สายฟ้าเดินลงมายังห้องรับประทานอาหารก็พบกับน้องสะใภ้แสนสวย และน้องชายที่นั่งทานข้าวกันก่อนหน้านั้นแล้ว
“แม่ไปไหน” เขาเอ่ยถามเมื่อไม่เจอแม่บังเกิดเกล้า “ไม่รู้ น่าจะไปหาน้องญ่าละมั้ง เหมือนจะหาคนมาดูตัวเพราะน้องได้ช่อดอกไม้” เหนือฟ้าคาดเดาไปเรื่อยเปื่อย “อืมม…” สายฟัากำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือดที่มือ “สงสัยเหมือนกันใครจะมาเป็นแฟนน้อง คงโชคดีชะมัดเพราะน้องน่ารัก” สายฟ้ามองน้องชายแล้วอยากจะเตะสักป๊าบ “วันนี้เข้าบริษัทหรือเปล่า” “เข้าสิ และพี่กลับคอนโดเลยใช่เปล่า” “อืม..ไม่อยากอยู่เป็นก้าง” “ใครจะคิดแบบนั้น” เหนือฟ้าหรี่ตามองคนข้างกายก่อนจะยักไหล่เพราะไม่ได้สนใจอะไรมากมาย “คุณสายฟ้าลองชิมต้มยำสิคะ วันนี้พราวเข้าครัวเองเลย ไม่รู้จะถูกปากหรือเปล่า แต่รับรองแซ่บถึงใจแน่นอน” สายฟ้ามองต้มยำที่อยู่บนจานข้าวอย่างชั่งใจ ก่อนจะตักกินเข้าปากและชมว่าอร่อยดี จากนั้นก็เดินออกไปทันที อร่อยกับผี เผ็ดฉิบหาย แซ่บแบบนี้อย่าทำเลย ใจของชายหนุ่มตอนนี้อยู่ที่อีกคน เขากลัวว่าจะมีใครมายุ่งกับผู้หญิงที่เขาหมายปอง รีบสตาร์ทรถและขับออกไปทันที ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าก็มาถึงหน้าบ้านของเพื่อนคุณแม่ รอสักพักก็พบว่าไม่มีใครอยู่บ้านออกไปกันหมดแล้ว ส่วนยัยเด็กอวดดีก็ไปร้านเค้กกับเพื่อน สายฟ้ารีบขับรถไปร้านดังกล่าวทันที เมื่อมาถึงร้านก็มองหาเป้าหมายทันทีก่อนจะกำหมัดแน่น เมื่อเห็นภาพข้างหน้า ยัยเด็กอวดดีของเขากำลังหัวเราะมีความสุขกับคนอื่น แถมยังเอามือไปหยิกแก้มคนอื่นเล่นอีก มันน่านัก!! สายฟ้าเดินเข้าไปอย่างเชื่องช้าพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ให้ไม่โกรธ เขาจะใช้อารมณ์กับยัยเด็กนี่ไม่ได้ “กอหญ้า!!” เสียงที่ดังจนกังวานทำให้บนโต๊ะที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเงียบสนิทโดยฉับพลัน กอหญ้ารีบหันไปดูด้วยความตกใจ ใบหน้าหวานซีดเผือดด้วยความกลัว สีหน้าถมึงทึงของเขาทำให้เธอใจเสาะ เธอลุกเดินไปหาอย่างช่วยไม่ได้ “มาทำอะไรที่นี่คะ แล้วทำไมต้องเสียงดังด้วย” “กลับกับฉัน” เสียงเข้มเอ่ยออกมาอย่างเอาแต่ใจ “ไม่กลับ ญ่ากลับเองได้ อย่ามายุ่งนะ” สายฟ้าจับข้อมือเล็กและบีบมันอย่างแรง ทำให้ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเจ็บ “กลับกับฉัน หรือจะให้ฉันพูดว่าเมื่อวานเราทำอะไรกันดีไหม ได้นะฉันไม่ติด” “มะ..ไม่ กลับค่ะ ญ่ากลับแล้ว” กอหญ้ารีบคว้ามือชายหนุ่มก่อนที่เขาจะเดินไปพูดอะไรไร้สาระ เธอรีบเดินไปบอกลาเพื่อนและเดินออกจากร้านทันทีโดยไม่หันมามอง เลยไม่ได้เห็นสายตาที่สายฟ้าจ้องเพื่อนของเธอด้วยความไม่พอใจ โดยเฉพาะคนที่เธอหยิกแก้มเล่น กอหญ้าเดินออกมารอหน้าร้านเพื่อรอสายฟ้าที่กำลังเดินตามหลังออกมา “มายืนทำตัวเป็นนางเอกอะไรตรงนี้ คิดว่าสวยมากนักหรือไง ไม่ได้ดูสารรูปตัวเองเลย ไป เดินไปขึ้นรถ” สายฟ้าจับข้อมือเล็กและลากขึ้นรถและขับออกไปอย่างรวดเร็ว กอหญ้าได้แต่นั่งตัวลีบติดกับประตูรถ เธอไม่รู้คนเลวตามเธอมาทำไม ก่อนจะหันหน้ามองไปทางอื่น ยิ่งมองก็ยิ่งสงสัยเพราะเส้นทางที่ไม่คุ้นเอาซะเลย “เราจะไปไหนกันคะ ทำไมเส้นทางมันไม่คุ้นเลย” กอหญ้ามองซ้ายขวาด้วยความวิตก ยิ่งมองหน้าของคนข้างกายที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ ก็รู้ชะตากรรมตัวเองได้ทันที รถจอดนิ่งสนิทในลานจอดรถใต้คอนโดหรูแห่งหนึ่ง เธอมองสายฟ้าที่นั่งหลับตาด้วยความไม่พอใจ “ทำไมถึงพามาที่นี่คะ!!” “…” สายฟ้าคิ้วกระตุกกับน้ำเสียงกึ่งตะคอกที่คาดคั้นเขาไม่หยุด แต่ก็แกล้งหลับต่อไป “ถ้าไม่พูดญ่าจะลงแล้วกลับเอง” “ก็ลองดู ดูว่าขาของเธอจะได้แตะพื้นหรือเปล่า สายฟ้าลืมตาและตวัดสายตามองด้วยความไม่พอใจก่อนจะกระชากร่างบางมานั่งบนตัก “อ๊ะ! ปล่อยนะคนเลว” พอรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปก็รีบปิดปากตัวเองทันที “หึ เรียกฉันแบบนี้สินะ เรียกจนมันชินปากแบบนี้” “ขอโทษค่ะ” กอหญ้าเอ่ยคำขอโทษแต่ไม่กล้าสบตา เธอก้มหน้างุดมองมือตัวเอง สายฟ้าสำรวจร่างกายหญืงสาวก็ของขึ้นอีกครั้ง เสื้อยืดสีขาวที่มันบางจนแทบจะเห็นบราด้านใน กระโปรงสีชมพูที่สั้นจนโชว์ขาอ่อน แค่คิดเลือดก็ขึ้นหน้าแล้ว “แต่งตัวแบบนี้เหรอ” “แบบไหน ก็ปกตินี่คะใคร ๆ เขาก็ใส่กันแบบนี้ทั้งนั้น ไม่ใส่สายเดี่ยวโชว์หลังก็ดีเท่าไหร่แล้ว และปล่อยญ่าค่ะ ญ่าอึดอัด” กอหญ้าดิ้นรนและพยายามจะไปนั่งอีกฝั่ง แต่ก็ทำไม่สำเร็จ “อ่อ? ปกติ และถ้าแบบนี้ล่ะยังจะปกติอยู่ไหม” สายฟ้าวางมือไว้บนขาอ่อนก่อนจะล้วงเข้าไปในกระโปรงด้วยความรวดเร็ว “อ๊ะ! ปล่อยนะ อย่ามาลวนลามญ่า” เธอจับมือของเขาแน่น และพยายามต่อต้านทุกวิถีทาง “ดื้องั้นเหรอ มาดูกัน” สายฟ้าทั้งบีบทั้งขยำเนินเนื้ออวบอิ่มและเขี่ยเม็ดเสียวอย่างแรงด้วยความมันเขี้ยว เขาพอใจกับอาการดิ้นรนยิ่งดิ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้เขาสำรวจได้มากขึ้น “แฉะแล้ว เปียกกางเกงในเลย” “คนบ้า คนเลว ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ฮือ…” กอหญ้าทุบตีสายฟ้าอย่างแรงด้วยความคับอกคับใจ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย เธอทำอะไรผิดกัน ทำไมต้องตกอยู่ในเงื้อมมือผู้ชายคนนี้ “อ๊ะ!” ใบหน้าหวานที่คลอไปด้วยหยาดน้ำใสตาเบิกโพรงรีบจับมือเขาไว้อย่างแน่นหนา “ยะ อย่า อย่าทำแบบนั้น อย่าเอามันเข้าไป ญ่าขอร้อง” เสียงหวานเอ่ยขอร้องคนใจร้าย หวังให้เขาใจดีเอามือออกไป แต่เปล่าเลยผู้ชายคนนี้ใจร้ายกว่าที่เห็นมาก ในเมื่อทางสะดวกนิ้วร้ายก็ดันเข้าไปในโพรงเล็กคับแคบ เขาหมุนควงอย่างเชื่องช้า ทำเอาร่างเล็กบิดเกร็งส่ายหน้าร้องไห้ตลอดเวลา ต่อให้มือเล็กจะประทุษร้ายกับเขามากแค่ไหนแต่ก็ไม่เจ็บเลยสักนิด “แคบจัง เล็กมาก วันเดียวปิดสนิทขนาดนี้เลยเหรอ” สายฟ้าเต็มไปด้วยความสงสัย สุดท้ายก็นึกออกวันนั้นยัยเด็กนี่มีอารมณ์ซินะ แต่วันนี้ไม่มี “ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยฉันไป” ปึก! ปึก! ปึก! สายฟ้าถอนนิ้วออกจนเกือบสุดและดันเข้าไปจนสุดนิ้วอย่างแรง เขาไม่ให้เวลาหญิงสาวได้เจ็บปวด เขาแทงนิ้วเข้าออกรัวเร็วถี่กระชั้น จนน้ำหวานสีใสเริ่มไหลออกมาราวกับเขื่อนแตก กอหญ้าที่เอาแต่ร้องไห้เริ่มเปลี่ยนเป็นเสียงร้องครวญครางส่ายหน้าไม่หยุด ร่างกายบิดเกร็งไปด้วยความเสียวซ่าน มือเล็กจิกเกร็งลำแขนแกร่งอย่างแรงเพื่อระบายความกระสันซ่านที่ก่อตัวขึ้นมาไม่หยุด อีกมือก็ดึงทึ้งผมชายหนุ่มอย่างเอาเป็นเอาตาย “ได้ยินเสียงไหมกอหญ้า มันดีกว่าในห้องน้ำใช่ไหม นึกถึงวันที่เธอแอบดูฉันสิ เธออยาก เธอต้องการมันขนาดไหน คิดว่านิ้วของฉันเป็นท่อนเอ็นที่เธออยากได้สิ” “ฮือ..ไม่เอา อื้อออ คนเลว คนขี้โกง” “บอกสิว่าเธออยาก ฉันจะทำให้เธอมีความสุข ถ้าไม่พูดฉันหยุด และฉันไม่ได้ชื่อเลว เรียกฉันว่าเฮียสาย ถ้าไม่เรียกจะปล่อยให้เธอค้างอยู่แบบนี้แหละ” กอหญ้ามองสายฟ้าด้วยแววตาไม่พอใจ มองร่างกายเธอในตอนนี้ที่มีนิ้วเขาคาร่องอยู่แบบนี้ เธอจะทำอะไรได้อีก “เฮียสายอย่าหยุด” เมื่อได้รับคำตอบที่น่าพอใจ เขาก็ลดความรุนแรงลงแต่เพิ่มนิ้วเข้าแทน กอหญ้าในตอนนี้ไม่ใช่เด็กสาวที่น่ารักน่าเอ็นดูในสายตาของผู้ใหญ่อีกแล้ว แต่เป็นหญิงสาวที่เร่าร้อนยั่วสวาทเหมือนน้ำผึ้งหวานที่น่าสัมผัส เขาอยากเห็นร่างกายเปลือยเปล่าซะจริง มันจะน่ากินขนาดไหนกันนะ เขาจะกินไม่ให้เหลือกระดูกเลย แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ!!! “คุณ” “หืมม?” “เฮียสาย ญ่าเสียว อยากเสร็จแล้ว” “จูบเฮียสิ อ้อนเฮียแล้วเฮียจะแตกให้” น้ำตาที่ไหลปริ่มทางหางตากับยิ่งไหลมากขึ้นทันทีที่สายฟ้าพูดจบ ปากบางเบะออกเล็กน้อย แต่เธออยากเสร็จจะได้หลุดพ้นสักที “เฮียสายขา ใช้นิ้วกับญ่านะคะ ญ่าเสียวจนอยากเสร็จ ทนไม่ไหวแล้วค่ะเฮีย” สายฟ้าก้มมองนิ่ง ๆ แต่นิ้วมือกับขยับไม่หยุด พอหญิงสาวใกล้จะเสร็จเขากับหยุดนิ้วและวนทำใหม่และหยุดจนกอหญ้าแทบจะทนไม่ไหว ไอ้เลวนี่! กอหญ้าทนความเสียวไม่ไหว เธอขยับสะโพกให้นิ้วกระแทกเข้ามาแต่เขากลับหยุด ไม่ขยับเขยื้อนสักนิด เธอเสียวจะตายอยู่แล้ว ทำไมต้องแกล้งกันด้วย “อยากได้ต้องทำไงกอหญ้า มันเงี่ยนจนต้องขยับสะโพกเองเลยสินะ” “ใจร้ายที่สุด ใจร้ายที่สุดเลยสายฟ้า” เธอคว้าหน้าเขามาจูบอย่าสะเปะสะปะ มืออีกข้างก็จับมือเขาให้ขยับเข้าไปในร่องเสียวของเธอ แต่เขากลับนิ่งจนเธอขัดใจไปหมด “ห่วยแตก แค่จูบยังไม่ได้เรื่อง ยังจะอยากได้นิ้วอีก”“ห่วยแตก แค่จูบยังไม่ได้เรื่อง ยังอยากได้นิ้วอีก” สายฟ้าสบประมาทเด็กสาวที่ต้องการแต่ทำอะไรไม่ถูกสักอย่างด้วยความชอบใจ “ก็ไม่เคยทำนี่ จะให้เก่งเหมือนคนมีประสบการณ์แบบเฮียสายได้ยังไง มีประสบการณ์มากสินะถึงเป็นชู้คนอื่นได้” “หึงเหรอไง” แม้จะโดนด่าแต่กลับไม่โกรธเลยสักนิด ขอแค่ได้แหย่เล็กน้อยก็พอใจแล้ว “ปล่อยได้หรือยัง” ใครจะบ้าโง่ไปหึงผู้ชายแบบนี้กัน “ได้สิ อยากล้างตัวไหม ขึ้นไปล้างบนห้องเดี๋ยวไปส่ง” กอหญ้ากะพริบตาไปมาด้วยความงุนงง บทจะปล่อยก็ปล่อยง่ายดาย บทจะบังคับก็เอาแต่ใจซะเหลือเกิน เธอไม่ไว้ใจผู้ชายเจ้าเล่ห์ แต่เธอเป็นคนสะอาดอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้จริง ๆ สุดท้ายก็พยักหน้าเดินตามขึ้นไป กอหญ้าเข้ามาในห้องที่โคตรจะหรูหรา ข้าวของที่วางโชว์แม้แต่ของตกแต่งก็ยังแพงเฉียดล้าน เธอลอบกลืนน้ำลายลงคอ ไม่แปลกใจเลยที่ใช้ชีวิตแบบนี้ อิจฉาผู้ชายคนนี้ซะจริง… เธอมองไปยังครัวที่มีครบทุกอย่างก็ได้แต่หงุดหงิดในใจ เคยขอคุณแม่แล้วแต่คุณแม่ไม่ยอมทำให้บอกว่ามันยุ่งยาก เธอลอบมองผู้ชายคนนี้ที่เดินไปเดินมาเหมือนกำลังอวดสิ่งที่เขามีอยู่ในมือ “จะสำรวจอีกนานไหม ไม่อยากล้างตัวแล้ว” เสียงทุ้มที่ดังแผ่วเ
เช้าวันใหม่สายฟ้าตื่นขึ้นมาอย่างสดใส อ้อมกอดมีร่างบางนุ่มนิ่มที่เขารู้ดีว่ามันน่าสัมผัสขนาดไหน เขาโน้มหน้าลงไปมอบจูบให้ประทับไว้บนหน้าผากกลมเกลี้ยงและลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไป คล้อยหลังไปไม่นานดวงตากลมโตก็ลืมขึ้นและมองไปยังห้องน้ำที่มีชายคนนั้นอาบน้ำอยู่ มือบางลูบสัมผัสไปมาบริเวณหน้าผากที่โดนจูบ ไออุ่นยังคงอยู่จนทำให้ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ ชอบกันหรือไง! จะเป็นไปได้ยังไง! ก็แค่หวั่นไหวไปตามอารมณ์เท่านั้น ใช่! เธอถามตัวเองว่าชอบเขาหรือไง มันเป็นไปไม่ได้หรอก เขาลวนลามเลยนะคอยรังแกกลั่นแกล้งกันอยู่ตลอด เธอชอบไปได้ยังไง หรือเพราะสัมผัสของเขาทำให้เธอหลงใหลไปกับมันชั่วครู่ชั่วคราวและดันเผลอคิดไปว่ามันคือเรื่องจริง แต่เธอไม่ได้รังเกียจ ไม่ได้ขยะแขยง ความรู้สึกนี้มันคือชอบหรือเปล่า ชอบคนที่คบชู้กับคนอื่นนี่นะ ไม่หรอก ไม่มีทาง กอหญ้าลุกขึ้นตรวจดูเสื้อผ้าที่ยังเป็นชุดเดิมปกติ ก่อนจะรีบออกไปจากห้องนี้ ลงมาได้ก็เดินไปโบกแท็กซี่กลับบ้านทันที สายฟ้าที่ออกมาจากห้องน้ำเมื่อไม่เห็นร่างบางก็เข้าใจทันทีว่า
บ้านหลังใหญ่ที่ถูกประดับไปด้วยดอกไม้นานาชนิด พร้อมกับเสียงไวโอลินที่ขับกล่อมผู้คนในงานให้เคลิบเคลิ้มไปกับบรรยากาศเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยความหรูหรา เจ้าบ่าวกำลังทำหน้าที่ต้อนรับแขกเหรื่อในงานอย่างมีความสุข แต่กลับไร้เงาเจ้าสาวปรากฏตัวข้างกาย สาเหตุเพราะเจ้าสาวหน้ามืดจึงถูกพาไปพักผ่อนในห้องรับรองชั่วคราว กอหญ้า เด็กสาวถูกแม่ของเจ้าบ่าวซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับแม่ของเจ้าตัวใช้ให้มาตามเจ้าสาวลงไปข้างล่าง เธอเดินขึ้นมายังห้องพักของเจ้าสาว นับหนึ่งถึงสามในใจก่อนจะเคาะประตู แต่ยังไม่ทันได้เคาะประตูก็ได้ยินเสียงบางอย่างเล็ดลอดออกมาจากภายในห้องซะก่อน เสียงกระเส่าภายในห้องทำเอาคนด้านนอกหน้าแดงจัดอย่างควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่ อดไม่ได้ที่จะอยากใส่ใจแง้มประตูออกมาเล็กน้อยเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็น ภาพที่เห็นทำเอาหน้าม้านรีบยกมือปิดปากทันที เพราะกลัวเสียงจะหลุดรอดออกไปจนถูกจับได้ จะห้ามไม่ให้ตกใจได้ยังไงกัน ในเมื่อคนที่อยู่ในห้องกับเจ้าสาว คือพี่ชายของเจ้าบ่าว สายฟ้า กิตติบดินทร์ ตับ! ตับ! ตับ! “อ่าาห์..เก่งมาก..เสียวฉิบหาย..รูเสียวกลืนดุ้นโคตรเก่ง อ่าส์..เป็นเจ้
เช้าวันใหม่สายฟ้าตื่นขึ้นมาอย่างสดใส อ้อมกอดมีร่างบางนุ่มนิ่มที่เขารู้ดีว่ามันน่าสัมผัสขนาดไหน เขาโน้มหน้าลงไปมอบจูบให้ประทับไว้บนหน้าผากกลมเกลี้ยงและลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไป คล้อยหลังไปไม่นานดวงตากลมโตก็ลืมขึ้นและมองไปยังห้องน้ำที่มีชายคนนั้นอาบน้ำอยู่ มือบางลูบสัมผัสไปมาบริเวณหน้าผากที่โดนจูบ ไออุ่นยังคงอยู่จนทำให้ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ ชอบกันหรือไง! จะเป็นไปได้ยังไง! ก็แค่หวั่นไหวไปตามอารมณ์เท่านั้น ใช่! เธอถามตัวเองว่าชอบเขาหรือไง มันเป็นไปไม่ได้หรอก เขาลวนลามเลยนะคอยรังแกกลั่นแกล้งกันอยู่ตลอด เธอชอบไปได้ยังไง หรือเพราะสัมผัสของเขาทำให้เธอหลงใหลไปกับมันชั่วครู่ชั่วคราวและดันเผลอคิดไปว่ามันคือเรื่องจริง แต่เธอไม่ได้รังเกียจ ไม่ได้ขยะแขยง ความรู้สึกนี้มันคือชอบหรือเปล่า ชอบคนที่คบชู้กับคนอื่นนี่นะ ไม่หรอก ไม่มีทาง กอหญ้าลุกขึ้นตรวจดูเสื้อผ้าที่ยังเป็นชุดเดิมปกติ ก่อนจะรีบออกไปจากห้องนี้ ลงมาได้ก็เดินไปโบกแท็กซี่กลับบ้านทันที สายฟ้าที่ออกมาจากห้องน้ำเมื่อไม่เห็นร่างบางก็เข้าใจทันทีว่า
“ห่วยแตก แค่จูบยังไม่ได้เรื่อง ยังอยากได้นิ้วอีก” สายฟ้าสบประมาทเด็กสาวที่ต้องการแต่ทำอะไรไม่ถูกสักอย่างด้วยความชอบใจ “ก็ไม่เคยทำนี่ จะให้เก่งเหมือนคนมีประสบการณ์แบบเฮียสายได้ยังไง มีประสบการณ์มากสินะถึงเป็นชู้คนอื่นได้” “หึงเหรอไง” แม้จะโดนด่าแต่กลับไม่โกรธเลยสักนิด ขอแค่ได้แหย่เล็กน้อยก็พอใจแล้ว “ปล่อยได้หรือยัง” ใครจะบ้าโง่ไปหึงผู้ชายแบบนี้กัน “ได้สิ อยากล้างตัวไหม ขึ้นไปล้างบนห้องเดี๋ยวไปส่ง” กอหญ้ากะพริบตาไปมาด้วยความงุนงง บทจะปล่อยก็ปล่อยง่ายดาย บทจะบังคับก็เอาแต่ใจซะเหลือเกิน เธอไม่ไว้ใจผู้ชายเจ้าเล่ห์ แต่เธอเป็นคนสะอาดอยู่ในสภาพนี้ไม่ได้จริง ๆ สุดท้ายก็พยักหน้าเดินตามขึ้นไป กอหญ้าเข้ามาในห้องที่โคตรจะหรูหรา ข้าวของที่วางโชว์แม้แต่ของตกแต่งก็ยังแพงเฉียดล้าน เธอลอบกลืนน้ำลายลงคอ ไม่แปลกใจเลยที่ใช้ชีวิตแบบนี้ อิจฉาผู้ชายคนนี้ซะจริง… เธอมองไปยังครัวที่มีครบทุกอย่างก็ได้แต่หงุดหงิดในใจ เคยขอคุณแม่แล้วแต่คุณแม่ไม่ยอมทำให้บอกว่ามันยุ่งยาก เธอลอบมองผู้ชายคนนี้ที่เดินไปเดินมาเหมือนกำลังอวดสิ่งที่เขามีอยู่ในมือ “จะสำรวจอีกนานไหม ไม่อยากล้างตัวแล้ว” เสียงทุ้มที่ดังแผ่วเ
สายฟ้าเดินลงมายังห้องรับประทานอาหารก็พบกับน้องสะใภ้แสนสวย และน้องชายที่นั่งทานข้าวกันก่อนหน้านั้นแล้ว “แม่ไปไหน” เขาเอ่ยถามเมื่อไม่เจอแม่บังเกิดเกล้า “ไม่รู้ น่าจะไปหาน้องญ่าละมั้ง เหมือนจะหาคนมาดูตัวเพราะน้องได้ช่อดอกไม้” เหนือฟ้าคาดเดาไปเรื่อยเปื่อย “อืมม…” สายฟัากำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือดที่มือ “สงสัยเหมือนกันใครจะมาเป็นแฟนน้อง คงโชคดีชะมัดเพราะน้องน่ารัก” สายฟ้ามองน้องชายแล้วอยากจะเตะสักป๊าบ “วันนี้เข้าบริษัทหรือเปล่า” “เข้าสิ และพี่กลับคอนโดเลยใช่เปล่า” “อืม..ไม่อยากอยู่เป็นก้าง” “ใครจะคิดแบบนั้น” เหนือฟ้าหรี่ตามองคนข้างกายก่อนจะยักไหล่เพราะไม่ได้สนใจอะไรมากมาย “คุณสายฟ้าลองชิมต้มยำสิคะ วันนี้พราวเข้าครัวเองเลย ไม่รู้จะถูกปากหรือเปล่า แต่รับรองแซ่บถึงใจแน่นอน” สายฟ้ามองต้มยำที่อยู่บนจานข้าวอย่างชั่งใจ ก่อนจะตักกินเข้าปากและชมว่าอร่อยดี จากนั้นก็เดินออกไปทันที อร่อยกับผี เผ็ดฉิบหาย แซ่บแบบนี้อย่าทำเลย ใจของชายหนุ่มตอนนี้อยู่ที่อีกคน เขากลัวว่าจะมีใครมายุ่งกับผู้หญิงที่เขาหมายปอง รีบสตาร์ทรถและขับออกไปทันที ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงกว่าก็มาถึงหน้าบ้านของเพื่อนคุณ
บ้านหลังใหญ่ที่ถูกประดับไปด้วยดอกไม้นานาชนิด พร้อมกับเสียงไวโอลินที่ขับกล่อมผู้คนในงานให้เคลิบเคลิ้มไปกับบรรยากาศเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยความหรูหรา เจ้าบ่าวกำลังทำหน้าที่ต้อนรับแขกเหรื่อในงานอย่างมีความสุข แต่กลับไร้เงาเจ้าสาวปรากฏตัวข้างกาย สาเหตุเพราะเจ้าสาวหน้ามืดจึงถูกพาไปพักผ่อนในห้องรับรองชั่วคราว กอหญ้า เด็กสาวถูกแม่ของเจ้าบ่าวซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับแม่ของเจ้าตัวใช้ให้มาตามเจ้าสาวลงไปข้างล่าง เธอเดินขึ้นมายังห้องพักของเจ้าสาว นับหนึ่งถึงสามในใจก่อนจะเคาะประตู แต่ยังไม่ทันได้เคาะประตูก็ได้ยินเสียงบางอย่างเล็ดลอดออกมาจากภายในห้องซะก่อน เสียงกระเส่าภายในห้องทำเอาคนด้านนอกหน้าแดงจัดอย่างควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่ อดไม่ได้ที่จะอยากใส่ใจแง้มประตูออกมาเล็กน้อยเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้องด้วยความอยากรู้อยากเห็น ภาพที่เห็นทำเอาหน้าม้านรีบยกมือปิดปากทันที เพราะกลัวเสียงจะหลุดรอดออกไปจนถูกจับได้ จะห้ามไม่ให้ตกใจได้ยังไงกัน ในเมื่อคนที่อยู่ในห้องกับเจ้าสาว คือพี่ชายของเจ้าบ่าว สายฟ้า กิตติบดินทร์ ตับ! ตับ! ตับ! “อ่าาห์..เก่งมาก..เสียวฉิบหาย..รูเสียวกลืนดุ้นโคตรเก่ง อ่าส์..เป็นเจ้