อือ
มือเล็กปัดมือใหญ่ออกจากไหล่ตัวเองขยับตัวห่างไปอีกไม่ยอมตื่น ด้วยความอ่อนเพลียจากการแพ้ท้องเลยทำให้เธอหลับง่ายเพียงแค่หัวถึงหมอนก็หลับได้แล้วสำหรับว่าที่คุณแม่อย่างวรนิษฐ์
“ไวน์” เขายังคงตามไปแตะหัวไหล่เล็กในความมืดสลัวเขย่าปลุกและขยับตัวไปเบียดแผ่นหนังเธอพร้อมกับสอดมือใหญ่ไปใต้ร่างเธอแล้วยกรั้งเธอเข้าหาตัวเอง
“อือ...มีอะไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะคะพี่มาร์ค อือ...” เธอแกะมือที่กอดรัดหน้าท้องตัวเองออกแล้วจะขยับตัวห่างอีก แต่เขาก็กอดรั้งเข้าหาอีกพร้อมกับหน้าของเขาเคลื่อนมาเกยหัวไหล่เล็กของเธอพร้อมกัดเม้มติ่งหูของเธอ
“อือ...ไม่ได้ เธอจะนอนไม่ได้ ไหนๆ เธอก็เป็นเมียแล้วไม่ใช่เหรอ ขอหน่อยสิ” เขาบอกเสียงซ่านกระเส่าราวกระซิบข้างหูเธอแล้วเริ่มรุกเร้าปลุกเร้าเจ้าหล่อนให้ตื่นมาตอบสนองตนเอง
“อ่ะ...อื้อ ไ
“อ่า...แน่นเป็นบ้า ยังแน่นเหมือนครั้งแรกไม่มีเปลี่ยน อูว์...อ่า” พั่บ! พั่บ! พั่บ! ความคับแน่นของภายในสาวทำให้เขาเคลื่อนไหวโยกเร่าบดเอวสอบกระแทกจ้วงลึกหนักหน่วง สองมือใหญ่กอบกุมสองเต้าที่แอ่นเด้งเบียดหน้าอกตัวเอง บีบคลึงขยุ้มขยำหนักหน่วง ปากหนาโน้มลงไปดูดเร่าละเลียยอดอกที่แข็งตึงของสาวน้อยใต้ร่างที่อ่อนคล้อยตามแรงเคลื่อนไหวสวาทของตน “อ่า...ไม่ไหวแล้ว ร้อน...ไวน์ร้อนพี่มาร์ค อือ...” “ชูว์...พี่รู้ว่าไวน์ร้อน พี่เองก็ร้อน ไวน์ตอดรัดพี่แน่นมาก อ่า...เสียวไม่ไหวแล้ว อืม...ไม่ไหวแล้ว ตอดรัดดีเหลือเกิน อืม...” พั่บ! พั่บ! พั่บ!&nbs
“อ่ะ...อื้อ ไวน์ไม่รู้ อ่า...พี่มาร์คขยับได้โปรด...อ่า...ไวน์อึดอัด พี่มาร์คใหญ่ขึ้นกว่าเดิม อ่า...อื้อ” หล่อนเองก็รับรู้ได้ว่าตอนนี้เขาใหญ่คับแน่นโพรงสาวของตน ตอนนี้เธอแอ่นเด้งบิดเร่าเอวเล็กคอดไหวซ่านไปตามจังหวะหนักหน่วงที่เขากำลังเคลื่อนไหวในตอนนี้ “โอว์...ไม่ไหวแล้ว แน่นเป็นบ้า อ่า...เสียว อื้อ...” พั่บ! พั่บ! พั่บ! มโนภฤศตื่นนอนเช้าเหมือนทุกวันที่ตื่นเป็นประจำ เขาจะออกไปวิ่งออกกำลังกายในไร่ของเขา พอวิ่งออกกำลังเสร็จกลับมาวรนิษฐ์ก็ยังไม่ตื่น เขาเม้มปากแน่น แต่ก็เดินไปยังเตียงเขย่าหัวไหล่เปลือยของเธอให้ตื่นนอนได้แล้ว เพราะนี่สายแล้ว อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็จะตั้งโต๊ะทานมื้อเช้าแล้ว “ตื่นได้แล้ว อย่ามานอนกินบ้านกินเมืองแบบนี้ไวน์ และก็ไปทำงานที่
สะอางอยากเอาไม้ฟาดหน้าหลานชายตัวดีแรงๆ เหลือเกิน ดูสิ วรนิษฐ์แพ้ท้องขนาดนี้ยังลากออกไปทำงานที่โรงหมักปุ๋ยกับคนงานอีก พอนางเข้าไปยุ่งก็ถูกหาว่าอย่ายุ่งเรื่องของ ‘ผัวเมีย’ ก็คนที่ยุ่งหัวขาวคนนี้เนี่ยแหละที่เลี้ยงมันมาจนโต “คุณแม่สะอางมายืนทำอะไรตรงนี้ครับ” มนัสวินที่เพิ่งกลับมาจากทานมื้อเช้ากับปลัดเพื่อนรักของตนมาเจอแม่ยืนที่ชานเรือนไทย “ก็มาดูพ่อตัวดีของแกสิพ่อวิน ดูมัน...ดูมันทำกับหนูไวน์สิ น้องแพ้ท้องอาเจียนกินข้าวกินปลาไม่ได้แทนที่มันจะเห็นใจ สงสาร มันลากไปทำงานที่โรงหมักปุ๋ย” นางพูดพร้อมชี้มือไปทางสองคนที่ฉุดกระชากลากถูกันไปในไร่ เพราะต้องเดินผ่านไร่ถึงจะไปถึงโรงหมักปุ๋ยที่อยู่อีกฟากฝั่งของไร่ “แล้วทำไมคุณแม่สะอางไม่ห้ามมันครับ” “มันบอกให้แม่ไม่ต้องยุ่งเรื่องของผัวเมีย แม่เลยจบเลย และหนูไวน์ก็บอกไหว แม่ก็เลยปล่อยมันไป ดูมันสิ มันจะชิงชังอะไรน้องนัก
“ค่ะ แค่นี้เอง ไวน์ทำได้สบายมาก พี่มาร์คอย่าพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ไวน์ทนไม่ได้หนีกลับสวีเดนเลยค่ะ มันไม่มีประโยชน์หรอก เพราะตอนนี้ไวน์คือเมียพี่มาร์ค และกำลังอุ้มท้องลูกของพี่มาร์คด้วย” เธอโต้สวนกลับ และคำพูดของวรนิษฐ์ทำให้คนงานที่อยู่รอบๆ ตัวต่างมองมายังทั้งสอง “ดี! อยากเป็นเมียฉันนักก็ทำงาน อย่าคิดว่าเป็นเมียฉันจะสบาย ไอ้เขียดดูยัยนี่ให้ดี คนงานทำงานอะไรก็ให้ทำตามนั้น อย่าเห็นอกเห็นใจเธอ เธอก็แค่คนงานคนหนึ่งเท่านั้น เข้าใจไหม” “คะ...ครับนาย” ไอ้เขียดรับคำไม่เต็มเสียงนัก เมื่อตอนนี้รู้ฐานะของสาวคนสวยแล้ว “เดี๋ยวตอนเย็นกูจะมาดูว่ามึงสอนอะไรเธอบ้าง” เขาบอกจบก็หมุนตัวจะเดินจากไป แต่ก็ถูกมือเล็กคว้าแขนเขาดึงรั้งไว้พร้อมคำถาม “พี่มาร์คจะไปไหนคะ?” “ไปหาแฟน” เขาตอบสั้นๆ แกะมือเธอที่เกาะแขนออกแล้วเดินจากไป “ไปหาแฟนทั้งๆ ที่มีเมี
“เขียดครับ เรียกผมว่าเขียดก็ได้ครับ ไม่ต้องเรียกผมว่าพี่ก็ได้ครับคุณไวน์” ไอ้เขียดบอกเธอเพราะเธอเป็นนาย “ได้ยังไงคะ พี่เขียดดูเหมือนจะอายุเยอะกว่าไวน์ เรียกไวน์เฉยๆ นะคะ ไม่ต้องเรียกคุณเคินหรอกค่ะ คนกันเอง เราคือครอบครัวเดียวกันแล้วนะคะ ต่อไปนี้ไวน์จะมาทำงานที่โรงหมักปุ๋ยทุกวันและจะไปช่วยทำงานที่โรงแพคสตรอว์เบอร์รีอบแห้งด้วยค่ะ” เธอบอกทุกคนให้ปฏิบัติกับตัวเองเหมือนคนกันเอง และยิ่งทำให้ทุกคนเอ็นดูประทับใจในตัวเธอแม้จะเพิ่งเจอกันครั้งแรก “แต่หนูไวน์ท้องอยู่นะ อย่าทำงานหนักมากนะ พวกยกของอะไรให้ไอ้เขียดหรือเรียกพวกป้าๆ กับลุงๆ และพี่คนอื่นได้นะลูก” หนึ่งในป้าคนงานเอ่ยบอกเตือน “ค่ะป้า ขอบคุณนะคะ ถ้าจะยกอะไร หนูจะให้ทุกคนช่วยนะคะ รบกวนสอนงานไวน์ด้วยนะคะ” “ยินดีค่ะ / ยินดีครับ” แล้วทุกคนก็ต่างพากันทำงานต่อ และตรงไหนที่วรนิษฐ์สงสัย เธอจะถามทุกคนทันทีและทุกคนก็พร้อมใจกันจะสอน
พ่อไปต่างจังหวัดไปเยี่ยมเพื่อนที่กำลังเจ็บป่วย บอกจะไปหนึ่งอาทิตย์ ส่วนคุณย่ากับป้าพรคู่หูก็ไปปฏิบัติธรรมที่วัดหนึ่งอาทิตย์ และที่บ้านก็เงียบเหงาเหลือเกิน ปกติเขาก็ไม่ค่อยสนใจอยู่แล้ว บ้านหลังใหญ่เหลือเพียงเขาและวรนิษฐ์อยู่ด้วยกัน มโนภฤศมองคนที่นอนหลับสนิทบนเตียง เขาอาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นวรนิษฐ์หลับสนิท เป็นแบบนี้ทุกวัน เพราะสองวันแล้วที่หล่อนไปทำงานที่โรงหมักปุ๋ยและช่วยคนงานใส่ปุ๋ย พรวนดินในไร่ด้วย เขาเดินมานั่งบนเตียงแล้วมองไปยังมือเล็กของเธอที่ตอนนี้หมองคล้ำ เขาจึงฉวยโอกาสจับมือเธอแล้วดึงมาดู มือนุ่มนิ่มเต็มไปด้วยแผลพุพองจากการกำด้ามพลั่วและจอบเสียม บางตุ่มพองและแตกไปแล้ว คงเจ็บและแสบมากสินะตอนตุ่มที่มือแตก “อยากอวดดีเอง ช่วยไม่ได้”แล้วเขาก็ปล่อยมือเล็กนั้นกลับไปเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่อยากจะทำแผลให้เธอและถามว่าเจ็บมากไหม แต่เมื่อนึกถึงความรั้นของวรนิษฐ์ก็ทำให้เขาไม่สนใจ “ให้มันรู้ไปว่าเธอจะทนได้นานแค่ไหนกันไวน์ จะอวดดีอวดเก่งทำง
“ก็ให้คนที่บ้านตำให้กินได้ค่ะ อีกอย่างคนท้องชอบกินอะไรเปรี้ยวๆ แบบนี้ปกติค่ะ” ป้าคนงานเอ่ย“จริงค่ะ เนี่ยเปรี้ยวปากน้ำลายแตกตั้งแต่ได้กลิ่นปลาร้าเลยค่ะ ของไทยเราดีจริงๆ นะคะ ไวน์อยู่สวีเดนไม่ได้กินอาหารแบบนี้เลย พอมาอยู่นี่ได้กินแบบนี้แล้วชอบมากเลยค่ะ” เธอบอกป้าคนงานและตักตำมะยมใส่มะขามคำโตเข้าปาก โดยไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าของไร่ได้เดินมายืนอยู่ด้านหลังของเธอแล้ว“พวกป้าไปทำงานก่อนนะจ๊ะ หนูไวน์กินเถอะ” หนึ่งในป้าคนงานเอ่ย“เหลือเต็มจานเลย กินด้วยกันก่อนสิคะ ไวน์กินไม่หมดหรอกป้า” เธอเรียกให้ทุกคนอยู่กินต่อเป็นเพื่อนตน“พี่เขียดด้วย จะไปไหน มากินด้วยกันก่อนค่ะ” และเขียดเองก็ลุกลงจากแคร่ไปยืนข้างๆ แคร่เช่นกัน“อร่อยไหม?” คนตัวโตโน้มตัวลงไปเอ่ยถามข้างหูเธอจนมือที่ถือช้อนอยู่อ่อนแรงปล่อยช้อนหลุดมือลงจานตำมะยมใส่มะขาม“พะ...พี่มาร์ค ไวน์ไม่ได้อู้งานนะคะ ไวน์แค่พักเที่ยงเอง” เธอหันมาบอกเขาและปลายจมูกก็ชนเข้ากับปลายจมูกโด่งอย่างจังอุ๊ย!“พักเที่ยงแล้วก็ไปทำงานได้แล้ว แล้วเนี่ยกินข้าวกับอะไรตอนเที่ยง” เขาถามเธอเมื่อเห็นว่
พอเจอลำธารใสสะอาดน่าเล่น วรนิษฐ์ก็ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น“ว้าว! น่าเล่นจังเลยค่ะ น้ำใสจัง” เธอเห็นน้ำใสน่าเล่นก็ถอดรองเท้าผ้าใบและถุงเท้ากองไว้ข้างลำธารแล้วลงไปเล่นน้ำทันที ไม่สนใจคนที่ก้มหน้าวิดน้ำใส่หน้าตัวเองข้างลำธาร“ระวังด้วยล่ะ อย่าไปตรงนั้นมันลึก” เขาชี้มือไปทางอีกฝั่งด้วยกลัวเธอจะเล่นไปถึงตรงนั้นด้วยความเป็นห่วง“ไวน์ว่ายน้ำเป็นค่ะ เป็นนักกีฬามหา’ลัยด้วย”“อวดเก่ง” เขาบอกแค่นั้นแล้วลุกขึ้นถอดเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตสีน้ำเงินดำตัวเองออกมาซักกับน้ำในลำธารที่ไหลตลอดเวลา“พี่มาร์คมาเล่นน้ำด้วยกันค่ะ” เธอกวักมือเรียกเขา และมโนภฤศก็มองคนที่กวักมือเรียกตัวเองแล้วก็กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ เสื้อเชิ้ตสีขาวของเธอเวลามันเปียกน้ำมันบางจนเห็นข้างในและมันก็แนบไปกับเนื้อและหน้าอกอวบอูมของหล่อน“ถ้าฉันไม่อยากแค่เล่นน้ำล่ะ” เขาบอกเธอ“ก็เรื่องของพี่สิคะ อยากทำอะไรก็ทำ แต่ไวน์จะเล่นน้ำ” คนไม่เข้าใจในความหมายเอ่ยตอบแล้วดำลงไปใต้น้ำแหวกว่ายเล่นอย่างสบายใจหึหึมโนภฤศถอดกางเกงยีนส์สีดำขาดเข่าตัวเองวางไว้ที่ข้างล
“อ่า...ไวน์ครับ ไวน์ของพี่ ครอบครองพี่ได้โปรด อืม...” เขายกเด้งเอวสอบกระแทกเสียดสีกายแข็งร้อนไปกับอุ้งมือน้อยที่รุดเร่าคลึงขยำจังหวะอยู่ในตอนนี้ “อ่า...ชอบไหมคะ ทรมานไหมคะ วันนี้ไวน์จะใช้ปากบนและปากล่างของไวน์ครอบครองพี่ ไวน์จะตอดรัดพี่ให้แตกในตัวไวน์ อ่ะ...อืม” แล้วปากน้อยที่พูดจบก็โน้มลงไปดูดเร่าคลอเคลียปลายลิ้นตวัดไล้เลียไปตามส่วนปลายร้อนรุ่มอวบใหญ่ในมือตน และมืออีกข้างก็นวดคลึงเร่าพวงสวรรค์ของมโนภฤศไปด้วยเช่นกันกับมือที่รูดไถท่อนลำกายของมัน “อ่า...ไม่ไหวแล้วไวน์ อ่า...เสียว ผัวเสียว อือ...” “ไวน์ก็เสียวค่ะ และอยากทำให้พี่มาร์คแตกในปากด้วยตอนนี้ อืม...” ไม่ใช่แค่เขาต้องการปรารถนาเธอ เธอเองก็ต้องการปรารถนาเขา แต่ก็อยากดัดนิสัยสามีที่เซ็กซ์จัดเกินงาม เธอเคืองมาก เขามีเซ็กซ์จนวันที่เธอเจ็บท้องคลอดด้วย เขามันหื่น หื่นแบบเธอไม่ได้พักสักคืน แต่นี่ก็สามเดือนแล้ว น่าจะพอแล้วสำหรับการดัดนิสัยเขา เพราะเธอเองก็ต้องการสามีมากเหมือนกันตลอดสามเดือน ก็คนนอนด้วยกัน
“พี่มาร์ค ฟังก่อนได้ไหมคะว่าไวน์จะพูดอะไร” เธอดันหน้าของเขาที่ตอนนี้ขึ้นมาคร่อมเธอบนเตียงทั้งๆ ที่เนื้อตัวเขามอมแมมสกปรกเต็มไปด้วยดิน “ไวน์จะบอกว่าเดือนหน้าเวลจะมาเที่ยวที่ไร่เราค่ะ และ...” ยังพูดไม่สุดประโยคความดี คนขี้หึงก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน “มันจะมาทำไม ไวน์ก็คลอดลูกแล้ว เรารักกันดีขนาดนี้ มันยังจะมาอีกเหรอ มันยังคิดว่ามันมีหวังอีกเหรอไวน์” “พูดไม่เพราะอีกแล้วนะพี่มาร์ค เป็นพ่อคนแล้วนะคะพี่น่ะ ไม่ใช่เด็กแล้ว” “ก็คนมันหวงเมียนี่ อีกอย่างเมียสวยด้วย และนี่มดลูกเข้าอู่แล้วใช่ไหม พี่รู้นะ พี่ถามคุณย่ามาแล้ว ปกติมันแค่ห้าหกสัปดาห์และพี่ก็ถามหมอมาแล้วด้วย ไวน์ยอมรับมาเลยนะว่าตอนนี้พี่เข้าไปได้แล้วใช่ไหมฮึ น้องมาร์ชลูกเราสามเดือนแล้วด้วย ไม่ต้องบ่ายเบี่ยงเลยนะ พี่หิวจะตายอยู่แล้วเนี่ย จะลงแดงอยู่แล้วเนี่ย” “ไวน์ดีใจนะที่พี่มาร์คหวงไวน์ แต่ช่วยฟังให้จบก่อนได้ไหมคะ เวลจะพาแ
เผียะ! มือเล็กตีมือสามีทันทีเมื่อมโนภฤศกลับมาถึงก็จะอุ้มลูกน้อยที่นอนในเปล “ล้างมือยังคะถึงจะมาอุ้มลูก” นี่ผ่านมาจนคลอดเจ้าตัวเล็กได้สามเดือนแล้ว และงานแต่งงานที่ว่าจะจัดก็ยังคงไม่ได้จัด เพราะหลังจากเข้าใจกันดีแล้วทั้งสองก็พูดคุยกันเรื่องฤกษ์แต่งงานบอกคุณย่าและพ่อกับแม่ว่าขอจัดตอนลูกโต เพราะอยากมีเขาในวันสำคัญด้วย และก็คือรอให้เด็กชายมหัทธน พันแสงเดือน หรือน้องมาร์ช โตเสียก่อน “ยังครับ” เขาตอบคนตัวเล็ก แม้จะลูกหนึ่ง แต่ทรวดทรงองค์เอวของวรนิษฐ์ยังคงสวยยั่วยวน “ไปล้างมือเลยค่ะ ตัวเองไปทำไร่ทำสวนมาทั้งวันจะมาอุ้มลูกไม่ได้นะคะ บอกกี่ครั้งแล้วไม่รู้จักจำ หรือว่าแก่แล้วเลยความจำไม่ดีคะ” “นี่ไง ชอบว่าพี่แก่ ถ้าพี่แก่ พี่จะเอาเราทุกคืนได้เหรอไวน์ อย่าพูดอีกนะว่าพี่แก่ พี่ไม่ได้แก่ พี่ยังฟิตปึ๋งปั๋ง ไม่เชื่อก็จัดเลยไหม” เขาไม
“ลองทำกับคนอื่นดูสิคะ ไวน์ตัดขาดแน่” “ไม่ทำกับใครแล้ว เพราะเก็บไว้ทำกับแม่ของลูกคนเดียว รักนะ” “รักเหมือนกันค่ะ อ่ะ...อื้อ” แล้วเสียงหวานก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อปากหนาบดทาบทับลงมาพร้อมสอดเร่าลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากหวานฉ่ำของวรนิษฐ์ สองมือเล็กโอบกอดคนเหนือร่างรัดรั้งลงมาบดเบียดร่างเปลือยตัวเอง เรียวขาเล็กก็ยกเร่ากอดเกี่ยวเอวหนาแอ่นเด้งเร่ายกบิดเอวกระแทกเบียดสีไปกับท่อนเนื้อบุรุษที่แนบถูไถอยู่บริเวณหน้าท้องตัวเอง “อ่า...หวานเหลือเกิน จูบกี่ครั้งก็ยังหวาน อืม...” เขาผละออกมาละเลียปลายลิ้นกับริมฝีปากสีระเรื่อพร้อมกับบดจูบอีกครั้งและอีกครั้ง “อ่ะ...อื้อ” เสียงครางเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของทั้งสองที่คลอเคลียกัน สองแขนของมโนภฤศโอบรัดร่างเปลือยของคนตัวเล็กใต้ร่างขึ้นหาตัวเองพร้อมกดแนบเอวสอบแทรกกายใหญ่โตอวบร้อนของตัวเองสอดเร่าเสียดสีเข้าไปในความคับแคบของสาวเจ้า&n
แม้จะเป็นความจริง แต่มันความจริงที่เกิดฝัน ไม่เคยคิดว่าการแอบรักคนใจร้ายจะสมหวัง ไม่เคยคิดว่าเขาจะรักตัวเองตอบ ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ วันที่มีเขานอนตระกองกอดแบบนี้ มือเล็กลูบไล้แผงอกเปลือยของสามีไปมา หลังจากที่เขาพร่ำบอกรักตลอดการหลอมรวมประสานร่างกัน “บอกรักไวน์อีกได้ไหมคะ ไวน์อยากได้ยินอีก” เธอแหงนหน้าจากหน้าอกของเขามองจ้องดวงตาสีทมิฬที่จ้องมองตัวเองอยู่เหมือนกันตอนนี้ วรนิษฐ์ไม่ยอมให้เขาปิดไฟ เพราะอยากนอนมองเขาแบบนี้ อยากมั่นใจว่าไม่ใช่ความฝัน อยากมั่นใจว่าคือความจริง “ไม่เบื่อเหรอ?”น้ำเสียงทุ้มอ่อนโยนเอ่ยถามแม่คนดื้อรั้นนิสัยไม่ดีของตนเอง และก็ยกยิ้มกลั้วขำในลำคอเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อหลายปีก่อน ทำไมเขาต้องมาตกหลุมรักเด็กคนนี้ด้วย เมื่อก่อนไม่ว่าจะคบใครตอนที่ไปเรียนต่อปริญญาโทที่สวีเดน วรนิษฐ์ก็ตามไปสร้างความวุ่นวายอาละวาดตลอดจนผู้หญิงทุกคนที่คบด้วยขอเลิก เพราะทนน้องสาวตัวแสบของเขาไม่ได้ “ไม่เบื่อค่ะ เพราะเป็น
เธอเม้มปากแน่นไม่ตอบ แต่เดินหนีไปยังห้องน้ำแทน “ไวน์ทำไมไม่ตอบพี่ เดินหนีแบบนี้พี่จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าไวน์ไม่เกลียดพี่และยังรักพี่นะ” “แล้วพูดไม่พูดมันมีประโยชน์อะไรคะ ในเมื่อพี่มาร์คไม่ได้รักไวน์ และสิ่งที่พี่มาร์คทำตอนนี้ก็แค่ทำเพื่อลูกในท้องไวน์เท่านั้น” เธอตอบกลับทันทีเมื่อเขาพูดสุดความ แม้จะบอกตัวเองไม่ให้อ่อนแอ แต่น้ำตามันก็เกเรไหลออกมาให้อับอายอีกแล้ว เธอแหงนเงยหน้ามองบนพร้อมยกมือปาดเช็ดน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นดวงตาออกทิ้ง อึก! ฮือๆๆ “ไม่เอา ไม่ร้องไห้ทูนหัว ฟังพี่นะ ฟังอีกรอบ” เขาเดินไปรั้งเธอเข้ามากอดพร้อมลูบหลังเล็กที่สั่นตามแรงสะอื้นปลอบประโลมไปด้วย “ชูว์...ฟังนะเด็กโง่ของพี่ ที่พี่บอกว่าไม่ได้เกลียดก็คือพี่รักไวน์ และที่บอกไม่ได้รำคาญนั่นหมายความว่าพี่ชอบให้ไวน์มาวุ่นวายในชีวิตพี่” คนที่เพิ่งรู้ใจตัวเองว่าหลงรักน้องน้อยที่ทำตัววุ่นวายในชีว
“พี่บอกแล้วไงว่าไม่หย่า ส่วนมึงไอ้หัวทอง ไปไหนก็ไปไป๊! ถ้าไม่ไปกูถีบแน่” เขาพูดพร้อมกับยกเท้ากระทืบพื้นแรงๆ ขู่อีกฝ่ายตึ้บ! เสียงกระทืบเท้าของคนที่สูงน้อยกว่าตนเองทำให้เวลยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้น“เจอกันพรุ่งนี้นะไวน์”“ขอโทษด้วยนะเวล” เธอขอโทษเวลที่เดินขึ้นบันไดบ้านไปแล้วหันมาแหงนเงยหน้าขึ้นมองคนตัวโตที่โอบกอดตัวเองแน่นพร้อมกับสั่งเขา“ปล่อยได้แล้วค่ะ อย่ามาทำแบบนี้กับไวน์” เธอพูดพร้อมแกะมือใหญ่ออกจากเอวอวบของตัวเอง“ชอบมันเหรอถึงให้มันจูบหลังมือ” เขาไม่ยอมปล่อย แต่กลับถามกลับ“ค่ะ เวลน่ารักดี”“ไม่รักพี่แล้ว?”“ค่ะ พี่มาร์คจะมาถามอะไรคะ ดึกแล้วไวน์ง่วง แล้วปล่อยได้แล้วค่ะ อย่ามาทำเหมือนหึงไวน์หน่อยเลยค่ะ แล้วนี่มาได้ยังไงคะ เมียพี่ไม่ว่าเหรอ?”“ก็คุยกับเมียอยู่นี่ไงล่ะ แล้วคิดว่าว่าพี่ไหมล่ะ” เขาตอบกลับพร้อมกับปล่อยเธอเป็นอิสระ และทันทีที่น้องน้อยได้อิสระก็เดินขึ้นบันไดบ้านไปทันที เขาเองก็สาวเท้ายาวๆ ตามหลังเธอไปติดๆ“ไวน์...เรามีเรื่องต้องคุยกัน”“พรุ่งนี้ค่อยคุยเรื่องหย่าข
“พ่อกับแม่ก็ไม่ได้ติดใจเรื่องที่ผ่านมาหรอกนะ เพราะมันก็เกิดขึ้นแล้ว ตอนนี้มันก็แล้วแต่มาร์คกับหนูไวน์ว่าจะตกลงกันยังไง รอคุยกันเอาเองเถอะ พ่อกับแม่และทุกคนก็เป็นแค่คนนอก ครอบครัวของมาร์ค มาร์คก็จัดการเองเถอะ สำหรับพ่อกับแม่ก็เห็นมาร์คมาตั้งแต่เด็กรักเหมือนลูกแท้ๆ และดีใจด้วยซ้ำที่จะได้เรามาเป็นลูกเขย มาดูแลแก้วตาดวงใจของเราทั้งสอง” ทรงพลเอ่ยพร้อมกับตบไหล่หนาของลูกเขยที่นั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้าตน “ขอบคุณครับ เรื่องน้องไวน์ ผมจะจัดการเอง เด็กดื้อคนนั้นต้องผมเท่านั้นถึงจะเอาอยู่” เขาแหงนเงยหน้ายกยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งให้พ่อตาและแม่ยาย “คงจะยากไอ้ลูกหมา ตอนนี้มึงมีคู่แข่งแล้วและหล่อด้วย บินตรงมาจากสวีเดน แถมตอนนี้ก็ไปดูหนังด้วยกัน จะกลับก็คงดึก” มนัสวินเอ่ยขึ้นอย่างหมั่นไส้ลูกชาย “ว่าไงนะครับ? แล้วทำไมพ่อวินกับคุณย่าไม่กันท่าให้ผมครับ” “จะไปรู้กับมึงเรอะ! เรื่องของใครของมัน” ท่านตอบยียวนกลับ&nbs
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์กว่าที่มโนภฤศจากไปวันนั้น เขาก็ไม่ติดต่อกลับมาอีก ไม่แม้แต่จะมาหา เขาหายไปเลย แม้แต่กับคุณพ่อและคุณย่า เขาก็ไม่ติดต่อหาพวกท่าน แต่เธอบอกตัวเองแล้ว เธอจะไม่อ่อนแอ ไม่เสียน้ำตา ไม่รอเขาอีกแล้ว เธอปล่อยให้แต่ละวันตัวเองอยู่กับความทุกข์ไม่ได้ เรื่องระหว่างเธอกับมโนภฤศ พ่อกับแม่ของเธอก็ทราบเรื่องแล้ว และท่านทั้งสองก็เคารพการตัดสินใจของเธอหากต้องการจะหย่า และด้วยแม่เธอนั้นรู้ดีว่าในใจของลูกสาวมีมโนภฤศมาตลอด แต่เมื่อมโนภฤศไม่เลือกลูกนางและลูกนางก็ยอมรับความจริงข้อนี้ “เมื่อจะหย่าก็หย่า แล้วหมายศาลที่ส่งไปครั้งก่อนเป็นยังไงมั่งพ่อวิน” สะอางถามลูกชายของตนเอง “เดี๋ยวผมให้ทนายผมส่งไปอีกครับแม่สะอาง ถ้ามันไม่ยอมหย่าง่ายๆ คงต้องฟ้องร้องกันจริงๆ” มนัสวินผู้เข้าข้างลูกสะใภ้เอ่ย “อือ...อย่าให้ถึงขั้นนั้นเลยวิน ยังไงมาร์คมันก็ลูกเอ็ง และมันก็หลานฉัน ฉันก็เห็นมาร์คมาตั้งแต่เด็ก เมื่อไม่รักกันอยู่ด้วยกันไม่ได้ก็ควรจะมาคุยกันดีๆ” ทรงพลเอ่