บทที่28

"กรี๊ด​ดด!!! กรี๊ด​ดดด!!"

น้ำกรดหยดแล้วหยดเล่า ที่โจเซฟหยดลงบนแผลของชิดจันทร์ เธอรู้สึกเจ็บปวดมากจนเธอต้องกรีดร้องออกมาจนสุดเสียง​ ความเจ็บปวดถูกกลั่นกรองเป็นน้ำตาเม็ดใสไหลรินออกมาไม่ขาดสาย

"ได้โปรด​ อย่าทำชิดเลย​ ฮือๆ​ กรี๊ดดดดด!!"

"บอกความจริงก็มาสิ​ ว่ามึงพูดและทำอะไรกับนับดาว" โจเซฟ​เอ่ยเสียงเรียบ​นิ่ง

"ความจริงอะไร? ฮึก! ​ ชิดก็บอกอยู่ว่าชิดไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำจริงๆ ชิดไม่ได้พูด​ นังเด็กบ้านั่นมันใส่ร้ายชิด​ กรี๊ด​ดดดด!!" น้ำกรด​ถูกลงบนแผลอีกครั้ง​ มันกัดกร่อนผิวหนังและเนื้อของเธอจนเกิดฟองขึ้นมา​ เธอรู้สึกร้อนและเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

"มึงไม่บอกกูก็ไม่เป็นไร​ กูจะค่อยๆเลาะเนื้อมึงออกมาเอง​ กูอยากรู้เหมือนกันว่ามึงจะทนความเจ็บปวดได้สักแค่ไหน" น้ำเสียงเหี้ยมนั้นทำเอาชิดจันทร์ถึงกับเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เขาหยิบมีดคมกริบขึ้นมาแล้วค่อยๆกดลงไปที่ขาอีกข้างของเธอ

"ไม่ๆ​ กรี๊ด​ดดดด!!" เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดโจเซฟเริ่มเฉือนเนื้อของเธอออกมาทีละชิ้นทีละชิ้น เลือดสีแดงสดไหลทะลัก​ออกมาจากขาของเธอไม่ขาดสาย

"จะบอกได้หรือ​ยัง?"

กึด! กึด!

"กรี๊ด​ดดด!! กรี๊ด​ดดดด!!

เสียงกรีดร้อง​ดังขึ้นอย่างโหยหวน​ ด