เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่16
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-11 10:57:30บทที่เกี่ยวข้อง
เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่17
บทที่17หลังจากทนดูแลแม่ทัพหนุ่มที่อาการไม่ค่อยจะสู้ดีนักอยู่เกือบเจ็ดวัน ซูจินก็ผสมยากำหนัดลงไปในอาหารของแม่ทัพหนุ่มในวันที่เจ็ดเพราะคิดว่าแม่ทัพหนุ่มคงจะถึงช่วงที่เพ้อไม่รู้สึกตัวแล้วแต่ไม่ใช่แม้อาการของหลิวเหว่ยเริ่มหนักขึ้นเขาจึงยังคงมีสติอยู่ในวันนี้และก็ทรมานกับอาการไข้ของตัวเองเพิ่มขึ้นในทุก ๆ วัน รวมถึงความเจ็บปวดทั่วทั้งกายที่เกิดขึ้น แต่หลิวเหว่ยก็ยังรู้สึกได้ถึงความร้อนรุ่มทันทีที่กินน้ำแกงที่หญิงสาวตรงหน้าเอามาให้ จึงรู้ได้ทันทีว่ามันมีอะไรบางอย่างผิดปกติยาพิษที่ทำเอาถึงชีวิตเขาก็โดนมาแล้ว กับเพียงแค่ยาที่กระตุ้นอารมณ์ดำมืด คนอย่างหลิวเหว่ยจะมิรู้งั้นหรือและถึงแม้ว่ามันจะมีอาการแบบที่คนร้อนรุ่มราวกับโดนยากำหนัดแต่หลิวเหว่ยก็มีอาการเพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น คงจะเพราะยาล้างพิษที่หมอหลวงให้กินอยู่ทุก ๆ วันแต่ดูเหมือนว่ายานี่ซูจินจะไม่ได้ให้เขากินเพียงลำพัง และแม้ว่ายาจะไม่ทำให้ความต้องการของเขาเพิ่มมากมาย แต่มันกลับทำให้เลือดของเขาไหลเวียนมากขึ้นจนกระอักเลือดออกมา“ใครอยู่ข้างนอกบ้าง เข้ามาช่วยหน่อย” เขารวบรวมกำลังเรียกคนที่เฝ้าอยู่ด้านนอกเข้ามาทหารที่เฝ้ายามตามที่ต่าง ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่18
บทที่18“นี่เจ้าจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะ เจ้าไม่ได้เป็นฮูหยินของตระกูลหยุนสักหน่อย” ซูจินที่ยังคงไม่รู้ชะตากรรมของตนตะโกนใส่หน้าคุณหนูเหลียง“เจ้าเป็นเพียงแค่สาวใช้ใฝ่สูงวางยาเจ้านาย ท่านหมอเป็นพยานได้ว่ายาที่เจ้ากินเองและเอาให้พี่หลิวเหว่ยกินนั้นเป็นตัวเดียวกัน ถ้าหากให้ข้าจัดการเรื่องของเจ้าแบบภายใน ข้าก็จะให้เจ้าได้แต่งไปกับคนที่เจ้าตกเป็นของเขา ดีหรือไม่” นายทหารอึกอักเมื่อได้ยิน “ข้าน้อยมีภรรยาแล้วขอรับ”“ข้าไม่แต่งนะ ให้แต่งกับเจ้านี่ให้ตายยังดีกว่า”ทั้งสองเอ่ยออกมาพร้อมกันจนลู่จื้อยิ้ม“เช่นนั้นข้าก็จะส่งตัวเจ้าทั้งคู่ให้ทางการตัดสินให้ เขาจะโบย จะฆ่าจะแกงก็เรื่องของเขา” ลู่จื้อปัดมือบอกให้คนพาทั้งสองคนที่กระทำผิดออกไป เพราะนางอยากไปดูหลิวเหว่ยเต็มทีแล้ว“ข้าไม่ยอม นางไม่มีสิทธิมาทำกับข้าเช่นนี้ ข้าเป็นคนของท่านพี่หลิวเหว่ย” ซูจินยังคงโวยวายนางไม่ยอมแพ้“ข้าไม่มีสิทธิอะไร” ลู่จื้อถามอีกฝ่ายเสียงเย็น“เจ้าถูกถอนหมั้นแล้ว” ซูจินเอ่ยย้ำฐานะของลู่จื้อพอนางได้ฟังคำนั้นก็หัวเราะลั่น“ข้าเคยคิดว่าแม้จะหญิงสาวชาวบ้านแม้จะไม่ได้มีการศึกษาเยี่ยงคุณหนูตระกูลใหญ่ แต่ความรู้รอบตัวก็น่าจะรู้จ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่19
บทที่19“รู้เรื่องใดเจ้าคะ หรือพี่หลิวเหว่ยยังมีเรื่องไม่ได้บอกข้าอีก” หลิวเหว่ยอึกอักอยู่นานจนลู่จื้อเริ่มรำคาญจึงถามออกไปตรง ๆ“ข้าให้โอกาสท่านเล่าเรื่องทั้งหมดมาเสียวันนี้” ทั้ง ๆ ที่ลู่จื้อไม่ได้น่ากลัวเลยแม้แต่น้อย แต่ไม่รู้ทำไมหลิวเหว่ยกลับกลัวนางในสภาพนี้“เรื่องพิษท่านหมอบอกมากแค่ไหน” ชายหนุ่มถามหยั่งเชิง“ไม่มากเจ้าค่ะ ข้าแค่ปะติปะต่อเอาเองจากเรื่องทุกอย่างและนิสัยเดิมของท่านพี่ หากคิดว่าข้าจะดูแลท่านไม่ได้แล้วคิดจะทิ้งกันไป นี่ไม่ถือว่าเป็นการดูถูกข้าหรือเจ้าคะ” ลู่จื้อพูดอย่างมีอารมณ์ รู้ทั้งรู้ว่าหลิวเหว่ยป่วยไม่สบายอยู่ แต่ก็ห้ามปากไม่ได้จริง ๆ นางอดทนมาได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเก่งมากนัก“พี่ไม่ได้คิดเช่นนั้น” หลิวเหว่ยเอ่ยอย่างร้อนรน “ก็แค่พิษนี่จะทำให้พี่อยู่ได้อีกแค่สิบปี และถ้า…ถ้าถามถึงพี่ในสภาพที่ยังใช้ชีวิตอยู่ได้แบบนี้คงไม่ถึงห้าหกปีด้วยซ้ำ” คำบอกเล่าถึงอาการที่หลิวเหว่ยเป็นอยู่ที่ทำเอาลู่จื้อตกใจไม่น้อย แม้จากที่ได้ฟังท่านหมอเล่าก็คิดว่ามันหนักหนาแต่นี่ก็หนักหนาเกินไปถึงขนาดระบุช่วงเวลาเอาไว้ หากบอกว่าป่วยหนักใกล้ตายยังดีเสียกว่าแต่แทนที่ลู่จื้อจะเศร้าเสียใจนางกลับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่20
บทที่20“ลู่จื้ออย่าบอกนะ ว่าเจ้าไปจวนตระกูลหยุนมาอีกแล้ว” เมื่อเห็นบุตรสาวที่ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษเดินเข้าไปหาตนก็อดที่จะถามมิได้แม้ว่าข่าวที่นางรับรู้จะไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก แต่ก็ใช่ว่าพี่หลิวเหว่ยจะตายเสียวันนี้พรุ่งนี้ อย่างไรหากไม่ครบกำหนดสิบปี นางก็ยังมีความหวัง รอเขาอย่างเดียวดายนางยังรอได้ แต่จากนี้ไปเราสองจะร่วมกันฝ่าฟันไปด้วยกันเหตุใดนางจะทนมิได้เล่า“ท่านพ่อพรุ่งนี้พี่หลิวเหว่ยจะมาหาท่านนะเจ้าคะ” คนเป็นพ่อได้ฟังก็หนวดกระตุก แม้จะรู้เรื่องที่เขาถูกพิษ แต่เรื่องอื่น ๆ มองมุมใดหลิวเหว่ยก็ทำมิถูกต้อง “จะมาทำไมอีก ครั้งก่อนยังงามหน้าไม่พอหรืออย่างไรกัน” น้ำเสียงและท่าทางของบิดาทำให้ลู่จื้ออยากจะอธิบายเรื่องราวต่าง ๆ ให้กับบิดาได้รับรู้แต่นางเองก็รู้แค่เพียงนิดเท่านั้น“เอาเป็นว่าเรื่องก่อนหน้านี้เป็นการเข้าใจผิดระหว่างกัน หากท่านพ่อจะยอมฟังเหตุผล” ชายมีอายุปัดมือราวกับไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น “ไม่มีอะไรที่พ่ออยากรู้จากเจ้าเด็กนั่นหรอก” มือเรียวรีบเกี่ยวแขนของบิดาเอาไว้“บางทีเรื่องราวมันก็ยุ่งยากมากกว่าที่ท่านพ่อคิดนะเจ้าคะ และท่านพ่อเชื่อข้าเถอะ ข้ายังยืนยันเหมือนทุกครั้งที่ท่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่21
บทที่21“มิรู้ว่าท่านราชครูรู้แล้วหรือยัง แต่เรื่องของหลิวเหว่ยนั้น เขาช่างเป็นคนที่อาภัพยิ่งนัก ทั้ง ๆ ที่มีความสามารถแต่กลับถูกคนพาลทำให้ต้องพิษเข้าบาดเจ็บสาหัสจนถึงตอนนี้ก็ยังรักษาไม่ได้ นี่คือสาเหตุที่ก่อนหน้านี้เขาไม่ยอมแต่งกับแม่นางลู่จื้อ” ราชครูฟังแล้วก็รู้สึกนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ แม้จะมีพรายมากระซิบบอกว่าหลิวเหว่ยถูกพิษ แต่คนที่คาบข่าวมาบอกมิได้บอกรายละเอียด อีกทั้งแสร้งทำเป็นเปลี่ยนเรื่องคุย ทำให้เขามิกล้าถามต่อ“ถูกพิษแต่ยังไม่ตายอย่างไรก็ต้องรักษาได้สักวัน เหตุใดจึงคิดเช่นนั้น นี่เขาดูถูกข้าดูถูกบุตรสาวถึงเพียงนี้เลยหรือ” ราชครูเหลียงไม่พอใจมาก ๆ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมถึงเก็บเอาไว้คนเดียวแล้วยังเรื่องแม่นางคนนั้นอีก แม้จะอยากถามแต่คิดว่าแม่ทัพหานคงไม่รู้อะไรนอกจากเรื่องพิษแต่ผิดคาด“และอีกเรื่อง แม่นางที่ติดตามมาจากชายแดนนั้น บิดาของนางยกให้มาเป็นสาวใช้ของหลิวเหว่ย เขาก็วางตัวชัดเจนตลอดว่าให้เป็นเพียงสาวใช้ แต่หญิงสาวผู้นั้นกลับใช้ความใจดีของหลิวเหว่ยในทางที่ผิด หวังว่าเรื่องนี้ท่านราชครูก็จะไม่ตำหนิหลิวเหว่ยด้วย แม้ข้าจะไม่ใช่บิดาของเขา และไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกัน เป็นท่านร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่22
บทที่22เส้นทางในจวนที่มาอยู่ตั้งแต่เด็กจนเป็นหนุ่มเป็นสิ่งที่คุ้นเคย มองไปทางไหนก็มีแต่ความทรงจำที่ดี ไม่เคยมีสักช่วงที่เขารู้สึกอึดอัดใจตอนที่อยู่ที่นี่ ผู้คนที่นี่ล้วนดีต่อเขา“พี่หลิวเหว่ย เป็นเช่นไรบ้าง เมื่อครู่ก่อนที่จริงก็พักใหญ่แล้วได้ยินเสียงโวยวายแต่ท่านพ่อส่งคนมาบอกไม่ให้ข้าออกไป” หลิวเหว่ยมองใบหน้าที่เขาเฝ้าฝันถึงตลอดมา “พี่ให้แม่ทัพหานเป็นผู้ใหญ่มาสู่ขอเจ้า ขอโทษนะเสี่ยวจื้อที่คิดเองโดยไม่ถามความเห็นเจ้า” ลู่จื้อส่งยิ้มให้อีกฝ่าย แน่นอนว่ามีความไม่พอใจ แต่หากนางมัวแต่โกรธวันเวลาก็จะยิ่งเหลือน้อยลงไปอีก ระหว่างนางกับพี่หลิวเหว่ยตอนนี้เอาเข้าจริงก็ไม่รู้ว่าเหลือเวลามากน้อยเพียงใด แต่ไม่ว่าอย่างไร นางก็จะใช้มันให้มีความสุขที่สุด“ต่อไปเจ้าเป็นคนนำดีหรือไม่” คำพูดของหลิวเหว่ยช่างน่าขันยิ่งนัก มีผู้ใดให้ภรรยาเป็นผู้นำกันบ้าง “ในเมื่อเจ้าจะต้องดูแลทุกอย่าง และเมื่อครู่ท่านลุงยังขอให้ข้าแต่งเข้าสกุล แต่หากมีบุตร ซึ่งก็มิรู้ว่าจะมีได้หรือไม่ต้องลองถามท่านหมอดู ก็จะให้ใช้แซ่ข้า หากเรามีบุตรได้สักสองสามคนก็ดีสินะ ให้เป็นแซ่ข้าหนึ่งคน แซ่เจ้าหนึ่งคน” ลู่จื้อมองคนที่เอ่ยคำเหล่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่23
บทที่23“ท่านแม่ทัพช่วงนี้เป็นช่วงที่อาการจะต้องกำเริบใช่หรือไม่” หมอเทวดาเคยมารักษาหลิวเหว่ยรอบที่แล้วกลับมาช่วยดูแลชายหนุ่มอีกครั้ง“ไม่แล้วขอรับ ต้องขอบคุณท่านหมอ สมแล้วที่ทุกคนต่างเรียกท่านว่าหมอเทวดา” ชายชราเคราขาวลูบเคราตนเองเรื่อย ๆ ราวกับคิดอะไรสักอย่าง “ยาพิษที่เจ้าโดนมันร้ายกาจมาก ทุกวันนี้ที่อยู่ได้ก็เพราะยาล้างพิษของหมอหลวง ส่วนยาที่ข้าจัดเอาไว้ให้ในช่วงสิบกว่าวันก่อนงานมงคลของเจ้าจะเริ่ม ก็ทำได้เพียงยื้ออาการไม่ให้มีไข้ก็เท่านั้น อะไรที่จะเสื่อม มันก็ยังคงเสื่อมต่อไปห้ามไม่ได้ จะว่าไปก็มีอยู่อย่าง สมุนไพรหายากว่านตู๋ แม้ว่าตัวว่านจะเป็นพิษร้ายแรง แต่หากใช้ในปริมาณที่พอเหมาะก็จะสามารถสงบอาการของเจ้าได้” หลิวเหว่ยฟังคำของหมอเทวดาอย่างมีความหวัง “แล้วว่านนี้ต้องหาที่ใดหรือท่านหมอ”หมอเทวดาส่ายหน้า “ร้อยปีมีต้นหนึ่งตั้งแต่เกิดมาข้าก็ยังไม่เคยเห็นเองกับตา เพียงแค่เจอในตำราที่บรรพบุรุษเขียนเอาไว้”ใบหน้าของหลิวเหว่ยหมองลงในทันควัน ขนาดว่าพยายามที่จะไม่คาดหวังแล้ว แต่สุดท้ายก็ยังอดที่จะหวังไม่ได้อยู่ดี “ท่านหมอแค่ให้ข้าได้ใช้ชีวิตกับนางในช่วงนี้เยี่ยงคนธรรมดาก็ถือว่าดีมากแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่24
บทที่24วันงานมงคลของแม่ทัพหยุนและบุตรสาวของท่านราชครูเหลียงเป็นอะไรที่เรียกได้ว่าแปลกกว่างานอื่น ๆ แม่ทัพหนุ่มนำขบวนรับตัวเจ้าสาวมาที่จวนตระกูลหยุนเพื่อกราบไหว้บรรพบุรุษที่อยู่ในนั้น ก่อนที่จะย้อนกลับไปที่ตระกูลเหลียงเพื่อทำพิธีที่เหลือทั้งคำนับฟ้าดินและส่งตัวเจ้าสาวเข้าห้องหอก็ล้วนทำที่ตระกูลเหลียงทั้งสิ้น ทุกคนจึงรับรู้กันทั่วว่าแม่ทัพหนุ่มนั้นแต่งเข้าบ้านภรรยาบรรดาแม่ทัพนายกองที่ชายหนุ่มเคยช่วยชีวิตและร่วมรบต่างมาร่วมแสดงความยินดี และยังมีของกำนัลจากฮ่องเต้ส่งมาให้อีก นี่เรียกได้ว่าเป็นงานมงคลที่ยิ่งใหญ่ครั้งหนึ่งของเมืองหลวงเลยก็ว่าได้เพราะท่านราชครูก็เป็นที่รู้จักของขุนนางมากมาย ส่วนแม่ทัพหยุนนั้นก็เป็นที่ยอมรับจากบรรดาขุนนางฝ่ายบู๊ทำให้หลิวเหว่ยต้องใช้เวลาอยู่นานกว่าจะขอตัวจากบรรดาแขกและเข้ามาหาลู่จื้อในห้องหอได้ภาพที่เขาฝันว่าจะได้เห็นอยู่ทุกคืนตั้งแต่รู้ตัวว่ารักนาง หญิงสาวที่เขารักกำลังนั่งรออยู่ที่เตียง รอให้เขาไปเปิดผ้าให้นาง“พี่หลิวเหว่ยหรือเจ้าคะ” ชายหนุ่มไม่เอ่ยอะไร เขาขยับเข้าไปใกล้กับหญิงสาวในชุดแดง “พี่หลิวเหว่ยอย่าแกล้งข้าสิเจ้าคะ ท่านพี่” หลิวเหว่ยยังไม่ได้เป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11
บทล่าสุด
เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่30
บทที่30“อี้อัน เออร์หมิง เลิกฝึกดาบแล้วมากินขนมได้แล้ว” ลู่จื้อเดินไปหาสามีที่มีใบหน้าดูแก่กว่าอายุจริงมากนัก ผมของเขาเริ่มเปลี่ยนสีเร็วกว่าที่ควร ร่างกายก็เริ่มไม่แข็งแรง ทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ในวัยหนุ่ม แต่ร่างกายกลับเหมือนชายวัยกลางคนแต่ถึงกระนั้นนางก็ยินดีที่สุดแล้วเพราะอย่างน้อย ๆ ผ่านมาเกือบจะเจ็ดปีแล้ว แต่สามีของนางก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนไปมากกว่านี้ แน่นอนว่าคงไปช่วยงานแม่ทัพหานไม่ได้อย่างแต่ก่อนแต่หลิวเหว่ยฝึกบุตรชายทั้งสองก็ไม่ถือว่าหนักหนาจนเกินไป “ท่านพี่น้ำชาเจ้าค่ะ” ลู่จื้อเอ่ยก่อนจะจับผ้าเช็ดหน้ายกขึ้นเช็ดไปตามกรอบหน้าของสามี“ท่านแม่มิเห็นเช็ดให้ข้าบ้าง” อี้อัน เด็กชายวัยเกือบหกขวบเอ่ยขึ้น “ท่านพี่ให้ข้าเช็ดให้มา ๆ ” น้องชายวันสี่ขวบหัวเราะขำพี่ชายที่ดูคล้ายจะอิจฉาบิดาของตน ต่างกับเออร์หมิงที่ติดท่านตามากกว่า ดาบฝึกได้แต่เจ้าตัวกลับชอบที่จะอ่านเขียนเรียนตำรา สมแล้วที่เป็นหลานที่ได้ใช้แซ่เหลียง หลานชายที่จะสืบสกุลเหลียงของราชครูมิเหมือนบุตรชายคนแรกอย่างอี้อันที่ชื่นชอบการต่อสู้ ไม่ว่าจะเป็นแบบที่ใช้อาวุธหรือไม่ แม้ว่าตอนนี้เจ้าตัวจะมีอายุเพียงแค่นี้แต่ความสามารถก็เรียกได
เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่29
บทที่29หลิวเหว่ยและลู่จื้อกลับเมืองหลวงมาช่วยท่านราชครูจัดการเรื่องต่าง ๆ ในจวน แต่บางครั้งแม่ทัพหานก็มาขอให้หลิวเหว่ยไปช่วยดูการฝึกเหล่านายทหารใหม่ ไม่ได้ให้ไปออกกำลังฝึกทหาร เพียงแค่ให้ไปนั่งดูการซ้อมเพื่อขวัญกำลังใจ อย่างไรหลิวเหว่ยก็เปรียบเสมือนวีรบุรุษสงครามในศึกคราก่อนงิ้วเรื่องเดิมเกี่ยวกับความรักที่น่าสงสารระหว่างหนึ่งแม่ทัพหนึ่งบุตรสาวของราชครู ถูกปรับเปลี่ยนเสียใหม่จนเป็นที่นิยมไปทั่วทั้งเมืองหลวงหรือแม้กระทั่งหัวเมืองเรื่องความรักมั่น และเชื่อใจในคนรักของตน จับใจหนุ่มสาวยิ่งนัก แม้จะเป็นเรื่องเล่าในโรงงิ้ว แต่ก็มีคนไม่น้อยที่คาดเดาได้ว่าแม่ทัพและคุณหนูผู้นั้นคือใคร จึงมักมีเสียงนินทากระทบกระเทียบอยู่เสมอยามงิ้วเรื่องนั้นเล่น หญิงสาวบางคนว่างิ้วเรื่องนั้นประโลมโลกจนเกินพอดี บุตรสาวราชครูในงิ้วช่างโง่งมเหลือเกิน เป็นถึงคุณหนูตระกูลใหญ่แต่กลับหลงใหลชายหนุ่มที่ใกล้ตาย ลู่จื้อฟังคำนินทานั้นก็เพียงแค่ยิ้มบาง ๆ ใครจะว่านางโง่งม นางหาได้ใส่ใจไม่ เพราะท้ายที่สุดเป็นนางที่ได้รักแท้เอาไว้ในกำมือคนที่จับกลุ่มนินทาชีวิตรักของผู้อื่น หาความรักได้ดีเท่าครึ่งที่นางมีหรือไม่ ก็ไม่ สา
เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่28
บทที่28ความเจ็บปวดในร่างกายและความร้อนแบบที่เคยเป็นตอนที่โดนพิษเข้าไปช่วงแรก ๆ เกิดขึ้นอีกครั้ง แต่หลิวเหว่ยก็ไม่แสดงอาการอะไรให้ลู่จื้อเห็นมากนัก เพราะเขากลัวว่าภรรยาจะเป็นกังวลมิใช่ว่าเคยเป็นอย่างนี้ครั้งแรกเสียหน่อย และถ้าหากทนไม่ไหวจริง ๆ ยาแก้เจ็บแก้ปวดที่นางว่าก็คงไม่ต้องหรอก เพราะร่างกายจะทำให้เขาหมดสติไปเอง เหมือนเมื่อตอนที่โดนครั้งแรกลู่จื้อมองสามีก็รู้ว่าอีกคนกำลังอดทน นางไม่เอ่ยอะไรเพราะไม่ว่าคำไหนก็พูดออกไปยากทั้งนั้น หญิงสาวทำเพียงแค่เช็ดเหงื่อที่ไหลออกมา ให้กับคนเป็นสามีก็เท่านั้น“เป็นอย่างไรบ้างอาการมาครบแล้วหรือยัง” เหมือนหมอเทวดาจะรู้ว่าชายหนุ่มกำลังพยายามอดทนต่อหน้าภรรยาของตน “ขอรับท่านหมอ” มือที่เหี่ยวย่นลูบเคราตนเองก่อนจะใช้เข็มแทงเข้าไปตามจุดต่าง ๆ ของร่างกายหลิวเหว่ย พอดึงออกมาปลายเข็มเป็นสีดำขึ้นมาทันที“น่าจะได้เวลาแล้ว” คนมีอายุพูดก่อนจะเดินไปหยิบยามาให้กับหลิวเหว่ย ชายหนุ่มรีบรับไปกินในทันที เขารู้มาหลายวันแล้วว่าลิ้นของตนเองไม่รับรู้รสชาติไปแล้ว แต่เพราะอย่างอื่นในร่างกายยังคงดีจึงไม่ได้พูดอะไร จะเสียดายก็แค่จะไม่สามารถรับรู้รสชาติอาหารที่ลู่จื้อทำ แม้
เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่27
บทที่27“เช่นนั้นคนผู้นี้ก็คือคนที่เจ้ารักษาไม่ได้ในรอบหลายปีสินะตาเฒ่า” หลิวเหว่ยมองชายสูงอายุสองคนคุยกันราวกับเขาและลู่จื้อมิได้อยู่ตรงนี้“ใช่ข้ารักษาไม่ได้เพราะไม่มีว่านตู๋” เสียงหัวเราะดังลั่นหลุดออกมาจากคนที่ทุกคนเรียกว่าอาจารย์ “เจ้าเองก็มีวันนี้เหมือนกันสินะ ถ้าหากข้าบอกว่าข้ามีบางสิ่งที่จะทำให้เจ้าอาจจะรักษาเขาได้ เจ้าจะยอมแลกเปลี่ยนกับข้าหรือไม่” ทั้งสองพูดคุยเหมือนเรื่องนี้เป็นเรื่องท้าทายของตนเองแต่สำหรับลู่จื้อไม่ใช่“ท่านหมอเทวดา ท่านอาจารย์ หากมีอะไรที่ช่วยสามีของข้าได้ ก็ได้โปรดช่วยด้วยเถอะเจ้าค่ะ ข้าจะยอมทำทุกอย่างเอง” ยังไม่ทันจะจบประโยคของหญิงสาวผู้เป็นสามีก็เอ่ยขึ้น “ไม่นะเสี่ยวจื้อ ไม่เป็นอะไร ไม่ต้องรักษาก็ได้”ดวงตาของผู้เฒ่าทั้งสองมองไปยังคนตรงหน้า “เจ้าจะแลกเปลี่ยนอะไรก็เอามา แต่ชีวิตของเขามิใช่เรื่องที่เจ้าจะมาทำเป็นเล่น พวกเราในเมืองนี้ทุกคนล้วนเป็นหนี้เขา” หมอเทวดาเห็นท่าว่าการเย้ากันระหว่างสหายจะเลยเถิดจนทำให้ภรรยาของคนป่วยคิดมาก จึงรีบตัดบทเสียงจิ๊ปากดังจากผู้เฒ่าที่ทุกคนเรียกว่าอาจารย์ “ข้ามีโสมที่ปลูกใกล้กับว่านตู๋ คนที่ให้ข้ามาบอกว่ามันจะมีสรรพคุ
เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่26
บทที่26ลู่จื้อเช็ดเนื้อเช็ดตัวสามีของนาง ทั้ง ๆ ที่หมอเทวดาบอกว่าอาการเช่นนี้จะไม่มีอีกแล้ว แต่คงเพราะเหนื่อยจากการเดินทางสุดท้ายไข้ของชายหนุ่มก็ขึ้น ในการพักโรงเตี๊ยมที่สอง โชคยังดีที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้ มีบ่อน้ำแร่ร้อนซึ่งทำให้สมุนไพรที่ใช้แช่อาบตัวนั้นได้ผลดีขึ้นกว่าเก่าอาการไข้จึงมีเพียงแค่ไม่กี่วันแล้วก็เดินทางต่อได้ ลู่จื้อไม่ได้พูดถึงความลำบากที่ต้องดูแลสามี มันไม่ได้ลำบากเลยสักนิด แต่มันหนักใจเสียมากกว่าที่เห็นเขาต้องเจ็บป่วยและทรมาน“พ้นเขาลูกนี้ไปก็จะถึงหมู่บ้านของอาเฉิงแล้ว” ลู่จื้อมองตามไปอย่างยิ้ม ๆ “สวยจังนะเจ้าคะ”“อื้อสวยพี่ก็เพิ่งรู้ว่าหมู่บ้านที่อาเฉิงอยู่งดงามถึงเพียงนี้ แต่เขาก็ต้องไปรบ” แม้ว่าจะเป็นหน้าที่แต่บางครั้ง ลู่จื้อก็อยากตัดพ้อสวรรค์บ้างเหมือนกันที่ต้องให้พี่หลิวเหว่ยของนางนั้นรับเคราะห์แต่เพียงผู้เดียวและสำหรับลู่จื้อแล้วชื่อเสียงที่หลิวเหว่ยได้มาจากการกระทำครั้งนี้นางก็ไม่สนใจเลยสักนิด ที่จริงเป็นหลิวเหว่ยคิดไปเองว่ามันสำคัญ แน่นอนมันสำคัญสำหรับคนอื่นไม่ใช่ในสายตาของนาง“ท่านพี่มาเช่นนี้ไม่ได้บอกก่อนเขาจะอยู่หรือไม่เจ้าคะ หมู่บ้านก็ดูเงียบ ๆ พิกล” หลิว
เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่25
บทที่25“พี่มีเพื่อนบ้านอยู่นอกเมืองเห็นว่าเป็นเขาที่งดงามเจ้าอยากจะไปหรือไม่” ลู่จื้อไม่ปฏิเสธอีกคนอยู่แล้ว หญิงสาวมองคนรักที่แม้จะดูคล้ายกับคนปกติไม่ได้เป็นอะไรแต่เหงื่อที่ซึมอยู่น้อย ๆ ที่ขมับก็ทำให้รู้ว่าเจ้าตัวก็รู้สึกไม่สบายตัวอยู่บ้างเหมือนกันมือเรียวยกผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดเหงื่อนั่นออก “หากท่านพี่เจ็บปวดหรือเป็นอะไรก็ต้องบอกข้าทันทีนะเจ้าคะ ห้ามฝืนเด็ดขาด” แม้แต่เอ่ยคำเช่นนั้นออกไปแต่ก็ไม่แน่ใจว่าคนดื้อรั้นอย่างหลิวเหว่ยจะยอมเชื่อฟังนางไหมเพราะพี่หลิวเหว่ยที่นางรู้จักที่จริงก็ดื้ออยู่พอควร “ถ้าไม่บอกเจ้าแล้วพี่จะบอกใครกัน” ลู่จื้อหัวเราะคิกคัก “ไม่ต้องมาเย้าข้าเลย ก่อนหน้านี้ถ้าข้าไม่ดึงดันคงไม่มีทางรู้ ว่าแต่บนเขาที่ว่ามีอะไรบ้างหรือเจ้าคะ” หลิวเหว่ยส่ายหน้า “พี่เองก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่เขามาเยือนแถวนั้นจึงอยากจะไปเยี่ยมเขาบ้าง เขาเป็นคนที่พี่ไว้ใจตอนที่ไปรบน่ะ”“จะต้องเป็นสหายที่ดีของท่านพี่แน่ ๆ แต่ว่าหนทางยังอีกยาว ท่านพี่เล่าเรื่องที่สนามรบให้ข้าฟังได้หรือไม่เจ้าคะ” หลิวเหว่ยมีสีหน้าแปลกใจ “ในบันทึกพวกนั้นเจ้ายังอ่านไม่เต็มที่อีกหรือ” ลู่จื้อทำหน้างอน “ก็นั่งรถม้าไปตั
เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่24
บทที่24วันงานมงคลของแม่ทัพหยุนและบุตรสาวของท่านราชครูเหลียงเป็นอะไรที่เรียกได้ว่าแปลกกว่างานอื่น ๆ แม่ทัพหนุ่มนำขบวนรับตัวเจ้าสาวมาที่จวนตระกูลหยุนเพื่อกราบไหว้บรรพบุรุษที่อยู่ในนั้น ก่อนที่จะย้อนกลับไปที่ตระกูลเหลียงเพื่อทำพิธีที่เหลือทั้งคำนับฟ้าดินและส่งตัวเจ้าสาวเข้าห้องหอก็ล้วนทำที่ตระกูลเหลียงทั้งสิ้น ทุกคนจึงรับรู้กันทั่วว่าแม่ทัพหนุ่มนั้นแต่งเข้าบ้านภรรยาบรรดาแม่ทัพนายกองที่ชายหนุ่มเคยช่วยชีวิตและร่วมรบต่างมาร่วมแสดงความยินดี และยังมีของกำนัลจากฮ่องเต้ส่งมาให้อีก นี่เรียกได้ว่าเป็นงานมงคลที่ยิ่งใหญ่ครั้งหนึ่งของเมืองหลวงเลยก็ว่าได้เพราะท่านราชครูก็เป็นที่รู้จักของขุนนางมากมาย ส่วนแม่ทัพหยุนนั้นก็เป็นที่ยอมรับจากบรรดาขุนนางฝ่ายบู๊ทำให้หลิวเหว่ยต้องใช้เวลาอยู่นานกว่าจะขอตัวจากบรรดาแขกและเข้ามาหาลู่จื้อในห้องหอได้ภาพที่เขาฝันว่าจะได้เห็นอยู่ทุกคืนตั้งแต่รู้ตัวว่ารักนาง หญิงสาวที่เขารักกำลังนั่งรออยู่ที่เตียง รอให้เขาไปเปิดผ้าให้นาง“พี่หลิวเหว่ยหรือเจ้าคะ” ชายหนุ่มไม่เอ่ยอะไร เขาขยับเข้าไปใกล้กับหญิงสาวในชุดแดง “พี่หลิวเหว่ยอย่าแกล้งข้าสิเจ้าคะ ท่านพี่” หลิวเหว่ยยังไม่ได้เป
เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่23
บทที่23“ท่านแม่ทัพช่วงนี้เป็นช่วงที่อาการจะต้องกำเริบใช่หรือไม่” หมอเทวดาเคยมารักษาหลิวเหว่ยรอบที่แล้วกลับมาช่วยดูแลชายหนุ่มอีกครั้ง“ไม่แล้วขอรับ ต้องขอบคุณท่านหมอ สมแล้วที่ทุกคนต่างเรียกท่านว่าหมอเทวดา” ชายชราเคราขาวลูบเคราตนเองเรื่อย ๆ ราวกับคิดอะไรสักอย่าง “ยาพิษที่เจ้าโดนมันร้ายกาจมาก ทุกวันนี้ที่อยู่ได้ก็เพราะยาล้างพิษของหมอหลวง ส่วนยาที่ข้าจัดเอาไว้ให้ในช่วงสิบกว่าวันก่อนงานมงคลของเจ้าจะเริ่ม ก็ทำได้เพียงยื้ออาการไม่ให้มีไข้ก็เท่านั้น อะไรที่จะเสื่อม มันก็ยังคงเสื่อมต่อไปห้ามไม่ได้ จะว่าไปก็มีอยู่อย่าง สมุนไพรหายากว่านตู๋ แม้ว่าตัวว่านจะเป็นพิษร้ายแรง แต่หากใช้ในปริมาณที่พอเหมาะก็จะสามารถสงบอาการของเจ้าได้” หลิวเหว่ยฟังคำของหมอเทวดาอย่างมีความหวัง “แล้วว่านนี้ต้องหาที่ใดหรือท่านหมอ”หมอเทวดาส่ายหน้า “ร้อยปีมีต้นหนึ่งตั้งแต่เกิดมาข้าก็ยังไม่เคยเห็นเองกับตา เพียงแค่เจอในตำราที่บรรพบุรุษเขียนเอาไว้”ใบหน้าของหลิวเหว่ยหมองลงในทันควัน ขนาดว่าพยายามที่จะไม่คาดหวังแล้ว แต่สุดท้ายก็ยังอดที่จะหวังไม่ได้อยู่ดี “ท่านหมอแค่ให้ข้าได้ใช้ชีวิตกับนางในช่วงนี้เยี่ยงคนธรรมดาก็ถือว่าดีมากแล้ว
เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม บทที่22
บทที่22เส้นทางในจวนที่มาอยู่ตั้งแต่เด็กจนเป็นหนุ่มเป็นสิ่งที่คุ้นเคย มองไปทางไหนก็มีแต่ความทรงจำที่ดี ไม่เคยมีสักช่วงที่เขารู้สึกอึดอัดใจตอนที่อยู่ที่นี่ ผู้คนที่นี่ล้วนดีต่อเขา“พี่หลิวเหว่ย เป็นเช่นไรบ้าง เมื่อครู่ก่อนที่จริงก็พักใหญ่แล้วได้ยินเสียงโวยวายแต่ท่านพ่อส่งคนมาบอกไม่ให้ข้าออกไป” หลิวเหว่ยมองใบหน้าที่เขาเฝ้าฝันถึงตลอดมา “พี่ให้แม่ทัพหานเป็นผู้ใหญ่มาสู่ขอเจ้า ขอโทษนะเสี่ยวจื้อที่คิดเองโดยไม่ถามความเห็นเจ้า” ลู่จื้อส่งยิ้มให้อีกฝ่าย แน่นอนว่ามีความไม่พอใจ แต่หากนางมัวแต่โกรธวันเวลาก็จะยิ่งเหลือน้อยลงไปอีก ระหว่างนางกับพี่หลิวเหว่ยตอนนี้เอาเข้าจริงก็ไม่รู้ว่าเหลือเวลามากน้อยเพียงใด แต่ไม่ว่าอย่างไร นางก็จะใช้มันให้มีความสุขที่สุด“ต่อไปเจ้าเป็นคนนำดีหรือไม่” คำพูดของหลิวเหว่ยช่างน่าขันยิ่งนัก มีผู้ใดให้ภรรยาเป็นผู้นำกันบ้าง “ในเมื่อเจ้าจะต้องดูแลทุกอย่าง และเมื่อครู่ท่านลุงยังขอให้ข้าแต่งเข้าสกุล แต่หากมีบุตร ซึ่งก็มิรู้ว่าจะมีได้หรือไม่ต้องลองถามท่านหมอดู ก็จะให้ใช้แซ่ข้า หากเรามีบุตรได้สักสองสามคนก็ดีสินะ ให้เป็นแซ่ข้าหนึ่งคน แซ่เจ้าหนึ่งคน” ลู่จื้อมองคนที่เอ่ยคำเหล่า
