LOGINShare
บทที่ 44 เย่หัว-เยว่หัว(3)
Last Updated:
2025-02-24 21:30:33บทที่ 44 เย่หัว-เยว่หัว(3)
“...ฮูม”
เมื่อมั่นใจว่าโดยรอบไม่มีอะไรแล้ว เจ้าสังครางในลำคอเบาๆ หนหนึ่ง แล้วผงกหัวเบาๆ ราวกับว่ามันตอบรับคำขอของทุกคน ก่อนที่จะกลับลงไปนอนในท่าเดิมอีกครั้ง
“ดูเหมือนว่ามันจะตกลงนะเจ้าคะ”
“แต่อย่างนั้นก็ตกลงเอาตามนี้ เผื่อว่าในวันพรุ่งนี้เราจะสามารถค้นหาเบาะแสได้ ว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ผู้คนต้องบาดเจ็บล้มตายบนเขา” จางหลงพยักหน้า
“ส่วนข้าก็อย่างที่บอกไปว่าไม่มีอะไรติดขัด อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้เด็กๆถึงหลงใหลบ้านที่ตีนเขานะ”
“เสี่ยวหู่...อยู่ไกลกันขนาดนี้เดี๋ยวท่านสังก็กัดหัวเจ้าเอาหรอก” ผู้เป็นพี่ชาย รีบกระซิบน้องชายเบาๆ เมื่อสังเกตเห็นว่าเจ้าตูบที่เคยนอนหัวราบไปกับพื้น ได้ยกหัวขึ้นหันมามองน้องชายของเขาที่หนึ่ง
“... ข้าขอโทษ”
Related chapters
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 45 เย่หัว-เยว่หัว(4)
บทที่ 45 เย่หัว-เยว่หัว(4)รุ่งเช้า“ไปดีมาดีนะเจ้าคะ” เด็กหญิงกล่าวกับคณะเดินทางที่มีกันร่วมร้อยคน ซึ่งทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นชายฉกรรจ์ร่างกายกำยำทั้งสิ้น “เจ้าสังเจ้าเองก็ดูแลทุกคนให้ดีด้วยนะ รีบไปรีบกลับล่ะ”““ขอรับ””“...ฮูม...”ทุกคนขานรับแล้วรีบออกเดินทาง เพียงแค่ไม่นานพวกเขาทุกคนก็เดินหายลับสายตาไป ส่วนเย่หัวกับเด็กๆทุกคนรวมไปถึงจางหู่ สวัสดี ก็เริ่มทำกิจกรรมที่เย่หัววางแผนเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน นั่นก็คือทำเมนูอาหารต่างๆกินกัน ตลอดระยะช่วงเวลา กว่า 2 ชั่วยามที่ผ่านพ้นไปในช่วงเช้า เด็กๆ ต่างวิ่งเล่นกันบ้างมากินขนมกินอาหารบ้าง มันก็เหมือนกับวันธรรมดาธรรมดาที่แสนสงบสุขอีกวันหนึ่ง ไม่ได้มีอะไรแปลกไปจากวันก่อนๆที่มีเด็กๆอยู่ ข้างกาย เพียงแต่ว่ามันมีอาหารแปลกพิสดารไปกว่าทุกๆวันก็เท่านั้นส่วนจางหู่ตลอดทั้งวันเขาก็เอาแต่อึ้ง ทึ่งกับความสามารถของเด็กหญิงวัย 8ขวบ เนื่องจากลีลาการทำอาหารของนาง ตลอดไปจนรสชาติของอาหารทั้งหมดล้วนแล้วแต่ละเอียดลออละเมียดละไม แม้ว่ากินอะไรลงไป ในทุกๆ คำก็ล้วนแล้วแต่มีรสชาติที่เลิศเป็นอย่างยิ่ง“ว่าวันนี้ทั้งวันไม่มีเรื่องไม่มีราวอะไรก็คงดี...” จางหู่ที่รู้สึกถ
Last Updated : 2025-02-25เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 46 เย่หัว-เยว่หัว (5)
บทที่ 46 เย่หัว-เยว่หัว(5)“คุณหนู เด็กๆ ทุกคนรีบหนีเข้าบ้านก่อนเร็วเข้า” ในขณะที่กำลังรับประทานมื้อเที่ยงกันอยู่อย่างสนุกสนาน จางวูก็รีบลุกขึ้นพร้อมกับตะโกนด้วยเสียงดัง “ไม่มีเวลาแล้วทุกคนรีบหลบเข้าไปในบ้านก่อนเร็วเข้า”“มีอะไรหรือท่านอา” จางต้าผังที่เป็นเด็กโตที่สุดเพียงคนเดียวในวันนี้ ก็ได้ถามขึ้นด้วยความตกใจ“มีอะไรหรือเจ้าค่ะ ทำไมถึงได้ทำหน้าแตกตื่นขนาดนั้น” เย่หัวก็งุนงงสงสัยมิแตกต่างกัน เหมือนกับเด็กคนอื่นๆที่ตอนนี้ต่างมองหน้ากันเหลอหรา“ตอนนี้ข้าไม่มีเวลาอธิบายแล้วขอรับ...” จางลงพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวล เมื่อมองเด็กๆที่อยู่ไกลออกไปหลายคน ที่ได้แยกตัวออกจากวงอาหาร เนื่องจากพวกเขาอิ่มก่อนแล้ว กำลังมองมาทางตนด้วยใบหน้าที่งุนงงสงสัย เขาก็เลยถือวิสาสะทำในสิ่งที่เขาไม่อยากทำเมื่ออยู่ใกล้ๆกับเด็กๆ“ทุกค
Last Updated : 2025-02-25เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 47 เย่หัว-เยว่หัว(จบ) จบเล่ม1
บทที่ 47 เย่หัว-เยว่หัว(จบ)“ต้าพังเจ้ารีบหลบไปเสีย” น้ำเสียงแหบแห้งกันแทบไม่เหมือนกับเสียงมนุษย์อีกแล้ว ล่องลอยออกมาจากของจางเหว่ยปากเบาๆ “เรื่องนี้มีเพียงคนเดียวที่ต้องสังเวยชีวิต เจ้ารีบพาเด็กคนอื่นหลบไปเสีย”“...”เด็กชายมองใบหน้าบิดาก็เงียบไปชั่วขณะหนึ่ง สายตาของเขาสอดส่ายไปทั่วร่างของบิดาตั้งแต่หัวจรดเท้า น้ำใสใสก็ไหลรินออกมาจากดวงตาของเขา อย่างที่ไม่อาจจะหักห้ามมันได้อีกต่อไป“ท่านพ่อ...ท่านพ่อเป็นอะไรไปแล้วขอรับ ท่านพ่อคนเดิมของข้าหายไปไหน”“เจ้าพูดอะไรของเจ้า ข้าก็ยังคงเป็นพ่อของเจ้าเหมือนเดิม มิมีอันใดมาเปลี่ยนแปลงสิ่งนี้ได้”“... ท่านพ่อ ท่านพ่อ ท่านพ่อ!”เด็กชายเริ่มร้องไห้จ้า เมื่อมองเข้าไปในดวงตาที่ เมื่อสนิทของผู้เป็นบิดา ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเส้น
Last Updated : 2025-02-25เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทนำเล่ม 2 โรงเตี๊ยม “ปุกปุย”
บทที่ 50 บทนำเล่ม 2 โรงเตี๊ยม “ปุกปุย”ณ ยอดเขาสูงเสียดฟ้า สถานที่ที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรืองที่สุด มั่งคั่งที่สุด และแข็งแกร่งที่สุด...“หรือว่า ดินแดนแห่งนี้จะจบลงในรุ่นของข้ากัน...” หลวงจีนชรา เฝ้ามองลงไปยังเบื้องล่าง ซึ่งตอนนี้ที่ที่เคยเต็มไปด้วยผู้คนนับพันนับหมื่น แต่หลังจากที่กาลเวลาล่วงเลยไปแล้วหลายพันปี ที่แห่งนี้ก็เหลือเพียงแค่หลวงจีนอยู่ไม่กี่ร้อยคนแล้ว...“อาจารย์ปู่...”“หลายปีมานี้ข้าเอาแต่ฝันถึง การมาถึงของผู้ช่วยเหลือ ที่จะนำพาวัดเส้าหลินเราให้เจริญรุ่งเรืองอีกครั้ง”“แต่ว่าอาจารย์อาก็ออกไปนั้นหลายปีแล้วนะขอรับ”“8 ปีแล้ว ครบ 8 ปีแล้ว”“อาจารย์ปู่ขอรับ ต่อให้ท่านอาจารย์อาจะเป็นเพียงแค่พระปราบมาร ที่มิได้ห่มจีวรนุ่งเหลือง แต่ถึงอย่างนั้นท่านอาจารย์อ่าก็ต้องกลับมาภายใน 2 ปีนี้อยู่ดี”“ข้าเองก็ได้แต่หวังว่านิมิตที่ขาฝันถึงจะเป็นจริง เพราะตัวข้าเองก็เหลือเวลาอยู่บนโลกใบนี้อีกไม่มากแล้ว ได้แต่หวังว่าดวงตาคู่นี้จะได้เห็นวัดเส้าหลินของเรากลับมารุ่งเรืองอีกครั้งในสักวัน”“...”“เจ้ากลับลงไปเถิด ข้าขออยู่ที่นี่ต่ออีกสักพักนึง”“ข้าทราบแล้วขอรับ”มองไปยังแผ่นหลังที่นั่งอึ้งของศิษย์
Last Updated : 2025-02-26เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 51 คับขัน
บทที่ 51 คับขัน“ไม่ใช่เย่หัว แต่ข้าคือเยว่หัว!ผู้ที่ถือกำเนิดขึ้นมาจากความรักของบิดามารดาผู้ที่ถือกำเนิดขึ้นมาเป็นดั่งแสงจันทราผู้ที่เกิดมาเพื่อทำลายล้างความมืดมิดผู้ที่เกิดขึ้นมาเพื่อเป็นอริศัตรูกับสัตว์ยรกอย่างพวกเจ้า!! ”ในทุกๆคำที่ออกมาจากปากของเด็กหญิง เต็มไปด้วยพลังลมปราณที่ร้อนแรงแทบจะเผาไหม้ทุกสิ่ง ในเวลานี้ถึงจะยังไม่เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมาตลอดชีวิตของนาง แต่ก็มีอย่างหนึ่งที่นางสามารถมั่นใจได้นั่นก็คือนางไม่ใช่พึ่งจะเกิดมาในโลกใบนี้ ในตอนที่เจอกับกลุ่มคนที่ต้องการฆ่านาง แต่ว่านาง
Last Updated : 2025-02-26เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 52 อีกสักครั้ง
บทที่ 52 อีกสักครั้ง“ยะ..อย่า อย่าเข้ามา”แม้ว่าร่างกายอย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรง กับความเจ็บปวดมากมายมหาศาลที่กำลังกดทับลงมาจนแทบจะครองสติไม่ไหว แต่ถึงอย่างนั้นเด็กหญิงก็พยายามที่จะยันกายลุกขึ้นมา ร้องห้ามไม่ให้เด็กๆเข้ามาใกล้ เพราะนอกจากมันจะไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นแล้ว แต่มันจะยิ่งเกิดการสูญเสียที่สูญเปล่าแต่ก็เหมือนกับว่าร่างกายของนางนั้นไม่เป็นใจ ถึงจะพยายามร้องตะโกนสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่มีเสียงใดๆ เล็ดรอดออกมาจากปากของนางแม้แต่คำเดียว“เร็วเข้า รีบไปปกป้องคุณหนูเร็วเข้า”“ทุกคนช่วยกันปกป้องคุณหนู”“คุณหนูช่วยพวกเรามามากแล้ว ถึงคราวที่พวกเราต้องช่วยขนหนูบ้างแล้ว”“อย่าให้สิ่งที่พวกเราเรียนรู้มาในช่วงหลายวันนี้สูญเปล่า”“ทุกคนพยายามไปปกป้องคุณหนูเร็
Last Updated : 2025-02-26เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 53 คำราม
บทที่ 53 คำราม“จริงๆ หรือว่าข้าจะปล่อยให้เจ้าสำแดงพลังออกมาอีกครั้ง” โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายนั้นได้บาดเจ็บอยู่ หรือว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นเด็กก็ตาม ร่างของจางเหว่ยเดินมาถึงที่ที่เด็กหญิงกำลังพยายามยันกายลุกขึ้นยืน “เจ้าเชื่อจริงๆ หรือว่าข้าจะปล่อยให้เจ้าทำเช่นนั้น!”พลั่ก!!สิ้นคำขอก็เตะเข้ากลางหลังของเด็กหญิงอย่างแรง จนนางกระเด็นออกไปไกลนับสิบจั้งอ่อก...เยว่หัวกระอักลิ่มเลือดออกมาอึกใหญ่ พร้อมกับน้ำหูน้ำตาที่ไหลบ่าออกมา หนังพยายามที่จะลุกขึ้นอีกครั้ง แต่ก็เหมือนว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดที่นางเคยมีได้หายไปจนหมดสิ้นแล้ว‘ข้ามาได้แค่นี้จริงอย่างนั้นหรือ’“ข้าไม่รู้หรอกว่าทำไมคนยากตระกูลจันทราถึงได้มาอยู่ที่นี่ และข้าก็ไม่คิดที่จะสนใจด้วยว่าทำไมเจ้าถึงได้อ่อนแอเช่นนี้...” เสียงพูดที่กลั้วหัวเราะอย่างสมใจ พลางเดินมาหาร่างของเด็กหญิงอย่างไม่เร่งร้อน “แต่ว่าสุดท้ายแล้วเจ้าจะกลายเป็นอาหารชั้นดีของข้า เป็นสัตว์นรกตัวแรกที่ได้ลิ้มรสเลือดของตระกูลจันทราอีกครั้งในรอบร้อยปี ทรัมป์ ยังเป็นสายเลือด จันทราสีเพลิงที่ตายตกไปตั้งแต่เมื่อพันปีก่อน แล้วไม่เคยถือกำเนิดขึ้นมาอีกเลย ข้านี่มันโชคดีจริงๆ”“เจ้า...เจ้ามั
Last Updated : 2025-02-28เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 54 ความเสียใจ
บทที่ 54 ความเสียใจ“แก... เป็นไปได้ยังไงกัน แก่เป็นมันนี่เอง!”ในทันทีที่สายฟ้าสีทองวาดผ่านลงบนร่างของมัน อดีตร่างของจางเหว่ยที่ตอนนี้ไหม้เกรียมแทบจะดำเป็นตอตะโก ก็แผดเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ เมื่อมันสามารถจำได้แล้วว่าเจ้าหมาสีทองนี่มันคือตัวอะไรกันแน่‘แกบังอาจนัก! กล้าดียังไงถึงมายุ่งเกี่ยวกับนายของข้า!!’“ทำไมสัตว์อสูรระดับเซียนอย่างแกถึงมารับใช้นังเด็กนี่กัน” เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยโทสะของอีกฝ่าย ร่วมกับที่ตัวมันในตอนนี้แทบจะไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ร่างไหม้เกรียมจึงได้พยายามเบี่ยงเบนความคิดของอีกฝ่าย เพื่อที่จะเอาชีวิตรอดจากจากเจ้าราชันสีทองอีกครั้ง‘นั่นมันเรื่องของข้า! แต่ตอนนี้เจ้าตายไปได้แล้ว กลับลงไปในหลุมของเจ้าซะ บนโลกนี้ไม่ใช่ที่ที่สัตว์นรกอย่างเจ้าจะขึ้นมาได้ รีบตายตายแล้วกลับลงไปได้แล้ว!!’“...”เมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังเร่งพลังสายฟ้าสีทองออกมาจนถึงขีดสุด ความคิดของเจ้าสัตว์นรกก็ได้หมุนวนแล่นไปมาด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่มันจะทำได้ เพื่อที่จะค้นหาเส้นทางการเอาชีวิตรอด...ขนาดเป็นในช่วงเวลาที่มันแข็งแกร่งที่สุด ก็ยังไม่อาจที่จะสร้างรอยขีดข่วนให้อีกฝ่ายได้เลย แต่ในตอนนี้เป็นตอ
Last Updated : 2025-02-28
Latest chapter
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 84 แปดเซียนสองเทวะหนึ่งอรหันต์(1)
บทที่ 84 แปดเซียนสองเทวะหนึ่งอรหันต์(1)จากแสงของดวงตะวันที่เริ่มอ่อนแรงลงในยามโพล้เพล้ เปลี่ยนเป็นแสงสว่างที่สาดกระทบลงมาทั่วหุบเขาในเสี้ยวพริบตา ทำให้ชาวบ้านทุกคนตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไปโดยเฉพาะความรู้สึกเคารพ นอบน้อม และหวั่นเกรงต่อแสงสว่างเหล่านั้น แม้ว่าพวกเขาทุกคนจะไม่สามารถมองเห็นต้นเหตุของแสงสว่างเหล่านั้นได้ แต่ว่าความรู้สึกของพวกเขาทุกคน แทบจะไม่แตกต่างกันเลยและในเวลาเดียวกัน สายตาของทุกคนก็หันมองไปทางนางเซียนน้อยของพวกเขา ผู้ซึ่งนำพาแสงสว่างอันศักดิ์สิทธิ์สงบร่มเย็นมายังหุบเขาแห่งนี้ ที่ตอนนี้แม้แต่ตัวนางเองก็ยังมองไปยังฟากฟ้าไม่แตกต่างจากทุกคน...ส่วนที่แตกต่างกันนั้นก็คงจะเป็นภาพ ที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเยว่หัวนั้น มันเป็นกลุ่มก้อนรูปร่างคล้ายคลึงกับมนุษย์โปร่งใส แต่มีขนาดและสีสันต์ที่แตกต่างกันไป ตั้งแต่ตัวเล็กๆ กว่าปลายเข็ม ไปจนกระทั่งตัวโตจนสูงกว่ายอดเขาที่สูงที่สุดด้วยซ้ำ...“ไม่อยากจะเชื่อ ตกลงว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่...”เยว่หัวมองไปยังภาพที่ปรากฏตรงหน้าของนาง ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย แต่ยังไม่ทันที่นางจะได้คิดไปไกลเกินกว่านั้น
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทนำเล่มสาม ดินแดนแห่งชีวิต...หุบเขาธิดาสวรรค์
บทนำเล่มสาม ดินแดนแห่งชีวิต...หุบเขาธิดาสวรรค์อีกไม่นานหลังจากนี้...ดินแดนแห่งนี้จะเป็นที่กล่าวถึงของผู้คนมากมายดินแดนแห่งนี้ที่เคยเป็นดินแดนแห่งความตายดินแดนแห่งนี้ที่ผู้คนเคยหลีกหนีดินแดนแห่งนี้ที่เคยถูกทอดทิ้งโดยผู้คนมากมายดินแดนแห่งนี้ ที่แทบจะไม่เหลือใครในอีกไม่กี่ปีต่อมา ถ้าหากไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆดินแดนแห่งนี้ ที่ผู้คนภายนอกส่วนใหญ่ต่างมองว่า มันคือดินแดนที่ตายไปแล้วดินแดนแห่งนี้คือหุบเขาที่มีเพียงแค่ความแห้งแล้ง ที่มีเพียงแค่ซากแห่งชีวิต ที่ค่อยๆ แห้งเหือดลงไปในทุกทุกขณะมันคือดินแดนแห่งความสิ้นหวัง ที่ไม่มีใครอยากจะไปเข้าใกล้มัน เพราะไม่ว่าจะเป็นพื้นดินที่แห้งแล้ง ไม่ว่าจะเป็นหุบเขาที่เต็มไปด้วยสัตว์อสูร แล้วยังมีความลับต่างๆมากมาย ที่เคยพรากชีวิตผู้คนไปนับไม่ถ้วนในตลอดระยะเวลา 10 ปี จนทำให้ภูเขาแห่งนี้ เป็นที่ที่ถูกตัดขาดจากโลกภายนอกไปโดยสมบูรณ์ เพราะว่าแม้แต่คนภายในเองก็ยังพยายามที่จะหลีกหนี พวกเขาพยายามที่จะกระเสือกกระสนเอาชีวิตรอดออกมาจากดินแทนแห่งนั้น…แต่อยู่มาวันหนึ่ง...ดินแดนที่เคยไร้ซึ่งชีวิตและความหวัง ก็ได้เกิดปรากฏการณ์สะเทือนฟ้าสะเทือนดิน จนผู้คนที่พบ
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 82 บทพิเศษ “เราไม่ลงนะรกแล้วผู้ใดจักลงนรก” (2)
บทที่ 82 บทพิเศษ “เราไม่ลงนะรกแล้วผู้ใดจักลงนรก” (2)“…!!”ในทันทีที่ชาได้สติขึ้นมา มองไปยังใบหน้าของพระปัจเจกพุทธเจ้าพระองค์นั้น ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างออก ปากอ้าหุบอ้าหุบพะงาบพะงาบราวกับต้องการจะพูดบางสิ่งบางอย่างออกไป แต่เขารู้ดีว่าความหวังของเขามันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ต่อให้ใบหน้านั้นจักคุ้นเคยและคล้ายคลึงกับคนที่เขาเฝ้าตามหามาช่วยชีวิตสักแค่ไหน แต่มันก็เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาดที่ใครสักคนหนึ่งจะมีใบหน้าเหมือนอีกคน ขนาดนี้จะเป็นคนคนเดียวกัน...‘บางทีอาจเป็นข้าเองที่จำผิด...’เขาพยายามปลอบใจตัวเอง แล้วดึงสติกลับมาในเหตุการณ์ปัจจุบันอีกครั้ง สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น และเขาจะช้าไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว…“พระคุณเจ้าขอรับ...”“เรารู้ว่าเจ้ามหาเราทำไม พูดออกมาเถิดเพราะว่าเจ้าคงจะรู้ดีอยู่แล้วว่าเรานั้นสามารถทำอะไรได้หรือไม่ได้”สิ่งที่พระปัจเจกพุทธเจ้าพระองค์นั้นกล่าวออกมานั้นไม่ผิดเลย สำหรับคนที่เคยเข้าเฝ้าพระปัจเจกพุทธเจ้าและพระพุทธเจ้ามาแล้วมากมายนับไม่ถ้วน สำหรับเขาที่มีชีวิตอยู่มานานมากขนาดนั้น มีหรือที่เขาจะไม่รู้ในข้อนี้เพราะว่าสำหรับพระที่บรรลุอรหันต์แล้ว
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 81 บทพิเศษ “เราไม่ลงนะรกแล้วผู้ใดจักลงนรก” (1)
บทที่ 81 บทพิเศษ “เราไม่ลงนะรกแล้วผู้ใดจักลงนรก” (1)#บทนี้เป็น บท ย่อยแยกอีกบทหนึ่งนะครับ#ย้อนกลับไปในตอนก่อนที่เขาจะมอบระฆังธรรมให้กับเพื่อน ในขณะนั้นชาได้สังเกตเห็น ถึงความตั้งใจที่จะสั่งสอนธรรมะของเพื่อน แต่ด้วยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา การที่นางไม่สามารถจดจำข้อธรรมใดๆ ได้มากนักก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลกอะไรเนื่องจากว่าการที่เขาได้ทำการล้วงเอาจิตของนางขึ้นมาจากนรกนั้น มันเป็นเรื่องที่ทำการฝืนชะตากรรมของคนคนหนึ่ง และการที่เขา เรียกดวงจิตเดิมของนางที่ควรจะแตกดับไปนานแล้ว ตลอดไปจนถึง สัญญาสังขารและวิญญาณแต่เดิมของนาง ในภพแรกที่พวกเขาทั้ง 2 คนได้เจอกันโดยวิธีการเปิดพระธรรมคำสั่งสอนจากระฆังธรรม ให้ดวงจิตที่แตกสลายของนางได้ฟังซ้ำไปซ้ำมาครั้งแล้วครั้งเล่า ยาวนานนับหมื่นปีกว่าที่ดวงจิตของนางจะสามารถเรียกสติกลับคืนมาได้อีกครั้ง ซึ่งมันก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เหล่าสัตว์นรกบางส่วนที่พอมีฤทธิ์สามารถแทรกออกมายังบนโลกอีกครั้ง...และนั่นก็คือเหตุผลที่ว่าทำไมจู่ๆ นางถึงเหมือนกับว่า สามารถอธิบายข้อธรรมคำสั่งสอนทั้งหลาย ออกมาได้ราวกับเคยศึกษามันมาอย่างถ่องแท้ ทั้งๆ ที่ตัวนางแทบจะไม่เคยศึกษาเรื่องราวในแน
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ คุยกันแบบจริงจังก่อนขึ้นเล่มสาม(เนื้อเรื่องที่แท้จริง)
ก่อนอื่นเลยที่สำคัญที่สุดต้องขอบคุณมากๆ เลยนะครับ ที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้(น่าจะเหลือไม่ถึง1/10ของคนที่หลงเข้ามาที่จะเดินมาจนถึงจุดนี้) ดีใจที่เดินทางมาด้วยกันจนถึงจุถดเริ่มต้นที่แท้จริงของนิยายเรื่องนี้ครับใช่แล้วครับ…ตั้งแต่บทนำมาจนถึงตอนนี้เพิ่งจะเป็นส่วนที่ปูจุดเริ่มต้นของ เย่หัว-เยว่หัว ให้ทุกคนได้รู้จักตัวตนและสภาพแวดล้อมของนาง โลกที่นางอยู่ ผู้คน สังคม รายละเอียดที่จะทำให้เข้าใจเนื้อหาหลัก และเหตุผลของการกระทำต่างๆ ที่นางจะทำต่อจากนี้ไป จนบางครั้งอาจจะเป็นการกระทำที่ “โหดเหี้ยม” แบบไร้เหตุผลเลยก็มี เล่ม1-2จะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวในส่วนของ “บทนำ” แต่หลังจากเล่ม 3 เป็นต้นไปก็จะเข้าสู่ปฐมบทที่แท้จริง ตามชื่อบทของบทนี้ครับ เราจะคุยกันแบบจริงจังกับเนื้อเรื่องที่แท้จริงกันครับ อย่างแรกเลยก็คือหลังจากนี้จะต้อนรับเข้าสู่โลกแห่งความแฟนตาซีที่แท้จริง ของแม่ครัวตัวจิ๋วที่รักในการทำอาหารให้ผู้คนได้ลิ้มรส เป็นหนึ่งในความสุขของนาง และเป็นสิ่งสำคัญที่จะคอยยึดเหนี่ยวตัวนางเอาไว้ ส่วนยึดนางจากอะไรนั้นต้องไปติดตามในเนื้อเรื่องครับอย่างที่สองก็คือเรื่องของความแฟนตาซีและโลกในจินตนาการที
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 80 เลี้ยงส่ง(จบ)
บทที่ 80 เลี้ยงส่ง(จบ)หลังจากที่เยว่หัวสามารถเรียกสติของผู้คนกลับมาได้อีกครั้ง ตลอดช่วงเช้าไปจนถึงเที่ยง นางก็ทำการจัดแจงแบ่งกลุ่มคนออกเป็นกลุ่มๆ โดยที่ไม่ลืมนำวัตถุดิบจำนวนมากออกมา แล้วจัดแจ้งเตรียมการฝึกซ้อมทั้งหมด กว่าที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางก็ปาเข้าไปจนถึงช่วงเที่ยงแล้วซึ่งในระหว่างที่ทำการฝึกซ้อมปรุงอาหารชนิดต่างๆ นั่นเอง เหล่าแม่บ้านและเด็กๆทุกคนต่างก็ได้ลองชิมอาหารกันอย่างเต็มอิ่ม และเมื่อเห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว ทุกคนเลยหยุดพักกันในตอนเที่ยงพอดิบพอดี และถือเป็นการพักท้องอีกครั้ง เนื่องจากในตอนนี้ทุกคนแทบจะท้องแตกเสียแล้วส่วนฝั่งของจางหลงที่เป็นฝ่ายจัดเตรียมสถานที่ ซึ่งพวกเขาทุกคนก็ทำเต็มที่ในหน้าที่ของตนเอง แต่ด้วยข้อจำกัดของหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง โดยเฉพาะเวลาที่มีอยู่เพียงแค่ไม่กี่ชั่วยามเท่านั้น พวกเขาจึงตกลงกันใหม่ว่า จะจัดเป็นโต๊ะไม้ยาวๆ ขนาด 6 ถึง 8ที่ แทนที่แผนการจะทำโต๊ะชุดวงกลม และโต๊ะทั้งหมดจะหันหน้าเข้าหาเวที ด้านเดียว ส่วนตัวเวทีเองก็จะสร้างขึ้นมา โดยการขุดดินมาถมเป็นเนินสูงขึ้นประมาณหัวเข่า ใช้ดินเหนียวในการป้ายโดยรอบเพื่อไม่ให้หน้าดินพัง
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 79 เลี้ยงส่ง(3)
บทที่ 79 เลี้ยงส่ง(3)“ตอนแรกข้าขอยอมรับสารภาพเลยว่า ตัวข้าเองก็ไม่ได้จินตนาการเลยว่าทุกคนจะให้ความร่วมมือมากขนาดนี้”เยว่หัวมองไปยังทั้งผู้หญิงและเด็ก แทบทั้งหมดในหมู่บ้านที่มารวมตัวกัน ซึ่งในมือทุกคนต่างก็มีหม้อกระทะถ้วยชามรามไห รวมไปถึงตะเกียบและแก้ว น้ำที่ทำจากไม้บ้างหินบ้างดินเผาบ้างเหล็กบ้าง ซึ่งเรียกได้ว่าทุกคนเต็มที่กับสิ่งที่นางบอก จนนางที่เพียงแค่อยากจะทดลองการปรุงอาหาร เพื่อที่จะนำไปเป็นเมนูในร้านที่กำลังจะเปิด ก็ต้องเปลี่ยนความคิดอีกครั้ง“...”“...”“...”ทุกคนไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เพียงแค่ยิ้มมองไปทางเด็กหญิงเท่านั้น และกำลังรอฟังคำสั่งด้วยความตั้งใจ แม้กระทั่งเด็กๆ ทุกคนที่ปกติเมื่อเจอกับนางเซียนน้อยของพวกเขา ก็มักจะแสดงออกอย่างดีอกดีใจ กระโดดโลดเต้นกันต่างๆนานา ยิ่งในตอนที่ไม่ได้พบได้เจอกันหลายวันแบบนี้แล้ว ปกติพวกเขาจะยิ่งกุลีกุจอมาหานาง แต่ในตอนนี้เด็กๆทุกคนเพียงแค่รออยู่กับผู้ปกครองของตนเองด้วยความตั้งใจ ไม่มีใครแตกแถวเลยแม้แต่คนเดียว“ในเมื่อทุกคนจริงจังกันขนาดนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นข้าเองก็ขอจริงจังด้วยอีกคนก็แล้วกัน...” เด็กหญิงยิ้มและใช้ความคิดอย่างรวดเร็ว เนื่องจาก
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 78 เลี้ยงส่ง(2)
บทที่ 78 เลี้ยงส่ง(2)“ก็ตามที่ได้บอกไปก็แล้วกัน เดี๋ยวทุกคนก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง ข้าจะเป็นคนนำฝ่ายผู้ชายไปจัดเตรียมสถานที่ตามที่คุณหนูได้สั่งเอาไว้ ส่วนพวกผู้หญิงก็เดินทางไปหาคุณหนูได้เลย เห็นนางบอกว่า วันนี้นางจะจัดเตรียมวัตถุดิบทั้งหมดด้วยตัวเอง พวกเจ้าไม่ต้องนำสิ่งใดไปด้วย ถ้าจะเอาไปก็คงจะเป็นพวกอุปกรณ์ จานชาม และสิ่งที่จำเป็นต่อการประกอบอาหารก็แล้วกัน พวกเจ้ามีอะไรก็เอาไปเท่าที่มี เพราะว่าการที่จะจัดเลี้ยงผู้คนทั้งหมู่บ้านก็คงจะต้องเตรียม หลายอย่างเลยทีเดียว”“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวพวกข้าขอแบ่งออกไปตัดไม้แล้วกันนะหัวหน้า จะพาคนไปด้วยร้อยคนจะได้ช่วยกันหาไม้มาให้ได้มากที่สุด”“ส่วนพวกข้าก็จะไปเตรียมลานกว้างเลยแล้วกันนะ ขอรับ ถ้าจะขยายพื้นที่เพื่อวางโต๊ะ ตามรูปแบบที่นางเซียนน้อยได้กล่าว คงจะต้องเตรียมพื้นที่ให้มากขึ้นอีกหน่อย จะได้เดินเหินสะดวกในงานเลี้ยงขอรับ”“ถ้าอย่างนั้นข้ากับพวกผู้หญิงคนอื่นๆ ก็ขอแยกย้ายกลับบ้านก่อนแล้วกันนะเจ้าคะ จะได้ไปบอกเด็กๆให้ไปเล่นที่บ้านของนางเซียนน้อยด้วย หลายวันมานี้ทุกคนตั้งใจเรียนมากเลย ผ่อนคลายสักวันก็คงจะไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”“ก็ดีนะเจ้าคะ เดี๋ยว
เยว่หัว แม่ครัวจิ๋วแสบสะท้านภพ บทที่ 77 เลี้ยงส่ง(1)
บทที่ 77 เลี้ยงส่ง(1)“วันนี้คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่าขอรับ” จางหลงที่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกขุ่นมัวในใจของนางเซียนน้อย ก็ได้เอ่ยถามขึ้นหลังจากที่ออกมาจากเรือน ซึ่งเป็นที่พักของผู้มาใหม่ทั้ง 2 คน “ทำไมวันนี้คุณหนูถึงได้ดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลยขอรับ”“ไม่ได้มีอะไรมากหรอกเจ้าค่ะ เพราะว่าวันนี้ข้าตั้งใจจะทำตามความต้องการของตัวเองตั้งแต่แรก คือก็คือการปรุงอาหารให้ทุกคนได้ลองกินดู ไหนๆก็จะเปิดโรงเตี๊ยมอยู่แล้ว แต่ข้ายังไม่เคยได้ทำอาหารจริงๆจังๆเลยสักครั้ง การที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ตั้งแต่เช้า มันก็คงจะทำให้ข้าหงุดหงิดไปบ้าง อย่างไรต้องขออภัยด้วยนะเจ้าคะ” เยว่หัวพยายามเปลี่ยนเรื่อง เพราะว่าไม่ได้อยากจะให้ใครรู้เรื่องราวของความฝันมากนัก เพราะว่าการที่มีใครรับรู้มันไปมากกว่านี้ จะเกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นอีกไหม และอีกอย่างหนึ่ง สิ่งที่นางพูดไปก็ไม่ใช่เรื่องโกหกไปเสียทั้งหมด เพราะว่ากันแล้ววันนี้นางต้องการที่จะลงมือควบคุมการปรุงอาหาร ในการเลี้ยงผู้คนทั้งหมู่บ้านทั้งหมดจริงๆ ไหนๆก็ไหนๆแล้วนางอยากจะลองทำอย่างจริงจังดูสักครั้ง“จริงหรือขอรับ ทุกคนคงดีใจมากแน่ๆ”“ขนาดนั้นเลยหรือเจ้าคะ?”“คุณหน
