LOGINShare
ตอนที่ 7 อันตราย
Last Updated:
2025-04-03 11:16:22“คุณหนู! นมสาขอโทษนะคะ”
สาที่เพิ่งตื่นจากการนอนพอรู้สึกตัวเธอก็รีบกลับมาหาคุณหนูตัวเองทันที ดีนะที่พอเข้ามาเจอพายุเลยโล่งใจหน่อย
“นมสาตื่นแล้วเย้ๆ” นิ่มตบมือตัวเองด้วยความดีใจ ในสายตาพายุกับนมสานิ่มดูบริสุทธิ์ทั้งร่างกายและจิตใจ
“เดี๋ยวเฮียขอคุยกับนมสาก่อนได้หรือเปล่าครับ”
“ค่า~”
พอได้รับคำอนุญาตทั้งคู่ก็เดินปลีกตัวออกไปยืนคุยกันไม่ไกลมากนัก
“ที่นมสาขอร้องให้ผมช่วยพูดเรื่องย้ายนิ่มไปบ้านคุณหญิงย่า ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้วนะครับ”
ความจริงเรื่องนี้นมสาขอร้องเขามาหลายปีแล้ว ตั้งแต่ตอนที่นิ่มตกน้ำและกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา
“จริงเหรอคะ!! ดีจริง ๆ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ดีเลย นมน่าจะขอร้องให้คุณพายุออกหน้าตั้งนานแล้ว”
“ไม่หรอกครับ อีกอย่างสถานะตอนนั้นต่อให้ออกหน้าใครก็คงไม่มีคนยอมทำตาม”
คำว่าอำนาจมันน่ากลัวก็แบบนี้แหละ ตั้งแต่เขาขึ้นรับตำแหน่งหัวหน้าอยู่เหนือทุกคน ทุกอย่างก็พลิกจากหลังมือเป็นหน้ามือทันที
“แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นนมก็ต้องขอบคุณแทนคุณหนู คุณพายุดีกับคุณหนูมาก ทั้งที่ทางนี้ไม่เคยทำอะไรให้เลยมีแต่รับ”
“ไม่เลย...ผมต่างหากที่รับจากน้องมามากแล้ว”
พายุพูดพร้อมกับมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเตียงด้วยแววตาอ่อนโยนแบบที่เขาทำ ส่วนนิ่มที่แอบฟังอยู่อยากรู้จริงๆ ว่าเรื่องที่เขาพูดมันคืออะไร ทำไมในหัวเด็กสาวคนนี้ถึงไม่มีความทรงจำเหลือบ้าง
“ขออนุญาตครับ”
ระหว่างที่พายุคุยกับนมสา คานก็เดินเข้ามาขัดจังหวะแต่ท่าทางของคานดูจะมีเรื่องสำคัญพายุเลยพยักหน้าให้เขาเข้าไปพูดใกล้
“นายไปรอฉันข้างนอกก่อน” พอได้ฟังเรื่องที่ลูกน้องคนสนิทมาบอกสีหน้าพายุก็ดูตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“ครับ”
“นมสาพอดีผมมีธุระสำคัญต้องไปทำเดี๋ยวจะหาคนฝีมือดีสักคนมาคอยช่วยคุ้มกันนะครับ”
“ขอบคุณมากอีกครั้งนะคะ”
พายุพยักหน้าให้นมสาก่อนจะเดินกลับมาหาคนตัวเล็กที่กำลังนั่งเล่นตุ๊กตาในมือ
“หนูนิ่มครับเดี๋ยวเฮียต้องกลับไปทำงานต่อ อยู่กับนมสาสองคนห้ามดื้อนะครับ”
“ค่า~”
จุ๊บ!! จู่ ๆ ริมฝีปากร้อนก็จูบลงมาบนหน้าผากเล็ก ทำเอาคนที่ถูกจูบถึงกับหยุดชะงักนิ่งไป ใช่ว่าจะไม่เคยถูกทำแบบนี้ใช้ชีวิตมา 40 ปีสามีก็มีมากกว่าจูบหน้าผากก็ทำมาแล้ว แต่ทำไมแค่ชายหนุ่มตรงหน้าทำมันถึงใจเต้นขนาดนี้หรือเพราะหัวใจดวงนี้เป็นของนิ่มเหรอ
“เป็นเด็กดีนะครับ แล้วเฮียจะรีบกลับมารับ”
ทำไมเธอถึงรู้สึกคำบอกลาของคนตรงหน้ามันฟังดูแปลกๆ เธอตัดสินใจใช้แขนเล็กทั้งสองข้างกอดเขาไว้
“รีบมานะค่า~”
“ครับ” มือใหญ่ลูบผมนุ่มอีกครั้งแล้วเดินออกไปทันที
..............
บรรยากาศตกดึกของคืนวันนั้นเต็มไปด้วยความเงียบ ตอนนี้นมสาหลับไปแล้วเหลือเพียงแค่นิ่มที่กำลังนอนคิดถึงเรื่องจัดการในอนาคต นอกจากเรื่องคนที่ฆ่าเธอแล้ว ยังมีเรื่องของคนที่พยายามจะฆ่านิ่มด้วย แต่ว่าใครล่ะทุกคนเหมือนมีเหตุจูงใจกันหมด 'เพียงพร' ที่เป็นแม่เลี้ยงคือคนที่น่าสงสัยมากที่สุด 'น่านน้ำ' แม้จะดูเป็นคนดีแต่เหตุจูงใจก็มีเพราะดูเหมือนเธอจะมีใจให้พายุ ส่วนคนเป็นพ่ออย่าง 'พจน์' ที่ดูจะไม่สนใจการมีอยู่ของลูกสาวโรคประสาทไม่เคยปกป้องก็น่าสงสัยจะมีใครอีกไหมนะ
นิ่มที่กำลังคิดวิเคราะห์เรื่องต่างๆ อยู่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อสังเกตเห็นเงาด้านหน้าประตูห้องเคลื่อนไหวไปมาแปลกๆ ก่อนจะดูถูกเปิดออกช้าๆ ท่าทางดูมาร้ายมากกว่าดี พอรู้แบบนั้นเธอก็รีบหลับตาลงทันที
[ใคร? คนคุ้มกันที่พายุส่งมาเหรอ]
ร่างสูงใหญ่ของชายมาหยุดยืนข้าง ก่อนจะก้าวขาเบาสุดไปหยิบหมอนที่วางอยู่โซฟาใกล้ๆ หญิงสูงอายุกำลังหลับแล้วกลับมาข้างเตียงคนไข้อีกรอบ หมอนใบขนาดกลางวางทาบลงบนใบหน้าคนกำลังหลับ แรงกดค่อยเพิ่มระดับหนักขึ้นเพื่อหวังฆ่าคนที่ตัวเองได้รับคำสั่งมาให้ตาย
“อืออออ”
คนที่กำลังแกล้งหลับเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออก เธอใช้มือหนึ่งพยายามที่จะดึงแขนอีกฝ่ายออกแต่ด้วยแรงที่ต่างกันมากเลยไม่มีผล ส่วนมืออีกข้างก็สอดไปใต้ที่นอนคลำหาอะไรบางอย่างที่ตัวเองซ่อนไว้ก่อนหน้านี้ พอเจอเธอก็รีบดึงออกมาและแทงไปที่แขนชายคนนั้นอย่างไม่ลังเล
จึก!!
“อ๊ากกกกก”
มีดปอกผลไม้ขนาดเหมาะมือปักแขนเขาอย่างแรง ไม่เพียงแค่นั้นหญิงสาวที่คนบอกว่าสติไม่สมประกอบยังจงใจกดลงลึกๆ แล้วกรีดเพื่อให้แผลกว้างขึ้น จนเขาต้องจับแขนเล็กออกแล้วบีบอย่างแรง
หมอนที่ถูกกดไว้เมื่อกี้ก็เลื่อนตกลงไปเผยให้เห็นสายตาหญิงสาวมันไม่เหมือนกับคนบ้าเลยสักนิด เขาดึงมีดที่เสียบอยู่บนแขนออกแล้วโยนลงพื้นก่อนจะตวัดสายตามองคนที่ทำด้วยแววตาเคียดแค้น
“มึงตาย”
“อืออออ”
มือใหญ่บีบเข้าไปที่คอเล็กออกแรงบีบอย่างแรงจนเธอหายใจไม่ออก เธอตัดสินใจปล่อยมือออกจากแขนที่บีบคอตัวเองแล้วพยายามยืดแขนไปปัดแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ เพียงแค่นิ้วแตะเธอก็ไม่ลังเลที่จะปัดมันให้ตก
เพล้ง!!
“คุณหนูเกิดอะไรขึ้นระ...กรี๊ดดดดด ใครก็ได้ช่วยด้วยคนร้าย มีคนร้าย ใครก็ได้ช่วยคุณหนูที!!” สาที่ตื่นเพราะได้ยินเสียงดัง พอลืมตาขึ้นเห็นคุณหนูของตัวเองถูกชายชุดดำใส่หมวกบีบอยู่ก็ตกใจร้องเสียงดัง
ปัง!! เสียงเปิดประตูดังขึ้นก่อนที่ชายเพิ่งเข้ามาจะดึงเอาปืนที่เหน็บอยู่เอวเล็งไปหาคนร้าย
“เฮ้ย!! ปล่อยเดี๋ยวนี้ไม่งั้นกูยิง” แม็กมือซ้ายของพายุจ้องอีกฝ่ายด้วยแววตาโกรธเคือง ไม่คิดว่าจะมีคนเข้ามาเหยียบจมูกตอนที่ดูเองเป็นคนดูแล
“แม่งเฮ้ยไหวตัวเร็วฉิบหาย” คนร้ายรีบดึงร่างหญิงสาวที่ตัวเองกำลังบีบคออยู่ให้ลุกขึ้น แต่มือยังไม่ปล่อยออกจากคอของเธอ “วางปืนลง ไม่งั้นกูหักคออีนี่ตายคามือแน่”
แม็กลังเลแต่พอเห็นคนร้ายออกแรงบีบคอเธอก็ต้องจำใจยอมวางปืนลงบนพื้น
“เตะออกไป”
คนร้ายไม่วางใจผู้ชายที่ถูกฝึกมาอย่างดี พอหลังจากอีกฝ่ายทำตามที่ตัวเองบอกก็ค่อยๆ เดินถอยหลังไปที่ประตูพร้อมกับคนที่ตัวเองจับเป็นตัวประกัน
“คุณหนูของนม ปล่อยคุณหนูเถอะนะเอาฉันไปแทน”
“หุบปากอีแก่!! กูจะเอามึงมาทำไม”
ระหว่างที่คนร้ายหันไปสนใจหญิงสูงวัย นิ่มที่กำลังถูกลากผ่านมีดก็ใช้เท้าเตะมีดไปหาผู้ชายชุดดำอีกคนที่เหมือนตั้งใจจะมาช่วยเธอ
แม็กมองมีดเปื้อนเลือดด้วยความสงสัย แต่ถึงแบบนั้นก็ไม่มีเวลาคิด เขารีบหยิบมาซ่อนไว้ด้านหลังก่อนคนร้ายจะเห็น
“ปล่อยเธอซะ”
“ฮ่า ๆ เรื่องอะไรกูจะปล่อย อีนี่มันต้องตาย”
“อึก!! อือออ”
แรงบีบเพิ่มน้ำหนักขึ้น ตอนนี้เธอกำลังจะขาดใจตายอยู่แล้ว
[ฉันจะมาตายอีกครั้งในสภาพแบบนี้ไม่ได้]
เธอพยายามยกมือที่เริ่มไร้เรี่ยวแรงเพราะเริ่มขาดอากาศหายใจไปจับแขนข้างเธอใช้มีแทงไปก่อนหน้าแล้วใช้มือกดแรงเท่าที่ตัวเองยังมีกำลัง
“อ๊ากกกกก” คนที่ถูกบีบแผลรีบผลักร่างเล็กลงกับพื้น พอตั้งสติได้ก็มองอีกฝ่ายด้วยความโกรธหมายจะฆ่าทิ้งด้วยความแค้นมากกว่าคำสั่ง “อีเวรนี่! กูไม่ปล่อยมึงแน่”
แม็กที่เห็นว่ามีโอกาสก็ปามีดอย่างชำนาญไปปักบนไหล่ของคนร้าย ดูเหมือนว่าบาดแผลจะทำให้คนร้ายยอมเลือกจะถอยแล้ววิ่งออกจากประตูไปอย่างรวดเร็ว
“คุณหนู!! คุณหนูของนมเป็นอะไรฮืออออ”
นมสารีบวิ่งเข้ามาประคองร่างอ่อนปวกเปียกแล้วกอดไว้แน่นร้องไห้ แม็กกำลังจะวิ่งตามคนร้ายออกไปก็ต้องหยุดชะงัก รีบวิ่งกลับเข้ามาในห้องกดปุ่มฉุกเฉินเรียกหมอกับพยาบาลมารักษาคนที่สลบไป เขามองหญิงสาวที่เจ้านายตัวเองสั่งให้มาปกป้องด้วยความสงสัย มีดที่ถูกเตะมาทางตัวเองกับมือหญิงสาวที่บีบแขนคนร้ายและก็ยังมีแผลที่คนร้ายได้มาอีก...ใครทำ?
[เธอสติไม่สมประกอบนิ จะทำเรื่องพวกนี้เหมือนคนถูกฝึกได้ยังไง]
Related chapters
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ตอนที่ 8 สิ่งที่ต้องการ
ภายในห้องโดยสารชั้นเฟิร์สคลาสชายหนุ่มที่กำลังนั่งอยู่บนเครื่องบินลำนี้จะเดินทางไปต่างประเทศ สีหน้าเต็มไปด้วยความตึงเครียดหลังจากได้ยินรายงานจากลูกน้องคนสนิทผ่านโทรศัพท์“แล้วตอนนี้หนูนิ่มเป็นยังบ้าง” (คุณหนูหลับไปแล้วครับ หมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก แผลตามตัวไม่มีจะมีก็แค่รอยบีบที่คอ) “เวรเอ้ย!! มึงยังบอกว่าไม่เป็นอะไรอีกเหรอแม็ก กูสั่งให้มึงไปดูแลเธอแต่มึงกลับทำพลาด รู้ใช่ไหมว่าถ้ากูกลับไปมึงจะเจอกับอะไร” (ครับบอส) แม็กตอบรับความผิดของตัวเองที่ล่ะหลวม ถ้าไม่ใช่ว่าเขาออกไปซื้อกาแฟเรื่องทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ อีกอย่างถ้าเป็นคนอื่นทำงานพลาดป่านนี้คงถูกสั่งเก็บไปแล้ว“ให้คนไปสืบว่าใครส่งมันมา” (ครับ) หลังจากวางสายเสร็จใบหน้าพายุยิ่งตึงเครียดมากกว่าเดิม ดูเหมือนว่านิ่มจะถูกเพ่งเล็งจากใครสักคนสินะ ถ้าอย่างนั้นเหตุการณ์ตกน้ำเมื่อ 7 ปีก่อนคงไม่ใช่อุบัติเหตุธรรมดาแต่ใครกันล่ะที่ปองร้ายเธอ ทั้งที่เด็กคนนั้นไม่เคยทำร้ายใครเลยแท้ๆ และยังเป็นคนที่ทำให้เขาอยากมีชีวิตเพื่ออยู่ต่อ'พี่ขา'เด็กชายวัย 15 ปีที่เพิ่งมาถึงบ้านหลังพร้อมกับพ่อและแม่หันไปมองเด็กหญิงที่อุ้มตุ๊กตาเดินมาหาตัวเอง ไม่รู้ทำไมเ
Last Updated : 2025-04-03เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ตอนที่ 9 แผน
3 วันต่อมาคนป่วยที่กำลังนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงมองหญิงสูงวัยดูน่าเกรงขามตรงหน้า คนนี้นะเหรอ คุณหญิงอรวรรณ อัครสกูลวงศ์ ความทรงจำเกี่ยวกับท่านในจิตใต้สำนึกของนิ่มน้อยมากจนเธอ อาจจะเพราะไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันด้วย“คุณหนูของนมสวัสดีคุณหญิงย่าสิคะ” สารีบบอกเมื่อเห็นว่านิ่มจ้องย่าไม่วางตา“สวัสดีค่าคุณย่า” นิ่มยกมือสองข้างประกบเข้าหากันแล้วยิ้มกว้าง“ไหว้พระเถอะหนูนิ่ม หมดเคราะห์หมดโศกนะลูก” อรวรรณลูบหัวหลานสาวอย่างอ่อนโยน แม้ว่าเธอจะมีแม่เป็นแค่คนใช้ที่พยายามปีนขึ้นเตียงเจ้านายเพื่อชีวิตที่ดีขึ้น แต่เด็กที่เกิดมาก็ไม่รู้เรื่องด้วยอีกอย่างคงเป็นกรรมที่ติดตัวมาถึงทำให้นิ่มไม่เหมือนกับคนทั่วไป แล้วแบบนี้คนแก่แบบเธอยังจะจงเกลียดจงชังหลานได้อีกเหรอ“วันนี้กลับบ้านกับย่านะลูกไปอยู่ด้วยกัน อยากอยู่กับย่าไหม”“อยู่กับคุณย่า นิ่มอยากอยู่กับคุณย่าเย้ๆ” นิ่มปรบมือรัวๆ อย่างดีใจ ทำเอาคนที่มองอยู่ต่างพากันยิ้มตามหลังจากนั้นหมอก็เข้ามาตรวจอาการนิ่มอีกรอบก่อนจะอนุญาตให้กลับบ้านได้ พอทุกอย่างเรียบร้อยคุณหญิงย่าก็พาเธอกับนมสากลับทันทีโดยมีแม็กคอยคุ้มกันอยู่ตลอดเวลาจนถึงคฤหาสน์หลังใหญ่คฤหาสน์เก่าตระกูล
Last Updated : 2025-04-03เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ตอนที่ 10 นิ่มคนใหม่
ตระกูลอนันท์พิบูรวงศ์ษาปัง!! มือใหญ่ตีลงบนโต๊ะทำงานอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง ทำให้ลูกน้องคนสนิททั้ง 2 คน ถึงกับสะดุ้งเพราะดูจากท่าทางแล้วพวกเราคงไม่รอด“มันจะมีหมอเทวดาที่ไหนทำเรื่องแบบนั้นได้”พายุกำมือเข้าหากันแน่นเพราะห่วงความปลอดภัยของนิ่ม หลังจากตัวเองกลับมาจากคุยงานก็ได้รับรายงานว่านิ่มถูกพาไปรักษาโรคออทิสติก มันจะมีหมอเทวดาที่ไหนทำได้แบบนั้นแถมขอเวลาแค่ 3 เดือน เขาพยายามที่จะสอบถามคุณหญิงย่าแต่ท่านก็ไม่ยอมบอก จะให้เขาเอากฎมาเฟียไปบีบเอาคำตอบเหมือนลูกน้องก็ไม่ได้เพราะท่านก็เป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งที่เขาเคารพ อีกอย่างปู่ที่ตายไปก็แจ้งไว้ชัดเจนว่าคนของตระกูลอัครสกูลวงศ์จะถูกละเว้นความผิดทั้งหมด“พวกมึงไปหานักสืบสายนอกส่งเข้าไปมาทิศอื่น ในเมื่อกูหาเขตตัวเองไม่เจอก็แปลว่านิ่มถูกไอ้หมอลวงโลกคนนั้นพาไปถิ่นแน่” “ครับบอส!!” แม็กกับคานตอบรับพร้อมกัน ดูท่าทางถ้าพวกเขายังไม่มีข่าวคราวของคุณหนูนิ่มอาจจะหัวหลุดออกจากบ่ากันเลยก็ได้ พายุถอนหายใจยาวด้วยความหงุดหงิดหลังจากลูกน้องทั้งสองคนเดินออกจากห้องไปทำงานตามที่เขาสั่ง เป็นเพราะเขาติดธุระเลยกลับมาช้ากว่ากำหนด ถ้าเขากลับมาเวลาเดิมก็คงไม่มีใครพานิ่ม
Last Updated : 2025-04-03เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ตอนที่ 11 คำขอร้อง
หลังจากเสร็จพิธีหมั้นแขกก็เริ่มทยอยกลับ ตอนนี้นิ่มถูกพามานั่งรอในห้องที่พายุจองไว้เป็นพิเศษ ไม่นานคนที่ให้เธอมารอก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ เธอ“หนูนิ่มครับ เฮียขอถามอะไรหน่อยได้หรือเปล่า”“ค่ะ”“หมอคนนั้นทำอะไรกับเราหรือเปล่า ทำไมถึง...”“ถึงหายบ้านะเหรอคะ” เธอฉีกยิ้มให้เขาเล็กน้อย “ความจริงนิ่มก็จำอะไรไม่ได้เหมือนว่าคุณหมอจะใช้การสะกดจิตน่ะค่ะ แล้วก็พาไปสูดอากาศปลอดโปร่ง...นิ่มก็อธิบายไม่ถูก เฮียต้องการคำตอบตอนนี้เลยเหรอคะ”พายุถึงกับต้องถอนหายใจยาวออกมาเมื่อคนตัวเล็กส่งสายตาอ้อนเขา นี่เป็นครั้งแรกเลยตั้งแต่รู้จักนิ่มมาที่เธอมาท่าทางออดอ้อนเหมือนที่ผู้หญิงทั่วไปทำกัน “เฮ้อ~ เอาไว้วันหลังก็ได้ครับ แต่ว่าไม่ได้บาดเจ็บอะไรจริงๆ ใช่ไหม”“จริงค่ะ”“งั้นก็ดีแล้วครับ หนูนิ่มบอกเฮียได้หรือเปล่าว่าหมอคนนั้นพาไปอยู่ที่ไหนมา”“หนูนิ่มก็ไม่รู้จักเหมือนกันค่ะ เฮียพายุก็น่าจะรู้นิคะว่านอกจากบ้านแล้วหนูนิ่มไม่เคยไปไหนเลย...แต่ว่าหนูนิ่มก็พออธิบายได้ว่าที่นั่นมีทะเล บ้านตั้งอยู่บนภูเขา มองลงไปเห็นทะเลค่ะ”พายุนึกถึงสถานที่ตามที่นิ่มบอก ถ้าพื้นที่มีทะเลรายล้อมเป็นส่วนใ
Last Updated : 2025-04-03เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ตอนที่ 12 ชีวิตใหม่
สหรัฐอเมริกา (1ปีต่อมา) ปัง! ปัง!ลูกกระสุนถูกยิงออกจากกระบอกเข้าเป้าอย่างแม่นยำถึงแม้ว่าจะเป็นเป้าแบบเคลื่อนที่ก็ตาม หลังจากยิงจนกระสุนปืนหมด มือเล็กก็ถอดชิ้นส่วนของปืนอย่างชำนาญตามที่เคยได้รับการสั่งสอนมาแต่เด็ก“ไงแก ไปหงุดหงิดอะไรจากไหนมา ถ้าเป้าเป็นคนจริงๆ คงตายเป็นร้อยรอบแล้ว” จีอาหญิงสาวลูกครึ่งอเมริกัน-ไทย ถามเพื่อนสนิทที่กำลังถอดหูฟังออก ถึงแม้เธอจะเพิ่งรู้จักนิ่มได้แค่ปีเศษๆ แต่สไตล์และความชอบที่คล้ายๆ กันเลยสนิทกันเร็ว“เปล่า...วันนี้ไปดื่มกันไหม” “ได้สิ!! แต่ว่าฉันต้องไปร้านสักก่อนนะ พอดีนัดช่างสักเอาไว้”“สักอีกแล้วเหรอ แกรู้ไหมว่าตอนนี้สักเยอะเหมือนมาเฟียแล้ว...ไม่สิตอนอยู่แก๊งมาเฟียฉันยังไม่สักเลยด้วยซ้ำ” ปลายประโยคนิ่มพูดเสียงเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน“แกบ่นเหมือนพ่อฉันอีกแล้ว...ก็ฉันมันลูกสาวมาเฟียอยู่แล้วนิ เหมือนแกไงมีผัวเป็นมาเฟีย ว่าแต่ทำไมฉันไม่เห็นพี่เขามาหลายเดือนแล้ว”คำพูดของจีอาทำให้นิ่มหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม ที่เธอมีอาการแบบนี้ก็เพราะคนที่เพื่อนกำลังพูดถึง หลังจากที่เธอย้ายมาอยู่ที่นี่ก็หนึ่งปีแล้วช่วง 5 เดือนแรกพายุบินมาหาเธอเดือนละ 4-5 วัน แต่คนที่มาหาบ่อยๆ จู่
Last Updated : 2025-04-03เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ตอนที่ 13 เด็กดื้อ
15.00 น.นิ่มที่กำลังหลับใหลอยู่บนที่นอนนุ่มของตัวเองอย่างสบายจู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนว่ามีใครบางคนนั่งลงบนเตียงที่เธอกำลังนอนอยู่ แต่ถึงแบบนั้นเปลือกตาของเธอก็หนักเกินกว่าจะลืมดูว่าคือใคร“ใครเหรอคะ? ถ้าจะมาปลุกไปกินข้าวนิ่มยังไม่หิวเลยค่ะ ยังรู้สึกแฮงค์ๆ อยู่เลยขอชาหรือน้ำขิงร้อนสักแก้วแทนได้ไหม” นิ่มพูดทั้งที่ตายังปิดอยู่“ดูท่าทางเมื่อคืนหนูนิ่มจะสนุกมากสินะสภาพถึงดูไม่ได้ขนาดนี้” เสียงทุ้มคุ้นหูที่ไม่ได้ยินมาหลายเดือน นั่นทำให้นิ่มที่กำลังนอนอยู่ลืมตาขึ้นมองก่อนจะลุกขึ้นนั่งเพื่อเช็กดูอีกทีว่าตัวเองไม่ได้ฝันไปใช่หรือเปล่านิ่มจ้องคนตัวโตที่นั่งอยู่ขอบเตียงไม่ห่างจากเธอ ใบหน้าที่แม้จะมีความหงุดหงิดอย่างเต็มเปี่ยมแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อและมีเสน่ห์ลดน้อยลงเลย [เป็นครั้งแรกเลยที่เห็นเขาทำหน้าตาแบบนี้ใส่เรา] “เฮียพายุมาได้ยังไงคะ!!” นิ่มร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนจะถอยหลังไปชิดกับหัวเตียงเหมือนคนหนีความผิด“ไงครับหนูนิ่มคนเก่งจะบอกเฮียได้หรือยัง เมื่อคืนสนุกมากไหม” พายุมองนิ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็เคยเห็นรูปที่คานส่งให้อยู่หรอกนะที่นิ่มไปทำผมมาในรูปมันก็ดูดีอยู่ แต่กลับไม่ได้ครึ่งของตัวจ
Last Updated : 2025-04-03เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ตอนที่ 14 วิธีขอโทษ
พอได้ยินคำว่าโกรธอีกแล้ว แค่นั้นก็ไม่รู้อะไรดลใจให้นิ่มลุกขึ้นไปนั่งบนตักแกร่งของพายุ แล้วใช้สองมือโอบรอบคอแกร่งไว้แล้วซบหน้าลงบ่าแกร่งอีกที พายุเลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างสงสัยว่าคนตัวเล็กคิดจะทำอะไรอีก ตั้งแต่ที่นิ่มหายดีเขาก็เหมือนไม่รู้จักเธอเลย จับทางแทบไม่ได้“จะทำอะไรครับ” พายุถามด้วยความสงสัย“ทำให้เฮียหายโกรธ” จู่ ๆ นิ่มก็นึกบางอย่างขึ้นได้เลยพูดอย่างมีเลศนัย“หือออ”นิ่มเงยหน้าขึ้นจากบ่ากว้างก่อนจะใช้แขนที่คล้องอยู่โน้มให้ใบหน้าพายุลงมาใกล้ตัว แล้วแนบริมฝีปากตัวเองลงบนริมฝีปากของอีกฝ่าย ตอนแรกพายุก็ตกใจในการกระทำของเธอ ไม่คิดว่าหญิงสาวจะใจกล้าทำอะไรแบบนี้ได้พอตั้งสติเขาเลยแกล้งปิดปากสนิท นั้นทำให้ความอยากเอาชนะของนิ่มมีมากขึ้น ครั้งหนึ่งเธอก่อนตายเคยอยากขอโทษสามีด้วยวิธีแบบนี้ แต่ก็ไม่เคยมีโอกาสเพราะถึงเวลาเธอทำอะไรผิดเขาก็มักจะบอกว่าไม่โกรธหรือไม่เป็นไร [การอ้อนผู้ชายมันเป็นแบบนี้เองสินะ] พายุมองคนที่พยายามจะเปิดปากเขาอย่างพอใจ ลิ้นเล็กนุ่มกวาดไปริมฝีปากเขา นั่นทำให้เขาแทบอดใจไม่ไหวที่จะลิ้มลองเลยเปิดปากตัวเองออกก่อนที่ลิ้นอีกฝ่ายจะแทรกเข้ามา เขาดูดดื่มและหยอกเย้ากับลิ้นเล็กนุ่ม
Last Updated : 2025-04-03เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ตอนที่ 15 การกลับมา
JEE.R : กลับแล้วไม่คิดจะบอกกันเลยหรือไงโทษที พอดีโดนบังคับให้กลับด่วนนะ : NimJEE.R : ใครบังคับ?เฮียพายุ : NimJEE.R : ฮู้ววว~ งั้นแปลว่าเฮียของแกรู้เรื่องที่เมาหัวราน้ำข้ามวันข้ามคืนใช่ไหม JEE.R: ฉันเตือนแกแล้ว แต่ไม่ยอมฟังฉันเอง สมน้ำหน้าอย่ามาซ้ำเติมกัน...เดี๋ยวถึงไทยฉันโทรหา : NimJEE.R : ไม่เป็นไรอีก 2 วันฉันก็จะไปไทยห๊ะ!! จริงดิ : NimJEE.R : จริงแด๊ดสั่งให้ไปทำงานสำคัญให้นะอ่อ...งั้นเดี๋ยวเจอกัน : Nim“คุยกับใครครับ” พายุที่นั่งอยู่ข้างๆ สังเกตมาสักพักแล้ว อดที่จะถามไม่ได้จริงๆ“กับเพื่อนน่ะค่ะ คนที่หนูนิ่มเคยบอกเฮียไงคะ”“เลิกเล่นมือถือแล้วเข้าไปนอนพักผ่อนดีกว่านะเฮียว่า”น้ำเสียงที่ฟังหงุดหงิดทำให้นิ่มต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน ช่วงนี้ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าพายุอารมณ์แปรปรวนง่ายจังเลย “ค่ะ...เฮียพายุไปนอนเป็นเพื่อนนิ่มได้ไหมคะ?” นิ่มพูดชวนพร้อมกับดึงแขนแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามมากอดทำทำให้หน้าอกบดเบียดกับแขนของอีกฝ่าย ที่เธอชวนเพราะเป็นเครื่องบินระดับเฟิร์สคลาสเลยมีห้องส่วนตัวเตียงนอนสำหรับลูกค้าเลยมีเตียงส่วนตัว“หนูนิ่มไปนอนพักผ่อนก่อนเลยครับ เดี๋ยวเฮียทำงานเสร็จจะตามไปครับ”ค
Last Updated : 2025-04-03
Latest chapter
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ชีวิตที่มีกันและกันตลอดไป (จบ)
ตระกูลอนันท์พิบูรวงศ์ษา (5 เดือนต่อมา)“อุ๊ป! อ้วกกกก”เสียงอ้วกที่ดังออกมาจากห้องน้ำทำให้คนที่ยืนคอยอยู่ด้านนอกอดห่วงไม่ได้เพราะอีกฝ่ายเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วแกร๊ก~ ไม่นานร่างของคนที่หายเข้าไปในห้องน้ำก็เดินออกมาด้วยสภาพที่อิดโรย“ที่รักคุณไหวหรือเปล่าคะ”นิ่มยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวให้เขาเช็ดหน้าตาตัวเอง หลังจากจบเรื่องราวทุกอย่างเธอกับพายุก็แต่งงานกันได้ 4 เดือนแล้ว เขาดูแลและปรนนิบัติกับเธอดีทุกอย่างแม้จะรู้ว่าตัวเธอไม่ใช่นิ่มคนเก่าอีกต่อไป เขาเคยมาสารภาพกับเธอว่าเริ่มสังเกตตัวเองมีปฏิกิริยาหรือความรู้สึกแตกต่างออกไปจากนิ่มคนเก่ากับเธอตั้งแต่ที่โรงพยาบาลแล้วและอาจจะหลงรักนิ่มคนใหม่ตอนนั้นก็ได้“ไหวครับ” ถึงจะบอกว่าไหวแต่ตอนนี้เขาก็หน้ามืดมาก ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ ทั้งเอาแต่อ้วก อารมณ์ฉุนเฉียวก็ง่าย แถมยังอยากกินอาหารเปรี้ยวบ่อยๆ “แต่เฮียเป็นอะไรไม่รู้หรือว่าเฮียควรไปหาหมอดีครับที่รัก”“ใช่ค่ะ ควรไปหาหมอ...แต่ไม่ใช่ที่รักนะคะเป็นหนูนิ่มต่างหาก”“ที่รักเป็นอะไร!! ไม่สบายตรงไหนบอกเฮียมาเลย”เพียงแค่ได้ยินว่าภรรยาต้องไปหาหมอหัวใจเขาก็เต้นแรงด้วยความหวาดกลัว เขากลัวจนลืมว่าตัวเองต่างห
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย คนที่รัก
Dararai Hospitel (ห้องพักคนไข้ VVIP) “เฮียพายุคะ ตอนนี้ทิศพายัพเปลี่ยนมือหัวหน้าแล้วนะ วีได้เป็นหัวหน้าแทน เขายกเลิกพวกการค้าเถื่อนที่จะส่งเข้าไปทิศอื่น ๆ หนูนิ่มบอกเขาว่าสิ่งที่นารันต้องการมากที่สุดคือให้เขามีชีวิตเป็นของตัวเองเพราะนารันเธอก็ได้ตายไปแล้วอยากใช้ชีวิตของตัวเอง ไม่รู้ว่าเขาจะทำตามที่หนูบอกไหมแต่ตอนนี้สำหรับหนูเหลือแค่เฮียแล้วนะแต่ถ้าเฮียไม่ฟื้นแบบนี้หนูก็ไม่เหลือใครสิ”หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาเกือบเดือนหนึ่งแล้ว พายุที่ถูกยิงเฉียดจุดสำคัญไปเพียงนิด แต่นั่นก็ทำให้เขาหลับไม่ได้สติมาเกือบเดือน เธอกลัวเหรอเกิน...กลัวว่าเขาจะเหมือนนิ่มที่หลับไปแล้วกลับมาไม่ใช่ตัวเองอีก แบบนั้นเธอคงทนไม่ได้แม้ว่าตอนนี้พายุจะต้องใช้เครื่องช่วยหายใจอีกเพราะอาการคงที่มีเพียงเครื่องที่เอาไว้คอยวัดคลื่นความถี่ของหัวใจ ส่วนเธอก็มาอยู่ที่โรงพยาบาลทุกวันเรื่องในแก๊งก็มีเธอคอยจัดการแทนเงียบ ๆ โดยให้คานกับแม็กเป็นคนออกหน้าแทน ส่วนเรื่องของอดีตสามีที่วีเป็นคนฆ่า หัวหน้าทิศคนอื่นลงความเห็นว่าเพราะหัวหน้าของทิศพายัพทำความผิดร้ายแรงโดยการสั่งคนไปทำผิดกฎหมายในเขตการปกครองคนอื่น ความจริงคนพวกนั้นก็อาจจะตั้
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย อย่าทิ้งไว้คนเดียว
คฤหาสน์ตระกูลเวสิกา (3 วันต่อมา)“นายท่านครับผมเตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว”“อืม...แล้วไอ้วีมันอยู่ที่ไหน”“มันหายไปตั้งแต่สองวันก่อนแล้วครับเจ้านาย”“มันได้ไปเจอใครบ้างไหม กูกำลังคิดว่าเรื่องลอบฆ่าของพวกเราคราวก่อนมันนี่แหละจะเป็นคนปล่อยข่าว” ศรันพูดถึงเรื่องนี้แล้วก็ได้แต่โมโห ดีนะที่เขาวางแผนไว้ก่อนไม่อย่างนั้นเรื่องคงสาวมาถึงเขาแน่ว่าเป็นคนวางแผน“คนของเรารายงานว่ามันข้ามเข้าไปเขตของทิศบูรพาครับ”“บูรพางั้นเหรอ” พอได้ยินชื่อนี้เขาก็นึกถึงหน้าไอ้เด็กปากดีคนนั้นกับคู่หมั้นของมันที่รู้ความลับของภรรยา แถมวันงานมันยังเป็นคนเดียวในพวกหัวหน้าทิศที่ไม่ได้อยู่ในช่วงชุลมุน “หรือไอ้วีมันจะขายข่าวพวกเราให้ไอ้เด็กนั่น...แม่งเอ้ย!! แล้วบอกว่าซื่อสัตย์ต่อนารัน มึงมันก็โลภชอบหาผลประโยชน์เหมือนกันแหละว่ะ”“ให้ผมส่งคนไปตามเก็บมันดีไหมครับนายท่าน”“ดี!! แต่ถ้าจับเป็นได้ก็เอามาให้กูก่อนเดี๋ยวกูจะฆ่ามันด้วยมือของตัวเอง”“ครับ...คนของเราแจ้งว่าเตรียมรถสำหรับการเดินทางเรียบร้อยแล้วครับ”“งั้นก็ไปกันเถอะ”ท่าเรือทิศทักษิณรถยนต์สีดำไม่ต่ำกว่าสิบคันมุ่งตรงเข้ามาในทางลับ ศรันทำเรื่องการค้าอาวุธและยาแบบน
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ร่วมมือแก้แค้น
คฤหาสน์ตระกูลอัครสกูลวงศ์ (1 อาทิตย์ต่อมา)“กินข้าวหน่อยนะน้ำ อันนี้ของโปรดเราเลยนะ”นิ่มตักอาหารใส่ช้อนยื่นไปตรงหน้าหญิงสาวสติเลื่อนลอยมือของเธอกอดตุ๊กตาไว้ในอ้อมแขนแน่น สายตามองไปรอบๆ เหมือนกำลังหวาดกลัวอะไรบางอย่างอยู่“อาร่อยมัยยย”“อร่อยสิ ลองกินก่อนนะเด็กดี”“เด็กดี! เด็กดี! น้ำเป็งเด็กดีจากิน”น่านน้ำอ้าปากงับเข้าที่ช้อนอย่างแรงจนเกิดเสียง นิ่มมองคนตรงหน้าตัวเองอย่างเวทนาอีกครั้ง เธอก็ไม่ได้อยากทำร้ายน่านน้ำหรอกนะแต่มันคงจะเป็นผลกรรมของแม่ที่ส่งมาถึงลูก ไม่ต่างจากตอนที่แม่ของนิ่มทำผิดต่อเพียงพรแล้วผลกรรมมาตกไปหาลูกสาว“คุณหนูคะคือมีผู้ชายมาขอเข้าพบค่ะ เขาบอกว่าชื่อวี”“วีงั้นเหรอ...เธอเชิญเขาไปนั่งรอฉันอยู่ที่ห้องรับแขก เสร็จแล้วก็มาป้อนข้าวน่านน้ำแทนฉันหน่อย”“ค่ะคุณหนู”ตั้งแต่ที่เธอย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่อย่างเป็นทางการ พายุก็เป็นคนรับใช้หรือแม้กระทั่งคนสวนชุดเก่าออกทั้งหมดแล้วเปลี่ยนเป็นคนของตัวเองแทนเธอเลยไม่ต้องกังวลเรื่องใครมาลอบฆ่าอีก ส่วนพ่อกับแม่ของน่านน้ำก็ถูกขับออกจากทิศบูรพากลายเป็นเหมือนคนไร้บ้าน ไม่ต่างจากคนจรจัดตอนนี้ทั้งคู่อาจจะกำลังนั่งขอทานอยู่ที่ไหนสักที่ก็ได้
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ผลกรรม
ตระกูลอนันท์พิบูรวงศ์ษา (3วันต่อมา) “อยู่ไหน นังนิ่มมันอยู่ไหน”“คุณเพียงพรอย่ามาโวยวายที่นี่ดีกว่านะครับ บอสของพวกผมคงจะไม่ชอบเท่าไหร่” “ออกไปอย่ายุ่งหมาคอยเฝ้าบ้านแบบพวกแกมีสิทธิ์อะไรมาขวางฉัน ไปลากอีนิ่มมาหาฉันเดี๋ยวนี้!!”เพียงพรไม่ใช่แค่ไม่ฟังคำเตือนของแม็ก แต่เธอยังออกอาการอาละวาดอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรนอกจากเรื่องทำให้ลูกสาวที่เสียสติของตัวเองกลับมาเป็นปกติเพราะแบบนั้นเลยกล้าบุกมาถึงที่ ที่ไม่ควรจะมาเพื่อถามอีเด็กเคยบ้าว่าทำยังไงถึงหายได้“โวยวายอะไรกัน!!”เสียงเจ้าของบ้านที่อยู่ตรงระเบียงชั้นสองยืนมองเหตุการณ์ความวุ่นวายด้านล่างด้วยสีหน้าเรียบเฉย“พายุ! หลานช่วยบอกให้นังนิ่มลงมาหาหน่อย”“นังนิ่มงั้นเหรอครับ...เพิ่งรู้นะครับว่าคุณอาไม่ให้เกียรติผู้หญิงของผมขนาดนี้ นั่นสินะ! ถ้าให้เกียรติคงไม่จ้างคนมาลอบฆ่าหรอก”พายุพูดพร้อมกับเดินลงมาจากชั้นบนด้วยท่าทางน่าเกรงขาม แต่คำพูดของเขากับทำให้เพียงพรชะงักเพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรู้เรื่องที่ตัวเองทำ“พะ...พูดอะไรนะ”“งั้นคุณอาไปกับผมหน่อยดีไหมครับ จะได้รู้ว่าผมกำลังพูดถึงเรื่องอะไร” เขาก้าวขาลงจากบันไดขั้นสุดท้ายแล้วมาหยุ
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย เคลียใจ
“คุณยังจะทำแบบนั้นไปทำไมกันคะ...อ่อ จริงสินะฉันยังอยู่ในร่างนิ่ม คุณคงไม่อยากให้ฉันพาร่างนี้ไปมีอันตะ...อืออออ” นิ่มยังไม่ได้จบประโยคมือใหญ่ของพายุก็เอื้อมไปปิดปากเธอไว้ แม้ว่าเธอจะพยายามแกะมือของเขาออกแต่ก็ไม่ขยับเลยสักนิด “หยุดพูดได้ไหมก่อนที่เฮียจะคุมอารมณ์ไม่อยู่ เอาเป็นว่าต่อไปนี้ห้ามเข้ามายุ่งอีก ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าเฮียใจร้าย” พายุจ้องตาคู่สวยไม่หลบสายตา ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าหัวใจของตัวเองเป็นของเธอ “แล้วจะให้ฉันทำยังไง” “กลับไปเป็นหนูนิ่มคนเดิม...คนที่ฟื้นมาในร่างของคนอื่น เฮียต้องการนิ่มคนนี้ อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัวและน่ารังเกียจแต่เฮียไม่อยากให้นิ่มคนนั้นกลับมาอีก” “ทำไมคะ” “เพราะเฮียไม่อยากให้นิ่มคนตรงหน้าหายไป...เฮียนะหลงรักนิ่มคนนี้ไปจนหมดหัวใจแล้ว” นิ่มใจเต้นแรงเพียงแค่ได้ยินคำบอกของอีกฝ่าย เขาไม่ได้โกหกเธอใช่ไหม “คุณ...” “ชู่ว~ เรียกเฮียสิครับ ทำไมต้องหมางเมินเฮียขนาดนั้นหนูไม่รักเฮียบ้างเหรอ” “อย่ามาล้อเล่นนะคะ เฮียชอบนิ่มต่างหาก...แต่ฉันไม่ใช่นิ่มและไม่มีทางเป็นเธอได้ ถ้าเฮียจะให้ฉันเป็นตัว...” “เฮียไม่เคยเห็นนิ่มคนตรงหน้าเป็นตัวแทนใครเพราะคนที่เฮียรักคือ
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย สารภาพ
PY Condominuim“ไม่มีอะไรจะพูดกับเฮียหน่อยเหรอครับ...หนูนิ่มคนใหม่”คำพูดที่แสนเย็นชาทำให้คนที่ฟังได้แต่นั่งถอนหายใจยาว หลังจากเหตุการณ์ในห้องน้ำจบลงพายุก็สั่งให้ลูกน้องมาเก็บกวาดทุกอย่างที่จะไม่สาวถึงตัวเธอ แล้วเขาก็พาเธอออกมาจากงานทันทีเพราะดูเหมือนว่าศรันจะเริ่มแผนที่วางไว้ ความวุ่นวายเลยเกิดขึ้น“คุณต้องการให้ฉันตอบเรื่องไหนคะ”นิ่มเลือกที่จะเปลี่ยนสรรพนามการเรียกระหว่างเธอกับเขาเพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ค่อยชอบให้เธอเป็นนิ่มอีก แต่สิ่งที่เธอคิดกับตรงข้ามกับพายุมาก ยิ่งเธอทำตัวห่างเหินเขายิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม“อยากบอกเรื่องไหนละครับ” แม้จะไม่ชอบใจความห่างเหินที่เธอมอบให้แต่เขาก็พยายามข่มความหงุดหงิดตัวเองเอาไว้“คุณถามว่าฉันไม่ใช่นิ่ม ใช่หรือเปล่าคะ...คำตอบคือใช่ค่ะ!”พายุชะงักเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจยาวแล้วก้าวขาจากจุดที่ตัวเองยืนไปหาเธอ“ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?”“ตั้งแต่ที่ตื่นมาในโรงพยาบาล...ฉันก็ไม่ใช่หนูนิ่มของคุณอีก” เธอเลือกที่จะหยุดพูดแล้วหันมองปฏิกิริยาเขา แต่สีหน้าท่าทางของคนตรงหน้าเธอก็ช่างดูยากเหลือเกิน “ฉันชื่อนารันเป็นคนของตระกูลเวสิกา”“ตระกูลเวสิกางั้นเหรอ”“
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย ไม่เหมือนคนเดิม
“ใช่ค่ะก่อนหน้านี้นิ่มสติไม่สมประกอบจริงๆ แต่ตอนนี้ก็กลับมาเป็นปกติแล้ว...คุณแอลละคะได้ยินข่าวว่าคุณมีเชื้อของโรคHIV หายเป็นปกติแล้วเหรอคะ”คำถามของนิ่มทำให้ทุกคนต่างพากันตกใจ โดยเฉพาะแอลกับศรันที่คิดว่าเรื่องนี้มีเพียงคนในครอบครัวรู้จริงๆ“แก! แกไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน”แอลที่รู้สึกอายปมด้อยของตัวเองเริ่มโวยวายไม่รักษากิริยาแบบผู้ดีเหมือนเมื่อกี้อีกแล้ว แถมยังจะปรี่เข้ามาทำร้ายนิ่มอีก แต่ดีที่พายุเอาตัวมาขวางไว้“ช่วยรักษามารยาทกับคนของผมด้วย เพราะไม่อย่างนั้นกูก็ไม่ต้องรักษาเหมือนกัน”แม้ว่าหญิงสาวตรงหน้าจะอายุมากกว่าแต่สำหรับพายุแล้วคนที่กล้าแตะต้องนิ่มก็ไม่มีอะไรต้องไว้หน้า“ใจเย็นครับคุณพายุ ภรรยาผมแค่ตกใจไม่คิดว่าคู่หมั้นของคุณจะเอาข่าวเท็จแบบนี้มาพูดแบบนี้”“คุณศรันจะบอกว่าคู่หมั้นผมโกหกอย่างนั้นเหรอครับ...รู้ไหมมันหมายถึงการใส่ร้ายว่าฉันที่เป็นหัวหน้าทิศบูรพาโกหกด้วย”สายตาของพายุแม้ว่าจะไม่ได้ดูโกรธหรือแสดงอาการอะไรออกมามาก แต่ก็ทำให้ศรันได้แต่กำมือเข้าหากันแน่นเพราะถิ่นที่ตัวเองปกครองมันแค่ส่วนเล็กๆ ถ้าเทียบกับบูรพาเพราะงั้นเขาเลยต้องยอมไอ้เด็กเมื่อวานซืนตรงหน้า[ปากดีนักกูจะ
เมื่อฉันกลายเป็นเมียบ้าของมาเฟีย เผชิญหน้า
บรรยากาศของยามดึก ท้องฟ้าตอนนี้มืดสนิทมีเพียงแสงของดวงดาวริบหรี่ ลมหนาวเย็นปะทะผิวกายแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนยืนอยู่ระเบียงท้าลมหนาวแม้แต่น้อย“เป็นไรครับทำไมดูใจลอยจัง” เสียงทุ้มของคนที่เพิ่งเดินกลับเข้ามาในห้องนอนเห็นร่างเล็กยืนเหม่อตรงระเบียงเลยเดินเข้ามากอดจากด้านหลัง ก่อนจะกระซิบถามเบาๆ ข้างหู“ทำงานเสร็จแล้วเหรอคะ” “เสร็จแล้วครับ แต่หนูยังไม่ตอบเฮียเลยทำไมถึงเหม่อแบบนั้น”“แค่คิดอะไรเพลินนะคะ”“บอกเฮียได้ไหมว่าเรื่องอะไร”พายุจับคนในอ้อมกอดพลิกมาเผชิญหน้ากับตัวเอง ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าเธอดูเครียดและคิดมากต่างจากปกติ“ไม่มีอะไรค่ะ”“ทำไมต้องปิดบังด้วยครับ...ถึงตอนนี้หนูนิ่มจะเปลี่ยนไปจากแต่ก่อนมากแต่ก็ไม่ใช่ว่าเฮียจะดูไม่ออกว่าหนูกำลังมีเรื่องคิดมากอยู่นะ” มือใหญ่แตะลงบนแก้มนุ่มก่อนจะใช้นิ้วโป้งเกลี่ย“แล้วเฮียชอบหนูนิ่มตอนนี้หรือว่าชอบหนูนิ่มคนเดิมคะ?”ถ้าถามว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ก็คือเรื่องนี้แหละ ยิ่งเธอรู้ตัวว่าชอบ...ไม่สิต้องบอกว่ารักเขาเข้าแล้วเธอก็ยิ่งกลัว กลัวว่าความรู้สึกที่เขามีให้ตอนนี้มันเป็นแค่ของนิ่มคนเดิม ไม่ใช่นิ่มคนนี้“ทำไมถึงถามแบบนั้นครับ ไม่ว่าจะนิ่มคนไหนเฮีย
