LOGINShare
บทที่ 76
Last Updated:
2024-11-06 14:15:01Related chapters
เมียคืนแรม บทที่ 77
บทที่ 77หลังจากวันนั้นธรินดาก็เริ่มส่งอีเมลสมัครงานและรอว่าเมื่อไหร่จะมีบริษัทเรียกเธอไปสัมภาษณ์ ทว่าดูเหมือนว่าโชคชะตาจะกำหนดให้เธอหนีตัวเองและคนรอบข้างได้ไม่นานนัก เพราะในอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมาชนิศาก็มีข่าวมาบอกเธอด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างจะตื่นตกใจ“มีอะไรหรือเปล่าศา ทำไมวันนี้ดูท่าทางไม่ค่อยดีเลย หรือว่าทะเลาะอะไรกับจิระหรือเปล่า” ธรินดาถามอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าชนิศามีสีหน้าที่ค่อนข้างเครียดตั้งแต่ลงจากรถของจิระมา“เปล่าหรอกเล็ก คือเรามีเรื่องที่ไม่ค่อยดีนักเกี่ยวกับแม่ใหญ่ของเล็กจะมาบอก”“เรื่องเกี่ยวกับแม่ใหญ่? เรื่องอะไรเหรอศา”“ช่วงบ่ายวันนี้...คนที่มาหาเราวันนั้นเขามาหาเราอีก มาพร้อมกับเอกสารในนี้ แล้วก็บอกว่าถ้าเราเจอเล็กให้บอกด้วยว่าตอนนี้แม่ใหญ่ของเล็กไม่สบายมาก นอนโรงพยาบาลมาเกือบหนึ่งอาทิตย์แล้ว แม่ใหญ่คิดถึงและอยากพบเล็กมาก อยากให้เล็กกลับไปหา” ชนิศาบอกพร้อมกับส่งซองเอกสารสีน้ำตาลที่ถืออยู่ในมือให้ธรินดายื่นมือไปรับมาเปิดด้วยอาการหัวใจวูบโหวง เอกสารซองนั้นถูกเปิดออกอย่างลนลานจากมือเล็กที่สั่นระริก หลังจากได้รับฟังข่าวร้ายจากชนิศา และภาพถ่ายถูกดึงออกมาจากซองเอกสารนั้นก็เ
Last Updated : 2024-11-06เมียคืนแรม บทที่ 78
บทที่ 78“แล้วหนูเล็กดูไม่ออกเลยเหรอว่าพี่เขารัก” “เล็กไม่กล้าคิดหรอกค่ะแม่ใหญ่” “แล้วหนูเล็กล่ะ รักตาปรัชญ์หรือเปล่า” “เล็ก...” เป็นอีกครั้งที่ธรินดาพูดไม่ออก ได้แต่ก้มหน้าซ่อนแววตาของตัวเอง “แม่นี่ถามอะไรโง่ๆ นะ ถ้าเล็กไม่รักตาปรัชญ์คงไม่ยอมให้ตาปรัชญ์เอาเปรียบหรอกจริงมั้ย หรือว่าตาปรัชญ์ขืนใจหนูเล็ก มันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหน เล่าให้แม่ฟังหน่อยได้ไหมลูก” “ก็ไม่เชิงว่าเล็กโดนขืนใจค่ะแม่ใหญ่ มันเกิดขึ้นตั้งแต่คืนที่แม่ใหญ่ไปปฏิบัติธรรมและพี่ปราณต์ก็เข้าเวร คุณปรัชญ์เมามา แล้วมาทวงคำสาบานกับเล็ก” ธรินดายอมเปิดปากเล่าเป็นครั้งแรก ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว คงไม่มีประโยชน์ที่จะปิดบังแม่ใหญ่อีกต่อไป ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่เธอไม่อยากจะเอ่ยถึงอีกต่อไปก็ตาม “สาบานอะไรกัน” “คืนแรกที่เล็กกลับมาบ้านตอนช่วงปิดเทอม เล็กนอนไม่หลับก็เลยลงไปเดินเล่นที่สวนค่ะ คุณปรัชญ์กลับมาพอดี เล็กจะหลบก็หลบไม่ทัน คุณปรัชญ์เลยหาว่าเล็กมาดักรอคุณปรัชญ์เพราะเล็กคิดถึงและอยากเห็นหน้าคุณปรัชญ์ เล็กปฏิเส
Last Updated : 2024-11-06เมียคืนแรม บทที่ 79
บทที่ 79“ดูซะให้เต็มสองตา เห็นแล้วก็กลับไปซะสิ ไม่ต้องมาจุ้นจ้านอะไรทั้งนั้น” เขาพูดห้วนๆ แววตาและสีหน้าเปลี่ยนเป็นเฉยเมย ไม่แม้แต่จะถามว่าเธอไปอยู่ไหนมาและกลับมาเมื่อไหร่ ธรินดาแทบจะน้ำตาร่วงที่ถูกไล่กลับอย่างไม่รักษาน้ำใจเช่นนั้น ก่อนหน้าที่จะมาที่นี่เธอคาดเดาปฏิกิริยาของปรัชญ์ไปต่างๆ นานา แต่ไม่คิดว่าเขาจะทำท่าเหมือนโกรธเกลียดและไม่อยากเห็นหน้าเธอเช่นนี้ “ค่ะ งั้นเล็กกลับนะคะ ขอโทษที่มารบกวนค่ะ” ร่างบางลุกจากเตียง เดินเอาผ้าขนหนูไปตากไว้ที่ราวตากผ้าเล็กๆ ที่วางอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า และออกจากห้องคอนเทนเนอร์ที่มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันนั้นเงียบๆ เมื่อออกมายืนหน้าห้อง น้ำตาหยดใสๆ ก็ร่วงผล็อย เธอได้ยินเสียงสบถและเสียงดังโครมครามเหมือนกับคนกำลังระบายอารมณ์ดังตามหลังมาติดๆ“โธ่เว้ย!”เขาคงจะรำคาญเธอมาก การมาของเธอคงทำให้เขาหงุดหงิด แม่ใหญ่คงเข้าใจผิดกระมังว่าเขาอาการหนัก ที่จริงแล้วเขาก็ยังใช้ชีวิตได้ตามปกติ อินแปงซึ่งยังคงรออยู่พาธรินดากลับไปยังโรงพยาบาลอีกครั้ง แม่เลี้ยงลักษิกาที่กำลังจะหลับย่นคิ้วเข้าห
Last Updated : 2024-11-06เมียคืนแรม บทที่ 80
บทที่ 80เมื่อเจ้าของห้องตอบเช่นนั้น ธรินดาก็มองซ้ายมองขวา แล้วเดินไปหยิบเอาหมอนบนเตียงขนาดสามฟุตของเขามาใบหนึ่ง จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนที่มุมห้องโดยหันหน้ามาทางที่เขานั่งอยู่ “อย่าดื่มมากนักนะคะ เล็กเป็นห่วง” บอกเสร็จธรินดาก็หลับตาลงเพื่อบดบังความหน้าไม่อายของตัวเองที่กล้าบอกว่าเป็นห่วงเขา และยังหน้าด้านมานอนในห้องเฝ้าเขา โดยที่ไม่รู้ว่าเขาเต็มใจจะให้นอนหรือเปล่า อาจจะด้วยความเหนื่อย ความเพลียจากการเดินทาง ความดีใจที่ได้กลับมาบ้าน และรอบตัวกรุ่นไปด้วยไออุ่นของคนที่ตัวเองทำใจหล่นหายไว้ที่เขา จึงทำให้ธรินดาหลับลงอย่างง่ายดาย ในขณะที่ปรัชญ์ได้แต่มองร่างเล็กนั้นอยู่เงียบๆ ไม่นานเขาก็ลุกขึ้นไปปิดไฟ อากาศยามดึกเริ่มจะหนาว ร่างเล็กที่นอนอยู่มุมห้องขดตัวเข้าหากันอย่างเป็นอัตโนมัติเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย ทว่านั่นก็ยังไม่เพียงพอต่อมวลอากาศอันแสนจะเหน็บหนาวที่โอบล้อมอยู่รอบกาย ธรินดารู้สึกตัวอีกทีตอนที่ถูกปรัชญ์อุ้มจากพื้นไปนอนบนเตียงของเขา เธอไม่พูด ไม่ถาม ไม่ประท้วง ทำเหมือนยังหลับอยู่ ทว่าหัวใจเต้นแรงโลด คิดว่าเขาจะเอนตัวลงนอนแนบข้าง แต่ปรัชญ
Last Updated : 2024-11-06เมียคืนแรม บทที่ 81
บทที่ 81แม้จะโล่งใจที่แม่ใหญ่หายจากอาการป่วยและกลับมาแข็งแรงดังเดิมแล้ว แต่ตอนนี้ภายในใจของธรินดากลับไม่ได้เป็นสุขเลยแม้แต่นิด วันนี้เป็นวันที่ห้าแล้วที่เธอกลับมาบ้าน ทว่าบรรยากาศที่เคยอบอุ่นกลับไร้ชีวิตชีวาอย่างสิ้นเชิง ความสัมพันธ์ระหว่างปราณต์กับนัสรินเป็นไปอย่างมึนตึงอึมครึม แน่นอนเธอรู้ว่าทั้งปราณต์กับนัสรินต่างไม่มีใครมีความสุข เพราะทั้งคู่ไม่ได้แต่งงานกันด้วยความรัก ทว่าเธอก็ทำได้เพียงมองดูอยู่เงียบๆ ไม่กล้าจะก้าวก่ายอะไรหรือเอ่ยถามเพราะเป็นเรื่องของคนสองคน อีกอย่างเรื่องระหว่างเธอกับปรัชญ์เองก็ยังคลุมเครือ เธอรอคอยเขาวันแล้ววันเล่า แต่ก็ไร้วี่แววว่าเขาจะกลับมาบ้าน และในที่สุดวันนี้หัวใจดวงน้อยก็ร้อนรนเกินกว่าจะรอคอยได้ ธรินดาจึงขออนุญาตแม่ใหญ่ไปหาปรัชญ์ที่ไซต์งานอีกครั้ง ซึ่งแม่ใหญ่ก็อนุญาตแต่โดยดีแถมยังให้อินแปงขับรถพาไปอีกต่างหากคำตอบที่ได้รับจากลูกน้องคนสนิทของปรัชญ์ทำให้ธรินดาค่อนข้างจะมืดมน คมสันบอกว่าปรัชญ์สั่งงานไว้ตั้งแต่วันที่ธรินดามาหา หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้เข้ามาที่ไซต์งานอีกเลย“คุณคมสันพอจะทราบมั้ยคะว่าคุณปรัชญ์ไปไหน”“ไม่ทราบเลยครับคุณเล็ก ตอนนี้ผมเองก็ติดต่อนา
Last Updated : 2024-11-06เมียคืนแรม บทที่ 82
บทที่ 82วันเวลาล่วงเลยผ่านไปอย่างช้าๆ จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เริ่มกลายเป็นแรมเดือนที่ปรัชญ์ไปต่างประเทศโดยไม่ยอมบอกใคร ธรินดาเริ่มไปทำงานที่โรงแรมเพื่อแบ่งเบาภาระของแม่ใหญ่และเพื่อไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่านเพราะคิดถึงปรัชญ์ งานช่วยเธอได้มากแต่ยามว่างทีไรก็อดที่จะคิดถึงคนใจร้ายไม่ได้เหมือนเดิมวันนี้เป็นวันหยุด ธรินดาไม่ต้องไปทำงาน เธอจึงเข้าครัวทำอาหารให้แม่ใหญ่ ส่วนปราณต์และนัสรินตอนนี้ย้ายออกไปอยู่บ้านเช่าที่อยู่ใกล้กับคลินิกของปราณต์ โดยทั้งหมดเป็นความต้องการของปราณต์ด้วยเหตุผลที่ว่าเขาต้องตรวจคนไข้ที่คลินิกดึก ไม่อยากขับรถกลับบ้านไกลๆ“หนูเล็กเดี๋ยวออกไปตัดกุหลาบมาจัดแจกันหน่อยนะลูก เย็นนี้แม่เลี้ยงแสงหล้ากับตากริชจะมาทานข้าวที่บ้านเรา หนูเล็กจำพี่กริชได้ไหมลูก” แม่เลี้ยงลักษิกาบอกกับลูกสาวในช่วงบ่ายๆ ขณะที่นั่งอยู่ด้วยกันในห้องนั่งเล่น“จำได้ค่ะแม่ใหญ่ พี่กริชเพื่อนพี่ปราณต์ที่แต่ก่อนมาบ้านเราบ่อยๆ ใช่ไหมคะ” ธรินดารับคำแม้จะจำได้เลือนๆ เพราะไม่ได้เจอคนที่มารดาเอ่ยถึงนานมากแล้ว ศาสตราเป็นลูกชายของแม่เลี้ยงแสงหล้าและเป็นเพื่อนสนิทของปราณต์ ตอนที่ศาสตราเรียนมัธยมเขามาที่นี่ค่อนข้างบ
Last Updated : 2024-11-06เมียคืนแรม บทที่ 83
บทที่ 83“ความจริงคุณปรัชญ์ไม่ต้องย้ายไปอยู่ที่โน่นก็ได้นะคะ คุณปรัชญ์ควรจะอยู่บ้าน ควรจะอยู่ดูแลแม่ใหญ่ เพราะที่นี่คือบ้านของคุณปรัชญ์ แม่ใหญ่คงเสียใจมากถ้ารู้ว่าคุณปรัชญ์จะทิ้งท่านไปอยู่ต่างประเทศ ส่วนเล็กเป็นแค่เด็กที่แม่ใหญ่เก็บมาชุบเลี้ยง ยังไงแม่ใหญ่ก็ต้องการคุณปรัชญ์มากกว่าเล็ก เล็กจะเป็นคนไปเองค่ะ แต่ว่าเล็กอาจจะขออนุญาตกลับมาเยี่ยมแม่ใหญ่บ้าง คุณปรัชญ์คงไม่ว่าอะไรนะคะ” ธรินดาตัดสินใจพูดกับเขาไปตรงๆ กับสิ่งที่ค้างคาใจมาเป็นแรมเดือนแล้ว เธอจะได้รู้เสียทีว่าจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป “ก็ไปสิ ไปเล้ย อยากไปก็ไป ไปแล้วก็ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้า ไม่ต้องกลับมาทำให้รัก ไม่ต้องกลับมาทำให้หลง ไม่ต้องกลับมาให้ดีใจเก้ออีก ถ้าไม่รักกันแล้วจริงๆ อยากไปไหนก็ไป” ปรัชญ์ตวาดเสียงดังจนธรินดาสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะมีปฏิกิริยารุนแรงขนาดนี้กับคำพูดของตน “คุณปรัชญ์!” “เธอรู้มั้ยว่าฉันไปอเมริกาทำไม คิดจะถามกันก่อนมั้ย หรือว่าคิดเองเออเอง” “พี่ตะวันบอกว่าคุณปรัชญ์ไปดูบริษัท และอาจจะย้ายไปอยู่ที่โน่นอย่างถาวรเลย” หญิงสาวได้แต่ตอ
Last Updated : 2024-11-06เมียคืนแรม บทที่ 84
บทที่ 84“แต่มันไม่แฟร์กับพี่ปราณต์เลยนะคะ อีกอย่างพี่นัสก็ไม่ได้ผิดอะไร ทำไมเธอจะต้องมาเจ็บปวดกับเรื่องนี้ด้วย” “ชีวิตมันก็แบบนี้แหละ บางครั้งมันก็ไม่มีอะไรแฟร์หรือไม่แฟร์กับใครเสมอไปหรอก อย่างที่บอกเธอ ฉันอยากให้พี่ปราณต์ได้รู้รสชาติของการถูกบังคับหรือมัดมือชกบ้าง เพราะตั้งแต่เด็กจนโตแม่คอยแต่จะบังคับและขีดเส้นให้ฉันเดิน ส่วนพี่ปราณต์ได้ทำอะไรตามใจตัวเองมาตลอด” “ทำไมคุณไม่คิดว่าแม่ใหญ่รักและคาดหวังในตัวคุณมากล่ะคะ ถึงได้วางแผนชีวิตเอาไว้ให้ทุกอย่าง” “เธอนี่เข้าใจแม่ฉันดีจริงๆ สมแล้วที่เป็นลูกรัก ไม่ใช่สิตอนนี้เป็นลูกสะใภ้แล้วต่างหาก และอีกไม่นานก็จะเป็นแม่ของหลาน” คำพูดเกี้ยวพาแบบเปลี่ยนอารมณ์กะทันหันของเขาทำให้แก้มนวลที่แดงก่ำจากการร้องไห้แดงขึ้นอีกระลอก แต่คราวนี้ไม่ได้เกิดจากความเสียใจ แต่เป็นเพราะความเขินอายต่างหากด “อย่าเพิ่งนอกเรื่องสิคะ เคลียร์กันให้เข้าใจก่อน” แม้จะขวยเขินไม่น้อยที่ได้ยินเช่นนั้น แต่ธรินดาก็ยังไม่ยอมปล่อยผ่านเรื่องทั้งหมดไปง่ายๆ “เรื่องอะไรอีกหือ”
Last Updated : 2024-11-06
Latest chapter
เมียคืนแรม บทที่ 98
บทที่ 98“ฉันไม่อยากดื่มนมอย่างอื่น ฉันเก็บปากของฉันไว้ดื่มนมอร่อยๆ จากเต้าของเธอก็พอแล้ว ว่าแล้วก็หิว เล็กจ๋า...ให้ฉันกินนะ” แววตาของคนที่ประท้วงอยู่เมื่อครู่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นวิบวับและเปล่งประกายความปรารถนาที่มีต่อเธอออกมาอย่างเปิดเผย “ไม่เอาค่ะคุณปรัชญ์” ธรินดาปฏิเสธเสียงเบา เพราะกลัวลูกสาวจะตื่นมาเห็น “แต่ฉันจะ ‘เอา’ นะเล็กจ๋า ตามใจผัวนะครับหนูเล็กคนดี” “โธ่...คุณปรัชญ์” “ไม่โธ่จ้ะที่รัก...ฉันหิว อยากดื่มนม” ปรัชญ์กระซิบบอกความต้องการของตัวเอง พร้อมกับที่ธรินดารับรู้ถึงความตื่นตัวของเขาที่ตอนนี้บดเบียดเธออยู่ไม่ห่าง “ถ้าอย่างนั้นเล็กไปดับไฟก่อนนะคะ” ธรินดาบอกอย่างอายๆ แต่คำตอบนั้นบ่งบอกชัดว่าเธอยอมตามใจเขาแล้ว ปรัชญ์จึงยอมปล่อยให้ร่างเล็กลุกจากตักไปปิดไฟ ส่วนตัวเองขยับขึ้นไปนอนรออยู่บนเตียง ห้องทั้งห้องมืดสนิทเมื่อธรินดายื่นมือไปกดสวิตช์ไฟให้ดับลง เธออาศัยความเคยชินเดินกลับมายังเตียง และค่อยๆ เอนกายลงนอนเคียงข้างสามี ปรัชญ์รีบขยับเข้ามาแนบชิดพร้อมกับกระซิบเรียกเสียงพร่า ท
เมียคืนแรม บทที่ 97
บทที่ 97“ป๋าก็คิดถึงนิล คิดถึงแม่เล็กของนิลใจแทบขาด” ปรัชญ์ตอบลูกสาวและถือโอกาสอ้อนไปถึงแม่ของลูกด้วย เพราะเขารู้ดีว่าตอนนี้โทรศัพท์น่าจะเปิดลำโพงอยู่ “งั้นก็รีบกลับบ้านสิคะป๋า หมีพูกับแม่เล็กก็รอป๋าเหมือนกันค่ะ” ปรัชญ์ยิ้มออกมาอีกคราเมื่อลูกบอกว่าธรินดาเองก็รอเขาอยู่ ใบหน้าอันหวานซึ้งนั้นลอยเข้ามาในห้วงความคิด ทำให้เขาจำต้องพับหน้าจอแล็ปท็อปลงพร้อมกับปิดแฟ้มเอกสารที่กางอยู่หลายอันบนโต๊ะ“โอเคครับคนดีของป๋า ป๋าจะกลับเดี๋ยวนี้ละ” “งั้นนิลจะรอจนกว่าป๋าจะมานะคะ นิลถึงจะนอน” “ครับ อีกยี่สิบนาทีเจอกันนะครับ” “ค่ะป๋า เย้ๆ” หลังจากวางสายจากลูกสาว ปรัชญ์ก็ไม่รอช้า รีบขับรถตรงดิ่งกลับบ้านอย่างปราศจากความลังเลใดๆ ทันที งานเอาไว้ก่อนตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือลูก เมีย แม่ และหมีพู ซึ่งกำลังรอเขาอยู่ที่บ้านทันทีที่ร่างสูงเดินเข้าบ้าน หมีพูกับเด็กหญิงตัวน้อยที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูก็วิ่งมาหาพร้อมกับเรียกผู้เป็นพ่อด้วยความดีใจ โดยมีหมีพูวิ่งตามมาไม่ห่างพร้อมกับกระดิกหางไปมาอย่างดีใจเช่นกัน
เมียคืนแรม บทที่ 96
บทที่ 96นัสรินเดินเข้าบ้านด้วยอาการของคนที่มีเรื่องครุ่นคิดอยู่ในใจ ทำให้ไม่เห็นว่าพ่อกับแม่นั่งรออยู่ที่โซฟาในห้องโถงชั้นล่าง พลตรีชยุตกับคุณนิภาหันไปมองหน้ากันครู่หนึ่ง จากนั้นคุณนิภาก็เป็นฝ่ายส่งเสียงทักลูกสาว“ไงยัยนัส ไปบ้านพี่ปรัชญ์มาโอเคหรือเปล่าลูก”“อ้าว...คุณพ่อคุณแม่ อยู่นี่เองเหรอคะ” นัสรินเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าบิดามารดาของตนนั่งอยู่ตรงนั้น เธอมัวแต่คิดเรื่องที่ปรัชญ์เพิ่งคุยด้วย ทำให้ประสาทการรับรู้ต่างๆ รวนไปเสียหมด“เป็นอะไรไปลูก ทำไมดูหน้าเครียดๆ แบบนั้น ทะเลาะกับตาปรัชญ์มาเหรอ”“เปล่าค่ะคุณแม่ นัสแค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะค่ะ” นัสรินตอบมารดาเสียงนุ่ม ก่อนจะขยับไปนั่งลงข้างๆ“มีอะไรเล่าให้พ่อกับแม่ฟังได้หรือเปล่า” พลตรีชยุตพูดขึ้นอย่างเป็นห่วงลูกสาวคนเดียว เพราะปกตินัสรินไม่ค่อยมีท่าทีเหม่อลอยให้เห็นบ่อยนักนัสรินมองหน้าบุพการีทั้งสองอย่างชั่งใจ ก่อนจะตัดสินใจขอคำปรึกษาเพราะเรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับเธอคนเดียว มันเกี่ยวข้องกับบิดามารดาของเธอด้วย“เมื่อกี้นี้พี่ปรัชญ์เพิ่งจะบอกว่าพี่ปรัชญ์มีคนรักอยู่แล้ว และอยากให้นัสแต่งงานกับคุณปราณต์แทนค่ะ”“ว่าไงนะลูก!” คุณนิภาอุทา
เมียคืนแรม บทที่ 95
บทที่ 95“แต่คุณปราณต์ไม่ได้ชอบนัสนะคะ อีกอย่างคุณปราณต์อาจจะมีคนรักอยู่แล้วเหมือนที่พี่ปรัชญ์มี” น่าแปลกที่คราวนี้เธอกลับแคร์ความรู้สึกของปราณต์ขึ้นมาเสียมากมาย เดือดเนื้อร้อนใจไปหมดกับความจริงที่ว่าเขาอาจมีคนรักอยู่แล้วก็ได้ ทั้งๆ ที่ตอนถูกพ่อแม่บังคับให้หมั้นกับปรัชญ์เธอกลับไม่ตระหนักเลยว่าปรัชญ์อาจจะมีคนรักอยู่แล้ว คิดแต่ว่าหากปรัชญ์ยอมหมั้นเธอก็ยอมหมั้นตามที่ผู้ใหญ่ต้องการเท่านั้นก็พอ“พี่ปราณต์ยังไม่มีใครหรอก ถ้านัสอยากแต่งกับพี่ปราณต์พี่จัดการให้ได้” “แต่ถ้าทำแบบนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับมัดมือชกคุณปราณต์เลยนะคะพี่ปรัชญ์” “ก็เหมือนกับที่แม่บังคับพี่ให้แต่งงานกับนัสนั่นละ แม่ก็คิดแค่ว่าพี่ยังไม่มีใครเป็นตัวเป็นตน ที่พี่พูดอย่างนี้นัสอย่าคิดว่าตัวเองไม่มีค่าหรือถูกโยนให้คนนั้นทีคนนี้ทีนะ แต่พี่ไม่อยากทรยศหัวใจตัวเองและไม่อยากให้ธรินดาต้องเจ็บปวดกับเรื่องนี้” “นัสเข้าใจค่ะและขอบคุณที่พี่ปรัชญ์บอกนัสตรงๆ แต่นัสขอถามอะไรตรงๆ บ้างได้มั้ยคะ” นัสรินยังหนักอึ้งในเรื่องที่ปรัชญ์เสนอมา แต่เธอก็ยังอยากจะรู้ความจริงจากใจเขาให้หมดเปลือกเสียก่อน“ได้ส
เมียคืนแรม บทที่ 94
บทที่ 94 สี่เดือนก่อน... รถซีดานแบรนด์ยุโรปราคาสองล้านกว่าๆ แล่นออกจากอาณาเขตของบ้านหลังใหญ่ หลังจากที่ปรัชญ์บอกว่าจะพาคู่หมั้นสาวไปส่ง นัสรินหันไปมองเสี้ยวหน้าของคนขับที่เมื่อครู่นี้ยังพูดจากวนประสาทแม่ของเขาอย่างมีสีสันอยู่เลย ทว่าบัดนี้เขาอยู่ในอิริยาบถที่เงียบขรึมราวกับเป็นคนละคน แม้จะไม่ถึงกับทำให้อึดอัด แต่คนคุยไม่เก่งแบบเธอก็ไม่กล้าชวนคุย นี่เป็นครั้งที่สองที่เขากับเธอได้พบกัน หลังจากหมั้นเสร็จปรัชญ์ก็ไม่เคยติดต่อหรือมาเยี่ยมเยือนในฐานะคู่หมั้นเลยสักครั้ง นัสรินรู้ดีว่าปรัชญ์เองก็คงจะถูกบังคับให้หมั้นเช่นเดียวกับเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใจหากเขาจะไม่ใส่ใจหรือทำตัวไม่เหมือนกับคู่หมั้นคู่อื่นๆ “นัสรีบกลับบ้านหรือเปล่า” ปรัชญ์หันมาถามเป็นประโยคแรกหลังจากที่รถแล่นออกมาพ้นอาณาเขตบ้านได้พักใหญ่ “เปล่าค่ะ นัสว่างทั้งวันค่ะพี่ปรัชญ์” “งั้นแวะดื่มกาแฟกับพี่ก่อนนะ ข้างหน้ามีร้านบรรยากาศดี กาแฟก็อร่อย” ปรัชญ์ชวนด้วยท่าทีเป็นกันเองทำให้นัสรินรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น “ได้ค่ะ” หญิงสาวรับคำและยิ้มบางๆ
เมียคืนแรม บทที่ 93
บทที่ 93“เปิดดูสิ เปิดตอนนี้เลยนะเล็ก” ปรัชญ์เชียร์ทั้งปาก ทั้งสายตา ทั้งสีหน้าที่เหมือนอยากจะให้เธอได้เห็นเหลือเกินว่าของที่อยู่ในกล่องคืออะไร ซึ่งตอนแรกธรินดากะว่าจะเก็บไว้เปิดพรุ่งนี้เช้า แต่เมื่อสามีคะยั้นคะยอเช่นนั้น เธอจึงต้องค่อยๆ แกะโบที่ผูกอย่างสวยงามนั้นออก ก่อนจะเปิดฝากล่องเป็นลำดับสุดท้าย และแล้วสิ่งที่อยู่ในกล่องนั้นก็ทำให้แก้มนวลแดงซ่าน เธอหยิบมันขึ้นมาดูสลับกับมองคนให้อย่างเขินอายสุดกำลัง“นี่มันอะไรกันคะคุณปรัชญ์”“ก็ชุดนอนไง มีหลายชุดด้วย ผ้าดีๆ ทั้งนั้นเลยนะ” ปรัชญ์ตอบอย่างรื่นรมย์“แล้วทำไมมันโป๊แบบนี้ล่ะคะ” ธรินดาถามเพราะถึงแม้ว่าชุดนอนแต่ละชุดที่อยู่ในกล่องนั้นมันสวยและผ้านิ่มมากก็จริง แต่มันกลับเซ็กซี่สุดๆ ทุกตัวล้วนแต่คอเว้าลึกอย่างไม่ต้องสงสัยว่าเวลาใส่จะต้องโชว์เนินอกแน่ๆ แถมยังสั้นเต่อจนเกือบถึงโคนขา บางชุดก็เป็นแบบสองชิ้น ชิ้นบนเป็นเสื้อสายเดี่ยวในลักษณะอวดโชว์เนินเนื้อ ชิ้นล่างเป็นแค่กางเกงชิ้นน้อย เหมือนกับออกแบบมาเพื่อขยี้ใจชายโดยเฉพาะ แล้วเธอจะกล้าใส่ได้อย่างไร“โป๊ที่ไหน เขาเรียกว่าเซ็กซี่ต่างหาก ฉันอยากเห็นเมียเซ็กซี่บ้างไม่ได้เหรอ”“ถ้าชอบผู้หญิงเซ็ก
เมียคืนแรม บทที่ 92
บทที่ 92แม่เลี้ยงลักษิกายื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้กับธรินดาหญิงสาวที่ตนเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กและรักเหมือนลูก ซึ่งบัดนี้ได้กลายมาเป็นลูกสะใภ้ของตนอย่างที่หวังไว้จริงๆ แล้ว แม้จะไม่ใช่กับลูกชายคนที่ตัวเองตั้งใจจะให้คู่ด้วยแต่แรกก็ตามที แต่ธรินดาก็ได้แต่งงานกับคนที่เธอรักซึ่งก็เป็นลูกชายของตนเหมือนกัน“แม่ให้เป็นของขวัญแต่งงานนะหนูเล็ก” ธรินดายกมือขึ้นไหว้และรับมาโดยที่ไม่รู้ว่ากระดาษแผ่นนั้นคืออะไร“แล้วของผมล่ะครับ” ปรัชญ์ทวงอย่างไม่จริงจัง เขาไม่ได้ต้องการอะไรอยู่แล้ว เพราะเขาได้ของขวัญที่ดีและมีค่ามากที่สุดในชีวิตซึ่งก็คือผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ ตอนนี้นั่นเอง เขาจึงไม่ต้องการอะไรอีก อีกทั้งนับจากนี้ของสิ่งใดที่เป็นของเขาก็จะเป็นของธรินดาด้วยอยู่แล้ว “ไม่มีย่ะ ฉันยกให้ลูกสะใภ้ฉันหมดแล้ว”“เอ...ชักอยากรู้แล้วสิว่าแม่ยกอะไรให้เมียผม”“ก็มรดกทุกอย่างที่เป็นส่วนของแกน่ะสิ”“โหแม่...นี่รักลูกสะใภ้มากกว่าลูกชายตัวเองอีกนะ” ปรัชญ์แกล้งโวยวายเล่นพอเป็นสีสัน“ย่ะ ฉันรักมากกว่ามาแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว”“แล้วอย่างนี้ผมจะมีสมบัติอะไรเหลือไว้ให้เมียน้อยบ้างล่ะ” ปรัชญ์ยังมิวายกวนประสาทคนเป็นแม่แม้แต่ในช่วง
เมียคืนแรม บทที่ 91
บทที่ 91ปรัชญ์พาธรินดาลงมาจากเวที หญิงสาวขอตัวกับเจ้าบ่าวเมื่อเหลือบไปเห็นสาวน้อยรุ่นน้องผู้ทำหน้าที่เล่นเปียโนให้ปรัชญ์ร้องเพลงเป็นของขวัญวันแต่งงานให้เธอเมื่อครู่นี้ ตอนนั้นจันทริกายืนอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวอยู่คนเดียวที่มุมห้องคล้ายกับว่ากำลังรอใคร ธรินดาจึงตรงดิ่งเข้าไปหาทันที“จันทร์...”“พี่เล็ก...”“ทำไมมายืนอยู่คนเดียวตรงนี้ล่ะ”“จันทร์ไม่รู้จะคุยกับใครน่ะค่ะ จันทร์ไม่รู้จักใครเลย” สาวรุ่นน้องยิ้มแหยๆ แววตาดูอ้างว้างและตื่นๆ จนคนมองนึกสงสาร“อยากกลับบ้านเหรอ เดี๋ยวพี่ให้คนขับรถไปส่งมั้ย” ธรินดาบอกด้วยน้ำเสียงอบอุ่นใจดีแต่ก็ได้รับการปฏิเสธด้วยการส่ายหน้า“ไม่เป็นไรค่ะ จันทร์ยังกลับตอนนี้ไม่ได้ คุณตะวันสั่งไว้ว่าให้จันทร์รอ”“อ๋อ...จะกลับพร้อมพี่ตะวันใช่มั้ย”“ค่ะพี่เล็ก พี่เล็กไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ จันทร์อยู่ได้ค่ะ”“งั้นพี่ค่อยสบายใจหน่อย พี่ขอบใจจันทร์มากนะสำหรับทุกๆ อย่างในวันนี้”“จันทร์ยินดีค่ะ เสียดายนะคะพี่ขิมมาไม่ได้ ไม่งั้นจันทร์จะบอกให้พี่ขิมสีไวโอลินให้ด้วย เพลงของคุณปรัชญ์คงเพราะกว่านี้” จันทริกาเอ่ยถึงภัคธีมารุ่นพี่ที่เคยอยู่ชมรมดนตรีด้วยกันซึ่งเป็นคนที่มีทักษะทางด้
เมียคืนแรม บทที่ 90
บทที่ 90“ก็แล้วทำไมคุณปรัชญ์จะต้องล้อเล็กด้วยล่ะคะว่าเสียงครางเล็กเป็นยังไง” เสียงหวานเอ่ยต่อว่าเขาทั้งที่แก้มนวลแดงก่ำ แต่ก็แปลกใจตัวเองที่กล้าตอบโต้เขาแบบนั้น หรือว่าเธอจะซึมซับความเป็นเขาจนเคยชินเข้าแล้วจริงๆ“ล้อที่ไหน ฉันพูดความจริงต่างหาก นะเล็กจ๋านะ ฉันอยากได้ยินเสียงแบบนั้นอีก นี่กี่วันแล้วที่ฉันไม่ได้ยิน จะลงแดงตายอยู่แล้วนะที่รัก” ปรัชญ์ยังทำตัวเป็นผู้ใหญ่ขี้อ้อนที่เรียกร้องมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ธรินดาแทบไปไม่เป็นเหมือนกัน จึงได้แต่ตอบเขาไปด้วยกลอนของวรรณคดีในเรื่องขุนช้างขุนแผน“อดข้าวดอกนะเจ้าชีวาวาย ไม่ตายดอกเพราะอดเสน่หา”“ฉันขอเถียงว่าไม่จริง”“อย่ามัวแต่เถียงกับเล็กอยู่เลยค่ะ มาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำพักผ่อนได้แล้ว” หญิงสาวเอ่ยตัดบท เพราะยิ่งคุยกันนานก็ยิ่งดูเหมือนว่าเธอจะต้านทานลูกล่อลูกชนของเขาไม่ไหว“นี่ฉันกำลังถูกเมียสั่งอยู่ใช่มั้ย” ปรัชญ์เอ่ยสัพยอกอีกพลางลอบถอนหายใจเบาๆ“ไม่ได้สั่งค่ะ แค่เป็นห่วงอยากให้สบายตัว”“จริงเหรอ”“ค่ะ”“ถ้าอยากให้ฉันสบายตัวจริงๆ เธอก็ต้องไปด้วยกัน”ว่าแล้วปรัชญ์ก็ย่อตัวลงช้อนเอาร่างเล็กขึ้นอุ้มทันที“ปล่อยเล็กลงนะคะคุณปรัชญ์...ทำไมจ้องจะเอาเปรี
