ตอนที่ 15/3ตอนเย็นวันนั้นธาฎาได้ให้เรืองฤทธิ์มารับนันนลินทร์กลับไปที่เพนท์เฮาส์อย่างที่เขาได้บอกเรืองฤทธิ์ปรากฏตัวขึ้นที่โรงพยาบาลตามที่ธาฎาได้บอกไว้ เขาก้าวเข้ามาในห้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้มใจดี และแสดงความเป็นห่วงเป็นใยต่อนันนลินทร์เช่นเคย“พร้อมหรือยังครับ?” เขาถามด้วยความสุภาพพลางช่วยหล่อนเก็บข้าวของเล็กน้อย“ค่ะ พร้อมแล้วค่ะ” นันนลินทร์ตอบเสียงเบา แม้ภายนอกจะดูสงบแต่ในใจยังคงสับสน เหตุการณ์เมื่อตอนกลางวันกับคุณหญิงบุษบาและคำพูดที่ฝังอยู่ในใจทำให้หล่อนรู้สึกเครียด แต่ก็เลือกที่จะเก็บเงียบไว้ขณะที่เดินทางกลับเพนท์เฮาส์ นันนลินทร์มองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเหม่อลอย ถนนที่ทอดยาวในยามค่ำคืนนั้นดูจะเป็นเพียงเส้นทางธรรมดา หากแต่สำหรับหล่อนทุกก้าวข้างหน้าเต็มไปด้วยความไม่แน่นอนและความกลัว สิ่งที่ทำให้กังวลที่สุดคือชีวิตของลูกน้อยในท้องเมื่อมาถึงเพนท์เฮาส์ เรืองฤทธิ์พานันนลินทร์ขึ้นไปยังห้องอย่างที่เจ้านายสั่ง ก่อนหน้านี้ธาฎาได้ให้พนักงานทำความสะอาดเตรียมทุกอย่างไว้อย่างเรียบร้อย นันนลินทร์ก้าวเข้าไปในห้องด้วยความรู้สึกขมขื่นเล็กๆ ด้านในนั้นมีหญิงวัยกลางคนคอยต้อยรับอยู่ ผู้หญิงคนนั้นก้มหัว
ตอนที่ 16/1ขณะเดียวกัน ธาฎาก็นั่งอยู่ในห้องส่วนตัวของคลับหรูที่ประจำ พื้นที่เงียบสงบแยกจากความวุ่นวายของแสงสีภายในคลับหลัก เพื่อนสนิทของเขาสองสามคนที่เป็นคู่หูในธุรกิจต่างก็มาร่วมวงด้วย ทุกคนหยิบแก้วไวน์ขึ้นชนกัน พร้อมกับเสียงหัวเราะและเสียงเพลงแผ่วเบาในห้อง“มึงดูเครียด ๆ นะช่วงนี้” ภาสกรผู้เป็นเพื่อนสนิทของธาฎาเอ่ยทักพลางจ้องมองเขาอย่างจับสังเกต ดื่มหนักขนาดนี้อย่าได้มาบอกว่าเครียดเรื่องงานเลยธาฎายกแก้ววิสกี้ขึ้นจิบพลางถอนหายใจเล็กน้อย “นิดหน่อยน่ะ ชีวิตส่วนตัววุ่นวายนิดหน่อย”เพื่อน ๆ ต่างหันมองเขาด้วยความสนใจ แม้ปกติจะไม่ค่อยเอ่ยถึงเรื่องส่วนตัว แต่คืนนี้มันดูเหมือนจะเปิดใจเล็กน้อย พวกเขารู้ดีว่ามันอาจเป็นเรื่องใหญ่พอสมควร“สาวไหนอีกล่ะ?” เพื่อนอีกคนแซวขำ ๆ แต่ไม่ทันไรธาฎาก็ส่ายหน้า“กูเลี้ยงคนไหนอยู่ พวกมึงอย่ามาทำเป็นหยั่งเชิงกูเลย” เอาความจริงนะ ต่อให้เขาไม่เคยได้เอ่ยปากพูด แต่สำหรับเพื่อนสนิทที่คบกันมานาน พวกมันคงรู้อยู่แล้ว“เหอะ มึงน่ะนะ แล้วที่มานั่งอมทุกข์อยู่แบบนี้เนี่ย กูขอเดานะ ว่าเพราะเรื่องมึงกำลังจะแต่งกับคุณแพร แต่เด็กมึงไม่ยอม?” ภาสกรขุ่นคิดเดาไปเรื่อย ส่วนเจ้าขอ
ตอนที่ 16/2ธาฎาเดินออกจากห้องส่วนตัวของคลับหรูที่ประจำ หยุดครู่หนึ่งเพื่อสูดลมหายใจลึกพลางยกสายตาขึ้นมองแสงไฟที่ส่องสว่างภายในคลับ มันเต็มไปด้วยความวุ่นวาย แต่ลึก ๆ แล้วเขารู้ดีว่าไม่มีอะไรช่วยกลบความคิดที่ตีกันวุ่นวายในหัวได้เลยร่างสูงก้าวขึ้นมานั่งในรถยนต์หรูคันโปรด เขานั่งเงียบอยู่ในความมืด ความคิดเรื่องนันนลินทร์และแพรไหมยังคงวนเวียนอยู่ในหัวอย่างหนักหน่วง เขารู้ดีว่าการตัดสินใจใด ๆ ก็ตามจะไม่เพียงแต่กระทบต่อชีวิตของเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงชีวิตของผู้หญิงที่เข้ามาพัวพันในชีวิตเขา และชีวิตของเด็กในท้องของนันนลินทร์ที่กำลังจะเกิดมาในไม่ช้าธาฎากุมพวงมาลัยแน่น ความคิดในใจสับสนจนเขาไม่สามารถขับรถออกไปจากที่นั่นได้ทันที เสียงคำถามที่พรรษิษฐ์ถามก่อนออกจากคลับยังคงก้องในหัว“มึงรักใครจริง ๆ บ้างไหม?”เขายกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเบา ๆ มองออกไปนอกกระจกรถที่สะท้อนแสงไฟสลัว ๆ ของถนน ภาพความทรงจำต่าง ๆ ที่เคยเกิดขึ้นกับนันนลินทร์ค่อย ๆ ผุดขึ้นมาขณะเดียวกัน เสียงคำพูดของคุณหญิงบุษบาแม่ของเขาที่คอยย้ำเตือนถึงความสำคัญของการแต่งงานกับแพรไหมก็สะท้อนกลับมาดังก้องในใจ ภาพของครอบครัวและชื่อเสียงที่ย
ตอนที่ 16/3ตึ้ง ดึ่งงง!!เสียงการแจ้งเตือนในแอปพลิเคชั่นหนึ่ง นันนลินทร์พลิกตัวตะแคงข้างเพื่อหันไปคว้าเอาโทรศัพท์มือถือข้างกายตนเอง แสงไฟจากหน้าจอแสดงขึ้นสว่างจ้า หล่อนหยิบขึ้นมาปลดล็อคหน้าจอท่ามกลางความมืดและอุ่นภูมิที่เย็นเฉียบภายในห้องนอนธาฎานอนหลับสนิท หล่อนมั่นใจว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ยืนยันได้จากเสียงลำหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอ บวกกับเสียงกรนของเขาเองผลจากการไปดื่มมา ก็คงจะหลับสบายไม่ตื่นขึ้นมากวนใจ(คุณหนิงจะไม่มาทำงานแล้วเหรอครับ? เห็นผู้จัดการที่ห้องอาหารบอก)นันนลินทร์นิ่งมองข้อความนั้น ความรู้สึกหลากหลายปะปนอยู่ในใจ มันเป็นข้อความที่ถูกส่งมาจากนนทวัฒน์ ชายหนุ่มนักธุรกิจไฟแรง ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้สนิทกับหล่อนมากขนาดนั้น แต่ก็ยังอุตส่าห์ส่งข้อความมาถามไถ่สายตาละไปมองธาฎาที่นอนหลับอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะตัดสินใจพิมพ์ตอบนนทวัฒน์เบา ๆ“ใช่ค่ะ หนิงคงไม่ได้ไปทำงานที่นั่นอีกแล้ว”หล่อนจะกลับไปทำงานที่นั่นได้อย่างไร หากกลับไปในสภาพนี้ก็มีแต่จะเป็นเรื่องใหญ่กันไปหมด ทุกคนจะต้องตั้งคำถามถึงเด็กในท้อง ว่าคือลูกใคร ซึ่งแน่นอนว่าหล่อนแก้ตัวไม่เก่ง(เสียดายจังเลยครับ ผมค
ตอนที่ 17/1ธาฎายืนอยู่ในห้องลองชุดในร้านชุดแต่งงานที่มีชื่อเสียงที่สุดของประเทศ ขณะที่เขายืนมองตัวเองเงียบๆ ในกระจก แพรไหมก็เดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความใจดี“ชุดนี้เหมาะกับทิมมากเลยค่ะ” แพรไหมพูดเสียงเบา พร้อมกับยิ้มอย่างเอาใจ ขณะเธอช่วยจัดระเบียบชุดให้พอดีและเรียบร้อย ก่อนที่จะยืนห่างออกมามองเขาด้วยสายตาที่ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความภูมิใจร่างสูงยิ้มบาง ๆ ให้กับคำชมจากว่าที่เจ้าสาว แต่ในใจกลับรู้สึกอึดอัด ความรู้สึกในตอนนี้ต่างจากช่วงเวลาที่เขาคาดหวังเรื่องการแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้มามาก จนอาจจะจำได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยอยากแต่งงานกับคนคนนี้มากแค่ไหนคุณหญิงบุษบาเดินเข้ามาหาลูกชายในชุดสูทสีขาวงาช้างแบบหล่อเหลา แล้วท่านก็ยกมือขึ้นแตะที่ไหล่ของลูกชายเบาๆ ท่าทางเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง“แม่บอกแล้วว่า ทิมคือเจ้าบ่าวที่ใครๆ ก็ต่างอิจฉา ชุดนี้ดูเหมาะกับลูกมาก”ธาฎาก้มหน้าลงเล็กน้อย ยังคงยิ้มออกมาอยู่บ่อยครั้ง ก่อนที่จะหันไปมองตัวเองที่ยินสะท้อนอยู่หน้ากระจกคุณหญิงบุษบามองตามลูกชายอย่างชื่นชม ดวงตาแห่งความดีใจมันซ่อนไว้ไม่มิดจนแสดงออกมาให้เห็น“งานแต่งงา
ตอนที่ 17/2ธาฎารีบเดินตรงไปยังห้องทำงานของตนเองอย่างไม่รอช้า ในใจนั้นเขาอยากได้ยินคำตอบจากเรืองฤทธิ์เกี่ยวกับเรื่องที่การทุจริตและทำให้ชื่อเสียงของบริษัทเสื่อมเสีย นายอาบี นักธุรกิจชาวอาหรับคนนั้นซึ่งมีฐานะเป็นถึงพ่อเลี้ยงของนันนลินทร์ กำลังสร้างเรื่องให้บริษัทของเขาในทางที่ไม่ดีขณะที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน ไม่นานนักเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อนที่เรืองฤทธิ์จะเปิดประตูเข้ามาอย่างรู้งาน ร่างสูงของลูกน้องเดินเข้ามาด้วยท่าทางเคร่งเครียดเหมือนรู้ว่าธาฎากำลังรอคำตอบสำคัญ“นายครับ ได้ข้อมูลครบถ้วนแล้วนะครับ” เรืองฤทธิ์ยื่นเอกสารรายงานให้แก่เจ้านาย หลักฐานชิ้นนี้จะทำอาบีดิ้นไม่หลุด และยอมคืนโรงแรมที่สาขาดูไบให้แก่บริษัทธนไทยเกษมโดยสมบูรณ์“ว่ามา” ธาฎาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น แต่สายตาคมคู่นั้นกลับแสดงความสนใจอย่างมากเรืองฤทธิ์อธิบายข้อมูลที่สืบได้อย่างละเอียด “ถ้านายอนุญาตให้ดำเนินการได้เลย คนของเราที่อยู่ฝั่งนู้นก็จะจัดการออกหมายจับทันทีครับ ส่วนเรื่องเขาจะสู้คดีไหมก็คงต้องรอดู โชคดีที่กฎหมายประเทศเขาแรงใช้ได้ มันเป็นดาบสองคมที่จะเล่นงานนายอาบีเองครับ”ธาฎาค่อยๆ เปิดอ่านเอกสารในมือทีละหน้าอย่
ตอนที่ 17/3ขณะนี้ธาฎากำลังขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านคุณหญิงบุษบา ภายในรถหรูที่เงียบสนิทมีเพียงเสียงเครื่องยนต์ขับเคลื่อนไปข้างหน้า ในมือของเขายังมีเอกสารสำคัญเกี่ยวกับการทุจริตของนายอาบีที่ได้รับมาจากเรืองฤทธิ์ หลังจากที่มาถึงบ้านที่ปทุมธานี คุณหญิงบุษบาออกมาต้อนรับลูกชายด้วยความใจดี“แม่คิดว่าทิมจะเทแม่ซะอีก” ท่านว่าหยอกๆ แต่ลึกๆ ในใจท่านยังไม่มั่นใจลูกชายคนนี้เท่าไหร่นัก ก็ไม่แน่ว่าอาจจะไม่มาที่นี่ เพียงเพราะใจอ่อนให้กับผู้หญิงคนนั้นธาฎาสบตาแม่ของเขาพร้อมทั้งกำชับกระเป๋าในมือ “ก็ดีเหมือนกันครับ นานๆ ทีจะได้กลับบ้าน อีกอย่างผมก็มีเรื่องจะคุยกับคุณแม่ด้วยครับ”เขาเดินตามแม่เข้าไปในห้องรับแขก หลังจากที่คุณหญิงบุษบาจัดน้ำชาและนั่งลง ธาฎาก็เริ่มเล่าถึงเรื่องราวของนายอาบีและความยุ่งยากที่เกิดขึ้นในบริษัท เขาอธิบายถึงเหตุการณ์ต่างๆ รวมถึงขั้นตอนในการแก้ไขปัญหาทั้งหมด“แม่เข้าใจดีว่าทิมทำอะไรเพื่อปกป้องชื่อเสียงของบริษัทและครอบครัว ดีแล้วล่ะลูก”ธาฎาทำหน้านิ่งขรึม ก่อนจะพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ผมจะหาวิธีที่ดีที่สุดเพื่อรักษาบริษัทของคุณพ่อเอาไว้”คุณหญิงบุษบาหรี่ตาลง พลางพยักหน้าอย่างเข้าใจ “ด
ตอนที่ 18/11 สัปดาห์ต่อมาในหอประชุมของโรงแรมสุขเกษมเต็มไปด้วยความคึกคักตั้งแต่ช่วงเช้า งานแต่งงานของธาฎากับแพรไหม ได้รับการตกแต่งอย่างหรูหราด้วยโทนสีขาวและทอง ที่ให้ความรู้สึกสง่างาม ดอกไม้สดสีครีมและชมพูอ่อนถูกจัดเรียงอย่างประณีตทั่วทั้งห้อง เสาและเพดานประดับด้วยคริสตัลที่สะท้อนแสงจากโคมไฟระย้าเพิ่มความอลังการให้กับงาน ซึ่งสะท้อนถึงความสมบูรณ์แบบและความหรูหราตามแผนที่คุณหญิงบุษบาผู้เป็นแม่เจ้าของบ่าววางเอาไว้ธาฎาในชุดสูทสีดำที่ดูเรียบหรูและเนี๊ยบ ยืนอยู่บนเวทีพร้อมแพรไหม เจ้าสาวที่งดงามในชุดแต่งงานกระโปรงยาวปักลูกไม้ละเอียดอ่อนที่ลากพื้น ผ้าคลุมหน้าทิ้งตัวลงอย่างนุ่มนวล แพรไหมดูราวกับเจ้าหญิงจากเทพนิยาย ทั้งสองยืนเคียงข้างกันท่ามกลางแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมแสดงความยินดี ทั้งจากวงการธุรกิจและวงการแพทย์เสียงดนตรีออเคสตร้าบรรเลงอย่างนุ่มนวล ดอกไม้จากเพดานโปรยลงมาตามจังหวะการเดินของทั้งคู่บนพรมแดงที่ทอดยาวในห้องประชุมอันโอ่โถง แพรไหมยิ้มอย่างมีความสุข ขณะที่ธาฎากลับมีสีหน้าที่เรียบขรึม เขาเพียงแค่จับมือเจ้าสาวอย่างมั่นคง แต่ในความคิดของเขากลับยังคงเป็นเรื่องราวที่ยากจะบอกเล่ากับใครเ
The end6 เดือนต่อมาบรรยากาศที่ต่างจังหวัดแห่งหนึ่งของไทย ที่เขาใหญ่ในช่วงฤดูหนาวเต็มไปด้วยความงดงาม บ้านพักตากอากาศของคุณย่าของธาฎาที่ตั้งอยู่ท่ามกลางธรรมชาติถูกจัดตกแต่งด้วยดอกไม้สดหลากสีสัน เต็มไปด้วยความอบอุ่นและโรแมนติกสำหรับงานแต่งงานธาฎาในชุดสูทสีขาว เดินตรวจดูความเรียบร้อยของงานด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพอใจและความสุขทุกอย่างต้องสมบูรณ์แบบสำหรับวันนี้ เพราะวันนี้ไม่ใช่แค่วันแต่งงานของเขา แต่เป็นวันที่เขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับผู้หญิงที่เขารักที่สุดนันนลินทร์ยืนอยู่ในห้องแต่งตัว สวมชุดเจ้าสาวสีขาวเรียบหรูที่มีลูกไม้ประดับอย่างประณีต หล่อนหันมองตัวเองในกระจก มือแตะท้องเบาๆ ราวกับย้ำกับตัวเองว่าทุกอย่างที่ผ่านมาคือเรื่องจริงนางนิรณียืนอยู่ข้างๆ คอยช่วยจัดชายกระโปรงและให้กำลังใจลูกสาว “แม่ภูมิใจในตัวหนิงนะลูก วันนี้ลูกดูสวยที่สุดเลย”นันนลินทร์หันมายิ้ม “ขอบคุณนะคะแม่ ถ้าไม่มีแม่ หนิงคงไม่มีวันนี้”เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่คุณเยาว์และสุชาฎาจะเดินเข้ามา พร้อมกับหยุดมองหล่อนราวกับตกตะลึงในความงาม พวกเธอเดินเข้ามาใกล้ ยื่นมือออกไปจับมือหล่อนเบาๆ“คุณหนิง…สวยมากเลยค่ะ” นันน
ตอนที่ 32/31 สัปดาห์ถัดมา นางนิรณีมาอยู่ดูแลลูกสาวในช่วงเช้า สัปดาห์ที่ผ่านมาเธอรู้ว่าธาฎาแวะเวียนมาทำคะแนนกับนันนลินทร์ลูกสาวเธอแบบไม่ว่างเว้นเธอเองก็ยอมเปิดทางให้ ถึงได้ไม่ค่อยแวะมาหาลูกสาวที่โรงพยาบาล จนกระทั่งวันนี้มีคำสั่งจากหมอเจ้าของไข้แล้วว่าอาการของนันนลินทร์นั้นดีขึ้นมากแล้ว และสามารถออกจากโรงพยาบาลไปได้ส่วนหลังจากนี้นันนลินทร์อาจจะยังต้องใช้ไม้เท้าเพื่อพยุงตัวไปก่อน จนกว่าอาการจะหายเป็นปกตินางนิรณีนั่งลงข้างเตียง มองสำรวจใบหน้าลูกสาวอย่างพิจารณา “ดูดีขึ้นเยอะเลยนะลูก ดีใจไหมจะได้ออกจากโรงบาลแล้วนะ”คำถามนั้นทำให้นันนลินทร์ชะงัก หล่อนหลุบตาลงมองมือที่วางอยู่บนตัก “ดีใจสิคะแม่”“ดีแล้ว แม่อย่กจะให้หนิงดู ว่าบ้านที่แม่ซื้อไว้ที่นี่นั้นสวยมากแค่ไหน ถ้าหากเราฟ้องศาลชนะ...อัญญามาอยู่ที่นี่กับเรา แม่จะทำห้องสวยๆ ให้อัญญา”นางนิรณีพูดแฝงไปด้วยเลสนัย เธออยากรู้ตอนนี้ในใจของลูกสาวตนเองจะคิดเห็นเช่นไร กับเรื่องที่เคยอยากจะทำ “ธาฎาจะได้รับกรรม เหมือที่หนูเคยบอก” เธอพูดขยี้ให้ลูกสาวได้รู้สึกตัวไปอีก“แม่คะ...คือหนิง”“ว่าไงล่ะลูก? แม่น่ะคุยกับคุณนนท์เขาแล้วนะลูก”คำพูดของผู้เป็นแม่
ตอนที่ 32/2 หล่อนหลุบตามองพื้นอย่างครุ่นคิด ภายในใจมีทั้งความลังเลและความหวังที่แทรกเข้ามาในเสี้ยววินาที“ฉัน...ฉันยังตอบคุณไม่ได้ตอนนี้หรอก” นันนลินทร์พูดเสียงเบา “ทุกอย่างมันต้องใช้เวลา คุณเองก็ทำตัวดีๆ ก็แล้วกัน”ธาฎายิ้มบางๆ ก่อนจะพยักหน้า เขาดีใจไม่ใช่น้อยเมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนั้น นันนลินทร์พูดราวกับว่าหล่อนกำลังบอกกลายๆ ว่าหล่อนให้โอกาสเขาแล้ว“เมื่อกี้เธอหมายความว่าไง?” ร่างสูงผละจากเปลนอนลูกน้อยเมื่อเห็นว่าลูกหลับสนิทแล้ว เขาเดินเข้ามาใกล้คนป่วยบนเตียง นันนลินทร์แอบถอนหายใจ รู้สึกเหมือนกำลังเดินเข้าสู่เขาวงกตแห่งความรู้สึกอีกครั้ง“ก็ตามที่พูด...คุณเข้าใจยากตรงไหน?” “ไม่...หนิง ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม? เธอให้โอกาสฉันแล้ว” “ให้โอกาสแล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าจะทำยังไงกับฉันเหมือนเดิมก็ได้”“ผมจะไม่ทำให้เธอผิดหวัง...ทั้งเธอและลูก”แม้คำพูดของเขาจะดูมั่นคง แต่นันนลินทร์ยังไม่กล้าปล่อยให้ตัวเองหวังมากเกินไป หล่อนเพียงมองเขาด้วยสายตาที่อ่อนลงเล็กน้อย แล้วค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะพยายามคว้าเอาไม้เท้าที่อยู่ไม่ไกลนัก เพื่อหวังจะทาง ทว่าหล่อนกลับคว้ามันไม่ถึง จนทำให้เขาต้อง
ตอนที่ 32/1เวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงวัน ธาฎาป้อนอาหารลูกอีกครั้งจนอิ่ม โชคดีจริงๆ ที่เตรียมทั้งของใช้และอาหารมาพร้อมทุกอย่าง อัญญาจึงไม่งอแง คุณพ่อมือใหม่จัดการประกอบเปลนอนแบบพกพาสำหรับเด็กขึ้นภายในห้องพักผู้ป่วย เขามุ่งมั่นทำมันด้วยความจริงจัง ขณะเดียวกันที่เจ้าของเปลนอนตัวจริงก็เริ่มตาเยิ้มลงมาก เป็นสัญญาณว่าอัญญานั้นง่วงเต็มที่แล้ว การกระทำของธาฎานั้นอยู่ในสายตาของคนที่กำลังกล่อมลูกนอนบนตัก หล่อนไม่คาดคิดว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ จุดที่พ่อของลูกมีความใส่ใจและทำทุกอย่างให้ลูกได้มากมาย ทั้งที่หน้าที่แบบนี้ส่วนมากจะเป็นแม่ของลูกทำซะส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวไหนก็ตามแต่ สายตาคู่สวยมองเขาด้วยความรู้สึกหลากหลาย หล่อนยังจำภาพในอดีตของผู้ชายคนนี้ได้ดี ภาพของเขาที่เย็นชา ดื้อรั้น และไม่เคยแยแสต่อคำขอร้องใดๆ ของหล่อน แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปมากจนขนลุก“คุณทำเองเป็นหมดเลยเหรอ?” หล่อนถามขึ้นในขณะที่ลูบหัวลูกสาวเบาๆ ที่หลับคาตักธาฎาที่กำลังจัดหมอนในเปลให้เรียบร้อย หยุดมือชั่วครู่ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองแม่ของลูก“ฉันเคยเสียหลักครั้งหนึ่งตอนที่เธอจากไป วันๆ ไม่ยอมไปทำงาน กินแค่เหล้า เสเพไปวันๆ เพียงแค่อย
ตอนที่ 31/3เช้าวันถัดมา แสงแดดอ่อนยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างของโรงพยาบาล ธาฎาก้าวลงจากรถพร้อมลูกสาวตัวน้อยในอ้อมแขน เขาสะพายเป้เล็ก ๆ ที่บรรจุของใช้ของอัญญาไว้เต็มแน่น หลังจากวันนี้อนุญาตให้เรืองฤทธิ์ สุชาฎา และคุณเยาว์ได้ออกไปใช้ชีวิต เที่ยวชมเมืองทะเลทรายแห่งนี้เขาใช้เวลาไม่นานนักก็เดินเข้าไปยังตึกพักฟื้นผู้ป่วยทันที อัญญาในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนยิ้มแย้มแจ่มใส มือเล็ก ๆ จับไหล่ของพ่อแน่น สายตาซุกซนของเธอชำเลืองมองรอบข้างด้วยความตื่นเต้น ธาฎาหันไปมองลูกสาว ยิ้มบาง ๆ ออกมา ถึงแม้ในใจเขาจะเต็มไปด้วยความกังวลเมื่อมาถึงหน้าห้องพักของนันนลินทร์ เขาหยุดยืนชั่วครู่ สูดหายใจลึกเพื่อเรียกความมั่นใจ ก่อนจะผลักประตูเข้าไปอย่างเบามือนันนลินทร์ที่เพิ่งตื่นและกำลังพยายามลุกขึ้นนั่งบนเตียงหันไปมองอย่างตกใจเมื่อเห็นเขา“คุณมาทำไมอีก...” หล่อนถามเสียงแผ่ว แต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจเขาไม่ได้ตอบในทันที แต่วางอัญญาลงบนเตียงข้าง ๆ หล่อนลูกสาวตัวน้อยแม้จะไม่เจอหน้าแม่มานาน แต่กลับมีความรู้สึกถึงสายใยผูกพันธ์ซึ่งกันและกันอย่างเหนือความคาดหมายอัญญาโผเข้ากอดนันนลินทร์ หลังจากที่พ่อของเขาปล่อยลงใส่เตียง ใบ
ตอนที่ 31/2 น้ำตาของนันนลินทร์ไหลออกมาอย่างไม่สามารถห้ามได้ แม้จะพยายามซ่อนเร้นความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในใจ แต่ในที่สุดทุกอย่างก็แตกออกมาเป็นน้ำตาอย่างไม่รู้ตัว “คุณกลับไปเถอะ...” นันนลินทร์พูดเสียงสั่น พยายามสะกดอารมณ์ให้ตัวเองสงบลง แต่ก็ยากเกินไป หล่อนมองดูสภาพตนเองในตอนนี้ ช่างน่าสมเพชเหลิอเกิน ไม่อยากให้อัญญาจะต้องมาเห็นสภาพแม่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย “ทำไม?” “ก็ฉันบอกให้กลับก็คือกลับไง! พูดไม่รู้เรื่องเหรอ!?” หล่อนพูดทั้งน้ำตา พลางมองไปมาเพื่อขอความช่วยเหลือจากพยาบาลหรือใครสักคนที่อยู่แถวนี้ “ฉันไม่ได้ตั้งใจมาทำให้เธอรู้สึกแย่นะ ฉันพาลูกมาให้กำลังใจเธอ ขอแค่ฉันกับลูกได้...” “ฮึกกก! กลับไป! อย่าพาลูกมาลำบากที่นี่” “ไม่...หนิง คือฉัน” “คุณพยาบาลคะ! ช่วยด้วยค่ะ!” เสียงเรียกของนันนลินทร์ดึงความสนใจจากพยาบาลที่อยู่ใกล้เคียงและรีบเดินเข้ามาด้วยท่าทางเป็นห่วง “มีอะไรให้ช่วยคะ คุณหนิง?” พยาบาลสาวต่างชาติถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่แววตาแสดงความกังวลกับกลุ่มคนไทยตรงหน้าที่กำลังยืนคุยอยู่กับคนไข้ แม้ว่าจะฟังภาษาไทยไม่ออก ทว่าตามความรู้สึกของพยาบาลแล้ว พวกเขาน่าจะพูดยางอย่างให้กระทบกระเท
ตอนที่ 31/1เมื่อเครื่องบินลงจอดถึงปลายทาง ธาฎาก็รีบออกจากสนามบินพร้อมกับลูกน้อยและผู้ติดตาม เขาเอื้อมมือไปรับเจ้าตัวน้อยมาจากอ้อมกอดของพี่เลี้ยง ก่อนจะพากันเดินเข้ายังตัวสนามบินหลังจากที่มาถึงโรงพยาบาล ธาฎาก้าวออกจากรถด้วยท่าทางที่สงบ แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เขามองไปที่ตัวอาคารที่คุ้นเคย ซึ่งยังคงดูสงบเงียบเหมือนครั้งก่อนที่เขาเคยมาเยือน ตอนนี้เขาต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่ซับซ้อน และเขาต้องการความเข้าใจจากนันนลินทร์มากมี่สุดสุชาฎาหันมามองเขาก่อนจะกล่าวด้วยเสียงเบา “ว่านตื่นเต้นจังเลยค่ะ เราจะได้เจอคุณหนิงแล้ว” เมื่อเข้าไปถึงแผนกกายภาพบำบัด ธาฎาก็พบนันนลินทร์กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้วิลแชร์ ขณะที่ข้างกายยังมีนักกายภาพบำบัดคอยช่วยเหลืออยู่ไม่ห่างใบหน้าของเธอยังดูซีดเซียวและอ่อนล้า แต่ ที่เขากำลังอุ้มลูกเดินเข้าไปใกล้ เหมือนหล่อนจะรู้ตัว ก่อนจะชะเง้อชายตามาหาเขานันนลินทร์เงยหน้าขึ้นมองธาฎา ดวงตาของหล่อน ดูเปล่งประกายขึ้นมา เมื่อมองเห็นเจ้าตัวน้อย ที่ธาดากำลังอุ้มอยู่“คุณหนิง//คุณหนิง...” เสียงของสุชาดาและคุณเยาว์เอ่ยขึ้นพร้อมกันขณะที่เดินมาตามหลังธาฎา พวกเธอมองเห็นนันนลินทร
ตอนที่ 30/3 เสียงเครื่องบินส่วนตัวที่แตะพื้นรันเวย์นำธาฎา ชายหนุ่มไฮโซนักธุรกิจหมื่นล้านกลับประเทศไทยอย่างเร่งด่วน สีหน้าของเขาเคร่งขรึมขณะก้าวลงจากเครื่อง เรืองฤทธิ์ยืนรออยู่ด้านล่าง ขณะที่เขาก้มหน้ามองนาฬิกาบนข้อมือ“รถพร้อมแล้วครับ” เรืองฤทธิ์รายงานธาฎาเพียงพยักหน้า สายตาเหยียดตรงไปยังเป้าหมายในใจ ก่อนที่เขาจะถามน้ำเสียงเย็นเยียบ“ถ้าไม่ติดว่าคู่ค้าอยากจะเซ็นสัญฐาเลยนะ จ้างให้ฉันก็ไม่กลับมาง่ายๆ หรอก”“ใจเย็นๆ ก่อนครับนาย คุณนันนลินทน์เธอคงไม่หายไปไหนหรอกครับ กลับไทยมาก็ดีนะครับผมว่า ป่านนี้คุณหนูอัญญาคงเหงาแย่แล้ว” “จริงสินะ ลูกสาวของฉันคงจะคิดถึงฉันมากแน่เลย” หลังเสร็จสิ้นธุระสำคัญในบริษัท ธาฎากลับมาที่บ้านทันทีเพื่อพบลูกสาว เสียงเล็ก ๆ ดังออกมาจากห้องนั่งเล่น อัญญากำลังคลานไปมาตามพรม เล่นของเล่นชิ้นเล็ก ๆ ที่พี่เลี้ยงคอยดูแลร่างสูงเดินเข้าไปหาลูกสาว มือหนาเอื้อมช้อนร่างเล็กขึ้นมาเบา ๆ “อัญญา...”เด็กน้อยช้อนสายตามองพ่อ ก่อนจะยิ้มแฉ่งอย่างไร้เดียงสา พร้อมเอื้อมมือแตะใบหน้าของเขา“ป๊ะๆ...” อัญญาออกเสียงได้ไม่ชัด แต่เพียงคำเดียวก็ทำให้หัวใจของธาฎาพองโต“ป๊าคิดถึงลูกที่สุดเลยรู
ตอนที่ 30/2เรืองฤทธิ์นั่งมองหลักฐาน ที่หมอนพดลนำมาให้ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดและความสงสัยที่เพิ่มขึ้นทุกขณะ“นี่คือหลักฐานที่ยืนยันได้ว่าแพรไหมเคยติดต่อผมก่อนการผ่าตัดคุณนันนลินทร์”หมอนพดลพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่มั่นคง“เธอขอให้ผมทำสิ่งที่ขัดต่อจรรยาบรรณของแพทย์ โดยแลกกับเงินจำนวนมหาศาลและตำแหน่งที่สูงขึ้นในโรงพยาบาล ทั้งสองขู่เข็ญเรื่องจะปล่อยคลิปหลุดของลูกสาวผมด้วย”“แล้วทำไมคุณถึงไม่ทำ?” เรืองฤทธิ์ถาม น้ำเสียงแฝงความกังวล“เพราะผมยังมีจิตสำนึกอยู่ และโชคดีที่ผมมีหลานชายของคน ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกครับ ว่าเขารู้จักกับคุณนันนลินทร์ แต่พอเขาโทรมาถาม เรื่องอาการ ป่วยต่างๆ ของคุณนันนลินทร์ ผมก็เลยตัดสินใจ ปรึกษาหลานชายของผม เพราะเห็นว่ายังไงเราสองคนก็ลงเรือเดียวกันแล้ว”หมอนพดลถอนหายใจยาวก่อนเล่าต่อ“นนทวัฒน์คือคนที่ช่วยผมวางแผนตลบหลังหมอแพร พวกเราจัดฉากว่าการผ่าตัดนั้นล้มเหลว และนันนลินทร์เสียชีวิตระหว่างการรักษา ทั้งที่จริง ๆ แล้วผมกับนนทวัฒน์ช่วยกันพาหล่อนออกจากโรงพยาบาลไปยังที่ปลอดภัย”เรืองฤทธิ์พยายามเก็บสีหน้าตัวเองเมื่อได้ยินความจริงอันน่าตกตะลึง ใจเขาเต็มไปด้วยคำถ