หลังจากที่สองย่าหลานพากันกลับมาจากอยุธยาทั้งสองคนก็มีเรื่องให้คิดกันมากมายก่ายกอง... คนเป็นย่าก็วุ่นวายให้คนช่วยตามสืบหาแม่ชะเอมที่อยุธยา.. ส่วนคนเป็นหลานชายก็ให้คนตามสืบที่อยุธยาเช่นเดียวกันเพราะจากที่เขาสังเกตุท่านย่าในวันนั้นแล้ว.. เขาก็รับรู้ได้ว่าท่านย่ามีความมั่นใจเป็นอย่างมากที่คิดว่านั่นคือชะเอม.... แต่เขาไม่เห็นจริงๆ ดังนั้นเขาจึงยกเลิกคนที่ให้ตามหาในเขตกรุงเทพฯ แต่ให้กระจายกันหาที่อยุธยาแทน...จากวันนั้นที่เขามีคำสั่งให้นักสืบตามหาชะเอมที่อยุธยาเวลาก็ล่วงเลยเข้าไปสองอาทิตย์.. รวมๆแล้วก็เกือบสี่เดือนแล้วที่เขาใช้เวลาค้นหาชะเอมตั้งแต่วันนั้นวันที่เขาทะเลาะกับไอ้ก้องที่ห้างสรรพสินค้า.. จนวันนี้..มันโทรมา บอกเขาว่า.. ถ้ากูเจอน้องชะเอมก่อนมึง... กูขอมึงอะไรสักอย่าง.. มึงอย่ายุ่งกับน้องชะเอมและลูกเพราะกูจะเป็นคนดูแลน้องชะเอมและลูกเอง.. กูไม่สนใจอะไรทั้งนั้นว่าใครเป็นพ่อแท้ๆของเด็กน้อย แต่กูจะรับเป็นพ่อเอง.. กูรับได้ที่น้องชะเอมมีลูกติด.. เพราะกูคิดว่ากูรักน้องชะเอมจริงๆไม่ได้รักน้องชะเอมแค่เปลือกนอก... กูยอมทิ้งชื่อเสียงของกูเพราะผู้หญิงคนเดียว.. ผู้หญิงคนที่กูคิดว่ากูรักเขา.. ต่อ
บดินทร์ลางานไว้กับท่านย่าของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาบอกเพียงว่าเขาจะไปทำธุระที่ต่างจังหวัดสัก3วัน แต่เขาไม่ได้บอกว่าจะไปที่จังหวัดอะไร เขาเพียงบอกว่าเขาอยากจะพักผ่อนเพราะช่วงนี้เขารู้สึกเครียด.. ท่านย่าก็อนุญาตให้เขาหยุด.. แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาต้องตกใจก็คือเรื่องของแก้ว.. หลังจากวันนั้นวันที่น้องแก้วมาหาที่บ้านและช่วยทำอาหารในวันนั้น... คนของท่านย่ามาฟ้องกันเสียยกใหญ่ว่าคุณนางแบบทำท่าทางไม่ค่อยชอบอกชอบใจนักเวลาแม่อิ่มใช้ให้ไปหยิบจับและใช้ให้แก้วจับนั่นคนนี่.. เจ้าตัวก็จะมักชักสีหน้าใส่ และไอ้ที่บอกว่าจะช่วยทำกับข้าว... เด็กเกดคนที่เคยสนิทกับเด็กชะเอมพูดว่าเจ้าตัวมาช่วยทำครัวให้เละเทะมากเสียกว่ามาช่วยและไหนจะมาถ่ายวีดีโอตอนที่คุณอิ่มและคนอื่นๆทำครัวกันอยู่... มันเกะกะพร้อมกับคอยดูถูกเกดและผู้หญิงที่อายุต่ำกว่าคนแก้ว... ว่าไม่รู้จักเรียนให้สูงๆ เพราะว่าไม่เรียนนี่แหละเลยทำให้เกดและคนอื่นๆถึงเป็นได้แค่ขี้ข้า... เพียงเท่านั้นท่านย่าก็บ่นเขาเสียยกใหญ่และสั่งห้ามไม่ให้แก้วมาที่เรือนใหญ่อีก.. ห้ามย่างกรายเข้ามาที่เรือนใหญ่เป็นอันขาด.. เขารู้ว่าท่านย่ารักคนของท่านมากแค่ไหน ท่านดูแลทุกคนเห
บดินทร์ตามติดชีวิตของสองแม่ลูกอยู่สามวันเต็มๆเขาก็ได้รู้เรื่องราวบางเรื่องที่เด็กชะเอมทำลงไป.. เด็กนั่นเอากำไรข้อมือที่เขาเคยให้ไปจำนำ.... เขาได้มีโอกาสสอบถามทางเจ้าของโรงรับจำนำ..."ผมอยากทราบเกี่ยวกับผู้หญิงในรูปนี้ครับว่าเธอมาทำอะไรที่โรงรับจำนำ..." บดินทร์ยื่นรูปของเด็กชะเอมให้คุณลงเจ้าของโรงรับจำนำดู...." คุณพูดถึงใครกัน... ผมไม่รู้จักหรอก... หรือว่าคุณจะเอาอะไรมาจำนำล่ะ.." เขาไม่สามารถให้ข้อมูลส่วนตัวของคนที่มาหาเขาได้หรอก... เพราะเขาไม่รู้ว่าคนที่มาถามนั้นเป็นใครและต้องการที่จะรู้เรื่องราวของคนอื่นไปทำไมกัน... "ผมเป็นเจ้าของกำไรนั่น... ไม่เชื่อดูได้คุณลุงเอามันขึ้นมาและมองเข้าไปด้านในมันจะมีตัวอักษร AA &JPP นั่นคือตัวอักษรย่อของผมและเด็กคนนั้น ส่วน JPPคือตัวอักษรนามสกุลภาษาอังกฤษที่มันมาจาก เจริญภิภักดิ์.... ผมอยากรู้ว่าเด็กคนนั้นเอากำไลมาจำนำเพื่อเอาเงินไปทำอะไร..." เรื่องอักษรย่อเขาไม่ได้บอกยัยเด็กชะเอมมาก่อน... เขาสั่งให้พนักงานสลักอักษรย่อลงไปในวันที่เขาไปรับกำไรนั่น... ตอนแรกเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาจะสลักอักษรย่อไปทำไม แต่พอมาวันนี้... เขาก็สามารถใช้มันเพื่อเป็นการย
ชะเอมวิ่งตามลูกสาวของเธอสุดชีวิต... ถึงแม้ว่าตัวเธอนั้นจะล้มลุกคลุกคลานอยู่บ่อยๆ... แต่เธอก็จะไม่ยอมแพ้เป็นอันขาด..."น้องอ้าย... น้องอ้าย... กลับมาก่อน... เอาลูกฉันกลับมา... น้องอ้าย....."เสียงร้องตะโกนตามหลังของรถตู้คันโต... แต่รถคันนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดจอดหรือชะลอความเร็วให้ช้าลงเลยสักนิด...คนที่เห็นการกระทำของผู้หญิงคนนั้นต่างก็นึกสงสารเจ้าหล่อนเป็นอย่างมาก... ร้องเท้าที่มันหลุดหายไปเพราะต้องวิ่งตามรถตู้คันโตแต่เจ้าตัวไม่แม้แต่จะคิดเก็บมัน.. บางครั้งเจ้าตัวก็สะดุดอะไรต่อมิอะไรล้มลงจนแขนขาถลอกไปหมด.... แต่เจ้าหล่อนก็ไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บหรือคิดจะหยุดดูสภาพตัวเองเลยสักนิด....ฮือ.... ฮึก...."น้องอ้าย... น้องอ้าย.... ลูกแม่... น้องอ้าย...." ชะเอมตะโกนสุดเสียงเพราะเธอนั้นถูกพลากลูกน้อยไปจากอก... ทำไมเขาถึงใจร้ายกับเธอได้ขนาดนี้... ในเมื่อเขาไม่คิดที่จะยอมรับลูกของเธอตั้งแต่แรก... ทำไมเขาต้องมาเอาลูกของเธอไปด้วย...เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจทำให้คนระแวกนั้นต่างพากันเดินออกมาดู...." หนูชะเอม... เป็นอะไรลูกร้องไห้ทำไมกัน..." ภรรยาลุงเจ้าของโรงจำนำถึงกับรีบเดินมายังเด็กสาวทันที.. เธอได้ย
ชะเอมเดินเข้ามาภายในตัวบ้านอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว..เธอเลือกที่จะเดินก้มหน้าไม่มองผู้คนที่จับจ้องมองเธอกันอย่างให้ความสนอกสนใจที่เธอมาอยู่ที่นี่ด้วยสาเหตุอะไร..."เข้ามาสิ..." ท่านผู้หญิงสั่งให้แม่ชะเอมเข้ามาในตัวบ้านพร้อมกับเธอ.. ดูสิร้องเท้าก็ไม่ได้ใส่ เนื้อตัวก็มอมแมมเสียขนาดนั้น... แล้วไหนแผลตามตัวนั่นอีก.. ตายๆไปทำอะไรมาละนั่น...." ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ดิฉันขอนั่งรถตรงนี้ก็ได้ค่ะ... ดิฉันไม่อยากเข้าไปรบกวนคนด้านใน..." ชะเอมเลือกนั่งที่บันใดหินหน้าเรือนหลังใหญ่... เธอไม่อยากจะพาตัวเองไปอยู่ตรงนั้น... ตรงที่เธอเป็นผู้ถูกกระทำ เป็นผู้ถูกกล่าวหา และเป็นผู้ต้องสงสัยของทุกๆคน...แม่อิ่มและท่านผู้หญิงมองตามร่างเล็กผอมแห้งของเด็กชะเอมด้วยความสงสาร... ดูสิเจ้าตัวเลือกที่จะไปนั่งตรงบรรไดหินเพื่อที่จะไม่ทำให้ตัวเองดูตกต่ำในสายตาคนอื่นไปมากกว่านี้..."ท่านผู้หญิงคะ... เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่เจ้าคะ..." แม่อิ่มอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกไป...." เรื่องมันยาวเดี๋ยวหญิงจะเล่าให้ฟังทีหลังก็แล้วกัน... สั่งให้คนหายาล้างแผลกับอุปกรณ์ล้างแผลมาให้แม่ชะเอมด้วยก็แล้วกันนะ... ดูสิแขนขาถลอกไปหมด... คอยดูนะถ้าตา
บดินทร์อุ้มร่างของชะเอมเข้ามาในรั้วบ้าน.. เขาก้าวผ่านเรือนหลังใหญ่ของท่านย่าไปแต่ยังไม่ทันพ้นตัวบ้านขอท่านย่าเลยเขาก็โดนท่านย่าเรียกเอาไว้เสียก่อน...." ตาเอิร์ธ... นั่นแกทำอะไรแม่ชะเอม...." ท่านผู้หญิงปรางรีบสาวเท้ามายังหลานชายคนเดียวของหล่อนทันที.. ตอนแรกเธอก็ไม่แน่ใจว่าเจ้าตัวดีหอบหิ้วอะไรเข้ามาในบ้านเธอเพียงต้องการเรียกเจ้าตัวดีมาคุยกับเธอก็เท่านั้นแต่เพียงแค่เธอมาอยู่ใกล้ๆเท่านั้น.... ตายๆ ไอ้หลานคนนี้มันสร้างเรื่องอะไรอีกแล้วล่ะนั่น...." ชู่ว์.. ท่านย่าเบาๆหน่อยสิครับ... เอาไว้ค่อยมาคุยกันนะครับ ผมพาเด็กชะเอมไปนอนก่อนสงสัยง่วงนอนเลยเผลอนั่งหลับหน้ารั้วบ้าน... ผมวานให้ท่านย่าช่วยให้คนยกอาหารเย็นมาให้ผมที่เรือนด้วยนะครับ..." เขารู้อยู่หรอกว่าท่านย่าต้องการที่จะคุยอะไรกับเขา... แต่ไม่มีทางเขายังไม่อยากโดนสอบสวนตอนนี้.... เขามีเรื่องอื่นที่จะต้องสะสาง... และมันก็สำคัญเสียด้วย....." นี้ตาเอิร์ธ! แกใช้ย่าเหรอ... พ่อตัวดี... มานี่เลยนะ..." เพียงท่านผู้หญิงเดินเข้ามาใกล้ๆ... เธอก็เห็นใบหน้าของชะเอมที่หลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของหลานตัวดี... เมื่อเธอมองไปยังร่างกายของคนที่หลับอยู่(หลานช
ชะเอมถูกกักขังเอาไว้ที่เรือนของคุณบดินทร์มาสามวันแล้ว... เธอให้เหตุผลเขาสาระพัดว่าเธอต้องทำงานเขาก็บอกว่าเขาจัดการโทรไปลางานที่ร้านอาหารให้เธอแล้วและเขาบอกว่าเขาจะเป็นคนจ่ายค่าจ้างเธอเอง... เขาบอกว่าเขาจะจ่ายค่าจ้างให้เธออยู่ที่นี่เพิ่มจากเงินเดือนที่ได้สามเท่าตัว... เงินเดือนของเธอที่ต้องได้เธอจะได้เดินละหนึ่งหมื่นสามพันบาท....ที่เธอได้เงินเยอะขนาดนี้เพราะเธอทำทุกอย่างในร้านยังไงล่ะทั้งทำกับข้าว เสิรฟ และล้างจานชามด้วย... เธอทำทุกอย่างสิ่งไหนได้เงินเธอทำหมด.. และเมื่อเธอมาคิดว่าเขาจ้างเธอให้เธออยู่ที่นี้เป็นโดยให้ค่าแรงเพิ่มเป็นสามเท่า จากปกติเธอได้ค่าแรงอยู่ที่วันละ350บาท... เขาบอกเขาจะให้เธอสามเท่าของค่าแรงขั้นต่ำ...มันก็เท่ากับ 1050บาท... โอ้โห้... วันละเลยนะ... เธอจะรับดีไหม ถ้าเธอรับเธอจะดูหน้าเงินเกินไปรึเปล่า... แต่ถึงเธอไม่ยินดีที่จะรับมันเธอก็คงจะทำอะไรไม่ได้... เพราะตอนนี้เขาให้คนมาเฝ้าเธอและน้องอ้ายตลอดทั้งวัน....เฮอ.. แล้วเธอเลือกอะไรได้ไหมเล่า..."แมะจ๋า... ลาย...."" จ๋า... อะไรเหรอ? อันไหนคะ...." สติของเธอกลับมาคืนเพียงแค่เธอได้ยินเสียงน้องอ้ายถามเธอ.. น้องอ้ายถามอะไรส
บดินทร์กอดชะเอมเอาไว้แนบแน่น.. ตอนนี้เขาสามารถรับรู้ได้ว่าคนในอ้อมกอดของเขานั้นหยุดร้องไห้แล้ว และคงจะเป็นเวลาดีที่เขาและเธอจะต้องพูดคุยกันเสียที..." ฉันไม่ได้คิดจะพรากเธอและน้องอ้ายออกจากกัน.. ในสายตาของเธอฉันมันดูใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ... มันควรจะเป็นเธอรึเปล่าชะเอม ฉันสมควรจะพูดคำพวกนั้นใส่เธอ.. เธอรู้ทั้งรู้ว่าน้องอ้ายเป็นลูกของฉันแต่เธอยังทนทำเป็นว่าเธอยินดีให้ฉันมีลูกกับคนที่ฉันรัก เธอกล้าพูดมาได้ยังไงกันว่าเธอจะไม่ให้น้องอ้ายได้รับรู้ว่าฉันเป็นพ่อ.. ฉันเป็นพ่อของน้องอ้ายนะชะเอม.. เธอจะไม่ใจดำไปหน่อยรึยังไง.. ฉันสามารถทำทุกอย่างเพื่อที่ฉันสามารถครอบครองได้ทุกอย่าง... รวมถึงตัวเธอด้วย.. ถ้าฉันจะทำจริงๆ เธอหนีฉันไม่รอดหรอกชะเอม.. อย่าคิดที่จะพาลูกหนีฉันอีก มันจะไม่เกิดเป็นรอบที่สองและรอบที่สาม... เธอต้องอยู่กับฉันที่นี่ น้องอ้ายต้องอยู่ที่นี่ ที่ที่มีพ่อของแกและแม่ของแกอยู่ด้วย.... พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปลาออกจากที่ร้านอาหารนั่น.. และฉันจะหางานใหม่ให้เธอทำเอง... ถ้าเธออยากทำฉันจะจัดการหางานให้เธอทำเอง..." ประโยคหลังของบดินทร์มันช่างเป็นประโยคที่ทำให้เขารู้สึกพอใจและชอบใจในสิ่งที่เขาก
ชะเอมขยับตัวเข้าไปหาพี่เอิร์ธทันที.. เธอก็สงสารพี่เอิร์ธอยู่นะตั้ง5ปีเลยนะที่เธอให้บทเรียนกับพี่เอิร์ธและพี่เอิร์ธก็ทำได้ดีด้วยสิ... ถึงแม้ว่าพี่เอิร์ธสามารถที่จะหาเศษหาเลยจากข้างนอกได้แต่พี่เอิร์ธก็ไม่ทำ.. พี่เอิร์ธเคยให้คำมั่นสัญญาทั้งต่อหน้าอัฐิแม่ขวัญและในงานแต่งต่อหน้าคนหมู่มากว่าเขาจะรักและให้เกรียติเธอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะให้เกรียติเธอทุกอย่างและทุกเรื่อง.. เรื่องผู้หญิงเขาสัญญาและสาบานว่าเขาจะไม่มีใครและจะไม่ทำให้ชะเอมต้องเจ็บช้ำน้ำใจอีก.. ถ้าเกิดว่าวันไหนเขาเผลอทำเรื่องนั้นไป ขอให้เขาไม่ตายดี.. ทุกคนในงานแต่งถึงกับส่งเสียงฮือออกมาอย่างดัง.... ในตอนนั้นเธอแค่รู้สึกว่าเธอต้องให้เวลาเป็นตัวพิสูจน์และเขาก็พิสูจน์ใหเธอเห็นแล้ว... เขาทำได้.. เขาทำได้ดีเลยทีเดียว... แต่เธอนี่สิ เธอเรียกร้องมากเกินไป เธออยากเรียนเธอขอเรียนต่อพี่เอิร์ธก็ให้เธอเรียนจนจบ เธออยาช่วยดูแลร้านคาเฟ่แมวพี่เอิร์ธก็ไม่ห้ามและสนับสนุนเธออีกด้วย.. แต่ดูพี่เอิร์ธในตอนนี้สิ.. เขาน่าสงสารจัง เธอทบสอบพี่เอิร์ธแรงเกินไปไหม..."อืมมมม อ่าส์~~~ ชะเอม... จะทำอะไร.. อู้ว...." บดินทร์ถึงกับตัวงอเลยทีเดียวเพราะตอนนี้เมี
บดินทร์และชะเอมแต่งงานกันมาได้5ปีแล้วแต่ชะเอมก็ยังไม่ยอมท้องให้กับบดินทร์เลย.. จะเพราะอะไรล่ะก็เจ้าตัวบอกว่ายังไม่พร้อม รอให้น้องอ้ายโตก่อน.. ดูสิตอนนี้น้องอ้ายก็6ขวบกว่าแล้วนะ และแม่คุณก็เรียนจบแล้วเถอะ แต่ก็ยังไม่ยอมีลูกให้เขาอีกสักคนสองคนเลย..ตอนนี้ไอ้ก้องมันมีไปแล้วสอง ดูเขาสิ.. ยังมีแค่น้องอ้ายคนเดียวอยู่เลย..." ชะเอม.. เมื่อไรจะมีน้องให้พี่สักที.. ชะเอมก็เรียนจบแล้วนะ.. น้องอ้ายก็6ขวบแล้วนะ.. และดูสิไอ้ก้องมันมีลูกคนที่สองแล้วนะ.. ชะเอมรู้ไหมว่ามันบอกว่าพี่ไม่มีน้ำยา.. จะไปมีน้ำยาได้ยังไงกันก็ชะเอมเล่นบล็อกพี่ทุกทาง.. นางฟ้าทั้งห้าของพี่มันถลอกไปหมดแล้วเนี่ย.. ไม่สงสารผัวบ้างเหรอครับ? ถ้าคนอื่นรู้ว่าพี่แต่งเมียแล้วยังต้องใช้มือช่วยตัวเองเหมือนคนโรคจิตแบบนี้.. โดนล้อจนตายแน่เลยชะเอม.. ชะเอมจ๋า..." อือ.. ก็ตามนั้นแหละ ตั้งแต่คืนแรกที่แต่งงานเขาก็โดนไอ้หมาขี้เรื้อนก้องกับเพื่อนคนอื่นมอมเหล้าจนเรื้อน และพวกมันก็ถ่ายวีดีโอเอาไว้ด้วย.. และทุกครั้งพวกมันก็เอาคลิปนั่นมาข่มขู่เขาตลอด ถ้าพวกมันอยากได้อะไรเขาก็ต้องหามาให้พวกมัน..และเมียของเขาก็ไม่ยอมให้เขามีอะไรๆโบ๊ะบ๊ะๆก็ไม่มี มีเพียงแค่
ตอนนี้อากาศที่เชียงใหม่ดีมาก.. เธอไม่เคยไปไหนไกลๆเลยสักครั้ง ตั้งแต่เกิดมาจนตอนนี้เธออายุ23ปีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกของเธอที่เธอได้ไปไหนไกลๆ นอกเสียจากว่าครั้งนั้น.. ครั้งที่เธออยู่อยุธยา.. แต่ตอนนี้เธอได้มาไกลถึงเชียงใหม่และขึ้นเครื่องบินมาด้วยนะ เธอเคยฝันว่าเธออยากจะมีโอากาสสักครั้งที่จะขึ้นมัน.. และวันนี้มันก็สมหวังแล้วเธอได้ขึ้นเครื่องบินแล้ว...เมื่อเธอมาถึงสนามบินเชียงใหม่คุณลุงณรงค์วิทย์ก็มายืนรอรับเธอพร้อมกับน้องขิมและน้องคิม.. ทุกคนโบกมือเรียกเธอเพื่อให้เธอได้เห็นว่าพวกเขาอยู่ตรงไหน.. และที่สำคัญเธอไม่ได้มาแค่คนเดียว น้องอ้ายและคุณบดินทร์ก็มาด้วย..." ไม่อยากให้มาเลยฉันกลัวเธอจะติดใจที่นี่แล้วไม่ยอมกลับบ้านของเรา..." บดินทร์บ่นกระปอดกระแปดตลอดทาง ตั้งแต่วันที่ชะเอมตัดสินใจว่าจะลองมาที่เชียงใหม่สักครั้ง เธอไม่ได้ต้องการมรดกอะไรทั้งนั้นเธอแค่อยากจะมาดูให้แน่ใจว่าเธอนั้นมีแม่กับเขาจริงๆ เธอมีครอบครัวกับเขาจริงๆ... เธอต้องการแค่นั้นเอง...." คุณจะตามมาทำไมล่ะคะ? ฉันบอกแล้วว่าจะมาแค่ไม่กี่วัน.."ชะเอมเบื่อที่จะฟังคุณเขาบ่นแล้วอ่ะ หลังจากที่คุณลุงณรงค์วิทย์บอกว่าเธอสามารถบินมาหาคุณตาค
" สวัสดีครับผม บดินทร์ เจริญภิภักดิ์ เป็นสามีและเป็นพ่อของน้องอ้าย... ส่วนนี่ก็แม่จ๋าของน้องอ้ายครับหรือเรียกกันตามประสาคนกันเองก็เมียของผมเอง... ครับทุกคนได้ยินไม่ผิดชะเอมคือภรรยาของผม และเราสองคนก็มีลูกด้วยกันแล้วหนึ่งคนแต่วันนี้ไม่ได้มาด้วยเพราะว่าน้องอ้ายติดแมวมากกว่าแม่จ๋าครับ..."เสียงหัวเราะของคนในงานดังขึ้นทันที่ได้ยินเพราะทุกคนไม่เคยคิดเลยว่าคนอย่างบดินทร์จะเป็นคนขี้เล่นแบบนี้.. ดูสิแล้วดูท่าทางที่คุณบดินทร์ที่มองภรรยาของตัวเองแล้วมันก็แสดงให้เห็นว่าเจ้าตัวจะดูเป็นคนหลงเมียขนาดหนัก.. หรือว่าคุณบดินทร์เมา?"แล้วว่าที่ภรรยาล่ะครับ.. เป็นใครมาจากไหน.."ชะเอมถึงกับไปไม่เป็นเลยทีนี่เธอจะต้องตอบยังไงดี เธอต้องตอบความจริงสินะ..." เอ่อ.. สวัสดีค่ะดิฉันชื่อ อารียา กล้ามี เป็นคนที่ท่านผู้หญิงอุปถัมภ์ค่ะ..."เพียงเท่านั้นคนในฮอลล์ก็ส่งเสียงฮือฮากันออกมาจำทำให้เธอรู้สึกประหม่า..."เอ่อ... หมายความว่ายังไงครับ? ที่ว่าอุปถัมภ์" "อ่อ... ท่านย่ารักและเอ็นดูชะเอมมากน่ะครับท่านเลยทำเหมือนกับว่าท่านอุปถัมภ์ชะเอมให้เป็นหลานตัวเองคนนึงทั้งที่ครอบครัวของชะเอมก็มีแต่ท่านย่าก็รักชะเอมจนแทบจะเอาชะเ
เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างบดินทร์และชะเอมมันก็ผ่านพ้นไปราวสองเดือนได้.. ตอนนี้ชะเอมได้มาอยู่ในงานแต่งงานของคุณก้องและคุณแก้วนางแบบแถวหน้าของเมืองไทยที่ท้องอ่อนๆและถือว่าโชคดีที่ทางฝั่งเจ้าบ่าวรักและเอ็นดูคุณแก้วเป็นอย่างมาก... ดูสิทั้งคู่ถึงแม้ว่าจะมีการ บ่นๆกันบ้างเป็นบางครั้งแต่มันก็ดูน่ารักดี เพราะคุณก้องเขาชอบแหย่ให้เข้าสาวโมโหเพื่อที่จะให้เจ้าสาวบ่นคุณก้องเขา และบ่อยครั้งที่เธอแอบเห็นคุณก้องยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อให้กับคุณแก้วอย่างทะนุถนอม... ถ้าจะบอกว่าคุณก้องไม่ได้รักคุณแก้ว... เธอขอเถียงเลยเพราะเท่าที่ดูจากสายตาของคุณก้องแล้วนั้น... มันมีแค่คำว่าเป็นห่วง หลงไหล และคลั่งรักในตัวของคุณแก้วแค่ไหน...."มองแบบนั้นอิจฉาแก้วเหรอ? " บดินทร์ที่เห็นว่าชะเอมมองเจ้าบ่าวเจ้าสาวอยู่นานสองนานเขาก็อยากจะรู้ว่าชะเอมกำลังคิดอะไรอยู่..." ใครอิจฉากันคะ ฉันก็แค่สังเกตุอาการของคุณก้องที่มีให้คุณแก้วก็เท่านั้นเอง... ดูสิถ้าใครบอกว่าคุณก้องไม่รักคุณแก้วฉันขอเถียงนะคะดูสิคะ ดูสายตาคุณก้องที่มองคุณแก้วและไหนจะเอาอกเอาใจหยอกล่อคุณแก้วอยู่ตลอดเวลาด้วย... ดูยังไงก็รู้ค่ะว่าคุณก้องหลงไหลในตัวคุณแก้ว
ย้อนกลับมาเรื่องของแก้วและก้อง.. ก้องที่รู้ว่าแก้วเป็นคนที่ไอ้คุณชายคุยอยู่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากในตอนนั้นแต่เป็นเขาเองที่รู้สึกงงนิดๆ เพราะในช่วงนั้นก่อนที่เขาจะไปช่วยงานคุณลุงน้องเอมท้องเรื่องนั้นเขาจำได้แต่เขาก็ไม่รู้ว่าน้องเอมท้องกับใครและเขาก็ไม่รอยู่ที่ไทยแล้ว กว่าเขาจะกลับมามันก็ผ่านไปเกือบสองปีแล้ว วันนั้นเขาจำได้ดีเลยเขาพาคู่ค้าของทางคุณลุงไปเดินห้างสรรพสินค้าชื่อดังและเขาเองก็กำลังที่จะพาสาวคนนั้นไปหาของกินอยู่ๆไอ้คุณชายมันก็เดินมาหาเขาและถามเขาด้วยคำถามแปลกๆ... ถามว่าเขาเอาลูกกับเมียไปไว้ที่ไหน? What? คืออะไร? ลูก? เมีย? ใครคือลูก? และใครคือเมีย? เขาก็งงสิ เขาก็ไม่เข้าใจในคำถามของมันนัก และมันก็เริ่มด่าเขา ทั้งด่าทั้งต่อยเขาก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่สิ.. เขาเถียงกับไอ้คุณชายอยู่นานสองนานจนมันพูดออกมาและกล่าวหาว่าเขาเป็นคนทำให้น้องเอมท้อง เขาเป็นพ่อของเด็กในท้องของน้องเอม.. เฮ้ย.. บ้าบอสิ เขาไม่เคยมีอะไรกับน้องเอมเลยเขาเคยคิดอยู่บ่อยครั้งเวลาที่เขาพาน้องเอมออกไปข้างนอกด้วยกันสองต่อสอง แต่มันเป็นแค่ความคิดที่เกิดขึ้นชั่ววูบก็เท่านั้นเพราะแค่เขาได้พูดคุยกับน้องเอมแล้วมันทำให้เขารู้สึกว
บดินทร์อุ้มน้องอ้ายมายังห้องอาหารวันนี้อาหารถูกนำมาวางเยอะแยะมากมาย แล้วเจ้าตัวอวบของเขาเองก็เริ่มอยากจะไปเล่นกับแมวไอ้หมาขี้เรื้อนแล้วนี่สิ... จะทำยังไงดีนะ.. ถ้าเอาแมวไปปล่อยวัดเขาจะบาปไหมอ่ะ..." เอ่อ.. คุณบดินทร์มีอะไรรึเปล่าคะ? ทำไมถึงมองลูกแมวแล้วทำหน้าแบบนั้น คุณแพ้ขนแมวเหรอคะ?" ชะเอมเห็นสีหน้าของคุณบดินทร์เธอก็รู้สึกแปลกๆเพราะอยู่ๆคุณบดินทร์ทำหน้าซีเรียสขึ้นมาราวกับว่าคุณบดินทร์มีปัญหากับเจ้าแมวตัวน้อยๆยังไงยังงั้น..." ไม่มีอะไรแค่ไม่ชอบคนที่ให้มาน่ะไปกินข้าวเถอะรีบกินก่อนที่ต้าวอ้วนจะไม่ยอมกินข้าวและจะดิ่งไปเล่นกับลูกแมว..." ใช่เขาไม่ชอบหน้าไอ้คนที่ให้ลูกแมวน้องอ้ายเลย เกลียดมัน...." มันออกจะน่ารัก.. จริงไหมคะน้องอ้าย... มากินข้าวดีกว่านะ กินเสร็จก็ค่อยไปเล่นกับน้องแมวนะคะ ถ้าน้องอ้ายกินข้าวเยอะๆแม่จ๋าจะให้อุ้มน้องแมวเอาไหม..." ตอนนี้ชะเอมก็ต้องหาอะไรมาล่อลูกของเธอเพื่อทำให้น้องอ้ายกินข้าวก่อนเพราะเธอคิดว่าถ้าไม่ล่อน้องอ้ายแบบนั้นมีหวังน้องอ้ายไม่กินข้าวแล้วเอาเวลาไปเล่นกับน้องแมวอย่างเดียวนี่สิ...บดินทร์ที่นั่งมองลูกสาวของเขาด้วยสายตาที่สุดแสนจะหลงไหลเพราะเจ้าตัวก็กินไปมอ
บดินทร์ท้าให้แก้วไปโรงพยาบาลเพื่อที่จะตรวจดูว่าแก้วนั้นท้องจริงๆรึเปล่า เขามั่นใจล้านเปอร์เซ็นว่าเขาไม่ใช่พ่อของเด็กในท้อง ถึงแม้ว่าถ้าแก้วจะท้องจริงๆก็ตาม แต่เขาก็ไม่ใช่พ่อของเด็กในท้องอย่างแน่นอน..."แต่พี่เอิร์ธค่ะ.. ฮึก... ได้โปรด... ฮึก.. ช่วยแก้วด้วย พี่เอิร์ธต้องช่วยแก้วนะคะ..."นางแบบแถวหน้าถึงกับต้องปล่อยโฮออกมาเธอหาทางออกให้กับชีวิตเธอในตอนนี้ไม่ได้จริงๆ... เธอไม่รู้ว่าใครคือพ่อของเด็กในท้องเธอไม่รู้จริงๆ... วันนั้นเธอเมา เธอเมามากๆและเพียงแค่เธอตื่นขึ้นมาเธอก็พอจะรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ในห้องเธอ เธอไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้นและเสื้อผ้าผู้ชายที่มันกระจัดกระจายไปทั่วห้อง.. มันก็เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอรู้ว่าเธอพลาดไปมีอะไรกับคนแปลกหน้าเข้าให้เมื่อรู้ว่าเธอพลาดพลั้งไปเธอจึงรีบแต่งตัวและรีบหนีออกมาทันทีเธอได้ยินเสียงของการอาบน้ำของบุคคลที่เธอไม่รู้จักเธอจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าหน้าตาของคนคนนั้นเป็นยังไง..."แก้ว.. แต่สิ่งที่แก้วทำมันไม่แฟร์กับพี่เลยนะ แล้วลูกกับเมียของพี่ล่ะแก้ว... แก้วไม่คิดถึงหัวอกทั้งสองคนบ้างเลยรึยังไง นั่นเมียพี่ และนี่ก็ลูกพี่.. แก้ว.. แก้วท้องกับใครพอจะบอกพี
ชะเอมได้พูดคุยกับคุณบดินทร์เรื่องที่เขาจะให้เธอหอบน้องอ้ายไปที่ทำงานของเขาเธอไม่อยากทำแล้ว เธอรู้ว่าถ้าขืนเธอไปคุณบดินทร์ได้ไล่พนักงานออกหมดบริษัทแน่ๆ แค่สองคนนั้นก็ปลิวไปแล้ว.. ดีไม่ดีจะเอาคุณบดินทร์ไปพูดในทางไม่ดีอีก ทำให้ชื่อเสียงของคุณบดินทร์เสียหายอีกเธอไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นเลย..."จะไม่ไปด้วยกันจริงๆเหรอ? ฉันคงจะคิดถึงเธอกับน้องอ้ายมากแน่ๆเลย.. เพราะฉันเห็นน้องอ้ายอยูในสายตาอยู่ทุกวันๆในช่วงเวลาที่ฉันทำงาน.. เธอคิดอีกทีจะได้ไหม..." บดินทร์อยากให้ชะเอมกับน้องอ้ายไปทำงานด้วยเพราะเวลาที่เขาเหนื่อยเขาก็จะลงไปนั่งเล่นกับน้องอ้ายและน้องอ้ายคือกำลังใจของเขาให้เขามีแรงในการทำงานต่อไป..." ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากทำให้คุณเสียงาน น้องอ้ายกับฉันหนีคุณไปไหนไม่ได้อยู่แล้ว.. ให้ฉันกับน้องอ้ายรอคุณที่บ้านจะดีกว่านะคะ ฉันไม่อยากทำให้คุณต้องโดนนินทาเอา ฉะนั้นคุณช่วยเข้าใจฉันด้วยนะคะ.." ทำไม่คุณบดินทร์ถึงทำตัวราวกับว่าตัวเองเป็นเด็กน้อย5ขวบไปได้ เขาไม่ได้ดูน่ารักเลยนะในสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ เขาดูเหมือนเด็กโข่งเสียมากกว่า..." ขอกอดหน่อยสิ.. ถือว่าเป็นการชาร์จพลัง... น้องอ้ายจ๋า.. พ่อจ๋าขอหอมหน่อยได้ไ