"ฮึก...ค่ะ เค้กเชื่อ" คลาสผละกอดออกแล้วประกบริมฝีปากลงอย่างนุ่มนวล เขาดันตัวเธอไปที่บริเวณเตียงนอนทั้งที่ริมฝีปากยังแนบชิดกันอยู่ ก่อนที่เขาจะถอนจูบออกแล้วผลักร่างของเธอให้นอนราบลงไปกับเตียง "มันเพิ่งจะ1ทุ่มกว่าอยู่เลยนะคะ" ร่างบางพูดท้วงขึ้น"คุณมันน่าเอาจนผมอดใจไม่ไหว ช่วยไม่ได้" มุมปากหนากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะถอดกางเกงของตัวเองออก เผยให้เห็นท่อนเอ็นใหญ่ที่มันพองตัวขึ้นจนแทบจะกำไม่หมดชายหนุ่มค่อยๆ ขึ้นมาคร่อมบนตัวของหญิงสาว พร้อมซุกใบหน้าลงมาไซ้ที่ซอกคอขาว ก่อนจะขบเม้มผิวเนียนจนเกิดรอยแดง"อื้อ พี่คลาสอย่าทำแบบนี้ แค่นี้เค้กก็ปิดรอยที่พี่ทำไว้แทบจะไม่หมดแล้วนะ" คัพเค้กดุใส่แฟนหนุ่มเสียงแข็ง เพราะรอยเก่าที่เขาทำเอาไว้มันยังเด่นชัดจนเธอหมดรองพื้นไปหลายขวดแล้ว"ก็คุณเป็นของผม ผมจะทำรอยไว้ทั่วตัวคุณ"พูดจบเขาก็ขบเม้มทำร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของเพิ่มอีก แล้วค่อยๆ ปลดกระดุมชุดนักศึกษาของเธอออกทีละเม็ดๆ จากนั้นเขาก็ละใบหน้าออกจากซอกคอขาวแล้วเลื่อนลงมาที่หน้าอกใหญ่แทน มือหนาเอื้อมไปปลดตะขอชุดชั้นในของเธอออกอย่างง่ายดาย ก่อนจะโยนมันทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เรียวลิ้นร้อนลากเลียไปทั่วบริเวณ
"เค้กคุณก็รู้ว่าเมื่อคืนผมไม่มีสติ" "เค้กบอกพี่ตั้งกี่ครั้งแล้วเรื่องยา ถ้าพี่เลิกไม่ได้เราก็เลิกกัน" คัพเค้กพูดเสียงแข็ง พยายามคุมเสียงเอาไว้ไม่ให้มันสั่นเครือ "เมื่อคืนพี่ก็เป็นคนปล่อยเค้กมาเองไม่ใช่หรอพี่คลาส" เธอถามพลางแกะมือของเขาออก แต่ก็ไม่เป็นผล เขาไม่ยอมปล่อยแถมยังจับเอาไว้แน่นกว่าเดิมเสียอีก"ผมบอกคุณไปแล้วไงว่าผมไม่มีสติเค้ก""ปล่อยเค้กมันไปเถอะพี่คลาสคนมองเยอะแล้ว" แกรมช่วยพูดอีกแรง เมื่อเห็นนักศึกษาที่กำลังจะเดินเข้ามหา'ลัยเริ่มจับตามองมาที่พวกเขาคลาสไม่ได้สนใจหรือแคร์สายตาคนพวกนั้นเลยสักนิด เขายังคงพยายามฉุดกระชากลากเธอให้ขึ้นไปบนรถ"พี่คลาสปล่อยเค้ก!!"พรึ่บ! ร่างบางถูกชายหนุ่มกระชากอย่างแรงจนเธอถลาหน้ากระแทกเข้ากับแผงอกแกร่ง เขาใช้จังหวะนี้กอดเธอเอาไว้แน่น คัพเค้กพยายามทุบตีเขาแต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อย เหมือนกับว่าไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยสักนิด "ผมขอโทษเค้ก เรากำลังจะหมั้นกันนะ ไม่เป็นแบบนี้ได้มั้ย" ว่าจบก็กระชับกอดเธอให้แน่นขึ้นกว่าเดิม จนเธอเริ่มที่จะหมดแรงสู้ หยดน้ำใสๆ ค่อยๆ ไหลรินลงมาจนเสื้อของเขาเปียกชุ่ม "พอเถอะพี่คลาส เค้กเหนื่อย ฮึก..""ขอโทษเค้กผมขอโทษ" น้ำเสียง
พรึ่บ! ร่างบางปัดมือเขาออก "คุณนี่ดื้อจริงๆเลยนะเค้ก""พาเค้กไปมหาลัยเดี๋ยวนี้ เค้กต้องไปเรียน ฮึก.." เธอพูดพลางยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกเองพยายามจะไม่ใจอ่อนให้เขาอีก"ถ้าคุณไม่หายโกรธผมก็ไม่ไปส่ง""เค้กต้องเรียนนะพี่คลาส !! ฮึก..""มีผัวรวยขนาดนี้ ไม่เรียนก็ยังได้""พี่มันคนไม่มีเหตุผล !! ฮึก.." คัพเค้กจ้องหน้าแฟนหนุ่มทั้งน้ำตา "หายโกรธผมได้แล้ว ผมจะเลิกยาเพื่อคุณ" สีหน้าของคลาสดูจริงจังจนเธอเริ่มสับสน เธอไม่รู้ว่าจะเชื่อคำพูดขอวเขาได้ไหม"เลิกยาได้เมื่อไหร่เราค่อยคุยกัน ฮึก..""ผมจะเลื่อนงานหมั้นของเราให้เร็วขึ้น""พะ พี่คลาส ฮึก...ทำไมไม่เคยฟังเค้กเลย ฮึก.."พรึ่บ! เขาดึงเธอเข้าไปกอดพร้อมกับยกมือขึ้นลูบศรีษะเธอเบาๆ ก่อนจะถอายหายใจออกมาหนักๆ "ผมมันเลวมากเลยใช่มั้ย คุณถึงอยากจะไปจากผมขนาดนี้""....""ผมสัญญาว่าผมจะพยายามเปลี่ยนตัวเองทุกอย่างเพื่อคุณ ผมรักคุณมากนะเค้ก ผมรักคุณมากจริงๆ"".....""ที่ผ่านมาผมขอโทษทุกอย่าง" คลาสเป็นคนผละกอดออก ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาประทับริมฝีปากอย่างแผ่วเบา ซึ่งเธอไม่ได้จูบกลับ แต่ก็ไม่ได้ผลักเขาออกใจเธอเริ่มจะอ่อนให้เขาอีกแล้ว..นานหลายนาทีกว่าเขาจะยอมถ
"ยาย อ้วนขึ้นรึเปล่าอย่ากินเยอะนะคะ อ้วนแล้วจะไม่สวยเดี๋ยวไม่มีคนจีบน่า ^_^" เธอพูดหยอกล้อคนเป็นยายพร้อมกับเดินเข้าไปสวมกอดเอาไว้แน่น "แบบนี้ยายต้องลดหุ่น จะได้มีผู้ชายหล่อๆแบบตาคลาสแฟนเอ็งมาจีบบ้าง ^_^" ความมีอารมณ์ขันของหญิงวัยชรา มักจะเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เสมอเมื่อคุยกับยายเสร็จ คลาสก็พาเธอเดินมาดูความเรียบร้อยของงาน ของทุกอย่างถูกจัดเตรียมเอาไว้หมดเรียบร้อยแล้ว "พรุ่งนี้แล้วสินะ ^_^" เขาพูดแล้วดึงเธอเข้าไปกอดเอาไว้แน่น "พี่คลาสทำอะไรอายคนอื่นมั้ยเนี่ย ดูสิคนมองเต็มเลย" คัพเค้กร้องท้วงด้วยความเขินอาย เมื่อถูกทีมงานที่กำลังจัดการเรื่องสถานที่มองมาเป็นตาเดียว "งั้นขึ้นไปบนห้องกันดีกว่า ^_^""ไม่เอาพี่คลาส เค้กของดเรื่องนั้นก่อน""งดอะไรของคุณ ไม่!! ผมจะเอา" คนอย่างเขาหื่นได้ตลอดเวลาจริงๆ "นะคะ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า เอาไว้หลังงานหมั้นเค้กจะยอมให้พี่ทำโดยที่เค้กจะไม่ขัดอะไรสักคำ^_^""คุณพูดแล้วนะเค้ก" คลาสจ้องมองเธอด้วยแววตาเป็นประกาย จนร่างบางเริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดรึเปล่าที่พูดไปแบบนั้น คนอย่างเขายิ่งหื่นๆ อยู่ด้วยหลังจากดูความเรียบร้อยเสร็จ ทั้งคู่ก็พากันไปทานอาหารท
หน้าอกใหญ่แดงเป็นจ้ำจากมือของตัวเองที่กำลังบีบกุมอย่างหนัก คัพเค้กหลั่งน้ำตาออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะที่ชายหนุ่มเดินเข้ามานั่งคุกเข่าลงกอดเรียวขาของเธอเอาไว้แน่นทั้งน้ำตา เขานี่มันช่างน่าสมเพชจริงๆ ไม่สมกับเป็นมาเฟียใหญ่เอาเสียเลย"น้ำตาพี่มันไม่ได้ทำให้เค้กรู้สึกดีขึ้นมาหรอกพี่คลาส งานหมั้นเค้กขอยกเลิก ฮึก.." เธอพูดพร้อมกับพยายามแกะมือเขาออก"ไม่เค้ก! ผมจะไม่ให้คุณไปจากผม มาเริ่มต้นกันใหม่ ผมสัญญาผมจะไม่ทำอีกแล้ว"คัพเค้กถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดผลักร่างของเขาออกแล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องนี้ในทันทีทั้งน้ำตา มือข้างขวายังคงกุมอกข้างซ้ายเอาไว้แน่น เพราะรู้สึกเจ็บปวดมากจริงๆ ภาพที่เขากำลังมีอะไรกับคนอื่นมันยังคงติดตา"เค้ก คุณจะไปไหน ฟังผมก่อน ผมขอโทษ"ร่างบางเร่งฝีเท้าวิ่งให้เร็วขึ้นอีกหลายเท่าตัวเมื่อได้ยินเสียงของเขาดังตามหลังมา"เค้กได้โปรด หยุด แล้วหันกลับมาหาผม"เธอไม่แม้แต่จะหันกลับไปสนใจฟังในที่สิ่งที่เขาพูดเลยสักนิด เพราะมันมีแต่คำโกหกหลอกลวงเธอไม่อยากที่จะต้องกลับไปรู้สึกเจ็บช้ำน้ำใจเพราะผู้ชายคนนี้อีกแล้วคนตัวเล็กวิ่งลงบันไดไปยังชั้นล่างของโรง
คลาสทำใจไม่ได้จริงๆ หากจะต้องยอมปล่อยเธอไป แม้ว่าเธอจะเกลียดเขามากขนาดไหน เขาก็จะพยายามทำให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้ แต่ตอนนี้เขาขอเพียงแค่อย่างเดียว ขอให้ฟ้าอย่าเพิ่งพรากตัวเธอไป ขอให้เขาได้มีโอกาสแก้ไขตัวเองอีกสักครั้ง ขอแค่นี้ แค่นี้จริงๆสองวันผ่านไป.... คัพเค้กพ้นขีดอันตรายเป็นที่เรียบร้อย ซึ่งมันสร้างความดีใจให้กับคลาสเป็นอย่างมาก ตอนที่เธอยังอยู่ในห้องผ่าตัดเขาแทบไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย นอกจากนั่งร้องไห้และโทษตัวเองเขาปฏิญาณกับตัวเองเอาไว้แล้วว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง และจะไม่ทำให้เธอต้องร้องไห้เสียใจอีก คลาสนอนเฝ้าเธอที่โรงพยาบาลทั้งวันทั้งคืน เพราะแม้เธอจะพ้นขีดอันตราย แต่ก็ยังไม่ยอมฟื้นขึ้นมาเสียที เขากลัวว่าหากเธอตื่นขึ้นมาแล้วจะไม่เจอหน้าเขา และเพราะอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคยทำไม่ดีเอาไว้กับเธอพรุ่งนี้คัพเค้กจะถูกย้ายตัวไปที่โรงพยาบาลของครอบครัวเขา ที่นั่นมีหมอเก่งๆ เยอะรวมถึงพ่อของเขาด้วย และคลาสคิดว่าอีกไม่นานเธอคงจะฟื้นขึ้นมาพูดหรือไม่ก็ต่อว่าเขาเป็นแน่ คงต้องเตรียมรับมือจากผลกรรมที่ตัวเองทำเอาไว้ตอนนี้เขาถูกคริสลากตัวออกมาอยู่นอกห้องพักฟื้น เพราะคะ
ทั้งหมดนี่เธอจำมันไม่ได้เลย.. "คุณจำชื่อตัวเองไม่ได้ ?" คุณหมอขมวดคิ้วถามร่างบางเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นก่อนจะหยักหน้าตอบ เธอพยายามนึกแล้วจริงๆ แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก แถมยังรู้สึกปวดหัวอีกต่างหาก "งั้นหมอขอตรวจอีกรอบนะครับ" คัพเค้กถูกนำตัวเข้าเครื่องสแกนสมองซึ่งมีค่อนข้างหลายขั้นตอน หลังจากที่ตรวจเช็กร่างกายอย่างละเอียดอีกครั้งแล้วผลสรุปออกมาว่า ‘เธอความจำเสื่อม’ "...." เธอได้แต่นั่งช็อกกับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาพบเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ แล้วจากนี้ไปเธอจะใช้ชีวิตอยู่ต่อได้ยังไงในเมื่อแม้กระทั่งชื่อของตัวเองก็ยังไม่รู้จัก ไม่มีใครที่เธอพอจะถามอะไรได้เลยหลังจากตรวจร่างกายเสร็จเธอก็ถูกนำตัวกลับมานอนพักที่ห้องพักฟื้น ร่างบางพยายามจะนึกชื่อของตัวเองให้ออกอีกครั้ง เพราะแค่เธอหกล้มมันไม่น่าจะทำให้ถึงขั้นความจำเสื่อมได้มากขนาดนี้ อย่างน้อยๆ ก็ควรจะจำชื่อได้สิแกร่ก! คัพเค้กเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคายหล่อเหลาที่เปิดประตูเดินตรงเข้ามาแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ เธอ"คุณเป็นใคร ?" "...พยาบาลเพิ่งบอกผมเมื่อกี้ว่าคุณความจำเสื่อม แต่อาจจะแค่ชั่วคราว ไม่ต้องคิดมาก
"อย่าพยายามคิด มันจะปวดหัว เดี๋ยวสักพักคุณก็จะจำได้เอง" "แล้วถ้าความจำหนูไม่กลับมาล่ะคะ""ก็ดี" "ทำไมถึงดีล่ะคะ" คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันจนเป็นผมกับคำพูดแปลกๆ ของชายหนุ่ม การที่เธอจำอะไรไม่ได้มันเป็นเรื่องที่ดีตรงไหนกัน.. "ผมล้อเล่น ^_^" สิงห์พูดพร้อมส่งยิ้มหวานให้เธอ มือหนาลูบศีรษะของคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะจูงมือพาเธอเดินขึ้นไปบนชั้นสองภายในห้อง...สิงห์พาเธอเดินเข้าไปในห้องนอนก่อนจะกดล็อกประตู ทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ แต่ก็พยายามคิดว่าเธอกับเขาเป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกันแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องผิดแปลกอะไร เพราะเธอและเขาคงจะเคย..มีอะไรกันไปแล้วบ้าง..พรึ่บ! คัพเค้กตกใจสะดุ้งตัวโหยง เมื่อถูกเขาคว้าเอวเธอให้ลงไปนั่งบนตักแกร่ง "เป็นอะไร ตัวสั่นเชียว" สิงห์กระซิบถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ทำเอาเธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว "หนู ยะ ยังไม่ชิน""ให้ผมช่วยมั้ย คุณจะได้ชิน" "ชะ ช่วยอะไรคะ" หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาอยู่นอกอก เมื่อเขาใช้นิ้วเรียวลากไล้ไปมาตรงบริเวณขาอ่อน เธอได้ยินเสียงลมหายใจติดขัดของเขาที่เป่ารดลงมาตรงต้นคอ พานทำให้ขนบางลุกชันไปทั้งตัวพรึ่บ! ชายหนุ่มดันตัวเธอให้ค
ทะเล ฉันกับมังกรออกเดินทางมาเที่ยวทะเลกันมาถึงก็ช่วงบ่ายแก่ๆ แล้ว ตอนนี้บรรยากาศมันน่าใส่บิกินี่เดินเล่นริมหาดซะจริงๆ เรามากันที่หาดส่วนตัวมังกรเช่าหาดส่วนตัว หาดที่เขาจับตัวฉันมาขังไว้นั่นแหละ พอมาถึงมังกรก็สั่งให้ลูกน้องเขากลับไปให้หมดทุกคน ที่หาดเหลือเพียงแค่เราสองคนเท่านั้น “จำได้ไหมว่าเธอกับฉันเคยเอากันตรงนั้น” มังกรชี้ไปตรงหาดทรายสีขาวสะอาดมีเก้าอี้ไว้สำหรับนั่งชมวิวทะเลสีฟ้าคราม “อยากระลึกความหลังเหรอคะ ?” ฉันถามแบบยิ้มๆ มังกรไม่ตอบอะไรเขายักคิ้วให้ฉันก่อนจะอุ้มร่างฉันไปเดินไปนั่งบนเก้าอี้ตัวที่เราทั้งคู่เคยมีอะไรกัน “แต่วันนั้นฉันจำได้ว่าฉันใส่บิกินี่นะ” ฉันบอกมังกรที่กำลังลูบไล้ต้นขาอ่อนของฉันไปมา “อย่าหาเรื่องใส่ตัว !!” มังกรบอกเสียงแข็ง “อะไรกัน!! ที่นี่ไม่มีใครอยู่แล้วทำไมถึงยังไม่ให้ฉันใส่บิกินี่อีก” ฉันหันหน้าไปโวยวายเขาแบบไม่สบอารมณ์ทันที “ถ้าอยากใส่ก็ใส่แค่ในห้อง ตรงนี้ไม่ได้!!” “ในห้อง !!!” “เอออ !!” “คุณมันบ้า โอ๊ยยย!!” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อถูกมังกรบีบก้นแรงๆ เขามองฉันสายตาดุๆ “ไม่สนแหละยังไงฉันก็จะใส่ !!” “ฉันไม่ให้ใส่ !!”“เอามาห้าล้านสิ ฉันจะเชื่อฟ
1 อาทิตย์ผ่านไป... “บี๋ขาา~ ชุดนี้สวยไหม ^_^” ฉันเดินฉันไปนั่งตักของมังกรที่กำลังเหมือนจะพูดคุยอะไรกับลูกน้องของเขาอยู่ ฉันขอร้องอ้อนวอนมังกรมาตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาให้เขาเรียกฉันว่าบี๋แต่เขาก็ไม่ยอม เลยมีแค่ฉันที่เรียกเขาคนเดียว แต่ฉันไม่ลดละความพยายามหรอก เป็นสามีภรรยากันมันก็ต้องมีมุมมุ้งมิ้งบ้างสิ จริงไหมล่ะ ลูกน้องของมังกรที่นั่งอยู่นับสิบคนหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว ก็แหงสิเพราะตอนนี้ฉันกำลังใส่ชุดบิกินี่ตัวจิ๋วสีแดงสดอยู่ ที่ใส่บิกินี่ลงมาก็เพราะพรุ่งนี้ฉันกับมังกรจะไปทะเลกัน ประมาณว่าไปเที่ยวก่อนแต่งงานประมาณนี้ และถึงแม้ว่าจะท้องแต่ก็แซ่บได้นะคะ “ชุดบ้าอะไร แล้วใส่ลงมาแบบนี้ทำห่าอะไรวะ !!” มังกรหัวเสียทันทีที่เห็นชุดบิกินี่สีแดงสดของฉัน แต่เขาก็ไม่ได้ผลักให้ฉันลุกขึ้นจากตักเขาไปไหนนะ แต่กลับกอดฉันเอาไว้แน่นไม่ยอมให้ฉันหันหน้าไปทางลูกน้องของเขาเลย “บี๋ ปล่อยเค้าก่อนมันอึดอัด !!” ฉันพูดพลางใช้มือดันตัวมังกรออกแต่เจ้าตัวเขาก็ไม่ยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระเลย “มองห่าอะไรกัน ออกไปให้หมด !!” มังกรออกคำสั่งอย่างเกรี้ยวกราดพวกลูกน้องของเขารีบพากันก้มหน้าก้มตาเดินออกไปกันแทบจะไม
หลังจากที่มังกรขอฉันแต่งงานและฉันตอบตกลงแล้วเรียบร้อย เราทั้งคู่ก็ไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปตรวจครรภ์และฝากครรภ์ เสร็จแล้วก็แวะที่บ้านมังกรเพื่อคุยกับพ่อแม่เขาเรื่องแต่งงาน ครั้งนี้ทางบ้านของมังกรไม่ห้ามอะไร แถมคุณพ่อคุณแม่เขาน่ารักกับฉันมากๆ ด้วย “ไปดูบ้านกันนะ” “หื้อ บ้านอะไรคะ ?” ฉันขมวดคิ้วเป็นปมอย่างแปลกใจ จู่ๆ มังกรก็พูดบอกว่าจะไปดูบ้านใครบ้างจะไม่งง “บ้านของเราไง ^_^” “คุณจะซื้อบ้านเหรอคะ ?” “ไม่ใช่จะซื้อ แต่ฉันซื้อแล้วต่างหาก” มังกรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เขาดูมีความสุขมาก ส่วนฉันก็ไม่ต่างอะไรกับเขาหรอก มันจริงอยู่ที่ฉันไม่สามารถลืมเรื่องราวในวันนั้นได้ แต่วันนี้เขาทำให้ฉันมีความสุข ทุกอย่างที่ผ่านมามันคืออดีต เราเริ่มต้นใหม่กันได้ — คฤหาสน์หลังใหญ่ นั่งรถมาไม่นานมังกรก็พาฉันเลี้ยวเข้ามาในรัวของคฤหาสน์หรูหลังใหญ่ นี่เหรอที่เขาเรียกว่าบ้าน นี่มันวังชัดๆ มองดูด้วยตาเปล่าฉันไม่สามารถประเมินราคาคฤหาสน์หลังนี้ได้เลยเพราะมันใหญ่โตมากจริงๆ “ชอบไหม ?” มังกรหันมาถามฉันพร้อมกับเอามือมากอดเอวฉัน ตอนนี้เรากำลังยืนอยู่หน้าคฤหาสน์“ชอบสิคะ ของฟรีใครจะไม่ชอบ ^_^”“ใครบอกว่าฟรี เธอต้องเอาตัวมาขั
วันต่อมา.... “วันศุกร์ วันศุกร์ ตื่นสิวะเธอจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน” เสียงของมังกรปลุกฉัน มันไม่เหมือนที่ฉันคิดเอาไว้เลยว่าถ้าฉันให้อภัยเขาแล้ว ตื่นมาตอนเช้ามังกรเขาจะจูบลงที่หน้าผากฉันเบาๆ พร้อมกับกระซิบบอกที่ข้างหูของฉันว่า ‘อรุณสวัสดิ์ที่รัก’ บนหัวเตียงจะต้องมีนมร้อนวางไว้ให้ฉันดื่ม โอเค ฉันคงจะเพ้อฝันมากไป ตอนนี้มังกรเขย่าร่างฉันแรงๆ จนหัวฉันสั่นคลอนไปหมดเพื่อปลุกให้ฉันตื่น “อื้อ ตื่นแล้ว” ฉันบอกมังกร พร้อมกับลืมตาขึ้นมองหน้าเขา “ไปฝากครรภ์” “อื้อ” “เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น” มังกรขมวดคิ้วเป็นปมถามฉัน เขาไม่รู้ตัวเลยหรือไง รู้แบบนี้ไม่ให้อภัยซะยังดีกว่า“คุณน่ะ ช่วยทำตัวอ่อนโยนกว่านี้มันจะตายหรือไง” “เธอดูหน้าฉันด้วย นี่ฉันซื้อน้ำหอมขวดละล้านเพื่อมาเอาใจเธอแบบนี้อ่อนโยนพอยัง” ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ฉันผิดเองที่หวังว่ามังกรเขาจะอ่อนโยนมากกว่านี้ “รู้แบบนี้ฉันไม่ให้อภัยคุณหรอก” “ทำไมเธอพูดแมวๆ แบบนี้ล่ะวันศุกร์” มังกรยืนเท้าเอวจ้องหน้าฉันตาเขม็ง “อึก อึก...” ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอ้วก ครั้งนี้ฉันปิดประตูล็อกกลอนไม่ปล่อยให้มังกรเขาเข้ามาลูบห
ฉันเม้มปากแน่น รู้สึกว่าตัวเองกำลังใจอ่อนให้กับลูกอ้อนของมังกร เขากำลังพังกำแพงในใจของฉันได้สำเร็จ ทั้งที่ฉันลืมเรื่องที่เขาทำไม่ได้ก็จริง แต่ฉันก็อยากจะเริ่มต้นใหม่กับเขาดูอีกครั้ง... “คุณ คุณจะไม่ทำร้ายฉันอีกใช่ไหม...”ตึกตัก ตึกตัก! เสียงหัวใจดวงน้อยๆ ของฉันมันเต้นรัวขึ้นมาทันทีที่ฉันเริ่มเปิดใจรับฟังเขา “ฉันจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรในเมื่อฉันรักเธอมากขนาดนี้” “อย่างคุณเชื่อได้จริงหรือเปล่า” ฉันมองมังกรอย่างชั่งใจ“ให้ฉันพิสูจน์ให้ดูไหม ?” “ยังไง ?” ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม แต่มังกรเขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา มือหนาปล่อยมือของฉันออกจากนั้นมังกรก็ยืนขึ้นเต็มตัว เขาถอดเสื้อออกโยนทิ้งไปด้านหลังก่อนจะเลื่อนมือลงไปปลดเข็มขัดกางเกงของตัวเองออกเช่นกัน “จะทำอะไร !!” ฉันพูดเสียงดัง ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกยังจะถามเขาอีก “อย่างเธอพูดปากเปล่าคงไม่เชื่อ ก็เลยจะให้ดูการกระทำไง...” “นี่ คุณ ฉะ ฉันท้องอยู่นะ” “จะพิสูจน์ เบาๆ” มังกรกระตุกยิ้มมุมปากก่อนที่เขาจะถอดกางเกงยีนส์ราคาแพงออก “ฉันยังไม่หายโกรธ !!”“งั้นเหรอ หื้มม” ตอนนี้ร่างกายของมังกรเหลือเพียงบ็อกเซอร์แค่ชิ้นเดียว เขาดูจะไม่สะทกสะ
ฉันเงียบและรีบเดินหนีมังกรทันทีเพราะรู้สึกว่าตอนนี้หน้าของฉันมันคงจะแดงเถือกจนผิดสังเกต “อ้าวพริ้ง พี่สิงห์ ไปไหนกันมาเมื่อวานไม่เห็นอยู่ที่บ้านเลย ?” ฉันกำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องแต่เผอิญเจอกับพริ้งและพี่สิงห์กำลังเดินมาพอดี “ยุ่ง !!” พี่สิงห์พูดขึ้น คิดว่าฉันไม่รู้หรือไง แค่ไม่อยากจะถามอะไรให้มันวุ่นวายเฉยๆ หรอก เพราะฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไร “พี่วันศุกร์จะกลับเมื่อไหร่คะ พริ้งอยากกลับแล้ว” พริ้งถามฉัน “เหอะ !!” พี่สิงห์สบถออกมาในลำคอเบาๆ เขาเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างไม่สบอารมณ์นัก“เดี๋ยวก็กลับแล้วอีกวันสองวัน....” “ไม่กลับ พวกคุณกลับไปกันได้เลยวันศุกร์จะไม่ไปไหนทั้งนั้น” ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายเมื่อมังกรพูดขัดคำพูดของฉัน ไม่รู้ว่าเขาเดินมาได้ยินเรื่องที่ฉันกับพริ้งคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ “เอ๊ะ ทำไมพี่เขาถึงได้ออกจากโรงพยาบาลเร็วนักล่ะคะ วันก่อนยังอาการหนักอยู่เลยนี่นาพริ้งจำได้” พริ้งมองมังกรแววตาเต็มไปด้วยความสงสัย “....” ฉันเงียบไม่รู้จะตอบน้องมันไปว่ายังไงดี “เธอนี่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นจังวะ เป็นเด็กเป็นเล็กจะสงสัยเอาอะไร” พี่สิงห์ดุพริ้งเสียงดัง “พริ้งแค่ถาม ทำไมต้องม
ฉันรีบผลักมังกรออกก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อไปอ้วก ไม่รู้เป็นอะไร จู่ๆ ก็เหม็นกลิ่นตัวมังกรจนหน้ามืด “อึก อึก อ้วกกก....” ฉันนั่งกอดชักโครกและโก่งคออ้วกจนแทบจะหมดแรง จากที่ร้องไห้เมื่อกี้ฉันหยุดร้องแล้ว “วันศุกร์...” “อึก อ้วก ออกไปฉันเหม็น !!” ฉันดันมังกรให้ออกไป แต่เขากลับไม่ยอม “ฉันแค่จะลูบหลังให้ ทำไมต้องทำท่ารังเกียจขนาดนั้นด้วยวะ !!” “อึก เหม็น อ้วกกก ออกไป!!” ฉันหันไปตวาดมังกรเสียงดังลั่น ครั้งนี้มังกรยอมออกไปแต่โดยดี ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ หน้ามืดจะเป็นลมอยู่แล้ว นี่ถ้ามังกรไม่ออกไปนะฉันต้องเป็นลมแน่ๆ หลังจากอ้วกเสร็จฉันก็เดินหน้าซีดเผือดออกมาจากห้องน้ำ ฉันทิ้งร่างกายที่ใกล้จะหมดแรงล้มนอนลงไปบนเตียงโดยไม่สนใจเลยว่ามังกรจะนอนอยู่ด้วย ตอนนี้ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มันเหนื่อย แต่!!! ยังไม่ทันที่ฉันจะหลับตา ฉันก็ต้องรู้สึกผะอืดผะอมอยากจะอ้วกอีกแล้ว มันเหม็นกลิ่นอีตามังกรจริงๆ นะ ยิ่งอยู่ใกล้นี่ขึ้นคอเลย “ออกไปไกลๆ ได้ไหม ไปนอกห้องได้ยิ่งดีฉันบอกว่าเหม็นไม่เข้าใจหรือไง !!” “อะไรวะ ฉันคนนะไม่ใช่ถังขยะ อีกอย่างน้ำหอมฉันขวดละสามแสนเธอจะมาบอกว่ามันเหม็นได้ไง” “ถ้าคุณไม่
ฉันกลับมาที่บ้านโดยมีลูกน้องของมังกรเป็นคนขับรถมาส่งถึงบ้านแถมยังเดินตามติดฉันเข้าไปในบ้านอย่างกับเงา เพราะมังกรสั่งให้ตามฉัน“ตามมาทำไม ฉันถึงบ้านแล้วกลับไปสิ” ฉันหยุดเดินก่อนจะหันหลังไปบอกลูกน้องของมังกร “นายสั่งว่าให้ตาม....”“ถ้าฉันเข้าห้องน้ำก็ต้องตามด้วยงั้นสินะ !!” ฉันสวนกลับทันควัน “เอ่อ....”“รอที่หน้าบ้านฉันไม่หนีไปไหนหรอก” พูดจบฉันก็เดินเข้าบ้าน ส่วนลูกน้องของมังกรยังดีที่ยังเชื่อฟังไม่เดินตามฉันมาในบ้าน ฉันไม่น่าไปหลงกลคนอย่างเขาเลย ผู้ชายอะไรหลอกกันอยู่ได้ เห็นความรู้สึกของฉันเป็นของเล่นหรือไงกัน “วะ วันศุกร์จะมาทำไมไม่โทรมาบอกพี่ก่อน” พี่ไม้พอเห็นฉันกลับมาบ้านก็มีท่าทางแปลกๆ ทั้งที่เห็นน้องสาวมาน่าจะดีใจ แต่กลับทำหน้าตกใจอย่างกับเห็นฉันเป็นผีอย่างไงอย่างงั้น “จะมาบ้านตัวเองต้องโทรรายงานด้วยหรือไง พี่ไม้โกหกวันศุกร์แบบนี้ได้ยังไง ทำไมต้องช่วยคนแบบนั้นพี่ไม้ก็รู้ว่า....” เสียงของฉันกลืนหายเขาไปในลำคอทันทีเมื่อเห็นผู้หญิงที่เดินมาหยุดด้านหลังของพี่ไม้ มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกและเรื่องใหญ่ถ้าพี่ชายของฉันจะพาผู้หญิงเข้ามาในบ้าน แต่ผู้หญิงคนนั่นคือ.....ภรรยาเก่าของมังกร“
มังกรเบิกตากว้างก่อนจะก้มมองที่ขาของตัวเอง เหมือนว่าเขาลืมตัว“อ่ะ เอ่อ คือฉัน แบบว่ามัน มันไม่ใช่แบบนั้น...” เขาพูดโดยที่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉันเลย “ไม่ใช่แบบนั้นงั้นเหรอ แล้วที่คุณเดินลงมาจากเตียงมันคืออะไร เพิ่งเดินได้งั้นสิ !!”“วันศุกร์ฉันมีเหตุผล ถ้าฉันไม่....”เพียะ!! ไม่รอฟังเขาพูดจบ ฉันฟาดฝ่ามือใส่หน้าของมังกรเต็มแรงจนหน้าเขาหันไปตามแรงตบของฉัน เขาเอาความรู้สึกของฉันมาล้อเล่นแบบนี้ได้ยังไง ฉันเป็นห่วงเขามากขนาดไหน มันคงเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขาสินะ “อย่ามายุ่งกับฉันอีก !!” พรึบ!! ฉันผลักแผงอกแกร่งของมังกรออกจากตัว เหมือนเขากำลังเหม่อเลยทำให้มือที่จับแขนฉันอยู่หลุดออกไปตามแรงผลักของฉันด้วย “เธอนั่นแหละอย่ายุ่งกับมัน ถ้าเธอออกไปกับมันฉันจะสั่งให้ลูกน้องเก็บมันทันที ถ้าไม่เชื่อเธอก็ลองท้าทายฉันดูสิวันศุกร์”“มังกร คุณไม่มีสิทธิ์มา อื้อ...” จู่ๆ มังกรก็ยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้ ก่อนที่เขาจะโน้มใบหน้าลงมาประกบริมฝีปากจูบฉันโดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว “อื้อ อื้ออออ” ฉันใช้มือทุบไปที่กลางแผงอกแกร่งของมังกรรัวๆ แต่เขาดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด เขามาจูบฉันโช