นขึ้นโดยสมบูรณ์
บทที่ 58 พลังที่ตื่นขึ้นโดยสมบูรณ์ไม่รู้ว่าผ่านไปนานมากแค่ไหน แต่เด็กหญิงก็ยังคงกอดร่างของจางต้าพังเอาไว้ทั้งน้ำตา และยังคงร่ำไห้ออกมาจนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด นางยังคงพยายามซึมซับความเสียใจ ความรู้สึกผิด และความรู้สึกต่างๆมากมายที่เกิดขึ้นในเวลานี้ให้ได้มากที่สุด เผื่อว่าสักวันหนึ่งนางจะไม่ทำให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมา เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจว่าไม่ว่า จะเกิดอะไรขึ้น นางก็จะไม่ยอมประมาทให้เกิดเรื่องราวแบบนี้ขึ้นอีกแล้วเพราะการสูญเสีย...มันเจ็บปวดจนเกินกว่าที่นางจะรับได้ไหวเมื่อย้อนกลับไปในห้วงความทรงจำที่เพื่อนตัวแสบมอบให้ ช่วงเวลาที่นางเคยลืมเลือนไป ถึงแม้มันจะผ่านไปนานแสนนานมากแล้ว แต่ภาพของคนที่นางรักทั้ง 2 คน ที่ต้องถูกพรากชีวิตไปต่อหน้าต่อตาภาพของคนที่ต้องการเพียงแค่เศษเงิน จากกลุ่มคนที่มีอำนาจถึงขนาดกล้าที่จะเข่นฆ่าผู้คนเป็นผักเป็นปลา ราวกับว่าชีวิตของคนที่นางรักนั้นไม่ได้มีค่าอะไรเลย...นั่นคือสิ่งที่นางรู้สึกเสียใจมานานแสนนาน เป็นความเคียดแค้นที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่อาจจะลบออกมาจากใจ...แต่เปล่าเลย...นางคิดผิดมาโดยตลอด...มันไม่สำคัญว่าคนที่นางรักนั้นมีค่าสำหรับใครหรือเปล่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 59 มีแล้วไม่ได้ใช้ ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี
บทที่ 59 มีแล้วไม่ได้ใช้ ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี“ทุกคนเดินทางกันมาถึงแล้วหรือเจ้าคะ...” ผ่านไปสักพักใหญ่ๆเยว่หัวก็ได้สติกลับคืนมาครบถ้วนสมบูรณ์อีกครั้ง ร่างของเด็กหญิงที่ลอยอยู่กลางอากาศก็ค่อยๆกลับลงมาสู่พื้นดิน ในขณะที่นางนั้นได้อุ้มร่างของคนตัวโตกว่าอยู่ในอ้อมอก ทั้งด้วยท่าทางการอุ้มเจ้าหญิงอย่างที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ด้วยร่างเล็กๆ ของนาง “ท่านหัวหน้าหลงช่วยมารับร่างของต้าพังให้ข้าหน่อยเจ้าค่ะ”“ไม่เป็นไรนะขอรับคุณหนู”“ข้าสบายดีมากเจ้าค่ะ ตอนนี้ข้าไม่เป็นไรแล้ว” เด็กหญิงเช็ดน้ำตาอย่างลวกลวก ละทิ้งความรู้สึกทั้งหมดที่ผ่านมาเอาไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ สลักมันเอาไว้แน่นอยู่ในนั้น แต่ก็จะไม่นำมันเก็บมาคิดอีกต่อไป เพราะนางได้สัญญากับเด็กชายเอาไว้แล้ว ว่านับแต่นี้ไปตัวเขาจะเป็นเพียงแค่ความทรงจำดีๆของนาง และนางจะไม่ปล่อยให้เขาเป็นทรงจำแห่งความเจ็บปวดของหนังอีกอย่างเด็ดขาด“...”“...”“...”คนอื่นๆ ที่อยู่รอบๆต่างก็เงียบไม่พูดคุยอะไร ออกมาเพื่อรบกวน สำหรับพวกเขาทุกคนแล้ว ในตอนนี้ความรู้สึกรักและเคารพที่มีต่อเด็กหญิงก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ จนจะไม่สามารถวัดได้แล้วในตอนนี้...“โดยปกติแล้วที่หมู่บ้านแห่งน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-04เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 60 งานศพ(1)
บทที่ 60 งานศพ(1)“ถ้าเช่นนั้นแล้วเราใช้ฝั่งตรงข้ามด้านนั้นดีไหมขอรับ...” ในขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นวายอยู่กับการถกเถียงพูดคุยกันอยู่นั้น จางหู่ที่เงียบมาได้พักใหญ่ก็ได้เริ่มบทสนทนาอีกครั้ง ในขณะที่เขามองไปอีกฟากหนึ่งของลำธารที่ทอดผ่านยาวลงมา จากเนินเขาด้านหลังบ้านของนางเซียนน้อย“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ถึงอย่างไรด้านนั้นก็ไม่ได้ทำประโยชน์อะไร ถ้าอย่างนั้นเราสามารถใช้ที่ตรงนั้นได้มั้ยขอรับ คุณหนูจะถือสาอะไรไหม”“... ก็ได้นะ”เยว่หัวมองไปทางอีกฟากหนึ่งของลำธาร ที่ตอนนี้สายน้ำเริ่มใหญ่ขึ้นจนสามารถท่วม กลางหน้าแข้งได้แล้ว พลางหันไปมองโดยรอบ และอาจจะเป็นเพราะว่าครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่นางได้สังเกตภูมิประเทศโดยรอบอย่างจริงๆจังๆ จึงพอจะสามารถสังเกตบริเวณโดยรอบอย่างสังเขปได้ดังนี้หากยึดเอาตัวหมู่บ้านเป็นศูนย์กลาง หมู่บ้านที่ห่างไกลออกไปไม่ถึงสิบลี้ ถ้าเดินขึ้นตามลำธารมาเรื่อยๆ ทางด้านทิศตะวันออก ก็จะเจอกับบ้านหลังน้อยของนางที่เนินเขา แล้วหากเดินไกลออกไปเยื้องออกไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ก็จะเป็นจุดที่ยอดเขาของด้านที่ทิศตะวันออกและทิศตะวันตกมาบรรจบกัน เป็นร่องเขาขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มาก พอที่จะให้ผู้คนผ่าน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 61 งานศพ(จบ)
บทที่ 61 งานศพ(จบ)“...”“...”“...”เพียงแค่เยว่หัวกล่าวจนจบบทอนิจจัง ที่ว่าด้วยความไม่เที่ยงทั้งหลายในโลก หลายๆคนที่รับฟังอยู่ก็ถึงกับมีดวงตาเห็นธรรม สามารถเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ถึงข้อที่เด็กหญิงกล่าวถึง แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อนก็ตาม“...!”แต่ที่น่าจะส่งผลมากที่สุด ก็คือชายชราจากวัดเส้าหลิน ผู้ซึ่งที่ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับธรรมะมาเกือบชั่วชีวิต แต่ว่าสำหรับเขาแล้ว พระธรรมคัมภีร์ที่อยู่ในวัดเส้าหลินนั้น แทบไม่มีอันอะไรเป็นแก่นสารมากพอที่จะทำให้เขาเข้าใจแจ่มแจ้งได้เลยจะมีก็เพียงแค่ธรรมข้อเดียวเท่านั้น ที่ถูกบันทึกเอาไว้ว่าเป็นพระธรรมคำสั่งสอนที่แท้จริง ซึ่งสามารถนำพาให้เจ้าอาวาสวัดเส้าหลิน ในรุ่นแรกสามารถบรรลุธรรมได้ในที่สุด แต่นั่นมันก็เป็นเพียงแค่ตำนานที่นานมามากแล้วแต่หลังจากที่ชายชราได้รับฟังที่เด็กหญิงท่องบ่นออกมา ไม่รู้ว่า เป็นเพราะคำหรือน้ำเสียงที่ออกมาจากปากของเด็กหญิง หรือเป็นเพราะว่าบางสิ่งบาง อย่างที่กระตุ้นเตือนให้เขารับฟังมันตั้งแต่ต้นกันแน่ ที่ทำให้ในทุกๆคำทุกๆประโยคที่ผ่านพ้นไป... ความรู้สึกกระจ่างแจ้งแก่ใจของเขา ก็ค่อยๆถูกเปิดออกทีละนิดทีละนิด จนเมื่อในช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
บทล่าสุด
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 84 แปดเซียนสองเทวะหนึ่งอรหันต์(1)
บทที่ 84 แปดเซียนสองเทวะหนึ่งอรหันต์(1)จากแสงของดวงตะวันที่เริ่มอ่อนแรงลงในยามโพล้เพล้ เปลี่ยนเป็นแสงสว่างที่สาดกระทบลงมาทั่วหุบเขาในเสี้ยวพริบตา ทำให้ชาวบ้านทุกคนตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไปโดยเฉพาะความรู้สึกเคารพ นอบน้อม และหวั่นเกรงต่อแสงสว่างเหล่านั้น แม้ว่าพวกเขาทุกคนจะไม่สามารถมองเห็นต้นเหตุของแสงสว่างเหล่านั้นได้ แต่ว่าความรู้สึกของพวกเขาทุกคน แทบจะไม่แตกต่างกันเลยและในเวลาเดียวกัน สายตาของทุกคนก็หันมองไปทางนางเซียนน้อยของพวกเขา ผู้ซึ่งนำพาแสงสว่างอันศักดิ์สิทธิ์สงบร่มเย็นมายังหุบเขาแห่งนี้ ที่ตอนนี้แม้แต่ตัวนางเองก็ยังมองไปยังฟากฟ้าไม่แตกต่างจากทุกคน...ส่วนที่แตกต่างกันนั้นก็คงจะเป็นภาพ ที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเยว่หัวนั้น มันเป็นกลุ่มก้อนรูปร่างคล้ายคลึงกับมนุษย์โปร่งใส แต่มีขนาดและสีสันต์ที่แตกต่างกันไป ตั้งแต่ตัวเล็กๆ กว่าปลายเข็ม ไปจนกระทั่งตัวโตจนสูงกว่ายอดเขาที่สูงที่สุดด้วยซ้ำ...“ไม่อยากจะเชื่อ ตกลงว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่...”เยว่หัวมองไปยังภาพที่ปรากฏตรงหน้าของนาง ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย แต่ยังไม่ทันที่นางจะได้คิดไปไกลเกินกว่านั้น
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทนำเล่มสาม ดินแดนแห่งชีวิต...หุบเขาธิดาสวรรค์
บทนำเล่มสาม ดินแดนแห่งชีวิต...หุบเขาธิดาสวรรค์อีกไม่นานหลังจากนี้...ดินแดนแห่งนี้จะเป็นที่กล่าวถึงของผู้คนมากมายดินแดนแห่งนี้ที่เคยเป็นดินแดนแห่งความตายดินแดนแห่งนี้ที่ผู้คนเคยหลีกหนีดินแดนแห่งนี้ที่เคยถูกทอดทิ้งโดยผู้คนมากมายดินแดนแห่งนี้ ที่แทบจะไม่เหลือใครในอีกไม่กี่ปีต่อมา ถ้าหากไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆดินแดนแห่งนี้ ที่ผู้คนภายนอกส่วนใหญ่ต่างมองว่า มันคือดินแดนที่ตายไปแล้วดินแดนแห่งนี้คือหุบเขาที่มีเพียงแค่ความแห้งแล้ง ที่มีเพียงแค่ซากแห่งชีวิต ที่ค่อยๆ แห้งเหือดลงไปในทุกทุกขณะมันคือดินแดนแห่งความสิ้นหวัง ที่ไม่มีใครอยากจะไปเข้าใกล้มัน เพราะไม่ว่าจะเป็นพื้นดินที่แห้งแล้ง ไม่ว่าจะเป็นหุบเขาที่เต็มไปด้วยสัตว์อสูร แล้วยังมีความลับต่างๆมากมาย ที่เคยพรากชีวิตผู้คนไปนับไม่ถ้วนในตลอดระยะเวลา 10 ปี จนทำให้ภูเขาแห่งนี้ เป็นที่ที่ถูกตัดขาดจากโลกภายนอกไปโดยสมบูรณ์ เพราะว่าแม้แต่คนภายในเองก็ยังพยายามที่จะหลีกหนี พวกเขาพยายามที่จะกระเสือกกระสนเอาชีวิตรอดออกมาจากดินแทนแห่งนั้น…แต่อยู่มาวันหนึ่ง...ดินแดนที่เคยไร้ซึ่งชีวิตและความหวัง ก็ได้เกิดปรากฏการณ์สะเทือนฟ้าสะเทือนดิน จนผู้คนที่พบ
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 82 บทพิเศษ “เราไม่ลงนะรกแล้วผู้ใดจักลงนรก” (2)
บทที่ 82 บทพิเศษ “เราไม่ลงนะรกแล้วผู้ใดจักลงนรก” (2)“…!!”ในทันทีที่ชาได้สติขึ้นมา มองไปยังใบหน้าของพระปัจเจกพุทธเจ้าพระองค์นั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างออก ปากอ้าหุบอ้าหุบพะงาบพะงาบราวกับต้องการจะพูดบางสิ่งบางอย่างออกไป แต่เขารู้ดีว่าความหวังของเขามันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ต่อให้ใบหน้านั้นจักคุ้นเคยและคล้ายคลึงกับคนที่เขาเฝ้าตามหามาช่วยชีวิตสักแค่ไหน แต่มันก็เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาดที่ใครสักคนหนึ่งจะมีใบหน้าเหมือนอีกคน ขนาดนี้จะเป็นคนคนเดียวกัน...‘บางทีอาจเป็นข้าเองที่จำผิด...’เขาพยายามปลอบใจตัวเอง แล้วดึงสติกลับมาในเหตุการณ์ปัจจุบันอีกครั้ง สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น และเขาจะช้าไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว…“พระคุณเจ้าขอรับ...”“เรารู้ว่าเจ้ามหาเราทำไม พูดออกมาเถิดเพราะว่าเจ้าคงจะรู้ดีอยู่แล้วว่าเรานั้นสามารถทำอะไรได้หรือไม่ได้”สิ่งที่พระปัจเจกพุทธเจ้าพระองค์นั้นกล่าวออกมานั้นไม่ผิดเลย สำหรับคนที่เคยเข้าเฝ้าพระปัจเจกพุทธเจ้าและพระพุทธเจ้ามาแล้วมากมายนับไม่ถ้วน สำหรับเขาที่มีชีวิตอยู่มานานมากขนาดนั้น มีหรือที่เขาจะไม่รู้ในข้อนี้เพราะว่าสำหรับพระที่บรรลุอรหันต์แล้ว
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 81 บทพิเศษ “เราไม่ลงนะรกแล้วผู้ใดจักลงนรก” (1)
บทที่ 81 บทพิเศษ “เราไม่ลงนะรกแล้วผู้ใดจักลงนรก” (1)#บทนี้เป็น บท ย่อยแยกอีกบทหนึ่งนะครับ#ย้อนกลับไปในตอนก่อนที่เขาจะมอบระฆังธรรมให้กับเพื่อน ในขณะนั้นชาได้สังเกตเห็น ถึงความตั้งใจที่จะสั่งสอนธรรมะของเพื่อน แต่ด้วยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา การที่นางไม่สามารถจดจำข้อธรรมใดๆ ได้มากนักก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลกอะไรเนื่องจากว่าการที่เขาได้ทำการล้วงเอาจิตของนางขึ้นมาจากนรกนั้น มันเป็นเรื่องที่ทำการฝืนชะตากรรมของคนคนหนึ่ง และการที่เขา เรียกดวงจิตเดิมของนางที่ควรจะแตกดับไปนานแล้ว ตลอดไปจนถึง สัญญาสังขารและวิญญาณแต่เดิมของนาง ในภพแรกที่พวกเขาทั้ง 2 คนได้เจอกันโดยวิธีการเปิดพระธรรมคำสั่งสอนจากระฆังธรรม ให้ดวงจิตที่แตกสลายของนางได้ฟังซ้ำไปซ้ำมาครั้งแล้วครั้งเล่า ยาวนานนับหมื่นปีกว่าที่ดวงจิตของนางจะสามารถเรียกสติกลับคืนมาได้อีกครั้ง ซึ่งมันก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เหล่าสัตว์นรกบางส่วนที่พอมีฤทธิ์สามารถแทรกออกมายังบนโลกอีกครั้ง...และนั่นก็คือเหตุผลที่ว่าทำไมจู่ๆ นางถึงเหมือนกับว่า สามารถอธิบายข้อธรรมคำสั่งสอนทั้งหลาย ออกมาได้ราวกับเคยศึกษามันมาอย่างถ่องแท้ ทั้งๆ ที่ตัวนางแทบจะไม่เคยศึกษาเรื่องราวในแน
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ คุยกันแบบจริงจังก่อนขึ้นเล่มสาม(เนื้อเรื่องที่แท้จริง)
ก่อนอื่นเลยที่สำคัญที่สุดต้องขอบคุณมากๆ เลยนะครับ ที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้(น่าจะเหลือไม่ถึง1/10ของคนที่หลงเข้ามาที่จะเดินมาจนถึงจุดนี้) ดีใจที่เดินทางมาด้วยกันจนถึงจุถดเริ่มต้นที่แท้จริงของนิยายเรื่องนี้ครับใช่แล้วครับ…ตั้งแต่บทนำมาจนถึงตอนนี้เพิ่งจะเป็นส่วนที่ปูจุดเริ่มต้นของ เย่หัว-เยว่หัว ให้ทุกคนได้รู้จักตัวตนและสภาพแวดล้อมของนาง โลกที่นางอยู่ ผู้คน สังคม รายละเอียดที่จะทำให้เข้าใจเนื้อหาหลัก และเหตุผลของการกระทำต่างๆ ที่นางจะทำต่อจากนี้ไป จนบางครั้งอาจจะเป็นการกระทำที่ “โหดเหี้ยม” แบบไร้เหตุผลเลยก็มี เล่ม1-2จะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวในส่วนของ “บทนำ” แต่หลังจากเล่ม 3 เป็นต้นไปก็จะเข้าสู่ปฐมบทที่แท้จริง ตามชื่อบทของบทนี้ครับ เราจะคุยกันแบบจริงจังกับเนื้อเรื่องที่แท้จริงกันครับ อย่างแรกเลยก็คือหลังจากนี้จะต้อนรับเข้าสู่โลกแห่งความแฟนตาซีที่แท้จริง ของแม่ครัวตัวจิ๋วที่รักในการทำอาหารให้ผู้คนได้ลิ้มรส เป็นหนึ่งในความสุขของนาง และเป็นสิ่งสำคัญที่จะคอยยึดเหนี่ยวตัวนางเอาไว้ ส่วนยึดนางจากอะไรนั้นต้องไปติดตามในเนื้อเรื่องครับอย่างที่สองก็คือเรื่องของความแฟนตาซีและโลกในจินตนาการที
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 80 เลี้ยงส่ง(จบ)
บทที่ 80 เลี้ยงส่ง(จบ)หลังจากที่เยว่หัวสามารถเรียกสติของผู้คนกลับมาได้อีกครั้ง ตลอดช่วงเช้าไปจนถึงเที่ยง นางก็ทำการจัดแจงแบ่งกลุ่มคนออกเป็นกลุ่มๆ โดยที่ไม่ลืมนำวัตถุดิบจำนวนมากออกมา แล้วจัดแจ้งเตรียมการฝึกซ้อมทั้งหมด กว่าที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางก็ปาเข้าไปจนถึงช่วงเที่ยงแล้วซึ่งในระหว่างที่ทำการฝึกซ้อมปรุงอาหารชนิดต่างๆ นั่นเอง เหล่าแม่บ้านและเด็กๆทุกคนต่างก็ได้ลองชิมอาหารกันอย่างเต็มอิ่ม และเมื่อเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว ทุกคนเลยหยุดพักกันในตอนเที่ยงพอดิบพอดี และถือเป็นการพักท้องอีกครั้ง เนื่องจากในตอนนี้ทุกคนแทบจะท้องแตกเสียแล้วส่วนฝั่งของจางหลงที่เป็นฝ่ายจัดเตรียมสถานที่ ซึ่งพวกเขาทุกคนก็ทำเต็มที่ในหน้าที่ของตนเอง แต่ด้วยข้อจำกัดของหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง โดยเฉพาะเวลาที่มีอยู่เพียงแค่ไม่กี่ชั่วยามเท่านั้น พวกเขาจึงตกลงกันใหม่ว่า จะจัดเป็นโต๊ะไม้ยาวๆ ขนาด 6 ถึง 8ที่ แทนที่แผนการจะทำโต๊ะชุดวงกลม และโต๊ะทั้งหมดจะหันหน้าเข้าหาเวที ด้านเดียว ส่วนตัวเวทีเองก็จะสร้างขึ้นมา โดยการขุดดินมาถมเป็นเนินสูงขึ้นประมาณหัวเข่า ใช้ดินเหนียวในการป้ายโดยรอบเพื่อไม่ให้หน้าดินพัง
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 79 เลี้ยงส่ง(3)
บทที่ 79 เลี้ยงส่ง(3)“ตอนแรกข้าขอยอมรับสารภาพเลยว่า ตัวข้าเองก็ไม่ได้จินตนาการเลยว่าทุกคนจะให้ความร่วมมือมากขนาดนี้”เยว่หัวมองไปยังทั้งผู้หญิงและเด็ก แทบทั้งหมดในหมู่บ้านที่มารวมตัวกัน ซึ่งในมือทุกคนต่างก็มีหม้อกระทะถ้วยชามรามไห รวมไปถึงตะเกียบและแก้ว น้ำที่ทำจากไม้บ้างหินบ้างดินเผาบ้างเหล็กบ้าง ซึ่งเรียกได้ว่าทุกคนเต็มที่กับสิ่งที่นางบอก จนนางที่เพียงแค่อยากจะทดลองการปรุงอาหาร เพื่อที่จะนำไปเป็นเมนูในร้านที่กำลังจะเปิด ก็ต้องเปลี่ยนความคิดอีกครั้ง“...”“...”“...”ทุกคนไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เพียงแค่ยิ้มมองไปทางเด็กหญิงเท่านั้น และกำลังรอฟังคำสั่งด้วยความตั้งใจ แม้กระทั่งเด็กๆ ทุกคนที่ปกติเมื่อเจอกับนางเซียนน้อยของพวกเขา ก็มักจะแสดงออกอย่างดีอกดีใจ กระโดดโลดเต้นกันต่างๆนานา ยิ่งในตอนที่ไม่ได้พบได้เจอกันหลายวันแบบนี้แล้ว ปกติพวกเขาจะยิ่งกุลีกุจอมาหานาง แต่ในตอนนี้เด็กๆทุกคนเพียงแค่รออยู่กับผู้ปกครองของตนเองด้วยความตั้งใจ ไม่มีใครแตกแถวเลยแม้แต่คนเดียว“ในเมื่อทุกคนจริงจังกันขนาดนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นข้าเองก็ขอจริงจังด้วยอีกคนก็แล้วกัน...” เด็กหญิงยิ้มและใช้ความคิดอย่างรวดเร็ว เนื่องจาก
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 78 เลี้ยงส่ง(2)
บทที่ 78 เลี้ยงส่ง(2)“ก็ตามที่ได้บอกไปก็แล้วกัน เดี๋ยวทุกคนก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง ข้าจะเป็นคนนำฝ่ายผู้ชายไปจัดเตรียมสถานที่ตามที่คุณหนูได้สั่งเอาไว้ ส่วนพวกผู้หญิงก็เดินทางไปหาคุณหนูได้เลย เห็นนางบอกว่า วันนี้นางจะจัดเตรียมวัตถุดิบทั้งหมดด้วยตัวเอง พวกเจ้าไม่ต้องนำสิ่งใดไปด้วย ถ้าจะเอาไปก็คงจะเป็นพวกอุปกรณ์ จานชาม และสิ่งที่จำเป็นต่อการประกอบอาหารก็แล้วกัน พวกเจ้ามีอะไรก็เอาไปเท่าที่มี เพราะว่าการที่จะจัดเลี้ยงผู้คนทั้งหมู่บ้านก็คงจะต้องเตรียม หลายอย่างเลยทีเดียว”“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพวกข้าขอแบ่งออกไปตัดไม้แล้วกันนะหัวหน้า จะพาคนไปด้วยร้อยคนจะได้ช่วยกันหาไม้มาให้ได้มากที่สุด”“ส่วนพวกข้าก็จะไปเตรียมลานกว้างเลยแล้วกันนะ ขอรับ ถ้าจะขยายพื้นที่เพื่อวางโต๊ะ ตามรูปแบบที่นางเซียนน้อยได้กล่าว คงจะต้องเตรียมพื้นที่ให้มากขึ้นอีกหน่อย จะได้เดินเหินสะดวกในงานเลี้ยงขอรับ”“ถ้าอย่างนั้นข้ากับพวกผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ขอแยกย้ายกลับบ้านก่อนแล้วกันนะเจ้าคะ จะได้ไปบอกเด็กๆให้ไปเล่นที่บ้านของนางเซียนน้อยด้วย หลายวันมานี้ทุกคนตั้งใจเรียนมากเลย ผ่อนคลายสักวันก็คงจะไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”“ก็ดีนะเจ้าคะ เดี๋ยว
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 77 เลี้ยงส่ง(1)
บทที่ 77 เลี้ยงส่ง(1)“วันนี้คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ” จางหลงที่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกขุ่นมัวในใจของนางเซียนน้อย ก็ได้เอ่ยถามขึ้นหลังจากที่ออกมาจากเรือน ซึ่งเป็นที่พักของผู้มาใหม่ทั้ง 2 คน “ทำไมวันนี้คุณหนูถึงได้ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยขอรับ”“ไม่ได้มีอะไรมากหรอกเจ้าค่ะ เพราะว่าวันนี้ข้าตั้งใจจะทำตามความต้องการของตัวเองตั้งแต่แรก คือก็คือการปรุงอาหารให้ทุกคนได้ลองกินดู ไหนๆก็จะเปิดโรงเตี๊ยมอยู่แล้ว แต่ข้ายังไม่เคยได้ทำอาหารจริงๆจังๆเลยสักครั้ง การที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ตั้งแต่เช้า มันก็คงจะทำให้ข้าหงุดหงิดไปบ้าง อย่างไรต้องขออภัยด้วยนะเจ้าคะ” เยว่หัวพยายามเปลี่ยนเรื่อง เพราะว่าไม่ได้อยากจะให้ใครรู้เรื่องราวของความฝันมากนัก เพราะว่าการที่มีใครรับรู้มันไปมากกว่านี้ จะเกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นอีกไหม และอีกอย่างหนึ่ง สิ่งที่นางพูดไปก็ไม่ใช่เรื่องโกหกไปเสียทั้งหมด เพราะว่ากันแล้ววันนี้นางต้องการที่จะลงมือควบคุมการปรุงอาหาร ในการเลี้ยงผู้คนทั้งหมู่บ้านทั้งหมดจริงๆ ไหนๆก็ไหนๆแล้วนางอยากจะลองทำอย่างจริงจังดูสักครั้ง“จริงหรือขอรับ ทุกคนคงดีใจมากแน่ๆ”“ขนาดนั้นเลยหรือเจ้าคะ?”“คุณหน
