Share

บทที่ 8 ชีวิตนางเอก

last update Last Updated: 2025-04-03 11:23:47

“เฮ้อ~ รอดตายไปอีกหนึ่งวัน” หลังจากที่ซอลกินข้าวเสร็จเธอก็เดินกลับขึ้นมาที่ห้องนอนเล็กอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มเดินดูนั่นดูนี่และไปเจอเข้ากับสมุดไดอารี่สีขาวเล่มหนา เธอหยิบมันเดินมาก่อนจะโน้มตัวลงนอนแล้วค่อยเปิดอ่านทีละหน้า

“ไหนขอดูสิว่ามีอะไรพอที่จะให้ฉันรู้เรื่องเกี่ยวกับเธอเพิ่มมากขึ้นหรือเปล่า”

8 เมษายน 2557

แม่คะทำไมแม่ถึงมาจากซอลไป ซอลไม่อยากอยู่กับคนพวกนี้เลย พวกเขาไม่เคยคิดว่าซอลเป็นคนในครอบครัวเลยสักครั้ง

ดูเหมือนว่าแม่ของซอลจะเสียไปแล้วก่อนที่พ่อจะแต่งงานใหม่กับแม่เลี้ยงสินะ

6 มี.ค. 2558

แม่คะวันนี้หนูได้ทาบทามเป็นนักแสดงจากแมวมองด้วย แต่ว่าดูเหมือนคุณน้าริสาจะไม่พอใจเลย แบบนี้หนูยังจะได้เป็นนักแสดงหรือเปล่าคะ

สายตาของรินในร่างซอลอ่านบันทึกไปทีละหน้าดูเหมือนว่าชีวิตนางเอกสาวที่เธอเคยรู้จักผ่านการแสดงและหน้าสื่อจะไม่ใช่แบบที่เห็นเลยสินะ

4 พ.ค. 2559

วันนี้หนูมีเพื่อนมาคุยด้วยนะคะแม่ เธอเข้ามาทักบอกว่าดูโฆษณาที่หนูเป็นพรีเซนเตอร์อยู่ด้วย แต่ว่าพอเธอไปคุยกับคุณพิ้งค์ก็ไม่กลับมาคุยกับหนูอีก หนูจะมีเพื่อนหรือเปล่าคะ?

ยิ่งอ่านเนื้อหาในนี้มันยิ่งทำให้เธอจมดิ่ง แต่เท่าที่อ่านมาแล้วจับใจความได้แม่ของซอลตายเพราะอุบัติเหตุ

ไม่นานย่าของเธอก็หาภรรยาใหม่ที่มีฐานะทัดเทียมกับพ่อมาให้ ซึ่งก็คือริสาที่มีลูกติดอีกคน

แม่ลูกสองคนนั้นพออยู่ต่อหน้าพ่อเธอก็ทำดีด้วย แต่พอลับหลังก็ต่างพากันกลั่นแกล้ง

คนพวกนั้นต่างคิดไปเองว่าซอลจะมาแย่งสมบัติแย่งบริษัทและทรัพย์สินเพราะริสามีลูกกับอัฐหนึ่งคน และคิดว่าทุกอย่างควรตกเป็นของลูกคนนี้

ริสาที่เกลียดแม่ที่คลอดซอลเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เหตุผลเธอก็ไม่รู้แต่ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะเอาความเกลียดชังทุกอย่างมาลงที่ซอล ผลักลงน้ำบ้าง เอาของที่ซอลแพ้ผสมใส่ในอาหาร

ซอลที่ทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ก้มหน้ายอมรับชะตากรรม เพื่อรอเวลาออกไปจากขุมนรกนี้ แต่ก่อนซอลคิดว่าหนทางที่เธอจะออกจากที่นี่ได้เร็วที่สุดคือการได้แต่งงานกับรอยส์ ซอลเลยพยายามเข้าหารอยส์ทุกวิถีทาง

ตอนนี้เธอไม่แปลกใจเลยทำไมรอยส์ถึงชอบบอกว่าเธอพยายามจะเข้าใกล้ ก็นั่นสินะเธอเป็นซอลอยู่หนิ แต่รอยส์ก็ไม่ได้แย่เหมือนคนพวกนั้น รอยส์แค่รำคาญเพราะซอลคนเก่าชอบตามตื้อ แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนั้นรอยส์ก็ยังดูแลเธอที่อยู่ในร่างนี้เป็นอย่างดี

“ฉันควรทำยังไงกับครอบครัวเธอดี ต้องยอมก้มหน้ารับชะตากรรมแบบนางเอกผู้ถูกกระทำต่ออย่างเธอหรือว่าจะใช้วิธีตาต่อตาฟันต่อฟันแบบตัวฉันดี”

ซอลบ่นพึมพำก่อนจะค่อย ๆ ผล็อยหลับไปในที่สุด กว่าเธอจะตื่นขึ้นอีกทีเวลาก็ปาไปเกือบห้าโมงเย็นแล้ว

“ให้ตายเถอะที่นอนมันนุ่มจนหลับลึกขนาดนี้เลยเหรอ...ว่าแต่ฉันขอยืมใช้โน้ตบุ๊กเธอหน่อยนะ ขออัปเดตข่าวตัวเองนิดหนึ่ง”

เสียงพำพึมกับเจ้าของห้องคนเก่าราวกับว่าอีกฝ่ายอยู่ที่นี่ด้วย เธอลุกเดินไปที่โต๊ะทำงานเล็กก่อนจะเปิดโน้ตบุ๊กขึ้น

ดีนะที่ไม่ใส่รหัสไว้ แต่ทำแบบนี้สะเพร่าจริง ๆ เผื่อมีข้อมูลสำคัญจะทำยังไง

ซอลก็อดไม่ได้ที่จะบ่นก่อนที่เธอจะกดเข้าเฟซบุ๊ก แล้วปลดล็อกรหัสเฟซบุ๊กของตัวเอง หน้าเพจของเธอถูกแท็กเต็มไปหมดด้วยข้อความไว้อาลัย

...ข้อความมากมายนี้ทำเอาเธออดยิ้มไม่ได้

ก็นะ...ตอนยังไม่ตายมีแต่คนสาปส่งทุกวัน จนเธอเคยคิดว่าตอนตายคงไม่มีใครมาไว้ทุกข์ให้ซะอีก

แต่ก็นะแฟนคลับที่รักเธอแบบที่เธอเป็นก็เยอะเพราะอย่างนั้นเธอถึงได้มีงานเข้ามาเยอะแยะเต็มไปหมดไง

ก๊อก ๆ

“ซอลอยู่ในห้องหรือเปล่าลูก?”

เสียงคุ้นหูที่เธอได้ยินทุกวันในระหว่างนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล ทำให้เธอรู้ว่าผู้มาเยือนคือใครเลยปิดโน้ตบุ๊กลงแล้วเดินไปเปิดประตูให้

“มีอะไรหรือเปล่าคะ...พ่อ?”

ในไดอารี่ซอลเขียนแทนชายสูงวัยคนนี้ว่าคุณอัฐ ตอนนี้เธอตั้งใจว่าจะให้ซอลสนิทกับพ่อเพราะแบบนั้นจะไม่เอาคำว่าพ่อก็คงไม่ได้

“ซอลเรียกพ่อว่าพ่อเหรอ?”

อัฐดึงลูกสาวเข้ามากอดแน่น ไม่รู้อะไรดลใจให้ลูกสาวที่ทำตัวห่างเหินตั้งแต่เขาแต่งงานใหม่ยอมเรียกเขาว่าพ่อ

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องคิดแล้ว แค่ลูกเรียกแบบนี้เขาก็ดีใจจะแย่แล้ว

แม่นางเอกเธอต้องขอบคุณฉันนะ

แต่ทุกครั้งในไดอารี่ซอลมักจะเขียนไว้ว่าอยากเรียกชายสูงวัยคนนี้ว่าพ่อสักครั้ง แต่เพราะกลัวว่าแม่เลี้ยงจะไม่พอใจเลยหลบเลี่ยง

“ใช่ค่ะพ่อ แล้วพ่อมีอะไรกับหนูหรือเปล่าคะ?”

“ไปกินข้าวกับพ่อไหมลูกหรือถ้าไม่สบายใจที่จะกินในบ้าน เราออกไปกินข้าวข้างนอกกันก็ได้ พ่ออยากกินข้าวกับลูก”

น้ำเสียงของอัฐในตอนท้ายบ่งบอกถึงความเศร้า

“เอาสิคะพ่อ แต่เรากินที่นี่ก็ได้ค่ะ ไม่ต้องออกไปข้างนอกหรอก ซอลว่ามันจะลำบากเปล่า ๆ”

“ถ้าลูกพูดแบบนั้นเดี๋ยวพ่อบอกคนจัดอาหารเพิ่มให้ลูกอีกชุดนะ”

แม้อัฐจะแปลกใจกับการกระทำที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับลูกสาว แต่เขาก็พยายามคิดว่ามันเกิดจากอาการจะเป็นโรคฮิสทีเรียที่หมอเคยบอกเขาก็ได้

นี่อาจจะเป็นสิ่งที่ซอลอยากทำมากตั้งแต่ก่อนถูกทำร้าย

ไม่นานบนโต๊ะอาหารก็มีทุกคนในครอบครัวนั่งรวมกันอยู่ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่คนใช้ของบ้านทุกคนได้เห็นภาพแบบนี้

จนทุกคนต่างพากันซุบซิบ ผู้หญิงที่ดูน่ารักคนนั้นคงจะเป็นน้องสาวของซอลที่ชื่อพีชสินะ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายแม้จะไม่ได้รังแกซอลเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้ปกป้องเหมือนกัน

“พี่ซอล พีชขอโทษนะคะที่ไม่เคยไปเยี่ยมเลย ช่วงนี้พีชเรียนหนักมากเลย” พีชพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ไม่เป็นอะไรหรอกจ๊ะ! น้องสาว” ซอลพูดพร้อมกับยิ้มกว้างให้อีกฝ่าย

คำว่าน้องสาวของคนที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาวันแรก ทำให้พิ้งค์ถึงกับต้องสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดขึ้นอย่างผืนยิ้ม

“พิ้งค์ว่าซอลดูเปลี่ยนไปเยอะนะ จริงไหมพีช?”

“ใช่ค่ะ”

“งั้นเหรอ ก็ปกติดีนะไม่เห็นเปลี่ยนเลยอย่าคิดมากสิ...หรือว่าเพราะพิ้งค์เป็นคนนอกหรือเปล่าถึงไม่รู้สึกถึงความปกติของเรา”

ความจริงเธอก็ไม่อยากพูดแบบนี้หรอก แต่ไม่รู้ทำไมปากมันดันไปเอง อาจจะเพราะรู้สึกไม่ถูกชะตากับยัยนี่ด้วยล่ะมั้งหรือเพราะเธออ่านไดอารี่ของซอลก็ได้และอีกอย่างคือสายตาที่มองมาราวกับจะฉีกเธอเป็นชิ้น ๆ ด้วยตอนนี้คงต้องระวังตัวไว้หน่อยแล้ว คนรอบตัวเธออันตรายจริง ๆ ซอล แต่ก็นะ ฉันอันตรายกว่าแน่ 

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 9 ปะทะ

    ปัง!เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นอย่างแรงหลังจากที่ซอลพูดจบ นอกจากจะมีคนโกรธอย่างพิ้งค์กับแม่เลี้ยง สีหน้าของพ่อกับคนใช้ที่ดูเหมือนจะไม่เชื่อหูของตัวเองก็ทำเอาเธออดขำไม่ได้จริง ๆ“ซอลพูดอะไรนะลูก?”อัฐที่ไม่อยากให้ลูกสาวมีปัญหารีบปราม ถึงเขาจะเป็นพ่อและเจ้าของบ้านหลังนี้แต่เขาก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านตลอดเวลา และนั่นก็เป็นเหตุผลให้ลูกสาวถูกกดขี่ข่มเหง เขารู้ดีแต่พอถามเพราะอยากจัดการให้เรียบร้อย ลูกสาวก็มักจะปฏิเสธบอกว่าไม่มีอะไร“ซอลพูดผิดเหรอคะพ่อ? ก็เธอเป็นแค่ผู้อาศัยไม่ใช่สายเลือดเดียวกับซอลสักหน่อย จะมารู้ใจกันเหมือนสายเลือดเดียวกันได้ยังไง”เป็นอีกครั้งที่คำพูดของซอลทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างอึ้ง ซึ่งต่างจากคนที่พูดกลับทำท่าทางไม่สนใจอะไรเลยสักนิด ยังคงกินอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย“คุณคะ ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย ช่วยไปที่ห้องทำงานกับฉันที” ริสารีบเรียกสามีของตัวเองเพราะตอนนี้เธอรู้สึกโกรธมาก“แต่เรากินข้าวกันอยู่นะ” อัฐพูดโต้กลับไป“นั่นสิคะแม่เลี้ยง ยังกินข้าวกันอยู่เลยจะรีบคุยอะไรขนาดนั้น”“แต่ฉันอยากคุยตอนนี้!!”“เหอะ! งั้นซอลว่าพ่อไปเถอะค่ะ ดูท่าทางแม่...เลี้ยง! คงจะมีเรื่องร้อนรนใจมากจริง

    Last Updated : 2025-04-03
  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 10 คนที่เกลียด

    “เฮ้อ~ อยู่ที่นี่มาสองวันนอกจากทะเลาะกับคนที่บ้านหลังนี้แล้วไม่มีอะไรสนุกให้ทำเลยหรือไง” เสียงบ่นพึมพำของคนที่กำลังนอนอยู่เปลไกวกับสมุดไดอารี่ 1 เล่มดังขึ้น “จริงสิ! หาคอนแท็กต์ผู้จัดการซอลหน่อยแล้วกัน ได้คุยครั้งสุดท้ายก็ตั้งแต่อยู่โรงพยาบาล”เพราะพ่อของซอลบอกทางต้นสังกัดไว้ว่าเธอป่วยหนักสภาพร่างกายและจิตใจยังไม่คงที่งดคุยกับคนนอก งดรับงาน งดให้สัมภาษณ์แล้วขู่อะไรไปเธอก็ไม่รู้ เลยทำให้ไม่มีใครกล้าโทรหรือแม้กระทั่งนักข่าวโผล่มา เธอค้นหาเบอร์โทรศัพท์ของผู้จัดการหน้าแอคเคาท์ไอจีของซอลที่เปิดไว้และก็เจอจริง ๆ067444-×××× DeeDyพอได้สิ่งที่ต้องการมาเธอก็รีบหยิบโทรศัพท์ของชายหนุ่มที่ให้ไว้คราวก่อนออกมากดโทร ไม่นานปลายสายก็รับ(สวัสดีค่ะดีดี้บริษัทดาวิ้งพูดค่ะ)“ซอลพูดนะคะ”(กรี๊ดดดด น้องซอลคนดีของพี่ พี่คิดถึงหนูเหลือเกิน)เสียงกรี๊ดอย่างดีใจจากปลายสายทำให้ซอลต้องรีบยกโทรศัพท์ออกจากหูตัวเอง ขืนเอาแนบหูมีหวังแก้วหูระเบิดพอดี“ใจเย็นพี่”(พี่ขอโทษจ๊ะ น้องซอลมีอะไรหรือเปล่าหายดีหรือยัง)“หายแล้วค่ะ พี่ดีดี้งานของซอลพวกถ่ายละครหรือโฆษณาที่เคยรับไว้ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ?”(อ่อ เรื่องละครไม่มีปั

    Last Updated : 2025-04-03
  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 11 รอยยิ้มที่เปลี่ยนไป

    หลังจากที่ซอลคุยกับแม่นมอยู่สักพักก็สั่งให้คนของพ่อที่คอยตามดูแลเธอไปส่งท่านพัก เพราะไม่อยากลำบากให้ท่านเดินทางกลับเอง เลยทำให้ตอนนี้เหลือแค่เธอกับเขาสองคน“คุณหิวหรือยังคะ นี่ก็เที่ยงแล้ว?”“อืม ออกไปกินข้างนอกกันไหม?”คำถามของรอยส์ทำให้ซอลหยุดคิดสักพักหนึ่ง แต่เธอก็เลือกที่จะอยู่บ้านเพราะอยากทำคลิปอัปลงโซเซียล“ไม่ดีกว่าค่ะฉันว่าจะลงมือทำเอง คุณสนใจอยากกินหรือเปล่าคะ?”“เอาสิ” แม้จะแปลกใจที่ซอลบอกว่าจะทำอาหารแต่เขาก็เลือกที่จะตอบรับ“งั้นเดี๋ยวคุณเข้ามานั่งรอข้างในก่อนนะคะ”ซอลเปิดประตูบ้านต้อนแขกที่มาเยือนตั้งแต่เช้า ก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบนเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบาย ๆ เสื้อยืดรัดรูปกับกางเกงยีนขาสั้นแล้วมีผ้ากันเปื้อนสวมทับไว้รอยส์ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วตรงเข้าไปยืนมองซอลในชุดผ้ากันเปื้อนอย่างสงสัย เพราะเท่าที่เคยได้ยินมาเธอทำอาหารไม่เป็นหนิ แต่ตอนนี้เหมือนจะไม่แค่ทำเป็นธรรมดา แต่น่าจะทำเก่งเลยก็ว่าได้“ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะว่าเธอทำอาหารเป็นด้วย” รอยส์กอดอกพิงกับประตูห้องครัวเล็กมองคนที่กำลังทำอาหารอยู่อย่างตั้งใจ“คุณยังไม่รู้อะไรอีกหลายเรื่องในชีวิตซอลคนใหม่คนนี้...อ๊ะ! จริงสิคุณพอถ่าย

    Last Updated : 2025-04-03
  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 12 เรื่องที่กลับไปแก้ไขไม่ได้

    วัดพวงมาลัยที่ถูกร้อยขึ้นอย่างประณีตถูกวางไว้ที่หน้าอัฐิของผู้ที่ล่วงลับไปไร้ร่างและวิญญาณ ซอลยืนมองรูปของตัวเองที่ติดอยู่บนอัฐิมันไม่มีทางที่ใครเห็นตัวเองตายแล้วทนได้หรอกนะ“ซอล…ซอล! เธอโอเคหรือเปล่า?” รอยส์ที่เห็นสีหน้าไม่สู้ดีของหญิงสาวก็รีบถามขึ้นทันที“ค่ะโอเคฉันไม่เป็นอะไร”แม้จะตอบออกไปแบบนั้น แต่ความรู้สึกเธอตอนนี้มันไม่โอเคเลย มันพะอืดพะอมมาก อาจจะเพราะความเครียดสะสม แม้ตัวเธอจะทำเหมือนปล่อยวางได้ แต่ความจริงแล้วทุกคืนเธอไม่เคยนอนหลับสนิทได้เลยสักครั้ง พอหลับตาลงก็นึกถึงแต่ภาพงานศพของตัวเอง ฝันถึงการตายและคิดถึงยายอยู่ตลอดเวลา“เราไปกันเถอะ”แม้คนที่รอยส์ถามไปจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่เขาคิดว่าอาการเธอตอนนี้มันดูไม่ไหวเอาซะเลย รอยส์ใช้มือจับที่ต้นแขนของซอลแล้วดึงให้ลุกขึ้น นั่นทำให้หญิงสาวที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเซไปข้างหน้าจนเกือบจะล้ม ดีนะที่มีมือของเขาพยุงไว้ก่อน“ทำอะไรน่ะ ถ้าฉันล้มหัวฟาดพื้นหน้าเสียโฉมไปจะทำยังไง?”“ฉันว่าก่อนที่เธอจะล้มหัวฟาด เธอจะเป็นลมก่อนน่ะสิ กลับกันเถอะ”“แต่ว่า...”ท่าทางอิดออดของคนตัวเล็กมันทำให้รอยส์ถอนหายใจยาวก่อนจะตัดสินใจอุ้มอีกฝ่ายขึ้นมาไว้ในอ้

    Last Updated : 2025-04-03
  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 13 แฟน

    “หายไปไหนกันมาทั้งวันเหรอ?”ซอลมองพิ้งค์ที่ยืนกอดอกพูดกับตัวเองเสียงแข็งด้วยแววตาเหนื่อยหน่าย ท่าทางผู้หญิงคนนี้ก็ชอบรอยส์เหมือนกันสินะ และก็ดูเหมือนฝ่ายชายจะมีเสน่ห์ต่อผู้หญิงตระกูลนี้เหลือเกิน จนเธออดที่จะมองคนที่กำลังเดินลงมาจากรถอย่างหมั่นไส้ไม่ได้“พี่รอยส์พาซอลไปที่ไหนมาเหรอคะ? ไม่ชวนพิ้งค์บ้างเลย นาน ๆ ทีพิ้งค์ก็อยากไปเที่ยวบ้าง ซอลก็อยากไปเที่ยวกับเราใช่หรือเปล่า?”โอ้โห~~~ สุดยอด สมกับเป็นดาราไหนพี่ดีดี้บอกว่ายัยนี่เล่นแข็งออกจะเก่ง ตีสองหน้าเก่งฉิบ “พอดีพี่พาซอลไปทำธุระที่เคยสัญญาไว้ว่าจะทำให้ซอลก่อนออกจากโรงพยาบาลน่ะ แล้วคุณอารู้เลยขอให้พี่พาไปซื้อโทรศัพท์ใหม่ด้วย เลยพากันไปห้างต่อก็ไม่ถือว่าไปเที่ยวอะไร” รอยส์ตอบหญิงสาวตามความจริง“ที่จริงถ้าซอลยังไม่อยากขับรถเองให้บอกพิ้งค์ได้นะ อย่าลืมสิว่าตัวเองเป็นดารา ถ้าเป็นข่าวมาจะแย่ อีกอย่างพี่รอยส์ก็คงเหนื่อยไหนจะงานที่โรงพยาบาล ไหนจะงานที่คลับ” “ไม่เป็นไรพี่เต็มใจ” รอยส์บอกออกไปทันทีที่พิ้งค์พูดจบซอลได้ยินแบบนั้นถึงกับยิ้มอย่างพอใจ เพราะสีหน้าที่กำลังแสดงบทพี่สาวที่แสนดีได้ฟังคำพูดของรอยส์ก็เริ่มเปลี่ยนไป แต่ก็แค่แวบหนึ่งก่อน

    Last Updated : 2025-04-03
  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 14 พระเอกของซอล

    2 วันถัดมา“ไปกินรังแตนที่ไหนมาทำไมหน้าบึ้งตึงแบบนั้น” รอยส์ที่กำลังขับรถอยู่เหลือบมองคนที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้เขาวันนี้ แต่ตุ๊กตาตัวนี้หน้าบูดบึ้งจนเขาอดแซวไม่ได้“ฉันบอกแล้วไงว่าคุณไม่จำเป็นต้องมารับหรอก”ซอลกอดอกเบือนหน้าหนีไปอีกฝั่ง เมื่อเช้ารอยส์โทรหาเธอถามว่าจะให้มารับหรือเปล่า เพราะพ่อของเธอโทรไปบอกเขาว่าวันนี้เธอจะไปกองถ่าย พอได้ยินคำถามเธอก็รีบปฏิเสธทันที อีกฝ่ายก็ตอบเหมือนจะเข้าใจแต่ใครจะไปคิดล่ะว่าพอเปิดประตูบ้านรอยส์ก็นั่งรออยู่บนเก้าอี้ไม้หน้าบ้าน แถมยังนั่งจิบกาแฟชิลอย่างน่าหมั่นไส้อีก ไม่เข้าใจเลยถ้าจะทำตามใจตัวเองแบบนี้จะโทรถามเธอทำไม“อ่าว...ก็ฉันนึกว่ามันเป็นการประชดแบบซีรีส์ที่ฉันเคยดูเวลานางเอกอยากให้พระเอกทำอะไรให้ก็จะชอบพูดตรงกันข้ามซะอีก”คนที่นั่งทำท่าไม่พอใจอยู่แล้วตวัดหางตาไปมองอีกฝ่ายด้วยแววตาแข็งกร้าว“ฉันก็เป็นนางเอกไม่เห็นจะแสดงบทงี่เง่าแบบที่คุณพูดเลยและอีกอย่างคุณก็ไม่ใช่พระเอกสักหน่อย”“มันก็ใช่ แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้อยากเป็นพระเอกที่แสนดีกับทุกคนหรือใจโลเลด้วย ฉันอยากเป็นตัวร้ายที่โฟกัสแค่...เธอคนเดียว”ไม่เพียงแค่พูดแต่รอยส์ยังใช้สองแขนวางบนพวงมา

    Last Updated : 2025-04-03
  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   ตอนที่ 15 นางร้ายคนใหม่

    หลังจากนั้นประมาณสิบนาที การสัมภาษณ์เรื่องราวต่าง ๆ ก็จบสิ้นลง ซอลเลือกที่จะลุกออกจากตรงนั้นแบบไม่รอใครรวมทั้งผู้จัดการด้วย เพราะเธอกลัวว่าขืนอยู่นานกว่านี้ตัวเองคงได้หาเรื่องต่อยพระเอกแสนดีของทุกคนแน่“น้องซอลครับ! น้องซอล!!”แต่หลังจากที่เธอเดินออกมาคนที่ไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดกลับเดินตาม ก่อนที่อีกฝ่ายจะดึงมือของเธอให้ตามไปมุมกำแพง“มีอะไรคะ? ““ทำไมไม่รอพี่ครับ...เฮ้อ~ รู้ไหมตั้งแต่ได้ยินว่าซอลป่วยพี่เป็นห่วงมากแค่ไหน อยากไปเยี่ยม อยากไปกอด อยากไปให้กำลังใจแต่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน”ไม่เพียงแค่พูดแต่คนตัวโตยังใช้แขนโอบรอบเอวเธอ ก่อนจะใช้คางซบอย่างออดอ้อนแบบที่เขาชอบทำเวลาที่อยู่กับเธอสองคนความจริง ความสัมพันธ์ของเขากับเธอเป็นความลับและปกติเขาไม่ค่อยทำแบบนี้ในสถานที่สาธารณะหรอกนะแต่เพราะหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังคบหาดูใจกันแบบลับ ๆ มีท่าทางห่างเหินเขาถึงต้องง้อเธอแบบนี้ซอลได้แต่กำมือเข้าหากันแน่น เธอรู้สึกไม่ชอบผู้ชายคนนี้เลยไม่ว่าจะตอนยังเป็นรินอยู่หรือแม้กระทั่งตอนเป็นซอลอยู่ตอนนี้ ถึงแม้อีกฝ่ายจะหล่อหรือดูดีมากแค่ไหนสำหรับเธอก็ไม่ได้รู้สึกพิศวาสเลยสักนิด“ปล่อย! พี่ศิปล่อยซอลก่อนเดี

    Last Updated : 2025-04-03
  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 16 ชอบซอลตอนนี้

    “เอาล่ะเลิกกอง!!”หลังจากได้ยินคำพูดของผู้กำกับทั้งนักแสดงและทีมงานก็ต่างหายใจอย่างโล่งอก ตั้งแต่ที่นักแสดงเล่นผิดคิวหรือไม่ตรงอารมณ์ผู้กำกับก็หงุดหงิดจนเคี่ยวเข็ญทุกคนไม่เว้นแม้แต่ทีมงานทำเอาหายใจไม่ทั่วท้องกันหมด“ขอบคุณสำหรับวันนี้มากนะคะ” ซอลที่สะพายกระเป๋าขึ้นบ่าหันไปแย้มยิ้มกับทีมงานทุกคนที่กำลังอุปกรณ์ฉาก“ลำบากเลยนะคะน้องซอลผู้จัดการกลับไปก่อนแบบนี้”“ไม่ลำบากเลยค่ะ”เพราะดีดี้ได้รับโทรศัพท์ด่วนจากทางบริษัทให้ไปดูแลดาราใหม่ของค่ายแทนผู้จัดการที่ลาป่วยเลยต้องปลีกตัวกลับไปก่อน เธอคิดว่าก็ดีเหมือนกันนะขี้เกียจมีคนตาม ปกติแล้วน่านน้ำถ้าไม่มีธุระสำคัญก็ไม่ตามติดเธอเท่าไหร่“งั้นซอลขอตัวกลับเลยนะคะ”“กลับบ้านดี ๆ นะน้องซอล”พอหลังจากแยกกับทีมงานแล้วนางเอกสาวก็เดินมาด้านหน้าทางเข้าไปกองถ่ายเพื่อเรียกแท็กซี่กลับ แต่ดูเหมือนจะยืนไม่ถึงสองนาทีก็มีรถคันหรูสีแดงสดมาจอดเทียบ เหมือนเธอจะรู้จักเจ้าของรถคันนี้นะและก็เป็นไปตามคาด คนที่อยู่ในรถคือศิวาจริง ๆ“น้องซอลขึ้นรถมาก่อนครับเดี๋ยวมีคนมาเจอ”ศิวาเดินลงจากรถมาพร้อมหมวกแล้วก็แว่นตาสีดำ การกระทำเหมือนต้องการพรางตัวของอีกฝ่ายทำให้เธออดขำไม่ได

    Last Updated : 2025-04-03

Latest chapter

  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 30 คนรัก(จบ)

    4 เดือนต่อมากองถ่ายซีรี่ย์Write Love"ฉันขอโทษเทีย...ฉันขอมอบความตายนี้ให้กับเธอ ที่มอบซื่อสัตย์กับคำว่าเพื่อนของเราตลอด""ไม่นะแอล อย่าทำอะไรโง่ๆ เด็ดขาด!!"ไม่คำใดๆ ออกจากปากของแอลมีเพียงแค่รอยยิ้มที่ตอนเด็กพวกเธอเคยยิ้มให้กันครั้งแรกส่งมา เทียพยายามจะก้าวขาเข้าไปหาเพื่อนที่อยู่ขอบหน้าต่างของโรงพยาบาล ตอนนี้เธอให้อภัยแอลแล้วเพียงแค่ช่วยเพื่อนได้เธอยอมลืมเรื่องราวทั้งหมด"ม่ายยยยยยย!!"ดูเหมือนคำพูดของเธอจะไม่ส่งถึงเพื่อนเลยสักนิดเพราะร่างเล็กตอนนี้เดินถอยหลังไปอีกนิดก่อนจะทิ้งตัวลงไปกับอากาศ"ฉันรักเธอนะเทีย แต่ถ้าชาติหน้ามีจริงเธออย่ามาเจอเพื่อนเลวๆ อย่างฉันเลย...ขอให้รักกันนานๆ " ไม่นานร่างที่ลอยอยู่บนอากาศก็ร่วงลงสู่พื้น ร่างที่กระแทกอาบไปด้วย ดวงตาเบิกกว้างเต็มไปด้วยน้ำตาค่อยดับวูบลงไปกลายเป็นร่างที่ไร้วิญญาณและจิตใจ"คัตตตตต!! ปิดกองได้""เฮ้~"เสียงโห่ร้องอย่างดีใจของทีมงานและเหล่ารักแสดงที่ร่วมกันทำให้ซีรี่ย์เรื่องนี้ดังขึ้นเมื่อผู้กำกับสั่งปิดกอง"ซอลยินดีที่ได้ร่วมทำการแสดงกับทุกคนนะคะ"ซอลที่กำลังยืนให้ทีมงานในกองถ่ายเช็ดเลือดปลอมที่ใช้ประกอบฉากออก พูดกับผู้กำกับและนักแสดง

  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 29 ผลกรรม

    ยังไม่ทันที่ศิวาจะได้ตอบโต้อะไรตอบ ก็มีเสียงดังแทรกขึ้นมาทำเอาเขาตกใจมากยิ่งเห็นว่าคุณที่พูดคือนักข่าวที่ตัวเองเพิ่งเจอไปเมื่อวาน"ซอลทำไมถึงมีคนอื่น นี่หลอกพี่มาเหรอฮะ!!"ศิวาที่กำลังตกใจและโกรธหันไปเล่นงานซอลแทน ทำเอาดีดี้รีบเข้าไปขวางเพราะกลัวว่าดาราหนุ่มจะทำอะไรไม่ดีเข้า"มะ...ไม่ใช่นะคะ ซอลไม่คิดแบบนั้นฮืออออ" ซอลแสร้งทำเป็นตกใจจับชายเสื้อของดีดี้ด้วยมือที่สั่นเทา"น้องซอลไม่ได้คิดจะทำแบบที่คุณพูดเลยสักนิด ที่เชิญนักข่าวมาก็เพราะจะลบเรื่องในที่คลับ แต่ทุกอย่างมันจบแล้วคุณศิวา ดูท่าทางคุณนักข่าวจะได้สิ่งที่จะเอาไปตีพิมพ์ต่อสาธารณชนแล้ว" ดีดี้พูดอย่างหมั่นไส้ ตัวเองเลวแท้ๆ กับจะมาให้น้องซอลของเธอรับผิดชอบ"ผมขอตัวเลยนะครับ ถ้าวันหลังผมคงจะมีโอกาสได้สัมภาษณ์คุณใหม่นะครับ" พูดจบนักข่าวก็เดินออกไปทันที ส่วนศิวาก็ตกใจแล้วรีบวิ่งตามออกไป"เดี๋ยวครับคุณนักข่าว อย่าลงเลยนะครับ คุณต้องการเท่าไหร่เดี๋ยวผมเซ็นเช็คให้เลย""จะติดสินบนผมเหรอคุณดาราคนดัง แต่ผมไม่ค่อยชอบเงินเท่าไหร่ ขอตัวครับ"ดูเหมือนว่าการเจรจาครั้งนี้จะล้มเหลว เขาเลยเลือกจะเดินกลับมาในห้องเพื่อขอร้องให้ซอล แต่พอเข้ามาเห็นเธอก

  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 28 ติดกับดัก

    แสงแดดยามสายทำให้ร่างบางของคนที่ถูกกอดไว้ทั้งคืนค่อยขยับตัว เธอค่อยๆ ดึงแขนใหญ่ที่กอดตัวเองออกจากตัวเบาๆ เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะตื่น พอหลุดจากแขนแล้วเธอก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระคาบเหงื่อไคลจากกิจกรรมหนักหน่วงเมื่อคืนที่ผ่านมา"อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ""ตื่นแล้วเหรอคะ ซอลทำให้พี่รอยส์ตื่นหรือเปล่า""ไม่เลยครับ...นี่ก็แปดโมงแล้วเดี๋ยวพี่ขออาบน้ำก่อนแล้วจะพาไปส่งที่บ้านนะครับ""งั้นเดี๋ยวซอลโทรศัพท์หาคุณพ่อดีหน่อย ป่านนี้ท่านคงเป็นห่วงแล้ว""เมื่อคืนตอนซอลหลับพี่โทรไปบอกท่านแล้วครับว่าซอลจะได้ตรวจกับหมอตอนเช้าเลยนอนที่โรงพยาบาล"หน้าตาเรียบเฉยของคนเจ้าแผนการทำเอาซอลอดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้"คนจอมวางแผน"ติ้ง!! ยังไม่ทันที่จะได้ตอบโต้กันต่อเสียงข้อความโทรศัพท์ของซอลก็ดึงความสนใจ เธอเดินไปหยิบมาเปิดดูพอเห็นว่าเป็นชื่อใครก็ถึงกับยิ้มมุมปากอย่างพอใจ"เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะครับ""ค่ะ"Siwa : ซอลครับช่วยพี่หน่อย ตอนนี้พี่กำลังเดือดร้อน พี่ขอโทษเรื่องตอนนั้นSiwa : อ่านแล้วตอบหน่อยครับ ซอลจะช่วยพี่ไหมนะครับ ถ้ามีอะไรให้พี่ทำ พี่ยอมทำตามทุกอย่างที่ซอลบอกข้อความที่ปรากฏทำให้ซอลถึงกับยิ้มออกมาอย่างพ

  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 27 รัก NC

    “อ๊ะ... อ๊า” เสียงครางลั่นไปทั่วห้องนอนกว้างแขนของซอลยกขึ้นมาโอบรอบคอของร่างสูงพร้อมกับขยุ้มเส้นผมสีดำเพื่อระบายความเสียว ดวงตาหวานหยาดเยิ้มที่มีความปรารถนาไม่ต่างกันจ้องมองกันและกัน“จ๊วบบบ จ๊วบบ!”รอยส์ก้มลงไปหยอกเย้ากับยอดอกสวยสลับซ้ายขวาอย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย เขาต้องอดทนตั้งแต่ตอนอยู่ห้องนั่งเล่นแล้ว ไม่สิต้องบอกว่าอยู่ในรถแล้วต่างหากและตอนนี้มันก็อยากระบายเต็มที“อือ อ๊า ยะ...อย่าแกล้งกันสิคะ” เมื่อโดนคนที่คร่อมอยู่ด้านบนปลุกปั่นอารมณ์โดยการหยอกล้อเล่นกับยอดอก ร่างเล็กก็เริ่มกระตุกเล็กน้อยแผ่นหลังบางแอ่นขึ้นรับเมื่อถูกตวัดลิ้นโลมเลียไปรอบๆ ยอดอก รอยส์ไล่ริมฝีปากของเขาพรมจูบไปตามร่างกายของคนที่ตัวเองรักทุกสัดส่วนไม่ว่าจะเป็นลำคอ ไหล่ อก ลงมาจนถึงหน้าท้องขาวเนียน ก่อนจะเลื่อนลงต่ำครอบครองกลีบสวยไว้ด้วยปากตัวเอง“อ๊ะ...อ๊า...พี่รอยส์”ซอลปรือตาขึ้นมองรอยส์ด้วยความเสียวซ่าน ใบหน้าของคนตรงหน้าทำให้รอยส์ควบคุมตัวเองไม่อยู่ ทำไมเขาถึงหลงเด็กคนนี้มากมายขนาดนี้กันนะ มันเป็นคำถามที่รอยส์ไม่สามารถให้คำตอบตัวเองได้ ปากจูบไล่ซึมซับความหอมหวานไปตามร่างกายหอมหวานมันทำให้เขาแทบคลั่ง .. มันช

  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 26 แผน(3/3)

    คฤหาสน์ตระกูลศิลาวรรณรัตน์ซอลมองคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้าอย่างอึ้ง ๆ ที่นี่ใหญ่กว่าบ้านของซอลอีก เหมือนบ้านในละครที่เธอเคยแสดงเลย“จำที่นี่ได้หรือเปล่าครับ”“ไม่ค่ะ”รอยส์พยักหน้าอย่างเข้าใจ เขาไม่ได้ถามอะไรต่อเพราะขนาดครอบครัวตัวเองเธอยังแทบจำไม่ได้ คงไม่ต้องพูดถึงเรื่องของที่นี่“พ่อกับแม่ของพี่น่าจะยังไม่เดินทางไปสนามบิน เราไปไหว้ท่านก่อนดีกว่า”“ค่ะ...ว่าแต่คุณพ่อกับคุณแม่ของพี่รอยส์จะไปไหนเหรอคะ?”“เห็นว่าจะบินไปงานแต่งลูกสาวเพื่อนสนิท คงจะพรุ่งนี้ถึงกลับ” พอพูดถึงเวลาแล้วรอยส์ก็มองคนข้าง ๆ ด้วยแววตาบางอย่างทำเอาซอลถึงกับเบือนหน้าหนี เขาที่เห็นคนทำท่าทางเฉไฉก็ยิ้มกว้างออกมาด้วยความเอ็นดู “งั้นเราลงกันเลยไหมครับ”เขาเลือกที่จะเดินลงจากรถก่อนแล้วอ้อมมาเปิดประตูฝั่งตรงข้าม จากนั้นเขาก็พาแขกที่ตัวเองอยากรับเชิญมากที่สุดเข้าไปในบ้านเป็นจังหวะเดียวกับพ่อ แม่ของเขากำลังจะออกไปข้างนอก“พ่อกับแม่จะไปแล้วเหรอครับ”“อ้าวรอยส์พอดีว่าเลื่อนไฟลต์บินเข้ามาเร็วขึ้นนะ...ตายแล้วหนูซอลเหรอลูก” เพียงฟ้ามองคนที่เดินตามลูกชายมา พอเห็นว่าเป็นใครก็รีบทักทายด้วยความดีใจ“สวัสดีค่ะคุณลุง คุณป้า” ซอลรีบยกมือ

  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 25 แผน(2/3)

    เช้าวันถัดมาบรรยากาศภายในห้องอาหารของบ้านเต็มไปด้วยความตึงเครียด ถ้าจะมีใครอารมณ์ดีคงจะมีแค่ซอลคนเดียว“พิการก็ไปอยู่ในที่ของตัวเองสิ” พิ้งค์ที่ยังโกรธเรื่องที่ถูกแย่งห้องนอนไปอดพูดแขวะไม่ได้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ทำให้อีกฝ่ายสนใจเธอเลยสักนิด มีแค่แม่ของเธอที่นั่งอยู่ข้าง ๆ รีบสะกิดไว้เพราะกลัวพ่อเลี้ยงเดินเข้ามาได้ยิน“คุณพยาบาลวันนี้มีอะไรให้กินบ้างคะ”“วันนี้มีข้าวต้มกุ้ง กะหล่ำปลีทอดน้ำปลา ทอดมันกุ้งแล้วก็ผัดคะน้าหมูกรอบค่ะ” พยาบาลพิเศษที่ถูกส่งมาดูแลพูดรายการอาหารที่อยู่บนโต๊ะทุกเมนูอย่างละเอียด“อ่า~ วันหลังคงต้องให้พ่อสั่งให้เชฟเพิ่มเมนูปลาเข้าไปเยอะ ๆ แล้วเผื่อจะมีคนฉลาดขึ้นมาหน่อย”“อี!!”พิ้งค์ที่ได้ยินคำเหน็บแนมถึงกับเก็บอาการไม่อยู่ นอกจากพิ้งค์แล้วริสาและพีชก็แปลกใจไม่ต่างกัน ปกติพี่สาวคนนี้ไม่ได้มินิสัยที่จะต่อปากต่อคำกับใครนิ ดูเหมือนว่าที่แม่กับพี่พิ้งค์บอกเธอว่าพี่ซอลไม่เหมือนเดิมคงจะเป็นเรื่องจริง[ถ้าเปลี่ยนไปแล้วรู้จักปกป้องตัวเองมากขึ้นคงดี]“มีเรื่องอะไรกันเหรอ”ดูเหมือนว่าการปรากฏตัวของผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในบ้านหลังนี้จะทำให้สงครามเล็กๆ ที่กำลังปะทุสงบลงได้ทันที“เป

  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 24 แผน(1/3)

    “คุณคะ! พิ้งค์บอกไม่ได้ทำ คุณก็เชื่อลูกหน่อยเถอะค่ะ ลูกเครียดแล้วนะคะคุณ” ริสาที่เห็นลูกสาวตัวสั่นด้วยความกลัวก็รีบปกป้องทันที เธอสะกิดลูกสาวถ้าเห็นท่าทางไม่ดีก็คงต้องใช้แผนเดิมเพื่อเรียกความสงสารจากสามี“แต่ซอลไม่ได้โกหกนะคะพ่อ พ่อก็รู้ว่าซอล...ไม่ใช่คนแบบนั้นอึก! ฮืออออออ”“ไม่ร้องนะลูก ริสาพาพิ้งค์ออกไปก่อนส่วนเรื่องห้องนอนยังไง พิ้งค์ก็ไปนอนข้างห้องพีชนั่นแหละ”“กรี๊ดดดดดดดด!!”เสียงร้องของพิ้งค์ดังขึ้น ความจริงเธอก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ต่อหน้ารอยส์หรอกเพราะกลัวเขามองไม่ดี แต่เธอก็ไม่อยากแพ้ยัยซอล“คุณอัฐลูกชักแล้ว รีบบอกว่าจะไม่แย่งห้องไปให้ซอลสิคะ”“พอ!! ไม่มีใครแย่งอะไรทั้งนั้นแหละ ดีเลยรอยส์ก็อยู่อาฝากหาหมอเก่ง ๆ รักษาพิ้งค์หน่อยนะ พาไปรักษาตัวมันจะดีกว่ามาแย่งห้องนอนกันไปมาคุณว่าอย่างนั้นไหมริสา...ซอลเดี๋ยวพ่อพาไปห้องลูกนะ” อัฐช้อนร่างของลูกสาวไปนั่งบนรถวิวแชร์ที่รอยส์เตรียมไว้ให้ ก่อนจะพาออกไปข้างนอกโดยไม่สนใจภรรยากับลูกเลี้ยงอีก“คุณอาริสาตอนนี้ดูท่าทางอาการน้องพิ้งค์น่าจะดีขึ้นแล้ว แต่ผมจะส่งหมอที่เก่งสุดมารักษาให้นะครับ...ผมขอตัว”รอยส์พูดจบก็เดินตามเจ้าของบ้านกับลูกสาวออกไ

  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 23 คำขอไม่เป็นทางการ

    “ทำอะไรกันอยู่เหรอลูก”อัฐที่เปิดประตูเดินเข้ามาเห็นรอยส์ทำกำลังทำท่าเหมือนประคองลูกสาวเลยทำด้วยความสงสัย“คือหนูไม่อยากทำตัวเป็นภาระ เลยตั้งใจให้พี่รอยส์ลองประคองเดินดูน่ะค่ะพ่อ”“โถ่~ ลูกหนูไม่ใช่ภาระเลย เดี๋ยวอีกสักหน่อยแม่บ้านคงจัดห้องเสร็จ ตอนนี้พักอยู่ที่นี่ไปก่อนลูก รอยส์มีเรื่องจะคุยกับอาใช่ไหมไปคุยกันที่ห้องทำงานอาดีกว่า พอดีอามีเอกสารโครงการเกี่ยวกับคนตาบอดให้ดูด้วย...ซอลอยู่คนเดียวได้หรือเปล่าลูก” อัฐหันไปถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง“ได้ค่ะพ่อ”“งั้นเดี๋ยวพ่อรีบกลับมานะลูก”หลังจากที่พ่อกับรอยส์เดินออกไป ซอลก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดูข่าวช่วงนี้ไม่ว่าจะสื่อไหนก็เล่นข่าวของเธอทั้งนั้น ยิ่งโดยเฉพาะการตามหาตัวคนที่วางยาเธอถึงขั้นพาดพิงดาราหลายคนจนต้องออกมาปฏิเสธ แต่ทำไมไม่มีใครสงสัยศิวาบ้างนะก็นะวงการนี้มันก็ประมาณนี้อยู่แล้ว ใครแสนดีต่อหน้าหน่อยก็คิดว่าเขาเป็นคนดี เธอก็ไม่ได้เหมารวมทุกคนหรอกบางคนก็ดีจริง แต่บางคนก็เลวโดยสันดาน“คงต้องปั่นข่าวขึ้นมาก่อนลงคลิปเสียงแล้วแบบนี้”……………“ผมต้องขอบคุณ คุณอาแทนผู้ป่วยทุกคนด้วยนะครับ ที่ช่วยจัดทำโครงการเพื่อช่วยเหลือผู้พิการทางสายตา”

  • เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี   บทที่ 22 ทวงคืน

    ตระกูลวัลพิทักษ์วงศ์ษา“สวัสดีครับคุณอาริสา”พอรอยส์กับซอลที่นั่งอยู่บนรถเข็นเห็นว่าแม่เลี้ยงของหญิงสาวมายืนรออยู่หน้าบ้านเขาก็รีบยกมือไว้ทันที“ไหว้พระเถอะรอยส์...ซอล!! เป็นยังไงบ้างลูก โถ่~คนดีถึงจะตาบอดแต่แม่ก็จะอยู่ข้างๆ หนูนะ ถ้ามีอะไรให้แม่ช่วยบอกแม่ได้เลยหนูก็เหมือนลูกสาวของแม่คนหนึ่ง”ริสาพูดพร้อมกับตีหน้าเศร้าทำเหมือนห่วงซอลจริงๆ แต่คำพูดของแม่เลี้ยงทำให้คนที่อยู่ในร่างของลูกเลี้ยงอดขำไม่ได้[แสดงได้ห่วยทั้งแม่ ทั้งลูกเลย]“ขอบคุณคุณแม่นะคะ”พอถูกเรียกว่าแม่ริสาถึงกับถลึงตามองตาอย่างไม่พอใจ เธอเกลียดเด็กคนนี้เข้าไส้เพราะเด็กคนนี้ถึงทำให้ของที่เป็นของลูกสาวไม่ได้เท่าที่จะควร แต่ถึงจะไม่ชอบยังไงเธอก็พยายามเก็บอารม์[มันน่าจะตายตามแม่ของมันไป ขอให้แกตาบอดไปชั่วชีวิต]“ซอลมาแล้วเหรอลูก รอยส์อาขอบใจนะที่ช่วยเป็นธุระพาน้องกลับบ้าน”“ไม่เป็นไรเลยครับ เรื่องแค่นี้เองอีกอย่างผมมีเรื่องจะปรึกษาคุณอาด้วยครับ”ซอลขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัยเพราะเธอกำลังคิดว่าเรื่องที่รอยส์จะปรึกษาพ่อคืออะไรกัน คงจะไม่ใช่เรื่องเขาเคยพูดกับเธอหรอกนะ“ได้หลาน เดี๋ยวอาพาน้องไปพักที่ห้องก่อนนะ”“ครับ”“คุณพ่

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status