เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 2 หน้าใสไร้สมอง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-27 22:45:11ตอนที่ 2 หน้าใสไร้สมอง
“คุณพูดเรื่องบ้าอะไร ฉันไม่ได้มาทำงาน และก็ไม่ได้จะมาอมอะไรด้วย!!” เมื่อได้ยินเม็ดทรายเอ่ยแบบนั้นแอลฟ่าจึงรีบรูดซิปกางเกงตนเอง แล้วยืนกอดอกมองเธอนิ่ง
“แล้วมาทำไม?” สายตาคู่คมมองเม็ดทรายตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะเท่าที่จำได้วันนี้นอกจากสาวไซด์ไลน์ เขาก็ไม่ได้นัดใครอีก
“ฉันมาตามหาพ่อของฉันค่ะ” เม็ดทรายเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดูเข้มขรึม เธอพยายามแสดงท่าทีจริงจังออกไป แต่มันกลับทำให้แอลฟ่าหัวเราะลั่น
“เธอจะบ้าเหรอ นี่มันผับนะไม่ใช่ศูนย์คนหาย ถ้าไม่ได้จะขาย...ก็ออกไปซะ” แอลฟ่าหลุบสายตามองยังเบื้องล่างของหญิงสาวพร้อมกับเอ่ยออกมาเสียงเรียบ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน
“ไม่ค่ะ ฉันมาหาพ่อของฉัน พ่อของฉันเขามาเล่นพนันที่ผับของคุณ ถ้าฉันไม่ได้เจอพ่อฉันก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น” สายตาคู่คมหันมามองหน้าเม็ดทรายนิ่ง ๆ แต่ก็ไม่ได้คิดจะสนใจคำพูดของเธอแม้แต่น้อย
“แล้วทำไมเธอไม่โทร. หาพ่อเธอล่ะ ในเมื่อเธอบอกว่าพ่อเธอมาเล่นที่นี่ แค่โทร. ก็ได้แล้วมั้ง”
“เพราะพ่อฉันหายไปไง ท่านติดหนี้คุณอยู่”
“ฉันมีลูกหนี้เป็นร้อย ๆ คน จะไปรู้ได้ไงว่าใครเป็นใคร ออกไปได้แล้ว เสียเวลา” แอลฟ่ายังคงเอ่ยเสียงดุ ปนเริ่มรำคาญที่เม็ดทรายยังไม่ยอมออกไปสักที
“พ่อฉันชื่ออนันต์ ได้โปรดเถอะนะคะ บอกฉันมาเถอะนะว่า พ่อฉันอยู่ที่ไหน ตอนนี้ฉันต้องการเจอพ่อมาก ๆ” เม็ดทรายเดินตรงไปหยุดตรงหน้าของเขาและยกมือไหว้ไปพูดไป
“...”
“พ่อฉันท่านป่วยเป็นมะเร็งปอดระยะที่สอง ตอนนี้ท่านขาดการรักษาไปหลายวันแล้ว” เม็ดทรายพูดทั้งน้ำตา เพราะทางโรงพยาบาลเริ่มทวงถามหาแล้ว ซึ่งถ้าพ่อเธอไม่ไปรักษาตามนัด อาการก็จะยิ่งทรุดลงไปเรื่อย ๆ และอาจจะอยู่ได้อีกไม่นาน ทั้ง ๆ ที่ท่านยังมีโอกาสที่จะรักษาให้หายได้
“...”
“ขอร้องนะคะ ปล่อยพ่อเถอะนะ”
“...”
“เรื่องเงินที่พ่อติดคุณไว้ ไม่ต้องห่วงเลย เพราะฉันจะรีบทำงานหาเงินมาใช้ทุกบาททุกสตางค์เลยค่ะ” เม็ดทรายเอ่ยทั้งน้ำตาไม่หยุด เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่นิ่งเงียบไม่ตอบอะไรเธอกลับมาเลย
หลังจากที่ผู้เป็นแม่เสียไปเมื่อหลายปีก่อน นับจากนั้นมาชีวิตของเธอก็เหลือเพียงแค่พ่อคนเดียวแล้วจริง ๆ และเธอคงรับไม่ได้หากต้องมาเสียพ่อไปอีกคน
“เธอรู้ยอดหนี้กับดอกเบี้ยของที่นี่แล้วเหรอ?” แอลฟ่ายกยิ้มหยัน เพราะรู้ว่าคนตรงหน้าคงไม่ได้รู้อะไรสักอย่าง และประโยคที่ว่าจะใช้หนี้ เขาได้ยินมานักต่อนัก ได้แต่คิดในใจ คนเราก่อนจะพูดว่าจะใช้หนี้ ก็ควรต้องรู้ยอดหนี้ทั้งหมดก่อนไม่ใช่รึไง
“ไม่รู้ค่ะ” เม็ดทรายยกมือปาดน้ำตาลวก ๆ
“ใครอยู่ด้านนอกเข้ามาหน่อยสิ” น้ำเสียงดุดันตะโกนเอ่ยเรียกลูกน้องของเพียงไม่นานก็มีผู้ชายสวมสูทสีดำเดินเข้ามาพลางโค้งตัวคำนับให้กับแอลฟ่า
“ครับนาย”
“มึงไปเช็กดูสิว่า ลูกหนี้ของเรามีคนที่ชื่ออนันต์รึเปล่า?”
สิ้นเสียงของแอลฟ่า ลูกน้องคนนั้นก็นึกออกทันทีเมื่อได้ยินชื่อลูกหนี้ เพราะเมื่อหลายวันก่อนอนันต์ติดหนี้บ่อนอยู่สองล้าน อีกทั้งยังคิดจะหนีอีกด้วย
“มีอยู่คนหนึ่งครับนาย มันติดหนี้พนันบอลบ่อนเราอยู่เกือบ ๆ สองล้าน มันตั้งใจเอาเงินปลอมมาหลอกจ่าย และคิดจะชิ่งหนี ตอนนี้คนของเราจับมันไปขังเอาไว้ที่ชั้นใต้ดินครับ” เมื่อแอลฟ่าได้ยินที่ลูกน้องรายงาน เขาจึงหันมามองเม็ดทรายที่ยืนอยู่ด้วยสีหน้าซีดเผือด
“ว่าไง เธอได้ยินที่ลูกน้องฉันบอกแล้วใช่ไหม?” แอลฟ่าไล่สายตามองสำรวจเม็ดทรายตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้งพร้อมกับยื่นข้อเสนอออกไปด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ เพราะรู้ว่ายังไงเธอก็ไม่มีวันทำได้ “ถ้าเธอหาเงินสองล้านมาคืนฉันได้ภายในเจ็ดวันนี้ ฉันจะปล่อยพ่อเธอไป” เมื่อเม็ดทรายได้ยินเธอถึงกับอ่อนแรง เงินมากมายขนาดนั้นเธอจะไปหามาจากไหน อย่าว่าแต่ภายในเจ็ดวันเลย ต่อให้อีกฝ่ายให้เวลาเธอนานเป็นเดือนเป็นปี เธอก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะหามาได้
“เวลามันน้อยเกินไป ฉันจะไปหาเงินเยอะขนาดนั้นมาจากไหน” เม็ดทรายเอ่ยด้วยน้ำเสียงวิงวอน เพราะเธอตั้งใจว่าจะต้องพาพ่อกลับไปให้ได้ เพื่อให้ท่านได้เข้ารับการรักษาตัวต่อ
ในขณะที่แอลฟ่าครุ่นคิดอยู่นั้น ลูกน้องของเขาได้หันไปมองเม็ดทราย จึงผุดความคิดบางอย่างในหัว
“จริง ๆ หน้าตาเธอก็ไม่ได้ดูแย่นะครับนาย” ลูกน้องของแอลฟ่าเอ่ยเป็นนัย ราวกับว่าอยากจะให้แอลฟ่าได้คล้อยตาม
“งั้นมึงว่า เราควรจะให้ยายนี่ทำงานแบบไหนดีล่ะ?” แอลฟ่าดันร่างของเม็ดทรายที่ยืนหน้าซีดเผือดไปให้กับลูกน้อง
เม็ดทรายมองท่าทางของคนทั้งสองด้วยความงุนงง ไหนจะคำพูดของพวกเขาที่ทำเหมือนเธอเป็นสิ่งของอย่างไรอย่างนั้น
“หน้าตายังดูเด็กอยู่เลย ทำไมนายไม่ลองเปิดประมูลดูล่ะครับ?”
แอลฟ่าไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับไอเดียที่ลูกน้องเสนอมา เพราะมันเป็นสิ่งที่เขาเองก็กำลังคิดอยู่เหมือนกัน สายตาคู่คมมองใบหน้าของเม็ดทรายอย่างสำรวจนิ่ง ๆ อยู่แบบนั้น
“นี่พวกคุณกำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่ ฉันไม่เข้าใจ แล้วเรื่องประมูลมันเกี่ยวอะไรกับฉัน?” เม็ดทรายตวัดสายตาดุกลับไปมองทางแอลฟ่า ซึ่งชายหนุ่มเพียงเลิกคิ้วเบา ๆ ขณะที่ยืนกอดอกทิ้งสะโพกลงไปกับโต๊ะทำงาน
“พวกฉันก็กำลังคิดวิธีที่จะปล่อยพ่อเธอออกไปจากที่นี่ ทั้งที่เธอไม่มีเงินสองล้านมาคืนฉันไงล่ะ”
“คุณกำลังจะเสนอข้อแลกเปลี่ยนอย่างนั้นเหรอ” เม็ดทรายถามออกไปอย่างประหม่า
“นับว่ายังฉลาดอยู่ ก็ในเมื่อเธอไม่มีเงินสองล้าน ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าในเมื่อเธอไม่มีทางหาเงินสองล้านมาคืนฉันได้ เธอก็ต้องทำงานแลก” แอลฟ่ายกยิ้มมุมปาก แววตาเจ้าเล่ห์เผยออกมาอย่างไม่ปิดบัง
“งะ...งานอะไร” คิ้วเรียวสวยค่อย ๆ ขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินสิ่งที่แอลฟ่าพูดออกมา
“หึ งานอะไรงั้นเหรอ งานที่เหมาะกับเธอและฉันได้เงินคืนเร็ว ๆ มันจะมีงานอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่นอนถ่างขาให้ลูกค้าฉันเอาแลกกับเศษเงินในแต่ละครั้ง และเธอต้องรับแขกจนกว่าจะได้เงินครบสองล้านบาท ตอนนั้นเธอถึงจะเป็นอิสระ”
🦋____________🦋
บทที่เกี่ยวข้อง
เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 3 พ่อคือทุกอย่างของเม็ดทราย
ตอนที่ 3 พ่อคือทุกอย่างของเม็ดทราย “อะ...อะไรนะ?” เม็ดทรายเผลอหลุดถามเสียงดังออกมาด้วยความตกใจ มือเรียวสวยกำแน่นพร้อมกับเปลือกตาที่ร้อนผ่าวคล้ายมีก้อนน้ำเอ่อคลอหน่วย “ถ้าไม่ทำก็รีบไสหัวกลับไปซะ ฉันไม่มีเวลามานั่งคุยไร้สาระกับเด็กเมื่อวานซืนอย่างเธอหรอกนะ” แอลฟ่าเอ่ยพร้อมกับจะเดินออกจากห้องทำงาน หมับ!! “เดี๋ยวค่ะ” มือเล็กเอื้อมไปรั้งแขนแกร่งของชายแปลกหน้าเอาไว้ก่อนที่เธอถูกสายตาคมมองค้อนกลับ ทำเอาเธอรีบชักมือกลับทันที “คะ... คุณจะปล่อยพ่อฉันไปจริง ๆ ใช่ไหม?” เม็ดทรายเอ่ยถามออกไปเสียงสั่นเต็มไปด้วยความลังเลพลางเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ตอนนี้เธอเพียงเป็นห่วงพ่อ เพราะหากท่านยังถูกขังเอาไว้แบบนั้น เธอจะต้องเสียท่านไปแน่ ๆ ซึ่งแน่นอนว่าเธอยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นบาง ๆ บนมุมปากหยัก นัยน์ตาสีเทาเข้มมีประกายวาบผ่าน “แน่นอน คนอย่างฉันไม่ผิดคำพูด ถ้าเธอตกลงยอมใช้หนี้ทั้งหมดแทนพ่อของเธอ!” มือหนาจับปลายคางเม็ดทรายบังคับให้เธอเงยขึ้น “ฮะ... เฮือก” เม็ดทรายสะดุ้งเล็กน้อย เนื้อตัวเกร็งสั่นด้วยความกลัว แต่ก็ไม่ได้ขยับหนีแต่อย่างใด “ว่ายังไงล่ะ?” สายตาชายหนุ่มจดจ่ออยู่ที
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 4 เช็กของก่อนประมูล
ตอนที่ 4 เช็กของก่อนประมูล “แค่ก ๆ ๆ” อนันต์ไอหนักจนมีลิ่มเลือดปนออกมา “คุณพ่อจะเข้ารับการรักษาต่อค่ะคุณหมอ” เม็ดทรายตัดสินใจแทนผู้เป็นพ่อ พร้อมหันไปบอกคุณหมอทันที แม้จะตกใจกับอาการของผู้เป็นพ่อ แต่เม็ดทรายก็พยายามบอกตัวเองให้มีสติมากที่สุด สุดท้ายอนันต์ก็ยอมเข้ารับการรักษา มือที่เริ่มเหี่ยวตามวัยจับปากกาจรดเซ็นเอกสารทันที “พ่อไปที่ห้องพักก่อนนะคะ เดี๋ยวเม็ดทรายตามไป เม็ดทรายไปจัดการเรื่องเอกสารต่าง ๆ ก่อน” หญิงสาวเอ่ยบอกกับผู้เป็นพ่อออกไปแบบนั้น แล้วปล่อยให้บุรุษพยาบาลเข็นรถเข็นพาพ่อเธอเข้าไปในห้องตรวจ และไปรอที่ห้องพักฟื้น ซึ่งหลังจากจัดการเรื่องเอกสารการเข้ารักษาตัวของผู้เป็นพ่อเสร็จเรียบร้อย เม็ดทรายก็เดินเลี้ยวไปยังแผนกสูตินารีเวช เพื่อทำการฝังยาคุมกำเนิดตามที่ผู้ชายคนนั้นสั่ง ดวงตาคู่สวยหลุบมองท่อนแขนที่เป็นจุดฝังยาคุม ก่อนจะรั้งเอาแขนเสื้อลงมาปิดเอาไว้ หลังจากทำธุระเสร็จ เธอก็รีบเดินกลับไปหาผู้เป็นพ่อที่ห้องพักฟื้นทันที ณ ห้องผู้ป่วยรวม “พ่อต้องพักที่นี่นานหน่อยนะคะ แล้วก็อย่าดื้อกับคุณพยาบาลนะ...รู้มั้ย?” เม็ดทรายยิ้มมองผู้เป็นพ่อเพื่อให้ท่านอารมณ์ดี แต่ในแววตาของอนันต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 5 เลือดบริสุทธิ์เด็กสาว
ตอนที่ 5 เลือดบริสุทธิ์เด็กสาว หลังจากที่เม็ดทรายเดินหายเข้าไปในห้องน้ำสักพัก ความกลัวก็ทำให้น้ำตาของเธอไหลออกมา กลัวผู้ชายคนนี้มาก ๆ และกลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ไม่สามารถจะหลีกเลี่ยงหรือหลบหนีไปทางไหนได้เลย ใบหน้าของพ่อค่อย ๆ ชัดเจนขึ้นมาอีกครั้ง เด็กสาวทรุดตัวลงกับพื้นและกอดร่างกายตัวเองแน่น พยายามกลั้นเสียงร้องไห้ของตัวเองให้ได้มากที่สุด “หนูยอม ถ้าความเจ็บของหนูมันทำให้พ่อมีชีวิตอยู่ต่อได้ หนูจะทำ...จะทำทุกอย่างเอง” เม็ดทรายพูดบอกพ่อผ่านตัวเธอเอง เธอเปิดน้ำล้างคราบสบู่ตามร่างกายและเช็ดคราบน้ำตาที่กำลังไหลออก ก่อนจะนุ่งกระโจมอกเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าหวาดหวั่นและเนื้อตัวสั่นเทาเบา ๆ แอลฟ่าหันไปมองยังประตูห้องน้ำเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดออก ร่างกายของเม็ดทรายทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้ เมื่อมองเห็นสีหน้าท่าทางแบบนั้นของหญิงสาว คำว่า ‘แสดง’ ก็ผุดขึ้นมาในความคิดเต็มไปหมด “หน้าตาเธอก็ไม่แย่นะ คงจะเคย ๆ อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? เลิกแกล้งทำเป็นใสซื่อหรือทำท่าว่ากลัวแบบนั้นเถอะน่า เด็กสมัยนี้สิบห้าสิบหกก็อุ้มลูกกันโทง ๆ แล้ว” “คุณหมายความว่ายังไง?” เม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 6 ทดลองไม่พัก NC
ตอนที่ 6 ทดลองไม่พัก NC “ซี้ด...โอ่ว ๆ ๆ แน่นโคตร ๆ โอ้ว” แอลฟ่าครางออกมาเสียงกระเส่าขณะที่เขารั้งเอวบางและออกแรงกระแทกกระทั้นเข้าใส่ย้ำ ๆ ไม่มีผ่อนแรงสักนิด มือขวาผละจากร่องรักเลื่อนขึ้นไปบีบขยำหน้าอกสวยขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่พอดีกับฝ่ามือของเขา แถมยังเป็นของแท้แม่ให้มาอีกด้วย ทางด้านของเม็ดทราย เธอทั้งเจ็บและทรมานไปทั่วร่าง กระนั้นเสียงร้องไห้และน้ำตาของเธอก็ไร้ความหมายอยู่ดี เพราะไม่ว่าเธอจะร้องขอเขาออกไปมากเท่าไร แต่เขากลับทำเหมือนเสียงของเธอเป็นเพียงอากาศเท่านั้น สวบ ตับ ๆ ๆ “อื้อ อื้อ คะ คุณ... หนูเจ็บ ได้โปรดพอสักที อื้อส์ อ๊ะ อ่า...อึก ไม่ไหว...มะ...ม่าย” หญิงสาวร้องครางออกมา แรงกระแทกที่แอลฟ่ามอบให้ทำเอาร่างบางโยกคลอนไปทั้งตัว ใบหน้าสวยบิดเบ้ ดวงตาคู่สวยยามนี้มันพร่าเลือนไปด้วยม่านน้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย และสิ่งที่ชัดเจนที่สุดเวลานี้มีเพียงแค่ความเจ็บปวดตรงส่วนนั้น มันเจ็บจนเธอแทบบรรยายไม่ออก สวบ ตับ ตับ ๆ ๆ ยิ่งเธอร้องไห้ระงมเพราะความเจ็บ อีกฝ่ายก็ยิ่งชอบและยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น “ซี้ด...อ๊ะ ๆ ๆ” ร่างสูงคำรามลั่น บั้นเอวหนายังคงออกแรงกระแทกถี่และหนักหน่วงขึ้นตามแรงอารมณ์ที
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-27เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 7 ร่างกายที่อ่อนแอ
ตอนที่ 7 ร่างกายที่อ่อนแอเม็ดทรายนอนขดตัวอยู่บนเตียงที่ยังคงเต็มไปด้วยคราบเลือดและน้ำกามของชายหนุ่ม ทั้งในช่องคลอดยังมีน้ำกามของเขาหลงเหลืออยู่อีกเยอะ ความเจ็บปวดที่ได้รับครั้งแรกยังผ่านพ้นไปได้ไม่ถึงชั่วโมงดี แอลฟ่าก็เดินกลับมาที่เตียง พร้อมกับใช้มือแยกเรียวขาของเธอให้อ้าออกกว้างอีกครั้ง ปากหยักคาบบุหรี่ร้อนเอาไว้ สูดสารนิโคตินเข้าปอดหนัก ๆ มือหนาสาวรูดแกนกายใหญ่เตรียมนำมาจ่อที่ช่องทางรักของเธออีกครั้ง ในขณะที่สายตาของเขาจดจ่ออยู่ที่หน้าจอทีวีซึ่งกำลังถ่ายทอดสดการแข่งขันฟุตบอลแมตช์ใหญ่อยู่“อย่าทำเลยนะ ฉันไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วจริง ๆ นะคุณ” เม็ดทรายยกมือไหว้ขอร้องเขาทั้งน้ำตาอีกครั้ง “เงียบ!! ฉันดูบอลไม่รู้เรื่อง” เขาชี้หน้าว่าให้เธอก่อนจะจับท่อนรักยัดเข้าไปในโพรงรักที่บอบช้ำของเธออีกครั้งท่อนเอ็นที่ยังไม่แข็งเต็มที่ในตอนแรกค่อย ๆ ขยายตัวใหญ่และแข็งขึ้นภายในร่องรักสาว แอลฟ่าโยกเอวเข้าใส่ร่างบางหนัก ๆ ไม่ยั้งแรงอีกครั้ง ควันบุหรี่ถูกพ่นออกมาเป็นระยะ ๆ จนคละคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง พร้อมกับสะเก็ดไฟจากบุหรี่ที่ปลิวออกมาจนโดนผิวเนื้อบอบบางของเม็ดทรายจนเธอกรีดร้องเสียงลั่น“อะ...โอ๊ย ๆ ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 8 ไร้ความเป็นคน NC
ตอนที่ 8 ไร้ความเป็นคน NC(ฮัลโหล...ใครครับ) เสียงที่กรอกมาตามสาย ทำเอาเม็ดทรายแทบกลั้นเสียงร้องไห้เอาไว้ไม่อยู่“พ่อ...หนูเองนะ”(เม็ดทรายเหรอลูก งานยุ่งเหรอ ไม่เห็นโทร. มาหาพ่อเลย) เสียงของอนันต์ฟังดูดีใจมาก เพราะตลอดสองวันเขารอสายจากลูกสาวมาตลอด ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง (เป็นยังไงบ้างลูก) “เม็ดทรายถึงภูเก็ตแล้วนะคะ งานที่นี่สบายกว่าที่เม็ดทรายคิดอีกค่ะ ที่พักก็สบายมากเลย แถมผู้จัดการที่ร้านยังใจดีมาก ๆ เลยค่ะพ่อ” เม็ดทรายพยายามทำน้ำเสียงให้ร่าเริง และโกหกออกไปคำโต เพื่อไม่ให้เผยพิรุธใดจนผู้เป็นพ่อสงสัย แม้ว่าตอนนี้เธอจะต้องปาดน้ำตาไปด้วยก็ตาม(ถ้าเป็นแบบนั้นพ่อก็หายห่วง...เม็ดทรายดูแลตัวเองดีๆ นะลูก) อนันต์ย้ำคำอีกครั้งด้วยความเป็นห่วงลูกสาวคนเดียวของเขา“คะ... ค่ะพ่อ งะ... งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ เม็ดทรายต้องรีบไปทำงานแล้ว เม็ดทรายรักพ่อนะคะ” เม็ดทรายรีบตัดบท และทันทีที่ผู้เป็นพ่อตอบกลับเธอก็รีบวางสายทันที หญิงสาวยกมือทั้งสองขึ้นปิดปาก และปล่อยโฮออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่อีกต่อไปทว่าเธอกลับไม่รู้ตัวเลยว่า ขณะที่เธอกำลังร้องไห้อย่างหนัก มีใครบางคนกำลังยืนกอดอกมองเธออยู่ตั้งแต่ต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 9 เต็มปากเต็มคำ NC
ตอนที่ 9 เต็มปากเต็มคำ NC“ฝังเข็มยาคุมมาแล้วใช่ไหม?” มือหนาชักรูดแกนกายรีดน้ำกามที่หลงเหลือออกมาก่อนจะป้ายลงบนหน้าท้องแบนราบของเม็ดทรายที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่ตรง หญิงสาวไม่ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้าเบา ๆ“เชื่อฟังดีนี่ แต่ถ้าเธอท้องมันก็ไม่ได้ยากอะไร เธอก็แค่ต้องทนเจ็บหน่อยตอนไปเอาเด็กออกเท่านั้นเอง” แอลฟ่าเอ่ยแบบนิ่ง ๆ แล้วเดินจากไปปล่อยให้เม็ดทรายที่ไร้เรี่ยวแรงนอนสะอื้นไห้อยู่เพียงลำพังณ บนดาดฟ้า ชั้น 71 โรงแรมริมแม่น้ำเจ้าพระยา ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมสามารถมองเห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยายามค่ำคืนได้เป็นอย่างดี แสงไฟสีส้มจากสะพานสาดส่องกระทบผิวน้ำดูระยิบระยับ และบรรยากาศมันคงจะโรแมนติกมากหากได้มากับคนรัก ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่สำหรับเธอและเขาที่มาด้วยกัน“เราขึ้นมาบนนี้ทำไมเหรอคะ” เม็ดทรายเอ่ยถามอย่างงุนงง เพราะวันนี้แอลฟ่าบังคับให้เธอแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีแดงสด ซึ่งตัวเขาก็อยู่ในชุดสูทหรูไม่ต่างกัน“เธอเนี่ยถามเยอะจนน่ารำคาญเลยจริง ๆ นะ” แอลฟ่าบ่นออกมาพลางเดินนำเม็ดทรายเข้าไปด้านใน ซึ่งมีพนักงานและบริกรรอต้อนรับอยู่แล้วเม็ดทรายกวาดตามองรอบ ๆ บนดาดฟ้าแห่งนี้ก็พบว่าไม่มีลูกค้าโต๊ะอื่นเลย นอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 10 กินกลางโต๊ะอาหาร
ตอนที่ 10 กินกลางโต๊ะอาหารท่ามกลางแสงเทียนและแสงจันทร์ที่ส่องแสงสลัว พร้อมกับสายลมเย็น ๆ ที่พัดเข้ามาพาให้เรือนร่างอรชรเปลือยเปล่าสะท้านเฮือก ยิ่งปลายนิ้วที่งอกระดิกอยู่ภายในครูดไปกับผนังเนื้อนิ่ม ยิ่งพาให้รู้สึกมวนท้องขึ้นมา แอลฟ่าไล่สายตามองเรือนร่างขาวผ่องของอาหารบนโต๊ะ ก่อนเขาจะถอนปลายนิ้วออกช้า ๆ เผยให้เห็นคราบน้ำหวานที่เลอะชโลมปลายนิ้วออกมา ชายหนุ่มจงใจถ่างนิ้วออกจนเห็นเป็นเส้นสายที่ยืดย้วยไม่ขาดออกจากกัน แล้วจุ่มคราบเมือกสีใสลงไปคน ๆ ในแก้วเหล้าของตัวเอง ก่อนจะยกแก้วขึ้นมาสูดดมกลิ่นเหล้านั้นราวกับมันหอมชื่นใจ จากนั้นก็กระดกดื่มมันเข้าไปจนหมดพร้อมกับกดท่อนรักขนาดยักษ์ดันเข้าไปในตัวของเธอทีละนิด ๆสะสวบบบบ...ตับ!! แรงกดกระแทกที่หนักหน่วงทำให้โต๊ะอาหารโยกคลอน ขาโต๊ะครูดไปกับพื้นกระเบื้องหรู ก่อนจะวางแก้วกระแทกลงกับโต๊ะเสียงดัง “ซี้ด...อ่าส์...เธอนี่มันสุดยอดจริง ๆ” เขาพูดพร้อมกับบีบเอวของเธอแน่น แล้วจึงออกแรงถาโถมแท่งรักเข้าหาร่องรักที่คับแน่นของเธออย่างไม่มียั้งเสียงหยาบโลนจากการตอกตรึงดังก้องไปทั่วดาดฟ้า จังหวะกระแทกจากเนิบช้าก็เปลี่ยนเป็นค่อย ๆ รุนแรงและหนักหน่วงขึ้น พาใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05
บทล่าสุด
เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 30 วันที่รอคอย —จบบริบูรณ์—
ตอนที่ 30 วันที่รอคอยแอลฟ่าไม่ได้พูดอะไร ทันทีที่เธอโผล่เข้ากอด ร่างสูงก็ยกมือโอบกอดเธอไว้แนบกายในทันที เขาปล่อยให้เม็ดทรายร้องไห้จนพอใจ มือหนาค่อยๆ ยกขึ้นลูบผมของเธอเบาๆ ราวกับปลอบประโลมในวินาทีนั้น เม็ดทรายรู้สึกเหมือนมีใครสักคนอยู่เคียงข้างเธอ แม้เธอจะทั้งกลัว ทั้งโกรธ ทั้งเคืองเขาในหลายเรื่อง แต่ในตอนนี้คนที่อันตรายและใจร้ายที่สุดอย่างผู้ชายคนนี้นี่แหละ ที่เธออยากจะโผล่เข้ากอดและร้องไห้ ปล่อยความอ่อนแอออกมาทั้งหมดอย่างไม่อายอีกต่อไปแล้วแอลฟ่ายืนแน่นิ่ง ปล่อยให้ร่างเล็กในอ้อมแขนสะอื้นไห้จนตัวโยน มือของเขายกขึ้นช้า ๆ ลูบไล้ลงบนแผ่นหลังของเธอเบา ๆ ร่างบางสั่นสะท้านราวกับไม่อาจแบกรับความเจ็บปวดไว้ได้อีกแล้ว“ฉันได้คุยกับพ่อแค่ไม่กี่คำเอง...อะ...ฉันเพิ่งกอดเขาเองอะ” เม็ดทรายพึมพำทั้งน้ำตา ซุกใบหน้ากับแผงอกแกร่งของเขา ความร้อนจากร่างกายของเขาทำให้เธอรู้สึกอุ่นขึ้น แม้จะรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ทำร้ายเธอมาโดยตลอด แต่ในตอนนี้ เขากลับเป็นที่พึ่งสุดท้ายที่เธอมีแอลฟ่ายกมือขึ้นลูบผมของเธอช้า ๆ ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ปล่อยให้เธอปลดปล่อยความเสียใจออกมาเต็มที่ ดวงตาคมมองไปข้างหน้าอย่างว่าง
เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 29 อ้อมกอดซาตาน
ตอนที่ 29 อ้อมกอดซาตานไม่มีคำปลอบโยนใดในวินาทีนั้นจะช่วยบรรเทาความปวดร้าวในใจเม็ดทรายได้ เธอผูกพันกับพ่อมากเพียงใด ตั้งแต่จำความได้เธอก็มีแค่พ่อ พ่อเคยบอกว่าที่เธอสวยและมีหน้าคล้ายลูกครึ่งแบบนี้ เป็นเพราะแท้จริงแล้ว แม่ของเธอเป็นสาวรัสเซียที่ทำงานในบาร์แห่งหนึ่ง และเคยคบกับพ่อในช่วงเวลาสั้น ๆ ก่อนจะคลอดเธอทิ้งไว้และหนีไปโดยตามหาตัวไม่เจออีกเลยนับจากนั้น ซึ่งพ่อก็ไม่คิดจะทิ้งเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้เกิดจากความรัก แต่พ่อก็อดทนเลี้ยงดูเธอมาอย่างสุดความสามารถ ของผู้ชายที่เสเพลคนหนึ่ง ที่พยายามจะปรับเปลี่ยนทุกอย่างเพื่อลูกสาว แต่ก็ไม่ได้มากพอที่จะเป็นพ่อที่ดีที่สุดได้แต่เขาก็ภูมิใจที่เลี้ยงเม็ดทรายมาได้จนถึงวันที่เม็ดทราย พึ่งพาตัวเองได้แล้วแบบทุกวันนี้“หนูรักพ่อนะ...หวังว่าพ่อจะรับรู้ได้” เม็ดทรายร้องไห้และพึมพำเบา ๆ ...เสียงสะอื้นของเม็ดทรายดังก้องอยู่ในห้องโถงผู้ป่วย แม้จะมีผู้คนเดินผ่านไปมา แต่ราวกับโลกทั้งใบหยุดนิ่ง เธอรู้สึกเหมือนหัวใจแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ไม่มีคำใดจะบรรยายความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกได้และทันใดนั้น เสียงฝีเท้าหนักแน่นก็ดังขึ้นใกล้ๆ เม็ดทรายเงยหน้าขึ้นมอง ทั้งน้ำตาพร่าม
เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 28 การสูญเสีย
ตอนที่ 28 การสูญเสียบนเครื่องบินส่วนตัวเสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มอีกครั้งเมื่อนักบินเร่งเครื่องขึ้นสู่ท้องฟ้า เม็ดทรายนั่งกอดกระเป๋าใบเล็กที่มีของใช้เล็กน้อย พวกยาแก้แพ้ท้อง ยาดมต่าง ๆ สายตาคู่นั้นเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เบื้องล่างคือท้องทะเลงดงามที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นจุดเริ่มต้นชีวิตนางบำเรอของเธอ ทว่าเวลานี้มันกลับเป็นเพียงฉากหลังที่เหมือนตอกย้ำว่าชีวิตเธอไม่สามารถคาดหวังอิสรภาพได้ง่าย ๆ “วันนี้ฉันต้องไปคุยงาน...ส่วนเธอถ้าเยี่ยมพ่อเสร็จแล้วก็รอที่นั้น เสร็จงานแล้วฉันถึงจะมารับเอง” เขาเอ่ยขึ้นสั้น ๆ พอเครื่องแตะรันเวย์สนามบินดอนเมืองก็มีรถยนต์คันดำสุดหรูมาจอดรอรับ ทั้งสองแยกขึ้นคนละคัน โดยเขาก็ไม่ลืมที่จะสั่งการให้ลูกน้องสองคนพาเม็ดทรายไปส่งที่โรงพยาบาลและจับตาดูเธอแบบไม่คาดสายตา เพราะ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ไปด้วยแต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์หนีหรือมีอิสระอะไรอยู่ดีโรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่งเธอกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามทางเดินที่คุ้นเคยไปยังห้องพักฟื้นผู้ป่วยระยะสุดท้าย เสียงฝีเท้าเร่งเร้าของเธออาจไม่ดังมากนัก แต่กลับรู้สึกว่ามันสะท้อนกึกก้องในอก วินาทีแรกที่เธอเห็นพ่อของตัวเอง เธอแทบจะจำเขาไม่ได้เล
เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 27 ท้องไม่รู้ตัว
ตอนที่ 27 ท้องไม่รู้ตัวสามวันผ่านไปขณะที่เม็ดทรายกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง อาการไข้ของเธอทุเลาเบาลงเยอะ และเธอยังต้องทานยาบำรุงมากมายที่ทางหมอและพยาบาลจัดเตรียมาให้ หลังจากที่เม็ดทรายรู้ว่าตัวเองกำลังท้องขึ้นมาจริง ๆ เธอก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวแอลฟ่ามากขึ้นทุกที แต่ตั้งแต่ที่เธอตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลนี้ เธอก็ไม่เห็นหน้าของเขาอีกเลยเช่นกัน“คุณตื่นแล้วเหรอคะ พอดีเลยคุณหมออนุญาตให้คุณออกจากโรงพยาบาลได้วันนี้” พยาบาลสาวเข้ามาประคองเม็ดทรายเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ก่อนจะพาเธอกลับมานั่งบนวีลแชร์ และเข็นเธอออกจากห้องพักเพื่อนำไปส่งที่รถตู้สีดำที่จอดรออยู่ตรงหน้า“ฉันจะต้องไปที่ไหนคะ” เม็ดทรายหันไปถาม เพราะจนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ที่กำลังเผชิญเท่าไรนัก“กลับบ้านไงคะ... สามีของคุณ ให้คนรถขับมารอแล้ว” เม็ดทรายได้ยินก็นิ่งคิดชั่วครู่ เธอไม่กล้าที่จะขึ้นไปบนรถ เพราะกลัวว่าแอลฟ่าจะพาเธอไปทำร้ายมากกว่า “เออ...ฉันไม่ไปได้ไหม?” เม็ดทรายทำท่าจะเดินหันหลังกลับ แต่พอหันกลับไปทางคุณพยาบาลก็เดินหายไปแล้ว เหลือแค่เพียงลูกน้องของแอลฟ่าเพียงเท่านั้น“ไม่ได้ครับ...นายรออยู่” เขาเดินมาดักหน้า
เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 26 จมลงทะเล
ตอนที่ 26 จมลงทะเลริมชายหาดผ่านไปไม่กี่นาทีลูกน้องสองคนก็ล็อกแขนหิ้วปีกเจย์ อดีตลูกน้องคนสนิท ที่มาในสภาพถูกบอบช้ำอย่างหนักหน่วง ฟุ่บ!! ทันทีที่เจย์เห็นแอลฟ่าเขารีบคลานเข้าไปหาเขาในทันที“มึงบอกว่ามึงไม่ได้ทำ แล้วใครเป็นคนตัดสายกล้องวงจรปิดในบ้าน ใครเป็นคนลบข้อมูลทั้งหมดออกไป...ใคร?? ถ้าไม่ใช่มึง?” แอลฟ่ากำหมัดแน่นและถามอย่างพยายามใจเย็นมากที่สุด“ผมไม่รู้นาย...ผม” เจย์ส่ายหน้าอย่างไม่รู้มาก่อนจริง ๆ เพราะในบ้านหลังนี้มีเขาเป็นคนดูแลที่สูงสุดรองจากแอลฟ่า ผัวะ แอลฟ่าสะบัดเจย์ออก ก่อนจะเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อแล้วต่อยหนัก ๆ จนเจย์ล้มลงบริเวณมุมปากที่มีรอยช้ำเดิมอยู่แล้วก็แตกอีกครั้งจนมีเลือดสีสดซิบออกอีกครั้ง“มึงไม่ยอมรับเรื่องกล้อง...ก็ไม่เป็นไร” แอลฟ่าหยิบมีดเล่มสั้นที่เขาเคยให้เจย์ไว้เป็นของขวัญขึ้นมาจ่อที่ใบหน้าของเขา“งั้นกูจะถามมึงอีกครั้งว่า… มึงแอบทำแบบนี้กับคนของกูกี่ครั้งแล้ว?” น้ำเสียงหนาเอ่ยถามแบบหน้าตาย “นาย...ผมสาบานได้ ผมไม่เคยล่วงเกินเม็ดทรายเลย...ผมไม่เคยทำอะไรเธอเลยจริง ๆ นาย” เจย์เอ่ยเช่นเดิมซ้ำ ๆ นั่นกลับทำให้แอลฟ่ายิ่งโกรธ มือสากกระชากคอเสื้อเจย์ลากลงไปในทะเ
เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 25 บทลงโทษของคนทรยศ
ตอนที่ 25 บทลงโทษของคนทรยศเสียงคลื่นทะเลยามบ่ายสาดกระทบชายฝั่งขึ้นระลอกแล้วระลอกเล่า น้ำทะเลวันนี้ขึ้นสูงกว่าปกติ ลมทะเลเองก็พัดแรงขึ้นราวกับกำลังมีพายุลูกใหญ่สายลมเย็นแรง ๆ พัดกระทบใบหน้าสวยปลุกให้คนที่กำลังหลับรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในทันที ก่อนที่คลื่นลูกใหญ่จะซัดปะทะเข้าร่างบางจนแผ่นหลังสวยของเธอพาดไปกับขอนไม้ใหญ่ที่รั้งอยู่“อื้อ...อื้อ...พอ...พอแล้ว หนูเจ็บ...อื้อ” หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาสู้แสงแดดจ้าอย่างช้า ๆ กระทั่งเมื่อภาพทุกอย่างตรงหน้าเริ่มชัดเจนมากขึ้น เธอถึงได้รู้ว่าตอนนี้ตัวเธอกำลังถูกมัดอยู่กับเสาไม้ต้นใหญ่ที่ปกติใช้ผูกเรือตกปลาเล็ก ๆ แต่ตอนนี้กลับใช้มันล่ามตัวของเธอเอาไว้แทน“นี่มันอะไรกัน...ทำไมถึงอยู่ตรงนี้ได้…อื้อ” เม็ดทรายเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนล้าเต็มทน เชือกหนาผูกมัดรอบกายของเธอและเมื่อเธอกวาดสายตาหันมองรอบ ๆ หญิงสาวก็แทบจะเป็นลมไปอีกครั้ง เพราะเธอถูกจับมามัดที่กลางทะเลจริง ๆ และระดับน้ำมันก็เพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ “ชะช่วย...ด้วย...ช่วยด้วย” เม็ดทรายพยายามเปล่งเสียงที่แผ่วเบาออกไป สายตาของเธอมันแทบมองไม่เห็นอะไรเลยเพราะแดดที่ร้อนจ้าและคลื่นที่ซัดเข้าใบหน้าของเธอแทบไม่ได้ห
เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 24 คนทรยศ
ตอนที่ 24 คนทรยศ“นะนาย?” ดาวที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านอยู่ พอหันไปเห็นหน้าของแอลฟ่า ก็ปล่อยสายยางหลุดจากมือและก้มหน้าหลบตาของเขาอย่างผิดสังเกต“ไหนนายบอกว่าจะกลับพรุ่งนี้ไงเหรอคะ?” ดาวทำทีตกใจ ทั้งทีเธอรู้อยู่แล้วว่าแอลฟ่าจะกลับมาวันนี้ เพราะงานทั้งหมดมันเสร็จก่อนกำหนดแล้ว“ฉันจะกลับวันนี้พรุ่งนี้ มันหนักหัวเธอรึไง?” แอลฟ่าหัวเสียเรื่องงานมาเล็กน้อย และหันไปเหวี่ยงใส่ดาวที่ถามไม่เข้าหู“เปล่าค่ะ ดาวแค่...เอ่อ...คิดว่านายจะไม่กลับ” ดาวทำท่าทีตะกุกตะกักแบบชัดเจนเพื่อให้แอลฟ่ารู้สึกสงสัย“เป็นอะไรของเธอน่ะ?” น้ำเสียงเข้มขรึมเอ่ยถามดาวขึ้น เมื่อเดินเข้ามาหน้าประตูแล้วเห็นดาวกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่“เอ่อคือว่า…ปะ...เปล่าคะ...เปล่า” ดาวยังคงแสดงท่าทีมีพิรุธอย่างชัดเจนเรียกร้องให้แอลฟ่าสงสัยมากขึ้น“...” แอลฟ่าถอดสูทตัวนอกออกก่อนจะถอนหายใจออกมาเหมือนรำคาญใจ ดวงตาคู่คมหรี่มอง คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นดาวมีสีหน้าที่ดูเหมือนกับกำลังกังวลอะไรอยู่ ไหนจะท่าทีอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ นั่นอีก“แล้ววันนี้เม็ดทรายเป็นยังไงบ้าง กินข้าวได้ปกติดีไหม?” แอลฟ่าเอ่ยถามและกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ซึ่งเขาก็แอบแปลก
เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่อยากได้ยิน
ตอนที่ 23 สิ่งที่ไม่อยากได้ยินเช้าวันต่อมา ภายในห้องซึ่งมีแสงแดดสาดส่องเข้ามาสลัว ๆ แอลฟ่าและเม็ดทรายยังคงหลับอยู่บนเตียงกว้าง ก่อนที่เสียงเคาะประตูจะดังขึ้นปลุกให้เปลือกตาสีสวยค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมามองบานประตูห้องเปิดออกช้า ๆ และเพราะประตูห้องไม่ได้ล็อก ดาวจึงเปิดประตูเข้ามาทันทีที่เคาะประตูเสร็จ ใบหน้าหญิงสาวที่แม้จะมีบาดแผลแต่ก็ยังคงยิ้มแย้ม ในมือมีถาดอาหารกลิ่นหอมฟุ้งลอยเข้ามาเตะปลายจมูก ทว่ากลิ่นของมันกลับกำลังทำให้เม็ดทรายต้องเบือนหน้าหนี “ขอโทษที่เข้ามารบกวนนะคะ ฉันนำอาหารเช้าเข้ามาให้” ดาวเอ่ยใบหน้ายิ้มกริ่ม ก่อนที่แอลฟ่าจะตื่น ชายหนุ่มหันมองดาวเดินเข้ามาแบบนิ่ง ๆ ไม่ได้ว่าอะไร“ฉันตั้งใจทำเองเลยนะคะ หวังว่าจะชอบ” ดาวเอ่ยพร้อมกับวางอาหารลงบนโต๊ะ“เอาวางแล้วก็…ออกไปได้แล้ว” แอลฟ่าเอ่ยสั่งดาวเสียงเรียบ เธอจึงยิ้มบาง ๆ แล้วหันสายตาไปมองเม็ดทรายแบบยิ้มผ่านม่านตาแล้วเดินออกจากห้องไป หลังจากผ่านเหตุการณ์เสี่ยงตายวันนั้น เม็ดทรายก็รู้ดีว่า ดาวไม่ได้ดีอย่างที่เห็น แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะเล่าอะไรออกไป เพราะเธอเองก็ไม่แน่ใจเช่นกันว่า แอลฟ่าจะเชื่อเธอมากแค่ไหน เพราะดาวเองก็คือนางบำเ
เมีย(เด็ก)ขัดดอก ตอนที่ 22 ไม่...อย่าทำ...อย่า
ตอนที่ 22 ไม่...อย่าทำ...อย่าหลายวันต่อมาแสงแดดอ่อน ๆ สาดส่องลอดผ่านม่านหน้าต่างเข้ามาในห้องนอนขนาดใหญ่ นเตียงนอนขนาดคิงไซซ์ปรากฏร่างของหญิงสาวที่ยังคงนอนหลับสนิท ร่างกายของเธอยังคงรู้สึกอ่อนล้าจากเหตุการณ์ระทึกขวัญในคืนนั้น ภาพความโหดร้ายของกลุ่มโจรยังคงติดตา เสียงกรีดร้องของแก้วที่บอกให้เธอหนียังคงก้องอยู่ในหูความรู้สึกผิดปะปนกับความหวาดกลัวกัดกินหัวใจของเธอไม่อาจจางไปจากใจได้เลย แก้วต้องตายเพราะเธอ ส่วนดาวกลับทรยศเธออย่างเลือดเย็น และ...“ไม่...ไม่ อย่าทำ...อย่าทำ” เม็ดทรายนอนกระสับกระส่ายเพ้อออกมาซ้ำ ๆ ทั้งที่ยังคงหลับตาอยู่“คุณคะ... คุณ” เสียงของใครบางคนพยายามเรียก และเขย่าตัวเธอให้ตื่นขึ้น“ไม่...ไม่” เม็ดทรายกรีดร้องลั่นก่อนจะสะดุ้งสุดตัวลืมตาตื่นขึ้นมาทันทีเมื่อสัมผัสได้ถึงมือที่แตะต้องตัวเธอ แรงสะดุ้งทำให้ร่างกายที่ยังคงระบมเจ็บร้าวจนใบหน้าสวยเหยเก “คุณเป็นอะไรรึเปล่าคะ?” พยาบาลที่ยืนอยู่ข้างข้างเตียงเอ่ยถามเธอทันทีที่เธอลืมตาตื่นขึ้นเม็ดทรายเหลือบมองไปเห็นรอยฟกช้ำตามแขนและขาของเธอ ซึ่งเป็นร่องรอยจากการต่อสู้และการหลบหนีในคืนนั้น ภาพเหตุการณ์นั้นยังคงชัดเจนราวกับเพิ่ง
