ตอนที่ 20 “โอ๊ยย...จะ..เจ็บนะนาวเจ็บปล่อย” แฟร๊งซ์ไม่ได้ทำตามคำขอร้องของมะนาวเขาก็ยังคงลากมะนาวมายัง ลานจอดรถก่อนจะหยุดอยู่ข้างรถคันหรูของตนเอง“นายลากยัยมะนาวมาทำไม” มายด์ที่เห็นเหตุการณ์ก็เดินเข้ามาหาทั้งสองคนทันทีโดยมีไฟนอลตามมาด้วย“เอามาเคลียร์กันให้รู้เรื่อง” แฟร๊งซ์บอกกับมายด์“เรื่องอะไร” มายด์ถามด้วยความสงสัย“พูดสิ...อยากจะพูดอะไรก็พูดเลย” แฟร๊งซ์หันไปพูดกับมะนาวด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน“เอ่อ...มะ...ไม่มีอะไร...ปล่อยนาวได้แล้วพี่แฟร๊งซ์” มะนาวบอกปฏิเสธด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือด้วยความกลัว“ไหนบอกว่าจะบอกอะไร...มายด์ไงพูดสิฉันก็พามาหาแล้วนี่ไง” แฟร๊งซ์ยังคงบอกกับมะนาว“นาวก็บอกว่าไม่มีอะไรแล้วไง”มะนาวพูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก“หึ...ดีไม่มีอะไรก็ดีแล้วต่อไปนี้ก็ห้ามเธอมายุ่งวุ่นวายกับครอบครัวพวกเราอีกเข้าใจไหม...แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” แฟร๊งซ์บอกกับมะนาวด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน“ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่แฟร๊งซ์....พายัยนี่มาทำไมหรือนายจะไปส่งมัน...งั้นฉันกับพี่ไฟกลับกันเองก็ได้”“เดี๋ยวก่อนสิมายด์แฟร๊งซ์แค่พามาเคลียร์กันให้รู้เรื่องแค่นั้นเอง” แฟร๊งซ์อธิบาย“เคลียร์เรื่องอะไร” มายด์ถ
ตอนที่ 21 ทั้งสองกอดจูบกันอย่างดุเดือดอย่างที่ไม่มีใครยอมใครเป็นความรู้สึกที่เร้าร้อนเต็มไปด้วยอารมณ์รักที่ออกมาจากทั้งสองในเวลานี้ไม่มีอะไรที่จะสามรถหยุดแรงปาดถนาของทั้งคู่ด้วยไม่นานร่างทั้งสองก็ล้มตัวลงไปยังเตียงนุ่มของหญิงสาว“อ่าา” เสียงกระเส่าจากร่างบางของมายด์ดังขึ้นเมื่อมือหนาของปฟร๊งซ์ค่อยๆลูบไล้เนื้อผ้าตรงเนินสวาทที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำใสๆไหลออก“แฉะมากเลยนะ”“ซี๊ดด..อ๊ะ..” “แฟร๊งซ์ขอชิมหน่อยนะ” พูดจบร่างสูงก็ค่อยๆแหวกกางเกงชั้นในลายลูกไม้สวยของหญิงสาวไปทางด้านซ้ายก่อนจะลูบกลางกายสาวเบาๆแล้วค่อยๆสอดนิ้วเรียวยาวหนาเข้าไปหนึ่งนิ้วและขยับมันเบาๆเรียกเสียงครางจากหญิงสาวได้ไม่อยาก“อ๊ะๆ..ซี๊ด..เสียวจัง..ฟะแฟร๊งซ์” หญิงสาวครางออกมาด้วยความเสียวที่อีกฝ่ายมอบให้เมื่อได้ยินเสียงครางที่ดังขึ้นแฟร๊งซ์ค่อยๆเพิ่มนิ้วมือเข้าไปเป็นสองนิ้วข้างในมีความยอดรัดนิ้วมือหนาจนชายหนุ่มเริ่มทนต่อความต้องการไม่ไหวจึงเอานิ้วมือออกจากร่องสวาทและทดแทนด้วยลิ้นหนาของตนเองแพร๊บๆ “อ๊ะ..อ่าา..ซี๊ดมะไม่ไหวจะแตกแล้ว..พะพออ๊าาส์”ร่างบางครางออกมาด้วยความเสร็จสมด้วยเรียวลิ้นหนาของแฟร๊งซ์ที่เล้าโลมให้เธอจากนั้นร
ตอนที่ 22เช้าวันต่อมา“อื้มม” “ตื่นแล้วหรอ..มอนิ่งครับ จุ๊บ..” ผมบอกมายด์และจุ๊บเธอไปหนึ่งที..มายด์ไม่ได้ตอบอะไรและมองผมนิ่งๆก่อนจะนอนตะแคงหน้ามาหาผม“มองความหล่อแฟร๊งซ์หรอ” ผมพูดเล่นแหย่เธอ“หึ..หลงตัวเอง..แล้วทำไมเมื่อคืนไม่กลับบ้านนอนนี่ทำไมใครอนุญาตห่ะ” “โห่อะไรอะ..เมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้เลย”“ชิ..ลุกขึ้นออกไปได้แล้วฉันจะไปหาลูก”“ไปด้วย” ผมบอกมายด์และทำท่าจะลุก“ไม่ต้อง..ฉันจะไปคนเดียวส่วนนายไปใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยและกลับบ้านไปได้แล้ว” “ไล่กันเลยนะ..นึกว่าเราจะดีกันแล้วซะอีก” ผมบ่นออกมา“อย่ามาทึกทักเอาเองเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นเพราะความต้องการของร่างกายที่เป็นไปตามธรรมชาติไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้เข้าใจไหม” มายด์บอกผมด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่จริงจัง“แล้วแฟร๊งซ์ต้องทำยังไงมายด์ถึงจะคืนดีด้วยเราจะได้อยู่กันแบบครอบครัวพ่อแม่ลูก” ผมเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง“คิดเอาเอง..จะต้องให้บอกทุกเรื่องเลยหรือไง..ไปแต่ตัวได้แล้วเสร็จแล้วก็กลับบ้านนายไปส่วนฉันจะไปดูลูก” มายด์บอกผมก่อนที่จะลุกขึ้นเดินเข้าไปแต่งตัวเมื่อเสร็จเรียบร้อยเธอก็ออกจากห้องไปดูลูกทันทีทิ้งให้ผมนั่งอยู่ตรงนั้
ตอนทึ่ 23 คนแปลกหน้า“มายด์เกิดอะไรขึ้นใครโทรมา” พอลถามมายด์ด้วยความตกใจ“แฟร๊งซ์พี่พอลแฟร๊งซ์เขาอึกๆ”“เขาเป็นอะไรครับเดี๋ยวพี่คุยเองครับ” พอลหยิบโทรศัพท์ที่ตกพื้นขึ้นมาคุยต่อแทน“ครับเกิดอะไรขึ้นครับ” “(เจ้าของมือถือเครื่องนี้ประสบอุบัติเหตุครับตอนนี้ทางเรากำลังนำตัวส่งโรงพยาบาล…ถ้ายังไงญาติตามไปที่โรงพยาบาล…ได้เลยนะครับ)”“ครับๆ” เขาขาดรับก่อนจะกดตัดสายไปและมาประครองมายดที่ตอนนี้ทรุดลงอยู่ที่พื้น“พ…พี่พอลไม่จริงใช่ไหม…ไม่จริงใช่ไหมค่ะพี่พอลฮืออ” มายด์ถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือและมีน้ำตาที่ไหลออกมา“ตอนนี้ใจเย็นๆก่อนนะครับน้องมายด์”“มายด์จะไปหาแฟร๊งซ์ค่ะ…” มายด์พูดบอกอย่างรีบร้อนพร้อมกับลุกขึ้น“เดี๋ยวมายด์พี่พาไปเองคนเดียวไม่ไหวหรอกตอนนี้…ตอนนี้มายด์ใจเย็นๆก่อนนะครับ”พอลพยายามพูดปลอบมายด์“ฮือๆแฟร๊งซ์เขาจะเป็นอะไรไหมค่ะ…ร…รีบไปกันเถอะค่ะพี่พอลมายด์เป็นห่วงแฟร๊งซ์”มายด์พูดด้วยเสียงที่สะอื้นร้องไห้“ครับๆ”“เอ้าจะรีบไปไหนกันลูก…มายด์ร้องทำไมลูก” ม๊ากับป๊าของมายด์ที่เดินผ่านมาถามทั้งคู่ที่ดูรีบร้อน“อึก…ฮืออม๊าค่ะแฟร๊งซ์เขาฮือๆ”“ใจเย็นๆลูกหนูร้องอยู่อย่างนี้ป๊า
ตอนที่ 24 คนรักฉันได้แต่ยืนนิ่งด้วยความตกใจกับคำถามแฟร๊งซ์…ทำไมเขาถึงถามฉันอย่างนั้นฉันไม่เล่นหรอกนะได้โปรดอย่าเป็นในสิ่งที่ฉันคิดเลยพระเจ้า“คุณเป็นใครครับ” แฟร๊งซ์ยังคงถามฉันซ้ำๆคำถามเดิม“แฟร๊งซ์…จำอะไรไม่ได้เลยหรอ” ยังไม่ทันที่แฟร๊งซ์จะได้ตอบอะไรก็มีเสียงเปิดประตูห้องเข้ามาก่อนแกร๊กกก(เสียงเปิดประตู)“คนไข้ฟื้นแล้วหรอคะ” หมอสาวเอ่ยถามขึ้นหลังจากเข้ามาภายในห้อง“ค่ะหมอ…แต่ว่า…”“ผมเป็นอะไรครับทำไมผมถึงอยู่ที่โรงพยาบาลได้…แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร” แฟร๊งซ์เอ่ยถามหมอ“นี่แหละค่ะหมอ…เหมือนเขาจะจำอะไรไม่ได้เลย”“หมอขอตรวจอาการหน่อยนะคะคนไข้” หมอสาวพยักหน้ารับฉัน…ก่อนจะไปตรวจดูอาการของแฟร๊งซ์ต่อทันทีแกร๊กก(เสียงเปิดประตู)ไม่นานก็มีเสียงเปิดประตูห้องผู้ป่วยดังขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับทั้งสี่คนที่เข้ามาภายในห้องพักผู้ป่วย“ตาแฟร๊งซ์…ตาแฟร๊งซ์ฟื้นแล้วค่ะคุณ” ฉันหันไปมองยังต้นเสียงก็เจอกับป๊าม๊าเข้ามาภายในห้องพอดี“ม๊าคะ” ฉันเอ่ยเรียกม๊าเบาๆ“เป็นอะไรลูก”“แฟร๊งซ์เขา…” ฉันยังไม่ได้พูดอะไรหมอก็เดินเข้ามาหาฉันม๊าและป๊า“ญาติคะ…หมอขอคุยด้วยหน่อยค่ะ”“ได้ค่ะหมอ”“จากที่หมอสอบถามและตรวจอาการขอ
ตอนที่ 25 ไม่ถูกชะตา“ใช่…มายด์เป็นคนรักของแฟร๊งซ์” “คนรัก…แล้วทำไมผมถึงจำคุณไม่ได้” “เพราะแฟร๊งซ์เกิดอุบัติเหตุเลยเสียความทรงจำบางส่วนไป…แต่ไม่เป็นไรหมอบอกว่าจะกลับมาจำได้ปกติได้แน่นอนแต่อาจใช้เวลาหน่อย” มายด์อธิบายให้แฟร๊งซ์ได้รับรู้“…….” “เรื่องนี้เราค่อยคุยกันดีกว่า…ทานอาหารก่อนแล้วจะได้ทานยา”“ไม่ต้องเดี๋ยวผมกินเอง” ผมเอ่ยบอกผู้หญิงตรงหน้าที่บอกว่าเป็นแฟนผม“ดื้อจะกินเองได้ยังไง”“ผมบอกว่ากินเองได้แขนอีกข้างผมก็ตักได้” “อย่ามาดื้อนะ...บอกว่าจะป้อนไง” มายด์พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน“...ชิ” ทำไมพอเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดันมันถึงทำให้ผมกลัวได้เนี้ย“ว่ายังไงจะกินไหมแล้วทำหน้าให้มันดีๆหน่อย” มายด์หรี่ตามองแฟร๊งซ์ที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์“กิน” “ก็แค่นั้น” หลังจากนั้นมายด์ก็ทำการป้อนอาหารตรงหน้าให้แฟร๊งซ์ทานจนหมดแม้ในระหว่างการป้อมแฟร๊งซ์จะทำหน้าไม่สบอารมณ์ก็ตามแต่ก็ทำอะไรขัดใจมายด์ไม่ได้อยู่ดี“นี้ยากินแล้วก็นอนพัก” มายด์ยื่นยาให้แฟร๊งซ์“....” แฟร๊งซ์ไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ยอมรับยามากินพร้อมดื่มน้ำตาม“ดีมาก...จะเอาอะไรก็เรียกมายด์นะ” มายด์บอกแฟร๊งซ์ก่อนจะแยกไปนั่งที่โซฟาตรงมุมห้อง
ตอนที่ 26 เช็ดตัว Nc ตกเย็น ร่างบางที่นอนหลับอยู่ก็ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือเธอมองไปรอบๆห้องก็พบว่าพยาบาลกำลังถอดเสื้อผู้ป่วยของชายหนุ่มร่างสูงอยู่ก็รีบเดินเข้าไปหาทั้งคู่ทันที“ทำอะไรค่ะคุณพยาบาล” มายด์เอ่ยถามพยาบาลสาวที่กำลังปลดกระดุมให้แฟร๊งซ์ขึ้นมาทันที“กำลังปลดกระดุมให้ผู้ป่วยค่ะจะเช็ดตัวค่ะญาติ” พยาบาลสาวเอ่ยตอบมายด์ก่อนจะหันมาปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายให้กับแฟร๊งซ์จนเผยให้เห็นซิกแพคของชายนุ่มจนทำให้พยาบาลสาวกลืนน้ำลายทันทีที่เห็นมัน“จะเช็ดตัวหรอ” มายด์เอ่ยถามแฟร๊งซ์ที่มองการกระทำของพยาบาลสาวอยู่“อืม” แฟร๊งซ์พยักหน้าให้มายด์ก่อนจะหันกลับมามองที่พยาบาลสาวอีกครั้งซึ่งนั้นเริ่มทำให้มายด์ไม่พอใจชายหนุ่มอยู่ไม่น้อย“เดี๋ยวครับ” แฟร๊งซ์เอ่ยห้ามพยาบาลสาวที่กำลังจะนำผ้าชุบน้ำแล้วบิดให้หมาดๆมาเช็ดที่หน้าอกของเขาซึ่งนั้นทำให้พยาบาลสาวมองหน้าเขาอย่างงงรวมถึงมายด์ด้วยเช่นกัน“คะ” “ผมอยากให้แฟนผมเป็นคนเช็ดตัวให้ครับรบกวนคุณพยาบาลออกไปก่อนได้ไหมครับ” แฟร๊งซ์เอ่ยบอกพยาบาลสาวพลางมองไปยังมายด์ที่ทำหน้าตกใจอยู่ข้างๆพยาบาลสาวคนนั้น“เอ่อ...ได้ค่ะ” พยาบาลสาวเอ่ยบอกก่อน
ตอนที่ 27 ออกลายเดิมหนึ่งเดือนต่อมา หลังจากวันนั้นเวลาก็ผ่านล่วงเลยมาหนึ่งเดือนแล้วแฟร๊งซ์ได้ออกจากโรงพยาบาลกลับมารักษาตัวอยู่ที่บ้านของเขามีคุณฟ้ารดาคุณฟากฟ้าและน้องๆค่อยดูแลอยู่ไม่ห่างส่วนมายด์ก็จะมาหามาเยี่ยมตลอดจนเกิดความคุณชินให้แก่แฟร๊งซ์ความทรงจำบางส่วนก็เริ่มกับมาแต่ในส่วนนั้นก็ยังไม่มีความทรงจำที่เกี่ยวกับมายด์และไฟนอล เรื่องไฟนอลมายด์ยังไม่ได้บอกแฟร๊งซ์ว่าเขามีลูกกับเธอแล้วและเธออยากให้เขาค่อยๆจำทุกอย่างให้ได้ก่อนซึ่งนั้นต้องใช้เวลามากพอสมควรแต่ขาก็จะทำมัน... ส่วนไฟนอลเธอบอกกับลูกว่าป๊าของเขาต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดสักพักเดี๋ยวจะกับมาเธอไม่อยากให้ลูกรับรู้ว่าป๊าที่พึ่งได้เจอกันกับกลายมาเป็นว่าจำเขาไม่ได้เธอไม่อยากให้ลูกเสียใจ...บ้านแฟร๊งซ์“ไอ้แฟร๊งซ์วันนี้มายด์ยังไม่มาหามึงหรอวะ” นนท์ถามขึ้นเมื่อมาถึงบ้านของแฟร๊งซ์“ยัง”“แล้วเอาไงตกลงวันนี้จะไปวันเกิดไอ้พัดไหม”“วันนี้วันเกิดมันหรอ” แฟร๊งซ์เอ่ยถามนนท์ขึ้นในช่วงเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ที่กลับมารักษาตัวอยู่บ้านความทรงจำที่เกี่ยวกับเพื่อนของเขาก็เริ่มกลับเข้ามาในความทรงจำบ้างแล้ว“เออดิจัดที่เ
ตอนที่ 38 ขอบคุณที่ยังรักกันโรงพยาบาลฉันกลับมาโรงพยาบาลอีกครั้งหลังจากไปดูของที่ห้องแฟร๊งซ์..."มาแล้วหรอลูก...หนูมายด์ตาหนูบวมแดงมากเลยลูกโถ่" ม๊าของแฟร๊งซ์พูดจบก็เดินเข้ามาสวมกวดฉันอย่างปลอบโยน"มายด์ไม่เป็นอะไรค่ะม๊า" ฉันบอกม๊าก่อนจะเดินเข้าไปหาแฟร๊งซ์ที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย"แฟร๊งซ์มายด์ให้อภัยแฟร๊งซ์ทุกอย่างเลยนะ...ตอนนี้แฟร๊งซ์ช่วยตื่นขึ้นมาหามายด์กับลูกได้แล้วไหนแฟร๊งซ์บอกว่าจะพามายด์กับลูกไปอยู่บ้านที่แฟร๊งซ์ซื้อไว้ไงอึก...ตื่นขึ้นมาสิ...ตื่นขึ้นมา..." "หนูมายด์ลูก...""อึก...ฮือๆ...ทำไมเขาไม่ฟื้นสัักทีค่ะม๊าอึก...ทำไม""มายด์ลูกตาแฟร๊งซ์ต้องฟื้นขึ้นมาหาพวกเราแม่เชื่ออย่างนั้น...แฟร๊งซ์ต้องฟื้้นลูก""อึก...มายด์จะรอค่ะ"หลังจากวันนั้นเวลาก็ผ่านไป จากวันเป็นเดือน ผ่านมาห้าเดือนแล้วแฟร๊งซ์ก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาวันนี้เป็นวันเกิดของแฟร๊งซ์แล้ว..."พี่ไฟครับมาเป่าเค้าแทนปะป๊าหน่อยลูก" ฉันบอกกับลูกชายที่วิ่งเล่นออยู่กับปู่ย่าอยู่รอบห้องนอนของแฟร๊งซ์"ครับม๊า..."ฟู่ๆ ฟู่"อวยพรคุณพ่อด้วยครับ" ฉันบอกลูกชายก่อนที่ไฟนอลจะปีนขึ้นเตียงแล้วหอมแก้มของแฟร๊งซ์ทั้งสองข้าง"happy birthda
ตอนที่ 37 สมุดบันทึกคอนโดแฟร๊งซ์หลังจากได้พูดคุยกับม๊าฉันก็มาดูความจริงทุกอย่างของเมื่อห้าปีที่แล้วที่คอนโดของแฟร๊งซ์ซึ่งเป็นคอนโดที่ฉันเคยอยู่กับแฟร๊งซ์เมื่อก่อนในช่วงที่ยังคบกันอยู่ใจหวิวเหมือนกันนะ..."มาถึงนี้แล้วยัยมายด์เธอต้องเข้าไปดู" ฉันพูดให้กำลังใจตัวเองก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปข้างในเมื่อเข้ามาด้านในฉันก็รีบเดินตรงไปที่ลิฟต์ทันทีก่อนจะกดเลขชั้นรอไม่นานก็มาถึงห้องที่ฉันคุ้นเคยเป็นอย่างดีฉันค่อยๆใช้คีย์การ์ดแตะเข้าไปเมื่อประตูห้องเปิดออกฉันก็เข้าไปเมื่อเข้าไปภายในห้องก็ต้องตกใจเพราะข้างในมีรูปฉันที่ถ่ายคูู่กับแฟร๊งซ์เต็มไปหมดแถมยังมีวอลเปเปอร์ที่ติดผนังห้องที่เป็นรูปคู่ของเราอีกอะไรกันเนี้ยฉันค่อยๆเดินดูภายในห้องก่อนจะหยุดที่รูปๆหนึ่งที่เป็นภาพวาดด้วยมือซึ่งมันเป็นรูปที่ไม่ได้สวยอะไรมากแต่เมื่อฉันเห็นชื่อคนวาดก็ต้องตกใจอีกครั้ง"แฟร๊งซ์วาดงั้นหรอ" ฉันหยิบรูปนั้นขึ้นมาดูใกล้ก่อนจะลูบเบาๆ"อึก..." ฉันร้องไห้กับรูปที่เห็นก่อนจะพลิกข้างหลังดูก็พบกับข้อความข้อความหนึ่ง"สักวันจะเป็นจริง...อึกๆ...ฮือๆ..." ฉันร้องไห้ออกมาพร้อมกับกอดรูปภาพนั้นจนตัวสั่งรูปภาพที่แฟร๊งซ์วาดน
ตอนที่ 36 เจ้าชายนิทราเวลาผ่านไปห้าชั่วโมงการผ่าตัดเป็นไปได้ด้วยดี"หมอครับเพื่อนผมเป็นยังไงบ้าน" เมื่อนนท์เห็นหมอ ออกมาจากห้องผ่าตัดก็รีบเดินเข้าไปหาทันทีเพื่อถามอาการของแฟร๊งซ์"คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับแต่ยังคงต้องดูอาการอย่างใกล้ชิดตอนนี้หมอต้องให้คนไข้พักอยู่ในห้องปลอดเชื้อก่อนญาติยังเข้าเยี่ยมไม่ได้นะครับต้องรอให้คนไข้อาการดีกว่านี้ก่อน...แล้วหมอมีอีกเรื่องที่ต้องบอกญาติคนไข้ไม่ทราบว่าใครเป็นญาติของคนไข้ครับ..." หมอหนุ่มเอ่ยถาม"บอกแฟนเขาแทนได้ไหมครับหมอ..." นนท์เอ่ยถาม"ต้องเป็นญาติครับถ้างั้นถ้าญาติของคนไข้มาถึงช่วยบอกพยาบาลด้วยนะครับหมอขอตัวก่อน" "ครับขอบคุณครับคุณหมอขอบคุณมากๆครับ" นนท์"ขอบคุณครับหมอ/ขอบคุณครับ" เดล พัด"ขอบคุณมากค่ะคุณหมอ" มายด์เอ่ยบอกอย่างโล่งใจ"ไม่เป็นไรครับเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้วที่ต้องช่วยเหลือคนไข้หมอขอตัวนะครับ""ค่ะ/ครับ" หลังจากที่หมอเดินแยกออกไปก็เหลือมายด์เจน นนท์ เดลและก็พัดทั้งห้าหันหน้ามามองกันอย่างโล่งอกที่แฟร๊งซ์ปลอดภัยแล้วแต่ก็ยังมีกังวลอยู่เพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่หมอจะบอกกับญาติของแฟร๊งซ์คืออะไร...คงต้องรอม๊ากับป๊าไอ้แฟร๊งซ์มาที่น
ตอนที่ 35 เผื่อใจ"ไอ้พวกเหี้ย!มึงทำเหี้ยอะไรเพื่อนกูไอ้สัดเอ้ย!" นนท์เอ่ยออกมาทันทีที่มาถึงก่อนจะเห็นว่าเพื่อนของตนเองกำลังถูกผู้ชายห้าคนที่ถือไม้หน้าสามรุมทุบตีเพื่อนของเขาอยู่ก็ฟิวขาดกระโดดถีบหนึ่งในห้าคนก่อนที่มันจะล้มลงไปจากนั้นพวกพี่ที่เห็นเหตุการณ์ที่มากับนนท์ก็ช่วยด้วยอีกแรงจนเกินการชุลมุนขึ้นอีกครั้งตุ๊บ! ผลั๊ว! ผลั๊ว! ตุ๊บ!"หยุด!หยุดนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจวางอาวุธลงให้หมด!" "กรี๊ดดด!...แฟร๊งซ์!"พรืบ!"มายด์ยัยมายด์!"เมื่อทั้งสองฝ่ายตีกันไปได้ไม่นานเสียงเจ้าหน้าที่ตำรวจก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องของมายด์ที่ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนจะเห็นร่างของแฟร๊งซ์ที่นอนจมกองเลือดและสลบไปในที่สุด"ช่วยเรียกรถพยาบาลทีค่ะ...มายด์ยัยมายด์แกฟื้นสิมายด์!" เจนที่เห็นว่าเพื่อนสลบลงไปรีบบอกเจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งให้เรียกรถโรงพยาบาลให้มาทันที"ฉิบหายพ่อมึงแล้วหนีเร็ว!" เสียงหัวขโมยคนหนึ่งดังขึ้นก่อนหัวขโมยทั้งหมดพยายามจะวิ่งหนีตำรวจแต่ก็ไร้ประโยชน์เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจได้รวบตัวหัวขโมยทั้งห้าไว้ได้"คุณตำรวจครับช่วยเพื่อนผมด้วยครับ!" นนท์ที่เริ่มได้สติรีบเอ่ยบอกกับตำรวจทันทีก่อนจะเดิน
ตอนที่ 34 ดูแล"แฟร๊งซ์...ตื่นมากินข้าวกินยาก่อน..." ฉันปลุกแฟร๊งซ์ที่นอนป่วยอยู่ในตอนนี้"อื้มม..." แฟร๊งซ์เอามือปัดสิ่งที่รบกวนการนอนก่อนจะดึงผ้าห่มหนามาคุมตัว"นี่!...อย่าดื้อเหมือนลูกได้ไหมลุกขึ้นมากินข้าวกินยาดีๆ""หื้ม...ลูก?" แฟร๊งซ์เมื่อได้ยินก็ดึงผ้าห่มออกมาจ้องมองหน้าฉันอย่างมีคำถาม"เออ...หมายถึงอย่าดื้อเหมือนเด็กได้ไหม" ฉันแก้ตัวกลับไปหวังว่าจะไม่สงสัยอะไรนะ"......." แฟร๊งซ์มองหน้าฉันนิ่งก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งฉันที่เห็นอย่างนั้นก็รีบดึงตัวให้แฟร๊งซ์ลุกขึ้นมาทันที"กินข้าวกินยาก่อนค่อยนอน...ลุกขึ้นมาอย่างอแง" ฉันฉุดรั้งให้แฟร๊งซ์ลุกขึ้นจากเตียงในที่สุดแฟร๊งซ์ก็ลุกขึ้นมาตามที่ฉันต้องการแม่จะมีสีหน้าที่ดูงัวเงียอยู่บ้างก็ตาม"งื้ออ" ทำเสียงแบบนี้คิดว่าน่ารักมากหรือไง"ลุกขึ้นนั่งดีๆ...เดี๋ยวมายด์ไปเอาอาหารมาให้แฟร๊งซ์นั่งรอก่อนนะ" ฉันบอกกับแฟร๊งซก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อไปเอาโจ๊กหมูมาให้แฟร๊งซ์กิน"มาแล้ว...อะกินซะ" ฉันว่างจานโจ๊กไว้โต๊ะข้างแฟร๊งซ์"......." "ทำไมไม่กินล่ะจะได้กินยา" ฉันเอ่ยถามแฟร๊งซ์เมื่อแฟร๊งซ์เอาแต่มองหน้าฉันสลับกับโจ๊กตรงหน้า"แขนไม่มีแรง" แฟร๊งซ์เอ่ยบอ
ตอนที่ 33 อย่าเลือกคนอื่นก่อนฉัน Nc"มะ...ไม่....กรี๊ดดดดด!"หญิงสาวกรีดร้องออกมาทันทีเมื่อชายหนุ่มทำการปลดเข็มขัดของตนเองและดึงมันมามัดตึงที่ข้อมือทั้งสองข้างของเธอย่างแน่นหนามือหนาอีกข้างทำการกระชากเสื้อที่เธอใส่อยู่จนเหลือแค่เพียงเสื้อชั้นในที่ใส่อยู่เท่านั้นไม่รอช้าชายหนุ่มทำการกระชากชุดชั้นในตัวบางของหญิงสาวออกทันทีจนหน้าอกขนาดใหญ่เปลือยเปล่าสู่สายตาของชายหนุ่น"ไม่...นะ...พอได้แล้ว!" หญิงสาวพยายามห้ามปรามสายหนุ่มแต่ก็ไร้ประโยชน์เพราะในตอนที่ความโกรธความน้อยใจในหลายๆเรื่องมันทำให้เขาขาดสติไปแล้วในตอนนี้ชายหนุ่มไม่ได้สนใจคำประท้วงของหญิงสาวเขาจ้องมองยอดปทุมถัดสีสวยตรงหน้าก่อนจะใช้ปากของเขางับและดูดดึงมันอย่างรุนแรงแผล็บๆ แผล็บ!"อ๊ะ!...จะ...เจ็บ" หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าทำการดูดดันยอดปทุมถัดงามอย่างรุนแรงทั้งกัดเม้นจนเธอเจ็บไปหมดชายหนุ่มไม่รอช้าทำการถอดกางเกงตัวบางของหญิงสาวออกจากนั้นก็ถอดของตนเองจนตอนนี้ร่างของทั้งสองคนเปลือยเปล่าไร้สิ่งใดห่อหุ่มร่างกาย"มะ...ไม่นะพอเถอะฟ...แฟร๊งซ์..." "ปล่อยแน่ไม่ต้องห่วง...""อุ๊บ!...อื้มมม"ไม่รอช้าชายหนุ่
ตอนที่ 32 ผลของการกระทำ"ขอบคุณครับที่มาส่ง" พอลเอ่ยบอกกับมายด์เมื่อมายด์พาเขามาส่งที่ห้อง"ขอบคุณอะไรกันค่ะ...ที่พี่พอลต้องเจ็บตัวอย่างนี้ก็เพราะว่าจะช่วยมายด์""หึ...ใครจะไปรู้ล่ะครับว่าหมอนั้นจะชกเข้ามาที่หน้าพี่แบบนี้ขนาดเขาความจำเสื่อมนะครับยังไม่ชอบหน้าพี่เลย""มายด์ต้องขอโทษจริงๆนะคะพี่พอล" มายด์เอ่ยบอกด้วยความรู้สึกผิด"น้องมายด์เลิกขอโทษพี่ได้แล้วครับ...แล้วก็รีบกลับไปหาหมอนั้นเถอะครับดูท่าจะโกรธมายด์น่าดูที่มายด์เลือกที่จะมาส่งพี่ก่อนแบบนี้""ก็ได้ค่ะ...งั้นพี่พอลก็พักผ่อนนะคะมายด์ไม่กวนแล้วเข้าห้องไปได้แล้วค่ะ""ครับผม"หลังจากพูดคุยกับพี่พอลเสร็จฉันก็รีบลงไปหาแฟร๊งซ์ที่ล็อบบี้ของโรงแรมแต่พอฉันมองหากลับไม่เห็นแม้แต่เงาของแฟร๊งซ์ไม่รู้หายไปไหนแล้วสภาพแบบนั้นยังจะไปไหนอีกบอกให้รอก็ไม่รอไปไหนของเขากันนะ"เอ่อ...ขอโทษนะคะคุณพนักงานขอถามอะไรหน่อยได้ไหมค่ะ" ฉันเลือกที่จะเดินไปถามพนักงานที่เค้าเตอร์เผื่อเขาจะเห็นว่าแฟร๊งซ์ไปไหน"ค่ะคุณลูกค้ามีอะไรหรือเปล่าค่ะ" "ไม่ทราบว่าพอจะเห็นผู้ชายตัวสูงประมาณนี้มีผ้าก๊อซปิดแผลที่คิ้วและที่หัวน่ะค่ะพอจะเห็นไหมค่ะ""อ่อ...คุณผู้ชายคนนั้นดิฉั
ตอนที่ 31 คนไม่สำคัญ"มึงแน่ใจนะว่าอยู่ที่นี้" ผมถามไอ้นนท์หลังจากที่ผมกับมันมาถึงร้านอาหารที่เมียมัน เช็คอินในไอจี"เออแน่ใจเข้าไปเลยไหมวะ" ดูท่ามันคงร้อนใจเหมือนกันสินะ"อืม"ภายในร้านอาหารทางด้านมายด์"อาหารร้านนี้อร่อยเนอะแก" ยัยเจนถามฉัน"ฉันเห็นแกกินที่ไหนก็อร่อยไปหมดนั้นแหล่ะ""ก็มันอร่อยจริงๆใช่ไหมค่ะพี่พอล""ครับอร่อยครับแล้วจะสั่งอะไรกันเพิ่มไหมครับสาวๆ" พี่พอลเอ่ยถามฉันกับยัยเจน"พอแล้วค่ะพี่พอลถึงอาหารจะอร่อยขนาดไหนแต่ในท้องตอนนี้คงรับไม่ไหวแล้วล่ะค่ะ" ยัยเจนบอกพร้อมกับลูบท้องน้อยๆของมันไปด้วยมันคงจะอิ่มจริงๆนั้นแหละก็เล่นกินขนาดนั้นทั้งกุ้งทั้งปูเยอะไปหมดมันคนเดียวก็สองโลกว่าแล้วล่ะมั้ง"ฮาฮ่าครับแล้วน้องมายด์ล่ะครับจะเอาอะไรเพิ่มไหม""ไม่เอาอะไรเพิ่มแล้วล่ะค่ะพี่พอลแล้วพี่พอลล่ะค่ะจะเอาอะไรเพิ่มไหม"ฉันถามพี่พอลกลับไปบ้าง"พี่ก็พอแล้วล่ะครับแค่นี้ก็อิ่มแล้ว""งั้นเราจะไปที่ไหนกันต่อดะ....." ยัยเจนยังพูดไม่ทันจบประโยคก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาขัดซะก่อน"แหมมาเที่ยวไม่ชวนผัวมาด้วยเลยนะครับเมีย" พี่นนท์ที่มาได้ยังไงไม่รู้เอ่ยถามยัยเจนที่ตอนนี้หน้างอไปแล้ว"นายมาได้ยังไงเนี้ย
ตอนที่ 30 ซ้ำเติม "เอาไงต่อมึงสองตัว" ไอ้พัดถามผมกับไอ้นนท์หลังจากที่พวกเราลงมาจากห้อง"ก่อนจะทำอะไรหาไรแดกก่อนได้ไหมวะกูหิว" ไอ้เดลเอ่ยขึ้นสงสัยมันจะหิวจริง"หาอะไรกินกันก่อนก็ได้" ไอ้นนท์บอก"โอเค...งั้นกินที่ไหนดีวะกูอยากกินอาหารทะเลพวกกุ้ง ปลาหมึกส่วนพวกมึงสองตัวต้องแดกปลาเยอะๆจะได้ฉลาดบ้างทำตัวเหี้ยกับเมียกันดีจริงๆ" ไอ้เดลได้ทีหลอกด่าพวกผมใหญ่เลยอย่าให้ถึงตามันบ้างผมจะด่าให้กลับตัวไม่ทันเลย"หึๆ...มึงก็ไปว่ามันสองตัวไอ้เดล" "สมควรว่าไหมล่ะไอ้สัด...หรือมึงเข้าข้างมันสองตัวไอ้พัด""เลิกด่าพวกกูได้แล้วไอ้สัด...ไปหาอะไรกินกันร้านตรงโน้นก็ได้คนเยอะดีน่าจะอร่อยแล้วจะได้หาเมียกูต่อ" พูดเสร็จได้นนท์ก็เดินนำพวกผมไปที่ร้านอาหารร้านหนึ่ง...ในร้านบรรยากาศก็โอเคร้านอาหารแห่งหนึ่ง....ในจังหวัดภูเก็ต"ตกลงจะแดกอะไรกันพวกมึงสองตัวเนึ้ย"ไอ้เดลถามผมกับไอ้นนท์ทันทีที่พนักงานของร้านพาพวกผมมาที่โต๊ะ"เอาอะไรก็เอามาเถอะกูกินได้หมดแหล่ะ" ไอ้นนท์บอกไอ้เดลอย่างไม่ใส่ใจ"แล้วมึงจะแดกอะไรไอ้แฟร๊งซ์""อะไรก็ได้" ผมบอกมันออกไป"เออกูสั่งเองก็ได้พวกเวร...เอาปลานึ่งมะนา...ปลาราดพริก...ปลาเผา...ต้มยำปลา...แ