เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 9 ปะทะ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-03 11:24:18ปัง!
เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นอย่างแรงหลังจากที่ซอลพูดจบ นอกจากจะมีคนโกรธอย่างพิ้งค์กับแม่เลี้ยง สีหน้าของพ่อกับคนใช้ที่ดูเหมือนจะไม่เชื่อหูของตัวเองก็ทำเอาเธออดขำไม่ได้จริง ๆ
“ซอลพูดอะไรนะลูก?”
อัฐที่ไม่อยากให้ลูกสาวมีปัญหารีบปราม ถึงเขาจะเป็นพ่อและเจ้าของบ้านหลังนี้แต่เขาก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านตลอดเวลา และนั่นก็เป็นเหตุผลให้ลูกสาวถูกกดขี่ข่มเหง เขารู้ดีแต่พอถามเพราะอยากจัดการให้เรียบร้อย ลูกสาวก็มักจะปฏิเสธบอกว่าไม่มีอะไร
“ซอลพูดผิดเหรอคะพ่อ? ก็เธอเป็นแค่ผู้อาศัยไม่ใช่สายเลือดเดียวกับซอลสักหน่อย จะมารู้ใจกันเหมือนสายเลือดเดียวกันได้ยังไง”
เป็นอีกครั้งที่คำพูดของซอลทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างอึ้ง ซึ่งต่างจากคนที่พูดกลับทำท่าทางไม่สนใจอะไรเลยสักนิด ยังคงกินอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย
“คุณคะ ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย ช่วยไปที่ห้องทำงานกับฉันที” ริสารีบเรียกสามีของตัวเองเพราะตอนนี้เธอรู้สึกโกรธมาก
“แต่เรากินข้าวกันอยู่นะ” อัฐพูดโต้กลับไป
“นั่นสิคะแม่เลี้ยง ยังกินข้าวกันอยู่เลยจะรีบคุยอะไรขนาดนั้น”
“แต่ฉันอยากคุยตอนนี้!!”
“เหอะ! งั้นซอลว่าพ่อไปเถอะค่ะ ดูท่าทางแม่...เลี้ยง! คงจะมีเรื่องร้อนรนใจมากจริง ๆ” ซอลรู้ว่าอัฐกำลังห่วงเธอเลยบอกไปแบบนั้น หลังจากที่ผู้ใหญ่ทั้งสองคนออกไปก็เหลือเพียงหญิงสาวสามคนที่วัยใกล้เคียงกันนั่งร่วมโต๊ะด้วยกันอยู่
“อีซอลแกกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้กับฉัน ถึงฉันจะเป็นแค่คนนอกแต่คุณพ่อก็ยังรักฉันมากกว่าแก” พิ้งค์โวยวายเสียงดังลั่น แต่คนที่กำลังถูกโวยวายดูเหมือนจะไม่สนใจอีกฝ่ายเลยสักนิด ส่วนพีชก็ได้แต่ถอนหายใจยาวแล้วลุกเดินออกจากตรงนั้นทันที ดูเหมือนว่าบ้านที่เคยสงบสุขกำลังจะกลายเป็นสนามรบแล้ว
“ฮะ ๆ ฮ่า ๆ ตายแล้วหน้าตาเธอก็ดูฉลาดนะ แต่ทำไมกลับโง่ได้ไง มันจะมีพ่อแม่คนไหนรักลูกคนอื่นมากกว่าตัวเองกัน...เลือดนะมันข้นกว่าน้ำเปล่าผสมน้ำแดงแบบเธอนะ” ซอลพูดหน้านิ่งพร้อมกับตักข้าวตรงหน้าเข้าปากตัวเองต่อแบบไม่สนใจอะไรมากนัก
“อี!”
“อย่ามาขึ้นไอ้ขึ้นอี แล้วก็อย่ามาทำเก่งกับฉันจนหมดความอดทน ไม่อย่างนั้นของที่เธอภูมิใจหนักหนาที่แย่งซอลไปฉันจะเอาคืนมาให้หมด จำใส่หัวไว้ฉันไม่ใช่คนที่คนแบบเธอจะมากดให้ต่ำกว่าได้”
“กะ...แก”
“เฮ้อ~ ฉันอิ่มแล้ว มื้ออาหารวันนี้ไม่อร่อยเลย พวกแมลงส่งเสียงจนน่ารำคาญ วันนี้คงต้องให้พ่อเรียกบริษัทจำกัดแมลงมาจัดการสักหน่อย” ซอลพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้
“กรี๊ดดด!! อุ๊บ! อือออออ” พิ้งค์ที่กำลังจะกรี๊ดระบายความโกรธก็ต้องหุบปากทันที เมื่อคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเอื้อมมือมาปิดปากเธอไว้
“อย่ากรี๊ดเสียงดังสิคนอื่นเขาจะเข้าใจผิดนะว่าเธอเป็นนางร้าย ไม่สินางร้ายแบบฉันยังไม่กรี๊ดเหมือนผีเปรตเข้าแบบนี้เลย...คีพลุคหน่อยสิเป็นดาราทั้งที”
“อีซอลคนที่อยู่ใต้ตีนฉันมาตลอดแบบแกมีสิทธิ์อะไรมาสั่ง คอยดูนะฉันจะทำให้แกไม่กล้าปากดีด้วยอีก”
“ใต้ตีนงั้นเหรอ คนแบบฉันนี่นะ หึ! ไว้ทำได้จริงฉันจะกราบตีนแกเลย แต่ก่อนหน้านั้นเรามาดูกันว่าใครกันแน่ที่จะต้องอยู่ใต้ตีนใคร”
พูดจบซอลก็ปล่อยมือของตัวเองออกจากปากพิ้งค์แล้วเดินออกไปอย่างไม่สนใจอะไรเลยสักนิด ทำเอาคนที่ถูกเตือนเมื่อกี้ถึงกับกำมือเข้าหากันแน่น
“อีซอลอีบ้า! คอยดูฉันจะทำให้แกไม่มีที่ยืนในสังคม”
หลังจากที่ซอลปลีกตัวออกมาเธอก็กลับมาที่ห้องนอนบ้านหลังเล็กแล้วกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่สักพักก็นึกได้ว่าซอลเป็นดาราและมีงานถ่ายหนังโฆษณาหรือพรีเซนเตอร์หลาย ๆ ชิ้นถ้าทำให้มีผลกระทบต่อสัญญาจ้างมีหวังค่าปรับบาน
“ยัยนี่ต้องทำงานหนิ โทรศัพท์ไปหาผู้จัดการยัยนี่ดีหรือเปล่านะ”
ครืด~~ครืด~~
แต่ยังไม่ทันได้ลุกออกจากเตียงโทรศัพท์ที่เธอเพิ่งได้รับมาเมื่อไม่นานก็มีสายโทรเข้าและก็คงไม่ใช่ใครคนอื่นที่โทรมา ก็คงเป็นคนที่ให้นั่นแหละ แล้วก็ใช่เมื่อเธอหยิบมาดูมันคือชื่อที่รอยส์บอกเธอไว้
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะคุณรอยส์หนึ่ง”
ทันทีที่รับสายซอลก็เลือกที่จะกวนประสาทปลายสายทันที ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับถอนหายใจเสียงดังออกมา
(เฮ้อ~ เป็นยังไงบ้าง?)
“เป็นยังไงบ้างหมายถึงเรื่องอะไรคะ?”
(อาการน่ะ มีอาการแทรกซ้อนอะไรหรือเปล่า?) รอยส์ได้แต่ทำหน้าเหนื่อยใจกับการกวนประสาทของหญิงสาวที่กำลังปั่นหัวเขา
“ไม่มีค่ะ นี่เป็นบริการสอบถามคนไข้หลังจากออกจากโรงพยาบาลของคุณหรือคะ รึว่า...แค่เป็นห่วงฉัน?”
(แค่ถาม...ถ้าไม่มีอะไรก็ดีแล้ว งั้นก็แค่นี้แหละ)
“ฮ่า ๆ ได้เลยค่ะ...อ่อ อย่าดื่มเยอะนะคะแอลกอฮอร์มันไม่ดีต่อสุขภาพเท่าไหร่ แล้วก็ถ้าพาผู้หญิงไปต่อก็อย่าลืมสวมถุงยางนะ ป้องกันตัวเองไว้ก่อน เป็นห่วงนะคะบาย...จุ๊บ”
LoyKuB
“เฮ้อ~~”
เธอพูดจบก็วางสายไป เขาได้ถอนหายใจยาว ๆ มันแปลกมากถ้าจะบอกความจำเสื่อมก็ไม่น่าจะใช่ แต่ทำไมซอลถึงลืมหลาย ๆ เรื่องล่ะ บุคลิก คำพูดก็ดูต่างออกไป ที่สำคัญเด็กนั่นกล้าพูดมากขึ้นขนาดกล้าที่จะกวนเขาแบบเมื่อกี้
“เป็นอะไรหน้าเครียด ๆ?” เวย์มองเพื่อนด้วยความสงสัย
“กูถามอะไรมึงหน่อยสิ” รอยส์หยิบแก้วเหล้าของตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะหมุนน้ำสีอำพันที่อยู่ในแก้วไปมาเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
“ถามมาสิ”
“เฮ้อ~ ช่างมันเถอะ ว่าแต่คราวนี้มึงจะออกทะเลกี่วัน?”
รอยส์มองเพื่อน พันเรือเอก วราเทพ สินทร์บอดิน ชายชาติทหารที่อายุน้อยอนาคตไกล
“เกือบเดือน กูเลยมาดื่มที่ร้านมึงไง”
“นานเหมือนกันนะ จริงสิกูเจอคุณป้าไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล ท่านบ่นกับกูอยู่ว่าเมื่อไหร่มึงจะแต่งงาน ไม่ใช่ว่าจะไปคว้านางเงือกในทะเลมาเป็นเมียหรอกนะ”
“ฮ่า ๆ ถ้ามีนางเงือกจริง กูอาจจะเอามาเป็นเมียก็ได้นะ เผื่อจะให้ช่วยว่ายน้ำไปดูลาดเลาพวกก่อการร้าย”
“ไอ้เชี้ยเวย์ นางเงือกมึงก็ไม่เว้นเนาะ เมียนะเว้ยไม่ใช่ทหารในสังกัดที่มึงดูแล จะได้ใช้ให้ไปทำเรื่องเสี่ยงอันตรายขนาดนั้น”
“เมียทหารต้องอดทนโว้ย”
“ไอ้สัด”
“เฮ้ย!! พวกมึงโทษทีว่ะกูมาช้า”
ยังไม่ทันที่รอยส์จะได้ด่าต่อ เสียงบุคคลที่สามหรือก็คือเพื่อนสนิทอีกคนของพวกเขาดังขึ้น
“ช้านะมึง มีเคสเหรอ?” เวย์วางแก้วเหล้าของตัวเองลงก่อนจะหยิบขวดเหล้าเทให้เพื่อนที่มาใหม่
“ก็ไม่ใช่เคสหรอก แค่มีบริษัทซ้อมหนีไฟเลยขอให้พวกกูไปช่วยสอนวิธีหนีหรือป้องกันไฟไหม้ที่ถูกต้องให้...ขอบใจเพื่อน” ธามรับแก้วเหล้าที่เวย์รินให้ก่อนจะยกดื่มครั้งเดียวหมด เพียงแค่แอลกอฮอล์ไหลผ่านลำคอก็ทำเอาความเหนื่อยล้าที่มีหายไปแทบหมดสิ้น
“งานดับเพลิงหนักจะตายกูไม่คิดว่ามึงที่เป็นถึงลูกชายของรัฐมนตรีกระทรวงการคลังจะทำได้นานขนาดนี้”
“ไอ้เวย์ขนาดมึงยังเป็นทหารได้เลย อีกอย่างกูทำงานนะโว้ยเกี่ยวอะไรกับพ่อเป็นรัฐมนตรี” น้ำเสียงที่ฟังดูไม่สนโลกทำให้รอยส์กับเวย์มองหน้ากันแล้วส่ายหัวไปมา
หลังจากนั้นพวกเขาก็พากันคุยเรื่องต่าง ๆ เกี่ยวกับชีวิตการทำงานช่วงนี้ แม้ว่าระหว่างนั้นจะมีหญิงสาวแวะเวียนเข้าหาแต่พวกเขาก็เลือกที่จะปฏิเสธเพราะหลายเรื่องก็ให้คนนอกได้ยินไม่ได้
“เวย์ให้ลูกน้องนอกเครื่องแบบของพวกมึงช่วยหาประวัติใครบางคนให้หน่อยได้ไหม”
“ได้ แต่ว่าเรื่องอะไรบอกกูได้ไหม?”
“เรื่องข่าวที่เพิ่งออกไปไง ดาราสาวที่ป่วยเข้าโรงพยาบาลเพราะอุบัติเหตุ”
“ใคร? ใช่น้องซอลขวัญใจกูหรือเปล่า? แต่ไหนว่าในข่าวบอกว่าแค่ป่วยธรรมดา?” เวย์ที่ได้ยินข่าวคราวมาบ้างเลยถามอย่างสงสัย
“ไม่รู้สิ แต่กูคิดว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้น”
“ได้...เดี๋ยวกูช่วย”
เวย์เลือกที่จะตอบรับคำขอร้องของเพื่อน ส่วนคนที่ขอร้องอย่างรอยส์ไม่รู้ทำไมเขาถึงคิดว่าเรื่องนั้นมันไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแบบการปล้นชิงทรัพย์ที่ตำรวจสรุปคดีแก่คนภายนอก รู้เพียงแค่ว่าซอลป่วย แล้วเจ้าตัวคนที่โดนกระทำก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่บอกว่าเป็นการปล้นชิงทรัพย์ธรรมดาตามที่ตำรวจสรุปมา
อยากรู้จริง ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
บทที่เกี่ยวข้อง
เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 10 คนที่เกลียด
“เฮ้อ~ อยู่ที่นี่มาสองวันนอกจากทะเลาะกับคนที่บ้านหลังนี้แล้วไม่มีอะไรสนุกให้ทำเลยหรือไง” เสียงบ่นพึมพำของคนที่กำลังนอนอยู่เปลไกวกับสมุดไดอารี่ 1 เล่มดังขึ้น “จริงสิ! หาคอนแท็กต์ผู้จัดการซอลหน่อยแล้วกัน ได้คุยครั้งสุดท้ายก็ตั้งแต่อยู่โรงพยาบาล”เพราะพ่อของซอลบอกทางต้นสังกัดไว้ว่าเธอป่วยหนักสภาพร่างกายและจิตใจยังไม่คงที่งดคุยกับคนนอก งดรับงาน งดให้สัมภาษณ์แล้วขู่อะไรไปเธอก็ไม่รู้ เลยทำให้ไม่มีใครกล้าโทรหรือแม้กระทั่งนักข่าวโผล่มา เธอค้นหาเบอร์โทรศัพท์ของผู้จัดการหน้าแอคเคาท์ไอจีของซอลที่เปิดไว้และก็เจอจริง ๆ067444-×××× DeeDyพอได้สิ่งที่ต้องการมาเธอก็รีบหยิบโทรศัพท์ของชายหนุ่มที่ให้ไว้คราวก่อนออกมากดโทร ไม่นานปลายสายก็รับ(สวัสดีค่ะดีดี้บริษัทดาวิ้งพูดค่ะ)“ซอลพูดนะคะ”(กรี๊ดดดด น้องซอลคนดีของพี่ พี่คิดถึงหนูเหลือเกิน)เสียงกรี๊ดอย่างดีใจจากปลายสายทำให้ซอลต้องรีบยกโทรศัพท์ออกจากหูตัวเอง ขืนเอาแนบหูมีหวังแก้วหูระเบิดพอดี“ใจเย็นพี่”(พี่ขอโทษจ๊ะ น้องซอลมีอะไรหรือเปล่าหายดีหรือยัง)“หายแล้วค่ะ พี่ดีดี้งานของซอลพวกถ่ายละครหรือโฆษณาที่เคยรับไว้ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ?”(อ่อ เรื่องละครไม่มีปั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 11 รอยยิ้มที่เปลี่ยนไป
หลังจากที่ซอลคุยกับแม่นมอยู่สักพักก็สั่งให้คนของพ่อที่คอยตามดูแลเธอไปส่งท่านพัก เพราะไม่อยากลำบากให้ท่านเดินทางกลับเอง เลยทำให้ตอนนี้เหลือแค่เธอกับเขาสองคน“คุณหิวหรือยังคะ นี่ก็เที่ยงแล้ว?”“อืม ออกไปกินข้างนอกกันไหม?”คำถามของรอยส์ทำให้ซอลหยุดคิดสักพักหนึ่ง แต่เธอก็เลือกที่จะอยู่บ้านเพราะอยากทำคลิปอัปลงโซเซียล“ไม่ดีกว่าค่ะฉันว่าจะลงมือทำเอง คุณสนใจอยากกินหรือเปล่าคะ?”“เอาสิ” แม้จะแปลกใจที่ซอลบอกว่าจะทำอาหารแต่เขาก็เลือกที่จะตอบรับ“งั้นเดี๋ยวคุณเข้ามานั่งรอข้างในก่อนนะคะ”ซอลเปิดประตูบ้านต้อนแขกที่มาเยือนตั้งแต่เช้า ก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบนเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบาย ๆ เสื้อยืดรัดรูปกับกางเกงยีนขาสั้นแล้วมีผ้ากันเปื้อนสวมทับไว้รอยส์ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วตรงเข้าไปยืนมองซอลในชุดผ้ากันเปื้อนอย่างสงสัย เพราะเท่าที่เคยได้ยินมาเธอทำอาหารไม่เป็นหนิ แต่ตอนนี้เหมือนจะไม่แค่ทำเป็นธรรมดา แต่น่าจะทำเก่งเลยก็ว่าได้“ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะว่าเธอทำอาหารเป็นด้วย” รอยส์กอดอกพิงกับประตูห้องครัวเล็กมองคนที่กำลังทำอาหารอยู่อย่างตั้งใจ“คุณยังไม่รู้อะไรอีกหลายเรื่องในชีวิตซอลคนใหม่คนนี้...อ๊ะ! จริงสิคุณพอถ่าย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 12 เรื่องที่กลับไปแก้ไขไม่ได้
วัดพวงมาลัยที่ถูกร้อยขึ้นอย่างประณีตถูกวางไว้ที่หน้าอัฐิของผู้ที่ล่วงลับไปไร้ร่างและวิญญาณ ซอลยืนมองรูปของตัวเองที่ติดอยู่บนอัฐิมันไม่มีทางที่ใครเห็นตัวเองตายแล้วทนได้หรอกนะ“ซอล…ซอล! เธอโอเคหรือเปล่า?” รอยส์ที่เห็นสีหน้าไม่สู้ดีของหญิงสาวก็รีบถามขึ้นทันที“ค่ะโอเคฉันไม่เป็นอะไร”แม้จะตอบออกไปแบบนั้น แต่ความรู้สึกเธอตอนนี้มันไม่โอเคเลย มันพะอืดพะอมมาก อาจจะเพราะความเครียดสะสม แม้ตัวเธอจะทำเหมือนปล่อยวางได้ แต่ความจริงแล้วทุกคืนเธอไม่เคยนอนหลับสนิทได้เลยสักครั้ง พอหลับตาลงก็นึกถึงแต่ภาพงานศพของตัวเอง ฝันถึงการตายและคิดถึงยายอยู่ตลอดเวลา“เราไปกันเถอะ”แม้คนที่รอยส์ถามไปจะบอกว่าไม่เป็นอะไร แต่เขาคิดว่าอาการเธอตอนนี้มันดูไม่ไหวเอาซะเลย รอยส์ใช้มือจับที่ต้นแขนของซอลแล้วดึงให้ลุกขึ้น นั่นทำให้หญิงสาวที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเซไปข้างหน้าจนเกือบจะล้ม ดีนะที่มีมือของเขาพยุงไว้ก่อน“ทำอะไรน่ะ ถ้าฉันล้มหัวฟาดพื้นหน้าเสียโฉมไปจะทำยังไง?”“ฉันว่าก่อนที่เธอจะล้มหัวฟาด เธอจะเป็นลมก่อนน่ะสิ กลับกันเถอะ”“แต่ว่า...”ท่าทางอิดออดของคนตัวเล็กมันทำให้รอยส์ถอนหายใจยาวก่อนจะตัดสินใจอุ้มอีกฝ่ายขึ้นมาไว้ในอ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 13 แฟน
“หายไปไหนกันมาทั้งวันเหรอ?”ซอลมองพิ้งค์ที่ยืนกอดอกพูดกับตัวเองเสียงแข็งด้วยแววตาเหนื่อยหน่าย ท่าทางผู้หญิงคนนี้ก็ชอบรอยส์เหมือนกันสินะ และก็ดูเหมือนฝ่ายชายจะมีเสน่ห์ต่อผู้หญิงตระกูลนี้เหลือเกิน จนเธออดที่จะมองคนที่กำลังเดินลงมาจากรถอย่างหมั่นไส้ไม่ได้“พี่รอยส์พาซอลไปที่ไหนมาเหรอคะ? ไม่ชวนพิ้งค์บ้างเลย นาน ๆ ทีพิ้งค์ก็อยากไปเที่ยวบ้าง ซอลก็อยากไปเที่ยวกับเราใช่หรือเปล่า?”โอ้โห~~~ สุดยอด สมกับเป็นดาราไหนพี่ดีดี้บอกว่ายัยนี่เล่นแข็งออกจะเก่ง ตีสองหน้าเก่งฉิบ “พอดีพี่พาซอลไปทำธุระที่เคยสัญญาไว้ว่าจะทำให้ซอลก่อนออกจากโรงพยาบาลน่ะ แล้วคุณอารู้เลยขอให้พี่พาไปซื้อโทรศัพท์ใหม่ด้วย เลยพากันไปห้างต่อก็ไม่ถือว่าไปเที่ยวอะไร” รอยส์ตอบหญิงสาวตามความจริง“ที่จริงถ้าซอลยังไม่อยากขับรถเองให้บอกพิ้งค์ได้นะ อย่าลืมสิว่าตัวเองเป็นดารา ถ้าเป็นข่าวมาจะแย่ อีกอย่างพี่รอยส์ก็คงเหนื่อยไหนจะงานที่โรงพยาบาล ไหนจะงานที่คลับ” “ไม่เป็นไรพี่เต็มใจ” รอยส์บอกออกไปทันทีที่พิ้งค์พูดจบซอลได้ยินแบบนั้นถึงกับยิ้มอย่างพอใจ เพราะสีหน้าที่กำลังแสดงบทพี่สาวที่แสนดีได้ฟังคำพูดของรอยส์ก็เริ่มเปลี่ยนไป แต่ก็แค่แวบหนึ่งก่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 14 พระเอกของซอล
2 วันถัดมา“ไปกินรังแตนที่ไหนมาทำไมหน้าบึ้งตึงแบบนั้น” รอยส์ที่กำลังขับรถอยู่เหลือบมองคนที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้เขาวันนี้ แต่ตุ๊กตาตัวนี้หน้าบูดบึ้งจนเขาอดแซวไม่ได้“ฉันบอกแล้วไงว่าคุณไม่จำเป็นต้องมารับหรอก”ซอลกอดอกเบือนหน้าหนีไปอีกฝั่ง เมื่อเช้ารอยส์โทรหาเธอถามว่าจะให้มารับหรือเปล่า เพราะพ่อของเธอโทรไปบอกเขาว่าวันนี้เธอจะไปกองถ่าย พอได้ยินคำถามเธอก็รีบปฏิเสธทันที อีกฝ่ายก็ตอบเหมือนจะเข้าใจแต่ใครจะไปคิดล่ะว่าพอเปิดประตูบ้านรอยส์ก็นั่งรออยู่บนเก้าอี้ไม้หน้าบ้าน แถมยังนั่งจิบกาแฟชิลอย่างน่าหมั่นไส้อีก ไม่เข้าใจเลยถ้าจะทำตามใจตัวเองแบบนี้จะโทรถามเธอทำไม“อ่าว...ก็ฉันนึกว่ามันเป็นการประชดแบบซีรีส์ที่ฉันเคยดูเวลานางเอกอยากให้พระเอกทำอะไรให้ก็จะชอบพูดตรงกันข้ามซะอีก”คนที่นั่งทำท่าไม่พอใจอยู่แล้วตวัดหางตาไปมองอีกฝ่ายด้วยแววตาแข็งกร้าว“ฉันก็เป็นนางเอกไม่เห็นจะแสดงบทงี่เง่าแบบที่คุณพูดเลยและอีกอย่างคุณก็ไม่ใช่พระเอกสักหน่อย”“มันก็ใช่ แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้อยากเป็นพระเอกที่แสนดีกับทุกคนหรือใจโลเลด้วย ฉันอยากเป็นตัวร้ายที่โฟกัสแค่...เธอคนเดียว”ไม่เพียงแค่พูดแต่รอยส์ยังใช้สองแขนวางบนพวงมา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี ตอนที่ 15 นางร้ายคนใหม่
หลังจากนั้นประมาณสิบนาที การสัมภาษณ์เรื่องราวต่าง ๆ ก็จบสิ้นลง ซอลเลือกที่จะลุกออกจากตรงนั้นแบบไม่รอใครรวมทั้งผู้จัดการด้วย เพราะเธอกลัวว่าขืนอยู่นานกว่านี้ตัวเองคงได้หาเรื่องต่อยพระเอกแสนดีของทุกคนแน่“น้องซอลครับ! น้องซอล!!”แต่หลังจากที่เธอเดินออกมาคนที่ไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดกลับเดินตาม ก่อนที่อีกฝ่ายจะดึงมือของเธอให้ตามไปมุมกำแพง“มีอะไรคะ? ““ทำไมไม่รอพี่ครับ...เฮ้อ~ รู้ไหมตั้งแต่ได้ยินว่าซอลป่วยพี่เป็นห่วงมากแค่ไหน อยากไปเยี่ยม อยากไปกอด อยากไปให้กำลังใจแต่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน”ไม่เพียงแค่พูดแต่คนตัวโตยังใช้แขนโอบรอบเอวเธอ ก่อนจะใช้คางซบอย่างออดอ้อนแบบที่เขาชอบทำเวลาที่อยู่กับเธอสองคนความจริง ความสัมพันธ์ของเขากับเธอเป็นความลับและปกติเขาไม่ค่อยทำแบบนี้ในสถานที่สาธารณะหรอกนะแต่เพราะหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังคบหาดูใจกันแบบลับ ๆ มีท่าทางห่างเหินเขาถึงต้องง้อเธอแบบนี้ซอลได้แต่กำมือเข้าหากันแน่น เธอรู้สึกไม่ชอบผู้ชายคนนี้เลยไม่ว่าจะตอนยังเป็นรินอยู่หรือแม้กระทั่งตอนเป็นซอลอยู่ตอนนี้ ถึงแม้อีกฝ่ายจะหล่อหรือดูดีมากแค่ไหนสำหรับเธอก็ไม่ได้รู้สึกพิศวาสเลยสักนิด“ปล่อย! พี่ศิปล่อยซอลก่อนเดี
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 16 ชอบซอลตอนนี้
“เอาล่ะเลิกกอง!!”หลังจากได้ยินคำพูดของผู้กำกับทั้งนักแสดงและทีมงานก็ต่างหายใจอย่างโล่งอก ตั้งแต่ที่นักแสดงเล่นผิดคิวหรือไม่ตรงอารมณ์ผู้กำกับก็หงุดหงิดจนเคี่ยวเข็ญทุกคนไม่เว้นแม้แต่ทีมงานทำเอาหายใจไม่ทั่วท้องกันหมด“ขอบคุณสำหรับวันนี้มากนะคะ” ซอลที่สะพายกระเป๋าขึ้นบ่าหันไปแย้มยิ้มกับทีมงานทุกคนที่กำลังอุปกรณ์ฉาก“ลำบากเลยนะคะน้องซอลผู้จัดการกลับไปก่อนแบบนี้”“ไม่ลำบากเลยค่ะ”เพราะดีดี้ได้รับโทรศัพท์ด่วนจากทางบริษัทให้ไปดูแลดาราใหม่ของค่ายแทนผู้จัดการที่ลาป่วยเลยต้องปลีกตัวกลับไปก่อน เธอคิดว่าก็ดีเหมือนกันนะขี้เกียจมีคนตาม ปกติแล้วน่านน้ำถ้าไม่มีธุระสำคัญก็ไม่ตามติดเธอเท่าไหร่“งั้นซอลขอตัวกลับเลยนะคะ”“กลับบ้านดี ๆ นะน้องซอล”พอหลังจากแยกกับทีมงานแล้วนางเอกสาวก็เดินมาด้านหน้าทางเข้าไปกองถ่ายเพื่อเรียกแท็กซี่กลับ แต่ดูเหมือนจะยืนไม่ถึงสองนาทีก็มีรถคันหรูสีแดงสดมาจอดเทียบ เหมือนเธอจะรู้จักเจ้าของรถคันนี้นะและก็เป็นไปตามคาด คนที่อยู่ในรถคือศิวาจริง ๆ“น้องซอลขึ้นรถมาก่อนครับเดี๋ยวมีคนมาเจอ”ศิวาเดินลงจากรถมาพร้อมหมวกแล้วก็แว่นตาสีดำ การกระทำเหมือนต้องการพรางตัวของอีกฝ่ายทำให้เธออดขำไม่ได
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 17 บอกเลิก
คฤหาสน์ตระกูลวัลพิทักษ์วงศ์ษา“โอ้ยยยยเลิกคิด! เลิกคิดได้แล้ว”สองวันมาแล้วหลังจากเกิดเหตุการณ์วันนั้น เธอไม่ได้เจอคนที่ทำให้ตัวเธอเหมือนคนบ้าแบบนี้ตั้งแต่วันนั้น[ตาบ้ามาทำให้คนอื่นว้าวุ่นใจแล้วก็หายไปมันน่าฆ่าทิ้งจริงๆ]ติ๊ง!ติ๊ง!เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้ซอลที่กำลังยืนทำกับอาหารอยู่หันไปสนใจ เธอวางทัพพีลงด้านข้างก่อนจะปิดแก๊สให้เรียบร้อย แล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูSiwa: ซอลครับทำไมเดี๋ยวนี้ถึงได้ทำตัวห่างเหินกับพี่จัง ซอลโกรธอะไรพี่หรือเปล่าครับ...ถ้าพี่ทำอะไรไม่ดีพี่ขอโทษ หวังว่าซอลจะให้โอกาสพี่เพื่อไถ่โทษ วันนี้พี่จองโต๊ะไว้ร้านLoyKuB โซน VIP โต๊ะ 9/7 มาให้ได้นะครับได้เดี๋ยวซอลไปค่ะ : Zซอลเลือกที่จะตอบรับเพราะตอนนี้เธอตัดสินใจที่จะจบความสัมพันธ์กับศิวา เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้ไม่เหมาะกับซอลเลยสักนิด ก่อนที่เจ้าของร่างเดิมจะกลับมาหรือเธอหายไปขอจัดการอะไรพวกนี้ก่อนSiwa : พี่ดีใจมากเลยที่ซอลตอบข้อความพี่ พี่รักซอลนะครับพอมองข้อความบอกรักใบหน้าสวยก็ทำสีหน้าเย้ยหยันอย่างสมเพช จะให้เธอเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอทั้งที่เอาแต่หลบ ๆ ซ่อน ๆ กลัวคนอื่นจะรู้เรื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03
บทล่าสุด
เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 30 คนรัก(จบ)
4 เดือนต่อมากองถ่ายซีรี่ย์Write Love"ฉันขอโทษเทีย...ฉันขอมอบความตายนี้ให้กับเธอ ที่มอบซื่อสัตย์กับคำว่าเพื่อนของเราตลอด""ไม่นะแอล อย่าทำอะไรโง่ๆ เด็ดขาด!!"ไม่คำใดๆ ออกจากปากของแอลมีเพียงแค่รอยยิ้มที่ตอนเด็กพวกเธอเคยยิ้มให้กันครั้งแรกส่งมา เทียพยายามจะก้าวขาเข้าไปหาเพื่อนที่อยู่ขอบหน้าต่างของโรงพยาบาล ตอนนี้เธอให้อภัยแอลแล้วเพียงแค่ช่วยเพื่อนได้เธอยอมลืมเรื่องราวทั้งหมด"ม่ายยยยยยย!!"ดูเหมือนคำพูดของเธอจะไม่ส่งถึงเพื่อนเลยสักนิดเพราะร่างเล็กตอนนี้เดินถอยหลังไปอีกนิดก่อนจะทิ้งตัวลงไปกับอากาศ"ฉันรักเธอนะเทีย แต่ถ้าชาติหน้ามีจริงเธออย่ามาเจอเพื่อนเลวๆ อย่างฉันเลย...ขอให้รักกันนานๆ " ไม่นานร่างที่ลอยอยู่บนอากาศก็ร่วงลงสู่พื้น ร่างที่กระแทกอาบไปด้วย ดวงตาเบิกกว้างเต็มไปด้วยน้ำตาค่อยดับวูบลงไปกลายเป็นร่างที่ไร้วิญญาณและจิตใจ"คัตตตตต!! ปิดกองได้""เฮ้~"เสียงโห่ร้องอย่างดีใจของทีมงานและเหล่ารักแสดงที่ร่วมกันทำให้ซีรี่ย์เรื่องนี้ดังขึ้นเมื่อผู้กำกับสั่งปิดกอง"ซอลยินดีที่ได้ร่วมทำการแสดงกับทุกคนนะคะ"ซอลที่กำลังยืนให้ทีมงานในกองถ่ายเช็ดเลือดปลอมที่ใช้ประกอบฉากออก พูดกับผู้กำกับและนักแสดง
เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 29 ผลกรรม
ยังไม่ทันที่ศิวาจะได้ตอบโต้อะไรตอบ ก็มีเสียงดังแทรกขึ้นมาทำเอาเขาตกใจมากยิ่งเห็นว่าคุณที่พูดคือนักข่าวที่ตัวเองเพิ่งเจอไปเมื่อวาน"ซอลทำไมถึงมีคนอื่น นี่หลอกพี่มาเหรอฮะ!!"ศิวาที่กำลังตกใจและโกรธหันไปเล่นงานซอลแทน ทำเอาดีดี้รีบเข้าไปขวางเพราะกลัวว่าดาราหนุ่มจะทำอะไรไม่ดีเข้า"มะ...ไม่ใช่นะคะ ซอลไม่คิดแบบนั้นฮืออออ" ซอลแสร้งทำเป็นตกใจจับชายเสื้อของดีดี้ด้วยมือที่สั่นเทา"น้องซอลไม่ได้คิดจะทำแบบที่คุณพูดเลยสักนิด ที่เชิญนักข่าวมาก็เพราะจะลบเรื่องในที่คลับ แต่ทุกอย่างมันจบแล้วคุณศิวา ดูท่าทางคุณนักข่าวจะได้สิ่งที่จะเอาไปตีพิมพ์ต่อสาธารณชนแล้ว" ดีดี้พูดอย่างหมั่นไส้ ตัวเองเลวแท้ๆ กับจะมาให้น้องซอลของเธอรับผิดชอบ"ผมขอตัวเลยนะครับ ถ้าวันหลังผมคงจะมีโอกาสได้สัมภาษณ์คุณใหม่นะครับ" พูดจบนักข่าวก็เดินออกไปทันที ส่วนศิวาก็ตกใจแล้วรีบวิ่งตามออกไป"เดี๋ยวครับคุณนักข่าว อย่าลงเลยนะครับ คุณต้องการเท่าไหร่เดี๋ยวผมเซ็นเช็คให้เลย""จะติดสินบนผมเหรอคุณดาราคนดัง แต่ผมไม่ค่อยชอบเงินเท่าไหร่ ขอตัวครับ"ดูเหมือนว่าการเจรจาครั้งนี้จะล้มเหลว เขาเลยเลือกจะเดินกลับมาในห้องเพื่อขอร้องให้ซอล แต่พอเข้ามาเห็นเธอก
เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 28 ติดกับดัก
แสงแดดยามสายทำให้ร่างบางของคนที่ถูกกอดไว้ทั้งคืนค่อยขยับตัว เธอค่อยๆ ดึงแขนใหญ่ที่กอดตัวเองออกจากตัวเบาๆ เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะตื่น พอหลุดจากแขนแล้วเธอก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระคาบเหงื่อไคลจากกิจกรรมหนักหน่วงเมื่อคืนที่ผ่านมา"อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ""ตื่นแล้วเหรอคะ ซอลทำให้พี่รอยส์ตื่นหรือเปล่า""ไม่เลยครับ...นี่ก็แปดโมงแล้วเดี๋ยวพี่ขออาบน้ำก่อนแล้วจะพาไปส่งที่บ้านนะครับ""งั้นเดี๋ยวซอลโทรศัพท์หาคุณพ่อดีหน่อย ป่านนี้ท่านคงเป็นห่วงแล้ว""เมื่อคืนตอนซอลหลับพี่โทรไปบอกท่านแล้วครับว่าซอลจะได้ตรวจกับหมอตอนเช้าเลยนอนที่โรงพยาบาล"หน้าตาเรียบเฉยของคนเจ้าแผนการทำเอาซอลอดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้"คนจอมวางแผน"ติ้ง!! ยังไม่ทันที่จะได้ตอบโต้กันต่อเสียงข้อความโทรศัพท์ของซอลก็ดึงความสนใจ เธอเดินไปหยิบมาเปิดดูพอเห็นว่าเป็นชื่อใครก็ถึงกับยิ้มมุมปากอย่างพอใจ"เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะครับ""ค่ะ"Siwa : ซอลครับช่วยพี่หน่อย ตอนนี้พี่กำลังเดือดร้อน พี่ขอโทษเรื่องตอนนั้นSiwa : อ่านแล้วตอบหน่อยครับ ซอลจะช่วยพี่ไหมนะครับ ถ้ามีอะไรให้พี่ทำ พี่ยอมทำตามทุกอย่างที่ซอลบอกข้อความที่ปรากฏทำให้ซอลถึงกับยิ้มออกมาอย่างพ
เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 27 รัก NC
“อ๊ะ... อ๊า” เสียงครางลั่นไปทั่วห้องนอนกว้างแขนของซอลยกขึ้นมาโอบรอบคอของร่างสูงพร้อมกับขยุ้มเส้นผมสีดำเพื่อระบายความเสียว ดวงตาหวานหยาดเยิ้มที่มีความปรารถนาไม่ต่างกันจ้องมองกันและกัน“จ๊วบบบ จ๊วบบ!”รอยส์ก้มลงไปหยอกเย้ากับยอดอกสวยสลับซ้ายขวาอย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย เขาต้องอดทนตั้งแต่ตอนอยู่ห้องนั่งเล่นแล้ว ไม่สิต้องบอกว่าอยู่ในรถแล้วต่างหากและตอนนี้มันก็อยากระบายเต็มที“อือ อ๊า ยะ...อย่าแกล้งกันสิคะ” เมื่อโดนคนที่คร่อมอยู่ด้านบนปลุกปั่นอารมณ์โดยการหยอกล้อเล่นกับยอดอก ร่างเล็กก็เริ่มกระตุกเล็กน้อยแผ่นหลังบางแอ่นขึ้นรับเมื่อถูกตวัดลิ้นโลมเลียไปรอบๆ ยอดอก รอยส์ไล่ริมฝีปากของเขาพรมจูบไปตามร่างกายของคนที่ตัวเองรักทุกสัดส่วนไม่ว่าจะเป็นลำคอ ไหล่ อก ลงมาจนถึงหน้าท้องขาวเนียน ก่อนจะเลื่อนลงต่ำครอบครองกลีบสวยไว้ด้วยปากตัวเอง“อ๊ะ...อ๊า...พี่รอยส์”ซอลปรือตาขึ้นมองรอยส์ด้วยความเสียวซ่าน ใบหน้าของคนตรงหน้าทำให้รอยส์ควบคุมตัวเองไม่อยู่ ทำไมเขาถึงหลงเด็กคนนี้มากมายขนาดนี้กันนะ มันเป็นคำถามที่รอยส์ไม่สามารถให้คำตอบตัวเองได้ ปากจูบไล่ซึมซับความหอมหวานไปตามร่างกายหอมหวานมันทำให้เขาแทบคลั่ง .. มันช
เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 26 แผน(3/3)
คฤหาสน์ตระกูลศิลาวรรณรัตน์ซอลมองคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้าอย่างอึ้ง ๆ ที่นี่ใหญ่กว่าบ้านของซอลอีก เหมือนบ้านในละครที่เธอเคยแสดงเลย“จำที่นี่ได้หรือเปล่าครับ”“ไม่ค่ะ”รอยส์พยักหน้าอย่างเข้าใจ เขาไม่ได้ถามอะไรต่อเพราะขนาดครอบครัวตัวเองเธอยังแทบจำไม่ได้ คงไม่ต้องพูดถึงเรื่องของที่นี่“พ่อกับแม่ของพี่น่าจะยังไม่เดินทางไปสนามบิน เราไปไหว้ท่านก่อนดีกว่า”“ค่ะ...ว่าแต่คุณพ่อกับคุณแม่ของพี่รอยส์จะไปไหนเหรอคะ?”“เห็นว่าจะบินไปงานแต่งลูกสาวเพื่อนสนิท คงจะพรุ่งนี้ถึงกลับ” พอพูดถึงเวลาแล้วรอยส์ก็มองคนข้าง ๆ ด้วยแววตาบางอย่างทำเอาซอลถึงกับเบือนหน้าหนี เขาที่เห็นคนทำท่าทางเฉไฉก็ยิ้มกว้างออกมาด้วยความเอ็นดู “งั้นเราลงกันเลยไหมครับ”เขาเลือกที่จะเดินลงจากรถก่อนแล้วอ้อมมาเปิดประตูฝั่งตรงข้าม จากนั้นเขาก็พาแขกที่ตัวเองอยากรับเชิญมากที่สุดเข้าไปในบ้านเป็นจังหวะเดียวกับพ่อ แม่ของเขากำลังจะออกไปข้างนอก“พ่อกับแม่จะไปแล้วเหรอครับ”“อ้าวรอยส์พอดีว่าเลื่อนไฟลต์บินเข้ามาเร็วขึ้นนะ...ตายแล้วหนูซอลเหรอลูก” เพียงฟ้ามองคนที่เดินตามลูกชายมา พอเห็นว่าเป็นใครก็รีบทักทายด้วยความดีใจ“สวัสดีค่ะคุณลุง คุณป้า” ซอลรีบยกมือ
เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 25 แผน(2/3)
เช้าวันถัดมาบรรยากาศภายในห้องอาหารของบ้านเต็มไปด้วยความตึงเครียด ถ้าจะมีใครอารมณ์ดีคงจะมีแค่ซอลคนเดียว“พิการก็ไปอยู่ในที่ของตัวเองสิ” พิ้งค์ที่ยังโกรธเรื่องที่ถูกแย่งห้องนอนไปอดพูดแขวะไม่ได้ แต่ดูเหมือนมันจะไม่ทำให้อีกฝ่ายสนใจเธอเลยสักนิด มีแค่แม่ของเธอที่นั่งอยู่ข้าง ๆ รีบสะกิดไว้เพราะกลัวพ่อเลี้ยงเดินเข้ามาได้ยิน“คุณพยาบาลวันนี้มีอะไรให้กินบ้างคะ”“วันนี้มีข้าวต้มกุ้ง กะหล่ำปลีทอดน้ำปลา ทอดมันกุ้งแล้วก็ผัดคะน้าหมูกรอบค่ะ” พยาบาลพิเศษที่ถูกส่งมาดูแลพูดรายการอาหารที่อยู่บนโต๊ะทุกเมนูอย่างละเอียด“อ่า~ วันหลังคงต้องให้พ่อสั่งให้เชฟเพิ่มเมนูปลาเข้าไปเยอะ ๆ แล้วเผื่อจะมีคนฉลาดขึ้นมาหน่อย”“อี!!”พิ้งค์ที่ได้ยินคำเหน็บแนมถึงกับเก็บอาการไม่อยู่ นอกจากพิ้งค์แล้วริสาและพีชก็แปลกใจไม่ต่างกัน ปกติพี่สาวคนนี้ไม่ได้มินิสัยที่จะต่อปากต่อคำกับใครนิ ดูเหมือนว่าที่แม่กับพี่พิ้งค์บอกเธอว่าพี่ซอลไม่เหมือนเดิมคงจะเป็นเรื่องจริง[ถ้าเปลี่ยนไปแล้วรู้จักปกป้องตัวเองมากขึ้นคงดี]“มีเรื่องอะไรกันเหรอ”ดูเหมือนว่าการปรากฏตัวของผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในบ้านหลังนี้จะทำให้สงครามเล็กๆ ที่กำลังปะทุสงบลงได้ทันที“เป
เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 24 แผน(1/3)
“คุณคะ! พิ้งค์บอกไม่ได้ทำ คุณก็เชื่อลูกหน่อยเถอะค่ะ ลูกเครียดแล้วนะคะคุณ” ริสาที่เห็นลูกสาวตัวสั่นด้วยความกลัวก็รีบปกป้องทันที เธอสะกิดลูกสาวถ้าเห็นท่าทางไม่ดีก็คงต้องใช้แผนเดิมเพื่อเรียกความสงสารจากสามี“แต่ซอลไม่ได้โกหกนะคะพ่อ พ่อก็รู้ว่าซอล...ไม่ใช่คนแบบนั้นอึก! ฮืออออออ”“ไม่ร้องนะลูก ริสาพาพิ้งค์ออกไปก่อนส่วนเรื่องห้องนอนยังไง พิ้งค์ก็ไปนอนข้างห้องพีชนั่นแหละ”“กรี๊ดดดดดดดด!!”เสียงร้องของพิ้งค์ดังขึ้น ความจริงเธอก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ต่อหน้ารอยส์หรอกเพราะกลัวเขามองไม่ดี แต่เธอก็ไม่อยากแพ้ยัยซอล“คุณอัฐลูกชักแล้ว รีบบอกว่าจะไม่แย่งห้องไปให้ซอลสิคะ”“พอ!! ไม่มีใครแย่งอะไรทั้งนั้นแหละ ดีเลยรอยส์ก็อยู่อาฝากหาหมอเก่ง ๆ รักษาพิ้งค์หน่อยนะ พาไปรักษาตัวมันจะดีกว่ามาแย่งห้องนอนกันไปมาคุณว่าอย่างนั้นไหมริสา...ซอลเดี๋ยวพ่อพาไปห้องลูกนะ” อัฐช้อนร่างของลูกสาวไปนั่งบนรถวิวแชร์ที่รอยส์เตรียมไว้ให้ ก่อนจะพาออกไปข้างนอกโดยไม่สนใจภรรยากับลูกเลี้ยงอีก“คุณอาริสาตอนนี้ดูท่าทางอาการน้องพิ้งค์น่าจะดีขึ้นแล้ว แต่ผมจะส่งหมอที่เก่งสุดมารักษาให้นะครับ...ผมขอตัว”รอยส์พูดจบก็เดินตามเจ้าของบ้านกับลูกสาวออกไ
เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 23 คำขอไม่เป็นทางการ
“ทำอะไรกันอยู่เหรอลูก”อัฐที่เปิดประตูเดินเข้ามาเห็นรอยส์ทำกำลังทำท่าเหมือนประคองลูกสาวเลยทำด้วยความสงสัย“คือหนูไม่อยากทำตัวเป็นภาระ เลยตั้งใจให้พี่รอยส์ลองประคองเดินดูน่ะค่ะพ่อ”“โถ่~ ลูกหนูไม่ใช่ภาระเลย เดี๋ยวอีกสักหน่อยแม่บ้านคงจัดห้องเสร็จ ตอนนี้พักอยู่ที่นี่ไปก่อนลูก รอยส์มีเรื่องจะคุยกับอาใช่ไหมไปคุยกันที่ห้องทำงานอาดีกว่า พอดีอามีเอกสารโครงการเกี่ยวกับคนตาบอดให้ดูด้วย...ซอลอยู่คนเดียวได้หรือเปล่าลูก” อัฐหันไปถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง“ได้ค่ะพ่อ”“งั้นเดี๋ยวพ่อรีบกลับมานะลูก”หลังจากที่พ่อกับรอยส์เดินออกไป ซอลก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดูข่าวช่วงนี้ไม่ว่าจะสื่อไหนก็เล่นข่าวของเธอทั้งนั้น ยิ่งโดยเฉพาะการตามหาตัวคนที่วางยาเธอถึงขั้นพาดพิงดาราหลายคนจนต้องออกมาปฏิเสธ แต่ทำไมไม่มีใครสงสัยศิวาบ้างนะก็นะวงการนี้มันก็ประมาณนี้อยู่แล้ว ใครแสนดีต่อหน้าหน่อยก็คิดว่าเขาเป็นคนดี เธอก็ไม่ได้เหมารวมทุกคนหรอกบางคนก็ดีจริง แต่บางคนก็เลวโดยสันดาน“คงต้องปั่นข่าวขึ้นมาก่อนลงคลิปเสียงแล้วแบบนี้”……………“ผมต้องขอบคุณ คุณอาแทนผู้ป่วยทุกคนด้วยนะครับ ที่ช่วยจัดทำโครงการเพื่อช่วยเหลือผู้พิการทางสายตา”
เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี บทที่ 22 ทวงคืน
ตระกูลวัลพิทักษ์วงศ์ษา“สวัสดีครับคุณอาริสา”พอรอยส์กับซอลที่นั่งอยู่บนรถเข็นเห็นว่าแม่เลี้ยงของหญิงสาวมายืนรออยู่หน้าบ้านเขาก็รีบยกมือไว้ทันที“ไหว้พระเถอะรอยส์...ซอล!! เป็นยังไงบ้างลูก โถ่~คนดีถึงจะตาบอดแต่แม่ก็จะอยู่ข้างๆ หนูนะ ถ้ามีอะไรให้แม่ช่วยบอกแม่ได้เลยหนูก็เหมือนลูกสาวของแม่คนหนึ่ง”ริสาพูดพร้อมกับตีหน้าเศร้าทำเหมือนห่วงซอลจริงๆ แต่คำพูดของแม่เลี้ยงทำให้คนที่อยู่ในร่างของลูกเลี้ยงอดขำไม่ได้[แสดงได้ห่วยทั้งแม่ ทั้งลูกเลย]“ขอบคุณคุณแม่นะคะ”พอถูกเรียกว่าแม่ริสาถึงกับถลึงตามองตาอย่างไม่พอใจ เธอเกลียดเด็กคนนี้เข้าไส้เพราะเด็กคนนี้ถึงทำให้ของที่เป็นของลูกสาวไม่ได้เท่าที่จะควร แต่ถึงจะไม่ชอบยังไงเธอก็พยายามเก็บอารม์[มันน่าจะตายตามแม่ของมันไป ขอให้แกตาบอดไปชั่วชีวิต]“ซอลมาแล้วเหรอลูก รอยส์อาขอบใจนะที่ช่วยเป็นธุระพาน้องกลับบ้าน”“ไม่เป็นไรเลยครับ เรื่องแค่นี้เองอีกอย่างผมมีเรื่องจะปรึกษาคุณอาด้วยครับ”ซอลขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัยเพราะเธอกำลังคิดว่าเรื่องที่รอยส์จะปรึกษาพ่อคืออะไรกัน คงจะไม่ใช่เรื่องเขาเคยพูดกับเธอหรอกนะ“ได้หลาน เดี๋ยวอาพาน้องไปพักที่ห้องก่อนนะ”“ครับ”“คุณพ่
