บทที่6

เขาอุ้มเธอเข้าห้องน้ำ..ก่อนจะพิงตัวเธอกับผนัง.. วาลุกาดูไม่มีแรง.. น้ำกามยังไหลออกจากโหนกอูมสวยไม่หยุด ผมดำสยายยุ่งเหยิง แววตาคู่สวยเต็มไปด้วยความใคร่ผสมความเหนื่อย.. รอบนี้เขาแทบไม่ต้องเล้าโลม.. เพราะแตะโดนนิดเดียว..เธอก็เยิ้มไปด้วยน้ำรัก.. เขาเปิดน้ำฝักบัว.. เตรียมจะอาบน้ำให้หญิงสาว ดวงตาคมแวววาวเจ้าเล่ห์

"พี่อาบน้ำให้นะคะที่รัก"เสียงกระซิบหวานทำเธอใจเต้น..

น้ำไหลรดลงหน้า ผมดำสนิทลู่เปียก.. แล้ว..เขาก็เริ่มจูบ..ไล่จูบตั้งแต่คิ้วเรียวสวย.. นัยน์ตาหวานอมโศก..จมูกโด่งงอน.. พร้อมกันกับประกบจูบปากอวบอิ่ม ลิ้นสองคู่เกี่ยวพันลึกซึ้ง

แขนเรียวสวยโอบคอชายหนุ่มแน่น ผมดำสนิทของเขาปรกหน้า มันทำให้ชายหนุ่มดูเซ็กซี่มาก วาลุกาเริ่มมีแรง เธอเบียดปทุมถันคู่สวยเข้ากับอกแกร่ง..ก่อนถูๆ ไถๆ ไปมา พร้อมกับใช้โหนกอูมสวยเสียดสีกับเจ้ามังกรน้อย ..และมันเรียกเสียงครางจากอัคนีได้ทันที

ชายหนุ่มไม่รอช้า ..แทรกแก่นกายเข้าไปในตัวเธอ...ก่อนโยกเบาๆ รอบนี้เขาทำแบบทะนุถนอม ค่อยเป็นค่อยไป เขาชโลมครีมอาบน้ำลงปทุมถันคู่สวย มือหยาบใหญ่ทั้งดึงหัวนม ทั้งขย้ำ..น้องทรายครางทันที พอน้ำชะล้างฟองสบู่..เขาก็ตามประกบ..ทั้งดูด ทั้งเลียหยอกเย้า ส่วนล่างยังโยกเป็นจังหวะ

"อร้ายๆ อึกๆ ..พี่เพลิงข๋า"

"เสียวไหมคะคนดี"

"มากๆ เลยค่ะ"

"ข้างล่างต้องทำความสะอาดด้วยไหมน้า?"เสียงพร่ากระเส่าถาม ขณะเดียวกันเขายังโยกไม่หยุด เธอมองตามสายตาเขา ..เจ้ามังกรน้อยของเขามุดเข้าไปในโพรงสวยจนมิด..

"ม่ายยยค่ะ.. ทรายชอบมัน.. อยู่แบบนี้ก่อนได้ไหมคะ"หญิงสาวออดอ้อน.. เธอยิ้มหวานจนเขาตาพร่า .. ก่อนที่วาลุกาจะโน้มคอเขาลงประกบจูบ ชายหนุ่มมึนเมากับรสสัมผัส แต่ก็นึกได้ว่ายังอยู่ในห้องน้ำ ท่านี้กินแรงมาก..และเขาเองก็แอบเมื่อย.. ที่สำคัญ.. เขาไม่อยากให้เธอไม่สบายเพราะแช่น้ำนาน

อัคนีเร่งซอยถี่ขึ้น

"อร้ายๆๆ พี่เพลิงข๋าา.. อื่อ.."

"พลั้กๆๆๆ"

"ซู๊ด มันเสียว..แฮ่กๆๆ .มากเลยครับที่รัก.. พี่..ใกล้เสร็จ..แล้วนะครับ.." ไม่ทันได้พูดจบฝ่ายชายก็กระตุก น้ำกามข้นถูกปล่อยเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุด..เธออุ่นท้องน้อย พอเขาดึงมันออกน้ำกามยังล้นทะลักเจือนองเต็มพื้น.. หญิงสาวหอบเบาๆ

"ทรายรักพี่เพลิงนะคะ" เสียงกระซิบแผ่วเบาราวกับแว่วไปเอง

"หืมม"ตาคมจ้องมองลึกไปในตาหญิงสาว วาลุกาเสไปมองทางอื่น

"เปล่า..แค่จะบอกพี่ว่า.. พี่ต้องอาบน้ำให้ทรายนะ.."ชายหนุ่มทำตาโต ก่อนจะยิ้มขัน

"หืมม..ทำไมละ"

"ก็พี่สัญญาแล้วนี่ว่าจะอาบให้เค้า.. แล้วก็.. ทรายเดินไม่ไหว..ขาสั่นไปหมดแล้ว.. พี่ต้องอุ้มทรายกลับไปส่งด้วย" หญิงสาวทำหน้าซุกซน ก่อนส่งยิ้มตาหยีให้

"เคยมีคนบอกน้องทรายไหมคะ.. ว่าเรายิ้มหวานมาก" เสียงเขาสั่น.. มือเขาเองก็สั่น..อัคนีพยายามรวบรวมสติอาบน้ำให้หญิงสาวตรงหน้า..เขารู้เธอจงใจยั่ว.. เขาเองก็อยากจัดอีก.. แต่จนใจที่น้ำถูกรีดหมดแล้ว

'ขอพักเอาแรงก่อนนะคะสาวน้อย.. ยั่วขนาดนี้..พี่จะจัดให้เธอถ่างขาไม่ออกเลย..แล้วจะเอาจนเธอร้องขอชีวิต'

ร่างสองร่างตระกองกอดกันบนเตียงคิงไซต์..เสียงกรนเบาๆ ของชายหนุ่ม ทำให้วาลุกาอดนึกขำไม่ได้.. เขาเผลอหลับไป.. ใจจริงเธอเองก็อยากหนีกลับก่อน..แต่จนใจที่ชุดเดียวที่มีอยู่ดันฉีกขาด... แถมสภาพกางเกงในตัวจิ๋ว..ขาดไม่มีชิ้นดี.. ..ดวงตาหวานมองค้อนเขาอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะใช้มือค่อยๆ ลูบไล้ใบหน้าคมสันอย่างเอ็นดู..ตอนหลับทำไมดูไม่มีพิษสงเลยนะ

วาลุกาเองก็อยากหลับไปพร้อมเขา.. แต่พยายามยังไงก็ข่มตาไม่ลง

'พี่เพลิงยังอ่อนโยนเหมือนเดิม..แถมยังช่างเอาใจ'

หญิงสาวไม่รู้เลยว่าแววตาที่เธอมองเขาเต็มไปด้วยความรักขนาดไหน.. เธอเริ่มเหม่อ.. ความรู้สึกเหมือนผีเสื้อวนอยู่ในอก..ความรู้สึกนี้มันเริ่มมาจากตอนไหนกันแน่นะ..

หรืออาจจะเป็นครั้งแรกที่เห็นรูปพี่เขาในบ้านของเพื่อนรัก

'ทรายนี้ไง..พี่ชายคนเดียวของเรา' สายชลยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ภาพของหนุ่มน้อยใส่ชุดนักศึกษายืนยิ้มแต้อยู่หน้าตึกเรียน.. พี่ชายของน้ำหล่อมาก.. แถมยังเก่งมากด้วย..

ถึงแม้บ้านของเขาจะรวย.. แต่อัคนียังสอบเข้ามหาวิทยาลัยระดับโลกได้ แถมยังได้ทุนเรียนฟรี.. เวลาว่างก็ทำงานหาเงินใช้เอง

เธอเลยมองเขาเป็น 'ไอดอล'

ตั้งแต่ม.1 วาลุกามุมานะตั้งใจเรียน

เธอตั้งนาฬิกาปลุกตอนตี4 เพื่อลุกมาอ่านหนังสือเรียนทุกวัน.. เธอรับทำงานรายงานให้เพื่อนที่ขี้เกียจ..แต่ร่ำรวย .. บางทีก็แอบทำขนมไทยชาววังมาขายที่โรงเรียน ตั้งแต่นั้นมาวาลุการู้สึกภูมิใจ และเห็นคุณค่าในตัวเองมาก..

'น่ารักไหม?'เพื่อนรักยื่นตุ๊กตาหมีแฮรอตสีชมพูมาตรงหน้า เด็กหญิงตาโต ในใจก็นึกอิจฉา.. ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยมีของเล่น.. ตุ๊กตาก็มีเพียง2ตัวที่พี่สาวให้มา..เหตุผลที่ให้..ก็เพราะเล่นจนเบื่อแล้ว

'น่ารักมากกก..อิจฉาน้ำจัง..' สายชลยิ้มแต้ ร่างบางอ้อมไปหลังโซฟา พร้อมยื่นตุ๊กตาหมีแฮรอตสีน้ำตาลมาให้

'หืม' เธอมองอย่างสงสัย

'พี่เพลิงฝากมาให้... พี่เขาไม่รู้ว่าทรายชอบสีอะไร..พี่เขาเลยเลือกสีน้ำตาลที่ตัวเองชอบแทน.. อึ่ยย สีแก่มากกกก' เพื่อนรักคอมเม้นท์แบบแก่แดด... ส่วนเธอเอาแต่อมยิ้มดีใจ ก่อนรับเจ้าหมีสีน้ำตาลขนปุยมากอดอย่างทะนุถนอม..มันเป็นตุ๊กตาใหม่ตัวแรกที่เธอได้รับ.. และพี่เพลิงชอบสีน้ำตาล.. เธอบอกกับตัวเองซ้ำๆ ...ก่อนจำขึ้นใจ

หลังจากวันนั้น..ไม่ว่าพี่เพลิงจะส่งอะไรมาให้.. มักมีของฝากเพื่อเธอด้วยเสมอ..ไม่ว่าจะเป็นของกินอร่อยๆ ..เครื่องประดับเล็กๆ น้อยๆ .. เมื่อรู้ว่าเธอชอบอ่านหนังสือ.. เขาก็หาซื้อวรรณกรรมดีๆ มาให้.. ของที่เขาซื้อถูกจัดอยู่ในกล่องอย่างดี.. ซึ่งนานๆ ทีเธอถึงจะหยิบเอามาเปิดดูสักครั้ง

มีครั้งนึงช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย.. เธออยากเรียนพิเศษมาก.. แต่ไม่มีเงิน.. เธอขอที่บ้าน ..พ่อก็ไม่ยอมให้.. เขาบอกว่าเธอโตแล้ว อยากได้อะไรก็หาเงินเอง.. แต่ตอนนั้นเธอพึ่งอายุ18..จะไปหาจากไหน งานที่ทำ..ก็ได้แค่ค่าขนมเล็กๆ น้อย

สายชลเห็นเธอซึม..ก็กลุ้มใจ คิดอยากเอาเงินเก็บมาช่วย.. แต่จนใจว่า.. ถ้าถอนเงินออกมาคุณหญิงผกาต้องรู้แน่... แม้ว่าอัคนีกับสายชลจะเป็นลูกอภิมหาเศรษฐี แต่ที่บ้านก็ไม่ได้ให้ใช้เงินฟุ่มเฟือย เหตุผลเพราะ 'เมธิณี'พี่สาวคนโตของบ้าน..

สายชลเล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนคุณหญิงผกาบ้างานสังคมมาก..มีงานกุศลทีไรคือจัดเต็ม..บริจาคเงินครั้งละหลายล้าน เพราะงั้นหน้าที่การเลี้ยงดูลูกสาวกับลูกชาย.. จึงเป็นหน้าที่ของคุณนายระรินผู้เป็นย่า..

คุณหญิงย่ารักหลานสาวมาก.. ส่วนนึงเธอเองนั้นมีแต่ลูกชาย.. หลานสาวเธอหน้าตาสะสวย..ช่างฉอเลาะ ช่างเอาใจ..เพราะงั้นไม่ว่าเมธิณีอยากได้อะไร คุณหญิงย่าย่อมหามาให้.. ไม่มีอะไรที่ไม่ได้.. ถ้าทำผิด.. ก็คือถูก.. เธอคือที่1เสมอ กลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ ไม่ยอมใคร.. ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

เวลามีปัญหาอะไร พี่เมย์จะวิ่งไปฟ้องคุณย่าก่อน.. ถ้ามีปัญหาทะเลาะกับพี่เพลิง..ไม่ว่าจะผิดหรือถูก พี่เพลิงก็จะเป็นคนถูกตี..

ตอนหลังคนเป็นแม่เห็นสภาพลูกแล้ว..ทนไม่ไหว จึงเริ่มคิดได้..งานการกุศลงานสังคมจึงถูกยกเลิกหมด..พร้อมกลับมามีเวลาให้ครอบครัวมากขึ้น...

แต่มันก็สายไปเสียแล้ว.. ลูกชายเอากลับมาได้.. ส่วนลูกสาวนั้น..ตอนจะพาตัวกลับมา..สองย่าหลานกอดกันร้องไห้ระงม.. คุณผกาเองก็จนใจที่จะจับแยก..เลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ..

ตั้งแต่นั้นมาอัคนีกับสายชลจึงถูกเลี้ยงแบบเข้มงวด ทั้งติดดิน ทั้งต้องช่วยเหลือตัวเอง.. แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นอยู่บนความรักความเอาใจใส่ที่ล้นปรี่ของคนเป็นแม่

เมื่อสายชลคิดอะไรไม่ออก.. เธอเลยเอาเรื่องไปปรึกษาพี่ชาย.. พี่เพลิงแนะนำให้ขนหนังสือสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทั้งในประเทศและต่างประเทศที่อยู่ในห้องนอนของเขา..ขนมาให้เธอทั้งหมด.. พร้อมฝากข้อความให้กำลังใจ

'ไม่เป็นไรนะคะคนเก่ง ..พี่รู้..น้องทรายทำได้.. เชื่อมั่นในตัวเองนะคะ พี่เป็นกำลังใจให้นะ :) '

แค่ข้อความสั้นๆ แต่ก็เล่นเอาเธอน้ำตาซึม.. พี่เพลิงเป็นไออุ่นที่ปลอบประโลมหัวใจดวงน้อยๆ

แต่ปัญหายังไม่จบ เมื่อเธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยรัฐได้ พ่อผู้กำเนิดกับด่าเธอไม่มีชิ้นดี

'เรียนเหรอ!! .. ใครบอกว่าฉันจะส่งลูกกะหรี่แบบแกให้เรียนต่อ' เสียงแว้ดดส่งมาก่อน ตามด้วยหนังสือพิมพ์ที่ถูกขว้างตามมา.. เธอกลัวจนตัวสั่น.. ตั้งแต่เล็กจนโตเธอเป็นที่รองรับอารมณ์เสมอมา.. เวลาท่านอารมณ์ดี เธอก็รอดตัว.. แต่ถ้าโมโหเรื่องงานขึ้นมา เข็มขัดคืออย่างแรกที่ฟาดลงหลัง.. ส่วนอย่างสองขึ้นอยู่อะไรที่อยู่ใกล้มือ .. ถ้าโชคดีมีคุณนายแม่หรือพี่ฟ้าอยู่..ก็ยังมีคนคอยห้าม.. แต่ถ้าไม่มี.. เนื้อตัวขาวอมชมพูจะเต็มไปด้วยลายแดงพร้อย

มันเลยเป็นสาเหตุลึกๆ ที่เธอ 'กลัวผู้ชาย'

ผู้ชายส่วนใหญ่ไว้ใจไม่ได้.. ยกเว้นพี่เพลิง

'หืมม..ใจเย็นๆ ค่ะคุณ ยัยทรายกลับไปก่อน.. เรื่องเงินไว้ป้าจัดการให้' คุณนายแม่พยายามห้ามทัพ

'ใครสั่งให้คุณไปช่วยมัน'

มันที่พ่อว่าคือ..เธอ

'ลูกคุณก็ไม่ใช่ แถมมันเกิดมาเพื่อสร้างรอยร้าวในความสัมพันธ์ของเราอีก...มันทำให้คุณรักผมน้อยลง' วาคิณเริ่มโวยวาย

'ถ้าคุณช่วยมัน..อย่าหาว่าผมไม่เตือน!!'คุณนายแม่หน้าเสีย.. แล้วหันมองเธออย่างจนใจ

ใช่.. พ่อเกลียดเธอ!!

เหตุผลที่เกลียดนะเหรอ.. เพราะเธอคือผลผลิตที่พ่อไม่ต้องการไง.. เธอเกิดจาก'อีตัว'

แม่แท้ๆ จงใจปล่อยท้อง.. แม่คิดง่ายๆ ว่าชีวิตเป็นเหมือนนิยายรักโรแมนติกเล่มละ5บาท..

ถ้ามีลูก..ผู้ชายรูปหล่อและร่ำรวย จะหันกลับมารัก.. แต่เปล่าเลย.. เขารังเกียจ.. และเย็นชา

พอเธอเกิด.. ปู่กับย่าแทบจะตัดขาดกับพ่อ.. ส่วนนึงเพราะนำพาความอับอายมาให้วงศ์ตระกูล.. ส่วนเจ้าสาวแสนสวยที่แต่งงานได้ไม่ถึง2ปี ก็พาลูกน้อยออกจากบ้านไป...มันทำให้พ่อแทบคลั่ง.. พอลงกับใครไม่ได้ก็หันมาทุบตีทำร้ายแม่.. จวบจนเธออายุ2ขวบ ..แม่ก็ทิ้งเธอไป

แต่สิ่งที่เธอทำให้เธอเสียใจที่สุด .. ทั้งตั้งคำถามกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมา..

ทำไมแม่ไม่พาเธอไปด้วย..ทำไมถึงทิ้งเธอไว้กับผู้ชายเลวๆ คนนี้

แล้วหนังม้วนเดิมก็ย้อนกลับมา คุณนายแม่เริ่มโมโหแล้วเดินหนี.. พ่ออาละวาดกับคุณนายแม่ไม่ได้ก็มาลงที่เธอ.. เสียงเข็มขัดฟาดลงบนเนื้อตัวเด็กสาว

'เพี้ยะๆๆๆๆ'

เธอขดตัวแน่น.. กัดฟัน..ยอมทนให้พ่อทำร้าย.. เธอเคยหนี.. เคยไม่ยอม.. แต่นั้นยิ่งเป็นการยั่วยุให้โดนทำร้ายหนักขึ้น ..การลงโทษที่น่ากลัวสุด คือพ่อเคยขังเธอไว้ที่ห้องใต้บันได ที่นั่นมันมืด..มืดจนหายใจไม่ออก เธอกรีดร้อง..ขอให้ใครสักคนมาช่วย ทุบประตูเท่าไรก็ไม่มีใครมา..มันเต็มไปด้วยความหดหู่ และสิ้นหวัง

ณ เวลานั้นทุกคนไปงานเลี้ยงกันหมด.. จึงไม่มีมีใครได้ยินเสียงเธอ.. เธอร้องจนหลับไป

จนถึงเวลาที่ทุกคนกลับบ้าน.. อัปสรพี่สาวเธอเป็นคนแรกที่ตามหา.. และช่วยพาเธอออกมา.. ตอนนั้นเนื้อตัววาลุกาเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนเลือดซิบ เธอข่วนตัวเองให้มีสติ.. พี่สาวพยายามกอดปลอบตัวเธอที่สั่นเทา..และได้แต่ย้ำซ้ำๆ ว่า..มันผ่านไปแล้ว..แต่ที่จริงมันยังคงเป็นแผลเป็นลึกที่ติดอยู่ในใจ..ตั้งแต่นั้นมาเธอเกลียดกลัวความมืดเป็นที่สุด

วันรุ่งขึ้นเธอแอบหนีไปนอนบ้านเพื่อนรัก.. เธอร้องไห้เสียใจ พร้อมกับขอโทษที่ไม่ได้ไปเรียนต่อด้วยกัน

สายชลร้องไห้ตามเธอ มือน้อยๆ พยายามทำแผลให้.. และเช่นเคยที่บ้าน.. ไม่มีใครสนใจว่าเธอหายไป.. เธอจะอยู่หรือจะไปมีค่าเท่ากัน

'ไม่เป็นไรนะทราย.. เดี๋ยวเราปรึกษาพี่เพลิงก่อน.. ถ้าไม่ได้จริงๆ เราจะไปขอแม่ให้.. แค่ต้องสำรองจ่ายค่าเทอม.. เทอมแรกไปก่อนเอง เดี๋ยวเดือนถัดไปทรายก็ได้เงินจากการขอทุนแล้ว'

เพื่อนรักบ่นงึมงำ.. เช่นเคยพี่เพลิงยังเป็น 'my hero' พี่เขาโอนเงินก้อนนึงมาให้.. ไม่ใช่แค่เงินค่าเทอม แต่เป็นเงินค่ากินอยู่ครึ่งปี เราได้วิดีโอคอลกันครั้งแรก.. เธอตื่นเต้นมาก

'ไม่เป็นไรนะสาวน้อย เอาเงินนี้ไปใช้ก่อน ไม่ต้องเกรงใจนะ..มีเมื่อไรค่อยใช้คืน พี่เพลิงเป็นกำลังใจให้น้องทรายเสมอนะคะ'

ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร พี่ชายที่แสนดีก็ส่งยิ้มหวานมาให้.. มันเป็นรอยยิ้มพิมพ์เดียวกับในรูป

'พี่ต้องไปก่อนนะคะ.. เพื่อนเรียกไปเตะบอลแล้ว..ฝากดูแลเจ้าแสบของพี่ด้วย'

แล้วสายก็ตัดไป

เธอร้องไห้โฮพร้อมกอดเพื่อนรักกลม.. แต่รอบนี้มันเป็นการร้องไห้ที่เต็มไปด้วยความสุข

7 ปีกับรักครั้งแรก .. มันยังคงอยู่ และตอนนี้..มันเดินมาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว