76

ใบฟางยืนอยู่ริมหน้าต่าง กลับครุ่นคิดและยังไม่หลับนอนนึกเห็นภาพใบหน้าใสของชายหนุ่มถ้อยคำที่อ่อนโยนของเขาเหมือนแทรกประทับอยู่กลางใจ

แต่หล่อนไม่ได้เอ่ยให้เขาทราบ เพราะเหตุใดนะหรือ เหตุผลซ่อนอยู่ในใจของหล่อน

แค่เขาช่วยคลี่คลายเรื่องของหล่อน เกี่ยวกับตัวหล่อน

ก็ทำให้หล่อนรู้สึกสบายใจที่เขาไม่ได้แตะต้องหล่อน ให้หล่อนมัวหมองราคี อย่างที่คิดมาแต่ต้น

ความอ่อนโยนของเขากระมังถึงสยบทุกอย่างในใจของหล่อน ใบฟางรำพึงคิดคำนึงอยู่คนเดียว

นอกหน้าต่างดวงดาวสาดแสงสุกสกาวไล้กับแสงจันทร์ทาบทาบริเวณกว้างให้โลกใบนี้ดูเรืองนวลแสงกระจ่างไปทั่ว

ยังไม่หลับนอน คิดว่าเขาเองคงถึงที่พักแล้ว ระลึกถึงดวงตาอ่อนโยนรูปหน้าที่คมคายค่อนข้างหล่อเหลา

ขอบคุณความห่วงใยของเขาทีมีต่อหล่อน

แม้ว่าช่วงที่ผ่านมาจะเถียงทะเลาะกันไปบ้าง

แต่หล่อนคิดว่าแค่หอมปากหอมคอ

ทั้งที่เขาและหล่อนรู้ดี

แค่อารมณ์เถียงเพราะอยากเอาชนะ สุดท้ายไม่มีใครสักคนที่เป็นฝ่ายชนะ

แต่อยู่กึ่งกลางระหว่างแพ้ราบคาบ

ปางภูโทร.เข้ามาหาหล่อน

”ผมกลับถึงบ้านแล้ว”

เป็นจังหวะนั้นพอดี ที่หล่อนอยากรู้เรื่องราว ว่าเขากลับถึงแล้วหรือยัง

หญิงสาวเลยเอ่ยออกมาจากความรู้สึ