เสื้อนักศึกษาสีขาวแขนยาวรีดจนเรียบแขวนอยู่ในตู้ จนเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมองค้อนคนหน้าตาขวางโลกอย่างแผ่นดิน กลับใช้โต๊ะรีดผ้า ได้อย่างขัดกับหน้าตาเหลือเกิน
" ดินแม่งโคตรสุดยอด ซักผ้าเองรีดผ้าเอง ทำงานบ้านโคตรเก่ง แบบนี้เป็นลูกแม่กู แม่กูรักตาย " คนขี้เกียจทำงานบ้าน นอนกดโทรศัพท์มือถือเล่นอย่างสบายใจ มองรูมเมทใบหน้าเรียบเฉย ทำงานของตัวเองเงียบๆ ไม่สนใจอะไร
" เฮ้ย ถ้ากูพูดมาก น่ารำคาญ บอกกูได้เลย กูจะได้เงียบๆ ถ้ามึงไม่พูด กูก็จะถือว่า กูได้รับอนุญาตแล้วนะ "
ทิน สัตวบาลบอกยิ้มๆ กำลังกดเกมส์ในมืออย่างเมามัน ยังไม่เปิดเทอมก็พอจะได้คลายเครียด เข้าเรียนเมื่อไหร่ ไม่มีทางแน่นอน
" เออ พรุ่งนี้เข้าคณะวันแรก เค้าจะเลือกดาวเดือนคณะ มาแข่งของมหาลัย กูเสียใจด้วยนะไอ้ดิน ที่จะต้องบอกว่า วิดวะมึงไม่มีลุ้นแน่ ถึงกูจะดูแล้วว่าทรงมึงอาจจะได้แคนดิเดต แต่ว่า ดาวคณะมึง คงไม่มีแน่นอน "
คนเรียนบัญชีบอกยิ้มๆ ปกติดาวเดือนของมหาวิทยาลัย จะต้องเป็น มนุษย์ หรือไม่ก็ นิเทศ นอนมาแน่นอน ไม่งั้นก็เป็นครุ แต่วิดวะนี่ยากสุดแล้ว
" ก็ไม่แน่ ปีนี้อาจจะเป็นวิดวะ " คนในห้องหัวเราะกันออกมา ไอ้ดินมันบ้าชิบหาย
วิดวะที่ไหนจะได้ดาวมหาลัย
" กูไม่อยากแดกเงินฟรีๆ เพราะพนันกัน แต่ว่า กูจะคอยดูว่า วิดวะมึง จะติด1ใน5 ให้ได้ก็เก่งแล้ว "
นักศึกษาปี1มัดผมยาวเอาไว้ที่กลางศีรษะ สวมเสื้อนักศึกษาพอดีตัว กระโปรงพลีทสีดำสนิท กับรองเท้าแฟลตสีดำ ถือกระเป๋าผ้าลายดอกไม้ เดินลงมาที่ใต้ถุนอาคาร ที่เพื่อนสตาร์ทรถรออยู่แล้ว
" เราว่า เราควรจะมีซักคัน เกรงใจกี้ต้องคอยรับส่ง "
นักศึกษาที่นี่ ขี่มอเตอร์ไซด์กันเป็นยานพาหนะประจำตัว น้อยคนนักจะใช้รถยนต์
" สบาย ไม่ใช่ปัญหาถ้าเวลาเรียนตรงกัน แต่ถ้าวันไหน เรียนไม่ตรงกัน เลิกเรียนมืดค่ำ เรียนคนละตึก แบบนี้ ทรายจะ
ลำบากความจริง จะรอรถเล็กในมอก็ช้า แต่ไม่แน่นะ อาจจะมีหนุ่มๆ มาเสนอตัวคอยดูแล "
เพื่อนสาวแซวออกมาระหว่างขี่รถมาด้วยกัน
" ยัง เรายังไม่คิด " คนที่ซ้อนท้ายบอกยิ้มๆ
" จ้า ทรายยังไม่ต้องคิดหรอก เพราะมีคนอื่นคิดแทนแน่ วันนี้ไปกินข้าวในโรงอาหารวันแรก ถ้าไม่มีคนมาจีบ อย่าเรียกว่ากี้เลย ยอมให้เรียกหมากี้ "
คนฟังหัวเราะลั่นออกมา มองเพื่อนสาวที่พูดจาแบบนี้แล้วอดรู้สึกดีไม่ได้ กี้ก็น่ารัก ร่าเริงสดใสดี ใครๆ ก็คงจะชอบกี้เหมือนที่ทรายชอบ
รถมอเตอร์ไซด์จอดเรียงรายนับสิบคัน มื้อเช้าของโรงอาหารกลาง แน่นขนัดไปด้วยน้องใหม่ที่วันนี้มีเรียนรวมกันซะเป็นส่วนใหญ่ รูมเมทสาวมองหาที่นั่งอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวางถุงหนังสือใบใหญ่ แล้วยืนจับจองที่นั่ง
" ทราย ตัวเองไปซื้อข้าวก่อน เค้าจะจองที่ให้ " เพื่อนสาวรับถุงหนังสือในมือมาวางเอาไว้ แล้วรับถุงผ้าลายดอกไม้มาวางอีกใบ
" ยังไม่รู้จะกินอะไรเลย กี้ไปเลือกก่อนได้เลย "
เพราะความเกรงใจทำให้อาสาจะนั่งรอเพื่อน
" โอเค เอาน้ำเปล่า หรือกาแฟเย็น " คนคล่องแคล่วถามขึ้นมา
" อเมริกาโน่เย็นจ้ะ " คนที่นั่งรอตอบไปแล้ว มองไปรอบๆ ที่มีเพื่อนร่วมชั้นปี นั่งเรียงรายกันหลายสิบคน
" เธอ เรียนปี1หรอ ชื่ออะไร " ชายหนุ่มผิวขาวจัดใส่แว่นตาเดินเข้ามาทักทาย พร้อมกับส่งโทรศัพท์มือถือให้
" เราเรียนแพทย์ ชื่อตี๋ ขอเบอร์หน่อยได้ไหมครับ " น้ำเสียงสุภาพ ใบหน้าแดงจัด ทำเอาคนที่นั่งอยู่แอบยิ้ม แต่ส่ายหน้าช้าๆ
" ไม่สะดวกค่ะ ขอโทษทีนะ " หญิงสาวบอกยิ้มๆ แล้วควานหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋า ที่สั่นครืดคราด
" เป็นไง กี้ไม่เป็นหมาแล้วใช่ไหม " คนที่ยืนอยู่ตรงร้านข้าวมันไก่โบกมือมาทันที
" จ้า ไม่เป็นหมาแล้ว ซื้อมาเผื่อด้วยเลย เดี๋ยวไปช่วยยก "
แม้ว่าจะมีใครหลายคนเดินกันในโรงอาหาร แต่ความโดดเด่นเปล่งประกาย ยังมีให้เห็น ร่างบอบบางเดินตรงไปหาเพื่อน พร้อมกับสายตาของคนหลายคนที่มองมา ด้วยความสนใจ นักศึกษาชายมองหญิงสาวที่เดินผ่านไปพร้อมกลิ่นน้ำหอม หอมละมุน
" คนนี้ ต้องติดท้อปไฟว์แน่นอน " คนที่กำลังกินข้าววางช้อนลงแล้วมองตามไป
แผ่นดินเงยหน้าขึ้นมอง แล้วอมยิ้มออกมาทันที
" คนนี้ดูทรงแล้ว ครุแน่นอน หรือไม่ก็พยาบาล " คนพูดมากดูทรงแล้วบอกเพื่อนทันที
" แพทย์ กูว่า เรียนหมอ สวยหวาน ยิ้มเย็นๆ แบบนี้ คนไข้เห็นหน้าหายป่วยเลยมึง "
" ว่าไปนั่น เรื่อยเปื่อย หมอบ้าอะไร ครู ครับ ต้องครู หรือไม่ก็พยาบาล "
อีกคนออกความเห็น คนที่กินข้าวอิ่มแล้วส่ายหน้า ยกน้ำขึ้นดื่ม แล้วลุกขึ้นทันที
" กูไปก่อน " เพื่อนทั้งหมดพยักหน้า โบกมือให้
" ไอ้คนโลกส่วนตัวสูง มึงดูมันนะ มันขีดเส้นใต้ใส่เราไว้ว่า ห้ามมา "
" มันปกติ มีแต่มึงพูดมาก ไอ้ทิน " เพื่อนร่วมโต๊ะบอกยิ้มๆ แล้วเดินไปเก็บจานตามไอ้ดินไปติดๆ
" วันนี้มีรับน้องคณะตอนเย็น ทรายจะกลับหอยังไง" รูมเมทถามด้วยความเป็นห่วง
" ไม่เป็นไร กลับได้แหละ " คนที่ไม่มีรถบอกเพื่อความสบายใจ ตั้งใจแล้วว่า ยังไงจะต้องซื้อรถสักคนให้ได้ จะได้ไม่เป็นภาระคนอื่น
" ถ้ากลับไม่ได้โทรมานะ เดี๋ยวกี้จะมารับ โอเค๊ " รูมเมทบอกยิ้มๆ แล้วรีบลุกขึ้นทันที
" ไปแล้วนะ เพื่อนเค้าไปแล้ว " กลุ่มเภสัชกลุ่มใหญ่ลุกไปแล้ว ทำให้คนที่แยกออกมา ต้องรีบตามไปทันที
นาฬิกาข้อมือบอกเวลาอีก10นาทีจะเริ่มคลาสแล้ว ข้าวในจานหมดเรียบร้อย กาแฟเย็นหมดไปครึ่งแก้ว ก็พอแล้ว สำหรับเช้านี้
ห้องเรียนรวมขนาดใหญ่ที่เปิดประตูเข้าไป ทำเอาคนในห้องมองกันเป็นตาเดียว
นักศึกษาชั้นปีที่1เลือกนั่งหน้าห้องกันเต็มหมดแล้ว เหลืออีกเพียงไม่กี่ที่ที่อยู่ด้านข้าง และด้านหลังที่ยังมีที่อยู่ตรงกลาง
กระเป๋าผ้าสีดำวางอยู่ที่เก้าอี้ว่าง ถูกนำออกทันที ที่เธอเดินไปถึง
" ไม่มีคนนั่ง " เค้าเอาของของตัวเองออก แล้วบอกกับเธอ
" ขอบคุณนะ " คนที่เพิ่งเดินเข้ามา ค่อยๆ ขยับตัวนั่งลง แล้วมองคนข้างๆ ก่อนจะหยิบหนังสือเรียนออกมา แว่นสายตาที่สวมเวลาเรียนหนังสือ ทำเอาคนข้างๆ เหลือบมอง แล้วก็ใจกระตุก เมื่อเธอยิ้มให้
อีกแล้วไอ้ดิน แค่ยิ้มก็ใจกระตุกแล้วไอ้ดิน
" เรียนวิดวะหรอ " เธอชี้ไปที่หน้าปกหนังสือของเค้า ที่เขียนว่า แผ่นดิน/วิศวะเครื่องกล64
“เรียนวิดวะหรอ?” คนที่ชี้ไปที่ปกหนังสือถามอีกครั้ง แล้วมองคนข้างๆ เต็มตา" อืม เรียนวิดวะเครื่องกล " คนอยากมีเพื่อนยิ้มกว้าง จนคนมองต้องทำหน้าเครียด ดูท่าจะยิ้มเก่งเหลือเกินใบหน้าเรียบเฉยของเพื่อนใหม่ ทำเอาคนที่คลับคล้ายคลับคลามองหน้าอีกครั้ง" เราเคยเจอกันไหม "คำถามของเธอ ทำเอาเค้ามองหน้าเธอ ไม่แน่ใจว่า คำถามมีความหมายว่า ยังไงจำได้ว่าทำงานเป็นเด็กพาร์ทไทม์แล้วไม่อยากจะนั่งด้วยหรือเปล่า หรือ จำได้ว่าเค้าเป็นเด็กเสิร์ฟ แล้วมาเรียนวิดวะ" ทำไมหรอ เคยเจอที่ไหน " เค้าทำเสียงดุใส่ทันที ผู้หญิงที่มาจากครอบครัวร่ำรวยก็ดูคนแค่เปลือก" ทรายคิดว่าอาจจะเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน "" ร้านข้าวต้ม " เค้าพูดแล้วก็เป่าปากถอนหายใจออกมา" เก่งเนอะ ขยันมากด้วย ป๊ายังชมเลยว่าเก่ง "คำต่อท้ายของคนตรงหน้า ทำเอาอคติที่มีจางหาย เธอไม่ได้รังเกียจเลยสักนิด" ไม่ได้ทำแล้ว มาเรียนไกล ไปกลับลำบาก " เค้าบอกออกมา แล้วเปิดหนังสือ ของตัวเอง" ลองดูร้านแถวๆ นี้ไหมละ ถ้าเราเจอ เราจะบอก "เธอบอกกับเค้าแล้วยิ้มให้" ลืมไปเลย แนะนำตัวกันก่อนสิ เราชื่อทราย " เธอบอกกับเค้า" แผ่นดิน เรียกดินก็ได้ " เค้าบอกกับเธอ แล้วอาจารย์ก็เด
วันที่1" คุณทราย พี่ทราย คุณหนูทราย "คือคำนำหน้าที่คนในครอบครัวเรียกกัน พนักงานในโรงงานก็ยังเรียกแบบนี้ เพราะคุ้นเคยมาตั้งแต่เล็ก ไทยแมนสตีลเป็นธุรกิจของครอบครัว เป็นสิ่งที่ต้องสืบทอดสานต่อ แม้ป๊าจะตามใจและให้อิสระเต็มที่แต่เพราะรู้ว่า อีกไม่นาน โรงงานของป๊าต้องเป็นของเธอและน้องชาย" พี่ทรายอยากเรียนวิศวะจริงๆ ใช่ไหมลูก " ป๊าถามด้วยความไม่เข้าใจ ลูกสาวคนสวย เรียนดี ตั้งใจเรียน น่าตาน่ารักแบบพี่ทราย ขัดกับทุกอย่างที่ตั้งใจจะเรียน เด็กหญิงมอต้นยิ้มให้ป๊าที่ขับรถไปรับที่โรงเรียน แล้วใช้เวลานี้พูดคุยกัน" พี่ทรายอยากเรียนค่ะ อาจจะไม่ได้ถึงขั้นหลงใหลแต่พี่ทรายอยากเรียน " ลูกสาวยิ้มหวานตอบป๊า แล้วบอกเสียงอ้อน" ป๊าไม่ต้องห่วงนะคะ พี่ทรายเรียนได้ แล้วจะตั้งใจเรียนให้ดีด้วย" ลูกสาวย้ำคำบอกกับผู้เป็นพ่อ คนที่ผ่านการเรียนมาก่อน อดห่วงไม่ได้วิชาเรียนหนักมาก โปรเจ็คก็เยอะ แถมในมหาวิทยาลัยกิจกรรมยังแน่น และลูกสาวป๊าก็สวยน่ารักเหลือเกิน รับรองว่า มีหนุ่มๆ มาจีบแน่นอน" น้องทราย น้องทราย " เสียงรุ่นพี่เรียกทำให้คนที่กำลังคิดย้อนไป รู้สึกตัว แต่สายตาคนที่นั่งข้างๆ ทำเอาหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมา" ค่ะพี่
รถเก๋งคันเล็กจอดที่หน้าหอชาย คนที่ผ่านไปผ่านมามองด้วยความสนใจที่หญิงสาวในชุดนักศึกษาพอดีตัว ติดเข็มแตกต่างจากที่นี่ ยืนอยู่หน้าหอชาย ใบหน้าสวยแต่งแต้มเครื่องสำอางสวยจัด ผมยาวทำไฮไลท์สีน้ำตาลยิ่งดูเปล่งประกาย" ไปไหนมา " เสียงดุดังออกมาจากปากคนที่ยืนรอทันทีที่รถมอเตอร์ไซด์สีดำจอดหน้าหอพัก คนที่นั่งคล่อมส่ายหน้าทันที" แล้วมาทำไม " คนที่หงุดหงิดย้อนถามทันที" ทำไมจะมาไม่ได้ มาหาแฟน ทำไม มีอะไรต้องปิดบัง " หญิงสาวย้อนถามแล้วมองหน้าเค้าคนหน้าหอมองคนทั้งสองคนด้วยความอยากรู้ เพราะเสียงพูดคุยค่อนข้างดัง“คีย์คิดถึงดิน ทำไมถึงไม่โทรหา ไม่ติดต่อกันเลย” เธอกอดแขนเค้าอย่างอ้อนๆ มองรุ่นน้องที่ยืนทำหน้าบึ้ง ยิ่งดูมีเสน่ห์" คืนนี้ค้างด้วยได้ไหม พรุ่งนี้กลับไปเรียนทันแน่ " หญิงสาวถามเสียงหวาน มองใบหน้าหล่อเหลาด้วยความหลงใหล ใครจะว่ายังไงก็ช่าง แต่ดินมีเสน่ห์เหลือเกินแค่ยิ้มน้อยๆ ของเค้า ก็ทำเอาเธอใจละลาย" ไม่ให้ค้าง นี่หอชาย จะมาค้างได้ไง " คนหงุดหงิดทำเสียงดุ แล้วมองหน้าอดีตแฟนสาว แล้วถอนหายใจออกมา" เราเลิกกันแล้ว ดินบอกเลิกคีย์แล้ว จำได้ไหม " คนถูกบอกเลิกผลักเค้าออกทันที" ไม่เลิกคีย์ไม่เลิก
พี่ปี4 ยืนรออยู่ที่หน้าห้องเรียนก่อนเวลาเลิกเรียน น้องใหม่ปี1 มองรุ่นพี่แล้วมองหน้ากันเอง อาจารย์ที่กำลังจะปล่อยนักศึกษายิ้มกว้าง ให้กำลังใจ" ไม่มีอะไรพี่ๆ เค้าเข้ามาแนะนำตัว ที่นี่ไม่มีรับน้องโหด ไม่มีกิจกรรมที่จะต้องมาทำให้เสียสุขภาพจิต เรียนก็หนักพอแล้ว บางคนต้องทำงานล่วงเวลา เพื่อหาเงินค่าขนม ดังนั้น ถ้านักเรียนมีปัญหาอะไร บอกพี่บอยประธานรุ่นได้เลย พี่บอยแก่ สมาร์ต สายเปย์ด้วย " อาจารย์ที่ยังวัยรุ่นบอกติดตลก เรียกพี่บอยประธานรุ่น ให้เข้ามาแนะนำตัว" มาแนะนำตัวกับน้อง อย่างที่อาจารย์บอกไปนะวิศวะเราอยู่เป็นครอบครัว ใครเรียนไม่ไหว เรียนไม่ทัน มีปัญหา อกหัก แอบรักสาว หรือ อะไรก็ตามคุยกับรุ่นพี่ได้ อาจจะแก้ปัญหาให้ไม่ได้ แต่หมูกระทะข้างมอ จะเยียวยาทุกสิ่ง " เสียงปรบมือดังสนั่นลั่นห้อง อาจารย์สุดแนวและทีเอ เดินออกไปแล้ว พี่ปี4ในชุดเสื้อช้อปสีเลือดหมู กางเกงยีนส์เดินเข้ามาทักทาย" พี่บอยครับมองรอบๆ ห้องก่อน อย่าโฟกัสที่คนคนเดียวครับ เสียมารยาท " เพื่อนร่วมรุ่นบอกด้วยรอยยิ้ม เพราะไอ้ประธาน มันตั้งใจมาจีบ น้องทรายจริงๆ" สวัสดีครับ พี่ชื่อพี่บอย ยินดีที่ได้พบกับน้องๆ ทุกคน ปีนี้กิจกรรม
เสียงเพลงดังกระหึ่มที่สถานบันเทิงใจกลางกรุง เด็กวัยรุ่นนับร้อยคนกำลังสังสรรค์กันอย่างสนุกสนาน ชายหญิงหลายคนนั่งคุยกันอย่างออกรส โดยมีแอลกฮอลล์เป็นตัวกระตุ้นชายหนุ่มอายุ18ปี ยังไม่สามารถเข้าผับได้ กลับพกบัตรประชาชนอีกใบของเพื่อนรุ่นพี่ เดินผ่านเข้ามาอย่างง่ายดาย ทุกอย่างทำได้ ถ้ามีเงินเบียร์ขวดเล็กนับสิบขวดวางเรียงรายบนโต๊ะ เงินสดหลายพันบาทถูกจ่ายอย่างรวดเร็ว" คืนนี้ไอ้ดินเลี้ยงเอง "เสียงรุ่นพี่ที่ไม่ได้เรียนหนังสือตะโกนลั่นโต๊ะ พร้อมกับที่เสียงโห่ร้องของคนหลายคน แสดงความดีใจกับการมีเจ้ามือนักเรียนชายวัยมัธยมปลายสูบบุหรี่พ่นควันออกมา ยกเบียร์ขึ้นดื่มท่ามกลางเสียงดนตรี ที่นี่ เค้ามีตัวตน ไม่ใช่คุณดิน ของที่บ้านอีกต่อไปหญิงสาวในชุดวาบหวิวเซ็กซี่เดินเข้ามาทักทาย เค้าแตกต่างจากกลุ่มเพื่อนที่มา ใบหน้าหล่อเหลา แต่มีเสน่ห์เหลือร้ายที่ทำเอาเธอแทบละสายตาไม่ได้" มาเต้นด้วยกัน "มือบางดึงมือเค้ามาแนบชิดกับเอวตัวเอง เต้นเสียดสีร่างกายของเด็กหนุ่มตรงหน้า กลิ่นน้ำหอมราคาแพง และเสื้อผ้าที่เค้า เป็นของดีมีราคา" คีย์นะคะ อายุสิบเก้า " เธอกระซิบบอกเค้าข้างหู จูบที่คอขาว ลูบไล้อกแกร่งของเด็กหนุ่
รถเก๋งคันสวยจอดหน้าหอตั้งแต่เช้า รุ่นน้องที่ผ่านไปผ่านมาทักทายรุ่นพี่หนุ่มสุดหล่อที่ยิ้มรับไหว้อย่างใจดี“พี่บอย มารอใครคะ” รุ่นน้องแอบถามแล้วยิ้มให้ประธานวิศวะสุดหล่อและยังเป็นประธานสโมสรนักศึกษาอีกด้วย" ไม่บอกครับ " คำตอบที่ตอบทีเล่นทีจริงทำเอาคนฟังอดเขินไม่ได้ ใครกันที่พี่บอยมารับร่างบอบบางเดินหอบถุงหนังสือและกระเป๋าผ้าเดินลงมา พร้อมกับรอยยิ้มกว้างของคนที่รอ ทรายวิศวะนั่นเอง ที่ทำให้ชายหนุ่มมายืนรอแต่เช้า" สวัสดีค่ะพี่บอย " รุ่นน้องสาวยกมือไหว้ทักทายอย่างสุภาพเล่นเดิม และเตรียมหากุญแจรถของตัวเอง" มาครับพี่ช่วยถือ " คนที่ตั้งใจมารอยื่นมือออกไป แต่คนที่ถือของในมือส่ายหน้า" ทรายเกรงใจค่ะ พี่บอยมารับทรายไปทานข้าวเช้าใช่ไหมคะ "เจ้าตัวถามถึงเหตุผลที่เค้ามารับเธอ ก็แค่อยากคุยด้วยแบบส่วนตัวก็เท่านั้นเอง" วันนี้ทรายมีเรียนสองตึก ต้องไปห้องสมุดด้วย ทรายเอารถไป แล้วไปเจอกันที่โรงอาหารคณะนะคะ "น้องปี1ยิ้มหวานให้1กรุบแล้วเดินไปที่เวสป้าสีฟ้าของตัวเอง สตาร์ทรถแล้วขี่ออกไป ทิ้งให้คนที่รอยืนยิ้มอยู่คนเดียว ทำไมน่ารักแบบนี้ละครับน้องทราย ไม่ใช่เล่นตัวเลย แต่เป็นธรรมชาติมาก น่ารักเหลือเกิน
เพราะระยะที่นั่งห่างกัน แต่ก็ไม่ทำให้ระยะการมองเปลี่ยนไป คนข้างหน้านั่งอยู่กับกลุ่มผู้หญิงหลายคนเป็นกระจุกเดียว แต่สายตาของเค้ากลับโฟกัสที่เธอใบหน้าขาวแดงขึ้นมาทันที เมื่อสายตาของเค้าและเธอ มองกัน หัวใจที่เต้นเป็นปกติมาตลอดกลับใจสั่นรัว บ้าแล้ว ไอ้ดิน ความร้ายกาจ เสน่ห์ที่เคยมีมันหายไปไหนหมด มีแต่คำว่าปอดแหกขึ้นมาแทนที่" เทอมแรกเรียนวิชาพื้นฐานเบื้องต้นไปก่อน แล้วจะยากขึ้นเรื่อยๆ " อาจารย์บอกเสียงอ่อนโยน พยายามเข้าใจน้องใหม่ที่กำลังปรับตัว สั่งการบ้านอีกหลายข้อ แล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ทีเอแจกเอกสารประกอบการเรียน แล้วให้กำลังใจนักศึกษาอีกครั้งโทรศัพท์สั่นครืดคราดเมื่อกำลังเดินออกจากห้อง" ค่ะ มี๊ " ลูกสาวรับสายเสียงหวาน แล้วโบกมือให้เพื่อนเดินลงไปก่อน ชี้ไปที่โทรศัพท์ " กลับบ้านไหมลูก มี๊จะไปรับ " มี๊น้ำคิดถึงลูกสาวจะแย่แล้ว" มีเรียนช่วงเย็นวันศุกร์ด้วยค่ะมี๊ เดี๋ยวยังไงพี่ทรายโทรหาอีกทีนะคะ ว่าจะกลับเย็นวันศุกร์หรือเช้าวันเสาร์ " ลูกสาวอ้อนหม่ามี๊ แล้วคนที่เดินออกมาทีหลังแอบได้ยินเสียงมุ้งมิ้งของคนที่คุยโทรศัพท์ก็ยิ้มออกมา แล้วก็ตกใจกันทั้งสองคน เมื่อเธอหันมาเห็นเค้า" อุ
รถตู้คันใหญ่ของที่บ้าน จอดรอพี่ทรายที่หน้าหอพักในช่วงค่ำวันศุกร์ ผู้ปกครองหลายบ้านขับรถมารอรับบุตรหลานจำนวนมาก เดือนแรกของเฟรชชี่ปีหนึ่ง ผ่านไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงที่เริ่มจะเข้าที่เข้าทางรถเวสป้าสีฟ้าจอดที่หน้าตึกหอพัก ล้อกรอล้อกล้ออย่างดี แล้วเจ้าของรถก็วิ่งขึ้นไปบนห้อง เห็นรูมเมทกำลังรีบเก็บของก็คว้ากระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กขึ้นมา แล้วโบกมือบ๊ายบายก่อนจะวิ่งลงมาข้างล่างอย่างรวดเร็วคนที่จอดรถแอบมองอยู่หน้าหอพักหญิงแอบยิ้มเมื่อเป็นเธอกลับบ้าน ใบหน้าคมเข้มมองรถตู้ขับออกไปจนลับตา แล้วขี่รถของตัวเอง กลับมาที่หอพัก ที่ตอนนี้เงียบกว่าปกติ วันหยุดเสาร์อาทิตย์ แบบนี้หลายคนก็กลับบ้านกัน แต่เพราะเค้าไม่อยากกลับไปเป็นส่วนเกินของคนที่บ้าน ดังนั้นจึงตั้งใจจะทำอะไรบางอย่างให้ได้ประโยชน์ที่สุดกีต้าร์ตัวโปรดที่วางอยู่ถูกหยิบขึ้นมาเล่นเพลงที่ใครบางคนอยากร้อง เพลงที่เธอบอกว่า เธอชอบ เสียงเพลงในยูทูป ถูกเปิดและหยุดเปิดและหยุด เป็นระยะ ก่อนจะเริ่มท่อนแรกได้สำเร็จ ภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมงโทรศัพท์สั่นครืดคราดทำเอาคนที่กำลังโฟกัสตรงหน้าหงุดหงิดกับสายที่โทรเข้ามา“กลับบ้านไหมคีย์ไปรับ” เธอยังตาม
ทิวเขามองหน้าท้องของน้องสะใภ้แล้ว ใช้เครื่องช่วยฟัง ลูบคลำไปด้วย ก่อนจะดึงมือน้องชาย ที่นั่งอยู่ข้างๆ ให้สัมผัสกับความรู้สึก " ตรงนี้คนหนึ่ง ตรงนี้คนหนึ่ง " พี่ชายที่เป็นหมอ บอกคุณพ่อที่น้ำตาคลอหน่วย แล้วสัมผัสกับความปูดนูน " ดื้อไม่เบาแน่นอน " คนฟังยิ้มกว้างกันหมด มองคุณแม่ที่นอนเอนกายบนเตียง " ตอนนี้ระยะปลอดภัยแล้ว จะไปไหน ก็ไปได้ จะทำอะไร ก็ทำได้ แต่ต้องเบาๆ นะ " พี่ชายมองน้อง สบตารู้กัน คุณพ่อพยักหน้า แล้วมองหน้าภรรยา ที่ยิ้มเขิน " ต้องนั่งรถเข็นก่อนไหมพี่ทิว " คุณหมอแนะนำให้นั่งรถเข็นไปก่อนช่วงแรก แต่ตอนนี้ ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว " อึดอัดไหม อยากเดินหรือเปล่า " คุณหมอถามว่าที่คุณแม่ ที่ตอนนี้ พักผ่อนอยู่บ้านเป็นส่วนใหญ่ และเดินน้อยมาก สามหนุ่มยกขบวนเป็นบอร์ดี้การ์ดอารักขาคุณแม่คนใหม่ ม่อนเข็นรถเข็น เดินเคียงคู่มากับ แฟนหนุ่มที่ลงเวรมาก็มาหาหลานก่อน คุณพ่อคุณแม่มือใหม่ เดินตรงดิ่งไปที่แผนก แม่และเด็ก เพื่อช้อปปิ้ง เตรียมของให้เด็กๆ ก่อนที่ท้องจะใหญ่กว่านี้ สามหนุ่มตาเป็นประกายกับเสื้อผ้าตัวเล็กตัวน้อย หลายสิบแบบที่พนักงานนำมาให้เลือก เสื้อผ้าเด็กอ่
หลานชายของท่านประธาน เดินควงคู่มากับภรรยาที่ตึกที่ทำงาน เพราะตำแหน่งและความสำคัญ ของคุณเมฆ ทำเอาคนที่เคียงข้าง ในตำแหน่งทีมเลขา ได้รับความเกรงใจไปด้วย ภาพข่าวงานแต่งงานสุดพิเศษที่ผู้บริหารบางคน ได้รับเชิญไปร่วม กระซิบบอกว่า หญิงสาวร่างบอบบางที่เป็นเจ้าสาว คือ คุณเขมจิรา ที่มาทำงานก่อนคุณเมฆ ได้ไม่เท่าไหร่ " วันนี้มีประชุม2วาระนะคะ แล้วก็มีนัดทานมื้อเที่ยงกับคุณพ่อคุณแม่ด้วย " รักษาการณ์รองประธานพยักหน้ารับรู้ แล้วเดินจับมือภรรยาขึ้นไปห้องทำงานด้วยกัน ทำเอาสาวๆ ที่ตั้งใจจะแอบมอง คุณเมฆ หลังทราบข่าวว่า จะเข้ามาทำงานที่นี่ ต้องทำหน้าจืดเจื่อนทันที พ่อสายมองลูกชายและลูกสะใภ้แล้วยิ้มกว้างออกมา นัดมื้อสำคัญที่จะขอคำปรึกษาเบื้องต้น ต้องถามผู้มีความรู้ก่อน " หนูเข็มบำรุงร่างกายมาอย่างดีแล้ว ก็ไม่ยากเท่าไหร่ อย่ากังวลไปเลยลูก พี่ทิวเค้าก็เรียนอาจารย์หมอให้แล้วว่าจะพาน้องชายไปปรึกษาใช่ไหม " พ่อสายหยิบวิตามิน และ เอกสารต่างๆ ขึ้นมาส่งให้ลูกชาย ที่กำลังเตรียมจะทำหลานให้ " เมฆอยากได้ผู้ชายผู้หญิงทีเดียว แต่กลัวเข็มจะเจ็บมากครับ " คนที่เข้าใจดี พยักหน้า แล้วยิ้มให้กำลังใจ แม่ชมจับมือลูกสะ
เรือนไทยในโรงแรมชื่อดังใจกลางกรุงเทพ ตกแต่งด้วยไม้ไทยที่มีกลิ่นหอมละมุนไปทั่วทั้งงาน งานแต่งงานของลูกสาวคนโต ของไทยแมนสตีลก็เพิ่งเรียบร้อยไปเมื่อสองเดือนก่อน ร้านเว็ดดิ้งแพลนเนอร์ก็ได้งาน ใหญ่ยักษ์ที่เป็นของลูกชายคนเล็กต่อเลย ดอกพุดซ้อน ดอกมะลิ ที่หาได้ยากยิ่งกว่าดอกไม้ต่างประเทศ ถูกลำเลียงเข้ามาที่สถานที่จัดงาน ดอกไม้ไทย บอบบางและดูแลได้ยากยิ่งกว่า ทำให้คนที่ทำงานรับรู้ถึงความใส่ใจ " เข็มชอบดอกไม้หอมๆ สีขาวกับสีเขียว เหมาะสมดีแล้วครับ " ธีมงานที่เจ้าบ่าวเลือกมา ทำเอาคนฟังตาเยิ้มตามไปด้วย น้องเมฆ ไม่ใช่เด็กวัยรุ่นที่เพิ่งเรียนจบ แล้วไม่ประสีประสา แต่ความคิดความอ่าน ดีเหลือเกิน " เข็มอยากให้เรียบง่ายที่สุด เพราะรู้ดีว่า ทุกอย่างมันยุ่งมากจริงๆ แต่บ้านผม อยากให้เกียรติบ้านเข็มที่สุดครับ " เสียงของเจ้าบ่าวสุภาพอ่อนโยน ใบหน้าหล่อเหลายิ้มอบอุ่น สายตาเป็นประกาย ยิ่งทำเอาคนมอง อิจฉาหนักมาก พานดอกไม้ และ ชุดโต๊ะรับน้ำสังข์ เป็นดอกไม้สด ที่เลือกสรรมาเป็นอย่างดี ช่างดอกไม้ทุ่มสุดตัว ตลอด5วันที่ผ่านมา ตกแต่งสถานที่แห่งนี้ เนรมิตเป็นศาลาดอกไม้ ริมแม่น้ำเจ้าพระยา แขกผู้มีเกียรติที่มา มี
ผู้ช่วยผู้จัดการแกนบัตรพนักงาน หน้าตึก ก่อนจะเดินไปซื้อกาแฟ แล้วกดลิฟต์ขึ้นไปทำงาน หญิงสาวหลายต่อหลายคนยิ้มหวานให้กับคุณม่อน ด้วยความใส่ใจ ตลอดเกือบสองปีที่ทำงานมา ไม่เคยเห็นคุณม่อน จีบใครเลยสักคน ทั้งที่มีหลายต่อหลายคน สร้างสะพานเสริมคอนกรีต ให้เจ้าตัวข้ามมา แต่ก็ไม่แม้แต่ยืนมองที่หน้าสะพานด้วยซ้ำ ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาว สวมเสื้อช้อปพนักงานคลุมอีกตัว แล้วถือกาแฟ เดินเข้ามาในลิฟต์เป็นคนสุดท้าย หญิงสาวที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด แอบเห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายโดยบังเอิญ แล้วสะกิดเพื่อนที่ยืนข้างๆ ให้ได้เห็นด้วย เงาสะท้อนของลิฟต์ทำให้เห็นอากัปกิริยาของคนข้างๆ ชายหนุ่มมองแหวน แล้วยิ้มออกมาเมื่อนึกถึง คนที่ให้ตีตราจองเอาไว้ ทิวเขามอบแหวนแทนใจ ในวันพิเศษให้ท่ามกลางพระจันทร์ดวงโต " คุณม่อน มีแฟนแล้วหรอคะ " คนกล้าพูด ถามขึ้นมาอย่างเสียมารยาท " ครับ ผมมีแฟนแล้ว คบกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย " เค้าบอกเสียงสุภาพ แล้วเดินออกจากลิฟต์ไปทันทีที่ประตูเปิด ใบหน้าคมเข้มยิ้มกว้างให้กับรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ แล้วเอ่ยทักทาย ตามปกติ " วันนี้มีพนักงานใหม่ มาอยู่ข้างบน หน้าตาน่ารักเชียวค่ะ คุณม่อน " คน
รถเก๋งคันสีขาว จอดในบ้านของคุณปู่กับคุณย่า ชายชราที่ยังแข็งแรง อ้าแขนกว้างให้หลานชายเข้ามากอด คุณหมอทิวกอดคุณปู่ ที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายสัปดาห์ ยิ้มกว้างออกมา “คุณปู่ครับ ผลตรวจร่างกายแข็งแรงดีมากๆ เลย เก่งมากครับ” ชายชรา พยักหน้า แล้วยิ้มออกมา " ดีใช่ไหม หมอทิวบอกว่า ปู่แข็งแรงดีใช่ไหม " คุณหมอยิ้มให้คุณปู่ แล้วประคองผู้เป็นปู่ขึ้นรถตู้ โดยมีม่อน ประคองคุณย่า เดินตามมา คุณปู่กับคุณย่า ไปตรวจสุขภาพทุก6เดือนตามปกติ พยาบาลประจำตัว รายงานผลการตรวจสุขภาพแก่หลานชายคนโต ที่เป็นนายแพทย์หนุ่ม ข้อมูลทุกอย่างที่ออกมา เป็นที่น่าพอใจเหลือเกิน " ปู่กับย่าอยากอยู่นานๆ อีกหลายสิบปี ต้องระวังตัวเองให้มาก อยากจะอุ้มเหลนก่อน " " ครับ พี่ทรายคงสักพัก ใช่ไหม " หลานชายบอกเสียงอ่อนโยน" ยัง ทรายเค้ายังไม่มีหรอก เจ้าเมฆ นั่นแหละตัวดี มาขอปู่แล้ว ว่าจะมีเหลนให้ปู่ " คุณหมอพยักหน้านับรู้ น้องชายตัวแสบโทรมาขอคำแนะนำต่างๆ สารพัด แถมยังโทรไปหาพ่อกับแม่ ให้จัดวิตามินมาบำรุงแฟนขนานใหญ่ เพื่อจะให้ เข็ม ตั้งท้องลูกได้อย่างดีที่สุด " คุณปู่ไม่เสียใจนะครับ ที่ทิวไม่มีหลานปู่ " คุณหมอถามขึ้นมา แล้วจับมื
ห้องนอนของลูกชายคนเล็กของบ้านตกแต่งด้วยของเล่นหลายอย่างที่บ่งบอกตัวตน แขกคนสำคัญวางกระเป๋าใบเล็กราคาแพง เอาไว้บนโต๊ะ แล้วมองดูรอบๆ ห้อง นี่เป็นครั้งแรก ที่ได้เข้ามานอนในห้องนี้ ตามปกติทุกครั้งที่มา จะนอนที่ห้องพักแขกข้างล่าง แต่เนื่องจากงานสำคัญแบบนี้ ห้องพักแขก จึงยกให้กับ พี่หมอกี้ กับสามี และสาวน้อยตัวอ้วนกลม ที่ทำเอาน้าเมฆ หลงหัวปักหัวปำ เด็กหญิงตัวอ้วนกลม ยิ้มอย่างอารมณ์ดีเรียกหา พ่อพ่อ ตลอดเวลา สายตาของเมฆที่มอง เต็มไปด้วยความหลงรัก เต็มเปา พี่ทินยิ้มกว้าง เมื่อน้องชายเพื่อน เกาะติดลูกสาวตัวเองแจ พาไปเดินเล่น ดูดอกไม้ ไปนั่งเล่นกับคุณทวด ได้เป็นครึ่งค่อนวัน ไม่ร้องไม่กวนสักนิด เขมจิรามองภาพนั้นแล้วเต็มตื้นในหัวใจ เมฆไม่ใช่เด็กอย่างที่ใครๆ คิด เค้าอยากมีครอบครัว อยากสร้างครอบครัว ด้วยตัวเอง อยากมีลูกน้อยหน้าตาน่ารัก ที่เป็นแก้วตาดวงใจ " คุณทวดหลงเหลนไหมครับ " คุณย่ามองเด็กตัวอ้วนกลม แล้วพยักหน้า เรียกให้เข้ามาใกล้ๆ " ย่ายังไม่ได้รับขวัญหลานเลยลูก " ย่าวุ้นหยิบห่อสีแดงออกมาจากข้างตัว แล้วยิ้มกับเหลนตัวน้อย " ขอให้แข็งแรง โตวันโตคืนนะลูก อารมณ์ดี เป็นเด็กดีของพ่อแม่เจ้านะลูก
เสียงเปียโน และ ไวโอลิน ดังขึ้นตั้งแต่ช่วงบ่ายแก่ เต็นท์สีขาว หลายสิบเต็นท์ตั้งตรงลานกลางบ้านหลังใหญ่ สามหลังที่ปลูกติดกัน รถขนของวิ่งเข้าออกตั้งแต่สองวันก่อน เพื่อจัดงานแต่งงาน ของลูกสาวคนโต ทายาทไทยแมนสตีล กับ นักแสดงหนุ่มชื่อดัง ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศ ได้ไม่ทันครบเดือน ทุกอย่างที่เตรียมการเอาไว้ เรียบร้อยและสวยงามเพื่อนเจ้าสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้ากระจก กับมือของเพื่อนรักเอาไว้แน่น มือบอบบางสองมือ เกาะกุมกัน เอาไว้ " สวยไม่มีที่ติเลยทราย สวยมากจริงๆ " หมอกี้บอกกับเพื่อนรัก แล้วกอดเจ้าสาว ที่สวมเดรสยาวสีขาว เรียบง่าย ที่หอบหิ้วมาจากต่างประเทศ ผมยาวสยาย ทำเป็นเกลียวใหญ่ ติดดอกไม้หอมละมุน ลำคอขาว สวมสร้อยคอเส้นเล็ก เพชรเม็ดเดี่ยว งามแทบลืมหายใจ ช่างแต่งหน้าช่างทำผม ถ่ายภาพคู่กับเจ้าสาว เพื่อเป็นผลงานของตัวเอง เสียงเคาะประตูหน้าห้อง พร้อมกับเด็กหญิงวัยขวบกว่า ยิ้มกว้างโผเข้ามาหา แมะ แมะ ทันทีที่ เห็นหน้า ผู้เป็นพ่อยิ้มกว้าง แล้วมองเพื่อนที่เห็นกันมาหลายปี ด้วยความดีใจเหลือเกิน " ขอบคุณนะคุณพ่อ ที่ช่วยเลี้ยงลูกให้ กี้เลยได้เม้าส์ยาวๆ ทั้งคืน " ทินพยัก
" ทิว เมฆ มีเรื่องอยู่ที่โรงพัก ทิวมาได้ไหมคะ " คุณหมอหนุ่มมาถึงสถานีตำรวจแทบจะทันทีที่รับโทรศัพท์ แพทย์หนุ่มที่กำลังจะออกเวร วิ่งมาที่รถเก๋งของแฟนหนุ่มด้วยความตกใจ แล้วบอกคนข้างๆ " เข็มโทรมา เจ้าเมฆมีเรื่อง ไปหาน้องก่อน แล้วค่อยบอกผู้ใหญ่อีกที " คนขับรถกำพวงมาลัยแน่น ไอ้ชิบหายตัวไหนมันกล้าทำน้องกู “เข็มดูตกใจมาก แต่ทิวยังไม่ได้คุยกับน้อง น้องคงไม่เป็นอะไรใช่ไหม” มือบอบบางถูกดึงไปกุมมือเอาไว้แน่น " ม่อนอยู่นี่แล้ว ดูท่าทีถ้ามันไม่จบ ทิวก็ประกันตัวม่อนไปพร้อมๆ กันเลยละกัน " เลือดวิศวะมันเข้มข้นไหลพล่านในตัว เมฆไม่ใช่คนเกเร ถ้าไม่เหลืออด เมฆไม่ทำ แล้วถ้าทำน้องเจ็บ พี่จะอยู่นิ่งได้อย่างไร " อย่าใจร้อนนะม่อน เดี๋ยวคอยดูสถานการณ์ก่อน ถ้ายังไง ทิวจะโทรหาพ่อแม่เอง " คนที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดตอนนี้ คือพ่อสายกับแม่ชม อย่างน้อย ก็ยังเป็นผู้ใหญ่มากกว่าตัวเอง รถเก๋งสีขาวจอดที่หน้าโรงพัก พอร์ชคันสวยจอดอยู่ด้านหน้าแล้ว คุณหมอหนุ่มเดินดุ่มๆ ไปที่ด้านใน ก่อนจะเห็นแฟนน้องชายนั่งหน้าซีดอยู่ " ทิว " คุณหมอพยักหน้า ว่าตัวเองมาแล้ว ม่อนเดินตามหลังมาติดๆ แล้ววิ่งไปข้างใ
นักศึกษาฝึกงานหลายคนเดินมากับพี่ๆ ที่แผนกที่ดูแลรุ่นน้องสัปดาห์นี้ ก่อนที่กลุ่มคนที่นั่งอยู่ก่อน จะบอกเสียงเบา “เมฆ เค้าขับพอร์ช นะจ๊ะ สาวๆ” ข่าวลือที่ออกมาจากปากพนักงานฝ่ายHR บอกกับเพื่อนๆ ระหว่างที่เห็น รุ่นน้องเดินมาทานข้าวกลางวัน " ข่าวลือหรือข่าวจริง " " ฉันอ่านเอกสารกับตา เอกสารที่เขียนคำร้อง บัตรจอดรถไงเธอ " คนที่รู้ถึงเอกสารพยักหน้า " คือ น้องหล่อ พี่ก็ยอมใจแล้ว น้องยังสุภาพ น่ารัก แถมยังรวยเว่อร์ๆ แบบนี้ พี่จะทำยังไงได้ " พนักงานสาวๆ ที่ยังโสดสนิท หันไปมองคนที่ตกเป็นเป้าสายตา รุ่นน้องผู้หญิงที่มาพร้อมกัน ชวนชายหนุ่มคุย ตลอด แต่คนที่ยืนเชิด ก็เชิดอยู่อย่างนั้น ไม่สนใจอะไรเลย " คุณน้องพีพี เค้าก็คอยเฝ้าของเค้าอยู่ แกเห็นไหมละ " หนึ่งในนั้นพูดขึ้นมา คนที่นิ่งฟังอยู่ ยกน้ำขึ้นมาดื่ม แล้วดับฝันสาวๆ ตรงหน้าก่อนจะมโนไปไกล " ลูกชายคนเดียวของไทยแมนสตีล จะขับพอร์ช ก็ไม่แปลก แล้วเค้าก็มีแฟนแล้ว ชื่อน้องเข็ม พี่เคยเจอมากับตา ดับฝันนะจ้ะ สาวๆ แล้วมองจากทางนี้ ก็ดูออกว่า พีพีอะชอบเค้า แต่เค้าไม่เล่นด้วย " คนอ่านเกมขาด ลุกขึ้นถือจานข้าวไปเก็บ เบื่อข่าวเมาส์ ทั้งหลายแหล่ ไม