เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 18 วางอำนาจ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-02 20:06:54บทที่เกี่ยวข้อง
เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 19 แกล้งเมา
ที่ผับ XXX ที่ฉันมาเป็นประจำ“ใครจะคิดว่ากาลนานจะเป็นลูกคนรวย ลูกเจ้าของบริษัทแบบนี้แถมตอนนี้เขายังข่มวางอำนาจใส่ฉันไม่หยุด” ฉันหันไปคุยกับน้ำตาลที่กำลังนั่งจิบเหล้าในแก้วพลางมองดูหนุ่มหล่อที่เดินผ่านไปมาตรงโต๊ะที่เรานั่งอยู่“เออ ฉันก็คิดเหมือนแก ดีนะที่ฉันทำงานตลอดตอนอยู่ต่อหน้าคุณกาลนาน” ฉันอดหัวเราะไม่ได้ที่เธอห่วงแต่เรื่องนี้จริงๆ สินะ“วันนี้แฟนแกมาป่ะ ไปนอนบ้านฉันมั้ย” ฉันชวนน้ำตาลเพราะอยากกลับไปกินเหล้าที่บ้านต่อเพราะถ้าฉันเมาแล้วขว้างแก้วอีกจะทำยังไงล่ะ“มาจ้ะ เสียใจด้วยนะเพราะคืนนี้เขาจะมาค้างกับฉันและอยู่อาทิตย์นึง” แฟนน้ำตาทำงานเป็นเจ้าของธุรกิจร้านอาหารที่ต้องเดินทางไปดูร้านบ่อยเพราะมีหลายสาขาในประเทศจึงไปๆ มาๆ“อดเลย กะจะนั่งกินชิลล์ๆ ที่บ้านซะหน่อย” ฉันทำหน้าเซ็งแล้วซบไหล่น้ำตาล“วันนี้แกกับคุณกาลนานเป็นไงบ้าง ทำงานเป็นเลขาเขาวันแรก”“สุดๆ เลยถ้าฉันรู้แต่แรกว่าเขาเป็นคนแบบนี้ฉันคงไม่กล้าคบกับเขาหรอก”“สุดๆ เลยเหรอ” น้ำตาลถามย้ำ“มาก เขาใช้ฉันสารพัดแถมยังคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงคนอื่นเสียงดังบางทีก็เปิดลำโพงคุยหวานจนฉันเลี่ยนจะอ้วกอยู่ละ”“อ๋อ งั้นเหรอแกหึงเขาสินะ”“ไม่ได้ห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-02เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 20 ชอบใครมากกว่ากัน
“ลงมา” กาลนานเปิดประตูรถคันหรูของเขาตรงฝั่งที่ฉันนั่งอยู่“ไม่ลง คุณจะพาฉันไปไหน” ฉันนั่งกอดอกดื้อดึงให้ตายก็ไม่ยอมลงจากรถแน่ๆ“จะลงดีๆ มั้ยครับ” เขายืนพูดเอาแขนเท้ากับประตูรถ เมื่อมีโอกาสฉันจึงดันประตูรถเปิดออกให้กว้างแล้ววิ่งออกมา แต่ก็ไม่ทันข้อมือแข็งแรงของเขาที่คว้าข้อมือของฉันไว้จนแน่น“ถ้าคุณหนี ผมจะจูบคุณตรงนี้แหละ” กาลนานไม่พูดเปล่าเขาดึงฉันให้ไปแนบกับอกกว้างของเขาจนฉันเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาที่โกรธและโมโหเขาจนแทบจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆ“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้ ฉันจะฟ้องกรมแรงงานว่าคุณทำร้ายและทารุณฉัน”“อย่างนั้นก็ได้ครับ ผมจะได้ไล่คุณออกเลย” นี่เขาคงเห็นว่าฉันกลัวจะถูกไล่ออกสินะ ถ้ามีเจ้านายที่แย่นิสัยไม่ดีแบบนี้ ฉันก็ไม่อยากอยู่เหมือนกัน“คุณมันเลว ฉันจะแจ้งตำรวจให้มาจับคุณ” ฉันพูดต่อ“อยากจับตรงไหนก็จับเลยแต่ขอเป็นตำรวจผู้หญิงนะ” เขาแกล้งเอามือปัดเป้ากางเกงตัวเองทำหน้ายียวน“นี่คุณ ฉันแจ้งตำรวจจริงๆ นะ” ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะกดโทรออก“เรื่องผัวเมียเขาไม่ยุ่งหรอกนะคุณ แล้วอีกอย่างเลิกขัดขืนผมได้แล้วผมไม่อยากใช้กำลังกับคุณ”เปรี้ยะ ฉันตบหน้าเขาให้มีสติไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-02เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 21 จำใจ
ใช่ ฉันจะไม่ยอมให้เขาทำตามอำเภอใจเด็ดขาด“คุณไม่ได้เก่งไปกว่าอคินเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอื่นหรือว่าเรื่องบนเตียง คุณอายุแค่นี้จะเก่งกว่าเขาได้อย่างไรกัน คิดว่ามีเงินมีทองผู้หญิงก็ยอมหมดเหรอคะ”“รินรดา” เขาตะคอกใส่ฉันดังลั่นแววตาขึงขังด้วยความโกรธ“ก็คุณอยากได้ยินไม่ใช่เหรอ ฉันก็พูดความจริงกับคุณแล้วไง” ฉันน้ำตาไหลออกมาทันทีไม่คิดว่าการพูดให้เขาเจ็บตัวฉันเองจะเจ็บมากขนาดนี้เหมือนกัน ฉันยืนหันหลังให้เขาแล้วสะอื้นร้องไห้“ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงที่คุณพามาที่นี่เพื่อสนองอารมณ์ของคุณ ฉันเคยคิดว่าฉันแตกต่างและคุณรักฉันจริงๆ จากใจแต่ฉันคิดผิด สุดท้ายคุณก็พาฉันมาที่คอนโดนี้เหมือนกับพาผู้หญิงคนอื่นๆ มา” ฉันยิ่งร้องไห้สะอื้นจนตัวสั่นเทาโดยที่กางเกงในตัวบางของฉันลงไปกองกับพื้นแล้ว กาลนานค่อยๆ นั่งลงคุกเข่าแล้วดึงกางเกงในของฉันที่กองกับข้อเท้าขึ้นมาอย่างอ่อนโยนแล้วใส่ให้ฉันตามเดิม“ผมขอโทษ” เขาโอบกอดสะโพกและเอวของฉันจนแน่นในขณะที่เขายังนั่งคุกเข่าอยู่“ต่อไป อย่าทำแบบนี้อีกฉันไม่ใช่สิ่งของหรือของตายของใคร เรื่องวันนี้ฉันจะไม่ติดใจเอาความคุณ ฉันขอลาออกค่ะ” ฉันแกะแขนของกาลนานที่คุกเข่ากอดเอวของฉันเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-02เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 22 วงจรอุบาทว์
ฉันตกลงมาทานข้าวกับคุณนิรันด์ที่ร้านอาหารหรูมีดนตรีแจ๊ซเล่นสด ค่าอาหารคงจะแพงไม่น้อยบวกกับบรรยากาศที่หรูหราสำหรับคนรวยๆ มีเงินเท่านั้น“คุณนิรันด์คะ ฉันเกรงใจค่ะที่มาร้านอาหารแพงขนาดนี้” ฉันพูดกับเขาเมื่อก้าวขาเข้าไปยังร้านที่มีบริกรมาคอยให้บริการเป็นอย่างดี“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ผมเองก็อยากทานร้านนี้ด้วยอาหารที่นี่อร่อยมากนะเผื่อคุณรินจะชอบแล้วอีกอย่างค่ำนี้ผมโชคดีมากที่ไม่ต้องทานข้าวคนเดียว” เขาพูดพร้อมยิ้มแย้มแสดงท่าทางใจดีจนฉันลดความกังวลไปได้บ้าง ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมาทานอาหารร้านหรูขนาดนี้เลย ฉันเดินตามเขาเข้ามาด้านใน“สวัสดีครับคุณนิรันด์” บริกรมายืนยกมือไหว้เขาอย่างคุ้นเคย เขาพาเรามานั่งด้านในสุดที่มันดูส่วนตัวเป็นพิเศษ“เชิญนั่งครับคุณริน” เขาขยับเก้าอี้ให้ฉันนั่ง“ขอบคุณมากค่ะคุณนิรันด์ แต่คุณอย่าทำแบบนี้อีกนะคะฉันเป็นลูกจ้างของคุณมันไม่เหมาะสมค่ะ” ฉันต้องรีบบอกเขาไว้กับการเทคแคร์ที่มันเกินจำเป็นเพราะฉันเป็นลูกจ้างไม่ใช่ผู้หญิงคนรักของเขา“ผมมองคุณเป็นผู้หญิงที่สวยและเก่งไม่เคยมองคุณเป็นลูกจ้างเลยนะครับ” เขาหยิบเมนูจากบริกรส่งให้ฉัน“คุณนิรันด์สั่งเลยค่ะฉันทานได้หมดค่ะ” ฉ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 23 อัพเลเวล
เช้าวันต่อมาฉันยืนส่องกระจกหมุนซ้ายหมุนขวาสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง กระโปรงทรงเอสั้นเหนือเข่าสีดำรัดรูปที่ฉันไม่ได้ใส่มานานมาก โชคดีที่ฉันยังคงใส่ได้อยู่เพราะช่วงหลังมานี้ฉันดูมีน้ำมีนวลกว่าเมื่อก่อน ฉันยิ้มให้ตัวเองในกระจก นี่ฉันแต่งหน้าจัดไปหรือเปล่านะลิปสติกสีแดงที่ฉันแต้มบนปากฉันมองมันหลายครั้งจนอยากจะเช็ดออก “ไม่แดงหรอกมั้ง เพราะฉันเคยใช้แต่ลิปกลอสสีชมพูเลยอาจยังไม่ชินกับการทาลิปสติกเนื้อแมตต์แบบนี้” ฉันยืนพูดกับตัวเองหน้ากระจกตอนนี้ฉันเป็นเลขาแล้วก็ต้องสวย เฉี่ยวสิจะให้แต่งตัวเสื้อผ้าหลวมๆ ใช้ลิปกลอสเปลี่ยนสีก็คงจะดูเด็กน้อยไป แล้วฉันจะไปสู้กับใครได้ล่ะอย่างน้อยคนก็มองกันแค่ภายนอกเป็นอย่างแรกอยู่แล้วไม่ใช่เหรอถ้าฉันไม่อัพเลเวลตัวเอง คงต้องแพ้เกมนี้แน่ๆที่ทำงาน“ว้าวๆ ดูสิใครนะ มองข้างหลังยังสวยขนาดนี้เลยเหรอ” น้ำตาลรีบเดินมาหาฉันตรงประตูลิฟต์“อย่าแซวฉันสิ ฉันเขินนะ” ฉันดึงกระโปรงสั้นให้ลงมานิดหน่อยแก้เขิน“แกสวยจริงๆ นะยัยรินแกน่าจะแต่งแบบนี้มานานละรับรองผู้ชายมารุมจีบแกไม่เว้นแต่ละวันแน่ๆ”“แกพูดแบบนี้ ฉันค่อยมั่นใจตัวเองหน่อย”“เป็นไงบ้างงานเป็นเลขาของคุณกาลนาน”“ก็พอได
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 24 นางฟ้ากับซาตาน
ตอนเย็นกาลนานกับอาร์นัดกันไปต่อยมวยเล่นที่ยิม เขาอาจจะอยากไปผ่อนคลายกันด้วยแต่น่าจะเป็นกาลนานมากกว่าที่ผ่อนคลาย อาร์คงไม่กล้าต่อยเขาแน่ๆ“พี่รินไปด้วยกันมั้ยชวนพี่น้ำตาลไปด้วย” อาร์ถามฉัน“หาเพื่อนดิ ทำไมกลัวเขาซ้อมนายจนอ่วมหรือไง” ฉันแซวอาร์“พูดก็พูดเถอะพี่ ผมเคยเล่นยูโดกับมันเรี่ยวแรงมันเยอะใช่ย่อยเห็นตัวบางๆ แบบนั้นจับผมทุ่มไม่หยุดเวลาผมไปมองสาวที่มันคบตอนเรียนด้วยกันปีหนึ่งนี่ดีหน่อยที่มันชวนไปต่อยมวยจะได้ไม่ต้องโดนมันทุ่มเพราะผมก็ต่อยเป็นอยู่นะ” อาร์กระซิบที่ข้างหูของฉัน“ขนาดนั้นเลย แค่มองสาวแค่เนี้ยนะ” ฉันถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ“ก็ใช่สิมันบอกคนที่แย่งแฟนมันจะใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่เพื่อนหรือคนที่มันไว้ใจ”“อ๋อ”“อยู่ลับหลังแแบบนี้ผมขอเรียกว่ามันนะพี่ แต่ถ้าอยู่กับคนอื่นผมไม่กล้าเรียกหรอกพี่รินห้ามบอกใครล่ะ” เขาเดินเบียดฉันอีก“ก็ได้ๆ ไม่บอกใครหรอก” ฉันบอกเขา ใครจะไปพูดลูกน้องตัวเองเรียกเจ้านายว่ามันว่าไอ้ มีหวังโดนไล่ออกกันพอดีเพราะฉันเองก็เรียกเขาว่าไอ้สำส่อนเหมือนกัน จู่ๆ ฉันก็หัวเราะขึ้นมาอย่างลืมตัว“หัวเราะอะไรพี่ริน อย่าบอกนะว่าก็แอบด่าเขาเหมือนกัน” แล้วเราก็หัวเราะกันจนมา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 25 เพื่อเงินเจ็ดล้าน
“เชิญนั่งครับคุณรินรดา” คุณนิรันด์กาลบอกฉันเมื่อเราเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขา “ค่ะ ขอบคุณค่ะ” ฉันขยับเก้าอี้แล้วนั่งลง “ผมเพิ่งรู้เมื่อกี้ ว่าคุณเป็นเลขาของกาลนานลูกชายของผม” “ค่ะ ฉันเพิ่งเป็นค่ะแต่ยังไม่เก่งlสักเท่าไหร่ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะค่ะ” “เรื่องนี่ผมพอทราบครับ เพราะว่าเจ้ารันด์บอกผมแล้วว่ากาลนานลูกชายคนเล็กของผมบังคับให้คุณทำ” ฉันได้ฟังก็นิ่งเงียบเพราะมันจริงแบบที่เขาพูดทุกอย่าง “ฉันจะตั้งใจและเรียนรู้งานให้เต็มที่ค่ะ” “คุณทำได้อย่างไรที่ทำให้ลูกชายของผมเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแบบนี้เพราะปกติเขาแทบไม่เข้าใกล้กันเลยด้วยซ้ำมาวันนี้ผมเห็นพวกเขาช่วยกันดูเอกสารอย่างขยันขันแข็งผมมีความสุขมากครับ” คุณนิรันด์กาลพูดอย่างยิ้มแย้มแสดงถึงความอิ่มอกอิ่มใจแต่ฉันจะบอกเขายังไงดีว่าคุณกำลังเข้าใจผิด ลูกชายของเขาไม่ได้รักใคร่กันแต่อย่างใดแต่จะฆ่ากันตายเพราะผู้หญิงอยู่แล้ว “คือว่าฉันไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ” ฉันกำลังงงอยู่ว่าทำไมคุณนิรันด์กาลถึงมองว่าลูกชายทั้งคู่ของตัวเองรักใคร่กลมเกลียวกัน “ห้าล้านบาท” คุณนิรันด์กาลพูดขึ้น “อะๆ ไรนะคะห้าล้าน” หรือว่าเขาจะจ้างฉันออกโอเคค่ะตกลงเลย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่1 เจอกันครั้งแรก
เสียงเพลงที่ดังเร้าใจในผับแห่งหนึ่งทำเอาหัวใจของฉันแทบจะกระโดดโลดเต้นออกมาฉันเต้นและดื่มโดยไม่รู้ว่าแก้วที่เท่าไหร่แล้วที่กรอกใส่ปากไม่หยุดฉันกลายเป็นคนขี้เหล้าเมายาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ความเจ็บปวดซัดมาเต็มๆ ที่หัวใจไม่หยุดหย่อนเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองอาทิตย์ก่อน"พอกันทีชีวิตบัดซบแบบนี้" ฉันขว้างแก้วเหล้าไปที่ผนังกำแพงของร้านและรีบพาตัวเองออกมาจากผับนั้นอย่างรวดเร็ว หวังว่าฉันจะไม่โดนตำรวจตามมาจับหรอกนะ"สะใจโว้ย นังริน นังรินแกมันบ้า"ฉันตะโกน และวิ่งมาที่รถรีบปิดประตูอย่างไวเช้าวันต่อมาฉันก้าวเท้าเข้ามาในบริษัทที่ฉันทำงานได้ประมาณเกือบ 6 ปี ด้วยความมั่นใจในความสวยจนใครๆ ต้องเหลียวหลัง"สวัสดีค่ะพี่รินเมื่อคืนดื่มหนักหรือคะตาดูบวมๆ" จิวยืนยิ้มแฉ่งตรงประตูทางเข้า ทำเอาฉันหมดความมั่นใจไปเลย"ฉันมาส์คหน้ามาหรอกย่ะ ให้มันดูเต่งตึง" ใครจะไปรู้ว่าเมื่อคืนฉันร้องไห้มาอย่างหนักแค่ไหน"นั่นสิคะ…พี่รินก็อายุมากแล้วก็ต้องดูแลตัวเองเป็นพิเศษ" ยัยจิวปากเสียแล้วหนึ่งฉันแค่อยู่ในวัยผู้ใหญ่ขึ้นมานิดนึงช่วยเรียกให้ถูกด้วย“ฉันอายุแค่สามสิบสาม บางทีฉันยังดูหน้าเด็กกว่าคนแถวๆ นี้อี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
บทล่าสุด
เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 25 เพื่อเงินเจ็ดล้าน
“เชิญนั่งครับคุณรินรดา” คุณนิรันด์กาลบอกฉันเมื่อเราเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขา “ค่ะ ขอบคุณค่ะ” ฉันขยับเก้าอี้แล้วนั่งลง “ผมเพิ่งรู้เมื่อกี้ ว่าคุณเป็นเลขาของกาลนานลูกชายของผม” “ค่ะ ฉันเพิ่งเป็นค่ะแต่ยังไม่เก่งlสักเท่าไหร่ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะค่ะ” “เรื่องนี่ผมพอทราบครับ เพราะว่าเจ้ารันด์บอกผมแล้วว่ากาลนานลูกชายคนเล็กของผมบังคับให้คุณทำ” ฉันได้ฟังก็นิ่งเงียบเพราะมันจริงแบบที่เขาพูดทุกอย่าง “ฉันจะตั้งใจและเรียนรู้งานให้เต็มที่ค่ะ” “คุณทำได้อย่างไรที่ทำให้ลูกชายของผมเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแบบนี้เพราะปกติเขาแทบไม่เข้าใกล้กันเลยด้วยซ้ำมาวันนี้ผมเห็นพวกเขาช่วยกันดูเอกสารอย่างขยันขันแข็งผมมีความสุขมากครับ” คุณนิรันด์กาลพูดอย่างยิ้มแย้มแสดงถึงความอิ่มอกอิ่มใจแต่ฉันจะบอกเขายังไงดีว่าคุณกำลังเข้าใจผิด ลูกชายของเขาไม่ได้รักใคร่กันแต่อย่างใดแต่จะฆ่ากันตายเพราะผู้หญิงอยู่แล้ว “คือว่าฉันไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ” ฉันกำลังงงอยู่ว่าทำไมคุณนิรันด์กาลถึงมองว่าลูกชายทั้งคู่ของตัวเองรักใคร่กลมเกลียวกัน “ห้าล้านบาท” คุณนิรันด์กาลพูดขึ้น “อะๆ ไรนะคะห้าล้าน” หรือว่าเขาจะจ้างฉันออกโอเคค่ะตกลงเลย
เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 24 นางฟ้ากับซาตาน
ตอนเย็นกาลนานกับอาร์นัดกันไปต่อยมวยเล่นที่ยิม เขาอาจจะอยากไปผ่อนคลายกันด้วยแต่น่าจะเป็นกาลนานมากกว่าที่ผ่อนคลาย อาร์คงไม่กล้าต่อยเขาแน่ๆ“พี่รินไปด้วยกันมั้ยชวนพี่น้ำตาลไปด้วย” อาร์ถามฉัน“หาเพื่อนดิ ทำไมกลัวเขาซ้อมนายจนอ่วมหรือไง” ฉันแซวอาร์“พูดก็พูดเถอะพี่ ผมเคยเล่นยูโดกับมันเรี่ยวแรงมันเยอะใช่ย่อยเห็นตัวบางๆ แบบนั้นจับผมทุ่มไม่หยุดเวลาผมไปมองสาวที่มันคบตอนเรียนด้วยกันปีหนึ่งนี่ดีหน่อยที่มันชวนไปต่อยมวยจะได้ไม่ต้องโดนมันทุ่มเพราะผมก็ต่อยเป็นอยู่นะ” อาร์กระซิบที่ข้างหูของฉัน“ขนาดนั้นเลย แค่มองสาวแค่เนี้ยนะ” ฉันถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ“ก็ใช่สิมันบอกคนที่แย่งแฟนมันจะใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่เพื่อนหรือคนที่มันไว้ใจ”“อ๋อ”“อยู่ลับหลังแแบบนี้ผมขอเรียกว่ามันนะพี่ แต่ถ้าอยู่กับคนอื่นผมไม่กล้าเรียกหรอกพี่รินห้ามบอกใครล่ะ” เขาเดินเบียดฉันอีก“ก็ได้ๆ ไม่บอกใครหรอก” ฉันบอกเขา ใครจะไปพูดลูกน้องตัวเองเรียกเจ้านายว่ามันว่าไอ้ มีหวังโดนไล่ออกกันพอดีเพราะฉันเองก็เรียกเขาว่าไอ้สำส่อนเหมือนกัน จู่ๆ ฉันก็หัวเราะขึ้นมาอย่างลืมตัว“หัวเราะอะไรพี่ริน อย่าบอกนะว่าก็แอบด่าเขาเหมือนกัน” แล้วเราก็หัวเราะกันจนมา
เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 23 อัพเลเวล
เช้าวันต่อมาฉันยืนส่องกระจกหมุนซ้ายหมุนขวาสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง กระโปรงทรงเอสั้นเหนือเข่าสีดำรัดรูปที่ฉันไม่ได้ใส่มานานมาก โชคดีที่ฉันยังคงใส่ได้อยู่เพราะช่วงหลังมานี้ฉันดูมีน้ำมีนวลกว่าเมื่อก่อน ฉันยิ้มให้ตัวเองในกระจก นี่ฉันแต่งหน้าจัดไปหรือเปล่านะลิปสติกสีแดงที่ฉันแต้มบนปากฉันมองมันหลายครั้งจนอยากจะเช็ดออก “ไม่แดงหรอกมั้ง เพราะฉันเคยใช้แต่ลิปกลอสสีชมพูเลยอาจยังไม่ชินกับการทาลิปสติกเนื้อแมตต์แบบนี้” ฉันยืนพูดกับตัวเองหน้ากระจกตอนนี้ฉันเป็นเลขาแล้วก็ต้องสวย เฉี่ยวสิจะให้แต่งตัวเสื้อผ้าหลวมๆ ใช้ลิปกลอสเปลี่ยนสีก็คงจะดูเด็กน้อยไป แล้วฉันจะไปสู้กับใครได้ล่ะอย่างน้อยคนก็มองกันแค่ภายนอกเป็นอย่างแรกอยู่แล้วไม่ใช่เหรอถ้าฉันไม่อัพเลเวลตัวเอง คงต้องแพ้เกมนี้แน่ๆที่ทำงาน“ว้าวๆ ดูสิใครนะ มองข้างหลังยังสวยขนาดนี้เลยเหรอ” น้ำตาลรีบเดินมาหาฉันตรงประตูลิฟต์“อย่าแซวฉันสิ ฉันเขินนะ” ฉันดึงกระโปรงสั้นให้ลงมานิดหน่อยแก้เขิน“แกสวยจริงๆ นะยัยรินแกน่าจะแต่งแบบนี้มานานละรับรองผู้ชายมารุมจีบแกไม่เว้นแต่ละวันแน่ๆ”“แกพูดแบบนี้ ฉันค่อยมั่นใจตัวเองหน่อย”“เป็นไงบ้างงานเป็นเลขาของคุณกาลนาน”“ก็พอได
เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 22 วงจรอุบาทว์
ฉันตกลงมาทานข้าวกับคุณนิรันด์ที่ร้านอาหารหรูมีดนตรีแจ๊ซเล่นสด ค่าอาหารคงจะแพงไม่น้อยบวกกับบรรยากาศที่หรูหราสำหรับคนรวยๆ มีเงินเท่านั้น“คุณนิรันด์คะ ฉันเกรงใจค่ะที่มาร้านอาหารแพงขนาดนี้” ฉันพูดกับเขาเมื่อก้าวขาเข้าไปยังร้านที่มีบริกรมาคอยให้บริการเป็นอย่างดี“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ผมเองก็อยากทานร้านนี้ด้วยอาหารที่นี่อร่อยมากนะเผื่อคุณรินจะชอบแล้วอีกอย่างค่ำนี้ผมโชคดีมากที่ไม่ต้องทานข้าวคนเดียว” เขาพูดพร้อมยิ้มแย้มแสดงท่าทางใจดีจนฉันลดความกังวลไปได้บ้าง ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมาทานอาหารร้านหรูขนาดนี้เลย ฉันเดินตามเขาเข้ามาด้านใน“สวัสดีครับคุณนิรันด์” บริกรมายืนยกมือไหว้เขาอย่างคุ้นเคย เขาพาเรามานั่งด้านในสุดที่มันดูส่วนตัวเป็นพิเศษ“เชิญนั่งครับคุณริน” เขาขยับเก้าอี้ให้ฉันนั่ง“ขอบคุณมากค่ะคุณนิรันด์ แต่คุณอย่าทำแบบนี้อีกนะคะฉันเป็นลูกจ้างของคุณมันไม่เหมาะสมค่ะ” ฉันต้องรีบบอกเขาไว้กับการเทคแคร์ที่มันเกินจำเป็นเพราะฉันเป็นลูกจ้างไม่ใช่ผู้หญิงคนรักของเขา“ผมมองคุณเป็นผู้หญิงที่สวยและเก่งไม่เคยมองคุณเป็นลูกจ้างเลยนะครับ” เขาหยิบเมนูจากบริกรส่งให้ฉัน“คุณนิรันด์สั่งเลยค่ะฉันทานได้หมดค่ะ” ฉ
เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 21 จำใจ
ใช่ ฉันจะไม่ยอมให้เขาทำตามอำเภอใจเด็ดขาด“คุณไม่ได้เก่งไปกว่าอคินเลยค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอื่นหรือว่าเรื่องบนเตียง คุณอายุแค่นี้จะเก่งกว่าเขาได้อย่างไรกัน คิดว่ามีเงินมีทองผู้หญิงก็ยอมหมดเหรอคะ”“รินรดา” เขาตะคอกใส่ฉันดังลั่นแววตาขึงขังด้วยความโกรธ“ก็คุณอยากได้ยินไม่ใช่เหรอ ฉันก็พูดความจริงกับคุณแล้วไง” ฉันน้ำตาไหลออกมาทันทีไม่คิดว่าการพูดให้เขาเจ็บตัวฉันเองจะเจ็บมากขนาดนี้เหมือนกัน ฉันยืนหันหลังให้เขาแล้วสะอื้นร้องไห้“ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงที่คุณพามาที่นี่เพื่อสนองอารมณ์ของคุณ ฉันเคยคิดว่าฉันแตกต่างและคุณรักฉันจริงๆ จากใจแต่ฉันคิดผิด สุดท้ายคุณก็พาฉันมาที่คอนโดนี้เหมือนกับพาผู้หญิงคนอื่นๆ มา” ฉันยิ่งร้องไห้สะอื้นจนตัวสั่นเทาโดยที่กางเกงในตัวบางของฉันลงไปกองกับพื้นแล้ว กาลนานค่อยๆ นั่งลงคุกเข่าแล้วดึงกางเกงในของฉันที่กองกับข้อเท้าขึ้นมาอย่างอ่อนโยนแล้วใส่ให้ฉันตามเดิม“ผมขอโทษ” เขาโอบกอดสะโพกและเอวของฉันจนแน่นในขณะที่เขายังนั่งคุกเข่าอยู่“ต่อไป อย่าทำแบบนี้อีกฉันไม่ใช่สิ่งของหรือของตายของใคร เรื่องวันนี้ฉันจะไม่ติดใจเอาความคุณ ฉันขอลาออกค่ะ” ฉันแกะแขนของกาลนานที่คุกเข่ากอดเอวของฉันเ
เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 20 ชอบใครมากกว่ากัน
“ลงมา” กาลนานเปิดประตูรถคันหรูของเขาตรงฝั่งที่ฉันนั่งอยู่“ไม่ลง คุณจะพาฉันไปไหน” ฉันนั่งกอดอกดื้อดึงให้ตายก็ไม่ยอมลงจากรถแน่ๆ“จะลงดีๆ มั้ยครับ” เขายืนพูดเอาแขนเท้ากับประตูรถ เมื่อมีโอกาสฉันจึงดันประตูรถเปิดออกให้กว้างแล้ววิ่งออกมา แต่ก็ไม่ทันข้อมือแข็งแรงของเขาที่คว้าข้อมือของฉันไว้จนแน่น“ถ้าคุณหนี ผมจะจูบคุณตรงนี้แหละ” กาลนานไม่พูดเปล่าเขาดึงฉันให้ไปแนบกับอกกว้างของเขาจนฉันเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาที่โกรธและโมโหเขาจนแทบจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆ“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้ ฉันจะฟ้องกรมแรงงานว่าคุณทำร้ายและทารุณฉัน”“อย่างนั้นก็ได้ครับ ผมจะได้ไล่คุณออกเลย” นี่เขาคงเห็นว่าฉันกลัวจะถูกไล่ออกสินะ ถ้ามีเจ้านายที่แย่นิสัยไม่ดีแบบนี้ ฉันก็ไม่อยากอยู่เหมือนกัน“คุณมันเลว ฉันจะแจ้งตำรวจให้มาจับคุณ” ฉันพูดต่อ“อยากจับตรงไหนก็จับเลยแต่ขอเป็นตำรวจผู้หญิงนะ” เขาแกล้งเอามือปัดเป้ากางเกงตัวเองทำหน้ายียวน“นี่คุณ ฉันแจ้งตำรวจจริงๆ นะ” ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะกดโทรออก“เรื่องผัวเมียเขาไม่ยุ่งหรอกนะคุณ แล้วอีกอย่างเลิกขัดขืนผมได้แล้วผมไม่อยากใช้กำลังกับคุณ”เปรี้ยะ ฉันตบหน้าเขาให้มีสติไม่
เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 19 แกล้งเมา
ที่ผับ XXX ที่ฉันมาเป็นประจำ“ใครจะคิดว่ากาลนานจะเป็นลูกคนรวย ลูกเจ้าของบริษัทแบบนี้แถมตอนนี้เขายังข่มวางอำนาจใส่ฉันไม่หยุด” ฉันหันไปคุยกับน้ำตาลที่กำลังนั่งจิบเหล้าในแก้วพลางมองดูหนุ่มหล่อที่เดินผ่านไปมาตรงโต๊ะที่เรานั่งอยู่“เออ ฉันก็คิดเหมือนแก ดีนะที่ฉันทำงานตลอดตอนอยู่ต่อหน้าคุณกาลนาน” ฉันอดหัวเราะไม่ได้ที่เธอห่วงแต่เรื่องนี้จริงๆ สินะ“วันนี้แฟนแกมาป่ะ ไปนอนบ้านฉันมั้ย” ฉันชวนน้ำตาลเพราะอยากกลับไปกินเหล้าที่บ้านต่อเพราะถ้าฉันเมาแล้วขว้างแก้วอีกจะทำยังไงล่ะ“มาจ้ะ เสียใจด้วยนะเพราะคืนนี้เขาจะมาค้างกับฉันและอยู่อาทิตย์นึง” แฟนน้ำตาทำงานเป็นเจ้าของธุรกิจร้านอาหารที่ต้องเดินทางไปดูร้านบ่อยเพราะมีหลายสาขาในประเทศจึงไปๆ มาๆ“อดเลย กะจะนั่งกินชิลล์ๆ ที่บ้านซะหน่อย” ฉันทำหน้าเซ็งแล้วซบไหล่น้ำตาล“วันนี้แกกับคุณกาลนานเป็นไงบ้าง ทำงานเป็นเลขาเขาวันแรก”“สุดๆ เลยถ้าฉันรู้แต่แรกว่าเขาเป็นคนแบบนี้ฉันคงไม่กล้าคบกับเขาหรอก”“สุดๆ เลยเหรอ” น้ำตาลถามย้ำ“มาก เขาใช้ฉันสารพัดแถมยังคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงคนอื่นเสียงดังบางทีก็เปิดลำโพงคุยหวานจนฉันเลี่ยนจะอ้วกอยู่ละ”“อ๋อ งั้นเหรอแกหึงเขาสินะ”“ไม่ได้ห
เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 18 วางอำนาจ
ฉันเห็นกาลนานมองมาที่ฉันอยู่หน้าร้านข้าวและฉันกลับแกล้งทำเป็นไม่เห็นเขา แต่หันกลับไปหาอคินแทน“คุณ เลิกตามฉันสักทีเถอะค่ะ เรื่องของเรามันจบลงไปแล้ว” ฉันหันไปตวาดใส่อคิน“แต่ผมยังรักคุณ คิดถึงคุณตลอดนะครับริน”“ฉันไม่ได้รักคุณแล้วค่ะ คุณก็รู้ว่าฉันไม่มีทางกลับไปหาคุณเด็ดขาดเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับเราฉันถือว่าให้หมามันกินค่ะ” ฉันหันไปชำเลืองมองกาลนาน ใช่ฉันเองก็หลอกด่ากาลนานเหมือนกัน“โธ่ รินครับ” อคินพูดเสียงอ่อน“คุณก็รู้ ว่าฉันมูฟออนเร็วแค่ไหน”“เพราะมีไอ้เด็กน้อยคนนั้นเหรอ คุณเลยปฏิเสธผม อ๋อนี่ไง มารอกันอยู่นี่เอง” คำพูดของอคินทำให้กาลนานที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเราตรงปรี่เข้าไปหาเขาพร้อมทั้งกระชากคอเสื้อของอคินจนยับยู่ยี่ฉันตกใจมากเพราะไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้เลย“นาน หยุดปล่อยเขา “ฉันดึงแขนเขาให้ออกมาจากอคิน“ทำไมกลัวว่ามันจะเจ็บตัวเหรอ” เขาหันมาขมวดคิ้วสายตาดุดันใส่ฉัน“ใช่” ฉันตอบทันที เพราะไม่อยากให้มีเรื่องกันจะได้แยกย้ายกันตรงนี้เลยเพราะฉันได้สิ่งที่ฉันต้องการแล้ว“พอกันทีทั้งคู่แหละ คินคุณเลิกตามง้อฉันเถอะฉันไม่ได้รักคุณแล้วคุณไปตามทางของคุณซะเถอะ ฉันพูดจากใจจริงของฉัน”
เผลอใจรักพักใจเหรอ ตอนที่ 17 ลูกชายคนเล็ก
สามวันแล้วที่กาลนานไม่มาทำงานและติดต่อเขาไม่ได้เลยโทรไปก็ปิดเครื่อง ฉันไปดูที่คอนโดของเขาก็ไม่เจอเลย“เราเลิกกันจริงๆ แล้วเหรอเราจบกันแค่นี้จริงเหรอ” ฉันพูดกับตัวเองเมื่อก้าวขาออกมาจากคอนโดของเขา เช้าวันต่อมาวันนี้คุณนิรันด์กาลเข้ามาดูบริษัท เพื่อจะขยายธุรกิจ พวกเราจึงเตรียมตัวกันแต่เช้าโดยเฉพาะพี่ชาหัวหน้าแผนกที่ยุ่งกว่าทุกวัน“รินๆ เดี๋ยวช่วยเอาอันนี้แทรกเนื้อหาที่พี่จะพูดกับคุณนิรันด์กาลด้วยนะ” พี่ชาพูดพร้อมกับหยิบแฟลชไดรฟ์ในกระเป๋าส่งให้ฉัน ฉันรับมันมาและตั้งหน้าตั้งตาทำงานพยายามไม่คิดถึงกาลนานแต่ก็อดไม่ได้ที่จะมองหาเขา“สวัสดีครับพนักงานที่น่ารักของผม หลายเดือนแล้วที่ผมไม่ได้เข้ามาที่นี่ แต่ผมก็ส่งลูกชายคนโตของผมเข้ามาทำงานและดูแลที่นี่แทนผมขอขอบคุณที่ทุกคนให้ความร่วมมือกันเป็นอย่างดี แต่ก็มีลูกชายคนเล็กของผมที่อยากให้เข้ามาช่วยที่นี่ด้วยเช่นกัน หลายคนอาจจะรู้จักแล้วและผมเองก็แปลกใจเพราะรู้เรื่องนี้เมื่อวันก่อนจากปากลูกชายคนโตของผมว่าเขามาทำงานที่นี่หลายเดือนแล้ว” คุณนิรันด์พูดออกไมโครโฟนในห้องประชุมใหญ่ แล้วคุณนิรันด์ก็ลุกขึ้นทักทายทุกคนในห้องประชุม ทันทีที่ประตูห้องประชุมถูกเป
