บทที่ 4 ห้องท่านชีคหรืออะไรกันแน่.......

รุ่งเช้าวันต่อไป นีสรินสะดุ้งตื่นขึ้นมา นางลืมไปว่าตนเองไม่มีนาฬิกาไว้ดูเวลาจึงคิดว่าวันนี้จะไปหามาสักเรือนหนึ่งเพราะตอนเช้าตื่นขึ้นมาไม่รู้ว่าเวลากี่โมงแล้ว  นางรีบหยิบของใช้ส่วนตัวและสวมเสื้อคลุมแล้วรีบไปอาบน้ำทันที เมื่ออาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็กลับมาเปลี่ยนเครื่องแต่งกายชุดใหม่ที่เป็นเครื่องแบบของคนรับใช้ที่ตำหนักนี้ ที่ใส่คล้ายๆกันทุกคน เมื่อแต่งกายเรียบร้อย นีสรินก็รีบออกไปจากห้องนี้แล้วปิดประตูไว้  นางไม่มีกุญแจจะล็อคห้องและก็ไม่มีของมีค่าในห้องนอนน้อยนี้  จึงคิดว่าคงมิเป็นไร 

จากนั้นนางก็เดินตรงไปตามทางที่ตรงไปห้องอาหารก่อนเพื่อรีบกินอาหารเช้าก่อน  แล้วค่อยไปทำงานที่ได้รับคำสั่งมา  นีสรินเดินเข้ามาในห้องอาหารนางเห็นถาดใส่อาหารที่เป็นถาดหลุมวางเรียงรายบนโต๊ะใหญ่นั้น นีสรินเห็นคนอื่นๆเริ่มทะยอยมากินอาหารกันบ้างแล้ว

นางจึงหยิบถาดอาหารตรงหน้า แล้วหยิบแซนวิซที่วางเรียงไว้ใส่ไปในถาดอีกหนึ่งชิ้น แล้วเดินไปรินกาแฟใส่ถ้วย แล้วนำไปนั่งกินที่มุมหนึ่ง นางค่อยๆกินอาหารตรงหน้าที่เป็นแป้งพิต้ากับซุปถั่วลูกไก่ และแซนวิสแฮมชีสที่นางหยิบมาเพิ่ม แล้วยกกาแฟขึ้นจิบช้าๆ  เมื่อท้องอิ่มอารมณ์ก็ดีขึ้นมากมาย นีสรินยกถาดไปล้างที่อ่างล้างจานขนาดใหญ่เช่นเดิม แล้วรีบเดินออกจากห้องอาหารนั้นไปรอที่หน้าห้องชุดของชีคหนุ่ม 

อัลมาบอกไว้เมื่อวานว่าให้ไปรอที่หน้าห้องชุดจะมีคนมาสอนงานของนางว่าให้้ทำสิ่งไรบ้าง รออยู่สักครู่ก็มีสาวใช้ร่างใหญ่เดินเข้ามาหานางแล้วบอกว่า “ เอาละ ข้าจะเริ่มสอนงานของเจ้า ตอนนี้ท่านชีคยังไม่ออกมาจากห้องนอน เจ้าก็ไปทำความสะอาดบริเวณห้องรับแขก ห้องนั่งเล่น  ห้องหนังสือ  และที่เหลืออยู่คือห้องนอนของท่านชีคและห้องน้ำที่เจ้าต้องเข้าไปทำความสะอาดภายหลัง แต่ข้าลืมไปห้องนอนมีสองห้อง มีห้องใหญ่ของท่านชีค และมีห้องนอนเล็กที่อยู่ข้างๆ กัน เจ้าต้องทำความสะอาดทั้งหมดนี้  เพียงคนเดียวในทุกวัน หากมีอะไรจะใช้งานเจ้าเพิ่มท่านชีคคงจะบอกเจ้าเอง  ข้าชื่อ ลูล่า " หญิงร่างใหญ่ร่ายยาวถึงงานที่นีสรินต้องทำทั้งหมดและแนะนำตนเอง

" และมีอีกอย่าง หากท่านชีคยังไม่ได้เรียกเจ้าเข้าไปในห้องนอนก็มิต้องเข้าไป ในห้องนอนทั้งสองห้อง เพราะห้องนอนเล็กนั้น มักจะมีหญิงในฮาเร็มที่ท่านชีคเรียกขึ้นมาปรนนิบัติอยู่ในห้องเสมอ หากท่านชีคมีธุระยุ่งเจ้าก็อย่าไปรบกวน เพียงทำงานของตนเองในส่วนอื่นๆไปก่อน และเสื้อผ้าของท่านชีคที่ใช้แล้ว เจ้าก็นำตระกร้าออกไปวางไว้หน้าห้องจะมีคนมาเก็บไปซักรีดในทุกวัน  แล้วสาวใช้ทีี่มีหน้าที่ดูแลเสื้อผ้าของท่านชีคก็จะนำมันไปแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้าเองทุกวัน ส่วนเจ้าแค่มีหน้าที่เก็บตระกร้าเสื้อผ้าที่ใช้แล้วไปวางไว้หน้าห้องให้เขาก็แค่นั้นเอง 

นีสรินพยักหน้าเข้าใจ แล้วลูล่าก็พานางไปในห้องเก็บของเล็กๆของแม่บ้านแล้วแนะนำเรื่องอุปกรณ์ใช้งานต่างๆเช่นเครื่องดูดฝุ่น และที่เก็บน้ำยาทำความสะอาดต่างๆ ผ้าที่ใช้งานในแต่ละห้อง จากนั้นก็สอนงานนางและมองดูนางเวลาทำความสะอาดห้องรับแขกและห้องนั่งเล่นนั้นตลอดในช่วงเช้าวันนั้น แม้นีสรินทำงานได้ไม่ค่อยคล่องแคล่วนักเพราะนางมิได้เคยรับใช้ใครมาก่อน เพียงแค่เคยทำงานบ้านในอพาร์ทเม้นท์ของตนเองแค่นั้น แต่ก็พอทำได้แม้จะเก้ๆ กัง ๆ พอถึงเวลาอาหารกลางวันก็พากันลงไปกินอาหารเที่ยงกันจนเรียบร้อย

ตอนช่วงบ่ายลูล่าก็ปล่อยให้นีสรินทำความสะอาดด้วยตนเอง เพราะนางคิดว่านีสรินพอทำได้ แม้ไม่คล่องแคล้วแต่ก็พอจะทำได้ ถ้าหากทำงานไปนานเข้าก็คงจะคล่องแคล่วขึ้นมาเอง นีสรินทำความสะอาดห้องรับแขก ห้องนั่งเล่น และห้องหนังสือจนเรียบร้อยนางก็เดินเลยไปแถวหน้าห้องนอนใหญ่และเล็กนั้นเพื่อฟังเสียงว่ามีใครอยู่ในห้องนั้นบ้าง นางแนบหูฟังทีี่ห้องนอนเล็กก่อนมันเงียบสนิทและคงไม่อยู่ใครอยู่ด้านในนั้น    

นางจึงเปิดประตูห้องนอนเล็กเข้าไป  ก็พบท่านชีคหนุ่มกำลังเปลือยกายล้อนจ้อนและกำลังก้มลงดูดดึงยอดอกอวบของหญิงผู้หนึ่งอยู่  เมื่อนีสรินเปิดประตูห้องเข้าไปนั้น ร่างล่ำสันเต็มไปด้วยมัดกล้ามก็เงยหน้าขึ้นมองตรงมาที่นาง คิ้วหนาข้างหนึ่งของเขาเลิกขึ้นสูง แต่ก็ก้มลงไล้เลียยอดอกนั้นต่อ แต่ดวงตาคมดุจเหยี่ยวนั้นกลับมองมาที่ใบหน้าหวานของนีสรินนิ่ง หญิงใต้ร่างของเขาร้องครางเบาๆ เอามือของนางอุดปากตนเองไว้แน่น ส่วนนีสรินที่ยืนอึ้งก็ยกมืออุดปากตนเองเช่นกัน 

ชีคหนุ่มยกริมฝีปากโค้งขึ้นน้อย  ๆ  ตายังคงมองไปที่นีสรินเขม็ง แล้วพูดขึ้นว่า “ เจ้าห้ามออกไปจากห้องชุดของข้า ให้ยืนรอข้าอยู่ที่หน้าห้องนอนนี่แหละ ข้าจะรู้เมื่อเจ้าไม่ทำตามคำสั่ง ออกไปยืนที่หน้าห้องแล้วปิดประตูลงด้วย หากข้าต้องการใช้งานเจ้าเมื่อไหร่จะเรียกเจ้าเอง ”

นีสรินเมื่อได้ยินนางก็รีบก้าวออกมาจากห้องนอนเล็กนั้นแล้วปิดประตูลงตามหลัง นางยกมือบางกุมที่อกเอาไว้  หัวใจเต้นตึกตักอย่างห้ามไม่อยู่   “ เจ้าโรคจิต เจ้าบ้า กำลังทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ แต่ให้ข้ายืนรอเจ้าที่หน้าห้องนี่เนี๊ยะนะ บ้า โรคจิตจริงๆเลย ” นางบ่นพึมพำเบาๆ 

แต่นีสรินก็มิกล้าขัดคำสั่งเขา ได้แต่ยืนรอที่หน้าห้องนอนเล็กนั้น เวลาผ่านไปเพียงครู่นางก็ได้ยินเสียงครางกระเส่าของหญิงผู้นั้น และเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ผสานไปกับเสียงเตียงกระทบผนัง และตามมาด้วยเสียงคำรามก้องของบุรุษ นีสรินครุ่นคิดในใจ เจ้าชีคนี่ท่าจะโรคจิตเสียแล้ว ต้องมากลั่นแกล้งให้นางยืนรอเขาทำกิจกรรมกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ เขาบ้ามันจริงๆ เลย 

นางต้องยืนทนฟังเสียงร่วมรักนั้น ที่มันดังขึ้นเรื่อย ๆ ฟังดูก็รู้ว่าทั้งสองสุขสมกันขนาดไหน หญิงผู้นั้นกรีดร้องเสียงดัง เป็นระยะ สลับกับครวญครางอย่างสุขสม   นีสรินพลอยรู้สึกวาบหวามไปด้วย  ใบหน้าสวยคมแดงระเรื่อ  แต่นางพยายามสลัดความรู้สึกนี้ทิ้งไป 

นางอยากจะหนีไปจากที่บ้า ๆ นี้เหลือเกิน จะทำเช่นไรดีนะ จะได้ไม่ต้องทนอยู่ที่นี่ ใกล้ชิดกับเจ้าชีคโรคจิตผู้นี้  แต่เขาจับนางมาเพื่อกลั่นแกล้งมันก็ต้องเป็นเช่นนี้แหละ

เมื่อคิดได้นีสรินก็เชิดหน้าขึ้น นางจะอดทนทำเป็นเย็นชาไม่รู้ไม่ชี้ไม่รู้สึกอับอายอย่างที่เจ้าชีคนี่ต้องการให้นางเป็นอย่างแน่นอน เมื่อคิดวิธีแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้นางก็สบายใจขึ้น คิดเสียว่าดูหนังติดเรทฟรีก็แล้วกัน ไม่ต้องเสียเงิน และได้เห็นชัดเจนยิ่งกว่าในหนังเสียอีก  เมื่อคิดได้นีสรินก็หัวเราะเบา ๆ  อย่างพยายามผ่อนคลายความตึงเครียดของตนเอง  

เมื่อผ่านไปเกือบชั่วโมง เจ้าชีคนั่นก็เรียกนางเสียงดังออกมาจากห้องนอนเล็กนั้น นีสรินจึงเปิดประตูเข้าไป ทำหน้าตาเฉยชา แล้วเอ่ยถามเขาว่าต้องการให้นางรับใช้อะไร ชีคหนุ่มเลิกคิ้ว แล้วกวักมือเรียกนางเข้าไปใกล้ๆ เขา นีสรินเดินเข้าไป นางทำเป็นใจกล้าแต่ที่จริงก็กลัวเจ้าหมอนี่อยู่ไม่น้อย  

เมื่อเดินเข้าไปใกล้เตียงแล้ว เสียงทุ้มของชีคหนุ่มก็ดังขึ้น   “ มีอา เจ้าเสร็จกิจแล้วก็รีบออกไปจากห้องนี้เสีย ข้าจะให้ทาสผู้นี้ทำความสะอาดห้องนี้ให้เรียบร้อย ” หญิงร่างอวบอัดนั้นรับคำเบาๆ   แล้วก็ก้าวออกไปจากห้อง ก่อนออกไปนางชำเลืองมองมาทางนีสรินเล็กน้อยอย่างสนใจ