บทที่3

อากาศช่วงเดือนเมษายน  มาพร้อมกับอุณหภูมิที่สูงเกือบ40องศา มันช่างร้อนอบอ้าว ไร้ลม ไร้ความเมตตาปรานีกับผิวบางๆเป็นที่สุด ภายใต้ป้ายรถเมล์มีผู้หญิงร่างเพรียวสูง165 cm สวมชุดพนักงานbcสีดำ ขับเน้นหน้าอกเต่งตึง เอวคอด ผมดำยาวสลวยถูกมัดไว้ข้างหลังเป็นหางม้า ผิวขาวจัดราวกับที่นี้ไม่ใช่ประเทศไทย หน้าสวยหวานซับสีชมพูจากอากาศร้อนจัด เหงื่อซึมไรผม ส่งผลให้หญิงสาวดูเซ็กซี่ขึ้น  บรรดาชายทั้งหนุ่มทั้งแก่ต่างหันมามองตาวาว

"อื่อหือ ดาราปะวะแก สวย ช..ห"

"- ว่าสวยกว่าดาราอีกวะ" เสียงซุบซิบนินทารอบที่จอดรถเมล์ 

"ทราย.. นั้นทรายนี้" เสียงหวานใส ถูกส่งมาจากรถมินิคูเปอร์สีชมพู เมื่อเห็นสาวสวยหุ่นดี ผิวขาวโดดเด่นใต้ป้ายรถเมล์ ...ด้านหลังกระจกมีหญิงสาวหน้ากลม ดวงตาคมเหมือนดวงตาที่ฟัดเธอทั้งคืนในคืนนั้น มือน้อยๆโบกเหยงๆ เธอจะหลบก็หลบไม่ทัน ได้แต่ส่งยิ้มแหย่ๆกลับไป 

"ทรายกำลังไปไหน ไปกับเราซิ เดี๋ยวเราให้พี่เคนไปส่ง เราพึ่งเสร็จธุระพอดี" วาลุกาได้ยินชื่อแฟนเพื่อนถึงกับโล่งใจ พร้อมส่งยิ้มสดใสให้เพื่อนรัก อย่างน้อยก็ไม่ใช่พี่เพลิงที่เธอนึกกลัว ผู้ชายที่ร้อนแรงคนนั้น คนที่ทำให้เธอหลอมละลาย ทำให้เธอแทบลุกไม่ขึ้น หน้าสวยขึ้นสีเมื่อคิดถึงชายหนุ่ม วาลุการีบสาวเท้าไปหาเพื่อนรักก่อนไหว้สวัสดีพี่เคนอย่างเรียบร้อย

"ขึ้นรถเลยครับ" ชายหนุ่มยิ้มอย่างอารมณ์ดี หญิงสาวแอบดีใจที่ได้เจอเพื่อนรัก วันนี้รถเมล์สายที่ขึ้นประจำมาช้ามาก.. แถมยังต้องเบียดเสียดกันขึ้นจนแทบตกรถเมล์

"ขอบคุณนะน้ำ..ขอบคุณนะคะพี่เคน" วาลุกาหันไปไหว้ขอบคุณแฟนของเพื่อน ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เพื่อนรัก เธอกับสายชลเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่มัธยม มีหลายคนแปลกใจที่เราเป็นเพื่อนรักกันได้

ด้วยสายชลเป็นลูกคุณหนู ครอบครัวเป็นเจ้าของห้างเครือข่ายระดับโลก ธุรกิจในกรุ๊ปก็มีหลายแขนง โดยเฉพาะอสังหาริมทรัพย์ ตระกูล จารวรี กวาดไปกว่า1ใน3ของตระกูลชื่อดังในประเทศ เนื่องจากสายชลเป็นลูกสาวคนสุดท้อง พ่อกับแม่หวงและห่วงมากที่สุด นั้นเลยเป็นเหตุผลทำให้สาวน้อยไม่มีโอกาสไปเรียนต่อต่างประเทศเหมือนพี่ๆเขา วาลุกาเองจึงมีโอกาสรู้จักกับเพื่อนรักตอนเรียนรร.รัฐชื่อดังของประเทศ ด้วยความที่หญิงสาวเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยยิ้ม นิสัยติดเย็นชา บวกกับเป็นเด็กทุนทำให้ใครๆต่างไม่ค่อยกล้าเข้าหา ถึงแม้เธอจะสวยหวานปนเซ็กซี่มากแค่ไหนก็ตาม ผู้ชายที่ตามจีบเธอนั้นนับไม่ถ้วน แต่เพื่อนผู้หญิงกับน้อยมาก ซึ่ง1ในนั้นก็คือสายชล หญิงสาวตาคมผู้ร่าเริงสดใสคนนี้นั้นเอง

สองสาวต่างช่วยเหลือเกื้อกูลกัน สายชลสอบติดมหาวิทยาลัยระดับประเทศได้ ส่วนนึงก็มาจากวาลุกา ในขณะเดียวกันเวลาวาลุกามีปัญหาก็มีมือน้อยๆคู่นี้ยื่นเข้ามาอย่างไม่ลังเล

"อื่ออ ทรายเธอจะมาเกรงใจเราทำไม.. เราเพื่อนเธอนะ" น้ำทำหน้ามุ่ย ก่อนที่เพื่อนสาวจะยิ้มหวานออดอ้อน

"แหม เราเกรงใจนี้นา .. น้ำกับพี่เคนต้องเสียเวลาไปส่งเราอีก" 

"ไม่เสียเวลาหรอก เราพึ่งทำธุระที่บ้านพึ่งเสร็จ ว่างมากก ว่างพอดี เนอะๆพี่เคน" หญิงสาวตามคมหาพวกสนับสนุน

"คร้าบบ ที่รักว่าไงก็ว่าตามกัน" 

"พี่เคน!!!" สายชลอุทานหน้าแดง เมื่อชายหนุ่มเย้าแหย่

"อื่อ ว่าแต่น้องทรายยิ้มสวยจังนะครับ พี่ไม่ค่อยเห็นยิ้มเลย ยิ้มบ่อยๆซิครับ"

"ใช่มั้ยล้าา ยัยทรายยิ้มสวยมากกเหมือนแบบที่น้ำบอกเลยใช่มั้ยละคะ"

"นี้เธอเอาเราไปเม้าส์เหรอ" วาลุกาก้มหน้างุด แก้มขาวใสแดงระเรื่อ 

"ก็เธอไม่ค่อยยิ้มไง ชอบทำหน้าเย็นชา.. หนุ่มๆเลยไม่กล้าจีบ ได้แต่เต๊าะๆ.. ฉันจะให้พี่เคนหาแฟนให้เธอแล้ว.. เธอจะได้ไม่เหงา" หญิงสาวฟังแล้วรีบส่ายหัวทันทีเมื่อเพื่อนพูดจบ

"ไม่เอาอะ ฉันไม่อยากมีแฟน แค่ทุกวันนี้ก็แทบไม่มีเวลาแล้ว" ปากตอบอย่างแต่สมองไพล่นึกไปถึงพี่ชายของคนตรงหน้า.. ตอนนี้พี่เพลิงจะคิดถึงเราเหมือนเราคิดถึงพี่เขามั้ยนะ

เช้าวันนั้นเธอตกใจตื่นพร้อมกับอาการมึนหัวขั้นรุนแรง แต่วาลุกานั้นจำเหตุการณ์ได้ทุกอย่าง เธอจะไม่แสร้งว่าเมาแล้วลืม.. แล้วโยนความผิดให้กับพี่เขา เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะเธอทั้งยั่วยวน เสนอตัว..พร้อมแก้ผ้ากระโจนใส่ผู้ชายเอง.. 'พี่เพลิง' ผู้เป็นดั่งไฟที่พร้อมจะเผาผลาญเธอให้มอดไหม้ เธอเองไม่เคยคิดมาก่อนว่าร่างกายของเธอจะไวต่อความรู้สึก สัมผัสแผ่วเบาทำให้เธอแทบคลั่ง พี่เขาสัมผัสทุกส่วนที่เจ้าของแบบตัวเธอเองไม่เคยรู้ .. ถึงพี่เขาด่าเธอว่า 'ร่าน' เธอไม่นึกโกรธ เพราะคืนนั้นเธอเป็นแบบนั้นจริงๆ แม้แต่ช่วงเวลาที่พี่เขาหมดแรง ..ร่างขาวผ่องยังเบียดเสียด มือคู่สวยพยายามปลุกปั้นเจ้ามังกรน้อยให้ตั้งผงาด จนชายหนุ่มคำราม แล้วเจ้ามังกรน้อยก็พาเธอแทบคลั่ง แถมยังจัดให้เธออีกหลายยก..ก่อนที่จะพากันสลบไป

วาลุกาไม่รู้ว่าตัวเธอเป็นอะไร.. ยิ่งไม่รู้ว่าจะจัดการกับเหตุการณ์ตรงหน้านั้นยังไงดี.. ที่ทำได้คือรีบแต่งตัวแล้ว.. 'หนี' ทิ้งกลิ่นร่วมรักชวนมึนเมากระจายเต็มห้อง 

'ฉันจะไม่แตะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ตลอดชีวิต' เธอสัญญาในใจ

"ทราย.. ทราย.. เห้ย.. ทรายได้ยินมั้ย"หญิงสาวสะดุ้งโหยง ก่อนทำหน้ามุ้ยส่งไปให้เพื่อนสาว

"อื่อ มีไรจ๊ะยัยน้ำ เรียกเบาๆก็ได้"

"ฉันเรียกเธอ.. เธอก็ไม่ตอบฉัน มัวแต่เหม่อ.. เอ๋หรือคิดถึงใครอยู่น้าา"สายชลทำหน้าเจ้าเล่ห์

"บ้าเหรอ.. ฉันจะคิดถึงใครละ วันๆทำแต่งาน กับคิดเรื่องเรียน" ดวงตาคู่สวยอมโศกเสมองไปทางอื่น ใบหน้าขาวสวยซับสีชมพูจางๆ

"จ้าาา แม่เด็กนักเรียนทุน... ไม่ใช่อะไรหรอกจ๊ะ ฉันจะถามเธอว่าเธอไม่อยู่หอแล้วเหรอ"

"อื่อ ช่วงปิดเทอมนี้ฉันกลับไปอยู่บ้านนะ" 

เมื่อคิดถึงบ้าน.. มันทำให้เธอรู้สึกเศร้า..บ้าน..สถานที่..ที่ว่างเปล่า.. และไร้ตัวตน ถึงแม้เธอจะพยายามใช้ชีวิตให้ดีแค่ไหนก็ ..พยายามเป็นคนดี คนเก่ง พยายามไม่สร้างปัญหากับใคร..เป็นความพยายาม..ที่มาพร้อมความว่างเปล่า.. แท้จริงแล้วในใจลึกๆ เธอแค่ต้องการใครสักคนที่โอบกอดเธอ.. ภูมิใจในตัวเธอ.. แค่นั้นจริงๆ 

"ว่าแต่..น้ำถามทรายแบบนี้ทำไมเหรอ?" หญิงสาวรีบเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ ก่อนจะถามกลับไปด้วยความสงสัย

"เมื่อวันเสาร์นะดิ..  เราให้พี่เพลิงไปส่งที่หอทราย วันนั้นโทรไปทรายก็ไม่รับ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ.. ช่วงนี้เป็นอะไรเหรอ มีอะไรอยากเล่าให้น้ำฟังหรือเปล่า" สาวน้อยหน้ากลมตาคมถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย เพราะเธอรู้เรื่องครอบครัวของวาลุกาเป็นอย่างดี หญิงสาวรีบส่ายหน้ากับคำถามเพื่อน ..

"ไม่มีอะไรๆ พอดีช่วงนี้เรายุ่งเรื่องงานอะ รีบรับจ๊อบเก็บเงินก่อนเปิดเทอม กลัวปี4 ไม่มีเวลาหาเงิน.."

 หญิงสาวหน้าตื่นเหมือนคนมีชนักติดหลัง..จะให้บอกได้ยังไงละ ว่าเธอหลบหน้าพี่ชายของเพื่อนรักอยู่ เราเอากันทั้งคืน.. เรื่องแบบนี้พูดกันได้ที่ไหน.. ดีไม่ดีสายชลอาจจะเสียความรู้สึก..ทั้งยังคิดว่าเธอตามจับพี่ชายสุดที่รัก..จนเธออาจต้องเสียเพื่อนที่สนิทที่สุดคนนี้ไปก็ได้

"พี่เคนคะ ..ทรายรบกวนจอดที่หน้า bts  สถานีหน้าด้วยนะคะ.. พอดีนึกได้ว่ามีธุระอยู่" หญิงสาวรีบชี้โบ้ชี้เบ้ไปหน้าห้างสรรพสินค้าที่ติดกับสถานี

"อ้าว เดี๋ยวซิทราย อะไรเนี่ยนึกจะไป..ก็ไปแบบนี้นะเหรอ" รถมินิคูเปอร์สีชมพูจอดเอี๊อด ตามคำสั่งของหญิงสาว วาลุการีบหยิบกระเป๋ากุลีกุจอเปิดประตูลงจากรถ

"โทษทีตัว เราพึ่งนึกได้ว่ามีธุระ.. ไว้ยังไงเราโทรหานะ"

"เดี๋ยวก่อนซิทราย!! แล้วเสาร์หน้าเธอจะกลับหอมั้ย เราเหงาอยากหาคนไปเดินเที่ยว"

"โอเค งั้นเจอกันวันเสาร์.. บ๊ายๆจ้า"ไม่ทันที่สายชลจะได้พูดอะไรต่อเพื่อนรักก็หายลับตาไปซะแล้ว

"วิโรจน์ไฟล์วิดีโอที่ฉันให้อัดไว้ได้หรือยัง"เสียงขรึมส่งคำถามผ่านอินเตอร์คอม 'วิโรจน์' ที่เขาพูดถึงคือเลขาชายที่คอยดูแลเขาตั้งแต่เขาพึ่งเรียนจบจากอังกฤษ

"ผมส่งไปให้ตั้งแต่ต้นอาทิตย์ อยู่ในถุงกระดาษสีน้ำตาลเล็กๆบนโต๊ะนาย"เสียงเลขาหนุ่มตอบกลับอย่างสุภาพ แต่คำตอบเล่นเอาหนุ่มหล่อหัวเสีย

"อ้าว แล้วทำไมแกไม่รีบบอกฉัน!!"

"ผมบอกนายแล้วนะครับ แต่อาทิตย์นี้นายงานยุ่งมาก" ชายหนุ่มเงียบไป ก่อนนึกได้ว่าเลขาหนุ่มเคยบอกเขาไว้ก่อนหน้านี้จริงๆ แต่อาทิตย์ที่ผ่านมาเขางานยุ่งจนหัวหมุน .. ยุ่งจนแทบปลีกเวลาไปหาสาวสวยที่คิดคำนึงถึงไม่ได้

"เออๆ ขอบคุณมาก อาทิตย์นี้ฉันงานยุ่งจริงๆ" ชายหนุ่มปิดอินเตอร์คอม.. มือหนาสากลูบหน้า นิ้วเรียวยาวเคาะโต๊ะ  

ดวงตาคมมีแววครุ่นคิด 'แฟลชไดฟ์' ที่เขาหมายถึง คือคลิปวิดีโอช่วงงานเลี้ยงปิดภาคเรียนปี3 ..งานเลี้ยงที่ทำให้เขาได้จัดการกับสาวสวยที่หมายตา  แต่มันคือคลิปที่ทำให้เขาลำบากใจที่จะเปิด.. เพราะใจนึงก็นึกกลัว..ใจนึงก็อยากรู้ความจริง.. 

เขากลัวจะพบอะไรบางอย่าง.. ถ้าเขาเลือกจะปิดหูปิดตา.. เขาเองก็ยังจะหลอกตัวเองได้.. ว่าเขาไม่ใช่นายอัคนีที่เอาเปรียบผู้หญิง.. แต่เป็นผู้หญิงคนนั้น.. เพื่อนรักของน้องสาวที่วางกับดักเพื่อดักเขาให้ตกหลุมพรางต่างหาก.. 

แต่พฤติกรรมของวาลุกาทำให้เขาประหลาดใจ..ทำไมเธอต้องหนี.. ถ้าเป็นเพราะเธอต้องการจับเขา.. ทำไมเธอถึงหายไป.. ทำไมเขาโทรหาแล้วเธอไม่รับ.. ไลน์หาก็ไม่อ่าน เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอบล็อกการติดต่อจากเขาไปแล้วหรือยัง

น้องทรายคนสวยของเขาอาจจะโกรธเขาไปแล้วก็ได้ เพราะเหมือนเขาเอาเปรียบเธอ.. รุกล้ำเข้าไปในตัวเธอ ตอนเธอกึ่งๆไม่ได้สติ .. เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากำลังทำอะไรอยู่

ชายหนุ่มถอนหายใจ ก่อนตัดสินใจเปิดแฟชไดฟ์ในคอม ..เขาพยายามนึกถึงช่วงเวลาที่เจอเธอ ก่อนที่จะไล่เวลากลับไป.. ตั้งแต่ช่วงที่หนุ่มๆสาวๆกินดื่ม เล่นน้ำ.. แล้วเขาก็พบความจริง.. 

'ใช่ เธอโดนวางยา!!!'

อัคนีหน้าซีดเขาไม่เคยคิดว่าในชีวิตนี้จะข่มขืนผู้หญิง ..แม้จริงๆจะเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดก็เถอะ.. เธอคงผิดหวัง.. โกรธ.. เสียใจมากแน่ๆ.. แต่อีกอารมณ์ที่เขารู้สึกคือความครุกโกรธ .. เขาโกรธผู้ชายสองคนนั้น.. โกรธที่มันกล้ายุ่งกับผู้หญิงที่เขาหมายตาไว้

ถ้าวันนั้นเขาไม่ไปที่งาน.. ถ้าเขาแม้แต่ขี้เกียจจะออกจากห้อง วาลุกาอาจจะโดนไอ้เหี้ยสองคนนี้จัดหนัก.. เนินเนื้อนวลที่เขาเคล้นคลึงอยากมันส์มือ โหนกใหญ่สีชมพูแสนสวยคงชุ่มฉ่ำด้วยน้ำรักของผู้ชายคนอื่น.. มือไวเท่าใจคิด ชายหนุ่มกดโทรศัพท์หาลูกน้องคนสนิทเพื่อมอบหมายงานบางอย่างให้ โชคดีของเขา ที่น้องทรายคนสวยเจอเขาก่อน และดีที่เธอยังไม่เป็นอะไร ไม่อย่างงั้นไอ้สองตัวนั้นได้ตายของจริงแน่ 

"พี่เพลิงงงงง..จ๋าา" เสียงหวานใสถูกส่งมาจากน้องสาวสุดที่รัก ก่อนที่เจ้าตัวจะถลามาถึงหน้าโต๊ะทำงาน

"ว่าไงยัยแสบนึกยังไงถึงมาหาพี่ได้" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงติดจะหงุดหงิด ยังคงค้างในอารมณ์กับเรื่องที่เกิดขึ้น .. คำว่า 'เพื่อนน้องสาว' มันเป็นอะไรที่ชวนปวดหัวมาก เพราะถ้าแค่จีบกันแล้วเลิกกัน .. มันคงเป็นเรื่องปกติ.. แต่ถ้าน้ำรู้ว่าเขาจัดหนักกับเพื่อนของเธอตอนที่ไม่มีสติ.. น้ำอาจโกรธเขามาก.. ที่สำคัญไม่ใช่แค่ 'เพื่อน' ธรรมดา แต่ดันเป็นเพื่อนรักด้วย

ตอนที่เขาเรียนตปท. น้องสาวตัวดีก็เอาแต่โม้ถึงเรื่องของเพื่อนรัก เขารู้จักวาลุกาก่อนจะมาเห็นตัวจริงเสียอีก อาจเพราะสายชลเป็นลูกหลง ห่างจากเขา8ปี ห่างจากพี่เมธิณี10ปี ทำให้พวกๆพี่ทั้งรักทั้งห่วงความรู้สึกของน้องคนนี้เป็นที่สุด

"อะไรคะเนี่ยย พี่ชายสุดหล่อ.. น้องมาถึงก็ทำหน้าเครียดเลยนะ"สายชลโยนกระเป๋าชาแนลไว้บนโซฟาสีดำ ก่อนจะอ้อมไปข้างแพนทีนเพื่อเปิดตู้เย็นเอาน้ำส้มหวานๆเย็นมากินให้ชื่นใจ

"เห้ออ ค่อยหายร้อนหน่อย.. เนี่ย...ไม่รู้ยัยทรายทนเดินทางในวันอากาศร้อนจัดขนาดนี้ได้ไง ..เอาจริงนะ.. แค่น้ำเดินจากลานจอดรถเข้าห้าง.. น้ำยังร้อนจนแทนทนไม่ไหวละ" อัคนีถึงกับหูผึ่ง เมื่อได้ยินชื่อหญิงสาว

"หืมม.. น้ำเจอทรายเหรอ"

"ใช่ดิพี่ ตอนแรกน้ำไปทำธุระให้แม่เสร็จแล้ว ดันไปเจอทรายยืนรอรถเมล์ที่ห้างa น้ำเลยอาสาพานางไปส่งที่บ้าน.. แต่ที่ไหนได้..พอถึงหน้าห้างเรา ยัยเพื่อนรักดันชิ่งหนีขึ้นbtsไปซะงั้น.. ทิ้งให้น้ำเซ็งๆอยู่เนี่ย.. เลยนึกขึ้นได้วันนี้พี่เข้าบริษัท..เลยกะแวบมาป่วนพี่นี้แหละ" สายชลพูดน้ำไหลไฟดับ

"แล้ว..ทรายเป็นไงบ้างละสบายดีมั้ย"ชายหนุ่มหน้าเครียด 

"ก็เหมือนเดิมแหละพี่ บ้างาน..ช่วงนี้นางกลับบ้านไม่ได้อยู่หอ.. จะกลับวันเสาร์นี้ละ เนี่ยน้ำยังนัดทรายว่าจะไปเดินช็อปปิ้งซะหน่อย ไปคนเดียวโคตรเหงาเลย"

"วันเสาร์??" คนตาคมฉายแววครุ่นคิดก่อนพึมพำ

"หืมม หมายถึงอะไรคะพี่เพลิง"

"เปล่าๆ ไม่มีอะไร.. ถ้าน้องน้ำคนดีของพี่เพลิงบ่นเสร็จ พี่ขอเรียนอัญเชิญคนสวยของพี่กลับบ้านนะ.. พี่จะรีบปั่นงาน.. พี่พึ่งนึกได้วันเสาร์พี่มีธุระสำคัญต้องรีบจัดการ"น้ำเสียงช่วงท้ายติดอารมณ์ดี มันทำให้น้องสาวสุดที่รักออกจะงงงวยกับพฤติกรรมของพี่ชายที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย